Psyche
alle pijlers
altijd vriendelijk: alsof dat wat oplevert....
dinsdag 11 maart 2008 om 21:31
Hoi allemaal,
Wie herkent dit in zichzelf: je bent bij de kapper en de kapper wil net je haar gaan verven . Op dat moment gaat de telefoon van jouw kapper : " Ik moet even de telefoon opnemen hoor, vind je zeker niet erg?" Nee hoor, denk je, die 5 minuten, dat gaat wel, maar ja na 15 minuten komt ze terug en dan pas gaat je kappersbehandeling verder en jij komt de laat op op je volgende afspraak. Balen.....
Of: je bent op een open dag als bezoeker en een medewerker neem daart wil foto's maken van een collega die dicht bij jou staat. Alleen... je staat er zelf meer op en later denk je dat het niet om de collega ging maar om jou zodat jij met je hoofd op marketingmateriaal komt...Balen...
Of: een collega van jou heeft een kindje gekregen en je belt vriendelijk op met de vraag hoe het gaat. Je vraagt naar de naam en hoort een geen gangbare naam en vraagt of zij het nog een keer wilt herhalen. Dan doet ze en zegt meteen: " Ja, dat is te moeilijk voor jou hoor, lachend" . Niet leuk, maar zeg je dat tegen een net bevallen vrouw. Zij zit waarschijnlijk nog herstellende en kan dit wel heel naar opvatten. Want ja, zo is het waarschijnlijk niet bedoelt maar het voelt wel ROT. Reageer je dan?
Of: je bent
Herken je dit en zo ja, hoe ga je hier mee om. Mijn uitstraling is vriendelijk,(denk ik), te aardig haast. En dat vind ik echt heel naarw worden.En alles waar " te" voor staat, is niet goed, toch?! Ik ben liever dominter, maar dat ben ik alleen niet!
Ik heb vaak het idee dat mensen daar misbruik van maken, omdat ik snel iets goed vind, hoe kom ik daar van af...
Leerpuntje en ik hoop op nuttige tips
Wie herkent dit in zichzelf: je bent bij de kapper en de kapper wil net je haar gaan verven . Op dat moment gaat de telefoon van jouw kapper : " Ik moet even de telefoon opnemen hoor, vind je zeker niet erg?" Nee hoor, denk je, die 5 minuten, dat gaat wel, maar ja na 15 minuten komt ze terug en dan pas gaat je kappersbehandeling verder en jij komt de laat op op je volgende afspraak. Balen.....
Of: je bent op een open dag als bezoeker en een medewerker neem daart wil foto's maken van een collega die dicht bij jou staat. Alleen... je staat er zelf meer op en later denk je dat het niet om de collega ging maar om jou zodat jij met je hoofd op marketingmateriaal komt...Balen...
Of: een collega van jou heeft een kindje gekregen en je belt vriendelijk op met de vraag hoe het gaat. Je vraagt naar de naam en hoort een geen gangbare naam en vraagt of zij het nog een keer wilt herhalen. Dan doet ze en zegt meteen: " Ja, dat is te moeilijk voor jou hoor, lachend" . Niet leuk, maar zeg je dat tegen een net bevallen vrouw. Zij zit waarschijnlijk nog herstellende en kan dit wel heel naar opvatten. Want ja, zo is het waarschijnlijk niet bedoelt maar het voelt wel ROT. Reageer je dan?
Of: je bent
Herken je dit en zo ja, hoe ga je hier mee om. Mijn uitstraling is vriendelijk,(denk ik), te aardig haast. En dat vind ik echt heel naarw worden.En alles waar " te" voor staat, is niet goed, toch?! Ik ben liever dominter, maar dat ben ik alleen niet!
Ik heb vaak het idee dat mensen daar misbruik van maken, omdat ik snel iets goed vind, hoe kom ik daar van af...
