Baby 3 weken. Eenzaam gevoel.

Nou nieuwe baan of niet, hij zal toch moeten bijspringen. Want dat ga jij niet lang trekken zo.

Hij helpt toch ook. Doet de fles om 2100. Kan to om 19 naar bed eventueel

Balen dat hij niet meer vrij kan zijn nu...maar ja die nieuwe baan zal ook belangrijk zijn voor het gezin

Is er mss een moeder of een vriendin die even bij kan springen?

Herkenbaar! Bij mijn tweede had ik minder het 'team-gevoel' dan toen ik dat bij onze oudste had. En mijn man had niet eens een nieuwe baan. Het is even bikkelen, maar als het goed is krijgt jouw vriend ook straks weer wat meer energie als dingen wat gemakkelijker gaan op zn werk.
Ik vond het eenzaam omdat mijn man meer met de oudste deed en ik veel voor de baby zorgde. Dat hoor ik ook bij veel andere vrienden om ons heen. Bij onze oudste deden we het meer 'samen'. Nu doen we ons gezin 'samen', maar ik moest daar wel even aan wennen. En het is ook nog maar een paar weken geleden dat je bevallen bent he? Ik vond mijn verlof-periode van de tweede erg zwaar hoor, en ik had niet eens een lastige baby.
Sterkte! het komt echt goed

Herkenbaar. Probeer dagelijks een uitje te doen. Een wandeling of een naar de winkel te wandelen. Er op uit gaan is goed voor je. Probeer elke dag een mag en een moet-ding te doen.
En wat betreft man; ook jij moet af en toe even stoom afblazen. Dus als jij even naar een vriendin gaat om even koffietje te doen dan is hij even bij de kinderen. Het is ook zijn kroost.

Ik denk dat het eraan ligt dat dit je tweede is. Zo'n relaxte kraamperiode heb ik niet meer ervaren in elk geval en ja dat voelde heel eenzaam en alleen en het leek wel of ik alleen nog maar goed was voor voedingen/fruithapjes/prakjes maken en luiers verschonen maar echt het wordt beter.

Ja met de 2e is het idd anders dan bij de 1e,dat ervaar ik ook (onze jongste is nu bijna 11wkn)
Het hele eenzame wat jij beschrijft ken ik niet maar ik miste soms ook wel het teamgevoel wat ik bij de eerste wel ervaarde. Sinds jongste een week of 6 is, is dit eigenlijk veel en veel minder geworden.. De routine kwam weer terug in ons gezin. Alsof het nooit anders was geweest.(en ik vind de eerste weken met een baby sowieso heel pittig) Probeer er elke dag uit te gaan en onder de mensen te komen, al is het maar voor een pak melk.
En ws heb je nog wel last van je hormonen
Kop op!

Herken ik wel hoor. Hier gaat het niet zozeer om de praktische dingen, maar meer een andere emotionele golflengte ofzo. Ik ben nog veel meer "in het nest" en hij niet. Ik wijt het ook maar aan hormonen.

Ik moest al snel aan het werk, dus heb part time verlof, maar vind het maar niks. ben gewend heel veel te doen, maar ga haar nog niet overal heenslepen of uitbesteden. Veel mensen zijn op vakantie of werken, dus een bezoekje is ook schaars. Dan duren de dagen lang en met zoveel enoties voelt dat bij mij ook eenzaam soms.

Ik moet wel zeggen dat hier in praktische zin wel meer wordt bijgedragen, ondanks druk werk. En dat helpt wel. Maar emotionele connectie is nog niet op peil.

Dat helpt ook niet, dat apart slapen. Gebeurt hier ook regelmatig en is ook heel nuttig, maar het haalt een gedeelte intimiteit weg. Daarvan denk ik steeds bij mezelf dat het straks weer wat normaler is, dus tijdelijk. Geloof ik van de emotionele connectie ook wel, dat als de storm weer wat gaat liggen, het beter wordt. In de tussentijd is het natuurlijk niet de bedoeling dat je je zo voelt. Dat van die beslissingen herken ik ook, ik probeer echt te overleggen en te betrekken, maar dat lukt niet echt. Of ik neem een beslissing die niet bevalt en dat komt de connectie ook niet ten goede .

Wat mij wel helpt is praten met vriendinnen. Heb je mensen om je heen waar je mee kan afspreken?

En heb je het al met hem besproken/aangegeven?

ik herken het ook .zeker in de eerste weken/maanden met een pasgeboren baby,maar ook nu een van onze kinderen extra zorg nodig heeft,ik met dit kind beneden slaap en veel met hem en zn broertjes en zusje bezig ben. man is aan het werk,komt moe thuis (savonds om 21/22 uur) en dan hebben we weinig tijd/aandacht voor elkaar (in de zin van nooit alleen) en slapen we ook nog apart. dat voelt voor mij verwijderend en eenzaam.
wat wij doen,en ook deden in de eerste periode met kleine baby,is onze momentjes pakken.als kind slaapt of even zoet is even het bed in duiken,of op de bank tegen elkaar aankruipen met een kop thee en nootjes.soms wel 2 keer per maand op zaterdagavond uit eten.en na het eten een extra rondje rijden voor we naar huis gingen terwijl we bijpraatten.
op zondagochtend ook veel theemomentjes,samen op de bank of in de tuin. smiddags kort met zn allen op stap.
daar ook duidelijke afspraken over maken,dat hij er ook bewust mee aan de slag kan en niet zn eigen tijd invult en jou teleurstelt.mannen voelen dat gewoon niet zo,maar een beetje vent wil er met liefde aan meewerken om even tijd voor elkaar te maken.
en blijven praten natuurlijk.niet klagen en elkaars gevoelens niet serieus nemen,maar allebei je gevoelens uitspreken,naar elkaar luisteren en begrip tonen en oplossingen zoeken,al zijn ze nog zo klein (zoals een kwartiertje thee drinken).
ik denk dat hormonen en vermoeidheid meespelen in je gevoel.dat het daardoor zwaarder voelt dan het in werkelijkheid is.dat heb ik wel tenminste. als ik weer uitgerust ben dan denk ik;waar heb ik me druk om gemaakt?dan snap ik wel waarom manlief zich niet uit zichzelf ging lopen uitsloven voor meer aandacht voor mij/elkaar.
maar op het moment voel je het wel zo,dus mag/moet er wel wat mee gedaan worden.
als laatste is het denk ik ook een stukje accepteren dat het momenteel zo is.het is ook "pas" 3 weken he,geen jaar of jaren.
anyway;praat,niet verwijtend en met eventueel begrip voor zn onbegrip, met je vriend.
sterkte!

Herken het ontzettend. Bij allebei de kinderen gehad. Iedereen gaat door met het gewone leven en jij zit daar dan thuis te zitten, hormonaal. Dagen duren een eeuwigheid. Ik heb geen oplossing, maar weet dat het over gaat. Laat mensen lekker langskomen, zoveel mogelijk. Alle afleiding is fijn!

En: vergeet elkaar niet. Deze periode hebben jullie beide nog jullie slaap extra hard nodig. Maar wanneer jullie weer wat langere nachten hebben, ga weer samen dingen doen.