Psyche
alle pijlers
Anorexia
dinsdag 26 november 2019 om 22:06
Blablabla97 schreef: ↑26-11-2019 21:57Anorexia wordt vrijwel nooit gedreven door ijdelheid. Het gaat (meestal!) om niet om kunnen gaan met emoties en die daardoor zoveel mogelijk willen onderdrukken en de absolute controle vasthouden.
Wat eerder ook al gezegd werd, de knop moet om. Ik herken het wel dat het gevecht nog groter wordt op een gezond gewicht: aan de ene kant konden mensen niet meer zien dat het zo slecht ging en vond ik dat moeilijk, aan de andere kant voelde ik ineens alles wat ik al die tijd wilde onderdrukken met dat ondergewicht.
Je kan niet terug naar je oude hulpverlener, zeg je. Zou je ergens anders heen kunnen, zouden je oude hulpverleners bereid zijn toch nog eens met je te kijken onder welke voorwaarden het traject wel weer kan worden gestart, heb je mensen in je omgeving om op terug te vallen? Mensen zullen jou willen helpen als je laat zien dat je wilt vechten! En je bent aan het vechten, dat laat je zien door het behouden van het gezonde gewicht.
Het is een rot ziekte die alles op zijn weg kapot maakt. Ga die strijd aan! Een vrij leven is zoveel mooier.
Dat begrijp ik, ik reageer op TO die aangeeft dat zij NAAST anorexia ook een negatief zelfbeeld / aanvullende problematiek heeft en dat dat haar situatie extra complex maakt.
dinsdag 26 november 2019 om 22:09
Zonder ontzettend in detail te treden... Ik ben voor 80% hersteld. Als het goed met mij gaat kan ik volledig weerstand bieden tegen die kl*te eetstoornis stem voor zover hij er dan is. Hij is dan meestal heel er op de achtergrond waardoor het relatief weinig moeite kost hem te weerstaan. Als het slechter gaat krijgt de stem meer de overhand en is hij meer op de voorgrond. Dit vertel ik dan aan mijn omgeving en zij kunnen mij dan steunen om niet weer volledig mee te gaan in die strijd. Het is goed leefbaar en ik ben veel verder dan dat ik ooit dacht te kunnen komen. Jij kan dit ook! Hoe uitzichtloos het nu ook lijkt.
Een eetstoornis is gewoon zo’n vreselijk gevecht en er van herstellen is zwaar, maar echt, bij elk stukje herstel win je een beetje van jezelf en je vrijheid terug.
Een eetstoornis is gewoon zo’n vreselijk gevecht en er van herstellen is zwaar, maar echt, bij elk stukje herstel win je een beetje van jezelf en je vrijheid terug.
wat heb je nodig denk je? Gezien je aangeeft alles al te hebben geprobeerd?
dinsdag 26 november 2019 om 22:16
dinsdag 26 november 2019 om 22:17
Ontzettend sterk en knap van je!Blablabla97 schreef: ↑26-11-2019 22:09Zonder ontzettend in detail te treden... Ik ben voor 80% hersteld. Als het goed met mij gaat kan ik volledig weerstand bieden tegen die kl*te eetstoornis stem voor zover hij er dan is. Hij is dan meestal heel er op de achtergrond waardoor het relatief weinig moeite kost hem te weerstaan. Als het slechter gaat krijgt de stem meer de overhand en is hij meer op de voorgrond. Dit vertel ik dan aan mijn omgeving en zij kunnen mij dan steunen om niet weer volledig mee te gaan in die strijd. Het is goed leefbaar en ik ben veel verder dan dat ik ooit dacht te kunnen komen. Jij kan dit ook! Hoe uitzichtloos het nu ook lijkt.
Een eetstoornis is gewoon zo’n vreselijk gevecht en er van herstellen is zwaar, maar echt, bij elk stukje herstel win je een beetje van jezelf en je vrijheid terug.
anoniem_392980 wijzigde dit bericht op 06-02-2020 21:39
3.33% gewijzigd
dinsdag 26 november 2019 om 22:17
Je klinkt heel erg perfectionistisch en lijkt jezelf heel veel op te leggen.
(nee, ik wil de anorexia niet bagatelliseren!! Maar ik zie je ook dingen schrijven die me dit doen zeggen)
dinsdag 26 november 2019 om 22:22
dinsdag 26 november 2019 om 22:28
Ben je op dit moment in staat om die dingen te scheiden? Het perfectionisme en de anorexia? Of loopt dat te veel in elkaar over / uit een deel van je angst/paniek/ziekte nu extra in perfectionisme?
dinsdag 26 november 2019 om 22:32
Ook al gehadAnoniem262821034 schreef: ↑26-11-2019 22:24Zijn het eetstoornis-gerelateerde behandelingen waarvoor je niet meer in aanmerking komt?
Is het dan niet tijd om juist de onderliggende problematiek aan te pakken, heb je daar al behandeling voor gezocht/ gekregen?
anoniem_392980 wijzigde dit bericht op 06-02-2020 21:40
15.49% gewijzigd
dinsdag 26 november 2019 om 22:34
dinsdag 26 november 2019 om 22:40
Wie wil je dat er wint? Lichaam of je geest/hersenen? Beide vertellen ze iets totaal tegenstrijdigs.
Of je kiest voor je lichaam en gezondheid. Of je geest en gedachte gaan het winnen, maar dan verliest je lichaam de strijd.
Neem weer zo snel mogelijk contact op met een behandelteam.
Heel veel sterkte!
Of je kiest voor je lichaam en gezondheid. Of je geest en gedachte gaan het winnen, maar dan verliest je lichaam de strijd.
Neem weer zo snel mogelijk contact op met een behandelteam.
Heel veel sterkte!
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
dinsdag 26 november 2019 om 22:57
Dat heb ik al gedaan, maar nogmaals overal zijn wachttijden van +6 maanden. Hoe kom je er überhaupt bij dat mijn topics niet echt zijn.. Alsof het iets is om te faken..Groenecomputermuis schreef: ↑26-11-2019 22:53Heb even geloept, zoek zsm hulp.
Als je topics echt waar zijn, bel morgen de huisarts.
Ik hoop niet dat alle topics aandacht vragen zijn, gezien de serieuze goedbedoelde reacties van iedereen.
dinsdag 26 november 2019 om 23:30
Wachttijden zijn toch geen reden om je maar niet aan te melden?
Ik heb 14 maanden moeten wachten, en na nu 3 jaar behandeling beginnen we ergens heen te gaan.
Ik vraag me af hoe lang jouw behandeling waren (je bent nog zo jong), en waarom ze gestopt zijn/ je niet doorverwezen bent?
.
dinsdag 26 november 2019 om 23:39
Ik heb me allang aangemeld.Anoniem262821034 schreef: ↑26-11-2019 23:30Wachttijden zijn toch geen reden om je maar niet aan te melden?
Ik heb 14 maanden moeten wachten, en na nu 3 jaar behandeling beginnen we ergens heen te gaan.
Ik vraag me af hoe lang jouw behandeling waren (je bent nog zo jong), en waarom ze gestopt zijn/ je niet doorverwezen bent?
anoniem_392980 wijzigde dit bericht op 06-02-2020 21:41
41.12% gewijzigd
woensdag 27 november 2019 om 00:37
Soms is het hoogst haalbare te leren leven met je eetstoornis en er op inzetten dat je niet totaal de afgrond in flikkert ( geestelijk en lichamelijk )
Je hebt erg jong al een eetstoornis ontwikkelt,dat is gewoon zeer moeilijk te herprogrammeren.
Iets wat je zelf vast ook al hebt geconstateerd, immers ben je amper vatbaar voor behandeling.
Er is helaas ook geen behandeling die de succesformule in handen heeft die voor iedereen met een eetstoornis werkt.
Ik heb zelf enorm lang een eetstoornis “ gehad”
Vind mijzelf voor 80% ongeveer er vanaf gekomen, wat vooral mijn gedrag betreft.
In mijn hoofd is het meer een 50/50 verhouding want eetstoornisgedachtes zijn er helaas nog teveel.
Mijn lijf vind ik ook verschrikkelijk, maar dat vind ik ook met x kilo minder. Wat dat betreft levert afvallen mij voor die gedachtes weinig op.
Wat mij wel is gelukt is mij niet meer compleet mee te laten slepen door die negatieve gedachtes over mijn lijf.
Ik probeer mijn lijf zoveel mogelijk te negeren, ben wel altijd druk met hoe te kleden zodat ik mij er dan nog wel redelijk oké bij kan voelen.
Verder, ja ik merkte zelf dat ik gewoon letterlijk eetstoornismoe werd en wellicht is dat ook een factor geweest dat ik mij minder snel liet meeslepen.
Maar wellicht is dat te simpel gedacht en waren gewoon onderliggende problemen zodanig behandeld dat de drang minder was geworden.
Ik heb geen ander advies voor je dan blijven strijden en niet opgeven.
Sterkte met dit gevecht.
Je hebt erg jong al een eetstoornis ontwikkelt,dat is gewoon zeer moeilijk te herprogrammeren.
Iets wat je zelf vast ook al hebt geconstateerd, immers ben je amper vatbaar voor behandeling.
Er is helaas ook geen behandeling die de succesformule in handen heeft die voor iedereen met een eetstoornis werkt.
Ik heb zelf enorm lang een eetstoornis “ gehad”
Vind mijzelf voor 80% ongeveer er vanaf gekomen, wat vooral mijn gedrag betreft.
In mijn hoofd is het meer een 50/50 verhouding want eetstoornisgedachtes zijn er helaas nog teveel.
Mijn lijf vind ik ook verschrikkelijk, maar dat vind ik ook met x kilo minder. Wat dat betreft levert afvallen mij voor die gedachtes weinig op.
Wat mij wel is gelukt is mij niet meer compleet mee te laten slepen door die negatieve gedachtes over mijn lijf.
Ik probeer mijn lijf zoveel mogelijk te negeren, ben wel altijd druk met hoe te kleden zodat ik mij er dan nog wel redelijk oké bij kan voelen.
Verder, ja ik merkte zelf dat ik gewoon letterlijk eetstoornismoe werd en wellicht is dat ook een factor geweest dat ik mij minder snel liet meeslepen.
Maar wellicht is dat te simpel gedacht en waren gewoon onderliggende problemen zodanig behandeld dat de drang minder was geworden.
Ik heb geen ander advies voor je dan blijven strijden en niet opgeven.
Sterkte met dit gevecht.
woensdag 27 november 2019 om 14:20
Wat vreselijk dat je al zoveel therapie gehad hebt en niets gewerkt heeft. Zijn er geen onderliggende problemen naar boven gekomen en behandeld? Of wel maar niet afdoende?
Maar 'niet mooi' vinden is iets anders als 'niet mee kunnen leven', zie je dat verschil?
Ik weet er niet genoeg van maar vraag me af hoe dat zit bij BDS (als ik het goed zeg), ik kan me voorstellen dat men bij BDS (ook?) echt walgt van het eigen lichaam. Vraag me af of daar overlap in zou kunnen zitten. Maar daar weet jij zelf wellicht meer van?
Maar 'niet mooi' vinden is iets anders als 'niet mee kunnen leven', zie je dat verschil?
Ik weet er niet genoeg van maar vraag me af hoe dat zit bij BDS (als ik het goed zeg), ik kan me voorstellen dat men bij BDS (ook?) echt walgt van het eigen lichaam. Vraag me af of daar overlap in zou kunnen zitten. Maar daar weet jij zelf wellicht meer van?
woensdag 27 november 2019 om 14:36
Sunloverx schreef: ↑26-11-2019 23:39Ik heb me allang aangemeld. Ik heb eerst 2 jaar met een psycholoog gepraat en tegelijkertijd dagbehandeling 5 dagen in de week. Toen 5 maanden ziekenhuis/sonde, toen heb ik 8 maanden in een kliniek opgenomen gezeten, toen 1,5 jaar deeltijdbehandeling, toen gedwongen 1,5 jaar klinisch, toen weer klinisch en 3 maand sonde/ziekenhuis en nu net terug van kliniek in buitenland. Tussendoor ervaringsdeskundigen gehad en psychologen en lichaamsbeleving dingen. En therapie voor onderliggende. Behandeling stopte omdat het niet langer kon enof ze me niet meer verder konden helpen.
Jeetje wat erg, zoveel behandelingen in je jonge leven en dan nog zoveel last
. Maar dan zijn de onderliggende issues toch niet genoeg verwerkt/geheeld, of begrijp ik het dan niet goed?
woensdag 27 november 2019 om 16:18
Ik kan me heel erg vinden in war Consuela zegt. Ik vind mijn lichaam nu niet mooi/goed genoeg, maar dat ga ik het ook niet vinden als ik weer afval. De ES kan me wel wijs willen maken dat ik dit keer écht gelukkig en tevreden ga zijn als ik afval, dat klopt gewoon weg niet. In de praktijk komt dat neer op dat ik in het begin mijn lichaam heel erg verstopt, dan werd ik er tenminste niet mee geconfronteerd in spiegels of winkelruiten en meer van dat soort dingen. Ik draag nu vaak kleding die lekker zit of met een patroontje waar ik blij van word.
En verder focussen op wat ik nu wel kan en eerst niet kon, de hele tijd moe/duf/geïrriteerd/koud zijn is niet leuk. Het alternatief is dan echt beter.
En verder focussen op wat ik nu wel kan en eerst niet kon, de hele tijd moe/duf/geïrriteerd/koud zijn is niet leuk. Het alternatief is dan echt beter.
