Appartement gekocht; Leuk maar ook eng...

24-07-2017 17:31 19 berichten
Alle reacties Link kopieren
bericht verwijderd
anoniem_190961 wijzigde dit bericht op 07-10-2017 08:11
Reden: prive
98.97% gewijzigd
Over een half jaar lees je dit terug en lach je erom.
Ik woon ook alleen heerlijk gewoon. Dat alleen eten went snel ik eet altijd door de weeks alleen en in de weekenden soms samen.

In het begin is op jezelf wonen ook eng en spannend had ik in het begin ook maar maak je huisje lekker je eigen stek en je zal je er snel genoeg in thuis wonen en die sociale contacten komen dan vanzelf.

Hier ook een angsthaas voor onweer ik doe oordoppen in en als het s`nachts is leg ik wat over mijn ogen heen zodat ik die flitsen niet zie en ga dan lekker slapen.
Alle reacties Link kopieren
badmeester schreef:
24-07-2017 17:40
Over een half jaar lees je dit terug en lach je erom.
Ja dat hoop ik eigenlijk ook!
Joh wat is nou lekkerder dan door je appartement te schuiven met je pyama (of wat anders) en daarna op je gemakje plannen wat de dag wordt. Ontbijtje maken, muziek of t.v aan lekker meezingen of dansen ( dan hoef je je niet te generen want niemand ziet 't).

Je kan doen en laten wat je zelf wil, ga er op uit of niet. Kijk eens rond in de buurt en maak een praatje met de buren. Ga op je gemakje rond kijken en richt je appartement in. Dan komt het nestelen vanzelf wel, maak je niet al te sappel over wat kan gebeuren.

Veel plezier met je appartement.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb 6 jaar alleen gewoond. Ga binnenkort verhuizen, samen huis gekocht met mijn vriend.
Maar vond het heerlijk alleen! In het begin was het wat eenzaam en was het wennen. Dat ging snel over!
-
Alle reacties Link kopieren
Ik woon ook alleen, en ik herinner me nog hoe ik de eerste avond voor het eerst alleen op mijn nieuwe bank zat, rondkeek en dacht: Dit is allemaal van mij :thumbsup:
En dat ik nog steeds denk als ik topics lees over mensen die zich druk maken omdat ze een paar nachten alleen moeten slapen: Waar maak je je druk om. (Ik zeg het nooit hoor)
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Alle reacties Link kopieren
Hier hetzelfde als nlies, ik vond het sowieso al niet eng maar de euforie overheerste alles. Heerlijk, je eigen stek en supertrots als je beseft dat alles van jou is!
Ik woon al jaren alleen en vind het heerlijk. Doen en laten wat je wil, aan niemand verantwoording af leggen, je eigen plekkie.
Geniet er maar van!

Bij mij komt trouwens bijna nooit iemand langs. Ik ga altijd naar anderen. Dat doe ik vrij bewust en ik vind het fijn dat ik echt een eigen plekje. En ik heb een vriend en sociaal leven ;)

Heel veel plezier met je nieuwe woning, maak het je lekker eigen!
Ik woon al jaren alleen en ik vind het heerlijk. Niemand die me vertelt wat ik wel of niet mag. De tijd aan mezelf. Met niemand rekening hoeven houden (nou ja, de buren): zalig!

Volgens mij ben ik inmiddels volstrekt ongeschikt geraakt om mee samen te wonen.
Alle reacties Link kopieren
Ik ging een paar jaar geleden voor het eerst alleen wonen en vond het in het begin ook heel spannend. Het viel uiteindelijk reuze mee en ik vind het echt heel fijn nu!
Alle reacties Link kopieren
Toen ik uit huis ging ging ik gelijk alleen op mezelf. In het begin is het wennen maar komt snel hoor. Kan je geen huisdier nemen? Dat helpt misschien wat?
Alle reacties Link kopieren
badmeester schreef:
24-07-2017 17:40
Over een half jaar lees je dit terug en lach je erom.
Dit. Gefeliciteerd met je nieuwe huis !

Ik woon overigens ook alleen (1e zelfstandige woning op mijn 20e) en ik vond het heerlijk: met niemand rekening hoeven houden!
Alle reacties Link kopieren
bericht verwijderd
anoniem_190961 wijzigde dit bericht op 07-10-2017 08:12
Reden: prive
98.32% gewijzigd
insecure. schreef:
28-07-2017 21:29
Toch vind ik het ook niet heel vreemd.

Ik bedoel : Als ik sommige vriendinnen zie die al lang(er) in een serieuze relatie zitten : Die laten nog niet eens een scheet zonder overleg met hun vriend. Ik bedoel : met zijn tweeën alles kunnen ondernemen is wel echt meteen een heel stuk ''veiliger'' dan in je eentje lijkt me.

