Angst om niet meer wakker te worden

03-03-2019 22:44 9 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal, ik ben een jongen van 17. Sinds een paar dagen heb ik, ineens, een angst ontwikkeld om niet meer wakker te worden.
Voor ik ga slapen krijg ik een gevoel van angst, hartkloppingen en stress. De gedachten zijn echt verscrikkelijk, en ze beginnen aan het einde van de middag al een beetje op te spelen.
Het is zomaar ineens ontstaan, nadat er leuke dingen op de planning gekomen zijn. Ik ben dan bang dat ik al die dingen niet meer mee kan maken.
Door deze angst heb ik ook een dwangstoornis ontwikkeld (die had ik al, maar nu is het echt veel erger), dit kost veel tijd en energie, en ik irriteer me er mateloos aan.
Ik ben al eens eerder in behandeling geweest bij een psycholoog voor een andere angst, dit heeft toen geholpen. Ik durf nu alleen niet weer te gaan, omdat het nog maar super kort geleden is, en ze dan misschien gaan denken dat ik me aanstel.
Alle reacties Link kopieren
Gewoon weer gaan, je hebt er last van dus "moet" je hulp zoeken. En een psych denkt echt niet zomaar dat jij je aanstelt, eerder dat iemand het rot voor je vindt..
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
ga weer het behandeltraject in, het liefst bij dezelfde psycholoog.
hij/zij heeft je al een keer geholpen en weet dat jij je niet aanstelt.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb dit ook een periode gehad, ik durfde niet te slapen, ik was bang dat ik tijdens mijn slaap zou stoppen met ademen en continu het idee dat ik bewust ademde, dus niet vanzelf. Hierdoor had ik op een gegeven moment slaaptekort opgebouwd. Uiteindelijk lukte het me mezelf gerust te stellen met de gedachte dat, hoe sinister ook, sterven in je slaap de mooiste manier was om te sterven, beter dan in de supermarkt of op de fiets, nietwaar?
Alle reacties Link kopieren
Maar als je doodgaat dan weet je het toch niet? Dat neem ik tenminste aan.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
beeldje schreef:
03-03-2019 23:21
Ik heb dit ook een periode gehad, ik durfde niet te slapen, ik was bang dat ik tijdens mijn slaap zou stoppen met ademen en continu het idee dat ik bewust ademde, dus niet vanzelf. Hierdoor had ik op een gegeven moment slaaptekort opgebouwd. Uiteindelijk lukte het me mezelf gerust te stellen met de gedachte dat, hoe sinister ook, sterven in je slaap de mooiste manier was om te sterven, beter dan in de supermarkt of op de fiets, nietwaar?
Vind ik ook, beter dan na een lang ziekbed waarbij je tenslotte niets meer kan. Ik teken ervoor hoor, plotseling doodgaan zonder dat ik het aan zie komen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Kia•Ora schreef:
03-03-2019 22:56
Gewoon weer gaan, je hebt er last van dus "moet" je hulp zoeken. En een psych denkt echt niet zomaar dat jij je aanstelt, eerder dat iemand het rot voor je vindt..
Dit. Het belemmert jou dus is het ook een serieus probleem voor jou. Zal een professional echt niet lacherig over doen, een angststoornis. Sterkte.
Je stelt je niet aan. Ik zou inderdaad weer terug gaan naar dezelfde psycholoog.
Wat rot dat je hier last van hebt. Het is een angst, en dat is ontzettend naar om last van te hebben.
Ik had zelf een ernstige angst- en paniekstoornis van mijn 17de tot mijn 20ste. Met goede hulp ben ik er helemaal vanaf gekomen. Inmiddels bijna 40 jaar en al jarenlang een gelukkig en niet meer angstig mens. Na dat behandeltraject nooit meer last gehad van angsten, ik weet nu hoe ermee om te gaan.
Kortom, zoek juist hulp (ook ik schaamde mij ontzettend toen en dacht dat mensen mij raar zouden vinden).
Veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren
de angst om dood te gaan is op zich normaal

als niemand bang was om dood te gaan sprong men bij de geringste tegenslag het ravijn in en raakte de mensheid uitgestorven; deze angst hoort dus bij het "design"

om dood te gaan als 17-jarige ligt totaal niet voor de hand

mogelijk is er een relatie met hyperventilatie waardoor je inderdaad doodsangsten kan ervaren

ook denk ik dat het goed door je is opgemerkt dat het ontstaan is sinds het beter met je ging; daar zit ook een logica in omdat je in tijden van meer problemen op die problemen ben gefocust en minder op je lichaamsfuncties

en natuurlijk moet je hulp gaan inroepen als je dat nodig vindt; niemand kijkt daarvan op
En als het vuur gedoofd is komen er wolven

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven