Autisme, Wie ook? Deel 2

Rosanna, ik heb een financiële opleiding gedaan op MBO+ (4) niveau. Máár een kantoorbaan is helaas ook niet zaligmakend, want de meeste bedrijven willen graag jong, hip en innovatief overkomen. En het flexwerken en de kantoortuinen (met heel veel man in één open ruimte) komt ook steeds meer op. Bij een sollicitatie werd me zelfs afgeraden om nog bij accountant- of administratiekantoren te solliciteren, juist daardoor.



Ik werd zo'n beetje doodgegooid met schakelmomenten



Niet om je bang te maken ofzo hoor maar je moet maar nét dat ene bedrijf kunnen vinden dat niet hip probeert te zijn met 4 borrels in een maand en ontbijtvergaderingen. Nou denk je misschien oh fijn 4 middagen borrelen ipv werken, maar voor mij was dat de hel



Nou moet ik er wel bij zeggen dat ik misschien gewoon bij een K** bedrijf ben beland, en dat dan ook nog als eerste werkgever.

quote:Valeriaansnoepje schreef op 17 februari 2017 @ 21:46:

Rosanna, ik heb een financiële opleiding gedaan op MBO+ (4) niveau. Máár een kantoorbaan is helaas ook niet zaligmakend, want de meeste bedrijven willen graag jong, hip en innovatief overkomen. En het flexwerken en de kantoortuinen (met heel veel man in één open ruimte) komt ook steeds meer op. Bij een sollicitatie werd me zelfs afgeraden om nog bij accountant- of administratiekantoren te solliciteren, juist daardoor.



Ik werd zo'n beetje doodgegooid met schakelmomenten



Niet om je bang te maken ofzo hoor maar je moet maar nét dat ene bedrijf kunnen vinden dat niet hip probeert te zijn met 4 borrels in een maand en ontbijtvergaderingen. Nou denk je misschien oh fijn 4 middagen borrelen ipv werken, maar voor mij was dat de hel



Nou moet ik er wel bij zeggen dat ik misschien gewoon bij een K** bedrijf ben beland, en dat dan ook nog als eerste werkgever.



Dat klinkt inderdaad niet echt als een auti vriendelijke baan Wat veel zeg 4 middagen borrelen per maand.. Dat lijkt me erg vermoeiend.

Weet het bedrijf wel dat je autisme hebt? Werk je er nog trouwens?

Welkom rosanna123!

Ik heb MAVO gedaan. Daarna een opleiding Tandartsassistent. Dat was een drama. Ik heb alleen de theorievakken gehaald en de laatste stage mislukte. Daar kreeg ik een herkansing voor die ook mislukte. Vereiste eigenschappen waren: handig zijn, inlevingsvermogen, snel kunnen werken en schakelen. Allemaal dingen die ik niet had. Er werd me gevraagd waarom ik dan voor zo'n beroep koos. Ik vond dat vakgebied gewoon interessant en het afwisselende werk sprak me aan. Ik dacht toen nog dat alles met extra tijd wel goed zou komen. Maar die tijd kreeg ik niet.

Na deze opleiding leerde ik voor Bibliotheekassistent. Een opleiding met alleen theorie. Diploma behaald, maar heb het nooit kunnen ervaren in de praktijk. Er is geen aanbod in dat werk. Dus 2 opleidingen waar ik niks mee kan.

Daarna heb een reïntegratie-traject gevolgd. Ze zouden je begeleiden naar passend werk. Dat deden ze niet, het bleek gewoon een dagbesteding. Na 1,5 jaar ben ik ermee gestopt. Ondertussen deed ik nog een half jaar vrijwilligerswerk in het Gemeente Archief.

Daarna ben ik vrijwilliger geweest op een basisschool als overblijf-juf. Ook hielp ik bij werkstukken en spreekbeurten.

Ik heb ook nog een korte administratieve stage gedaan op een postkantoor. Ik hoopte via vrijwilligerswerk en die stage in een betaalde baan te rollen. Dat is nooit gelukt. Zo lang het niet betaald was wilden ze me wel, maar meer niet. Ik vind dat jammer, want er zaten leuke dingen bij.

Inmiddels werk ik 7 jaar bij de Sociale Werkplaats. Inpakwerk. Voordeel is dat ik het goed aankan en rust in mijn hoofd heb. Nadeel is dat het onder mijn niveau is en ik er niet echt voldoening uithaal. Het feit dat ik een paar leuke vriendschappen heb opgebouwd daar, compenseert wel dingen. Het is niet anders. Misschien komt er in de toekomst iets op mijn pad, maar ik focus er niet op.

Ik werk alleen de ochtenden en daarmee houd ik tijd over voor andere dingen. Dat heb ik ook nodig.

Dubbel

Ik heb een HBO opleiding op facilitair gebied gedaan (breed) met een afstudeerjaar aan een Engelse universiteit. Ik vond stage lopen ook niet het leukste, gelukkig hoefde ik door deze constructie maar 1 stage te lopen.

Mijn eerste baan (in UK) was in de ICT waar je eigenlijk niets voor hoeft te kunnen. Dat was een tijdje leuk, maar werd te geestdodend.

Terug in NL ben ik in een traineeship aangenomen en in dat werkveld (overheid/inkoop) zit ik nog steeds.

Het gaat met vallen en opstaan, maar ik ken ondertussen mijn zwakke punten op werkgebied (betekent niet dat ik er minder stress door heb trouwens )

Ik werk 32 uur per week, maar ben dan ook wel erg moe daarbuiten. Alleen sporten geeft me veel energie en in het weekend ga ik er graag op uit, even op zoek naar afleiding van die vervelende gedachtes in mijn hoofd.

Dag Rosanna.



Het eenvoudige administratieve werk dat ik tot enkele jaren geleden deed zat qua niveau wel een beetje onder de opleiding die ik gevolgd heb, maar het werk was leuk en dan vind ik het al meer dan goed. Het werk was niet zo eenvoudig dat het betuttelend werd, maar nu ook weer niet zo veeleisend dat je acht uur per dag enorm geconcentreerd moest zijn (ben daar slecht in). De concrete situatie was ook nog eens zo dat je tijdens het werk wel eens wat tegen een collega kon zeggen in onze relatief grote maar rustige kantoortuin (we zaten er met z'n elven).



Nu alweer enkele jaren thuis. Motivatie is een probleem, en het werkaanbod ook. Als er eens een leuke vacature is dan schrijven er vaak honderden mensen op - heb een keertje op een receptiefunctie geschreven, en daarvoor was ik een van de vijfhonderd en nog wat gegadigden - en werkgevers lijken vooral op zoek te zijn naar types die aan de ene kant wel assertief zijn maar die aan de andere kant alle moderne onzin enthousiast omarmen. Vreemde combinatie, maar op een of andere manier lijken ze er toch in te slagen hun kantoren met dergelijke lieden te vullen!



Vraag me wel af of het geen achterhoedegevecht is om te solliciteren op kantoorfuncties. Als ik van een baan gelukkig word dan zal het wellicht in zoiets zijn, maar je hoort tegenwoordig vaak zeggen dat veel van dit werk zal worden overgenomen door computers...



Tip: oordopjes met een paar honderd tegelijk van internet halen, scheelt gigantisch in de kosten. Ik heb eens een doos met tweehonderd pakjes laten aanrukken via Amazon. Kostte wel dertig euro of zo, maar ik doe er nu al mee sinds 2012.

@ Rosanna123: ik kan je weerstand tegen medicatie begrijpen, maar misschien kun je het bekijken als aanvullend op je therapie. Mij helpt het in ieder geval om die overprikkeling tegen te gaan.



Voor Impala: amisulpride hier, generische versie van Solian. Wordt bij mij bewust gebruikt om me wat af te vlakken en werkt in de lage dosis die ik krijg ook als ad. Voornaamste bijwerkingen: gewichtstoename, grotere slaapbehoefte en afname libido; maar bij mij minder sterk dan bij Risperdal (vroeger gekregen).

Ik heb iets van 2 a 3 jaar ritalin geslikt voor m'n ADD maar heb ook ASS.

Ik vond het heel vervelend om elke vier uur te denken aan dat pilletje maar het werkte wel goed bij mij om gefocust te blijven en om alles aan te pakken en duidelijker overzicht te krijgen.

Heb zelfs het idee dat ik er socialer van werd al vraag ik me nog steeds af of dat mogelijk is door ritalin als je ook ASS hebt? Zonder ritalin ben ik heel snel moe en overprikkeld en lijkt of alles teveel moeite kost zelfs sociale contacten maar met ritalin ging dat vanzelf. Ook iemand dit ervaren misschien?

vlaamsevink: Ik heb ook een tijd op eenvoudig administratieve functies gezocht. Mijn stage in het postkantoor was zo'n baantje. Post sorteren en frankeren, enveloppen vullen, namen invoeren in de computer, koffie halen. Er zat een structuur in. Het was een speciaal traject voor Wajongers om ervaring op te doen. En om te kijken welke voordelen het voor hun had zulke mensen aan te nemen. De sfeer was heel fijn. Degene wie me begeleidde zei eerst niks over Autisme te weten. Ojee, dacht ik nog. Ik legde kort mijn problemen uit. Ze ging haar best doen. Nou, dat is goed gelukt. Ze voelde me heel goed aan en was altijd vriendelijk. Voor mij heel belangrijk, want ik kan slecht tegen boze mensen. Ik had een goede beoordeling voor die stage. Helaas moest ik na 3 maanden opstappen, want het was maar een traject van 3 maanden. Er was geen vacature. Blijkbaar nog steeds niet.

