Psyche
alle pijlers
anti depressiva voor heel je leven?
zaterdag 20 december 2008 om 16:32
Hoi,
Mijn zus (36) slikt antidepressiva. Ze slikt dit nu 5 jaar.
5 jaar geleden is zij bij een psychiater geweest die haar verteld heeft dat zij 'een stofje in haar hersens mist" namelijk serotonine. Dit moet aangevuld worden en hoogstwaarschijnlijk de rest van haar leven. Hier is zij door deze psychiater volledig van overtuigd geraakt. Om heel eerlijk te zijn ben ik het hier niet mee eens (maar oke, wie ben ik?) Natuurlijk snap ik het als je echt zwaar depressief ben dat je niet zonder kan maar mijn zus had vooral last van spanning en angsten. Een jaar geleden had zij hier weer last van (ondands medicatie) en is de dosis weer verhoogd.
Verder volgt zij geen therapie is eigenlijk altijd moe en vertrouwd mij ook toe dat ze nooit zin heeft in sex.
Mijn vraag is dus; weet iemand of dat echt zo is dat je een stofje in je hersens mist (serotonine) en daardoor altijd antidepressiva zal moeten slikken?
Het is bij haar trouwens nooit gemeten ofzo.
Mijn zus (36) slikt antidepressiva. Ze slikt dit nu 5 jaar.
5 jaar geleden is zij bij een psychiater geweest die haar verteld heeft dat zij 'een stofje in haar hersens mist" namelijk serotonine. Dit moet aangevuld worden en hoogstwaarschijnlijk de rest van haar leven. Hier is zij door deze psychiater volledig van overtuigd geraakt. Om heel eerlijk te zijn ben ik het hier niet mee eens (maar oke, wie ben ik?) Natuurlijk snap ik het als je echt zwaar depressief ben dat je niet zonder kan maar mijn zus had vooral last van spanning en angsten. Een jaar geleden had zij hier weer last van (ondands medicatie) en is de dosis weer verhoogd.
Verder volgt zij geen therapie is eigenlijk altijd moe en vertrouwd mij ook toe dat ze nooit zin heeft in sex.
Mijn vraag is dus; weet iemand of dat echt zo is dat je een stofje in je hersens mist (serotonine) en daardoor altijd antidepressiva zal moeten slikken?
Het is bij haar trouwens nooit gemeten ofzo.
zaterdag 20 december 2008 om 16:40
Het kan gebeuren ja. Er zijn mensen die inderdaad zelf weinig tot geen serotonine aanmaken. Of dat bij jouw zus wel of niet het geval is, kan alleen een arts die is gespecialiseerd op dat gebied bepalen. Maar het komt idd voor dat iemand dat zelf niet of onvoldoende aanmaakt, waardoor je dus puur wegens een tekortkominkje in je hersenen je ontzettend rot voelt.
zaterdag 20 december 2008 om 16:54
Ik vraag me af wie hier het grootste probleem mee heeft dat je zus haar hele leven AD moet slikken.... Heb jij er de meeste moeite mee of heeft jouw zus dat ook?
Waarom zou ze geen serotine tekort kunnen hebben? Het is gebleken dat ze het met AD beter doet dan zonder dus wie ben jij dan om daarover te oordelen?
Iemand die suikerziekte heeft zal ook zijn/haar hele leven insuline moeten gebruiken. Iets wat het lichaam niet aanmaakt zal nooit (uitzonderingen daargelaten)zelf weer aangemaakt worden.
Wat ik niet begrijp is dat ze alleen medicatie heeft of .....heeft zij in het verleden therapie gehad hoe om te gaan met haar angsten en spanningen? Wat is nu dan de reden waarom ze geen therapie er naast krijgt?
Sommige Ad's zijn idd libidokilled bij iemand. Als jouw zus er echt last van heeft zou ze eens met de psychiater moeten kijken of er ander geschikte AD is wat misschien die bijwerking niet heeft.
Ze is ook altijd moe schreef je, ook dat kan een bijwerking zijn maar ook omdat het leven en hoe ze nu in haar vel zit veel energie kost. En als je moe bent, heb je ook minder zin in sex....
