Psyche
alle pijlers
Ander karakter na burn-out, niet per se positief
donderdag 2 november 2023 om 21:00
Vorig jaar heb ik een burn-out gehad. Paar maanden niks meer kunnen doen en daarna de dingen weer rustig opgebouwd. Inmiddels ben ik lichamelijk redelijk goed hersteld, al merk ik wel dat ik nog erg prikkelgevoelig ben. Vooral als ik niet voldoende rustmomenten neem, glij ik makkelijk weer af. Krijg dan last van klachten als hartkloppingen, slecht slapen en derealisatie. Dit maakt eigenlijk dat ik vrijwel continu alert ben op alles wat ik voel, wat het leven niet per se veel leuker maakt. Ik ben veel zorgelijker dan vóór mijn burn-out, heb veel minder vaak lol (de laatste keer dat ik de slappe lach had kan ik me niet eens meer herinneren) en zit veel in mijn hoofd. Het helpt ook niet mee dat ik vrienden ben verloren waardoor ik niet altijd mensen om me heen heb om lol mee te hebben en dat mijn relatie sinds kort uit is.
Ergens weet ik dat het er allemaal bij hoort en dat een burn-out gezien moet worden als een nieuw begin. Ik ben erachter dat bepaalde mensen en activiteiten niet meer bij me passen en daar moet ik een andere invulling aan gaan geven. Maar soms vraag ik me wel af of dit zorgelijke karakter de rest van mijn leven blijft. Ik ben mijn onbevangenheid een beetje kwijt, sta veel serieuzer in het leven en denk over alles na. Soms zorgt dat voor mooie dingen; ik vind nu bijvoorbeeld veel meer geluk en rust in de kleine dingen, zoals een wandeling of een meditatiesessie. Maar dat geluk voelt heel anders dan het geluk dat ik vroeger (soms) ervaarde. Het is minder uitgesproken, minder aanwezig. Ik mis mijn oude ik.
Zijn er mensen die dit herkennen na een burn-out? Of heet dit gewoon volwassen worden?
Ergens weet ik dat het er allemaal bij hoort en dat een burn-out gezien moet worden als een nieuw begin. Ik ben erachter dat bepaalde mensen en activiteiten niet meer bij me passen en daar moet ik een andere invulling aan gaan geven. Maar soms vraag ik me wel af of dit zorgelijke karakter de rest van mijn leven blijft. Ik ben mijn onbevangenheid een beetje kwijt, sta veel serieuzer in het leven en denk over alles na. Soms zorgt dat voor mooie dingen; ik vind nu bijvoorbeeld veel meer geluk en rust in de kleine dingen, zoals een wandeling of een meditatiesessie. Maar dat geluk voelt heel anders dan het geluk dat ik vroeger (soms) ervaarde. Het is minder uitgesproken, minder aanwezig. Ik mis mijn oude ik.
Zijn er mensen die dit herkennen na een burn-out? Of heet dit gewoon volwassen worden?
donderdag 2 november 2023 om 21:06
Ik ben veel cynischer geworden. Dat verandert bij mij niet meer.
Ga er nooit meer vanuit dat een werkgever ook met mij het beste voor heeft. Daarnaast deel ik m'n leven zo in, dat het ook echt voor mij prettig is. Ik voeg me minder snel naar anderen. Neemt niet iedereen je in dank af, maar voor mij uiteindelijk wel prettiger.
Ga er nooit meer vanuit dat een werkgever ook met mij het beste voor heeft. Daarnaast deel ik m'n leven zo in, dat het ook echt voor mij prettig is. Ik voeg me minder snel naar anderen. Neemt niet iedereen je in dank af, maar voor mij uiteindelijk wel prettiger.
donderdag 2 november 2023 om 21:16
Dat laatste probeer ik ook, maar ik heb nog altijd vrij sterk dat ik door veel mensen leuk gevonden wil worden. Ook door mensen met wie ik helemaal niet zo goed match. Vind het moeilijk om daar vanaf te komen (al heb ik er wel al stappen in gezet).TinyTiny schreef: ↑02-11-2023 21:06Ik ben veel cynischer geworden. Dat verandert bij mij niet meer.
