Psyche
alle pijlers
Bang in mijn eigen huis
vrijdag 18 juni 2010 om 19:34
In mijn jeugd en tienerjaren ben ik het slachtoffer geworden van bedreiging en van twee woninginbraken. Bij de laatste inbraak was ik thuis (en lag ik boven te slapen), maar de eerste maakte misschien veel meer indruk omdat er spullen vernield waren en omdat de voetsporen van de daders letterlijk op de vloer te zien waren. Dat iemand binnendringt in het domein wat voor jou het allerveiligst moet zijn, is heel heftig om mee te maken.
Op de één of andere manier houden die inbraken me nu nog sterk bezig. Zo vind ik het nog steeds eng om alleen thuis te zijn. Als ik alleen ben en ik hoor in een andere ruimte in het huis een (in mijn ogen verdacht) geluid, durf ik er bijna niet te gaan kijken.
Als ik even naar boven moet om iets te pakken ofzo, dan durf ik niet de achterdeur open te laten staan. Ik laat programma's zoals 'Opsporing Verzocht' maar voor wat ze zijn, want die boezemen me teveel angst in.
Ik heb de pech gehad dat - toen ik een leeftijd bereikte waarop ik wel alleen thuis MOEST zijn/slapen (bijv.) omdat mijn ouders op vakantie gingen-, ik enkele zomers achter elkaar (!) 's nachts werd wakker gebeld door een hijger die doodleuk zei dat ie me wel kwam opzoeken. M.a.w.: iemand moest wel weten dat ik alleen thuis was (en dat is héél naar. Je voelt je dan ontzettend kwetsbaar). Waarschijnlijk was het een of andere grapjurk uit de buurt, maar ja...ik zag al een seriemoordenaar voor de deur staan
Het beetje vertrouwen dat ik had opgebouwd en de moed die ik mezelf had ingesproken verdwenen toen (definitief?) als sneeuw voor de zon.
Onlangs ben ik verhuisd naar een woning waar je helemaal omheen kunt lopen (vrijstaand). En nu komt het probleem: 's nachts ben ik daar verschrikkelijk bang. Bang voor een herhaling, maar dan met een échte confrontatie met inbrekers of andere engerds. Ik krijg er gewoon hartkloppingen van. Ieder geluidje hoor ik. Ik probeer mezelf dan te sussen, maar dan word het alleen maar erger. Midden in de nacht lig ik soms een uur wakker te bibberen en kijk ik nog maar eens uit het raam of er écht geen mafkees in de tuin staat.
Wat kan ik doen?? Ik schaam me dood, want dit vind ik niet echt volwassen...Maar aan de andere kant, als ik andere vrouwen spreek zeggen ze ook dat ze niet graag alleen thuis zijn. Maar misschien liggen zij er niet 's nachts wakker van?
Ik zie mezelf niet echt bij een psycholoog aankloppen voor dit gedoe. Maar als ik het tegen bekenden zeg, dan zeggen ze: 'Ach, je hoeft toch niet bang te zijn, alles zit op slot en blabla' en dan voel ik me onbegrepen. Pff...dit kan toch ook niet zo?
Op de één of andere manier houden die inbraken me nu nog sterk bezig. Zo vind ik het nog steeds eng om alleen thuis te zijn. Als ik alleen ben en ik hoor in een andere ruimte in het huis een (in mijn ogen verdacht) geluid, durf ik er bijna niet te gaan kijken.
Als ik even naar boven moet om iets te pakken ofzo, dan durf ik niet de achterdeur open te laten staan. Ik laat programma's zoals 'Opsporing Verzocht' maar voor wat ze zijn, want die boezemen me teveel angst in.
Ik heb de pech gehad dat - toen ik een leeftijd bereikte waarop ik wel alleen thuis MOEST zijn/slapen (bijv.) omdat mijn ouders op vakantie gingen-, ik enkele zomers achter elkaar (!) 's nachts werd wakker gebeld door een hijger die doodleuk zei dat ie me wel kwam opzoeken. M.a.w.: iemand moest wel weten dat ik alleen thuis was (en dat is héél naar. Je voelt je dan ontzettend kwetsbaar). Waarschijnlijk was het een of andere grapjurk uit de buurt, maar ja...ik zag al een seriemoordenaar voor de deur staan
Het beetje vertrouwen dat ik had opgebouwd en de moed die ik mezelf had ingesproken verdwenen toen (definitief?) als sneeuw voor de zon.
Onlangs ben ik verhuisd naar een woning waar je helemaal omheen kunt lopen (vrijstaand). En nu komt het probleem: 's nachts ben ik daar verschrikkelijk bang. Bang voor een herhaling, maar dan met een échte confrontatie met inbrekers of andere engerds. Ik krijg er gewoon hartkloppingen van. Ieder geluidje hoor ik. Ik probeer mezelf dan te sussen, maar dan word het alleen maar erger. Midden in de nacht lig ik soms een uur wakker te bibberen en kijk ik nog maar eens uit het raam of er écht geen mafkees in de tuin staat.
Wat kan ik doen?? Ik schaam me dood, want dit vind ik niet echt volwassen...Maar aan de andere kant, als ik andere vrouwen spreek zeggen ze ook dat ze niet graag alleen thuis zijn. Maar misschien liggen zij er niet 's nachts wakker van?
Ik zie mezelf niet echt bij een psycholoog aankloppen voor dit gedoe. Maar als ik het tegen bekenden zeg, dan zeggen ze: 'Ach, je hoeft toch niet bang te zijn, alles zit op slot en blabla' en dan voel ik me onbegrepen. Pff...dit kan toch ook niet zo?
vrijdag 18 juni 2010 om 20:16
quote:Toermalijn schreef op 18 juni 2010 @ 20:03:
Huis is goed beveiligd ja. En die sensoren zijn handig, maar ook een probleem, want ze knipperen ook wel eens aan als het waait (en er takken bewegen ofzo).
Zit meteen rechtop in bed als dat licht mijn slaapkamer in schijnt. haha.
Dat kan een tuinier oplossen. Even wat takken wegzagen.
Hebben jullie ook een goed en hoog hek om de tuin om het indringers moeilijk te maken?
Huis is goed beveiligd ja. En die sensoren zijn handig, maar ook een probleem, want ze knipperen ook wel eens aan als het waait (en er takken bewegen ofzo).
Zit meteen rechtop in bed als dat licht mijn slaapkamer in schijnt. haha.
Dat kan een tuinier oplossen. Even wat takken wegzagen.
Hebben jullie ook een goed en hoog hek om de tuin om het indringers moeilijk te maken?
vrijdag 18 juni 2010 om 20:17
vrijdag 18 juni 2010 om 20:24
Sophiepapa, ik zal mijn man maar eens een snoeischaar in handen geven. Ga het hem gelijk laten doen! haha. En dat hek moet er nog komen.
Fijn om te weten dat psych in een basisverzekering zit. Ik dacht dat dat aardig was wegbezuinigd. En inderdaad zal een huisarts wel een goede psych weten. Ik zou niet weten waar ik een goede moest vinden.
Fijn om te weten dat psych in een basisverzekering zit. Ik dacht dat dat aardig was wegbezuinigd. En inderdaad zal een huisarts wel een goede psych weten. Ik zou niet weten waar ik een goede moest vinden.
vrijdag 18 juni 2010 om 20:25
quote:Toermalijn schreef op 18 juni 2010 @ 20:12:
Dank je prinses op de erwt. Als het vergoed zou kunnen worden...heel fijn! In mijn beleving is een psych altijd heel duur (maar misschien heb ik te vaak naar Dokter Rossie in Gooische Vrouwen gekeken??)
Da's teveel Gooische Vrouwen inderdaad
Er zit in ieder geval een aantal sessies in je basisverzekering. Kijk anders even in je polis of bel je verzekering even om het na te vragen
Dank je prinses op de erwt. Als het vergoed zou kunnen worden...heel fijn! In mijn beleving is een psych altijd heel duur (maar misschien heb ik te vaak naar Dokter Rossie in Gooische Vrouwen gekeken??)
Da's teveel Gooische Vrouwen inderdaad
Er zit in ieder geval een aantal sessies in je basisverzekering. Kijk anders even in je polis of bel je verzekering even om het na te vragen
Peas on earth!
vrijdag 18 juni 2010 om 20:26
Ik zou ook absoluut naar de psych gaan.
Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten en heb er nog steeds spijt van dat ik toen niet geweest ben.
Helaas was het geen irreeele angst. Heb het nog 4 keer moeten meemaken voor ik verhuisde van een vrijstaand huis, naar een appartement op de hoogste verdieping van een flat. Door mijn beroep kom ik ook 's nachts buiten en dan rende ik dus echt tussen mijn woning en de auto (dat wordt vast lastig tot mijn 67e ).
Je kunt gewoon je huisarts bellen en je probleem en voorstel voorleggen. Meestal hoef je niet eens op consult.
Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten en heb er nog steeds spijt van dat ik toen niet geweest ben.
Helaas was het geen irreeele angst. Heb het nog 4 keer moeten meemaken voor ik verhuisde van een vrijstaand huis, naar een appartement op de hoogste verdieping van een flat. Door mijn beroep kom ik ook 's nachts buiten en dan rende ik dus echt tussen mijn woning en de auto (dat wordt vast lastig tot mijn 67e ).
Je kunt gewoon je huisarts bellen en je probleem en voorstel voorleggen. Meestal hoef je niet eens op consult.
vrijdag 18 juni 2010 om 20:32
Check: het wordt vergoed (idd 8 gesprekken).