Een goede vriendin van mij is 27 en pas twee maanden terug het ouderlijk huis uit gegaan, meteen gaan samenwonen met haar vriend, en meteen ook best wel ver uit de buurt. Zij was een van de meest huiselijke / gehechte types die ik ken. Heel hecht met haar ouders, niet goed alleen kunnen zijn. Maar na de dag van haar verhuizing is ze direct vier weken lang niet meer bij haar ouders geweest...

Om maar een voorbeeld te noemen, maar ik denk dat het allemaal (emotioneel gezien) ook wel een stuk makkelijker bent als je ''samen'' bent dan in je eentje.

Ben bijvoorbeeld ook best wel gevoelig voor sfeer, zoals ik al zei. Nu regent het en is het een grauwe avond. Ik zie mijzelf al zitten in mijn appartement, in mijn eentje op de bank. Aan de ene kant heb ik daar inderdaad jaren van gedroomd. Mijn eigen koelkast met mijn eigen spullen, op mijn sloffen over mijn eigen vloer... Maar soms ben ik bang dat het echt op me af gaat komen. Nu is het zomer en zit ik op een bootcampclub en in een roeiteam doordeweeks. In de winter stopt dat straks, dan worden de avonden lang, koud en donker, en dan zit ik daar, toch 9 van de 10 keer in mijn eentje...

Ja meid, maar dan doe je wat kaarsjes aan en een wierrookje. Of je koopt zo'n open haard op bio-gel. Favo muziekje op. Dekentje over je heen. Chocolademelk/ gin tonnic binnen handbereik, alsmede een stapel boeken en een ipad.

Je hoeft niet in het donker te gaan zitten met de kachel uit, hè?
Alle reacties Link kopieren
Het zal best even wennen zijn, maar het komt echt goed. En je zit in een appartementje, dus gewoon meteen kennismaken met de buren en misschien zitten er wel mensen bij met wie je af en toe ook even een bakkie kunt doen.

En anders: zoek een hobby zodat je niet teveel tijd hebt om erover na te denken.
Alle reacties Link kopieren
Ik vond het ook spannend, ben vanuit mijn ouders direct alleen in een appartement gaan wonen. De eerste nacht lag ik inderdaad in bed om me heen te kijken met het gevoel 'ok, en nu?'. En daarna was het over.

Laat het gewoon over je heen komen. Je mag je best een keer een avondje eenzaam voelen zonder dat dat meteen betekent dat het een verkeerde beslissing was of zo. Maar echt, je zult zien dat dat enorm mee gaat vallen.
Alle reacties Link kopieren
Ik vond het ook eng. Maar binnen zeer korte tijd overheerste het gevoel van trots, zelfstandigheid. Heerlijk om alles zelf zelf te kunnen beslissen.
Ik heb trouwens wel, lachwekkend genoeg , de eerste drie dagen en nachten de hond van mijn ouders "geleend". Daarmee voelde het voor mij veiliger en door het wandelen leerde ik meteen veel buurtgenoten kennen.
Alle reacties Link kopieren
insecure. schreef:
28-07-2017 21:29
Toch vind ik het ook niet heel vreemd.

Ik bedoel : Als ik sommige vriendinnen zie die al lang(er) in een serieuze relatie zitten : Die laten nog niet eens een scheet zonder overleg met hun vriend. Ik bedoel : met zijn tweeën alles kunnen ondernemen is wel echt meteen een heel stuk ''veiliger'' dan in je eentje lijkt me.

Een goede vriendin van mij is 27 en pas twee maanden terug het ouderlijk huis uit gegaan, meteen gaan samenwonen met haar vriend, en meteen ook best wel ver uit de buurt. Zij was een van de meest huiselijke / gehechte types die ik ken. Heel hecht met haar ouders, niet goed alleen kunnen zijn. Maar na de dag van haar verhuizing is ze direct vier weken lang niet meer bij haar ouders geweest...

Om maar een voorbeeld te noemen, maar ik denk dat het allemaal (emotioneel gezien) ook wel een stuk makkelijker bent als je ''samen'' bent dan in je eentje.

Ben bijvoorbeeld ook best wel gevoelig voor sfeer, zoals ik al zei. Nu regent het en is het een grauwe avond. Ik zie mijzelf al zitten in mijn appartement, in mijn eentje op de bank. Aan de ene kant heb ik daar inderdaad jaren van gedroomd. Mijn eigen koelkast met mijn eigen spullen, op mijn sloffen over mijn eigen vloer... Maar soms ben ik bang dat het echt op me af gaat komen. Nu is het zomer en zit ik op een bootcampclub en in een roeiteam doordeweeks. In de winter stopt dat straks, dan worden de avonden lang, koud en donker, en dan zit ik daar, toch 9 van de 10 keer in mijn eentje...
Het idee alleen al alles in overleg maakt me helemaal kriebelig, maar goed ik beslis al ruim 30 jaar zelf wanneer ik die scheet laat.
En als je bang bent voor de eenzame winteravonden, zoek je een club erbij: zangkoor, schaakvereniging, pingpongen, naailes
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven