Psyche
alle pijlers
Angststoornis en paniekaanvallen [Lege OP]
zaterdag 29 februari 2020 om 11:42
bangerik1980 schreef: ↑29-02-2020 11:31Sinds de burn-out heb ik gesprekken gehad met een praktijkondersteuner. Vriendelijke man. Hij kreeg pas na twee jaar door hoe ernstig mijn angst klachten waren. Niet geheel aan hem te wijten: ik heb de neiging te doen alsof het beter gaat dan het werkelijk gaat. Waarom ik dat doe weet ik ook niet: het gaat onbewust.
Je kan goed schrijven. Als je een afspraak hebt bij de POH, schrijf dan van te voren op wat je wil zeggen. Dat laat je aan hem lezen.
zaterdag 29 februari 2020 om 12:00
Nou dit lijkt mijn verhaal wel..heb exact hetzelfde!!!! Heb ook deze 3 stoornissen en zelf ook nog hoogsensitief..Heb ook sinds burn out hoge hartslag,aan de beta blokkers en oxazepam.
Zelfde leeftijd ook..en nu na plots overlijden v mijn man is alles nog heftiger, nu ook gecompliceerde rouw erbij.. Sterkte t.o...
Zorg dat je een klik hebt met je behandelaar!
Zelfde leeftijd ook..en nu na plots overlijden v mijn man is alles nog heftiger, nu ook gecompliceerde rouw erbij.. Sterkte t.o...
Zorg dat je een klik hebt met je behandelaar!
zaterdag 29 februari 2020 om 12:05
Jeetje wat heftig voor je..rammie schreef: ↑29-02-2020 12:00Nou dit lijkt mijn verhaal wel..heb exact hetzelfde!!!! Heb ook deze 3 stoornissen en zelf ook nog hoogsensitief..Heb ook sinds burn out hoge hartslag,aan de beta blokkers en oxazepam.
Zelfde leeftijd ook..en nu na plots overlijden v mijn man is alles nog heftiger, nu ook gecompliceerde rouw erbij.. Sterkte t.o...
Zorg dat je een klik hebt met je behandelaar!
dikke knuffel!Mijn angst heeft mijn leven lang al bij mij gehoord. Als tiener had ik al paniek aanvallen en hyperventilatie. Maar sinds de burnout is het zo hevig dat ik gewoon telkens er van schrik hoe hevig mijn lichaam reageert, heb er geen controle meer over.
zaterdag 29 februari 2020 om 12:09
Ja dat is wel een goed idee. Ik heb volgende maand de intake bij ggz. Misschien is het inderdaad wel een idee om alles op te schrijven en dit mee te nemen. Wellicht zelf voor te lezen. Als ik bij zo iemand zit gaat meestal vanzelf mijn "alles is oké" masker op. Waarom ik dat doe: geen flauw idee. Want het gaat helemaal niet oké met me. Ik maak me wel altijd druk om wat mensen van me vinden, wellicht speelt dat mee. Bang dat mensen me gek of raar zullen vinden. Terwijl ik natuurlijk ook wel weet dat ik niet gek ben, omdat ik een angststoornis heb...meerdere waarschijnlijk.
Afgelopen twee jaar voelden als een hele zware opgave om niet te verzuipen. Elke dag opnieuw in de auto mezelf moed inspreken om uit te stappen en naar kantoor te lopen. Tegen mezelf zeggen dat ik me niet moet aanstellen en gewoon moet doorzetten. Dat ik mijn angsten alleen overwin door er niet aan toe te geven. Maar op de een of andere manier krijg ik ze maar niet overwonnen.
zaterdag 29 februari 2020 om 12:11
Neem je klachten en je eigen gezondheid serieus. Dat heb je blijkbaar al jaren niet gedaan, dus heel goed dat je nu een ggz traject start.
Die verantwoordelijkheid die je voor alles en iedereen voelt, moet je ook voor jezelf gaan voelen. De wereld redt zich wel, jij moet nu vooral jezelf redden.
Hoop dat je de juiste behandelaar en behandeling krijgt, dan gaat het je echt wel lukken!