Dan kom je in een neerwaartse spiraal waar ze moeilijk uitkomt zonder hulp.
Wat heel belangrijk is voor jouw zus is een goede regelmaat en ritme.
Ik wens jou veel sterkte toe en jouw zus natuurlijk ook.
Waarom zou ze geen serotine tekort kunnen hebben? Het is gebleken dat ze het met AD beter doet dan zonder dus wie ben jij dan om daarover te oordelen?
Iemand die suikerziekte heeft zal ook zijn/haar hele leven insuline moeten gebruiken. Iets wat het lichaam niet aanmaakt zal nooit (uitzonderingen daargelaten)zelf weer aangemaakt worden.
Wat ik niet begrijp is dat ze alleen medicatie heeft of .....heeft zij in het verleden therapie gehad hoe om te gaan met haar angsten en spanningen? Wat is nu dan de reden waarom ze geen therapie er naast krijgt?
Sommige Ad's zijn idd libidokilled bij iemand. Als jouw zus er echt last van heeft zou ze eens met de psychiater moeten kijken of er ander geschikte AD is wat misschien die bijwerking niet heeft.
Ze is ook altijd moe schreef je, ook dat kan een bijwerking zijn maar ook omdat het leven en hoe ze nu in haar vel zit veel energie kost. En als je moe bent, heb je ook minder zin in sex....
Dan kom je in een neerwaartse spiraal waar ze moeilijk uitkomt zonder hulp.
Wat heel belangrijk is voor jouw zus is een goede regelmaat en ritme.
Ik wens jou veel sterkte toe en jouw zus natuurlijk ook.
zaterdag 20 december 2008 om 17:01
Het is bij mijn weten nog niet bewezen dat depressiviteit een biologische oorzaak kan hebben. Dat wordt wel vaak gesuggereerd, maar men is nog niet uit het kip-ei-verhaal. Als je te weinig serotonine aanmaakt ben je somber. Maar als je (langdurig) somber bent door een andere oorzaak (in een moeilijke situatie opgroeien, een rouwproces na een sterfgeval, een rouwproces na een scheiding) maak je ook minder serotonine aan...... dus wat is de kip en wat is het ei?
In het laatste geval, dus als je minder serotonine bent gaan aanmaken omdat je langere tijd in een moeilijke situatie zat (jeugd, baan, relatie, oorlog) kan het dus zo zijn dat je het stofje wel weer meer gaat aanmaken zodra de omstandigheden ten goede veranderen.
Voor zover ik weet is bij niemand onomstotelijk vast te stellen of hij een 'biologische depressie' heeft. Omdat geest, lichaam en omgevingsfactoren elkaar nu eenmaal zo sterk beinvloeden.
In het laatste geval, dus als je minder serotonine bent gaan aanmaken omdat je langere tijd in een moeilijke situatie zat (jeugd, baan, relatie, oorlog) kan het dus zo zijn dat je het stofje wel weer meer gaat aanmaken zodra de omstandigheden ten goede veranderen.
Voor zover ik weet is bij niemand onomstotelijk vast te stellen of hij een 'biologische depressie' heeft. Omdat geest, lichaam en omgevingsfactoren elkaar nu eenmaal zo sterk beinvloeden.
zaterdag 20 december 2008 om 17:08
Ik heb er niet echt een groot probleem mee dat mijn zus het slikt maar ik vraag me het gewoon af. Ik vind het gewoon vreemd dat dit haar gezegd is zonder dat het ooit gemeten is ofzo. En wie zegt dan dat ze niet meer zonder kan.? Misschien is haar leven wel beter zonder, denk ik dan.
Maar zij gaat echt niet van de medicatie af omdat haar dus gezegd is dat ze dit stofje mist.
En ik heb ook gelezen dat men de lange-termijn effecten nog niet duidelijk in kaart heeft.