Ga er nooit meer vanuit dat een werkgever ook met mij het beste voor heeft. Daarnaast deel ik m'n leven zo in, dat het ook echt voor mij prettig is. Ik voeg me minder snel naar anderen. Neemt niet iedereen je in dank af, maar voor mij uiteindelijk wel prettiger.
donderdag 2 november 2023 om 22:43
Ik ben nooit weer de oude geworden na mijn burnout. Ik ben niet suïcidaal, maar zou het ook niet erg vinden als het leven ophoudt. Terwijl ik het leven gek genoeg ook heus wel leuk vind. Kortom, ik ben vlak geworden, als dat het juiste woord is. Ben bijna mijn volledige vroegere vriendenkring kwijtgeraakt door nee te zeggen, maar heb inmiddels weer een klein groepje vrouwen om me heen die het prima vinden als ik nee zeg en mijn eigen grenzen bewaak. Dat wens ik jou ook toe. 
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
donderdag 2 november 2023 om 23:07
TinyTiny schreef: ↑02-11-2023 21:06Ik ben veel cynischer geworden. Dat verandert bij mij niet meer.
Ga er nooit meer vanuit dat een werkgever ook met mij het beste voor heeft. Daarnaast deel ik m'n leven zo in, dat het ook echt voor mij prettig is. Ik voeg me minder snel naar anderen. Neemt niet iedereen je in dank af, maar voor mij uiteindelijk wel prettiger.
Ik heb precies deze zelfde ervaring en lap ook meer dingen aan mijn laars en voel mij niet meer verantwoordelijk omdat alles goed moet verlopen.
Ik ben wegbezuinigd en heb geestelijk en financieel daardoor best een paar zware jaren gehad door dat ontslag.
Nu heb ik een PT baan met hele flexibele tijden die ik ook nog eens zelf kan inplannen. Een PT baan om meerdere redenen.
Een daarvan is dat ik veel meer tijd voor mezelf neem, ik plan voldoende rust in.
En nog een reden eigenlijk, een volgende WG kan je er net zo hard weer uitgooien als hij wil en ga mij niet meer voor de volle 100% of meer inzetten. Ik doe eerder een stap terug. Mijn huidige WG kan op mij rekenen, ik neem mijn werk serieus, loop niet de kantjes er van af want dat zit niet in mijn aard maar ik loop ook geen stap harder meer. Burn out krijg je niet voor niets, grenzen stellen.
Het woord 'moeten' wil ik ook nooit meer horen. Ik moet alleen nog maar aan mezelf denken.
vrijdag 3 november 2023 om 05:07
De zorgeloosheid van vroeger was dan misschien niet op realiteit gebaseerd dan?
Je hebt in een bubble geleefd die niet meer in stand kon worden gehouden?
Je kan proberen om die tijd als een mooie herinnering te zien en niet meer naar een soortgelijk leven te streven. Het feit dat je vrienden verloren hebt lijkt eigenlijk al te zeggen dat het mooi weer-vriendschappen waren die niet stressbestendig bleken toen ze op de proef werden gesteld.
Je hebt in een bubble geleefd die niet meer in stand kon worden gehouden?
Je kan proberen om die tijd als een mooie herinnering te zien en niet meer naar een soortgelijk leven te streven. Het feit dat je vrienden verloren hebt lijkt eigenlijk al te zeggen dat het mooi weer-vriendschappen waren die niet stressbestendig bleken toen ze op de proef werden gesteld.
Dan moet het maar zoals het kan
vrijdag 3 november 2023 om 07:25
Denk dat dat een hele mooie, realistische visie is.tv-icoon schreef: ↑03-11-2023 05:07De zorgeloosheid van vroeger was dan misschien niet op realiteit gebaseerd dan?
Je hebt in een bubble geleefd die niet meer in stand kon worden gehouden?
Je kan proberen om die tijd als een mooie herinnering te zien en niet meer naar een soortgelijk leven te streven. Het feit dat je vrienden verloren hebt lijkt eigenlijk al te zeggen dat het mooi weer-vriendschappen waren die niet stressbestendig bleken toen ze op de proef werden gesteld.
vrijdag 3 november 2023 om 08:43
Als je username je bouwjaar bevat zou ik zeggen dat deze verandering niet permanent hoeft te zijn. Bij mij heeft er gedurende meerdere jaren een transformatie plaatsgevonden na een burn-out. Waarbij het eerst eigenlijk alleen maar kutter werd allemaal. Niet echt een leuke tijd geweest achteraf maar wel leerzaam.
De patronen die je voor de burnout hebt ontwikkeld zijn ook niet in een jaar ontstaan. Nieuwe patronen kosten gerust jaren om te vormen.
Ik herken het geprikkelde en hyperalert zijn, dat alles energie lijkt te kosten en het gewoon niet stroomt, overal over nadenken en piekeren. En wat ik ook had is dat ik gevoelsmatig keihard moest werken om te leren me bewust te zijn van mezelf. Tot ergernis van anderen aan toe, dat mensen zeiden: ontspan toch gewoon en leef gewoon. Maar dan zou ik weer in mijn oude patronen vallen.
Misschien is het ook gewoon hard werken in deze fase na een burn-out. Teleurstellingen verwerk je, je gaat rouwen om wat je verloren hebt. Je zelfbeeld o.a., een bepaald wereldbeeld, vriendschappen die illusies bleken, je ouders die anders blijken te zijn dan hoe je ze altijd zag. Misschien stop je met gezien willen worden, erbij willen horen, of bewijsdrang, en ontstaat daar een leegte. Niet makkelijk.
Kortom een jaar is maar kort op een mensenleven bezien en een burnout verandert je voor het leven.
De patronen die je voor de burnout hebt ontwikkeld zijn ook niet in een jaar ontstaan. Nieuwe patronen kosten gerust jaren om te vormen.
Ik herken het geprikkelde en hyperalert zijn, dat alles energie lijkt te kosten en het gewoon niet stroomt, overal over nadenken en piekeren. En wat ik ook had is dat ik gevoelsmatig keihard moest werken om te leren me bewust te zijn van mezelf. Tot ergernis van anderen aan toe, dat mensen zeiden: ontspan toch gewoon en leef gewoon. Maar dan zou ik weer in mijn oude patronen vallen.
Misschien is het ook gewoon hard werken in deze fase na een burn-out. Teleurstellingen verwerk je, je gaat rouwen om wat je verloren hebt. Je zelfbeeld o.a., een bepaald wereldbeeld, vriendschappen die illusies bleken, je ouders die anders blijken te zijn dan hoe je ze altijd zag. Misschien stop je met gezien willen worden, erbij willen horen, of bewijsdrang, en ontstaat daar een leegte. Niet makkelijk.
Kortom een jaar is maar kort op een mensenleven bezien en een burnout verandert je voor het leven.
vrijdag 3 november 2023 om 09:44
Denk dat je de spijker hiermee op z'n kop slaat. Het voelt inderdaad als hard werken, niet alleen het proces van bewustwording van mezelf maar ook de verwerking van vergane vriendschappen (+relatie) en veranderde verhoudingen. Ik heb een 'vriendinnengroep' waarbij ik nooit helemaal mezelf kan zijn. Heb het gevoel dat ik bij hen in een bepaald plaatje moet passen en dat mijn gedrag onder een vergrootglas ligt. Ik moet het bij hen voor m'n gevoel 'verdienen' om leuk gevonden te worden. Dat roept bij mij heel veel weerstand op omdat ik zelf zo helemaal niet in elkaar zit.bijtie schreef: ↑03-11-2023 08:43Als je username je bouwjaar bevat zou ik zeggen dat deze verandering niet permanent hoeft te zijn. Bij mij heeft er gedurende meerdere jaren een transformatie plaatsgevonden na een burn-out. Waarbij het eerst eigenlijk alleen maar kutter werd allemaal. Niet echt een leuke tijd geweest achteraf maar wel leerzaam.
De patronen die je voor de burnout hebt ontwikkeld zijn ook niet in een jaar ontstaan. Nieuwe patronen kosten gerust jaren om te vormen.
Ik herken het geprikkelde en hyperalert zijn, dat alles energie lijkt te kosten en het gewoon niet stroomt, overal over nadenken en piekeren. En wat ik ook had is dat ik gevoelsmatig keihard moest werken om te leren me bewust te zijn van mezelf. Tot ergernis van anderen aan toe, dat mensen zeiden: ontspan toch gewoon en leef gewoon. Maar dan zou ik weer in mijn oude patronen vallen.
Misschien is het ook gewoon hard werken in deze fase na een burn-out. Teleurstellingen verwerk je, je gaat rouwen om wat je verloren hebt. Je zelfbeeld o.a., een bepaald wereldbeeld, vriendschappen die illusies bleken, je ouders die anders blijken te zijn dan hoe je ze altijd zag. Misschien stop je met gezien willen worden, erbij willen horen, of bewijsdrang, en ontstaat daar een leegte. Niet makkelijk.
Kortom een jaar is maar kort op een mensenleven bezien en een burnout verandert je voor het leven.