Die verantwoordelijkheid die je voor alles en iedereen voelt, moet je ook voor jezelf gaan voelen. De wereld redt zich wel, jij moet nu vooral jezelf redden.
Hoop dat je de juiste behandelaar en behandeling krijgt, dan gaat het je echt wel lukken!
zaterdag 29 februari 2020 om 12:19
Ja daar heb je zeker wel een punt. Ik denk altijd aan iedereen behalve mezelf.Bubbel° schreef: ↑29-02-2020 12:11Neem je klachten en je eigen gezondheid serieus. Dat heb je blijkbaar al jaren niet gedaan, dus heel goed dat je nu een ggz traject start.
Die verantwoordelijkheid die je voor alles en iedereen voelt, moet je ook voor jezelf gaan voelen. De wereld redt zich wel, jij moet nu vooral jezelf redden.
Hoop dat je de juiste behandelaar en behandeling krijgt, dan gaat het je echt wel lukken!
Zonder mij draait de wereld ook wel door, ik ben niet zo naïef dat ik denk dat ik onmisbaar ben..maar het voelt alsof ik dan opgeef, faal, of toegeef aan de angst. Dat de angst dan wint van mij.
zaterdag 29 februari 2020 om 12:37
Heel herkenbaar je klachten. Ook je lichamelijke klachten met burn-out maken je super onzeker...
Ik zit nu 9 maanden thuis
Aanstellen doe je zeker niet ik heb ook geprobeerd door te gaan want met paniekaanvallen moet je door dacht ik. Het heeft de situatie niet beter gemaakt...
luister vooral naar je lichaam en je gevoel!
Ik zit nu 9 maanden thuis
Aanstellen doe je zeker niet ik heb ook geprobeerd door te gaan want met paniekaanvallen moet je door dacht ik. Het heeft de situatie niet beter gemaakt...
luister vooral naar je lichaam en je gevoel!
zaterdag 29 februari 2020 om 12:40
Ja,ik ook als peuter/kleuter tiener angsten en hypogondrisch. Zat op mn 14e bij huisarts en had in een tijdschrift iets over die rotziekte gelezen: dacht dat ik t ook had. Als iemand iets engs vertelt,word ik er al bang van..bangerik1980 schreef: ↑29-02-2020 12:05Jeetje wat heftig voor je..dikke knuffel!
Mijn angst heeft mijn leven lang al bij mij gehoord. Als tiener had ik al paniek aanvallen en hyperventilatie. Maar sinds de burnout is het zo hevig dat ik gewoon telkens er van schrik hoe hevig mijn lichaam reageert, heb er geen controle meer over.
Altijd chronische hyperventilatie en alles is nu verergert...ben zo vaak bij huisarts..herken mn lichaam niet.
Ik lees mee
zaterdag 29 februari 2020 om 12:46
Ja dat is het.. Je probeert het te negeren en door te ploegen..maar 't helpt niet.Mippert schreef: ↑29-02-2020 12:37Heel herkenbaar je klachten. Ook je lichamelijke klachten met burn-out maken je super onzeker...
Ik zit nu 9 maanden thuis
Aanstellen doe je zeker niet ik heb ook geprobeerd door te gaan want met paniekaanvallen moet je door dacht ik. Het heeft de situatie niet beter gemaakt...
zaterdag 29 februari 2020 om 12:49
Ja hypochondrie heb ik ook al sinds de puberteit. Vreselijk. Ieder klein dingetje kan een reden zijn voor totale paniek. Nu schijn ik ook nog van het zorg mijdende type te zijn. Dat wil zeggen dat ik wel heel bang ben maar pas naar de dokter ga als ik echt niet meer anders kan. Ik kan maanden met klachten rond lopen met grote paniek maar niet naar de dokter durven. Als ik dan eenmaal ga heb ik mijn begrafenis al zowat geregeld in mijn hoofd.rammie schreef: ↑29-02-2020 12:40Ja,ik ook als peuter/kleuter tiener angsten en hypogondrisch. Zat op mn 14e bij huisarts en had in een tijdschrift iets over die rotziekte gelezen: dacht dat ik t ook had. Als iemand iets engs vertelt,word ik er al bang van..
Altijd chronische hyperventilatie en alles is nu verergert...ben zo vaak bij huisarts..herken mn lichaam niet.
Ik lees mee
Google is ook een grote vijand wat dat betreft. Ik ga dan dingen opzoeken in de hoop geruststelling te vinden maar ik word alleen maar banger.
zaterdag 29 februari 2020 om 13:01
Wees lief voor jezelf! De reden dat je jezelf zo wegcijfert, is waarschijnlijk een van de grondleggers van je angst.
Ik ben altijd wel benieuwd naar de gedachte achter de angst. Als jij niet op je werk verschijnt, dan? Als jij de boel niet draaiende houdt, dan? Als jij niet doet wat jij van jezelf verwacht, dan zullen anderen...?
Ik ben altijd wel benieuwd naar de gedachte achter de angst. Als jij niet op je werk verschijnt, dan? Als jij de boel niet draaiende houdt, dan? Als jij niet doet wat jij van jezelf verwacht, dan zullen anderen...?
'Happiness is only real when shared'.
zaterdag 29 februari 2020 om 13:04
Natuurlijk gaat thuis blijven niet helpen, je hoeft niet goed voor jezelf te zorgen, als je werk maar door gaat toch?
Jezelf op nummer 1 zetten, dat gaat helpen. En dat begint soms bij jezelf rust geven. Ja rust, de hele dag op je kont zitten voor de tv en Netflix door spitten.
'Happiness is only real when shared'.
zaterdag 29 februari 2020 om 13:19
bangerik1980 schreef: ↑29-02-2020 12:19Ja daar heb je zeker wel een punt. Ik denk altijd aan iedereen behalve mezelf.
Zonder mij draait de wereld ook wel door, ik ben niet zo naïef dat ik denk dat ik onmisbaar ben..maar het voelt alsof ik dan opgeef, faal, of toegeef aan de angst. Dat de angst dan wint van mij.
Het zijn juist de sterken die in een burn-out belanden. Die gaan maar door en gaan maar door, geven niet op. Tot het moment dat je lichaam dan maar stop zegt. Je lichaam zit zó slim in elkaar.
De 'zwakken' geven al veel eerder toe aan de signalen van hun lichaam en halen de burn-out dus niet. Maar blijven wel overeind.
Dat is misschien wat té simpel gesteld, maar ik denk echt dat het zo werkt.
Ergo: wees niet zo streng voor jezelf.
zondag 1 maart 2020 om 01:04
Tja das een goeie..totallyfree schreef: ↑29-02-2020 13:01Wees lief voor jezelf! De reden dat je jezelf zo wegcijfert, is waarschijnlijk een van de grondleggers van je angst.
Ik ben altijd wel benieuwd naar de gedachte achter de angst. Als jij niet op je werk verschijnt, dan? Als jij de boel niet draaiende houdt, dan? Als jij niet doet wat jij van jezelf verwacht, dan zullen anderen...?
Ik ben wel heel erg opgevoed met stel je niet aan, hup schouders er onder, en thuis blijven doe je alleen als je koorts hebt of een been gebroken. Dat was wel de maatstaf zeg maar. Over psychische dingen of emoties praten was er weinig tot niet bij. En al snel werd gezegd joh kom op, doorzetten. Ik ben ook zo tegen mezelf gaan praten in de loop der jaren denk ik. Stel je niet aan, anderen kunnen dit ook dus dan moet ik dit ook kunnen. Terwijl mijn functie best heftig is qua stress, werkdruk en omgeving. Ik leg de lat te hoog voor mezelf. Wil niet falen. En dit - even thuis blijven en tot rust komen - voelt als falen, opgeven, en dat de angst dan toch wint van mij.
zondag 1 maart 2020 om 01:08
Mijn angsten zijn ook altijd heel erg van mij alleen geweest. Ik praat er zelden met iemand over. Alleen sinds ik mijn partner heb praat ik er af en toe wel over. Met veel moeite. Ik vind het moeilijk om hardop uit te spreken en toe te geven dat ik er zo veel last van heb. Schaam me er ook voor. En doe me altijd sterker voor dan ik me voel.
Ik heb al vroeg voor mezelf moeten zorgen in psychische zin en zat als kind in een situatie met ouders die elkaar niet konden uitstaan, moest mijn moeder psychisch opvangen en steunen. Daardoor al vrij jong geleerd dat er geen ruimte was voor mijn gevoel en mijn problemen.die moest ik zelf maar oplossen.
Ik heb al vroeg voor mezelf moeten zorgen in psychische zin en zat als kind in een situatie met ouders die elkaar niet konden uitstaan, moest mijn moeder psychisch opvangen en steunen. Daardoor al vrij jong geleerd dat er geen ruimte was voor mijn gevoel en mijn problemen.die moest ik zelf maar oplossen.
zondag 1 maart 2020 om 13:21
Ja als je dat nooit geleerd hebt, hoe kun je dat dan toepassen natuurlijk. Ik kan nu wel zeggen, joh je faalt niet, ik vind het juist super knap van je dat je er in ieder geval iets mee gaat doen! Maar ik weet dat dat niet zo voelt.
Volgens mij ben je wel slim genoeg om je eigen gedachtes wat om te gaan buigen naar helpende gedachtes. Dus als je een strenge gedachte krijgt zoals 'ik faal', kun je ook tegen jezelf zeggen, goh helpt deze gedachte mij? Nee? Wat kan ik dan beter denken? 'Ik zorg goed voor mezelf'. Zo leer je die straffende gedachtes om te buigen.
Volgens mij ben je wel slim genoeg om je eigen gedachtes wat om te gaan buigen naar helpende gedachtes. Dus als je een strenge gedachte krijgt zoals 'ik faal', kun je ook tegen jezelf zeggen, goh helpt deze gedachte mij? Nee? Wat kan ik dan beter denken? 'Ik zorg goed voor mezelf'. Zo leer je die straffende gedachtes om te buigen.
'Happiness is only real when shared'.
zondag 1 maart 2020 om 15:17
Ja ik denk dat men dit mij ook zal gaan leren bij de ggz.totallyfree schreef: ↑01-03-2020 13:21Ja als je dat nooit geleerd hebt, hoe kun je dat dan toepassen natuurlijk. Ik kan nu wel zeggen, joh je faalt niet, ik vind het juist super knap van je dat je er in ieder geval iets mee gaat doen! Maar ik weet dat dat niet zo voelt.
Volgens mij ben je wel slim genoeg om je eigen gedachtes wat om te gaan buigen naar helpende gedachtes. Dus als je een strenge gedachte krijgt zoals 'ik faal', kun je ook tegen jezelf zeggen, goh helpt deze gedachte mij? Nee? Wat kan ik dan beter denken? 'Ik zorg goed voor mezelf'. Zo leer je die straffende gedachtes om te buigen.
Eerst krijg ik de onderzoeken denk ik.
Er zijn ook lichamelijke klachten en de psychische klachten houden ze in stand. Of ze houden elkaar in stand moet ik eigenlijk zeggen.
Soms ben ik gewoon ontspannen en dan voel ik mijn hartslag ergens in mijn lijf en raak ik daar van in paniek. In het begin raakte ik dan helemaal van slag. Nu probeer ik iets te gaan doen en dan zakt het meestal wel weg. Mijn hart is onderzocht, echo, fietstest en ecg. Alles was in orde. Meestal gaat de hartslag omhoog direct na het eten. Ik heb deze klachten gekregen in dezelfde tijd dat ik prikkelbare darm klachten kreeg. Ik denk dat het met mijn maag te maken heeft. Met name als ik een grotere hoeveelheid koolhydraten eet is het prijs. En daar krijg ik dan weer paniek van want soms voel ik mijn hart zowat mijn borst uit kloppen..
zondag 1 maart 2020 om 16:28
Jeetje, ik schrik van hoe herkenbaar sommige dingen zijn. Voornamelijk de duizeligheid en het gevoel om te gaan vallen als je staat te praten, ik heb hier zoveel op gegoogled maar ik vond nergens letterlijk dit. Het is dan bijna alsof een soort magneet me naar beneden trekt ofzo. Zou jij je duizeligheid regelmatig ook eerder als draaiduizeligheid beschrijven dan als 'licht in je hoofd'?
Wat goed dat je hulp hebt gezocht! Dat heb ik zelf indertijd ook gedaan en daar heb ik wel veel aan gehad. Ik zal straks nog even weer reageren met wat mij geholpen heeft.
Wat goed dat je hulp hebt gezocht! Dat heb ik zelf indertijd ook gedaan en daar heb ik wel veel aan gehad. Ik zal straks nog even weer reageren met wat mij geholpen heeft.
zondag 1 maart 2020 om 16:43
Yes. Precies dat. Alsof de zwaartekracht aan je trekt. Zo'n draaierig gevoel. Ik moet dan letterlijk houvast zoeken. Of gaan zitten of een stoel of deur vast houden. Dat probeerde ik dan onopvallend te doen.Vikhui schreef: ↑01-03-2020 16:28Jeetje, ik schrik van hoe herkenbaar sommige dingen zijn. Voornamelijk de duizeligheid en het gevoel om te gaan vallen als je staat te praten, ik heb hier zoveel op gegoogled maar ik vond nergens letterlijk dit. Het is dan bijna alsof een soort magneet me naar beneden trekt ofzo. Zou jij je duizeligheid regelmatig ook eerder als draaiduizeligheid beschrijven dan als 'licht in je hoofd'?
Wat goed dat je hulp hebt gezocht! Dat heb ik zelf indertijd ook gedaan en daar heb ik wel veel aan gehad. Ik zal straks nog even weer reageren met wat mij geholpen heeft.
Ik ben wel eens aangesproken door een leidinggevende op de gang. Niks in de buurt om me aan vast te houden. Wist 't gesprek amper af te maken omdat ik zo duizelig was. Heel, heel naar.
zondag 1 maart 2020 om 17:57
Ja daar heb je gelijk in. Wist ik maar hoe ik dat om kon draaien!totallyfree schreef: ↑01-03-2020 16:13Die lichamelijke klachten zijn ook wel vervelend. Vergis je niet in de kracht van je psyche, hoe dat invloed kan hebben op je lichaam.
zondag 1 maart 2020 om 19:29
Ja,same here..kom er pas om mn 39e achter dat lichaam en geest 1zijn..dus lichamelijk niet fit,ook psyichische klachten of andersombangerik1980 schreef: ↑01-03-2020 17:57Ja daar heb je gelijk in. Wist ik maar hoe ik dat om kon draaien!
zondag 1 maart 2020 om 21:23
Nog steeds geen laptop, maar alvast even een berichtje met dingen waar ik iets aan heb gehad.
Ik heb ook veel te lang doorgelopen met bepaalde klachten die jij beschrijft, maar uiteindelijk ben ik wel naar een hulpverlener gegaan. Ik heb me nooit ziek gemeld, omdat ik dat net als jij heel lastig vind. Toch zou ik het een ander gek genoeg wel aanraden. Denk dat je er goed aan hebt gedaan dat je nu een keer aan jezelf denkt. Heel cliché, maar het is waar: jij bent degene die aan jou moet denken, een ander kan het niet voor je doen. Jij voelt wat je voelt en jij voelt ook je grenzen nu. Zelf heb ik er veel aan gehad dat ik die grenzen heb leren herkennen; ik heb een soort preventieplan opgesteld en hier heb ik veel aan gehad.
Wat je in je plan kunt schrijven:
- wat is je vicieuze cirkel/negatieve spiraal? Hoe merk je aan jezelf dat het niet goed met je gaat en wat doe je dan?
- waar heb je moeite mee in je privésfeer? Waar krijg je stress van?
- waar heb je moeite mee in de professionele sfeer? Waar krijg je stress van?
- wat zijn je lichamelijke alarmsignalen?
- wat zijn je gedragssignalen? Ga je bijvoorbeeld meer of minder eten, drinken, slapen, snauwen, huilen, enz.
- welke emoties en gedachten komen er? Bijvoorbeeld angst om een ziekte te hebben, paniek, enz.
- wie zijn de steunende mensen in je omgeving?
- op welke momenten voel je je beter? Wat helpt?
Hiermee leer je jezelf beter kennen en beter signaleren waar het mis gaat, hoe je dat al in een vroeg stadium herkent en wat jou op zo'n moment helpt. Voor mij is het fijn om dit dan te kunnen lezen, want soms heb je zelf geen idee meer wat je alarmsignalen zijn als je er eenmaal in zit, laat staan hoe je enigszins ontspanning vindt.
