Angst voor de dood

29-06-2025 19:55 57 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi allemaal,

Ik vind het spannend om dit te delen, maar ik merk dat ik er steeds vaker tegenaan loop. Ik ben veel bezig met de dood. Niet op een destructieve manier, maar meer in de zin van een onderliggende angst die steeds in mijn hoofd zit. De gedachte dat alles eindig is, dat ik ooit mijn dierbaren zal verliezen, of dat zij mij zullen verliezen, maakt me vaak verdrietig en gespannen. Ook het doodgaan zelf, dus het proces maakt me erg angstig

Het belemmert me in het hier en nu. Dingen die eigenlijk leuk of waardevol zouden moeten zijn, voelen soms zwaar omdat ik denk: "Wat heeft het allemaal voor zin als het toch eindigt?" Elke dag ben ik me ervan bewust dat dit leven hier eindig is. Ik wil dit eigenlijk niet meer maar weet niet zo goed hoe ik deze gedachtes kan veranderen.

Herkent iemand dit? En als je dit herkent: hoe ga jij hiermee om? Heb je iets gevonden wat helpt; gesprekken, therapie, lezen, spiritualiteit?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb 1,5 jaar geleden op de IC gelegen. Weet ik niks meer van ( 7 dagen kwijt totaal, daarna nog wat halve dagen) tot het wakker worden. Zo stel ik me dood voor. Ik ben totaal niet angstig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Redhead70 schreef:
29-06-2025 20:01
Ik heb 1,5 jaar geleden op de IC gelegen. Weet ik niks meer van ( 7 dagen kwijt totaal, daarna nog wat halve dagen) tot het wakker worden. Zo stel ik me dood voor. Ik ben totaal niet angstig.
War heftig zeg, dat je een week kwijt bent maar ik snap wel dat je dood nu ook zo voorstelt en nu minder angstig bent.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tegen de zon inkijken is een prachtig boek van psychiater Irvin Yalom over dit thema.

Hoe kunnen we iets wat voor ons allen even finaal als raadselachtig is als de dood leren begrijpen en accepteren? Yalom laat zien hoe een droom, een verlies, een traumatische ervaring, de dood of ziekte van een dierbare of gewoon de naderende ouderdom keerpunten kunnen zijn op weg naar een zinvoller leven, als wij er tenminste de inspiratie aan kunnen ontlenen om onze prioriteiten te verleggen en meer risico s te nemen voor een bevredigender en liefdevoller leven. Zo leren we oprechter te communiceren met de mensen van wie we houden, te stoppen met dingen die we niet willen doen en de schoonheid van het leven bewuster te ervaren.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je hebt pb, Billymean.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben er ook bang voor. Vaak genoeg gedacht dat ik het zonde vind dat ik nooit (geleerd heb) te geloven in de hemel. Tijdje naar de kerk gegaan, bijbel gelezen. Maar daar heb ik niks mee.

Spiritueel weer bezig en veel gelezen over energien en gesproken met mensen. Over reïncarnatie en aura's.
Ik vind dat interessant en waar of niet waar, fijn(er) om te geloven
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het wel van ooit omdat ik enge verhalen had gehoord en omdat ik als kind het idee dat "je ziel door blijft leven" (zo is me dat vertelt) zorgde voor halve paniekaanvallen.

Ik ben dan ook heel blij dat ik de angst voor de dood achter me heb kunnen laten. Ik vind het inderdaad behulpzaam om te praten met mensen over de dood en dan bij voorkeur niét met mensen die roepen dat het onzinnig is om daar bang voor te zijn. Ikzelf had wel iets aan inzichten als "zo eng kan het niet zijn, iedereen moet het ondergaan immers, daar heeft de natuur vast wel iets vriendelijks op bedacht".

En over die oneindigheid, ik bedacht me laatst dat ik mijn ergste vijand niet eens het eeuwige leven gun. Eeuwig leven, niet dood mogen gaan, lijkt me iets verschrikkelijks! Ik denk júist dat alles waardevol is omdat het eindigt. En omdat we het doorgeven aan de volgende generatie.

Het is heel naar dat je je zo voelt, juist ook om het ongrijpbare. Niemand kan je werkelijk vertellen wat er gebeurt. Ik hoop dat je er handen en voeten aan krijgt!
.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het zelf ergens wel een geruststellende gedachte dat mijn leven ooit ophoudt. Maar ben wel bang voor een fysieke en/of psychische lijdensweg. Als het ooit zover is, hoop ik dat het vrij snel gaat. Patsboem in 1 x weg lijkt 'mooi', maar uit ervaring weet ik dat het voor nabestaanden anders is.

