Psyche
alle pijlers
Angst door geluk?
vrijdag 4 januari 2019 om 19:10
Hi allemaal,
Voel me eigenlijk een beetje suf dat ik dit topic open maar durf het niet zo goed met vrienden te bespreken nog.
Momenteel gaat alles eigenlijk heel goed in mijn leven; na lang zoeken heb ik een echt leuke baan, echt eigen hobby, fijne mensen en een prille relatie. Niks te klagen dus eigenlijk. Nu heb ik afgelopen maand dat ik niet in slaap kom, zodra ik ga liggen vormt zich een soort knoop van angst in mn maag en gaat mn hart tekeer. Ik herken paniek en probeer rustig te ademen, mediteren, schrijven watdanook maar het gaat niet weg. Ik krijf maar 3 uur slaap per nacht momenteel, voor mij echt te weinig en ik merk dat het me nu beetje sloopt ook qua energie op werk enz.
Ik heb er mijn hoofd over gebroken wat nou het probleem is, en denk misschien is het de angst om het kwijt te raken? Dit is voor het eerst (ik ben 30 trouwens) dat alles opeens vlekkeloos lijkt en het maakt me banger dan toen het niet zo goed ging. Voel me alleen zo’n sufkut en schaam me een beetje dat ik niet gewoon gelukkig kan genieten.
Herkennen mensen dit of hebben jullie wellicht tips?
Alvast bedankt
Voel me eigenlijk een beetje suf dat ik dit topic open maar durf het niet zo goed met vrienden te bespreken nog.
Momenteel gaat alles eigenlijk heel goed in mijn leven; na lang zoeken heb ik een echt leuke baan, echt eigen hobby, fijne mensen en een prille relatie. Niks te klagen dus eigenlijk. Nu heb ik afgelopen maand dat ik niet in slaap kom, zodra ik ga liggen vormt zich een soort knoop van angst in mn maag en gaat mn hart tekeer. Ik herken paniek en probeer rustig te ademen, mediteren, schrijven watdanook maar het gaat niet weg. Ik krijf maar 3 uur slaap per nacht momenteel, voor mij echt te weinig en ik merk dat het me nu beetje sloopt ook qua energie op werk enz.
Ik heb er mijn hoofd over gebroken wat nou het probleem is, en denk misschien is het de angst om het kwijt te raken? Dit is voor het eerst (ik ben 30 trouwens) dat alles opeens vlekkeloos lijkt en het maakt me banger dan toen het niet zo goed ging. Voel me alleen zo’n sufkut en schaam me een beetje dat ik niet gewoon gelukkig kan genieten.
Herkennen mensen dit of hebben jullie wellicht tips?
Alvast bedankt
vrijdag 4 januari 2019 om 19:19
Herken het niet, maar het klinkt wel begrijpelijk. Als je voorheen gewent was dat er altijd wel wat mis is, zit dat nog in je systeem. En nu koester je wat je hebt en wil je het niet meer kwijt. Misschien dat het helpt als je weet dat dingen komen zoal ze komen, het heeft geen zin om je er nu druk om te maken.
vrijdag 4 januari 2019 om 19:21
Wat fijn dat alles zo goed gaat! Misschien is het een kwestie van wennen, ineens gaat alles je voor de voeten en is alles zo anders... Je bent denk ik gewend dat veel tegenzit en ineens mag je dan tevreden zijn en genieten van al het moois wat je hebt en zo hebt verdiend! Dat lijkt me best wel een omschakeling. Het lijkt me heel lastig en ik herken het ook niet, omdat bij mij op dit moment al lagere tijd heel veel mis gaat en ik juist verlang naar dat moment dat er eens iets goed gaat... Je geeft aan dat je ook echt wakker ligt, op ten duur gaat dit je opbreken en blijft er weinig van dat geluk over als je zo moe bent en je niet goed voelt...Om dat te voorkomen wellicht eens aan de huisarts voorleggen? Zij kan je doorverwijzen naar POH-GGZ misschien, die kunnen hele laagdrempelige hulp bieden, bij ons zit dat bij de huisartspraktijk in en hier kost dat niks. Mij heeft ze echt leren 'omdenken' en door simpelweg gesprekken mijn gedachten veranderd. Geen zware kost, gewoon anders leren denken, perspectief veranderen. Succes!
vrijdag 4 januari 2019 om 19:32
vrijdag 4 januari 2019 om 19:55
Nou, dit herken ik ook dat dingen al langere tijd niet goed gaan, maar juist daarom kan ik me ook heel goed voorstellen dat je het bijna niet kunt geloven dat het echt is, dat het eens zo mee zit. Alsof je straks wakker wordt en dat het dan allemaal een droom was, want dit kan niet jouw leven zijn.Brunette19 schreef: ↑04-01-2019 19:21Het lijkt me heel lastig en ik herken het ook niet, omdat bij mij op dit moment al lagere tijd heel veel mis gaat en ik juist verlang naar dat moment dat er eens iets goed gaat...
.
vrijdag 4 januari 2019 om 20:36
Ik herken het ook, heb al jaren last van angsten door deze reden. Ik doe het objectief gezien beter dan de rest van m'n gezin en familie, en ik denk dan 'waarom zou ik dat wel verdienen en een ander niet? Er zal dan wel iets negatief gebeuren (en geloof me, de engste scenario's kan ik dan bedenken) om het 'eerlijker' te maken. Rationeel gezien weet ik dat dit bullshit is, maar nou ja..
vrijdag 4 januari 2019 om 20:59
Dank voor jullie lieve reacties! Ergens wil ik mezelf gewoon een schop onder de kont geven van kom óp wordt nou gewoon eens gelukkig grr
@oliebolmetkrenten ik probeer vaak wel om dat te bedenken inderdaad, want je weet maar nooit wat er gaat komen en als je aan het doom denken ben kan je ook gewoon niet winnen. Rationeel is het heel helder voor me, maar krijg het gevoel maar niet weg.
@brunette19
allereerst sterkte, hopelijk komen er voor jou ook wat lichtpuntjes binnenkort!
Het is lange tijd wat minder gegaan ook met mij, heb toen de nodige hulp gehad maar het voelt zo suf om te gaan praten met iemand omdat het goed gaat met je.
@tamago ja klopt! Het suddert dan zo na, onbewust pieker ik dan toch veel blijkbaar.
@mandylion ook voor jou een knuffel. Je slaat de spijker op zn kop! Ik kan bijna niet geloven dat dit nu mijn leven is, alsof er straks een camera tevoorschijn komt en ik al die tijd in de maling genomen ben. Klinkt beetje melodramatisch maar ik weet dus niet zo goed hoe je gelukkig moet zijn, verdriet is voor mij ergens ook wel veilig. Ik wil er niet meer naar terug hoor, maar dat was wel voorspelbaar ergens.
@winterland heb jij een manier gevonden om hier mee om te gaan?
@oliebolmetkrenten ik probeer vaak wel om dat te bedenken inderdaad, want je weet maar nooit wat er gaat komen en als je aan het doom denken ben kan je ook gewoon niet winnen. Rationeel is het heel helder voor me, maar krijg het gevoel maar niet weg.
@brunette19
allereerst sterkte, hopelijk komen er voor jou ook wat lichtpuntjes binnenkort! Het is lange tijd wat minder gegaan ook met mij, heb toen de nodige hulp gehad maar het voelt zo suf om te gaan praten met iemand omdat het goed gaat met je.
@tamago ja klopt! Het suddert dan zo na, onbewust pieker ik dan toch veel blijkbaar.
@mandylion
ook voor jou een knuffel. Je slaat de spijker op zn kop! Ik kan bijna niet geloven dat dit nu mijn leven is, alsof er straks een camera tevoorschijn komt en ik al die tijd in de maling genomen ben. Klinkt beetje melodramatisch maar ik weet dus niet zo goed hoe je gelukkig moet zijn, verdriet is voor mij ergens ook wel veilig. Ik wil er niet meer naar terug hoor, maar dat was wel voorspelbaar ergens. @winterland
heb jij een manier gevonden om hier mee om te gaan?
zaterdag 5 januari 2019 om 14:06
Ik snap het wel, maar ik denk echt niet dat een hulpverlener raar op kijkt. Gelukkig zijn is ook een vorm van emotie. Als je in de put zit en je weet niet goed hoe je met je verdriet of frustratie om moet gaan, dan ga je meestal naar een hulpverlener. Je leert dan op een passende manier om met je emotie om te gaan en deze te erkennen en toe te laten. Als je in principe alles hebt om gelukkig te kunnen zijn, maar niet weet hoe je hier mee om kunt gaan en dit geluk, dus de emotie, toe kan laten, waarom zou je dan geen hulp zoeken? Het zijn allebei vormen van emotie en het leren toelaten en leren om ermee om te gaan... Succes!
zaterdag 5 januari 2019 om 19:44
Ik herken het op zich ook wel, de angsten gelukkig niet. Wel af en toe het idee “alles gaat fantastisch, dit kan/zal vast niet zo blijven gaan”.Winterland schreef: ↑04-01-2019 20:36Ik herken het ook, heb al jaren last van angsten door deze reden. Ik doe het objectief gezien beter dan de rest van m'n gezin en familie, en ik denk dan 'waarom zou ik dat wel verdienen en een ander niet? Er zal dan wel iets negatief gebeuren (en geloof me, de engste scenario's kan ik dan bedenken) om het 'eerlijker' te maken. Rationeel gezien weet ik dat dit bullshit is, maar nou ja..
Tegenwoordig kan ik dat wel beter van me afzetten en denken..dat zien we dan tegen die tijd wel weer als het zover is..
Ben inmiddels ook midden 30, dus misschien groei je eroverheen ofzo? Hoop dat dat voor jullie ook geldt, TO en reageerders!
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
zaterdag 5 januari 2019 om 23:13
Ik vrees hier het omgekeerde sinds ik kinderen heb. Vroeger was ik bang dat mij iets ging overkomen, nu natuurlijk mijn kinderen. En jawel, dat is inderdaad 1000 keer enger dat gevoel... Hoop dat therapie me kan helpen.schorpioentje28 schreef: ↑05-01-2019 19:44Ik herken het op zich ook wel, de angsten gelukkig niet. Wel af en toe het idee “alles gaat fantastisch, dit kan/zal vast niet zo blijven gaan”.
Tegenwoordig kan ik dat wel beter van me afzetten en denken..dat zien we dan tegen die tijd wel weer als het zover is..
Ben inmiddels ook midden 30, dus misschien groei je eroverheen ofzo? Hoop dat dat voor jullie ook geldt, TO en reageerders!
zondag 6 januari 2019 om 12:30
Ik heb ook 2 kinderen en begrijp je gevoel maar al te goed! Ik ben alleen ook bang dat mij iets overkomt..omdat ik dat vreselijk zou vinden voor mijn kinderen. Ik denk ook dat dit te maken heeft met het feit dat ikzelf alleen met mijn moeder (enig kind) ben opgegroeid en ik in die je tijd erg bang was dat haar iets zou overkomen.Winterland schreef: ↑05-01-2019 23:13Ik vrees hier het omgekeerde sinds ik kinderen heb. Vroeger was ik bang dat mij iets ging overkomen, nu natuurlijk mijn kinderen. En jawel, dat is inderdaad 1000 keer enger dat gevoel... Hoop dat therapie me kan helpen.
Moeder zijn is een kwetsbaar iets...
zondag 6 januari 2019 om 12:32
Ik heb ook 2 kinderen en begrijp je gevoel maar al te goed! Ik ben alleen ook bang dat mij iets overkomt..omdat ik dat vreselijk zou vinden voor mijn kinderen. Ik denk ook dat dit te maken heeft met het feit dat ikzelf alleen met mijn moeder (enig kind) ben opgegroeid en ik in die je tijd erg bang was dat haar iets zou overkomen.Winterland schreef: ↑05-01-2019 23:13Ik vrees hier het omgekeerde sinds ik kinderen heb. Vroeger was ik bang dat mij iets ging overkomen, nu natuurlijk mijn kinderen. En jawel, dat is inderdaad 1000 keer enger dat gevoel... Hoop dat therapie me kan helpen.
Moeder zijn is een kwetsbaar iets...
