Psyche
alle pijlers
Angst om partner
zaterdag 29 februari 2020 om 09:38
Hallo allemaal,
Mijn partner is wegens een (geplande) operatie het ziekenhuis ingegaan en is daar nu al bijna twee maanden omdat het herstel langer duurde dan verwacht. Sinds afgelopen week heeft hij een zware longontsteking, hij kon nauwelijks ademen en ze hebben hem naar de IC gebracht.
Ik dacht altijd dat ik onder zulke omstandigheden heel nuchter zou blijven, maar het tegendeel blijkt het geval. Ik ben weliswaar al bijna veertig maar ik heb nog nooit eerder meegemaakt dat iemand die me zo dierbaar is zo ziek was. En ik krijg er paniek van. Vorige week werd hij zelfs boos omdat ik hem volgens hem aan zat te kijken "alsof hij al dood was". Ik snap heus dat hij meer heeft aan iemand die hem positieve energie geeft. Dit heb ik de afgelopen maand ook echt volop gedaan, maar sinds die longontsteking ben ik alleen nog maar bang dat hij doodgaat en ik weet niet zo goed wat ik daaraan kan doen. Ik probeer mijn zinnen te verzetten maar zelfs als ik een tijdschrift lees merk ik dat de tekst niet tot me doordringt. Vanmiddag ga ik met mijn dochter en vriendinnen een uitstapje maken, maar het liefst zou ik thuis op een berichtje van hem blijven wachten. Ik kan wel op bezoek op de IC maar dat is met kind erbij niet handig dus daar voel ik me ook kut over, dan moet ik mijn dochter in de wachtkamer laten zitten.
Misschien heeft er iemand een paar opbeurende woorden of een schop onder mijn kont ofzo. Alhoewel ik mezelf al zoveel schoppen probeer te geven, ik word er niet goed van.
Mijn partner is wegens een (geplande) operatie het ziekenhuis ingegaan en is daar nu al bijna twee maanden omdat het herstel langer duurde dan verwacht. Sinds afgelopen week heeft hij een zware longontsteking, hij kon nauwelijks ademen en ze hebben hem naar de IC gebracht.
Ik dacht altijd dat ik onder zulke omstandigheden heel nuchter zou blijven, maar het tegendeel blijkt het geval. Ik ben weliswaar al bijna veertig maar ik heb nog nooit eerder meegemaakt dat iemand die me zo dierbaar is zo ziek was. En ik krijg er paniek van. Vorige week werd hij zelfs boos omdat ik hem volgens hem aan zat te kijken "alsof hij al dood was". Ik snap heus dat hij meer heeft aan iemand die hem positieve energie geeft. Dit heb ik de afgelopen maand ook echt volop gedaan, maar sinds die longontsteking ben ik alleen nog maar bang dat hij doodgaat en ik weet niet zo goed wat ik daaraan kan doen. Ik probeer mijn zinnen te verzetten maar zelfs als ik een tijdschrift lees merk ik dat de tekst niet tot me doordringt. Vanmiddag ga ik met mijn dochter en vriendinnen een uitstapje maken, maar het liefst zou ik thuis op een berichtje van hem blijven wachten. Ik kan wel op bezoek op de IC maar dat is met kind erbij niet handig dus daar voel ik me ook kut over, dan moet ik mijn dochter in de wachtkamer laten zitten.
Misschien heeft er iemand een paar opbeurende woorden of een schop onder mijn kont ofzo. Alhoewel ik mezelf al zoveel schoppen probeer te geven, ik word er niet goed van.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
dinsdag 17 maart 2020 om 06:44
Bulbul, dat soort reacties ken ik van toen mijn vader terminaal was. Goed bedoelde onzin wat je er niet bij kunt hebben. Tegenstrijdigheden, goed bedoelde adviezen, daar kun je helemaal niks mee.
Je moet je niet druk maken of schuldig voelen, als je dat doet, om wat je allemaal denkt en voelt op het moment. Dat heb ik geleerd toen en nu, mijn moeder is ernstig ziek, dat die gedachten voortkomen uit angst, onzekerheid, enz. Ik laat ze er maar gewoon zijn, op advies van mijn psych.
Je moet je niet druk maken of schuldig voelen, als je dat doet, om wat je allemaal denkt en voelt op het moment. Dat heb ik geleerd toen en nu, mijn moeder is ernstig ziek, dat die gedachten voortkomen uit angst, onzekerheid, enz. Ik laat ze er maar gewoon zijn, op advies van mijn psych.
dinsdag 17 maart 2020 om 09:52
Lieve Bul, wat een angst en zorgen! Vreselijk! Maar je partner is er nog, het kan zomaar ineens wel weer de goede kant op gaan. En dat hoop ik zo ontzettend voor jullie!
Ik denk aan je en ik hoop dat het vechten nog lukt en hij de goede kant weer op gaat.
Heel veel sterkte in deze afschuwelijke tijd
Ik denk aan je en ik hoop dat het vechten nog lukt en hij de goede kant weer op gaat.
Heel veel sterkte in deze afschuwelijke tijd
dinsdag 17 maart 2020 om 10:04
IBI, jouw man is destijds overleden, hè? Je topic staat me nog bij. Een rare vraag misschien op dit punt, maar hij spookt zo door mijn hoofd: kun je ooit weer echt gelukkig worden? Wij zijn zo gelukkig samen, we passen zo goed bij elkaar, ik wist niet dat dat kon, ik had het nooit eerder meegemaakt. En het was pas het begin.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
dinsdag 17 maart 2020 om 10:24
Klopt mijn man is overleden.Bulbul schreef: ↑17-03-2020 10:04IBI, jouw man is destijds overleden, hè? Je topic staat me nog bij. Een rare vraag misschien op dit punt, maar hij spookt zo door mijn hoofd: kun je ooit weer echt gelukkig worden? Wij zijn zo gelukkig samen, we passen zo goed bij elkaar, ik wist niet dat dat kon, ik had het nooit eerder meegemaakt. En het was pas het begin.
Ik kan nu terugkijken naar mijn man en onze relatie met een glimlach en niet steeds overvallen worden dan alleen maar dat grote verdriet.
Ja ik ben gelukkig nu ondanks alles en dat is ook wat Patrick gewild zou hebben.
Ik snap je vraag zo enorm goed, vind hem alles behalve raar, je kan het je haast niet voorstellen omdat alles waar je nu in zit zo alles behalve gelukkig is maar, bij een normaal rouwproces, hoort ook dat je steeds wat vaker weet gaat lachen. Ik merkte pas echt dat ik in de "acceptatie" fase zat toen ik me realiseerde dat ik blij wordt als ik aan Patrick denk en niet zwaar depressief raak over zijn overlijden en zijn strijd.
En ook het gelukkig zijn keert vroeger of later weer terug ook als je het je echt niet voor kan stellen.
Ik ben hertrouwd en hoewel ik nog steeds vind dat ik "gewoon" getrouwd had moeten blijven met Patrick ben ik gelukkig met mijn huidige man. Sowieso werd ik steeds gelukkig zonder Patrick ook voordat ik mijn huidige man ontmoet had.
Ik heb veel aan je gedacht gisteren en herken veel in je verhaal. Hopelijk kun je iets met mijn schrijven. Probeer voor nu bij de dag te kijken hoe moeilijk ook. Weet dat er hier altijd iemand is die je leest. Heel veel sterkte.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
dinsdag 17 maart 2020 om 10:48
dinsdag 17 maart 2020 om 10:56
Het kloterigste waar je aan moet wennen (en aan gaat wennen) is dat degene met wie je normaal gesproken dit soort ellende wil delen en aan wie je de meeste steun hebt, ontbreekt.
Op Psyche loopt trouwens een Rouwtopic. Dat kan (later) ook fijn zijn om een beetje te lezen.
Vertrouw op je eigen tempo.
Op Psyche loopt trouwens een Rouwtopic. Dat kan (later) ook fijn zijn om een beetje te lezen.
Vertrouw op je eigen tempo.
dinsdag 17 maart 2020 om 14:34