Een diploma voor administratief heb ik niet. Mijn moeder heeft nog een tijd aangeraden om een opleiding te gaan doen. "Dan heb je toch meer kansen." Maar de energie en motivatie daarvoor ontbreken al jaren. Dan zit ik weer met huiswerk en dat nekt me. Vroeger ook al. Ik wil niet meer zo'n leven als toen dat ik amper tijd overhoud. En inderdaad, die banen worden steeds meer geautomatiseerd waardoor veel werk verdwijnt. Dan is de kans groot dat ik het voor niks heb gedaan.

quote:rosanna123 schreef op 17 februari 2017 @ 21:55:

[...]





Dat klinkt inderdaad niet echt als een auti vriendelijke baan Wat veel zeg 4 middagen borrelen per maand.. Dat lijkt me erg vermoeiend.

Weet het bedrijf wel dat je autisme hebt? Werk je er nog trouwens?



Ze wisten het en hebben jobcoaching afgeslagen (ondanks dat het op kosten van de gemeente zou zijn geweest) omdat ze mij graag zelf wilden begeleiden. In de praktijk kwam het neer op constant kritiek hebben op... tja, eigenlijk op de zichtbare symptomen van mijn beperkingen.



Nee, ik werk er nu niet meer. Gelukkig niet, want ik begon mezelf zelfs pijn te doen (krabben, schoppen) uit frustratie (en om mezelf te straffen. Terwijl ik natuurlijk geen straf nodig had, al helemaal geen lichamelijke). Ik denk dat ik nu in een burn-out had gezeten als ik er was blijven werken. Gelukkig werd mijn contract niet verlengd en hoefde ik niet zelf te vertrekken (I.v.m. WW en bijstand)



quote:misstwix schreef op 18 februari 2017 @ 10:11:

Ik heb iets van 2 a 3 jaar ritalin geslikt voor m'n ADD maar heb ook ASS.

Ik vond het heel vervelend om elke vier uur te denken aan dat pilletje maar het werkte wel goed bij mij om gefocust te blijven en om alles aan te pakken en duidelijker overzicht te krijgen.

Heb zelfs het idee dat ik er socialer van werd al vraag ik me nog steeds af of dat mogelijk is door ritalin als je ook ASS hebt? Zonder ritalin ben ik heel snel moe en overprikkeld en lijkt of alles teveel moeite kost zelfs sociale contacten maar met ritalin ging dat vanzelf. Ook iemand dit ervaren misschien?



Mijn ervaring daarmee is eigenlijk tegenstrijdig. met de generieke Ritalin (methylfenidaat van het merk Mylan) zat er wel verbetering in qua sociaalheid. Ik praatte en vertelde makkelijker, alsof er een drempel weg was. Met dexamfetamine was dat nog beter.



Maar met de langwerkende methylfenidaat/Ritalin werd die drempel om te praten juist heel groot, ik zei amper nog wat. Werd er ook heel somber van, dacht dat ik flink depressief aan het worden was. En dat werd een vicieuze cirkel.

Gewichtstoename is voor mij de reden om geen medicatie te willen. Hoewel ik van ritalin juist zou kunnen afvallen.



Dat gebrek aan libido heb ik al jaren door mijn lichamelijke kwaal. Ik moet iets hebben waarbij ik minder spierspanning opbouw.. In mijn hele lichaam.



Maar 15 kg extra gewicht, nee dat heb ik er niet voor over. Het kost me al zoveel moeite om op gewicht te blijven. Aan de andere kant zou medicatie juist kunenn zorgen voor meer energie en discipline om te willen sporten.. Waardoor ik niet zoveel gewichtstoename zal ervaren.



Maar een psycholoog kan me dat niet bieden. De huisarts wou al geen amitrypsiline voorwchrijven voor mijn chronische pijn.. Omdat het zenuwpijn aanpakt en kans klein is dat het werkt

quote:Valeriaansnoepje schreef op 18 februari 2017 @ 11:18:

[...]





Ze wisten het en hebben jobcoaching afgeslagen (ondanks dat het op kosten van de gemeente zou zijn geweest) omdat ze mij graag zelf wilden begeleiden. In de praktijk kwam het neer op constant kritiek hebben op... tja, eigenlijk op de zichtbare symptomen van mijn beperkingen.



Nee, ik werk er nu niet meer. Gelukkig niet, want ik begon mezelf zelfs pijn te doen (krabben, schoppen) uit frustratie (en om mezelf te straffen. Terwijl ik natuurlijk geen straf nodig had, al helemaal geen lichamelijke). Ik denk dat ik nu in een burn-out had gezeten als ik er was blijven werken. Gelukkig werd mijn contract niet verlengd en hoefde ik niet zelf te vertrekken (I.v.m. WW en bijstand)





[...]





Mijn ervaring daarmee is eigenlijk tegenstrijdig. met de generieke Ritalin (methylfenidaat van het merk Mylan) zat er wel verbetering in qua sociaalheid. Ik praatte en vertelde makkelijker, alsof er een drempel weg was. Met dexamfetamine was dat nog beter.



Maar met de langwerkende methylfenidaat/Ritalin werd die drempel om te praten juist heel groot, ik zei amper nog wat. Werd er ook heel somber van, dacht dat ik flink depressief aan het worden was. En dat werd een vicieuze cirkel. m



Wat vreemd want het blijft hetzelfde medicijn toch?

Of zit er een andere stof in die langwerkebde? Of bedoel jij concerta ipv ritalin want nooit gehoord dat er ook een langwerkende vorm van ritalin bestaat...

Jammer dat ze ze geen medicijn hebben dat daadwerkelijk alle ASS problemen oplost.

quote:misstwix schreef op 18 februari 2017 @ 13:33:

[...]

m



Wat vreemd want het blijft hetzelfde medicijn toch?

Of zit er een andere stof in die langwerkebde? Of bedoel jij concerta ipv ritalin want nooit gehoord dat er ook een langwerkende vorm van ritalin bestaat...

Jammer dat ze ze geen medicijn hebben dat daadwerkelijk alle ASS problemen oplost.



Ja, ik bedoelde Concerta e.d. (Ik heb ze bijna allemaal gehad, behalve Equasym. Daar zijn we gewoon nooit aan toegekomen denk ik). En van Concerta hebben ze ook weer "merkloze" varianten (dat is dan een tablet in plaats van capsule). Maar de werkzame stof van al die middelen blijft hetzelfde ja.



Mijn behandelaar dacht dat ik sterk reageerde op de vulstoffen, en dat het dus niet aan de werkzame stof lag.

Ik heb heel lang een hele goede baan gehad (mijn eerste échte) die achteraf perfect bij me paste en waarin ik goed functioneerde en ook steeds 'hogerop' kwam of een nieuwe functie kreeg. Toen ik die na een reorganisatie kwijt raakte begon de ellende, en bleek dat dat werk mij eigenlijk altijd overeind heeft gehouden.

Ik heb ook pas daarna veel klachten en de diagnose gekregen, Ik vond en vind het nog steeds heel moeilijk om iets anders te vinden en mijn toekomst opnieuw vorm te geven en heb via het uwv een jobcoach gekregen. Het is een traject van twee jaar, dus dat moet toch wel gaan lukken.



Mijn grootste probleem is dat ik honderd goede plannen in mijn hoofd heb, maar die niet uitgevoerd krijg. En dat ik geen beslissingen kan nemen, Naast wat kleine dingetjes, zoals ontactvol en te eerlijk en te direct zijn, en snel last hebben van teveel geluid en soms teveel in mijn eigen wereld zitten. Maar daar kan ik wel goed mee leven (oordoppen zitten hier ook standaard in de tas).



Ik vond Wellbutrin een fijn middel. Ik werd er stabieler, optimistischer en socialer van. Maar na een tijdje kreeg ik last van mijn ogen en van mijn geheugen. Jammer, want het hield me ook heel goed weg van het roken en blowen, waar ik eigenlijk mee gestopt ben maar wat toch wel blijft trekken. Het is ook een soort AD, maar werkt nauwelijks op serotonine en vooral op dopamine en noradrenaline. Net als dat retedure Strattera eigenlijk (wat ik nooit gebuikt heb), maar dan ook nog met een lichte ad werking. Je komt er niet van aan. Veel mensen vallen ervan af, maar dat gebeurde mij nou weer niet. Van het vermeende libido-verhogende ! effect merkte ik ook weinig. Misschien is dit een middel dat jij nog zou kunnen proberen, biobitch.



Ritalin heeft voor mij qua concentratie weinig effect (maar dat is ook mijn probleem niet echt), wel kan het me op gang helpen om iets te gaan doen en nu de Wellbutrin weg is, is het beter dan niks. Ik kan maar een kleine dosis hebben en neem het eigenlijk alleen 's ochtends af en toe. Ik wordt er volgens mij ook wel wat socialer van, dat herken ik wel ja. Soms te spraakzaam, maar bij een te hoge dosis klap ik juist helemaal dicht en zeg ik niks meer (ben ik dus totaal niet mezelf , was een hele vreemde ervaring. Ik had nul behoefte om ook maar iets te zeggen over wat dan ook. )

Ik merk trouwens ook verschil tussen Ritalin van verschillende fabrikanten.