Ik dacht ook altijd (excuses, ja ik weet het) dat je - als je voor een vergoeding in aanmerking wilde komen- probleem echt medisch of heel complex geworden moest zijn. Dus: psychosomatisch ofzo. En dat mijn probleem dus niet ernstig genoeg zou zijn om vergoed te worden (en dus (te) duur zou zijn).
Ik dacht ook altijd (excuses, ja ik weet het) dat je - als je voor een vergoeding in aanmerking wilde komen- probleem echt medisch of heel complex geworden moest zijn. Dus: psychosomatisch ofzo. En dat mijn probleem dus niet ernstig genoeg zou zijn om vergoed te worden (en dus (te) duur zou zijn).
vrijdag 18 juni 2010 om 20:34
Hey Toermalijn, wat vervelend dat je zo angstig bent! Er zijn al genoeg goede tips gegeven, dus het enige wat ik nog wil zeggen is dat je zeker hulp moet zoeken want je hebt een serieuze angst die duidelijk ergens vandaan komt. Bovendien denk ik dat je ook iets aan je probleem moet doen vanwege je partner. Straks krijgt hij het idee dat ie je niet alleen mag/kan laten. Dat is niet erg positief voor je relatie natuurlijk!
Succes met het oplossen van je probleem en een dikke knuffel!
Succes met het oplossen van je probleem en een dikke knuffel!
vrijdag 18 juni 2010 om 20:36
Hey Toermalijn,
Moedig van je!! Geen schaamte nodig hoor nav je verhaal zeker niet! Ik ben het eens met de tips wat betreft EMDR. Het is uiteraard aan een professional om dit in te schatten, maar
voor ingrijpende gebeurtenissen kan dit heel goed werken!
Je kunt even kijken op www.emdr.nl en daar kun je ook zien of een therapeut is aangesloten.
Succes!!
Moedig van je!! Geen schaamte nodig hoor nav je verhaal zeker niet! Ik ben het eens met de tips wat betreft EMDR. Het is uiteraard aan een professional om dit in te schatten, maar
voor ingrijpende gebeurtenissen kan dit heel goed werken!
Je kunt even kijken op www.emdr.nl en daar kun je ook zien of een therapeut is aangesloten.
Succes!!
vrijdag 18 juni 2010 om 20:44
Toermalijn: hij heeft nooit geweten dat ik thuis was want ik had net op tijd mijn kamerdeur op slot (studentenhuis). Hij stond te morrelen aan de ene kant en ik stond met het broodmes aan de andere kant van de deur naar de klink te staren. Later heb ik hem door de rest van het huis horen lopen en uiteindelijk ging hij door de voordeur naar buiten. En ik, ik hing uit het raam met mijn fototoestel, maar kon helaas alleen zijn rug zien. Bizar, dat was dus 1 van de dingen waar ik aan dacht tijdens de inbraak.
Ik wens je heel veel sterkte en succes bij de psych.
Ik wens je heel veel sterkte en succes bij de psych.
vrijdag 18 juni 2010 om 20:55
zondag 20 juni 2010 om 21:11
Dank allemaal voor de reacties! Heel erg fijn!
Mayou, een supereng verhaal. Wel heel gek idd dat je tijdens zo'n inbraak toch nog zo nuchter kan denken. Misschien is dat wel het overlevingsinstinct?
Een vechtsport gaat nu helaas niet lukken (ben halverwege mijn zwangerschap) en een hond lijkt me na de komst van een kindje niet zo fijn (i.v.m. bijten als kinderen gaan kruipen). Had er al wel over nagedacht en vandaag heb ik het er met mijn man over gehad dat er over een aantal jaren een Duitse Herder komt! Lijkt me geweldig. Durf ik misschien ook eindelijk eens alleen door het park of bos te lopen.
Mayou, een supereng verhaal. Wel heel gek idd dat je tijdens zo'n inbraak toch nog zo nuchter kan denken. Misschien is dat wel het overlevingsinstinct?
Een vechtsport gaat nu helaas niet lukken (ben halverwege mijn zwangerschap) en een hond lijkt me na de komst van een kindje niet zo fijn (i.v.m. bijten als kinderen gaan kruipen). Had er al wel over nagedacht en vandaag heb ik het er met mijn man over gehad dat er over een aantal jaren een Duitse Herder komt! Lijkt me geweldig. Durf ik misschien ook eindelijk eens alleen door het park of bos te lopen.
zondag 20 juni 2010 om 23:27
Lastig idd.
Ik ben zelf ook vrij bang aangelegd. Heb ook weleens een inbraak meegemaakt maar het komt bij mij, volgens mij, meer door het kijken naar enge films
Toen ik nog thuis woonde (oud, jaren '30 huis met grond er omheen) toen durfde ik 's nachts nooit naar de WC (die was beneden) en die ene keer in het jaar dat ik écht moest als pa en ma al lagen te slapen, dan rende ik naar beneden en deed alle lampen aan.
Ik vond het ook altijd zo eng om de grote, donkere tuin in te kijken. Dan dacht ik idd ook dat er iemand stond ofzo.
Nu woon ik in een appartement op de 3e verdieping en het is wel iets minder. Het is fijn dat er niet zomaar een vreemde aan je voordeur kan staan. Toch laat ik soms nog weleens een lampje aan.
Toevallig dat ik er van de week nog aan dacht. Ik was in het nieuwe huisje van een vriendin. Was een oud huisje waar ze alleen woont. Wel midden in de stad máááár in de tuin stond zo'n oude stenen schutting (met van die betonblokken) die bijna helemaal afgebrokkeld was. Brrrr dan ga ik gelijk denken dat iemand dan zo in je tuin staat en aan je achterdeur staat te rommelen. Wat ik ook eng vond was dat er in 1 van de slaapkamers een trap naar de zolder was. Ik vroeg of ze dat niet eng vond. Zij vond van niet maar oeh mij lijkt dat verschrikkelijk. Er zat geen deur in het kozijn en als ik dan niet kan zien wat er "om de hoek" is.... brrrrrrrrrrr Ik slaap dan ook altijd met de slaapkamerdeur dicht.
Ik ben zelf ook vrij bang aangelegd. Heb ook weleens een inbraak meegemaakt maar het komt bij mij, volgens mij, meer door het kijken naar enge films
Toen ik nog thuis woonde (oud, jaren '30 huis met grond er omheen) toen durfde ik 's nachts nooit naar de WC (die was beneden) en die ene keer in het jaar dat ik écht moest als pa en ma al lagen te slapen, dan rende ik naar beneden en deed alle lampen aan.
Ik vond het ook altijd zo eng om de grote, donkere tuin in te kijken. Dan dacht ik idd ook dat er iemand stond ofzo.
Nu woon ik in een appartement op de 3e verdieping en het is wel iets minder. Het is fijn dat er niet zomaar een vreemde aan je voordeur kan staan. Toch laat ik soms nog weleens een lampje aan.
Toevallig dat ik er van de week nog aan dacht. Ik was in het nieuwe huisje van een vriendin. Was een oud huisje waar ze alleen woont. Wel midden in de stad máááár in de tuin stond zo'n oude stenen schutting (met van die betonblokken) die bijna helemaal afgebrokkeld was. Brrrr dan ga ik gelijk denken dat iemand dan zo in je tuin staat en aan je achterdeur staat te rommelen. Wat ik ook eng vond was dat er in 1 van de slaapkamers een trap naar de zolder was. Ik vroeg of ze dat niet eng vond. Zij vond van niet maar oeh mij lijkt dat verschrikkelijk. Er zat geen deur in het kozijn en als ik dan niet kan zien wat er "om de hoek" is.... brrrrrrrrrrr Ik slaap dan ook altijd met de slaapkamerdeur dicht.
donderdag 24 juni 2010 om 12:48
Hoi!
Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie begrip en het lezen van mijn posts. Ook laat ik even weten 'hoe het verhaal afloopt':
Vandaag ben ik bij de HA geweest. Ik deed mijn verhaal en vroeg blozend of mijn geval 'erg genoeg was' voor een verwijzing, waarop ze antwoordde dat er reden genoeg was om naar een psych te gaan als ik last had van mijn angsten (en ik me maar zorgen maken dat ik me aanstelde ofzo.. ).
Ik was trouwens best geëmotioneerd (niet huilen, maar wel bijna), waarop ze zei dat er dus wel degelijk reden genoeg was .
Over een paar weken kan ik bij een psycholoog terecht (EMDR-therapeut). En zoals reeds verwacht door medeforummers, is dat vooruitzicht al een héle opluchting.
Bedankt allemaal!
Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie begrip en het lezen van mijn posts. Ook laat ik even weten 'hoe het verhaal afloopt':
Vandaag ben ik bij de HA geweest. Ik deed mijn verhaal en vroeg blozend of mijn geval 'erg genoeg was' voor een verwijzing, waarop ze antwoordde dat er reden genoeg was om naar een psych te gaan als ik last had van mijn angsten (en ik me maar zorgen maken dat ik me aanstelde ofzo.. ).
Ik was trouwens best geëmotioneerd (niet huilen, maar wel bijna), waarop ze zei dat er dus wel degelijk reden genoeg was .
Over een paar weken kan ik bij een psycholoog terecht (EMDR-therapeut). En zoals reeds verwacht door medeforummers, is dat vooruitzicht al een héle opluchting.
Bedankt allemaal!
donderdag 24 juni 2010 om 17:06