Ook blijkt mijn beste vriendin geen vriendin door dik en dun te zijn. En doordat ik me bewust ben geworden van mijn coping gedrag en waar dat vandaan komt (opvoeding) voel ik me tegenwoordig ook bij mijn ouders vaak 'anders'. Ik merk bijvoorbeeld dat ik in een soort freeze-modus kom als ik bij mijn vader ben, omdat hij me altijd redelijk streng heeft opgevoed. Als ik iets verkeerds of 'doms' zei, kreeg ik dat te horen. Dat zit nog steeds zo diep in mij verankerd dat ik dan maar grotendeels m'n mond hou, om te voorkomen dat ik iets zeg dat hem niet aanstaat.
lunahart1993 wijzigde dit bericht op 03-11-2023 09:46
0.02% gewijzigd
vrijdag 3 november 2023 om 09:45
Het kan ook zijn dat je burn-out gewoon nog niet helemaal voorbij is?
Goed genoeg om weer te functioneren, maar nog niet volledig hersteld voor de slappe lach?
Mijne is nu ruim 3 jaar 'over' maar pas afgelopen jaar is er weer een soort lichtheid.
Ondanks dat ik ook gevoelig blijf voor grote ingewikkelde thema's. De zorgeloosheid van begin-20, dat bestaat niet meer. Maar het leven is wel weer oprecht leuk.
Goed genoeg om weer te functioneren, maar nog niet volledig hersteld voor de slappe lach?
Mijne is nu ruim 3 jaar 'over' maar pas afgelopen jaar is er weer een soort lichtheid.
Ondanks dat ik ook gevoelig blijf voor grote ingewikkelde thema's. De zorgeloosheid van begin-20, dat bestaat niet meer. Maar het leven is wel weer oprecht leuk.
vrijdag 3 november 2023 om 09:45
Dat is lief! Ik heb ook echt behoefte aan zulke vriendschappen, maar vind het wel lastig om op mijn leeftijd nieuwe vrienden te maken. Hoe heb jij je vriendinnen gevonden?MockTurtle schreef: ↑02-11-2023 22:43Ik ben nooit weer de oude geworden na mijn burnout. Ik ben niet suïcidaal, maar zou het ook niet erg vinden als het leven ophoudt. Terwijl ik het leven gek genoeg ook heus wel leuk vind. Kortom, ik ben vlak geworden, als dat het juiste woord is. Ben bijna mijn volledige vroegere vriendenkring kwijtgeraakt door nee te zeggen, maar heb inmiddels weer een klein groepje vrouwen om me heen die het prima vinden als ik nee zeg en mijn eigen grenzen bewaak. Dat wens ik jou ook toe.
vrijdag 3 november 2023 om 09:51
Burn-out is een heel eenzaam proces.lunahart1993 schreef: ↑03-11-2023 09:44Ook blijkt mijn beste vriendin geen vriendin door dik en dun te zijn.
Concentreer je op de dingen die bij je passen en die je wél energie geven.
En heb geduld met je omgeving en met jezelf. Er veranderen nu eenmaal dingen.
vrijdag 3 november 2023 om 10:03
Dat is voor mij ook herkenbaar.lunahart1993 schreef: ↑03-11-2023 09:44Denk dat je de spijker hiermee op z'n kop slaat. Het voelt inderdaad als hard werken, niet alleen het proces van bewustwording van mezelf maar ook de verwerking van vergane vriendschappen (+relatie) en veranderde verhoudingen. Ik heb een 'vriendinnengroep' waarbij ik nooit helemaal mezelf kan zijn. Heb het gevoel dat ik bij hen in een bepaald plaatje moet passen en dat mijn gedrag onder een vergrootglas ligt. Ik moet het bij hen voor m'n gevoel 'verdienen' om leuk gevonden te worden. Dat roept bij mij heel veel weerstand op omdat ik zelf zo helemaal niet in elkaar zit.
Ook blijkt mijn beste vriendin geen vriendin door dik en dun te zijn. En doordat ik me bewust ben geworden van mijn coping gedrag en waar dat vandaan komt (opvoeding) voel ik me tegenwoordig ook bij mijn ouders vaak 'anders'. Ik merk bijvoorbeeld dat ik in een soort freeze-modus kom als ik bij mijn vader ben, omdat hij me altijd redelijk streng heeft opgevoed. Als ik iets verkeerds of 'doms' zei, kreeg ik dat te horen. Dat zit nog steeds zo diep in mij verankerd dat ik dan maar grotendeels m'n mond hou, om te voorkomen dat ik iets zeg dat hem niet aanstaat.
Toen ik de contacten verbroken heb merkte ik hoe erg het een harnas voor me is geweest en me klein heeft gehouden.
Niet hun schuld, maar als je metaforisch gesproken als een pinguïn tussen allemaal ganzen leeft voel je je altijd raar, eenzaam en minderwaardig.
Dus ik dacht misschien ben ik wel een pinguïn. En moet ik een tijdje alleen zijn om te ontdekken wat dat betekent zonder dat ik in ganzentaal blijf praten met de ganzen, die me het gevoel geven dat ik een net-niet-gans ben. Het vrat energie.
En verdomd ik ben inderdaad een pinguïn én hoera er blijken meer pinguïns te zijn.
Wel radicaal hoor (dat zegt iedereen tenminste, ik ervaar het eerlijk gezegd zelf niet zo). Ben echt 100% voor mezelf gaan kiezen. Ik was toen wel iets verder al, rond de 35. Ik moest wel want ik werd anders niet "beter", ik bleef mezelf klein houden.
Grote eye opener voor mij dat je alles wat niet goed voelt kan en mag afkappen en als een egoïstische kluizenaar kan leven, zelfs tijdelijk met ongeschoold werk, zonder eenzaam of depressief te worden. Alleen zijn zonder "verkeerde" contacten is minder eenzaam en je maakt sneller nieuwe vrienden als je een blije zelfverzekerde pinguïn bent.
Sorry voor de domme metafoor trouwens maarja het staat er nu eenmaal.
Nog een cliche dan maar, ik denk dat een burnout het begin is van een reis die je individueel aflegt.
vrijdag 3 november 2023 om 10:07
Ik heb deze vrouwen op mijn werk ontmoet. Twee werken er inmiddels niet meer en zijn echte blijvertjes gebleken. Daar heb ik echt geluk mee gehad, want ik ben ook nog eens een introverte eenling met een "rugzak", dus mensen ontmoeten is best wel een dingetje. Ik heb dus eigenlijk niet echt tips...lunahart1993 schreef: ↑03-11-2023 09:45Dat is lief! Ik heb ook echt behoefte aan zulke vriendschappen, maar vind het wel lastig om op mijn leeftijd nieuwe vrienden te maken. Hoe heb jij je vriendinnen gevonden?
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
vrijdag 3 november 2023 om 10:53
Haha, ik snap je metafoor goed hoor. Het lijkt me alleen zo eenzaam; ik heb al een tekort aan sociaal contact en dan verbreek ik ook nog eens de banden met de paar mensen die ik wel nog heb. Dus doseer ik het voor mezelf nu maar: ik spreek af en toe met ze af, maar niet meer zoveel als vroeger.bijtie schreef: ↑03-11-2023 10:03Dat is voor mij ook herkenbaar.
Toen ik de contacten verbroken heb merkte ik hoe erg het een harnas voor me is geweest en me klein heeft gehouden.
Niet hun schuld, maar als je metaforisch gesproken als een pinguïn tussen allemaal ganzen leeft voel je je altijd raar, eenzaam en minderwaardig.
Dus ik dacht misschien ben ik wel een pinguïn. En moet ik een tijdje alleen zijn om te ontdekken wat dat betekent zonder dat ik in ganzentaal blijf praten met de ganzen, die me het gevoel geven dat ik een net-niet-gans ben. Het vrat energie.
En verdomd ik ben inderdaad een pinguïn én hoera er blijken meer pinguïns te zijn.
Wel radicaal hoor (dat zegt iedereen tenminste, ik ervaar het eerlijk gezegd zelf niet zo). Ben echt 100% voor mezelf gaan kiezen. Ik was toen wel iets verder al, rond de 35. Ik moest wel want ik werd anders niet "beter", ik bleef mezelf klein houden.
Grote eye opener voor mij dat je alles wat niet goed voelt kan en mag afkappen en als een egoïstische kluizenaar kan leven, zelfs tijdelijk met ongeschoold werk, zonder eenzaam of depressief te worden. Alleen zijn zonder "verkeerde" contacten is minder eenzaam en je maakt sneller nieuwe vrienden als je een blije zelfverzekerde pinguïn bent.
Sorry voor de domme metafoor trouwens maarja het staat er nu eenmaal.
Nog een cliche dan maar, ik denk dat een burnout het begin is van een reis die je individueel aflegt.
Wat ik ook soms lastig vind is dat ik me niet alleen hyperbewust van mezelf ben geworden, maar ook van anderen. Ik zie allerlei ongezonde patronen in het gedrag van bepaalde vriendinnen en dat maakt voor mij de boel niet per se gezelliger. Het is niet dat ik die patronen aankaart bij ze ofzo, juist niet, maar het is soms wel vermoeiend om continu alert te zijn op waarom mensen bepaalde dingen doen of zeggen.
Een typisch voorbeeld: roddelen. Een paar jaar geleden kon ik met vriendinnen gieren om de (in onze ogen) stomme dingen die anderen deden. Nu weet ik dat als ik op standje roddelen sta, dat een teken is dat ik zélf niet zo lekker in m'n vel zit. Daardoor weet ik ook dat mijn vriendinnen waarschijnlijk helemaal niet zo content zijn met zichzelf en om die reden anderen naar beneden halen. En zo zijn er nog wel meer voorbeelden.
vrijdag 3 november 2023 om 11:56
Dat is ook herkenbaar.lunahart1993 schreef: ↑03-11-2023 10:53Haha, ik snap je metafoor goed hoor. Het lijkt me alleen zo eenzaam; ik heb al een tekort aan sociaal contact en dan verbreek ik ook nog eens de banden met de paar mensen die ik wel nog heb. Dus doseer ik het voor mezelf nu maar: ik spreek af en toe met ze af, maar niet meer zoveel als vroeger.
Wat ik ook soms lastig vind is dat ik me niet alleen hyperbewust van mezelf ben geworden, maar ook van anderen. Ik zie allerlei ongezonde patronen in het gedrag van bepaalde vriendinnen en dat maakt voor mij de boel niet per se gezelliger. Het is niet dat ik die patronen aankaart bij ze ofzo, juist niet, maar het is soms wel vermoeiend om continu alert te zijn op waarom mensen bepaalde dingen doen of zeggen.
Een typisch voorbeeld: roddelen. Een paar jaar geleden kon ik met vriendinnen gieren om de (in onze ogen) stomme dingen die anderen deden. Nu weet ik dat als ik op standje roddelen sta, dat een teken is dat ik zélf niet zo lekker in m'n vel zit. Daardoor weet ik ook dat mijn vriendinnen waarschijnlijk helemaal niet zo content zijn met zichzelf en om die reden anderen naar beneden halen. En zo zijn er nog wel meer voorbeelden.
En dat vind ik ook lastig, want het lijkt alsof ik anderen daarom veroordeel. En misschien doe ik dat ook wel. Ik wil er in ieder geval niet meer mee omgaan, want zo iemand brengt mij eigenlijk niets. Zo gaan zij met zichzelf om. Maar ik wil dat niet meer.
Vind je het zoals het nu is niet eenzaam?
vrijdag 3 november 2023 om 12:01
Waar ik zelf de laatste tijd tegenaan loop is dat het werk wat me altijd in een flowstaat bracht, dat al jaren niet meer doet. Ik zit nooit meer in een flow of hyperfocus, al jaren niet. En waar ik vriendschappen makkelijk afkapte en het privé juist wel lekker gaat, vind ik een carrièreswitch angstaanjagend. Ik heb het gevoel dat ik niets kan.
Ik pas ook niet snel ergens tussen. Laatst ben ik op een sollicitatie afgewezen omdat ik "mezelf ben" (ja dat werd letterlijk zo gezegd) en ze me daarom kwetsbaar vonden.
Ik ben juist trots op die kwetsbaarheid. Ik ben een mens, een mens is kwetsbaar. Eerder was ik een soort machine en dat wil ik bewust niet meer zijn. Maar in mijn beroepsgroep is dat wel wat er vaak verwacht wordt.
Ik pas ook niet snel ergens tussen. Laatst ben ik op een sollicitatie afgewezen omdat ik "mezelf ben" (ja dat werd letterlijk zo gezegd) en ze me daarom kwetsbaar vonden.
Ik ben juist trots op die kwetsbaarheid. Ik ben een mens, een mens is kwetsbaar. Eerder was ik een soort machine en dat wil ik bewust niet meer zijn. Maar in mijn beroepsgroep is dat wel wat er vaak verwacht wordt.
vrijdag 3 november 2023 om 12:23
Ja ik vind het wel eenzaam. Ook omdat ik merk dat ze me beginnen buiten te sluiten. Dat is een wisselwerking natuurlijk, dus ik snap dat ook. Maar leuk is anders. Heb wel drie goede één-op-één vriendschappen waar ik mijn ei bij kwijt kan, maar ik wil niet alleen maar mijn ei kwijt kunnen, ik wil ook lol maken. Lekker op een vrijdagavond de stad in met een vast groepje vriendinnen, dat mis ik heel erg.bijtie schreef: ↑03-11-2023 11:56Dat is ook herkenbaar.
En dat vind ik ook lastig, want het lijkt alsof ik anderen daarom veroordeel. En misschien doe ik dat ook wel. Ik wil er in ieder geval niet meer mee omgaan, want zo iemand brengt mij eigenlijk niets. Zo gaan zij met zichzelf om. Maar ik wil dat niet meer.
Vind je het zoals het nu is niet eenzaam?
vrijdag 3 november 2023 om 12:29
Zonde hè, ik word me ook steeds bewuster van hoe van ons verwacht wordt dat we ons altijd maar goed voelen en alles maar moeten kunnen, op ieder moment van de dag. Voor vrouwen is dat nog onnatuurlijker dan voor mannen, als je kijkt naar onze cyclus.bijtie schreef: ↑03-11-2023 12:01Waar ik zelf de laatste tijd tegenaan loop is dat het werk wat me altijd in een flowstaat bracht, dat al jaren niet meer doet. Ik zit nooit meer in een flow of hyperfocus, al jaren niet. En waar ik vriendschappen makkelijk afkapte en het privé juist wel lekker gaat, vind ik een carrièreswitch angstaanjagend. Ik heb het gevoel dat ik niets kan.
Ik pas ook niet snel ergens tussen. Laatst ben ik op een sollicitatie afgewezen omdat ik "mezelf ben" (ja dat werd letterlijk zo gezegd) en ze me daarom kwetsbaar vonden.
Ik ben juist trots op die kwetsbaarheid. Ik ben een mens, een mens is kwetsbaar. Eerder was ik een soort machine en dat wil ik bewust niet meer zijn. Maar in mijn beroepsgroep is dat wel wat er vaak verwacht wordt.
Misschien kun je met een coach gaan praten? Iemand die je een zetje in de juiste richting geeft? Dat gebrek aan een hyperfocus herken ik enigszins, maar dat komt ook omdat ik gedwongen ben veel micropauzes te nemen en er daardoor nooit helemáál lekker inkom. Maar ik merk wel dat ik zorgvuldiger werk en minder fouten maak dan vroeger, dus dat is een groot voordeel. Denk dat een hyperfocus niet per se gelijk staat aan kwaliteit. Flow vind ik wat anders, ik kan ondanks m'n pauzes goed in een flow komen. Sterker nog, ik denk dat pauzes zo'n gevoel van flow alleen maar stimuleren.
vrijdag 3 november 2023 om 14:36
Daar heb je wel gelijk in, verschil tussen hyperfocus en flow.
En klopt, er is veel zgn openheid over kwetsbaar zijn, maar als het dan echt erop aankomt doen we toch weer graag alsof we het goed voor elkaar moeten hebben. En leggen daarmee de lat hoog voor onszelf en anderen.
Toevallig heb ik net vandaag een kennismakingsgesprek gehad met een coach. Ik verwacht geen wonderen, hij zei ook dat het wel even hard werken zal zijn. Ik heb weinig zelfvertrouwen, dat opbouwen gaat natuurlijk door moeilijke/uitdagende dingen te doen. Ik heb al zweethanden als ik dit typ.
Met vriendinnen de stad in gaan op vrijdagavond kan ik ook wel eens missen. Ik denk wel altijd "komt wel weer", soms in het leven moet je even incasseren ofzo.
En soms zit er achter dat verlangen een ander, dieper verlangen wat je nog onder ogen moet komen. Of dat zo is en wat dat is kan ik niet voor je invullen. Misschien dom maar, kan je wel lol hebben met jezelf? Hoeft niet gieren te zijn, maar binnenpretjes of gek doen, zingen, etc in je eentje?
En klopt, er is veel zgn openheid over kwetsbaar zijn, maar als het dan echt erop aankomt doen we toch weer graag alsof we het goed voor elkaar moeten hebben. En leggen daarmee de lat hoog voor onszelf en anderen.
Toevallig heb ik net vandaag een kennismakingsgesprek gehad met een coach. Ik verwacht geen wonderen, hij zei ook dat het wel even hard werken zal zijn. Ik heb weinig zelfvertrouwen, dat opbouwen gaat natuurlijk door moeilijke/uitdagende dingen te doen. Ik heb al zweethanden als ik dit typ.
Met vriendinnen de stad in gaan op vrijdagavond kan ik ook wel eens missen. Ik denk wel altijd "komt wel weer", soms in het leven moet je even incasseren ofzo.
En soms zit er achter dat verlangen een ander, dieper verlangen wat je nog onder ogen moet komen. Of dat zo is en wat dat is kan ik niet voor je invullen. Misschien dom maar, kan je wel lol hebben met jezelf? Hoeft niet gieren te zijn, maar binnenpretjes of gek doen, zingen, etc in je eentje?
vrijdag 3 november 2023 om 15:41
Ik kan niet precies vertellen wanneer het mij allemaal teveel werd en ik mezelf alleen nog maar zag rennen zonder de finish te zien zeg maar. Ik schat een jaar of 7 geleden inmiddels. Maar ik heb het vermoeden dat ik moe blijf en ik echt op de rem trap zodra ik weer een hobbel zie aankomen.Zoggellia schreef: ↑03-11-2023 09:45Het kan ook zijn dat je burn-out gewoon nog niet helemaal voorbij is?
Goed genoeg om weer te functioneren, maar nog niet volledig hersteld voor de slappe lach?
Mijne is nu ruim 3 jaar 'over' maar pas afgelopen jaar is er weer een soort lichtheid.
Ondanks dat ik ook gevoelig blijf voor grote ingewikkelde thema's. De zorgeloosheid van begin-20, dat bestaat niet meer. Maar het leven is wel weer oprecht leuk.
Die hobbel kan van alles zijn. Deze week bijvoorbeeld heb ik naast mijn PT baan nog 2 afspraken gehad. Verplichtingen eigenlijk, medisch oa.
Nou heb ik vanmorgen een paar uur gewerkt en ben bekaf. Dus doe vanmiddag helemaal niets terwijl ik boodschappen moet halen en mijn huis moet schoonmaken.
Ik heb geen zwaar werk alles behalve, ik moet vooral veel praten maar zit op mijn kont. En toch ben ik bekaf.
Ik voel geen lichtheid en ik leef omdat ik nog leef. Is het morgen over dan vind ik het ook prima. Ik ben niet depressief maar doordat ik voor mezelf de grenzen moet bewaken en alleen doe wat haalbaar is en ik werken wel heel belangrijk vind ook al is het PT (oa geen uitkering, dag en nachtritme en reden om op te staan) is er maar weinig energie voor leuke dingen. Ik zie wat dit betreft ook geen lichtpuntjes.
En ik kan best wel genieten van kleine dingen maar het is uiteindelijk altijd zo 'niks'.
Wandelen bijvoorbeeld of ik volg een aantal topics hier waardoor ik inspiratie krijg skincare en make up topic. Dit bedoel ik met niks. Het levert niet zo heel veel op bedoel ik eigenlijk.
zaterdag 4 november 2023 om 16:23
Ooh, wat een heerlijk topic! Ik herken zoveel wat jullie schrijven. Zelf zit ik ruim een jaar in een burn-out en ik merk ook inderdaad dat ik ben veranderd.
Maar ik heb nu nog het gevoel dat ik er zelf meer last van heb, dan de anderen. In de zin, je doet anders, omdat je anders bent geworden en minder energie hebt,, en na een activiteit vind ik het best lastig te accepteren dat ik niet meer de 'leuke' anemoon voor hen was.
Stukje zelfacceptatie denk ik?
Oh en Jules, wat vervelend dat je alles al zo zwaar ervaart. Is het misschien allemaal iets teveel? Dat je je werk als 'moeten' /overleven gaat zien?. Ondanks dat je zit, kan het nog net zo intensief zijn. Vaak is dat zelfs nog intensiever. (;
En wat betreft eenzaamheid herken ik niet echt. Ik ben gewoon heel blij dat ik eindelijk zoveel tijd voor mezelf heb haha. Ondanks dat het inderdaad een alleen proces is,,, maar ik hoef gewoon niet meer voor iedereen te zorgen. Die bevrijding is zo lekker, dat ik (bijna) elke dag als vakantie zie.
Maar ik heb nu nog het gevoel dat ik er zelf meer last van heb, dan de anderen. In de zin, je doet anders, omdat je anders bent geworden en minder energie hebt,, en na een activiteit vind ik het best lastig te accepteren dat ik niet meer de 'leuke' anemoon voor hen was.
Stukje zelfacceptatie denk ik?
Oh en Jules, wat vervelend dat je alles al zo zwaar ervaart. Is het misschien allemaal iets teveel? Dat je je werk als 'moeten' /overleven gaat zien?. Ondanks dat je zit, kan het nog net zo intensief zijn. Vaak is dat zelfs nog intensiever. (;
En wat betreft eenzaamheid herken ik niet echt. Ik ben gewoon heel blij dat ik eindelijk zoveel tijd voor mezelf heb haha. Ondanks dat het inderdaad een alleen proces is,,, maar ik hoef gewoon niet meer voor iedereen te zorgen. Die bevrijding is zo lekker, dat ik (bijna) elke dag als vakantie zie.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