Leerpuntje en ik hoop op nuttige tips
woensdag 12 maart 2008 om 11:07
Ik moet zeggen, deze hele reactie komt op mij totaal niet vriendelijk over. "Goh, wat interessant" naar iemand snauwen, getuigt van weinig vriendelijkheid en ik denk dat je (zoals ook al door Duup gezegd) meer bereikt als je op normale toon vraagt of het misschien wat stiller kan. En over die casière: jij zegt als "als klant wens ik met respect te worden behandeld". Allereerst denk ik persoonlijk dat respect niet zozeer blijkt uit iemand aanspreken met "u". Ten tweede toont jouw manier van praten over de cassière en het feit dat je blijkbaar zo pertinent 'respect wenst', nou ook niet bepaald dat jij anderen zo respectvol/vriendelijk bejegent.
woensdag 12 maart 2008 om 11:10
Daarnaast is het natuurlijk ook een onmogelijk voorbeeld. Je kan moeilijk tegen die cassière zeggen dat je het fijn zou vinden dat ze je met "u" aanspreekt. Grote kans dat ze dat volgende week alweer is vergeten. En wou je alle andere cassières die je dit jaar gaat tegenkomen hier ook op wijzen?
Ga er wat relaxter mee om zou ik zeggen; blijkbaar zie je er goed uit voor je leeftijd en laat het daar verder dan ook bij.
Ga er wat relaxter mee om zou ik zeggen; blijkbaar zie je er goed uit voor je leeftijd en laat het daar verder dan ook bij.
woensdag 12 maart 2008 om 11:24
Het is niet dat ik me er kapot aan erger, en wat je zegt, als ik de deur uitgelopen ben, dan ben ik het ook direct weer vergeten. Maar ik zie het zo vaak dat winkelpersoneel gewoon niets voor je wil doen, of eerst diep zucht en dan toch maar gaat halen, waar je om gevraagd hebt, en dergelijke dingen. Ik vind dat gewoon echt niet netjes, en meestal zeg ik er dan wat van. Niet dat iemand daar vervolgens wat mee doet waarschijnlijk, maar toch. Hoewel ik liep een keer op straat, ik had een kutdag, en dat straalde van me af waarchijnlijk- en een man passeerde mij en zegt iets in de trant van: 'Goh, wat is er met jou joh, je kijkt zo sacherijnig, is het leven zo slecht?!' Hoewel ik eerst wat verbaasd was, kon ik het eigenlijk wel waarderen/ vond ik het wel grappig, want ik wist ook dat hij gelijk had en zo slecht was mijn dag nu ook niet.
Maar wat je zegt, om dit soort situaties te voorkomen, ga ik inderdaad steeds minder naar die winkels waar het personeel ongeintereseerd is.
Oh, maar die link met je directe omgeving is wat mij betreft wat ver gezocht.
Count your blessings...
woensdag 12 maart 2008 om 11:27
Hier ben ik het trouwens mee eens. Sommige mensen willen continu maar assertief zijn en overal meteen wat van zeggen, maar je hoeft niet overal direct bovenop te zitten, dat is voor jezelf volgens mij ook heel vermoeiend. Af en toe gewoon je schouders op kunnen halen is wel zo prettig.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 12 maart 2008 om 11:47
Ik ben 27 en voel me soms bijna beledigd als een kassiere 'u' zegt... (zeg ik niks van hoor 
)
Als iets je echt stoort kun je er gewoon iets van zeggen. Op een vriendelijke manier. Snauwen heeft echt geen zin en vind ik ook asociaal (of nog asocialer).
Veel dingen kun je idd beter gewoon laten gaan. Zoals oa Fleurtje en Susan hierboven ook al zeggen.
)Als iets je echt stoort kun je er gewoon iets van zeggen. Op een vriendelijke manier. Snauwen heeft echt geen zin en vind ik ook asociaal (of nog asocialer).
Veel dingen kun je idd beter gewoon laten gaan. Zoals oa Fleurtje en Susan hierboven ook al zeggen.
woensdag 12 maart 2008 om 12:00
Je bent zeker niet de enige. Zelfs mensen die heel assertief zijn hebben nog weleens het gevoel dat ze over zich heen laten wandelen. Heb je dat gevoel helemaal nooit dan denk ik dat je óf Donald Trump bent, óf een angstaanjagende psychopaat.
Daarom is lezen en een cursus doen ook zo handig. Om dat soort zaken in de praktijk te brengen. Je leert dan niet alleen om nee te zeggen maar ook beter je grenzen te stellen en om zonder onzekerheid om bevestiging te vragen want je kwetsbaar opstellen is natuurlijk ook helemaal niet erg, zolang je maar weet bij wie je dat doet en als je belangen geschonden worden, je voor jezelf op kunt komen. Thuis assertief zijn op het agressieve af herken ik wel. Ik wist het thuis ook altijd prima te vertellen, nu kan ik het ook buiten de deur en nogmaals, ook niet altijd maar wel vaak.
Je wist al meteen dat je je ging ergeren. In ieder geval na 5 minuten wist je dat. Dan is het zaak dat je de kapster even op de schouder tikt en aangeeft dat je een beetje haast hebt. Ze moet wel een erg hardlijvige chimpansee zijn wil ze de hint dan niet begrijpen. Ook belangrijk is onthouden dat niet iedereen je altijd maar even lief hoeft te vinden. Stel je voor dat de kapster je een bitch zou hebben gevonden als je haar attent had gemaakt op jouw haast om weg te komen, nou en? Wat zou er dan gebeurt zijn? Ze ging je heus niet verknippen, je slaan of een stuk van je oor meenemen als ze je nek uit ging scheren.
Met andere woorden; wat zou er kunnen gebeuren als jij eens iets meer op je strepen zou staan?
Nou ja, je moet wel érgens beginnen natuurlijk. En begin eens klein zou ik zeggen. Begin niet met naar je baas toegaan en hem eens haarfijn uit de doeken doen hoeveel jij eigenlijk wel zou moeten verdienen en dat je de gang van zaken binnen het bedrijf volkomen ruk vindt. Dat is meer iets voor ver-gevorderden en waarschijnlijk zit zoiets ook helemaal niet in je aard. Je bent en blijft natuurlijk wel gewoon wie je bent en iet iedereen is van nature heel assertief. maar je kunt jezelf wel trainen.
Huur de film 'How to be assertive' eens van John Cleese. Ik heb er een heleboel van opgestoken!
In die film is te zien dat wat jij denkt dat er zou gebeuren als je zegt wat je ergens van vindt (dat je ontslagen, onthoofd of in ieder geval geslagen zou worden) terug te brengen is naar een zeer aanvaardbare reactie van de tegenpartij (bijvoorbeeld; dank je wel voor je reactie, blij dat je me eerlijk zegt wat je denkt).
Graag gedaan!
Ik werk in de media, ben casting director en ik ben zo assertief mogelijk en dat kan ook omdat ik veel met homoseksuele mannen werk die gewoon zeggen wat ze denken en dat op zo'n manier doen dat je je er slap om lacht, ook al zeggen ze dat je haar stom zit en dat je een belachelijk shrirt aanhebt. In zo'n omgeving voel ik me op mijn gemak, als er humor bij komt kijken en relativering. Doordat mijn collega's eerlijk en assertief zijn kan ik het ook zijn, al ben ik voor de acteurs die komen screentesten of die ik aan de telefoon heb gewoon aardig en beleefd. Maar ik probeer wel zo oprecht mogelijk te zijn, dat kan namelijk ook met op een vriendelijke manier.
woensdag 12 maart 2008 om 14:31
Ik herken het, heb dit ook moeten leren. Het grappige is dat je heel vriendelijk direct en assertief kan zijn en dat mensen daar zelden moeite mee hebben. Meestal vinden mensen het helemaal niet erg om me ergens mee te helpen of te luisteren wanneer ik iets zelf niet zo prettig vind.
Ik denk dat het een combinatie is van me niet meer zo snel dingen persoonlijk aantrekken, meer zelfvertrouwen en zelf vriendelijk met mensen omgaan. Ik laat relatief veel dingen makkelijk van me afglijden maar ben me wel goed bewust geworden van mijn grenzen. Ik weet dat ik ze goed bewaak en dan veroorzaakt het ook geen stress of irritatie binnenin mij.
Behandel anderen als mensen. Behandel ze met evenveel respect als je zelf behandeld wil worden. En in de meeste gevallen krijg je precies hetzelfde terug. En in de gevallen dat je dat niet terugkrijgt, laat het bij de ander. Die is blijkbaar vastbesloten een rotbui te hebben of heeft per definitie er de balen in of zo. Maar da's niet mijn probleem. Ik blijf vriendelijk reageren omdat ik dat zelf prettiger vind, als iemand echt onbeschoft is zeg ik daar wel wat van maar nog steeds vriendelijk. Ik heb geen zin om mee te gaan in de negativiteit van een ander.
En ik ben 30 en ik ben juist verbaasd wanneer iemand me met u aanspreekt
. Dan realiseer ik me weer even dat ik in de ogen van sommigen een hele oude taart ben haha. Ik kan er niet mee zitten wanneer iemand je zegt, fijn juist.
Ik denk dat het een combinatie is van me niet meer zo snel dingen persoonlijk aantrekken, meer zelfvertrouwen en zelf vriendelijk met mensen omgaan. Ik laat relatief veel dingen makkelijk van me afglijden maar ben me wel goed bewust geworden van mijn grenzen. Ik weet dat ik ze goed bewaak en dan veroorzaakt het ook geen stress of irritatie binnenin mij.
Behandel anderen als mensen. Behandel ze met evenveel respect als je zelf behandeld wil worden. En in de meeste gevallen krijg je precies hetzelfde terug. En in de gevallen dat je dat niet terugkrijgt, laat het bij de ander. Die is blijkbaar vastbesloten een rotbui te hebben of heeft per definitie er de balen in of zo. Maar da's niet mijn probleem. Ik blijf vriendelijk reageren omdat ik dat zelf prettiger vind, als iemand echt onbeschoft is zeg ik daar wel wat van maar nog steeds vriendelijk. Ik heb geen zin om mee te gaan in de negativiteit van een ander.
En ik ben 30 en ik ben juist verbaasd wanneer iemand me met u aanspreekt
. Dan realiseer ik me weer even dat ik in de ogen van sommigen een hele oude taart ben haha. Ik kan er niet mee zitten wanneer iemand je zegt, fijn juist.
woensdag 12 maart 2008 om 16:55
woensdag 12 maart 2008 om 17:02
Vooral het voorbeeld van de kapper vind ik erg herkenbaar.
"Ik ga nog even die mevrouw daar droogfohnen vind je dat erg?"
"Nee hoor" En ondertussen erger ik me dood.
Mijn schoonheidsspecialiste heeft er ook zo'n handje van,
ALTIJD lopen die afspraken daar uit......zit ik 20 minuten te wachten en ALS ik dan eindelijk in die stoel lig, gaat de bel..."oh even open doen" of de telefoon: "sorry even de telefoon opnemen"
Ik vind dat irritant. Maak je klanten duidelijk dat ze alleen op bepaalde tijden producten kunenn komen kopen (en dus niet middenin jouwbehandeling aanbellen in de winkel) en zet een antwoordapparaat aan!!
Maar ja...ik durf er nooit iets van te zeggen, bang dat ze me dan idd meteen een nzeikerd vinden of zo.
Overigens heb ik ook vaak de neiging om mee te gaan praten met luid bellende mensen. "Goh echt?"
Dat kan dan misschien irritant zijn maar ik heb echt een hekel aan dat soort mensen.........die geen enkele seconde nadenken over hun omgeving. En dan zeggen ze altijd dat mensen het zo niet bedoelen of zich van geen kwaad bewust zijn maar ik vind t gewoon een teken van puur egoisme
Als jij keihard in de trein zit te bellen en het komt geen moment in je op dat dat voor anderen irritant kan zijn....hoe self-centered ben je dan wel niet??
"Ik ga nog even die mevrouw daar droogfohnen vind je dat erg?"
"Nee hoor" En ondertussen erger ik me dood.
Mijn schoonheidsspecialiste heeft er ook zo'n handje van,
ALTIJD lopen die afspraken daar uit......zit ik 20 minuten te wachten en ALS ik dan eindelijk in die stoel lig, gaat de bel..."oh even open doen" of de telefoon: "sorry even de telefoon opnemen"
Ik vind dat irritant. Maak je klanten duidelijk dat ze alleen op bepaalde tijden producten kunenn komen kopen (en dus niet middenin jouwbehandeling aanbellen in de winkel) en zet een antwoordapparaat aan!!
Maar ja...ik durf er nooit iets van te zeggen, bang dat ze me dan idd meteen een nzeikerd vinden of zo.
Overigens heb ik ook vaak de neiging om mee te gaan praten met luid bellende mensen. "Goh echt?"
Dat kan dan misschien irritant zijn maar ik heb echt een hekel aan dat soort mensen.........die geen enkele seconde nadenken over hun omgeving. En dan zeggen ze altijd dat mensen het zo niet bedoelen of zich van geen kwaad bewust zijn maar ik vind t gewoon een teken van puur egoisme
Als jij keihard in de trein zit te bellen en het komt geen moment in je op dat dat voor anderen irritant kan zijn....hoe self-centered ben je dan wel niet??
woensdag 12 maart 2008 om 20:37
Misschien kun je de volgende keer tegen d'r zeggen dat je haast hebt en nog een afspraak erna, dan houdt ze misschien wel rekening met je? Of wanneer je belt om de afspraak te maken, kun je vriendelijk zeggen dat je ook echt uitgaat van dat tijdstip en dat je het je opvalt dat ze vaak uitloopt. Als je niks zegt, gebeurt en ook niks natuurlijk. En als dit nou al vaak gebeurt is, waarom zou je jezelf dan nog kwellen en naar die schoonheidspecialiste gaan?
woensdag 12 maart 2008 om 22:45
Ja! Ik dacht dat het aan mij lag, dus dat ik het eerst niet had gezien maar blijkbaar is het gewijzigd.
Verder is het herkenbaar. Zit nu af en toe tegen het bozige aan, hoop binnenkort op het midden uit te komen en echt assertief te zijn.
Heb wel een aantal winkels (kapper, copyshop) waar ik niet meer kom, uit de tijd dat ik niet assertief genoeg was om meteen iets te zeggen maar wat wel is blijven hangen. Het jammere vind ik alleen dat het zo'n passief protest is. En ik eigenlijk het liefst naar binnen zou willen stappen om te zeggen dat ik er nooit meer kom. En mijn vrienden ook niet meer. Niemand meer, als het aan mij zou liggen. Enzo
Lastig hoor, volwassen worden! Dat U van het forum helpt misschien een beetje.
donderdag 13 maart 2008 om 01:01
Klopt ! Ik vraag zo vaak wat en als ik het niet zo aardig deed zou ik waarschijnlijk een verschrikkelijke klant zijn , maar voor mij worden er lachend van twee keer drie tartaartjes een pakketje met vier tartaartje gemaakt , krijg ik de marinade waar de karbonades in gemarineerd zijn los in een doosje mee omdat ik die voor de kipfilet wil , .... het personeel groet altijd vriendelijk ( ook als ik ze ergens anders zie ) en duikt niet weg onder de toonbank als ik eraan kom .
Ik denk ook dat het scheelt als je je boodschap nét even wat persoonlijker maakt dan kan u / wilt u / is er , dus bijv. ik begrijp dat het lastig voor u is maar / vind u het erg om even te kijken of er nog cola is .
Mensen aan wie ik me dooderger spreek ik eerst aardig aan ( " o , wat leuk , heb je dat plekje voor mij vrij gehouden ? Maak je het ook nog schoon voor me of kan ik er zo op denk je " als iemand in het openbaar vervoer met zijn lompe poten op een stoel voor hem zit . ) en daarna iets fermer ( " ik tel tot drie en dan gaan we kijken of je piercing goed vastzit " ) , maar meestal werkt de combinatie lachen maar laten zien dat je iets echt meent best goed .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 13 maart 2008 om 09:07
Ja ik heb precies dezelfde ervaring. En ik heb ook het idee dat het zo loopt doordat ik het meen. Bij de turkse slager om de hoek word ik het zonnetje genoemd, de caissieres in de AH zijn altijd heel aardig en gezellig want ik doe al lange tijd gewoon even de kleine moeite om hartelijk te groeten, als er wat lijkt te zijn te vragen hoe het gaat en ze vanuit mijn tenen een fijne dag/avond/weekend te wensen. De vakkenvullers zijn altijd ontzettend lief en behulpzaam.
En dit geldt voor veel mensen op mijn pad. Voor mij is het zo logisch en zo simpel. Het levert me heel veel op, vriendelijkheid. Het levert me vooral op dat die ander zich echt even gezien voelt en dat we daardoor allebei een blij en positief gevoel hebben. Niets zo fijn als een oprechte glimlach terug.
Dat dingen soms anders lopen dan verwacht, of dat je niet krijgt wat je graag wilde, dat gebeurt niet om jou te pesten. Je kunt er wel wat van zeggen wanneer je het idee hebt dat een situatie ten koste gaat van jou. Maar het universum is er niet op uit om jou die dag een rotdag te bezorgen of zo
. Het is maar net hoe je erop reageert en wat je ermee doet. Daarin ligt nog een hoop keuzevrijheid.
donderdag 13 maart 2008 om 09:38
Bianca schreef:
Mensen aan wie ik me dooderger spreek ik eerst aardig aan ( " o , wat leuk , heb je dat plekje voor mij vrij gehouden ? Maak je het ook nog schoon voor me of kan ik er zo op denk je " als iemand in het openbaar vervoer met zijn lompe poten op een stoel voor hem zit . ) en daarna iets fermer ( " ik tel tot drie en dan gaan we kijken of je piercing goed vastzit " ) , maar meestal werkt de combinatie lachen maar laten zien dat je iets echt meent best goed
Doe je dat echt? Dat vind ik wel heel geestig! Haha. Jammer dat ik mensen zoals jij nooit tegenkom in de trein, dan kun je nog eens lachen.
Mensen aan wie ik me dooderger spreek ik eerst aardig aan ( " o , wat leuk , heb je dat plekje voor mij vrij gehouden ? Maak je het ook nog schoon voor me of kan ik er zo op denk je " als iemand in het openbaar vervoer met zijn lompe poten op een stoel voor hem zit . ) en daarna iets fermer ( " ik tel tot drie en dan gaan we kijken of je piercing goed vastzit " ) , maar meestal werkt de combinatie lachen maar laten zien dat je iets echt meent best goed
Doe je dat echt? Dat vind ik wel heel geestig! Haha. Jammer dat ik mensen zoals jij nooit tegenkom in de trein, dan kun je nog eens lachen.
donderdag 13 maart 2008 om 09:50
En dat kan deels gebeuren doordat omstanders bang zijn en dus niets doen. Ik heb het ook een aantal keer meegemaakt dat ik het zag gebeuren. Ik heb meerdere malen gehad dat er niemand opstond om te helpen en dat ik er dan maar heen ging om te helpen sussen en te zorgen dat zo iemand er niet alleen voorstaat want dat is vaak al genoeg. En dat vind ik eigenlijk dan net zo erg, dat die grote mannen niets doen en dat ik, een lichtgewicht vrouw, daar dan sta.
