Psyche
alle pijlers
Analyseer jezelf gek! Iemand tips??
maandag 26 oktober 2020 om 16:44
Beste allen,
Al een aantal jaren loop ik met wat psychische klachten, waarvoor ik nu hulp krijg (voor de 2e keer), maar nu wil ik ook echt wat hiermee gaan doen. Ik wil mezelf beter begrijpen en beter met mijn klachten om kunnen gaan. Ik heb ook sinds kort forums ontdekt (deze vooral xD) en hier al eens iets op geplaatst en dit helpt me heel erg, dus vandaar dit bericht again.
Al heel mijn leven ben ik erg onzeker en verlegen. Blijkbaar heb ik als peuter ook iets van assertiviteitstraining gehad een keer. Ik zal jullie mijn hele levensverhaal besparen, maar een korte samenvatting geven. Op de basisschool had ik een hele leuke tijd, maar vanaf de middelbare school vond ik het moeilijk aansluiting te vinden. Ben ook gepest in de brugklas, besef ik me pas sinds kort eigenlijk. Ik voelde me vaak anders dan anderen, alsof het moeizamer ging, vooral in sociale contacten. Niet dat het slecht met me ging, zeker niet, maar dit gevoel had ik wel vaker.
Daarna op uni ging het beter. Op uni zocht ik de sociale contacten niet echt op, geen behoefte aan, want ik had in mijn woonplek mijn sociale contacten wat ik goed vond. Later ben ik meer naar uni gegaan en ik snap niet waarom ik dat eerder nooit deed… Maargoed. Ik wilde socialer worden, me vrolijker voelen en vooral zelfverzekerder en tevredener worden met mezelf. Ik ben ook heel erg gegroeid in open zijn en spontaan zijn. Met momenten vond ik mezelf zelfs erg sociaal. Dit kostte soms wel veel moeite, soms ook echt niet.
Toen zo’n 3 jaar geleden begonnen pscyhsiche klachten. De aanleiding was tinnitus (oordopjes vergeten bij festival… dom kind). Hier heb ik heeel erg over gepiekerd (ik piekerede vroeger nooit, nou guess what, ik heb het piekeren uitgevonden nu hoor) en me slecht om gevoeld. Gelukkig is de tinnitus volledig over. Vanaf toen zit ik in een flow. Ik heb gepiekerd over vanalles: mijn geaardheid (aseksueel/demiseksueel oid ben ik denk ik, maar ik snap het nog niet helemaal), hoe ik me voel, waarom voel ik me zo: autisme?, piekeren om het piekeren ughhh…
Nu merk ik heel erg dat ik vastloop in mijn eigen gedachtes en gepieker met momenten. Soms gaat het goed en lijkt het ook alsof er echt niks aan de hand is en voel ik me helemaal happy met degene die ik ben, zelfverzekerd en vrolijk ook. Maar vaak gaat het ook niet goed en ik maak het zelf met mijn gedachten nog 100x zo erg. Ik maak mezelf gek gewoon. Wat voorbeelden:
- Een bepaalde periode had ik erge ups en downs, die elkaar constant afwisselde: +/- 4 dagen goed, +/- 4 dagen slecht. Ik voelde bij het opstaan al hoe het ging en ging me ook zo gedragen. Mijn humeur werd zo compleet uitversterkt. Dit is langzaam over gegaan.
- Overgevoeligheid voor prikkels in supermarkt, winkels of treinstation. Nooit last van gehad vroeger, maar als mijn hoofd vol zat kwamen prikkels ontzettend intens binnen en een tijdje heb ik hier nogal last van gehad (nu niet meer, geen idee waarom).
- Het viel me een keer op dat ik muziek inhad en steeds op de tel op mijn tanden tikte of in mijn vingers knipte (deed ik wel eens vaker) en dat ik vaak een liedje had in mijn hoofd. Nou de spiraal was ingezet… Hier ging ik heel erg op letten en mezelf compleet gek mee maken. Ik ben maanden aan een stuk zóoo druk in mijn hoofd geweest omdat ik hier constant op lette en mezelf gek maakte (heel erg spanningshoofdpijn ook). Daarna is het natuurlijk weer langzaam weggezakt.
- Het viel me op dat ik een keer de traptredes telde als ik de trap opliep (zelfde periode als vorige puntje). Ik ging daar constant op letten en mezelf again gek maken. 5 minuten voor ik een trap op moest was ik er al mee bezig of ik weer de tredes ging tellen. Niet dat ik ze dan moest tellen, het was absoluut geen dwang, maar ik kreeg die gedachte gewoon niet weg. Enjah hoe meer je er probeert niet aan te denken, …. Je weet wel.
En zo zijn er nog wel meer voorbeelden, ook over mijn onzekerheid die naar mijn idee soms vrij extreem was.
Zo is dat dus de laatste tijd met alles, ik haal wat in mijn hoofd, ga er dingen over opzoeken en me ernaar gedragen. Hetgene waar ik nu dus mee zit is: oogcontact….
In een eerdere periode toen ik bezig was met opzoeken over autisme heb ik dit al eens gehad. Ik ging opletten hoe ik oogcontact maakte, hier heel erg op focussen en mee bezig zijn en was met mijn hoofd totaal niet bij het gesprek, maar compleet afgeleid door: oogcontact. Hier ben ik nooit mee bezig geweest, nooit op gelet en nooit bij stilgestaan, maar vanaf toen dus wel. Dat is in de loop van de tijd weggezakt en daarna had ik er geen moeite meer mee (behalve bij sommige mensen die dat heel intens doen). Maar nu ben ik dus weer bij af… Ik maak mezelf helemaal gek. Als iemand tegen me praat ben ik hier constant mee bezig. Als andere mensen praten analyseer ik hun, als ik een film kijk analyseer ik hoe de personen in de film dit doen, etc. En niet enkel bij vreemde personen, ook thuis waar ik me vertrouwd voel. Gewoon constant. Op het moment voel ik al stress als ik merk dat iemand tegen me praat, want dan moet ik oogcontact maken…. Heeeel soms ben ik er 3 seconden niet mee bezig, dan valt me op dat ik al 3 seconden in iemand z’n ogen kijk, heb ik gelijk stress en ben ik weer compleet afgeleid.
Of ik autisme heb kunnen jullie niet bepalen uiteraard. Uit sommige symptomen denk ik ‘jaa misschien wel’. Veel andere symptomen herken ik dan weer niet eigenlijk. En met periodes als ik hier niet mee bezig ben gaat het ook gewoon goed. Maarjah is het hiermee bezig zijn de oorzaak of het gevolg van hoe ik me nu voel? En wat is nu de echte onderliggende factor voor mijn problemen? Ik ga dit nu in ieder geval onderzoeken met de psych (mogelijk autisme). Ik vraag me alleen af of iemand hier iets in herkent en weet hoe ik hiermee kan omgaan en hoe ik hier ‘vanaf’ kan komen? Wat voor soort therapie zou kunnen helpen?
Daarnaast vraag ik me af of ik wel wil weten als ik autisme heb (of misschien hooggevoelig ben idk, of me niet zo moet aanstellen). Want zoals ik schrijf, ik ga me heel erg gedragen naar wat ik weet… Maarja als ik weet dat ik geen autisme heb zou ik dit zeker wel willen weten en anders blijf ik het me afvragen. Iemand enige tips? Niet zo druk maken en gewoon niet zo bezig zijn met dat oogcontact is een goeie, werkt niet. Waar ik me vroeger nooit ergens druk om leek te maken, maak ik me nu om alles druk. Ik ben nu dus ook weer super onzeker, nogal somber en ik kom net uit een relatie die over is en waarin ik ook tegen onzekerheid en piekeren etc. aanliep. Ik ben nu echt niet depressief, nog. Want ik ben wel bang dat als het zo door blijf gaan ik dit wel ga worden op den duur. En met momenten heb ik ook wel eens het gevoel dat er niet NOG iets bij moet komen wat kut gaat, want dan vraag ik me af of ik dat nog wel kan ‘handelen’ (heb ook wel echt last van corona, afstuderen wat daardoor mwahh gaat, uitgaan relatie en dan al überhaupt niet zo lekker in mijn vel zitten).
Lang verhaal, sorry, maar redelijk volledig. Hopelijk herkent iemand hier iets van! Dankjewel voor het lezen in ieder geval.
Al een aantal jaren loop ik met wat psychische klachten, waarvoor ik nu hulp krijg (voor de 2e keer), maar nu wil ik ook echt wat hiermee gaan doen. Ik wil mezelf beter begrijpen en beter met mijn klachten om kunnen gaan. Ik heb ook sinds kort forums ontdekt (deze vooral xD) en hier al eens iets op geplaatst en dit helpt me heel erg, dus vandaar dit bericht again.
Al heel mijn leven ben ik erg onzeker en verlegen. Blijkbaar heb ik als peuter ook iets van assertiviteitstraining gehad een keer. Ik zal jullie mijn hele levensverhaal besparen, maar een korte samenvatting geven. Op de basisschool had ik een hele leuke tijd, maar vanaf de middelbare school vond ik het moeilijk aansluiting te vinden. Ben ook gepest in de brugklas, besef ik me pas sinds kort eigenlijk. Ik voelde me vaak anders dan anderen, alsof het moeizamer ging, vooral in sociale contacten. Niet dat het slecht met me ging, zeker niet, maar dit gevoel had ik wel vaker.
Daarna op uni ging het beter. Op uni zocht ik de sociale contacten niet echt op, geen behoefte aan, want ik had in mijn woonplek mijn sociale contacten wat ik goed vond. Later ben ik meer naar uni gegaan en ik snap niet waarom ik dat eerder nooit deed… Maargoed. Ik wilde socialer worden, me vrolijker voelen en vooral zelfverzekerder en tevredener worden met mezelf. Ik ben ook heel erg gegroeid in open zijn en spontaan zijn. Met momenten vond ik mezelf zelfs erg sociaal. Dit kostte soms wel veel moeite, soms ook echt niet.
Toen zo’n 3 jaar geleden begonnen pscyhsiche klachten. De aanleiding was tinnitus (oordopjes vergeten bij festival… dom kind). Hier heb ik heeel erg over gepiekerd (ik piekerede vroeger nooit, nou guess what, ik heb het piekeren uitgevonden nu hoor) en me slecht om gevoeld. Gelukkig is de tinnitus volledig over. Vanaf toen zit ik in een flow. Ik heb gepiekerd over vanalles: mijn geaardheid (aseksueel/demiseksueel oid ben ik denk ik, maar ik snap het nog niet helemaal), hoe ik me voel, waarom voel ik me zo: autisme?, piekeren om het piekeren ughhh…
Nu merk ik heel erg dat ik vastloop in mijn eigen gedachtes en gepieker met momenten. Soms gaat het goed en lijkt het ook alsof er echt niks aan de hand is en voel ik me helemaal happy met degene die ik ben, zelfverzekerd en vrolijk ook. Maar vaak gaat het ook niet goed en ik maak het zelf met mijn gedachten nog 100x zo erg. Ik maak mezelf gek gewoon. Wat voorbeelden:
- Een bepaalde periode had ik erge ups en downs, die elkaar constant afwisselde: +/- 4 dagen goed, +/- 4 dagen slecht. Ik voelde bij het opstaan al hoe het ging en ging me ook zo gedragen. Mijn humeur werd zo compleet uitversterkt. Dit is langzaam over gegaan.
- Overgevoeligheid voor prikkels in supermarkt, winkels of treinstation. Nooit last van gehad vroeger, maar als mijn hoofd vol zat kwamen prikkels ontzettend intens binnen en een tijdje heb ik hier nogal last van gehad (nu niet meer, geen idee waarom).
- Het viel me een keer op dat ik muziek inhad en steeds op de tel op mijn tanden tikte of in mijn vingers knipte (deed ik wel eens vaker) en dat ik vaak een liedje had in mijn hoofd. Nou de spiraal was ingezet… Hier ging ik heel erg op letten en mezelf compleet gek mee maken. Ik ben maanden aan een stuk zóoo druk in mijn hoofd geweest omdat ik hier constant op lette en mezelf gek maakte (heel erg spanningshoofdpijn ook). Daarna is het natuurlijk weer langzaam weggezakt.
- Het viel me op dat ik een keer de traptredes telde als ik de trap opliep (zelfde periode als vorige puntje). Ik ging daar constant op letten en mezelf again gek maken. 5 minuten voor ik een trap op moest was ik er al mee bezig of ik weer de tredes ging tellen. Niet dat ik ze dan moest tellen, het was absoluut geen dwang, maar ik kreeg die gedachte gewoon niet weg. Enjah hoe meer je er probeert niet aan te denken, …. Je weet wel.
En zo zijn er nog wel meer voorbeelden, ook over mijn onzekerheid die naar mijn idee soms vrij extreem was.
Zo is dat dus de laatste tijd met alles, ik haal wat in mijn hoofd, ga er dingen over opzoeken en me ernaar gedragen. Hetgene waar ik nu dus mee zit is: oogcontact….
In een eerdere periode toen ik bezig was met opzoeken over autisme heb ik dit al eens gehad. Ik ging opletten hoe ik oogcontact maakte, hier heel erg op focussen en mee bezig zijn en was met mijn hoofd totaal niet bij het gesprek, maar compleet afgeleid door: oogcontact. Hier ben ik nooit mee bezig geweest, nooit op gelet en nooit bij stilgestaan, maar vanaf toen dus wel. Dat is in de loop van de tijd weggezakt en daarna had ik er geen moeite meer mee (behalve bij sommige mensen die dat heel intens doen). Maar nu ben ik dus weer bij af… Ik maak mezelf helemaal gek. Als iemand tegen me praat ben ik hier constant mee bezig. Als andere mensen praten analyseer ik hun, als ik een film kijk analyseer ik hoe de personen in de film dit doen, etc. En niet enkel bij vreemde personen, ook thuis waar ik me vertrouwd voel. Gewoon constant. Op het moment voel ik al stress als ik merk dat iemand tegen me praat, want dan moet ik oogcontact maken…. Heeeel soms ben ik er 3 seconden niet mee bezig, dan valt me op dat ik al 3 seconden in iemand z’n ogen kijk, heb ik gelijk stress en ben ik weer compleet afgeleid. Of ik autisme heb kunnen jullie niet bepalen uiteraard. Uit sommige symptomen denk ik ‘jaa misschien wel’. Veel andere symptomen herken ik dan weer niet eigenlijk. En met periodes als ik hier niet mee bezig ben gaat het ook gewoon goed. Maarjah is het hiermee bezig zijn de oorzaak of het gevolg van hoe ik me nu voel? En wat is nu de echte onderliggende factor voor mijn problemen? Ik ga dit nu in ieder geval onderzoeken met de psych (mogelijk autisme). Ik vraag me alleen af of iemand hier iets in herkent en weet hoe ik hiermee kan omgaan en hoe ik hier ‘vanaf’ kan komen? Wat voor soort therapie zou kunnen helpen?
Daarnaast vraag ik me af of ik wel wil weten als ik autisme heb (of misschien hooggevoelig ben idk, of me niet zo moet aanstellen). Want zoals ik schrijf, ik ga me heel erg gedragen naar wat ik weet… Maarja als ik weet dat ik geen autisme heb zou ik dit zeker wel willen weten en anders blijf ik het me afvragen. Iemand enige tips? Niet zo druk maken en gewoon niet zo bezig zijn met dat oogcontact is een goeie, werkt niet. Waar ik me vroeger nooit ergens druk om leek te maken, maak ik me nu om alles druk. Ik ben nu dus ook weer super onzeker, nogal somber en ik kom net uit een relatie die over is en waarin ik ook tegen onzekerheid en piekeren etc. aanliep. Ik ben nu echt niet depressief, nog. Want ik ben wel bang dat als het zo door blijf gaan ik dit wel ga worden op den duur. En met momenten heb ik ook wel eens het gevoel dat er niet NOG iets bij moet komen wat kut gaat, want dan vraag ik me af of ik dat nog wel kan ‘handelen’ (heb ook wel echt last van corona, afstuderen wat daardoor mwahh gaat, uitgaan relatie en dan al überhaupt niet zo lekker in mijn vel zitten).
Lang verhaal, sorry, maar redelijk volledig. Hopelijk herkent iemand hier iets van! Dankjewel voor het lezen in ieder geval.
Zwetser
maandag 26 oktober 2020 om 17:04
Jaazeker, voordat je naar de psych gaat ga je langs je HA. Die weet waarschijnlijk niet het hele verhaal of dit exacte verhaal, omdat ik dus steeds weer ergens anders mee zit en mijn verhaal steeds anders is. Maar grotendeels is het bekend bij de HA. Ik besef me alleen dat het misschien wel goed is om DIT verhaal de psych te laten lezen. Ik denk dat ik vrij eerlijk ben geweest bij de psych (nu net gestart met diagnostiek autisme), maar ik weet ook dat ik ERG goed ben in een masker opzetten, altijd, overal. Dus ook bij de psych kom ik over als een vrolijke jongen, want dat levert me op dat moment meer energie op dan somber doen: gewoon proberen normaal te doen, op die manier gaat het iedere keer weer langzaam over! Maar goed, het is natuurlijk niet normaal. Ik denk dat ik dit exacte verhaal meeneem de volgende keer in ieder geval.
Zwetser
maandag 26 oktober 2020 om 17:20
Het lijkt me een heel goed idee dat je de psycholoog dit verhaal laat lezen. Hier spreekt denk ik heel goed uit hoe je met dingen omgaat. Als ik dit zo lees denk ik dat het de psycholoog een hoop inzicht kan geven in wat er voor jou belangrijk is, waar je je zorgen over maakt en hoe je met die zorgen omgaat. Ik vind in wat je schrijft namelijk ook wel veel (enigszins dwangmatig) piekergedrag naar voren komen, en het lijkt me heel zinvol als de psycholoog daar ook goed van op de hoogte is.
Goed trouwens dat je hulp hebt gezocht!
Goed trouwens dat je hulp hebt gezocht!
maandag 26 oktober 2020 om 18:13
Ik denk dat ik dit verhaal nog een beetje aanvul (nog vollediger overzicht), ook met voorbeelden van mijn angstklachten/piekerklachten op sociaal/relatie gebied en haar dat doormail. Het kan best dat ik alles gewoon al verteld heb (sowieso het meeste is ze van op de hoogte), maar dit is denk ik wel een duidelijk overzicht van waar ik nu exact tegenaan loop.Maisnon3 schreef: ↑26-10-2020 17:20Het lijkt me een heel goed idee dat je de psycholoog dit verhaal laat lezen. Hier spreekt denk ik heel goed uit hoe je met dingen omgaat. Als ik dit zo lees denk ik dat het de psycholoog een hoop inzicht kan geven in wat er voor jou belangrijk is, waar je je zorgen over maakt en hoe je met die zorgen omgaat. Ik vind in wat je schrijft namelijk ook wel veel (enigszins dwangmatig) piekergedrag naar voren komen, en het lijkt me heel zinvol als de psycholoog daar ook goed van op de hoogte is.