Heel kort dex geprobeerd, maar van een mini-dosis werd ik al duizelig en schoot mijn bloeddruk omhoog. Te kort gebruikt om echt uit te vinden wat het verder deed (behalve dan dat dit spul zéker libidoverhogend werkt )

Als ik zie en voel hoe ik reageer op Ritalin en Dex , kan ik me totaal niet voorstellen dat kinderen dat in een hogere dosis en de hele dag door slikken.



Ik ben nu van plan om te gaan experimenteren met wietolie. Veel add'ers en ass'ers blowen en ik reageer daar ook altijd goed op, maar ik wil niet meer roken. Er is ook een verband aangetoond tussen deze stoornissen en de cannabisreceptoren in je brein en er wordt ook wel nader onderzoek gedaan naar medicatie op basis van cannabis. Maar dat is nog niet zover dat je wat voorgeschreven kan krijgen.



Sporten werkt bij mij trouwens ook goed, Als ik regelmatig sport, gaat alles beter. Het maakt je hoofd leeg, verlegt je aandacht en je maakt dopamine aan. Dus dat moét ik gewoon doen van mezelf (lukt niet altijd en dan ga ik me ook echt slechter voelen).

quote:impala schreef op 18 februari 2017 @ 15:55:

Ik heb heel lang een hele goede baan gehad (mijn eerste échte) die achteraf perfect bij me paste en waarin ik goed functioneerde en ook steeds 'hogerop' kwam of een nieuwe functie kreeg. Toen ik die na een reorganisatie kwijt raakte begon de ellende, en bleek dat dat werk mij eigenlijk altijd overeind heeft gehouden.

Ik heb ook pas daarna veel klachten en de diagnose gekregen, Ik vond en vind het nog steeds heel moeilijk om iets anders te vinden en mijn toekomst opnieuw vorm te geven en heb via het uwv een jobcoach gekregen. Het is een traject van twee jaar, dus dat moet toch wel gaan lukken.



Mijn grootste probleem is dat ik honderd goede plannen in mijn hoofd heb, maar die niet uitgevoerd krijg. En dat ik geen beslissingen kan nemen, Naast wat kleine dingetjes, zoals ontactvol en te eerlijk en te direct zijn, en snel last hebben van teveel geluid en soms teveel in mijn eigen wereld zitten. Maar daar kan ik wel goed mee leven (oordoppen zitten hier ook standaard in de tas).



Ik vond Wellbutrin een fijn middel. Ik werd er stabieler, optimistischer en socialer van. Maar na een tijdje kreeg ik last van mijn ogen en van mijn geheugen. Jammer, want het hield me ook heel goed weg van het roken en blowen, waar ik eigenlijk mee gestopt ben maar wat toch wel blijft trekken. Het is ook een soort AD, maar werkt nauwelijks op serotonine en vooral op dopamine en noradrenaline. Net als dat retedure Strattera eigenlijk (wat ik nooit gebuikt heb), maar dan ook nog met een lichte ad werking. Je komt er niet van aan. Veel mensen vallen ervan af, maar dat gebeurde mij nou weer niet. Van het vermeende libido-verhogende ! effect merkte ik ook weinig. Misschien is dit een middel dat jij nog zou kunnen proberen, biobitch.



Ritalin heeft voor mij qua concentratie weinig effect (maar dat is ook mijn probleem niet echt), wel kan het me op gang helpen om iets te gaan doen en nu de Wellbutrin weg is, is het beter dan niks. Ik kan maar een kleine dosis hebben en neem het eigenlijk alleen 's ochtends af en toe. Ik wordt er volgens mij ook wel wat socialer van, dat herken ik wel ja. Soms te spraakzaam, maar bij een te hoge dosis klap ik juist helemaal dicht en zeg ik niks meer (ben ik dus totaal niet mezelf , was een hele vreemde ervaring. Ik had nul behoefte om ook maar iets te zeggen over wat dan ook. )

Ik merk trouwens ook verschil tussen Ritalin van verschillende fabrikanten.



Heel kort dex geprobeerd, maar van een mini-dosis werd ik al duizelig en schoot mijn bloeddruk omhoog. Te kort gebruikt om echt uit te vinden wat het verder deed (behalve dan dat dit spul zéker libidoverhogend werkt )

Als ik zie en voel hoe ik reageer op Ritalin en Dex , kan ik me totaal niet voorstellen dat kinderen dat in een hogere dosis en de hele dag door slikken.