Ik heb zelf ook een tijd in een enorme dip gezeten, heb ook 4 maand anti depressiva geslikt maar ben er voor mijn gevoel daarna op eigen kracht uit gekomen. Dat geeft een heel sterk gevoel en is ook goed voor je zelfvertrouwen. Ik wil mezelf hiermee niet op de borst kloppen en helemaal niet beweren dat mensen die zwak zijn medicatie slikken maar wel dat ik deze ervaring mijn zus ook gun.
Maar zij gaat echt niet van de medicatie af omdat haar dus gezegd is dat ze dit stofje mist.
En ik heb ook gelezen dat men de lange-termijn effecten nog niet duidelijk in kaart heeft.
Ik heb zelf ook een tijd in een enorme dip gezeten, heb ook 4 maand anti depressiva geslikt maar ben er voor mijn gevoel daarna op eigen kracht uit gekomen. Dat geeft een heel sterk gevoel en is ook goed voor je zelfvertrouwen. Ik wil mezelf hiermee niet op de borst kloppen en helemaal niet beweren dat mensen die zwak zijn medicatie slikken maar wel dat ik deze ervaring mijn zus ook gun.
zaterdag 20 december 2008 om 17:10
Ik ben er niet voor om mensen te snel te vertellen dat ze hun hele leven afhankelijk zullen blijven van medicatie, omdat dat het hulpeloosheidsgevoel versterkt waar mensen met een depressie toch al last van hebben. Het gevoel van machteloosheid, van je leven niet in eigen hand hebben, van slachtoffer zijn van de omstandigheden.....
Ik ben zo bang dat het mensen alleen maar van de regen in de drup helpt, dat ze het hoofd nog meer zullen laten gaan hangen.
En wat medicatie betreft:
"Bedoeld zal zijn het onderzoek van Babyak en Blumenthal. Die verdeelden 156 depressieve patiënten over drie groepen, waarbij één groep uitsluitend medicatie, een tweede groep alleen een bewegingsprogramma en een derde groep zowel pillen als beweging kreeg voorgeschreven. Na vier maanden was in elke groep twee derde van de patiënten hersteld van de depressie, er was geen verschil tussen de drie groepen. De stemming knapte wel het snelste op onder invloed van medicatie, voor het eindresultaat na vier maanden maakte het echter geen verschil. Maar na tien maanden lag dat anders.
Wat bleek? De groep die het bewegingsprogramma had gevolgd, was toen beduidend beter af. Er was veel minder terugval in depressieve klachten dan bij de medicatiegroep of de groep met beweging en medicatie."
Ik ben zo bang dat het mensen alleen maar van de regen in de drup helpt, dat ze het hoofd nog meer zullen laten gaan hangen.
En wat medicatie betreft:
"Bedoeld zal zijn het onderzoek van Babyak en Blumenthal. Die verdeelden 156 depressieve patiënten over drie groepen, waarbij één groep uitsluitend medicatie, een tweede groep alleen een bewegingsprogramma en een derde groep zowel pillen als beweging kreeg voorgeschreven. Na vier maanden was in elke groep twee derde van de patiënten hersteld van de depressie, er was geen verschil tussen de drie groepen. De stemming knapte wel het snelste op onder invloed van medicatie, voor het eindresultaat na vier maanden maakte het echter geen verschil. Maar na tien maanden lag dat anders.
Wat bleek? De groep die het bewegingsprogramma had gevolgd, was toen beduidend beter af. Er was veel minder terugval in depressieve klachten dan bij de medicatiegroep of de groep met beweging en medicatie."
zaterdag 20 december 2008 om 17:16
Leraar, dat bedoel ik ook eigenlijk; ze voelt zich zo afhankelijk van deze medicijnen. Ook als ze dan bang is: oh, met de psychiater overleggen hoeveel de medicijnen omhoog moeten..
tja, dat vind ik zo hulpeloos klinken, terwijl ze misschien echt zonder kan.
En het zijn toch medicijnen, het is toch niet gezond voor je..?
tja, dat vind ik zo hulpeloos klinken, terwijl ze misschien echt zonder kan.