Verder is o.a. de duizeligheid volgens mij een uiting van uitputting, ik heb het namelijk extra als ik een drukke werkdag heb gehad of als ik weinig heb geslapen. Zodra je de alarmsignalen extra voelt, moet je dus rust voor jezelf gaan inbouwen op een voor jou wenselijke manier.
Mensen kunnen je niet goed begrijpen of helpen als ze niet weten wat er in je hoofd omgaat. Probeer hier dus ook meer open over te zijn, dan zul je echt merken dat mensen het niet zien als falen. Voor mij voelde het als een enorme opluchting dat sommige mensen wisten wat er was, zodat ik er ook over kon praten. Dit haalt wat druk eraf.
Nou, een hele bult tekst. Zal vast veel vergeten zijn, maar hoop dat je hier al wat aan hebt. Oh en tijdens een echte paniekaanval wil de app Flowy nog wel eens helpen, dat is een spelletje waarbij je 'mee moet ademen' om rustig te worden. Verder is de app Dare fijn om naar te luisteren.
Sterkte!
Ik heb ook veel te lang doorgelopen met bepaalde klachten die jij beschrijft, maar uiteindelijk ben ik wel naar een hulpverlener gegaan. Ik heb me nooit ziek gemeld, omdat ik dat net als jij heel lastig vind. Toch zou ik het een ander gek genoeg wel aanraden. Denk dat je er goed aan hebt gedaan dat je nu een keer aan jezelf denkt. Heel cliché, maar het is waar: jij bent degene die aan jou moet denken, een ander kan het niet voor je doen. Jij voelt wat je voelt en jij voelt ook je grenzen nu. Zelf heb ik er veel aan gehad dat ik die grenzen heb leren herkennen; ik heb een soort preventieplan opgesteld en hier heb ik veel aan gehad.
Wat je in je plan kunt schrijven:
- wat is je vicieuze cirkel/negatieve spiraal? Hoe merk je aan jezelf dat het niet goed met je gaat en wat doe je dan?
- waar heb je moeite mee in je privésfeer? Waar krijg je stress van?
- waar heb je moeite mee in de professionele sfeer? Waar krijg je stress van?
- wat zijn je lichamelijke alarmsignalen?
- wat zijn je gedragssignalen? Ga je bijvoorbeeld meer of minder eten, drinken, slapen, snauwen, huilen, enz.
- welke emoties en gedachten komen er? Bijvoorbeeld angst om een ziekte te hebben, paniek, enz.
- wie zijn de steunende mensen in je omgeving?
- op welke momenten voel je je beter? Wat helpt?
Hiermee leer je jezelf beter kennen en beter signaleren waar het mis gaat, hoe je dat al in een vroeg stadium herkent en wat jou op zo'n moment helpt. Voor mij is het fijn om dit dan te kunnen lezen, want soms heb je zelf geen idee meer wat je alarmsignalen zijn als je er eenmaal in zit, laat staan hoe je enigszins ontspanning vindt.
Verder is o.a. de duizeligheid volgens mij een uiting van uitputting, ik heb het namelijk extra als ik een drukke werkdag heb gehad of als ik weinig heb geslapen. Zodra je de alarmsignalen extra voelt, moet je dus rust voor jezelf gaan inbouwen op een voor jou wenselijke manier.
Mensen kunnen je niet goed begrijpen of helpen als ze niet weten wat er in je hoofd omgaat. Probeer hier dus ook meer open over te zijn, dan zul je echt merken dat mensen het niet zien als falen. Voor mij voelde het als een enorme opluchting dat sommige mensen wisten wat er was, zodat ik er ook over kon praten. Dit haalt wat druk eraf.
Nou, een hele bult tekst. Zal vast veel vergeten zijn, maar hoop dat je hier al wat aan hebt. Oh en tijdens een echte paniekaanval wil de app Flowy nog wel eens helpen, dat is een spelletje waarbij je 'mee moet ademen' om rustig te worden. Verder is de app Dare fijn om naar te luisteren.
Sterkte!