Door mijn angst voor lijden, leef ik ook niet altijd voluit, maar dat heeft niet met de dood zelf te maken.
Nu we hier toch zijn, zouden we het eigenlijk zo leuk mogelijk voor onszelf moeten maken, toch? De enige zekerheid die we hebben, is dat we doodgaan. Dat geldt voor iedereen (zolang ze daar niet iets op hebben bedacht)

Als je dat weet, waarom dan juist niet genieten van de mooie ervaringen? In plaats van het als doelloos zien? Makkelijker gezegd dan gedaan, dat snap ik, maar denk dat je met 'omdenken' al ver komt.

Ondanks dat ik niet gelovig ben, hoop ik op een weerzien met overleden familie. Of gewoon helemaal niks. Zoals Redhead ook beschrijft.

:hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Dankjewel voor de boekentip, Caramba! Meteen even op Storytel gekeken en daar staat ie op dus ik ga morgen meteen luisteren tijdens het wandelen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel herkenbaar. Op sommige dagen vliegt het me ook echt aan dat mijn leven niet voor eeuwig is. Het ongrijpbare van wat er dan wel is, voor mij, als ik dood ben. Ik kan er lastig mee om gaan en weet ook niet precies wanneer het ontstaan is. Het liefst wil ik alles meemaken, maar ik wil niet persé oud worden. Sterker nog, dat lijkt me juist helemaal niks.

Moeite met de dood van andere mensen heb ik dan weer niet.
Gewoon _melon met login problemen
Alle reacties Link kopieren Quote
@Monstrea, heel herkenbaar wat je schrijft, dat je het zonde vindt dat je nooit geleerd hebt om in iets als een hemel te geloven. Dat heb ik ook en het voelt voor mij een beetje als huichelarij om nu alsnog te gaan geloven alleen omdat ik bang ben.

Voel je je nu minder, sinds je meer bezig bent met spiritualiteit?

@Rooss4.0, wat mooi en treffend geschreven. En dat stukje over dat de natuur haast wel iets vriendelijks moet hebben bedacht voor ons om te sterven, geeft me een klein beetje rust. Zo heb daar nog niet eerder naar gekeken.
Over dat niet eeuwig willen leven: wat precies vind je daar zo erg aan?
Alle reacties Link kopieren Quote
@Sterrenstof74, ook al zo'n mooie en eerlijke reactie.
Moeilijk hè, om die knop om te zetten en vol van het leven te kunnen genieten.
Vervelend dat je bang bent voor lijden. Is dat voor lijden in het algemeen? Als je er niks over kwijt wilt, ook goed hoor!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou best 150 willen worden. Eeuwig leven is zo onrealistisch dat ik daar nog niet over na heb gedacht :) Ik ben vooral bang dat ik zonder enige vooraankondiging dood ga, ineens dood neerval of niet meer wakker word. Dat lijkt me voor mijn nabestaanden, zeker degene die me vindt, heel naar.
Alle reacties Link kopieren Quote
_melon2 schreef:
29-06-2025 20:22
Heel herkenbaar. Op sommige dagen vliegt het me ook echt aan dat mijn leven niet voor eeuwig is. Het ongrijpbare van wat er dan wel is, voor mij, als ik dood ben. Ik kan er lastig mee om gaan en weet ook niet precies wanneer het ontstaan is. Het liefst wil ik alles meemaken, maar ik wil niet persé oud worden. Sterker nog, dat lijkt me juist helemaal niks.

Moeite met de dood van andere mensen heb ik dan weer niet.
Ik heb dit precies zo als jij. Het is echt een hele nare en beangstigende gedachte en je kunt niet aan de dood ontsnappen. Heel erg eng.
:hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar! De gedachtes mogen er zijn, maar ik hecht er geen waarde meer aan. Het geeft een verdrietig gevoel en ik gun mezelf leukere dagen :) Lukt de ene keer beter dan de andere.
Alle reacties Link kopieren Quote
T klein orkest kan het veel beter uitleggen dan ik:
https://www.youtube.com/watch?v=Rd74aODJrRg
.
Alle reacties Link kopieren Quote
Itsnojoke schreef:
29-06-2025 20:16
Je hebt pb, Billymean.
Geantwoord :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
KamilleT schreef:
29-06-2025 20:28
Ik zou best 150 willen worden. Eeuwig leven is zo onrealistisch dat ik daar nog niet over na heb gedacht :) Ik ben vooral bang dat ik zonder enige vooraankondiging dood ga, ineens dood neerval of niet meer wakker word. Dat lijkt me voor mijn nabestaanden, zeker degene die me vindt, heel naar.
Plotseling doodgaan en alles an iedereen zo ineens achterlaten lijkt me ook zo vreselijk.
Wil je ook 150 worden als dat betekent dat je dan een jaar of 70 heel oud bent?
Alle reacties Link kopieren Quote
RozeWolk302 schreef:
29-06-2025 20:30
Herkenbaar! De gedachtes mogen er zijn, maar ik hecht er geen waarde meer aan. Het geeft een verdrietig gevoel en ik gun mezelf leukere dagen :) Lukt de ene keer beter dan de andere.
Hoe is het je gelukt om die gedachtes om te keren?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik merk trouwens wel, dat als ik me goed voel en goed in m'n vel zit dat ik er dan minder vaak aan denkt en het me ook niet zo aangrijpt.

En ik hoop heel erg dat het gewoon beter wordt als ik ouder ben. Dat ik nu niet kan accepteren dat ik ooit dood ga en dan hopelijk wel?
Gewoon _melon met login problemen
Alle reacties Link kopieren Quote
Rooss4.0 schreef:
29-06-2025 20:32
T klein orkest kan het veel beter uitleggen dan ik:
https://www.youtube.com/watch?v=Rd74aODJrRg
Ohh, dit is goed zeg. Ga in vaker naar kijken!
Alle reacties Link kopieren Quote
_melon2 schreef:
29-06-2025 20:40
Ik merk trouwens wel, dat als ik me goed voel en goed in m'n vel zit dat ik er dan minder vaak aan denkt en het me ook niet zo aangrijpt.

En ik hoop heel erg dat het gewoon beter wordt als ik ouder ben. Dat ik nu niet kan accepteren dat ik ooit dood ga en dan hopelijk wel?
Dat is wel wat mensen zeggen, die echt ouder worden, dat de gedachte aan de dood dan minder beangstigend is.
Op goede dagen heb ik er ook iets minder last van trouwens.
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien heb je iets aan deze podcast:

https://open.spotify.com/episode/12jZRV ... FKRTOu6c6g

En omgedacht: kennelijk vind je het leven zo leuk dat je niet wil dat het eindigt. Dat lijkt me dan wel weer heel erg positief!

Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken dat het leven niet eindig is. Voor mij is de eindigheid juist een geruststelling. Hoewel dat weer heel depressief klinkt zo :P . Qua zijgeving zou ik soms ook wel willen geloven. Ben de boeken aan het lezen van Jonathan Sacks (uitleg over de verhalen van de Tora), en dat vind ik erg troostend.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
Alle reacties Link kopieren Quote
Afscheid nemen van dierbaren is ook hartverscheurend (als je al afscheid kùnt nemen), maar ja… iedereen gaat een keer. Bedoel ik niet om plat te slaan, en jouw gevoelens te bagetalliseren, maar het helpt mij om zo te denken. En daardoor ontstaat er juist dankbaarheid voor wat er nu is. Wat je nu hebt, welke mooie dingen je nu beleeft met liefsten.

Dit soort filmpjes helpen mij https://youtu.be/ARb2UfDgSHQ?si=7oKnY2sXRiGlvjk3 en https://youtu.be/qK1BJkBJdtY?si=nD6Dq7M2Sq2kAsi1 om mezelf en angsten niet al te centraal te zetten.

Zou het jou helpen om dit beest juist keihard in de bek te kijken (Google ook eens op René Gude…)? Je angsten uit te pluizen en deze te proberen om te zetten naar wat je dus NU te doen hebt? Lief zijn voor jezelf en je liefsten, genieten, dingen doen die je wilt, zodat je goed en ‘voldaan’ kunt gaan als het zo ver is? Het is juist sterk als je in gezondheid al bewuster kunt leven, vind ik. Het boeddhisme kan je daarin ook heel wat leren.
Alle reacties Link kopieren Quote
Billy_mean schreef:
29-06-2025 20:42
Dat is wel wat mensen zeggen, die echt ouder worden, dat de gedachte aan de dood dan minder beangstigend is.
Ik hoor juist ook wel ouderen die zeggen dat ze het dichterbij voelen komen, wat niet perse een fijne gedachte is. Kan het me ook wel voorstellen, als mensen om je heen steeds vaker overlijden. Wij - jongere mensen - denken vaak dat het nog kei-ver weg is. Hopen we dan maar.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven