Psyche
alle pijlers
Anorexia
donderdag 28 november 2019 om 00:39
[quote=S-Groot post_id=30670366 time=1574860857 user_id=288703]
Wat vreselijk dat je al zoveel therapie gehad hebt en niets gewerkt heeft. Zijn er geen onderliggende problemen naar boven gekomen en behandeld? Of wel maar niet afdoende?
Maar 'niet mooi' vinden is iets anders als 'niet mee kunnen leven', zie je dat verschil?
Ik weet er niet genoeg van maar vraag me af hoe dat zit bij BDS (als ik het goed zeg), ik kan me voorstellen dat men bij BDS (ook?) echt walgt van het eigen lichaam. Vraag me af of daar overlap in zou kunnen zitten. Maar daar weet jij zelf wellicht meer van?
[/quote
Ik kan er ook niet mee leven ik walg er zo van en het maakt me diep ongelukkig
Daar heb ik nog niet eerder van gehoord
Wat vreselijk dat je al zoveel therapie gehad hebt en niets gewerkt heeft. Zijn er geen onderliggende problemen naar boven gekomen en behandeld? Of wel maar niet afdoende?
Maar 'niet mooi' vinden is iets anders als 'niet mee kunnen leven', zie je dat verschil?
Ik weet er niet genoeg van maar vraag me af hoe dat zit bij BDS (als ik het goed zeg), ik kan me voorstellen dat men bij BDS (ook?) echt walgt van het eigen lichaam. Vraag me af of daar overlap in zou kunnen zitten. Maar daar weet jij zelf wellicht meer van?
[/quote
Ik kan er ook niet mee leven ik walg er zo van en het maakt me diep ongelukkig
Daar heb ik nog niet eerder van gehoord
anoniem_392980 wijzigde dit bericht op 06-02-2020 21:42
18.93% gewijzigd
donderdag 28 november 2019 om 00:43
Ik heb echt het tegenovergestelde, ik ben juist gelukkiger als ik dunner ben. En dan vind ik het wel oké.Blablabla97 schreef: ↑27-11-2019 16:18Ik kan me heel erg vinden in war Consuela zegt. Ik vind mijn lichaam nu niet mooi/goed genoeg, maar dat ga ik het ook niet vinden als ik weer afval. De ES kan me wel wijs willen maken dat ik dit keer écht gelukkig en tevreden ga zijn als ik afval, dat klopt gewoon weg niet. In de praktijk komt dat neer op dat ik in het begin mijn lichaam heel erg verstopt, dan werd ik er tenminste niet mee geconfronteerd in spiegels of winkelruiten en meer van dat soort dingen. Ik draag nu vaak kleding die lekker zit of met een patroontje waar ik blij van word.
En verder focussen op wat ik nu wel kan en eerst niet kon, de hele tijd moe/duf/geïrriteerd/koud zijn is niet leuk. Het alternatief is dan echt beter.
donderdag 28 november 2019 om 11:55
Yes
donderdag 28 november 2019 om 11:56
Bedankt voor je antwoorden. Ik vind het echt heel erg voor je dat dit je nog steeds zo beïnvloedt.
Maar ergens op de schaal tussen gezond gewicht en ziek dun gaat het wel mis toch? Want als je dunner bent en gelukkiger bent, waarom zou je dan nog die dure kliniek hebben gedaan? Daar was bij jou toch wel genoeg motivatie voor lijkt me? Als je gelukkig (genoeg) zou zijn zou je het niet gedaan hebben toch?
Is dat trouwens kenmerkend voor anorexia dat men wel gelukkiger is bij minder gewicht?
Het is absoluut niet dat ik denk dat ik een diagnose zou kunnen stellen op basis van de paar dingen die ik hier van je lees plus ik weet echt niet genoeg van BDD (niet BDS blijkbaar) af of het op jou van toepassing zou kúnnen zijn maar misschien is het de moeite waard om er eens iets over te lezen en het eventueel bij een therapeut ter sprake te brengen?
Eerste link bij een zoekmachine was deze: https://www.psyq.nl/somatiek-psyche/bod ... sorder-bdd.
Maar ergens op de schaal tussen gezond gewicht en ziek dun gaat het wel mis toch? Want als je dunner bent en gelukkiger bent, waarom zou je dan nog die dure kliniek hebben gedaan? Daar was bij jou toch wel genoeg motivatie voor lijkt me? Als je gelukkig (genoeg) zou zijn zou je het niet gedaan hebben toch?
Is dat trouwens kenmerkend voor anorexia dat men wel gelukkiger is bij minder gewicht?
Het is absoluut niet dat ik denk dat ik een diagnose zou kunnen stellen op basis van de paar dingen die ik hier van je lees plus ik weet echt niet genoeg van BDD (niet BDS blijkbaar) af of het op jou van toepassing zou kúnnen zijn maar misschien is het de moeite waard om er eens iets over te lezen en het eventueel bij een therapeut ter sprake te brengen?
Eerste link bij een zoekmachine was deze: https://www.psyq.nl/somatiek-psyche/bod ... sorder-bdd.
donderdag 28 november 2019 om 13:43
Dat idee wordt je ingegeven door de eetstoornis... Met je gezonde brein kan je echt wel bedenken dat al je problemen niet magisch verdwijnen als je een bepaald gewicht hebt bereikt. Maar de drang om af te vallen is zo groot, dan heb je weer een gevoel van controle (onterecht), een gevoel dat je iets kan (ook onterecht, je kan een hele hoop maar jezelf langzaam van kant maken is niet een van de dingen waar je gezonde verstand trots op is).
Dat je BDD erbij haalt is wel terecht trouwens. Veel patiënten met anorexia zien zichzelf dikker dan zij zijn, wat het idee ‘ik ben gelukkiger als ik dunner ben’ alleen maar versterkt... De anorexia ‘helpt’ dan nog extra door alle negatieve kanten van een te laag gewicht als prestatie te zien...
donderdag 28 november 2019 om 13:59
..S-Groot schreef: ↑28-11-2019 11:56Bedankt voor je antwoorden. Ik vind het echt heel erg voor je dat dit je nog steeds zo beïnvloedt.
Maar ergens op de schaal tussen gezond gewicht en ziek dun gaat het wel mis toch? Want als je dunner bent en gelukkiger bent, waarom zou je dan nog die dure kliniek hebben gedaan? Daar was bij jou toch wel genoeg motivatie voor lijkt me? Als je gelukkig (genoeg) zou zijn zou je het niet gedaan hebben toch?
Is dat trouwens kenmerkend voor anorexia dat men wel gelukkiger is bij minder gewicht?
Het is absoluut niet dat ik denk dat ik een diagnose zou kunnen stellen op basis van de paar dingen die ik hier van je lees plus ik weet echt niet genoeg van BDD (niet BDS blijkbaar) af of het op jou van toepassing zou kúnnen zijn maar misschien is het de moeite waard om er eens iets over te lezen en het eventueel bij een therapeut ter sprake te brengen?
Eerste link bij een zoekmachine was deze: https://www.psyq.nl/somatiek-psyche/bod ... sorder-bdd.
anoniem_392980 wijzigde dit bericht op 06-02-2020 21:44
20.20% gewijzigd
donderdag 28 november 2019 om 14:00
Klopt, maar niet iedereen met anorexia heeft dezelfde problemen.Blablabla97 schreef: ↑28-11-2019 13:43Dat idee wordt je ingegeven door de eetstoornis... Met je gezonde brein kan je echt wel bedenken dat al je problemen niet magisch verdwijnen als je een bepaald gewicht hebt bereikt. Maar de drang om af te vallen is zo groot, dan heb je weer een gevoel van controle (onterecht), een gevoel dat je iets kan (ook onterecht, je kan een hele hoop maar jezelf langzaam van kant maken is niet een van de dingen waar je gezonde verstand trots op is).
Dat je BDD erbij haalt is wel terecht trouwens. Veel patiënten met anorexia zien zichzelf dikker dan zij zijn, wat het idee ‘ik ben gelukkiger als ik dunner ben’ alleen maar versterkt... De anorexia ‘helpt’ dan nog extra door alle negatieve kanten van een te laag gewicht als prestatie te zien...
donderdag 28 november 2019 om 15:11
Sunloverx schreef: ↑28-11-2019 13:59Ik herken me er niet in, want ik heb wel een normaal lichaamsbeeld. Toen ik heel erg ondergewicht had zag ik dat heel duidelijk en nu nog steeds zie ik het goed. Heb daar wel meerdere testen voor gedaan.
Bij mij is het echt dat ik dunner gewoon mooier vind. Dat is niet de eetstoornis dat is altijd al zo geweest als kind al.
Nee daar geloof ik helemaal niks van, dan hou je jezelf voor de gek. Want nogmaals: jezelf dunner mooier vinden is iets anders dan WALGEN van je lichaam op het moment dat je een (laag) gezond gewicht hebt. Jezelf dunner mooier vinden is ook iets heel anders dan niet kunnen leven met een lichaam met een (laag) gezond gewicht.
Iemand met een NORMAAL lichaamsbeeld WALGT NIET van een lichaam met een (laag) gezond gewicht. Gewoon niet. Echt niet. Tenzij er een ziektebeeld aan vast hangt waardoor het lichaamsbeeld ernstig verstoord is.
donderdag 28 november 2019 om 22:48
Je lichaam haten is een hele goede, overzichtelijke afleiding voor allerlei andere moeilijke dingen. Een gezond lichaamsbeeld heeft helemaal niets te maken met walging overigens. De meeste vrouwen hebben geen gezond lichaamsbeeld. Een gezond lichaamsbeeld betekent niet je lichaam zien zoals het is, het betekent op zijn minst kunnen leven met het lichaam dat je hebt en niet je eigenwaarde of je bestaansrecht daar vanaf laten hangen. Nog gezonder is het wanneer je oké bent met het lichaam dat je hebt, hoe dat er ook uitziet. Dát is een gezond lichaamsbeeld.
Maar dan nog, je geeft aan dat je dunner gewoon mooier vind. Je mág ook gewoon een dun lichaam houden hè? Je hoeft niet een opgelegde bmi vast te houden. Jij bepaalt altijd zelf in welke mate je herstelt. Wil jij een lager bmi aanhouden, dan doe je dat. Het is jouw leven. Vaak betekent dat dat je moet eten/bewegen/leven volgens een hele boel regels, maar dat is de prijs die je betaalt voor het dunne lichaam dat je wil. Besef dat je dun zijn dan prioriteit maakt boven alle andere dingen in het leven zoals een leuke baan hebben, een fijne eigen plek, goede vriendschappen onderhouden, een relatie wellicht, vrij leven....maar ook waardes en eigenschappen zoals eerlijk zijn, vriendelijk zijn, een goede vriendin zijn, gevoel voor humor, creativiteit, spotaniteit, gezondheid....al deze dingen plaats je dan onder het simpele: dun zijn, dat is blijkbaar het allerbelangrijkst voor jou. Ben je ooit dun genoeg geweest? Was je toen goed genoeg?
Misschien is trouwens Recovered Living een goede vorm van nazorg voor jou https://www.facebook.com/recoveredliving/ (hun website zelf lijkt het nu niet goed te doen)
Het is geen behandeling, maar praktische coaching.
Maar dan nog, je geeft aan dat je dunner gewoon mooier vind. Je mág ook gewoon een dun lichaam houden hè? Je hoeft niet een opgelegde bmi vast te houden. Jij bepaalt altijd zelf in welke mate je herstelt. Wil jij een lager bmi aanhouden, dan doe je dat. Het is jouw leven. Vaak betekent dat dat je moet eten/bewegen/leven volgens een hele boel regels, maar dat is de prijs die je betaalt voor het dunne lichaam dat je wil. Besef dat je dun zijn dan prioriteit maakt boven alle andere dingen in het leven zoals een leuke baan hebben, een fijne eigen plek, goede vriendschappen onderhouden, een relatie wellicht, vrij leven....maar ook waardes en eigenschappen zoals eerlijk zijn, vriendelijk zijn, een goede vriendin zijn, gevoel voor humor, creativiteit, spotaniteit, gezondheid....al deze dingen plaats je dan onder het simpele: dun zijn, dat is blijkbaar het allerbelangrijkst voor jou. Ben je ooit dun genoeg geweest? Was je toen goed genoeg?
Misschien is trouwens Recovered Living een goede vorm van nazorg voor jou https://www.facebook.com/recoveredliving/ (hun website zelf lijkt het nu niet goed te doen)
Het is geen behandeling, maar praktische coaching.
