Psyche
alle pijlers
Bang om dement te worden.
zaterdag 21 april 2018 om 21:53
Nu ik ouder word, (net 45, eigenlijk dus best nog jong) spookt dit steeds meer door mijn hoofd.
Mijn overgrootmoeder, oma en de zussen van mijn oma, waren allemaal dement. Mijn moeder (71) gelukkig nog niet, maar ook die is best wel meebezig, heb ik het idee. (Dingen op FB van de alzheimerstichting e.d.)
Ik heb dingen gezeten bij mijn oma en haar zussen, wat ik echt niet wil voor mezelf, geen besef meer van hygiëne, hallucineren en dat wil ik dus echt niet. Ik ben ook zeker van plan om hier een euthanasieverklaring voor optie stellen, voor het te laat is, maar besef ook dat het ook aan mij voorbij kan gaan.
Zijn er meer forum leden met deze angst?
Mijn overgrootmoeder, oma en de zussen van mijn oma, waren allemaal dement. Mijn moeder (71) gelukkig nog niet, maar ook die is best wel meebezig, heb ik het idee. (Dingen op FB van de alzheimerstichting e.d.)
Ik heb dingen gezeten bij mijn oma en haar zussen, wat ik echt niet wil voor mezelf, geen besef meer van hygiëne, hallucineren en dat wil ik dus echt niet. Ik ben ook zeker van plan om hier een euthanasieverklaring voor optie stellen, voor het te laat is, maar besef ook dat het ook aan mij voorbij kan gaan.
Zijn er meer forum leden met deze angst?
Such a beautiful place to be with Friends.
zondag 22 april 2018 om 08:44
Fijn dat er zoveel herkenning is. Dat van die euthanasie wist ik niet, dacht dat een verklaring wel genoeg zou zijn, ga mezelf er zeker in verdiepen.
NosceTelpsum, dat herken ik wel, ben heel slecht in namen onthouden en dan denk ik inderdaad, zou dat hierdoor komen...
NosceTelpsum, dat herken ik wel, ben heel slecht in namen onthouden en dan denk ik inderdaad, zou dat hierdoor komen...
Such a beautiful place to be with Friends.
zondag 22 april 2018 om 16:36
Ik denk daar niet aan, als ik iets vergeet. En mijn vader vergeet ook weleens wat (maar naar mijn mening niet vaak). Niet bij mij en niet bij hem denk ik aan dementie. We hebben per slot van rekening geen computergeheugens in ons hoofd!NosceTeIpsum schreef: ↑22-04-2018 08:34Ik ben jonger dan jij, maar ook ik heb een zekere angst dat ik dement zal worden. Vooral als ik iets vergeet of niet helemaal goed uit m’n woorden kom vliegt er even door mijn hoofd “zou dit het begin zijn?”. Rationeel slaat het nergens op.
World of Warcraft: Legion
zondag 22 april 2018 om 16:51
Dementie is een grote angst van mij. Het komt niet voor in de familie, maar ja, dat betekent nog niet dat ik het niet alsnog kan krijgen. (een aangetrouwde tante van mij werd al op jonge leeftijd dement, dus het is niet per se alleen een probleem van bejaarden)
Als het aan mij ligt, ga ik een proces van dementeren zeker niet meemaken. Wat een ongelooflijke gruwel moet dat zijn, echt een van de smerigste ziekten die er zijn. Ik ben al lid geworden van de Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde. Ik ben pas 50, maar denk wel regelmatig over zulke dingen na (deed ik overigens ook al toen ik nog een tiener was). Wat me bang maakt, is dat ik - stel dát ik dement zou worden, want ik hoop/denk/wil uiteraard dat dat niet gebeurt - niet goed kan bepalen wanneer ik er dan uit zou willen stappen. En dat ik dan op een bepaald moment het punt voorbij laat gaan waarop ik dat nog zelf kan beslissen. En het verdere proces dan alsnog door moet.
Laatst een keer over gediscussieerd met vriendinnen. Een was heel stellig, als je bij je volle verstand een euthanasieverklaring hebt opgesteld waarin staat dat je dood wilt als je dement bent, moet dat gebeuren. Ik zei: maar wat nou als die persoon toch best gelukkig lijkt te zijn? (want wellicht is dementie niet voor iedereen een vreselijke lijdensweg) Nee, niets mee te maken, wil was wil. Ik kon haar niet aan het verstand brengen dat het zo niet kan werken. En dat een arts er toch ook niet aan kan voldoen, als iemand al niet meer wilsbekwaam is, maar wel dement en een gelukkige indruk maakt?
Hoe dan ook, lijkt me de hel als je gaat beseffen dat je begint te dementeren, maar kinderen hebt of een partner die jou niet kan missen, kún je dan de knoop wel doorhakken voordat het point of no return daar is, zeg maar?
Anyway. TO, je bent dus niet de enige die zich met deze zaken bezighoudt.
Als het aan mij ligt, ga ik een proces van dementeren zeker niet meemaken. Wat een ongelooflijke gruwel moet dat zijn, echt een van de smerigste ziekten die er zijn. Ik ben al lid geworden van de Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde. Ik ben pas 50, maar denk wel regelmatig over zulke dingen na (deed ik overigens ook al toen ik nog een tiener was). Wat me bang maakt, is dat ik - stel dát ik dement zou worden, want ik hoop/denk/wil uiteraard dat dat niet gebeurt - niet goed kan bepalen wanneer ik er dan uit zou willen stappen. En dat ik dan op een bepaald moment het punt voorbij laat gaan waarop ik dat nog zelf kan beslissen. En het verdere proces dan alsnog door moet.
Laatst een keer over gediscussieerd met vriendinnen. Een was heel stellig, als je bij je volle verstand een euthanasieverklaring hebt opgesteld waarin staat dat je dood wilt als je dement bent, moet dat gebeuren. Ik zei: maar wat nou als die persoon toch best gelukkig lijkt te zijn? (want wellicht is dementie niet voor iedereen een vreselijke lijdensweg) Nee, niets mee te maken, wil was wil. Ik kon haar niet aan het verstand brengen dat het zo niet kan werken. En dat een arts er toch ook niet aan kan voldoen, als iemand al niet meer wilsbekwaam is, maar wel dement en een gelukkige indruk maakt?
Hoe dan ook, lijkt me de hel als je gaat beseffen dat je begint te dementeren, maar kinderen hebt of een partner die jou niet kan missen, kún je dan de knoop wel doorhakken voordat het point of no return daar is, zeg maar?
Anyway. TO, je bent dus niet de enige die zich met deze zaken bezighoudt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