Goed trouwens dat je hulp hebt gezocht!
Zwetser
donderdag 29 oktober 2020 om 13:35
Hoi,
Ik heb dit vroeger ook allemaal gehad, wat jij beschrijft. Echt letterlijk alles.
Heb ook een klein tijdje gedacht dat ik misschien autistisch was, maar nu weet ik eigenlijk zeker van niet want ik ben supergoed in emoties lezen, juist heel gevoelig daarin.
Op m’n 28e heb ik eens een hoogbegaafdheidstest gedaan en het blijkt dat ik hoogbegaafd ben. Dit verklaart heel veel van die hypergevoeligheden die jij beschrijft. (Ik zeg daarmee niet dat jij ook hoogbegaafd bent). Maar wel alle prikkels die binnenkomen, en ja, je hoofd staat de hele tijd ‘aan’. En je hebt ook veel energie om alles te analyseren en heel veel dingen op te merken als je hoogbegaafd bent. Dus als je daar teveel focus op legt, ga je denken dat je ‘raar’ bent.
Maar nu ik mijzelf goed ken en ook geaccepteerd heb dat ik anders ben dan anderen, en op andere vlakken weer hetzelfde ben, we zijn allemaal mensen tenslotte, voel ik mij veel beter en heb ik ook geen last meer van die hyperfocus op zulke onbenulligheden.
Ik heb dit vroeger ook allemaal gehad, wat jij beschrijft. Echt letterlijk alles.
Heb ook een klein tijdje gedacht dat ik misschien autistisch was, maar nu weet ik eigenlijk zeker van niet want ik ben supergoed in emoties lezen, juist heel gevoelig daarin.
Op m’n 28e heb ik eens een hoogbegaafdheidstest gedaan en het blijkt dat ik hoogbegaafd ben. Dit verklaart heel veel van die hypergevoeligheden die jij beschrijft. (Ik zeg daarmee niet dat jij ook hoogbegaafd bent). Maar wel alle prikkels die binnenkomen, en ja, je hoofd staat de hele tijd ‘aan’. En je hebt ook veel energie om alles te analyseren en heel veel dingen op te merken als je hoogbegaafd bent. Dus als je daar teveel focus op legt, ga je denken dat je ‘raar’ bent.
Maar nu ik mijzelf goed ken en ook geaccepteerd heb dat ik anders ben dan anderen, en op andere vlakken weer hetzelfde ben, we zijn allemaal mensen tenslotte, voel ik mij veel beter en heb ik ook geen last meer van die hyperfocus op zulke onbenulligheden.
zaterdag 31 oktober 2020 om 09:17
Alles wat je aandacht geeft, groeit.
Ook als jr het geforceerd wil stoppen, word het erger.
Het begint bij accepteren. Accepteer wie je bent en zoals je bent. Doe dingen waar je je goed bij voelt en je zal met de tijd merken dat er rust terug keert in je hoofd. Soms moet je gedachten gaan 'afsnijden' en weer tot de orde van de dag komen.
Ook als jr het geforceerd wil stoppen, word het erger.
Het begint bij accepteren. Accepteer wie je bent en zoals je bent. Doe dingen waar je je goed bij voelt en je zal met de tijd merken dat er rust terug keert in je hoofd. Soms moet je gedachten gaan 'afsnijden' en weer tot de orde van de dag komen.
zaterdag 31 oktober 2020 om 10:57
Beste Kniesoor en beste bordorood,
super bedankt voor jullie reacties. Ik had niet verwacht nog een reactie te krijgen hierop, maar hier heb ik echt wat aan. Bizar dat dit zo herkenbaar klinkt Kniesoor. Soms denk ik wel eens: 'waarom heb ik hier nu last van en niemand anders?' Maar natuurlijk heeft iedereen wel bepaalde dingetjes. Het is ook alleen vooral de manier hoe je daarmee omgaat. Fijn dat het nu beter gaat in ieder geval. Heeft u bepaalde therapieën of oefeningen gedaan om met deze 'hyperfocus' om te gaan?
Ik twijfel ook heel erg over autisme om eerlijk te zijn. Ik beschreef dingen die wel binnen autisme zouden kunnen passen. Ook het sociale aspect en bepaalde angsten (ook op sociaal gebied) zijn kenmerken die binnen ass passen. Maar het zou ook zomaar een andere oorzaak kunnen hebben. Ik ga naast de pscycholoog (nu net) ook nog naar 1 andere hulpverlener al voor een langere tijd. Deze man doet aan een complementaire geneeswijze. Ik weet niet eens precies wat, maar hij kan mensen in hun gevoel gaan zegt hij... Abracadabra, hocus pocus pilates pas enzo. Ik geloof daar niet zo in, maar ik kan heel goed met die man praten en dat helpt me ook al. En hij zegt soms ook echt wel dingen dingen die me echt helpen. Hij is ook heel betrokken en appt me vaker, wat heel fijn is. Volgens hem ben ik een hsp, geen twijfel mogelijk! Verder dingen die jij beschrijft zoals: mensen lezen, empathie tonen, betrokken zijn. Dat doe ik heel erg en past weer niet/minder bij autisme. Ook het stukje structuur nodig hebben herken ik me totaal niet in. Maar goed, er is natuurlijk niet 1 typische autist, het is een spectrum. Sommige dingen herken ik me heel erg in, andere weer niet. En ik vraag me ook wel eens af of dat ik dat stukje empathie misschien niet gewoon mezelf heb aangeleerd. Maargoed, ook hieruit blijkt weer, ik analyseer mezelf gewoon heel erg veel, veel te veel.