Ik ben nu van plan om te gaan experimenteren met wietolie. Veel add'ers en ass'ers blowen en ik reageer daar ook altijd goed op, maar ik wil niet meer roken. Er is ook een verband aangetoond tussen deze stoornissen en de cannabisreceptoren in je brein en er wordt ook wel nader onderzoek gedaan naar medicatie op basis van cannabis. Maar dat is nog niet zover dat je wat voorgeschreven kan krijgen.



Sporten werkt bij mij trouwens ook goed, Als ik regelmatig sport, gaat alles beter. Het maakt je hoofd leeg, verlegt je aandacht en je maakt dopamine aan. Dus dat moét ik gewoon doen van mezelf (lukt niet altijd en dan ga ik me ook echt slechter voelen).



Ik heb dat juist zonder dat ik medicijnen slik dat ik vaak echt geen woord kan uitbrengen en totaal geen energie in iets heb of interesse. Vraag me af of er dus een stof mist waardoor ik mij zo leeg voel. Het gaat ook vaak zo dat om mij heen ik allemaal collega's druk hoor kletsen over vanalles maar dat ik gewoon niet weet hoe ik me erin moet mengen en echt niet weet wat ik moet zeggen en als ik het wel probeer voel ik me vaak heel erg opgejaagd en bekeken en beoordeeld en denk ik vaak dat ze het raar vinden wat ik antwoord of zeg etc.

Toen ik ritalin slikte ging het allemaal vanzelf ik was toen zelfs populair voor mijn gevoel. Nu heb ik het gevoel vaak of ik onzichtbaar ben voor anderen dat ze me gewoon niet ziek zitten of maar saai en stil vinden. Anderen vormen groepjes maar ik zit constant weer naast iemand anders of in m'n eentje en hoor niet echt ergens bij. Heb ook geen echte banden met collega's.

Ben je gestopt met de Ritalin? En waarom dan, als het zo goed helpt?

En Concerta is volgens mij toch juist een langwerkende vorm van Ritalin (of eigenlijk: het wordt gedoseerd afgegeven, de hele dag). Er is volgens mij ook een apotheek die een andere vorm van langwerkende Ritalin maakt, maar die wordt niet vergoed.

Hoi allemaal,



Wat veel reacties zeg, fijn om te lezen ook, ik herken veel dingen.



Jammer om te lezen dat het voor velen toch wel een struggle is dat werk.

Ik zit er zelf ook erg mee in mijn maag, financieel is het het beste om weer 32 uur te gaan werken, maar dan wel regelmatig. Eerst werkte ik onregelmatig, maar ik kan echt niet tegen de nachtdienst, dat schakelen van ritme was erg lastig voor me.

Wel denk ik dat het voor mij persoonlijk beter is om 24 uur te werken, maar dan moet ik wel erg om mijn geld denken.

Ik lees dat sommigen ook parttime werken, hoe doen jullie dat financieel?

Ik vind het gewoon jammer als ik straks weer alleen maar met werk bezig ben, en thuis tot niks meer kom omdat ik zó moe ben.



Ik heb ook Ritalin geslikt, echter maar een paar maanden. Het werkte goed in de zin dat ik meer energie had. Alleen die dips als het uitgewerkt was, waren echt niet leuk, extreem vermoeid. Ik ben er uiteindelijk mee gestopt omdat ik er erg opgefokt en neerslachtig van werd.

Ik las dat Impala Wellbutrin gebruikte en dit wel een fijn middel vond. Ik had hier ook goede hoop op, psychiater adviseerde dit ook en gaf aan dat dit wel vaker bij mensen met autisme word voorgeschreven, vanwege de extra energie die je er van krijgt. Ik werd ontzettend gejaagd van het middel, en sliep niet meer. Voor het slapen slikte ik toen Seroquel.



Misschien dat ik wel weer iets van medicatie wil als ik mijn therapie heb afgerond, ik heb eerder therapie gevolgd met medicatie, maar toen hielp de therapie me niet omdat ik zo afgevlakt was.

Als ik weer medicatie ga slikken, ga ik vragen of ik dan een antidepressiva (SSRI) mag. Ik heb in het verleden 8 jaar paroxetine geslikt, en daar reageerde ik redelijk op. Ik heb ook Abilify de laagste dosering gehad wat de prikkels dempt, maar hier voelde ik me net een zombie door. Als mensen mijn naam riepen, hoorde ik dat niet eens omdat ik zo in mijn eigen wereld zat. Vandaar dat ik dan liever een AD heb, dat dempt de prikkels ook wel wat bij mij.

Maar nu is nog niet het goede moment.



@Misstwix: dat vind ik ook heel jammer dat er geen pil is die alle ASS problemen oplost Soms twijfel ik aan mijn diagnose als ik periodes heb dat het beter gaat, en doe ik soms ook dingen die ik anders niet zo snel zou doen (veel dingen op 1 dag plannen, volop weer aan het werk --> dit deed ik in mijn reïntegratieperiode). Alleen dan ben ik daarna weer zo overprikkelt Soms baal ik echt van mijn autisme, omdat ik ook gewoon 1000 dingen op een dag wil kunnen doen, zonder daarna helemaal kapot te zijn.



@hondenmens: Jeetje, je hebt al aardig wat verschillende dingen gedaan. Jammer dat je niet kon blijven bij het administratieve werk, klinkt idd als fijn werk met structuur.

Vervelend dat je momenteel niet voldoende uitgedaagd word in je werk, maar knap van je dat je ook het positieve erin kan zien (de vriendschappen). Merk je dan alleen niet dat het nu juist wat slechter gaat qua stemming doordat je te weinig uitgedaagd word, en dan onderprikkeld bent?

Misschien is dat bij jou wel helemaal niet zo hoor. Bij mij is het heel belangrijk dat er een goede balans is, zeker niet overprikkelt maar ook niet onderprikkelt. Dan ga ik vaak weer op zoek naar nieuwe uitdagingen waardoor ik uiteindelijk weer overprikkeld raak. Snap je het nog? Haha.

Ps. let niet op mijn d/t's, daar ben ik geen ster in.. Ik wil er ooit nog een keer een cursus voor volgen.



@valeriaansnoepje: wat heftig dat je het er zo naar vond dat je uit frustratie jezelf schopte ed. Heb jij al een vooruitzicht wat je nu een beetje wilt? Of nu voorlopig even rust?



@biebeltje: vind het echt knap dat je naast je werk van 32 uur ook nog sport!



@vlaamsevink: Ben ik zeker met je eens dat het het belangrijkste is dat het werk leuk is! Al klinkt het wel erg druk met 11 mensen op een kantoor.

Bedoel je dan gewoon van die oordopjes die geen enkel geluid meer door laten?? Ik heb sinds enkele dagen oordopjes die wel wat geluid doorlaten, zodat je mensen om je heen nog wel hoort praten.

quote:rosanna123 schreef op 18 februari 2017 @ 17:13:





Ik las dat Impala Wellbutrin gebruikte en dit wel een fijn middel vond. Ik had hier ook goede hoop op, psychiater adviseerde dit ook en gaf aan dat dit wel vaker bij mensen met autisme word voorgeschreven, vanwege de extra energie die je er van krijgt. Ik werd ontzettend gejaagd van het middel, en sliep niet meer. Voor het slapen slikte ik toen Seroquel.



.



Dat had ik alleen de eerste dagen en later als ik het niet 's ochtends vroeg nam, maar later op de ochtend. Of toen de dosis verhoogd werd, bij wijze van experiment. De minimale dosis is 150 mg en dat was voor mij al meer dan genoeg eigenlijk. Ophogen gaat dan ook meteen naar 300 mg, en dat is voor mij écht teveel.



Wellbutrin doet overigens ook iets met je choline niveau (receptoren worden geblokkeerd). Dat zou het ad-effect verklaren, maar ook de geheugenproblemen die ik en sommige andere mensen erdoor krijgen.

quote:impala schreef op 18 februari 2017 @ 17:05:

Ben je gestopt met de Ritalin? En waarom dan, als het zo goed helpt?

En Concerta is volgens mij toch juist een langwerkende vorm van Ritalin (of eigenlijk: het wordt gedoseerd afgegeven, de hele dag). Er is volgens mij ook een apotheek die een andere vorm van langwerkende Ritalin maakt, maar die wordt niet vergoed.

Ik viel vaker flauw in die tijd maar weet nog steeds niet of dat kwam van te weinig eten door de gebrek aan eetlust die je ervan krijgt of door de ritalin zelf.

Maar ik ben gaan opzoeken en las dat t nogal chemisch is en de bijwerkingen op langere termijn helemaal niet goed waren onderzocht. Vandaar dat ik ermee gestopt ben en ook doordat ik zwanger wilde worden.

Kun je dat wel aan? Een kind ?



Ik ben natuurlijk weer te direct, maar hoop dat dat me hier vergeven.wordt Al dat sugercoaten kost zoveel energie.

Ja geen probleem dat je dat vraagt zo eerlijk maar ik kan het aan hoor. Zijn veel mensen met ASS/ADD die kinderen hebben en denk niet dat je daardoor geen goede ouder kunt zijn.

Waarom denk jij dat?

quote:rosanna123 schreef op 18 februari 2017 @ 17:13:@valeriaansnoepje: wat heftig dat je het er zo naar vond dat je uit frustratie jezelf schopte ed. Heb jij al een vooruitzicht wat je nu een beetje wilt? Of nu voorlopig even rust?



Tja, ik heb eigenlijk de verkeerde opleiding gekozen denk ik. Maar wat ik dan wel zou willen doen, geen idee. Meer iets van coach of psycholoog, ik wil ook een Reiki cursus gaan volgen (na de derde cursus kun je voor jezelf beginnen, en dat trekt me heel erg). Ik zie mezelf nu alleen absoluut geen volledige opleiding meer doen, vooral niet op HBO niveau, dat is denk ik te zwaar.



Als ik dat allemaal lees over medicatie merk ik dat het toch zeer doet dat Strattera niet optimaal voor mij werkt. Maar ja, ik kan alleen kiezen uit: methylfenidaat = depressieve gevoelens als bijwerking, dexamfetamine = geen eetlust en ondergewicht, Wellbutrin = hallucinaties (zo erg dat ik nog maar 2 uur sliep omdat ze het ergste en engste waren als ik stil lag), Strattera = gevoelsmatig de helft van wat dexamfetamine en Wellbutrin (de positieve effecten daarvan, want het leek mijn "wonderpil" te zijn) deden.



Mijn huisarts weigert amiltriptyline of venlafaxine voor te schrijven, omdat dat volgens hem alleen voor depressieve klachten is. Terwijl mijn toenmalige psychiater dit wel als alternatief voor Wellbutrin zag. Zó frustrerend



Heb me voorgenomen om Strattera een jaar te geven, en ik kan nog omhoog met de dosering.

Als het dan nog niet voldoende werkt, of ik merk eerder als ik een baan heb dat het niet voldoende is, vraag ik voor een verwijzing naar een psychiater. Die weet sowieso meer van medicijnen dan mijn huisarts. Hopelijk tref ik er dan eentje die met me mee wil denken.

quote:misstwix schreef op 18 februari 2017 @ 19:16:

Ja geen probleem dat je dat vraagt zo eerlijk maar ik kan het aan hoor. Zijn veel mensen met ASS/ADD die kinderen hebben en denk niet dat je daardoor geen goede ouder kunt zijn.

Waarom denk jij dat?Omdat veel ass-ers die redelijk functioneerden helemaal vastlopen als er kinderen komen. Ik heb zelf een vrij milde vorm, maar ik zou het niet aankunnen zonder er zelf aan onderdoor gaan. Teveel prikkels. Teveel aandacht nodig. Ik kom dan niet meer aan mijn rust toe. En/of ik zou mijn kind tekort doen.

quote:impala schreef op 18 februari 2017 @ 19:56:

[...]





Omdat veel ass-ers die redelijk functioneerden helemaal vastlopen als er kinderen komen. Ik heb zelf een vrij milde vorm, maar ik zou het niet aankunnen zonder er zelf aan onderdoor gaan. Teveel prikkels. Teveel aandacht nodig. Ik kom dan niet meer aan mijn rust toe. En/of ik zou mijn kind tekort doen.Dat is voor mij hetzelfde. Ik heb een milde vorm van autisme. Maar als ik nadenk over de enorme hoeveelheid zorg en en aandacht en energie een kind vraagt. Ik zou daar denk ik niet (meer) tegen kunnen. Ik vind het heel jammer maar ik voel het als mijn verantwoordelijk om geen kind op aarde te zetten. (Plus de erfelijkheid kansen op psygische problemen vind ik eng). Maar in mijn altumie droom heb ik een man en kinderen.

Wat ik wel merk is dat ik het inderdaad zwaarder vind nu ik alleen ben dan wanneer ik een partner had.

Alles komt nu op mij neer en dan raak ik idd wel eens overprikkeld. Maar ik ben zelf ook opgegroeid met een vader die zeer waarschijnlijk ASS heeft. Denk toch dat het zich bij mannen erger uit dan bij vrouwen. Mijn vader toonde namelijk geen empathie of oprechte interesse in m'n gevoelens. Had eigenlijk alleen maar altijd kritiek op m'n gedrag en was extreem rechtuit (bot). Knuffelen of samen weg gaan etc hebben we nooit gedaan. Ik knuffel daarentegen heel vaak met mijn zoontje en zeg hem ook vaak hoeveel ik van hem hou en vraag hem naar zijn gevoel en geef hem complimenten etc. Denk dat dit komt doordat vrouwen toch een betere band hebben met hun kinderen.

Wat ook kan zijn is dat ik een foute ASS diagnose heb..denk soms dat het verward is met HSP