En het zijn toch medicijnen, het is toch niet gezond voor je..?
zaterdag 20 december 2008 om 17:21
Ik heb het ook bij iemand moeten aanzien hoe ze steeds afhankelijker werd van medicijnen en hulpverleners. Daarom reageer ik misschien wat bevooroordeeld. Maar ik zou te allen tijde aanraden het eerst eens met runningtherapie of iets dergelijks te proberen.
Omdat dat dus in veel gevallen blijkbaar beter werkt: het geluksgevoel is even groot als met een pilletje, en daar bovenop komt het gevoel van zelfstandigheid, van zelf aan je eigen herstel werken, in plaats van het gevoel van hulpeloosheid en afhankelijkheid.
Omdat dat dus in veel gevallen blijkbaar beter werkt: het geluksgevoel is even groot als met een pilletje, en daar bovenop komt het gevoel van zelfstandigheid, van zelf aan je eigen herstel werken, in plaats van het gevoel van hulpeloosheid en afhankelijkheid.
zaterdag 20 december 2008 om 17:33
Ik heb trouwens ook wel mensen gezien die op korte termijn heel veel baat hadden bij medicatie, inclusief mezelf. Wat een wondermiddel!
Maar ik denk dat het het beste is antidepressiva te gebruiken als een 'korte termijn-steuntje in de rug om je leven weer op de rails te krijgen'. Op de lange termijn verdienen andere methodes de voorkeur.
Maar ik denk dat het het beste is antidepressiva te gebruiken als een 'korte termijn-steuntje in de rug om je leven weer op de rails te krijgen'. Op de lange termijn verdienen andere methodes de voorkeur.
zaterdag 20 december 2008 om 17:34
Ik slik ook mijn hele leven Ad. Na ettelijke therapieën bleek ik steeds weer aan de sombere kant van het leven te blijven hangen. 7 jaar geleden ben ik met Ad begonnen en in overleg met de psychiater ben ik dat gaan afbouwen na een jaar of 3. Toen zakte ik weer weg en heb ik de dosis weer opgehoogd naar hoe die voor het afbouwen was. En dat blijf ik gewoon de rest van mijn leven slikken.
Overigens werkt mijn AD anders (meerdere AD's volgens mij). De mijne valt in de groep van de serotonine-heropname-remmers. Serotonine wordt weer opgenomen in de cel nadat het gebruikt is. Waarna het weer opnieuw gebruikt kan worden. Mijn AD zorgt dat die heropname in de cel wat trager verloopt, zodat de serotonine langer zijn werk doet. En of dat nou biologisch bepaald zou zijn, dat bijv bij sommige mensen de serotonine te snel weer wordt opgenomen, geen idee. Mij interesseert het ook niet zoveel meer. Ik voel me zoveel beter sinds ik AD slik, dat is het belangrijkste.
Overigens werkt mijn AD anders (meerdere AD's volgens mij). De mijne valt in de groep van de serotonine-heropname-remmers. Serotonine wordt weer opgenomen in de cel nadat het gebruikt is. Waarna het weer opnieuw gebruikt kan worden. Mijn AD zorgt dat die heropname in de cel wat trager verloopt, zodat de serotonine langer zijn werk doet. En of dat nou biologisch bepaald zou zijn, dat bijv bij sommige mensen de serotonine te snel weer wordt opgenomen, geen idee. Mij interesseert het ook niet zoveel meer. Ik voel me zoveel beter sinds ik AD slik, dat is het belangrijkste.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 20 december 2008 om 17:41
Sommige mensen hebben hun hele leven medicijnen nodig voor bijvoorbeeld hoge bloeddruk,andere voor hun psychische welzijn.Maar het laatste wordt vaak moeilijk geaccepteerd door degene die het moet gebruiken.En ook door de omgeving.
Therapie zou een mooi medicijn kunnen zijn maar alleen daarmee redden veel psychisch ontregelde mensen het niet.
Spreek uit ervaring,kennis van me gebruikt antidepressiva.En redeneert na lange tijd van afbouwen/opbouwen/afbouwen enz. dat ze idd een stofje mist in haar hersenen.En dat dat door de medicijnen wordt aangevuld.En sindsdien functioneert ze weer aardig goed(met kleine dosering anti depressiva)
Therapie zou een mooi medicijn kunnen zijn maar alleen daarmee redden veel psychisch ontregelde mensen het niet.
Spreek uit ervaring,kennis van me gebruikt antidepressiva.En redeneert na lange tijd van afbouwen/opbouwen/afbouwen enz. dat ze idd een stofje mist in haar hersenen.En dat dat door de medicijnen wordt aangevuld.En sindsdien functioneert ze weer aardig goed(met kleine dosering anti depressiva)
zondag 21 december 2008 om 01:44
Ik kan me wel voorstellen dat er misschien toch mensen bestaan bij wie er een biologische oorzaak is, maar gezien de hoeveelheid mensen die anno 2008 beweren dat er bij hen een biologische oorzaak is, vermoed ik dat het in veel gevallen toch een 'aangeleerde hulpeloosheid' is. En dat zou natuurlijk jammer zijn.
Maar het is mijn vak niet, dus ik kan er ook weinig zinnigs over zeggen. Wel wil ik je aanraden, mocht je hierover willen beginnen tegen je zus, om dat met een positieve insteek te doen. Dus niet: "zeg, wat een slappe hap is dit dat jij je zo afhankelijk laat maken door die psychiater", maar meer de insteek: "volgens mij kun je veel meer dan je nu misschien denkt".
Je kunt er ook voor kiezen er niets over te zeggen (kan gauw bemoeizuchtig/betweterig overkomen) en het haar zelf te laten ontdekken.
Maar het is mijn vak niet, dus ik kan er ook weinig zinnigs over zeggen. Wel wil ik je aanraden, mocht je hierover willen beginnen tegen je zus, om dat met een positieve insteek te doen. Dus niet: "zeg, wat een slappe hap is dit dat jij je zo afhankelijk laat maken door die psychiater", maar meer de insteek: "volgens mij kun je veel meer dan je nu misschien denkt".
Je kunt er ook voor kiezen er niets over te zeggen (kan gauw bemoeizuchtig/betweterig overkomen) en het haar zelf te laten ontdekken.
zondag 28 december 2008 om 21:25
ja, je mist echt een stofje en ja, het kan zijn dat je de rest van je leven aan de AD moet. Iemand met suikerziekte moet ook zijn hele leven aan de insuline en daar wordt nooit over gesproken, maar gewoon aangenomen.
Ik slik nu bijna 10 jaar AD en ben ook nog niet van plan ermee te stoppen. Zou niet weten waarom. Voel me er goed bij. (ben tussentijds 3 jaar gestopt en dat waren zware jaren...)
Wel heb ik 4 jaar therapie gehad en vind dit ook wel noodzakelijk bij het gebruik van de medicijnen. Gelukkig heb ik niet minder zin in seks, haha.
Ik slik nu bijna 10 jaar AD en ben ook nog niet van plan ermee te stoppen. Zou niet weten waarom. Voel me er goed bij. (ben tussentijds 3 jaar gestopt en dat waren zware jaren...)
Wel heb ik 4 jaar therapie gehad en vind dit ook wel noodzakelijk bij het gebruik van de medicijnen. Gelukkig heb ik niet minder zin in seks, haha.
maandag 29 december 2008 om 01:00
Ook ik slik al zeker 10 jaar AD.
het bevalt me goed. ik heb geen hoge dosis, deze dosis van 20 mg is perfect voor mij. ik heb een tijdje zonder geprobeerd toen het steeds beter ging met mij, maar toen kwamen de angstaanvallen weer terug na een tijdje dus ik ben blij dat ze er zijn! mijn psych denkt ook dat ik dit gewoon nodig ben de rest van mijn leven en dat vind ik prima.
het bevalt me goed. ik heb geen hoge dosis, deze dosis van 20 mg is perfect voor mij. ik heb een tijdje zonder geprobeerd toen het steeds beter ging met mij, maar toen kwamen de angstaanvallen weer terug na een tijdje dus ik ben blij dat ze er zijn! mijn psych denkt ook dat ik dit gewoon nodig ben de rest van mijn leven en dat vind ik prima.
maandag 29 december 2008 om 01:24
maandag 29 december 2008 om 10:32
Nog bedankt voor jullie reacties!
Mijn vraag is ook; heb je altijd een serotonine tekort als je angstig of depressief bent?
En hoe weet je of je je leven lang AD moet slikken of niet?
Kan dit gemeten worden?
Nogmaals; ik zou mijn zus er nooit vanaf houden maar ik mag toch zelf op onderzoek uitgaan. Of moet je altijd maar klakkeloos aannemen wat een dokter je vertelt?
Mijn vraag is ook; heb je altijd een serotonine tekort als je angstig of depressief bent?
En hoe weet je of je je leven lang AD moet slikken of niet?
Kan dit gemeten worden?
Nogmaals; ik zou mijn zus er nooit vanaf houden maar ik mag toch zelf op onderzoek uitgaan. Of moet je altijd maar klakkeloos aannemen wat een dokter je vertelt?
maandag 29 december 2008 om 15:50
Mijn vader slikte Ad toen hij nog 78 was.....
Hij had het echt nodig anders zakte hij weg in een depressie. Gelukkig niet de hoogste dosering maar onderhoudsdosering.
Zelf heb ik 8 jaar 2 AD tegelijk geslikt waarvan 1 in de hoogste dosis, Aurorix 650 mg en Trazolan, 100 mg.
Nu slik ik 2 jaar lexapro in de onderhoudsdosis en dit gaat heel goed gelukkig.
Hij had het echt nodig anders zakte hij weg in een depressie. Gelukkig niet de hoogste dosering maar onderhoudsdosering.
Zelf heb ik 8 jaar 2 AD tegelijk geslikt waarvan 1 in de hoogste dosis, Aurorix 650 mg en Trazolan, 100 mg.
Nu slik ik 2 jaar lexapro in de onderhoudsdosis en dit gaat heel goed gelukkig.
maandag 29 december 2008 om 18:23
quote:Lizett schreef op 29 december 2008 @ 10:32:
Nog bedankt voor jullie reacties!
Mijn vraag is ook; heb je altijd een serotonine tekort als je angstig of depressief bent?
En hoe weet je of je je leven lang AD moet slikken of niet?
Kan dit gemeten worden?
Nogmaals; ik zou mijn zus er nooit vanaf houden maar ik mag toch zelf op onderzoek uitgaan. Of moet je altijd maar klakkeloos aannemen wat een dokter je vertelt?
Depressie heeft 2 oorzaken, lichamelijk en/of psychisch. Dus Nee je hoeft niet altijd een serotonine tekort te hebben.
Volgens mij bepaalt de patient samen met de psychiater of de AD afgebouwd kan worden. Maar ik vind wel dat er naast medicatie ook een ander soort therapie gevolgt moet worden, gesprekken ofzo.
En je zus kan best ook bij een andere psychiater advies vragen of bij de huisarts. Ik zou zeker niet alles voor zoete koek aannemen, patienten moeten wel voor zichzelf opkomen.. De ene psych is de andere niet..
Nog bedankt voor jullie reacties!
Mijn vraag is ook; heb je altijd een serotonine tekort als je angstig of depressief bent?
En hoe weet je of je je leven lang AD moet slikken of niet?
Kan dit gemeten worden?
Nogmaals; ik zou mijn zus er nooit vanaf houden maar ik mag toch zelf op onderzoek uitgaan. Of moet je altijd maar klakkeloos aannemen wat een dokter je vertelt?
Depressie heeft 2 oorzaken, lichamelijk en/of psychisch. Dus Nee je hoeft niet altijd een serotonine tekort te hebben.
Volgens mij bepaalt de patient samen met de psychiater of de AD afgebouwd kan worden. Maar ik vind wel dat er naast medicatie ook een ander soort therapie gevolgt moet worden, gesprekken ofzo.
En je zus kan best ook bij een andere psychiater advies vragen of bij de huisarts. Ik zou zeker niet alles voor zoete koek aannemen, patienten moeten wel voor zichzelf opkomen.. De ene psych is de andere niet..
