Psyche
alle pijlers
Angst om partner
zaterdag 29 februari 2020 om 09:38
Hallo allemaal,
Mijn partner is wegens een (geplande) operatie het ziekenhuis ingegaan en is daar nu al bijna twee maanden omdat het herstel langer duurde dan verwacht. Sinds afgelopen week heeft hij een zware longontsteking, hij kon nauwelijks ademen en ze hebben hem naar de IC gebracht.
Ik dacht altijd dat ik onder zulke omstandigheden heel nuchter zou blijven, maar het tegendeel blijkt het geval. Ik ben weliswaar al bijna veertig maar ik heb nog nooit eerder meegemaakt dat iemand die me zo dierbaar is zo ziek was. En ik krijg er paniek van. Vorige week werd hij zelfs boos omdat ik hem volgens hem aan zat te kijken "alsof hij al dood was". Ik snap heus dat hij meer heeft aan iemand die hem positieve energie geeft. Dit heb ik de afgelopen maand ook echt volop gedaan, maar sinds die longontsteking ben ik alleen nog maar bang dat hij doodgaat en ik weet niet zo goed wat ik daaraan kan doen. Ik probeer mijn zinnen te verzetten maar zelfs als ik een tijdschrift lees merk ik dat de tekst niet tot me doordringt. Vanmiddag ga ik met mijn dochter en vriendinnen een uitstapje maken, maar het liefst zou ik thuis op een berichtje van hem blijven wachten. Ik kan wel op bezoek op de IC maar dat is met kind erbij niet handig dus daar voel ik me ook kut over, dan moet ik mijn dochter in de wachtkamer laten zitten.
Misschien heeft er iemand een paar opbeurende woorden of een schop onder mijn kont ofzo. Alhoewel ik mezelf al zoveel schoppen probeer te geven, ik word er niet goed van.
Mijn partner is wegens een (geplande) operatie het ziekenhuis ingegaan en is daar nu al bijna twee maanden omdat het herstel langer duurde dan verwacht. Sinds afgelopen week heeft hij een zware longontsteking, hij kon nauwelijks ademen en ze hebben hem naar de IC gebracht.
Ik dacht altijd dat ik onder zulke omstandigheden heel nuchter zou blijven, maar het tegendeel blijkt het geval. Ik ben weliswaar al bijna veertig maar ik heb nog nooit eerder meegemaakt dat iemand die me zo dierbaar is zo ziek was. En ik krijg er paniek van. Vorige week werd hij zelfs boos omdat ik hem volgens hem aan zat te kijken "alsof hij al dood was". Ik snap heus dat hij meer heeft aan iemand die hem positieve energie geeft. Dit heb ik de afgelopen maand ook echt volop gedaan, maar sinds die longontsteking ben ik alleen nog maar bang dat hij doodgaat en ik weet niet zo goed wat ik daaraan kan doen. Ik probeer mijn zinnen te verzetten maar zelfs als ik een tijdschrift lees merk ik dat de tekst niet tot me doordringt. Vanmiddag ga ik met mijn dochter en vriendinnen een uitstapje maken, maar het liefst zou ik thuis op een berichtje van hem blijven wachten. Ik kan wel op bezoek op de IC maar dat is met kind erbij niet handig dus daar voel ik me ook kut over, dan moet ik mijn dochter in de wachtkamer laten zitten.
Misschien heeft er iemand een paar opbeurende woorden of een schop onder mijn kont ofzo. Alhoewel ik mezelf al zoveel schoppen probeer te geven, ik word er niet goed van.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
donderdag 19 maart 2020 om 11:11
Lieve Bulbul, wat een vreselijk zwaar nieuws, je lieve man, wat een verdriet.
Wij denken aan je en leven met je mee. Het raakt me echt enorm, hoe mooi je over hem schrijft. Wat mooi dat hij jou over onvoorwaardelijke liefde heeft geleerd en dat je het dankzij hem hebt mogen ervaren.
Ik wens je heel veel sterkte toe in deze onmogelijke tijd.
Wij denken aan je en leven met je mee. Het raakt me echt enorm, hoe mooi je over hem schrijft. Wat mooi dat hij jou over onvoorwaardelijke liefde heeft geleerd en dat je het dankzij hem hebt mogen ervaren.
Ik wens je heel veel sterkte toe in deze onmogelijke tijd.
donderdag 19 maart 2020 om 15:54
Dank voor jullie lieve woorden. Het voelt heel fijn dat iedereen zo meeleeft en ook mij condoleert, hoewel ik "officieel" nog niets van hem was. We wilden graag trouwen maar ik moest eerst nog scheiden. 
Ik voel me heel erg gesteund. De voorbereidingen voor de uitvaart verlopen soepeler dan gedacht, ook hier denken heel veel mensen met mij mee.
Opstaan vanochtend was de hel. De eerste ogenblikken na het wakker worden besefte ik nog niet wat er gebeurd was en ik had over hem gedroomd, iets fijns, ik weet niet meer wat. Maar met regeldingetjes en knuffelen met mijn dochter kom ik de dag goed door.
Ik voel me heel erg gesteund. De voorbereidingen voor de uitvaart verlopen soepeler dan gedacht, ook hier denken heel veel mensen met mij mee. Opstaan vanochtend was de hel. De eerste ogenblikken na het wakker worden besefte ik nog niet wat er gebeurd was en ik had over hem gedroomd, iets fijns, ik weet niet meer wat. Maar met regeldingetjes en knuffelen met mijn dochter kom ik de dag goed door.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
vrijdag 20 maart 2020 om 17:34
Bedankt allemaal. Ik heb het zwaar vandaag. Nog een paar mensen geïnformeerd, de meesten ken ik persoonlijk niet of nauwelijks. Veel hadden het al gehoord, via via of via Facebook. Heb zelf geen Facebook en ben daar eerlijk gezegd blij mee. Toch voelt het vreemd, er waren zoveel mensen die hem kenden en liefhadden, ik was daar maar een zo'n klein stukje van. Het voelt alsof hij nu nog minder van mij is, en dat is ook zo, want hij is er niet meer.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
vrijdag 20 maart 2020 om 17:59
Wauw ik krijg echt tranen in mijn ogen hiervan. Gecondoleerd en heel veel sterkte de komende tijdBulbul schreef: ↑18-03-2020 22:59Vanavond is mijn grote liefde overleden, mijn beste vriend, mijn partner, mijn bessere Hälfte, mijn goeroe, mijn sexgod, mijn coach. De man die mij heeft geleerd wat onvoorwaardelijk liefhebben betekent.
Hij greep zijn kans om er rustig tussenuit te knijpen toen de twee liefste vrouwen in zijn leven even niet in de kamer waren, omdat hij meer om ons gaf dan om zichzelf. Voor zijn oom, een gelovig man, was het een godsgeschenk dat hij nog even tijd alleen met hem kon doorbrengen en op precies het juiste tijdstip en op gepaste wijze afscheid kon nemen.
Tijdens de weken van zijn ziekenhuisopname stuurde ik elke dag een paar appjes voordat ik naar het ziekenhuis kwam, om te laten weten hoe laat ik er zou zijn, wat ik voor hem mee zou nemen, en met de vraag: "Is er nog iets wat ik voor je kan doen?" Steevast antwoordde hij dan: "Ja. Gelukkig zijn." Dat ga ik nu ook proberen.