Ook hoogbegaafdheid is in me opgekomen, misschien in combinatie met hsp zelfs, geen idee. Ik heb dit nog niet aangegeven bij de psych en praat hier eigenlijk nooit over omdat ik dit al snel vind overkomen als 'ooohh dus je vind jezelf heel slim en geweldig'. Hahah nouuu nee niet echt. Ik heb toevallig gisteren, echt puur toeval, 2 gratis IQ tests ingevuld omdat ik me verveelde (en het is heel lastig een gratis IQ test te vinden, dus ik hecht hier niet echt waarde aan). En beide kwam 125+ of hoogbegaafd uit. Maar nogmaals, het was een gratis IQ test, niet al teveel waarde aan hechten. Maar het is zeker iets wat ook in me opgekomen is.
En wat Bordorood schrijft: 'couldn't agree more'. Door het geforceerd proberen te stoppen, wordt het alleen maar erger. En ik weet dat accepteren een heel belangrijke factor is. En tijd en afleiding, daarmee gaat het ook iedere keer weer beter. Het moet alleen constant beter blijven ipv dat ik weer verval in iets. Ik denk ook dat dat accepteren beter zal gaan als ik de bevestiging krijg 'je hebt ass of niet'. Je bent hsp of niet. Je bent hoogbegaafd, of niet.... Klinkt heel stom, maar dit geeft me wel op een of andere manier veel inzicht in waarom ik ben zoals ik ben. En dit zorgt er denk ik voor dat ik het veel makkelijker kan accepteren en manieren kan vinden om er beter mee om te gaan.
Nog 1 grappige anekdote: ik weet ondertussen dat het voor meerdere mensen 'normaal' is om altijd druk in je hoofd bezig te zijn. Een paar maanden terug zei mijn ex iets tegen mij, wat ik zo typisch vond: 'Ik vind het heeerlijk, lekker in de trein zitten, oortjes in, naar buiten staren en gewoon nergens aan denken'. Dus ik gelijk: huhhh maar kan dat dan? Ik ben letterlijk AAALTIJD aan het denken. Of ik moet ergens mee bezig zijn, maar dan is mijn gedachten daarbij (bv film kijken, werken aan uni oid). Of ik moet het liedje heel mooi vinden, dan denk ik daar over na en gaan mijn gedachtes naar of die band nog bestaat, een bepaald concert of weet ik wat. Maar gewoon nergens aan denken, nee niet aan mij besteed. En sindsdien weet ik dat meer mensen wel gewoon vaker nergens aan denken. Nou ik dus niet. Ik sta er alleen inderdaad teveel bij stil.
Ten slotte: wat bedoelt u met gedachten afsnijden? Gedachten naar de achtergrond drukken? Bv. door mindfullness? Of bv. door te leren dat het maar gedachten zijn en dat ik die niet moet voeden? Dat soort dingen?
Sorry voor het veel te lange bericht again, maar wel heel erg bedankt! FIjn weekend allemaal nog
super bedankt voor jullie reacties. Ik had niet verwacht nog een reactie te krijgen hierop, maar hier heb ik echt wat aan. Bizar dat dit zo herkenbaar klinkt Kniesoor. Soms denk ik wel eens: 'waarom heb ik hier nu last van en niemand anders?' Maar natuurlijk heeft iedereen wel bepaalde dingetjes. Het is ook alleen vooral de manier hoe je daarmee omgaat. Fijn dat het nu beter gaat in ieder geval. Heeft u bepaalde therapieën of oefeningen gedaan om met deze 'hyperfocus' om te gaan?
Ik twijfel ook heel erg over autisme om eerlijk te zijn. Ik beschreef dingen die wel binnen autisme zouden kunnen passen. Ook het sociale aspect en bepaalde angsten (ook op sociaal gebied) zijn kenmerken die binnen ass passen. Maar het zou ook zomaar een andere oorzaak kunnen hebben. Ik ga naast de pscycholoog (nu net) ook nog naar 1 andere hulpverlener al voor een langere tijd. Deze man doet aan een complementaire geneeswijze. Ik weet niet eens precies wat, maar hij kan mensen in hun gevoel gaan zegt hij... Abracadabra, hocus pocus pilates pas enzo. Ik geloof daar niet zo in, maar ik kan heel goed met die man praten en dat helpt me ook al. En hij zegt soms ook echt wel dingen dingen die me echt helpen. Hij is ook heel betrokken en appt me vaker, wat heel fijn is. Volgens hem ben ik een hsp, geen twijfel mogelijk! Verder dingen die jij beschrijft zoals: mensen lezen, empathie tonen, betrokken zijn. Dat doe ik heel erg en past weer niet/minder bij autisme. Ook het stukje structuur nodig hebben herken ik me totaal niet in. Maar goed, er is natuurlijk niet 1 typische autist, het is een spectrum. Sommige dingen herken ik me heel erg in, andere weer niet. En ik vraag me ook wel eens af of dat ik dat stukje empathie misschien niet gewoon mezelf heb aangeleerd. Maargoed, ook hieruit blijkt weer, ik analyseer mezelf gewoon heel erg veel, veel te veel.
Ook hoogbegaafdheid is in me opgekomen, misschien in combinatie met hsp zelfs, geen idee. Ik heb dit nog niet aangegeven bij de psych en praat hier eigenlijk nooit over omdat ik dit al snel vind overkomen als 'ooohh dus je vind jezelf heel slim en geweldig'. Hahah nouuu nee niet echt. Ik heb toevallig gisteren, echt puur toeval, 2 gratis IQ tests ingevuld omdat ik me verveelde (en het is heel lastig een gratis IQ test te vinden, dus ik hecht hier niet echt waarde aan). En beide kwam 125+ of hoogbegaafd uit. Maar nogmaals, het was een gratis IQ test, niet al teveel waarde aan hechten. Maar het is zeker iets wat ook in me opgekomen is.
En wat Bordorood schrijft: 'couldn't agree more'. Door het geforceerd proberen te stoppen, wordt het alleen maar erger. En ik weet dat accepteren een heel belangrijke factor is. En tijd en afleiding, daarmee gaat het ook iedere keer weer beter. Het moet alleen constant beter blijven ipv dat ik weer verval in iets. Ik denk ook dat dat accepteren beter zal gaan als ik de bevestiging krijg 'je hebt ass of niet'. Je bent hsp of niet. Je bent hoogbegaafd, of niet.... Klinkt heel stom, maar dit geeft me wel op een of andere manier veel inzicht in waarom ik ben zoals ik ben. En dit zorgt er denk ik voor dat ik het veel makkelijker kan accepteren en manieren kan vinden om er beter mee om te gaan.
Nog 1 grappige anekdote: ik weet ondertussen dat het voor meerdere mensen 'normaal' is om altijd druk in je hoofd bezig te zijn. Een paar maanden terug zei mijn ex iets tegen mij, wat ik zo typisch vond: 'Ik vind het heeerlijk, lekker in de trein zitten, oortjes in, naar buiten staren en gewoon nergens aan denken'. Dus ik gelijk: huhhh maar kan dat dan? Ik ben letterlijk AAALTIJD aan het denken. Of ik moet ergens mee bezig zijn, maar dan is mijn gedachten daarbij (bv film kijken, werken aan uni oid). Of ik moet het liedje heel mooi vinden, dan denk ik daar over na en gaan mijn gedachtes naar of die band nog bestaat, een bepaald concert of weet ik wat. Maar gewoon nergens aan denken, nee niet aan mij besteed. En sindsdien weet ik dat meer mensen wel gewoon vaker nergens aan denken. Nou ik dus niet. Ik sta er alleen inderdaad teveel bij stil.
Ten slotte: wat bedoelt u met gedachten afsnijden? Gedachten naar de achtergrond drukken? Bv. door mindfullness? Of bv. door te leren dat het maar gedachten zijn en dat ik die niet moet voeden? Dat soort dingen?
Sorry voor het veel te lange bericht again, maar wel heel erg bedankt! FIjn weekend allemaal nog
Zwetser
zaterdag 31 oktober 2020 om 11:32
Hoi student, met gedachten afsnijden bedoel ik, op het moment dat die gedachte opkomt of je voelt dat het eraan gaat komen, dan alsof je het stopt door abrupt aan iets anders te denken of afleiding te zoeken, je gedachten op iets anders focussen, waardoor je die gedachte waar je last van had, de kans zeg maar niet krijgt om weer op te komen en het in je hoofd gaat malen. Dat is wat bij werkt. Ook er luchtig mee omgaan. Dus niet teveel druk erop zetten en het willen negeren. Want dan beland je weer in die vicieuze cirkel. In het begin misschien niet gauw, maar met de tijd leer je vanzelf makkelijk loslaten, zeg maar.
En als het niet anders kan, laat die gedachten toe, het mag er zijn, er is niks mis mee. Ik weet nog toen ik klein was dat ik op het toilet zat, altijd de tegels moest tellen en elke tegel had een verhaaltje, want er waren figuren op getekend en je hersennen maken en er iets van, het was in me hoofd en ik dacht dit moet niemand weten, alleen ik, want wat was dit raar. Tot een keer iemand een opmerking maakte over de tegels op het toilet, precies wat ik deed en had. Moest toen lachen en voelde als een opluchting, ik dacht dat ik het als enige had.
Ik denk iedereen heeft dat, alleen de meeste spreken het niet uit, want ja, wat heb je eraan? Misschien ook schaamte of denken dat je zelf gek bent wat niemand mag weten, bij wijze van.
Ik denk wanneer het uit de hand loopt, is als je erin doorslaat en het je leven gaat beheersen. Zover ik weet is dit een gezond iets.
Eigenlijk denken we altijd, we stoppen niet. Het is maar waar je op dat moment aan denkt, of het jou rustig of onrustig maakt.
En als het niet anders kan, laat die gedachten toe, het mag er zijn, er is niks mis mee. Ik weet nog toen ik klein was dat ik op het toilet zat, altijd de tegels moest tellen en elke tegel had een verhaaltje, want er waren figuren op getekend en je hersennen maken en er iets van, het was in me hoofd en ik dacht dit moet niemand weten, alleen ik, want wat was dit raar. Tot een keer iemand een opmerking maakte over de tegels op het toilet, precies wat ik deed en had. Moest toen lachen en voelde als een opluchting, ik dacht dat ik het als enige had.
Ik denk iedereen heeft dat, alleen de meeste spreken het niet uit, want ja, wat heb je eraan? Misschien ook schaamte of denken dat je zelf gek bent wat niemand mag weten, bij wijze van.
Ik denk wanneer het uit de hand loopt, is als je erin doorslaat en het je leven gaat beheersen. Zover ik weet is dit een gezond iets.
Eigenlijk denken we altijd, we stoppen niet. Het is maar waar je op dat moment aan denkt, of het jou rustig of onrustig maakt.
zaterdag 31 oktober 2020 om 11:52
Hoi Bordorood,
Helder en duidelijk, dankuwel!
Dit probeer ik inderdaad ook heel erg, mijn gedachten ergens anders op focussen en dat werkt ook. Alleen met de huidige situatie, thuiswerken, afstuderen wat soms wat moeizaam gaat doordat ik 0 concentratie heb, is het soms lastig mijn gedachten af te leiden op iets 'positiefs'. Maar andere momenten lukt dit wel en dat helpt inderdaad zeker. En dit gaat al veel beter dan bv. 2 jaar geleden, dus dit is ook iets wat ik inderdaad moet leren steeds beter los te laten. Ik heb nu ook vaker al zoiets: 'ik voel me kut, jammer, wordt wel weer beter'. Ofjah dat klinkt alsof ik er heel relaxt mee omga en dat doe ik vaak nog steeds totaal niet. Maar met momenten merk ik dat ik er toch echt wel al relaxter mee om kan gaan als ook weer 2 jaar geleden. Maar met momenten ook totaal niet hahah, dus ik ben er nog zeker niet!
Grappig dat verhaaltje van die tegeltjes. Dat heb ik dan weer niet, maar zo heeft denk ik iedereen zijn dingetjes. Het probleem is alleen dat ik er heel veel over nadenk en dan in zo'n vicieuze cirkel beland inderdaad. En dat is naar mijn idee mijn grootste probleem: ik ga heel fout om met mijn gedachtes en analyseer alles, wordt daardoor drukker in mijn hoofd, vind dat irritant, ga dat analyseren, daar krijg ik koppijn van, dan ga ik dat analyseren, en zo blijf je maar doorgaan...
Thankyouuu voor de heldere en lieve berichtjes. Ik ga maar eens opstaan hahah
Helder en duidelijk, dankuwel!
Dit probeer ik inderdaad ook heel erg, mijn gedachten ergens anders op focussen en dat werkt ook. Alleen met de huidige situatie, thuiswerken, afstuderen wat soms wat moeizaam gaat doordat ik 0 concentratie heb, is het soms lastig mijn gedachten af te leiden op iets 'positiefs'. Maar andere momenten lukt dit wel en dat helpt inderdaad zeker. En dit gaat al veel beter dan bv. 2 jaar geleden, dus dit is ook iets wat ik inderdaad moet leren steeds beter los te laten. Ik heb nu ook vaker al zoiets: 'ik voel me kut, jammer, wordt wel weer beter'. Ofjah dat klinkt alsof ik er heel relaxt mee omga en dat doe ik vaak nog steeds totaal niet. Maar met momenten merk ik dat ik er toch echt wel al relaxter mee om kan gaan als ook weer 2 jaar geleden. Maar met momenten ook totaal niet hahah, dus ik ben er nog zeker niet!
Grappig dat verhaaltje van die tegeltjes. Dat heb ik dan weer niet, maar zo heeft denk ik iedereen zijn dingetjes. Het probleem is alleen dat ik er heel veel over nadenk en dan in zo'n vicieuze cirkel beland inderdaad. En dat is naar mijn idee mijn grootste probleem: ik ga heel fout om met mijn gedachtes en analyseer alles, wordt daardoor drukker in mijn hoofd, vind dat irritant, ga dat analyseren, daar krijg ik koppijn van, dan ga ik dat analyseren, en zo blijf je maar doorgaan...
Thankyouuu voor de heldere en lieve berichtjes. Ik ga maar eens opstaan hahah
Zwetser
vrijdag 6 november 2020 om 07:13
Hoi Student,
Sorry ik lees je reactie nu pas.
Dat van die natuurgeneeswijze.. klinkt mij niet heel goed in de oren. Er zijn heel veel mensen die zichzelf graag horen praten en die graag iemand willen ‘beïnvloeden’. En jij bent op dit moment denk ik beïnvloedbaar.
En verder over dat autisme: nee, dat is dus ook de reden dat ik het niet kan zijn. Gewoon superveel aanvoelen van andere mensen. Dat gaat juist allemaal aan een autist voorbij. Hoogbegaafdheid gaat samen met hooggevoeligheid. Dat is ook een van de moeilijkheden om met je omgeving te kunnen communiceren. En de andere moeilijkheid is dat er totaal anders in je hoofd omgaat dan bij andere mensen. En daardoor wordt het snel ongemakkelijk.
Ik had vroeger ook erge sociale angsten. Echt heel erg! Ik kon nauwelijks m’n stage afmaken en ik ging met lood in m’n schoenen naar bijbaantjes en dergelijke.
Maar dat is allemaal overgegaan.
Heel lang verhaal.. maar ik herken mij zo in jouw verhaal. Ik wil je eventueel nog wel wat meer vertellen maar niet nu. (Haast).
Maar kijk in de tussentijd even op de website van mensa. Dat is de hoogbegaafdenvereniging. Daar kan je ook een test laten afnemen. Toen ik dat eenmaal had gedaan, en mij onder andere hoogbegaafden ging begeven, voelde ik mij totaal mijzelf, ontspannen, heerlijk en totaal vanzelfsprekend contact. Was niks moeilijks meer aan! Dezelfde gedachtengangen, dezelfde humor, dezelfde verwondering over dingen. Dus doe dat, voordat je een heel hulpverleningstraject in gaat.
Ik lees het graag binnenkort weer, wat je ervan vindt.
Sorry ik lees je reactie nu pas.
Dat van die natuurgeneeswijze.. klinkt mij niet heel goed in de oren. Er zijn heel veel mensen die zichzelf graag horen praten en die graag iemand willen ‘beïnvloeden’. En jij bent op dit moment denk ik beïnvloedbaar.
En verder over dat autisme: nee, dat is dus ook de reden dat ik het niet kan zijn. Gewoon superveel aanvoelen van andere mensen. Dat gaat juist allemaal aan een autist voorbij. Hoogbegaafdheid gaat samen met hooggevoeligheid. Dat is ook een van de moeilijkheden om met je omgeving te kunnen communiceren. En de andere moeilijkheid is dat er totaal anders in je hoofd omgaat dan bij andere mensen. En daardoor wordt het snel ongemakkelijk.
Ik had vroeger ook erge sociale angsten. Echt heel erg! Ik kon nauwelijks m’n stage afmaken en ik ging met lood in m’n schoenen naar bijbaantjes en dergelijke.
Maar dat is allemaal overgegaan.
Heel lang verhaal.. maar ik herken mij zo in jouw verhaal. Ik wil je eventueel nog wel wat meer vertellen maar niet nu. (Haast).
Maar kijk in de tussentijd even op de website van mensa. Dat is de hoogbegaafdenvereniging. Daar kan je ook een test laten afnemen. Toen ik dat eenmaal had gedaan, en mij onder andere hoogbegaafden ging begeven, voelde ik mij totaal mijzelf, ontspannen, heerlijk en totaal vanzelfsprekend contact. Was niks moeilijks meer aan! Dezelfde gedachtengangen, dezelfde humor, dezelfde verwondering over dingen. Dus doe dat, voordat je een heel hulpverleningstraject in gaat.
Ik lees het graag binnenkort weer, wat je ervan vindt.
vrijdag 6 november 2020 om 13:42
Hoi Kniesoor,
Allereerst super bedankt voor uw reactie, echt heel lief!
Bizar he, dat zoveel herkenbaar is. Ik had u laatst een privébericht gestuurd. Is die aangekomen? Ik zou namelijk heel benieuwd zijn naar bepaalde dingen, maar dit lijkt me handiger om privé te bespreken dan hier.
Over die 'alternatieve genezer': ik snap heel goed de aanname dat ik nu beïnvloedbaar en kwetsbaar ben en dat ben ik ook echt wel, maar vooral door mijn eigen gedachtes denk ik. Ik analyseer niet alleen mezelf, maar ook de wereld om me heen en de personen om me heen heel erg en ben heel kritisch en nuchter hierin denk ik. Dus ik laat me niet zo snel beïnvloeden door bepaalde gekke ideeën van hem denk ik. Ik heb me wel al vaker afgevraagd of ik er goed aan doe om naar deze persoon toe te blijven gaan. Hij heeft een heel andere kijk op de wereld dan ik (complotgekkie) en dit maakt zijn geloofwaardigheid niet beter. Al vind ik het wel super interessant om hier met hem over te praten en zijn gedachtegang proberen te begrijpen (lukt me niet, maar vind het wel interessant xD). Maar dit is natuurlijk geen reden om naar hem toe te gaan. Aan de andere kant is hij, zegt hij, (ook) hsp en hij begrijpt mij heel goed en voelt mij heel goed aan en dat gevoel heb ik bij niet heel veel mensen. Ik kan met hem heel goed praten en voel me vaak wel beter als ik bij hem ben geweest. Maar het kost evengoed best veel geld, voor mijn idee alleen om 'met iemand te praten die mij goed aanvoelt', terwijl er vast wel meer mensen zijn die dit doen, die me beter kunnen helpen dan deze gekkie. Voor nu vind ik het nog fijn om hier naartoe te gaan, maar het kan best zijn dat ik in de toekomst hiermee stop. Maar u heeft een goed punt evengoed hoor. Ik denk echter wel dat ik hierin nuchter en kritisch genoeg ben dat ik me niet laat brainwashen door gekke alternatieve ideeën van hem.
Over ass/niet ass: ik heb hier al veel over nagedacht en gelezen en ben een beetje afgestapt van dit soort conclusies zoals u stelt (al deed ik dat eerst ook). Er is niet 1 autist en blijkbaar zijn er ook autisten die zich wel heel goed kunnen inleven in andere personen. Net zoals er autisten zijn die super sociaal zijn. Net zoals er autisten zijn die brocolli niet lekker vinden. Het is een spectrum waarbij heel veel verschillende aspecten onderzocht worden en waarbij ook je jeugd en je hele leven betrokken wordt (mam heeft bv ook gesprek met psych vandaag). Ik ben nu bezig met diagnostiek, dus waarschijnlijk weet ik binnenkort meer. Ik probeer niet te zeggen dat u misschien toch autistisch bent. Ik probeer alleen te zeggen dat ik tegenwoordig voorzichtiger ben met dit soort conclusies en ook ass niet uitsluit, al heb ik ook 100 criteria die zouden aantonen dat ik geen autisme kan hebben hahah.
Ik ga dit weekend eens lezen op de website van Mensa. Dankuwel, goed idee
Nogmaals bedankt voor uw berichtje. Laat me maar weten als de pb aangekomen is.
Trouwens een laatste opmerking: ik kwam er vrij recent achter dat dit eigenlijk een vrouwenforum is terwijl ik al best even een account had hierop lol. Nou dat ben ik dus niet, althans de laatste keer dat ik checkte nog niet. Niet dat deze info heel nuttig is, maar just saying.
Allereerst super bedankt voor uw reactie, echt heel lief!
Bizar he, dat zoveel herkenbaar is. Ik had u laatst een privébericht gestuurd. Is die aangekomen? Ik zou namelijk heel benieuwd zijn naar bepaalde dingen, maar dit lijkt me handiger om privé te bespreken dan hier.
Over die 'alternatieve genezer': ik snap heel goed de aanname dat ik nu beïnvloedbaar en kwetsbaar ben en dat ben ik ook echt wel, maar vooral door mijn eigen gedachtes denk ik. Ik analyseer niet alleen mezelf, maar ook de wereld om me heen en de personen om me heen heel erg en ben heel kritisch en nuchter hierin denk ik. Dus ik laat me niet zo snel beïnvloeden door bepaalde gekke ideeën van hem denk ik. Ik heb me wel al vaker afgevraagd of ik er goed aan doe om naar deze persoon toe te blijven gaan. Hij heeft een heel andere kijk op de wereld dan ik (complotgekkie) en dit maakt zijn geloofwaardigheid niet beter. Al vind ik het wel super interessant om hier met hem over te praten en zijn gedachtegang proberen te begrijpen (lukt me niet, maar vind het wel interessant xD). Maar dit is natuurlijk geen reden om naar hem toe te gaan. Aan de andere kant is hij, zegt hij, (ook) hsp en hij begrijpt mij heel goed en voelt mij heel goed aan en dat gevoel heb ik bij niet heel veel mensen. Ik kan met hem heel goed praten en voel me vaak wel beter als ik bij hem ben geweest. Maar het kost evengoed best veel geld, voor mijn idee alleen om 'met iemand te praten die mij goed aanvoelt', terwijl er vast wel meer mensen zijn die dit doen, die me beter kunnen helpen dan deze gekkie. Voor nu vind ik het nog fijn om hier naartoe te gaan, maar het kan best zijn dat ik in de toekomst hiermee stop. Maar u heeft een goed punt evengoed hoor. Ik denk echter wel dat ik hierin nuchter en kritisch genoeg ben dat ik me niet laat brainwashen door gekke alternatieve ideeën van hem.
Over ass/niet ass: ik heb hier al veel over nagedacht en gelezen en ben een beetje afgestapt van dit soort conclusies zoals u stelt (al deed ik dat eerst ook). Er is niet 1 autist en blijkbaar zijn er ook autisten die zich wel heel goed kunnen inleven in andere personen. Net zoals er autisten zijn die super sociaal zijn. Net zoals er autisten zijn die brocolli niet lekker vinden. Het is een spectrum waarbij heel veel verschillende aspecten onderzocht worden en waarbij ook je jeugd en je hele leven betrokken wordt (mam heeft bv ook gesprek met psych vandaag). Ik ben nu bezig met diagnostiek, dus waarschijnlijk weet ik binnenkort meer. Ik probeer niet te zeggen dat u misschien toch autistisch bent. Ik probeer alleen te zeggen dat ik tegenwoordig voorzichtiger ben met dit soort conclusies en ook ass niet uitsluit, al heb ik ook 100 criteria die zouden aantonen dat ik geen autisme kan hebben hahah.
Ik ga dit weekend eens lezen op de website van Mensa. Dankuwel, goed idee
Nogmaals bedankt voor uw berichtje. Laat me maar weten als de pb aangekomen is.
Trouwens een laatste opmerking: ik kwam er vrij recent achter dat dit eigenlijk een vrouwenforum is terwijl ik al best even een account had hierop lol. Nou dat ben ik dus niet, althans de laatste keer dat ik checkte nog niet. Niet dat deze info heel nuttig is, maar just saying.
Zwetser
