Autisme; moeite met aankijken

Hoi,

Even een korte intro, ik ben een vrouw van begin 40, en weet sinds enkele jaren dat ik autisme heb (toen nog diagnose Asperger, bestaat intussen niet meer). Ik heb altijd fulltime gewerkt in verschillende commerciele functies, en daarin veel van mezelf gevraagd. De diagnose heeft me helderheid gegeven, en vooral antwoord op de vraag waarom sommige, voor anderen vanzelfsprekende zaken (met name sociale contacten) mij enorm veel energie kosten. Ook verklaarde het voor mij de depressies waar ik erg gevoelig voor was/ben; waar de oorzaak daarvan voor mij altijd onduidelijk was, heb ik nu geleerd dat ik te vaak over (sociale) grenzen ging.

Sinds de diagnose vind ik het gemakkelijker op mijn grenzen te letten, deze bijtijds aan te geven, en tijd voor mezelf te nemen als ik toch over grenzen ben heen gegaan. Het gaat dus beter met me en ik heb geleerd wat ik nodig heb in het leven (en vooral ook wat ik niet nodig heb). Er is echter 1 aspect waar ik lastig mee om kan gaan, en wat me beperkt in professionele en prive situaties; ik vind het erg lastig mensen in de ogen te kijken. Zodra mensen me aankijken voelt het voor mij alsof ze 'recht naar binnen kijken'. Ik kan me dan slecht concentreren, hoor amper nog wat ze zeggen, en kom zelf al helemaal niet meer uit mijn woorden. Ik kijk dan ook vaak weg, maar merk dat ook dat afleidt (niet alleen voor mezelf, maar ook voor de ander, het komt vaak ook ongeinteresseerd over, terwijl ik het juist doe om me te concentreren op dat wat een ander me vertelt, en niet afgeleid te raken door alle omgevingsfactoren en de blik in iemands ogen/ hetgeen ik denk dat de ander in mijn ogen leest).

Trucjes als naar wenkbrauwen of neus kijken heb ik al geprobeerd, word ik ook erg ongemakkelijk van en resulteert ook in wegkijken. Ik merk dat dit me in professioneel opzicht belemmert (waar ik verder goed functioneer) en het in sociaal opzicht ook lastig is (vrienden / kennissen denken dat ik ongeinteresseerd ben, verlegen of arrogant). Daarbij slaat de inhoud van wat ik zeg ook nergens meer op als ik eenmaal aan het wegkijken ben, omdat het een en al ongemakkelijkheid is (aan mijn kant, maar ook aan de kant van de ander, wat dan weer invloed heeft op mij etc etc). Ik merk dat ik daarom veel minder goed kan vertellen wat ik zou willen, en het dus de algehele communicatie bemoeilijkt.

Weet iemand of er een soort training bestaat waarin je dit kunt leren? Of is er ander advies? Ik heb namelijk de indruk dat dit sowieso niet vanzelf overgaat, en eerder erger wordt naarmate ik me er meer bewust van ben (er minder bewust van zijn zou dus een oplossing kunnen zijn, maar ook dat lukt me niet..). Alvast dank voor het meedenken!

- Hooverphonic

Dank voor alle reacties. Met een aantal tips kan ik zeker iets. Het is op mijn telefoon, zoals ik nu doe, lastig op iedereen persoonlijk te reageren. Daarom een paar antwoorden:
- het is eerder overprikkeling dan verlegenheid. Sterker nog, ik ben niet verlegen, weet vaak goed wat ik wil zeggen maar raak afgeleid door de blik van een ander en daardoor 'in de war'. Iemand had het erover dat het aankijken dominant is; dat is het precies. Ik kies er dan voor die prikkel te vermijden.
- ik heb het boek van Annelies spek, mindfullness bij autisme, besteld. Ken de auteur wel, dit boek nog niet, dank!

In de ideale situatie zou ik iemand wel recht aan kunnen kijken, maar zou de informatie die dan nu 'te hard' binnenkomt, niet binnenkomen en zou ik dus ook niet afgeleid zijn. Nu zit er een enorm verschil tussen wat er in mijn hoofd gebeurt, wat ik wil zeggen, en wat ik uiteindelijk zeg. De 'storing' wordt dus veroorzaakt door al die visuele informatie. Ik vind aankijken zo enorm indringend.

Ik kan inderdaad niet invullen hoe het niet aankijken op een ander overkomt, maar voel wel dat een gesprek soms stokt als ik wegkijk, of dat ik, als ik wel blijf aankijken, stukken trager word, wat het gesprek ook niet ten goede komt. Vrij objectieve indicaties dus dat het wegkijken wel degelijk invloed heeft op het gesprek....Ik kan het accepteren van mezelf maar vind het zo zonde dat ik me hierdoor toch vaak slecht kan uiten in face to face contact. En om nu alles via mail of app te doen.....