Psyche
alle pijlers
Bang om in het openbaar over te geven
woensdag 20 april 2022 om 14:37
Ik heb een chronische aandoening en daardoor dagelijks vermoeid en beroerd, ook vaak misselijk. Soms kan dit ineens opzetten. Ik heb daardoor een angststoornis ontwikkeld met de angst om op openbare plekken over te moeten geven. Thuis of op werk heb ik er geen moeite mee omdat de wc vlakbij is en niemand het hoort of ziet. Daadwerkelijk overgeven is in het openbaar nog niet gebeurd, wel flink kokhalzen. Maar ben altijd bang dat ik de wc niet haal en mensen het zien/horen. En hierdoor word ik alleen maar misselijker als ik er aan denk. Durf de laatste tijd niet meer dingen af te spreken en de deur uit te gaan naar plekken die voor mij niet bekend zijn. Soms is die angst zo heftig dat ik denk ‘geef gewoon over dan hebben we dat ook weer gehad’.
Ik krijg al psychische hulp en heb standaard een plastic zakje/smintjes en water bij mocht ik niet lekker worden.
Ben eigenlijk op zoek naar geruststelling of hoe jij evt. zou reageren als iemand door ziekte in het openbaar overgeeft?
Ik krijg al psychische hulp en heb standaard een plastic zakje/smintjes en water bij mocht ik niet lekker worden.
Ben eigenlijk op zoek naar geruststelling of hoe jij evt. zou reageren als iemand door ziekte in het openbaar overgeeft?
woensdag 20 april 2022 om 15:07
Goed dat je al hulp hebt gezocht, naar voor je dat je dit ervaart.
Ik denk dat als je over zou geven op een plek met mensen, de meesten het alleen maar rot zouden vinden voor jou, en je zouden willen helpen. Zoals hierboven ook genoemd, ik zou je wat aanbieden, vragen of ik iets voor je kan doen, iemand voor je bellen etc.
Ik denk dat als je over zou geven op een plek met mensen, de meesten het alleen maar rot zouden vinden voor jou, en je zouden willen helpen. Zoals hierboven ook genoemd, ik zou je wat aanbieden, vragen of ik iets voor je kan doen, iemand voor je bellen etc.
woensdag 20 april 2022 om 15:34
Ik heb heel vaak in het openbaar overgeven.
Ik heb namelijk twee keer een hyperemesis gravidarum zwangerschap gehad met meerdere ziekenhuis opnames en dagelijkse medicatie.
Beide zwangerschappen niet kunnen werken maar zeker tijdens mijn laatste zwangerschap, toen er al een kleuter rondliep, moest ik wel naar buiten.
Ik had altijd speciale overgeeft zakjes bij de hand en mensen zijn inderdaad vrij behulpzaam. Regelmatig werd mij water en/of een zitplaats aangeboden. Overgeven deed ik liever in een zakje dan op een vreemde wc.
Ook het weggooien van mijn volle zakjes is nooit een probleem geweest, het is een schaamte waar je overheen moet maar ik had geen andere keuze.
Ondansetron, de tabletten die onder je tong oplossen hebben mij wel heel erg geholpen tegen de misselijkheid en overgeven. Misschien is dit iets om met uw arts te bespreken.
Ik heb namelijk twee keer een hyperemesis gravidarum zwangerschap gehad met meerdere ziekenhuis opnames en dagelijkse medicatie.
Beide zwangerschappen niet kunnen werken maar zeker tijdens mijn laatste zwangerschap, toen er al een kleuter rondliep, moest ik wel naar buiten.
Ik had altijd speciale overgeeft zakjes bij de hand en mensen zijn inderdaad vrij behulpzaam. Regelmatig werd mij water en/of een zitplaats aangeboden. Overgeven deed ik liever in een zakje dan op een vreemde wc.
Ook het weggooien van mijn volle zakjes is nooit een probleem geweest, het is een schaamte waar je overheen moet maar ik had geen andere keuze.
Ondansetron, de tabletten die onder je tong oplossen hebben mij wel heel erg geholpen tegen de misselijkheid en overgeven. Misschien is dit iets om met uw arts te bespreken.
woensdag 20 april 2022 om 16:32
Dank voor jullie reacties!
Mij lijkt het dus vooral gênant en ongemakkelijk. Dat mensen gaan denken ‘Bah, wat smerig’ of ‘Blijf thuis als je je zo ziek voelt’. Het is natuurlijk ook geen prettig aangezicht als je het ziet en sommige mensen kunnen er niet tegen.
Maar als ik het zie gebeuren bij iemand anders reageer ik zelf eigenlijk ook als bovenstaande.
Mij lijkt het dus vooral gênant en ongemakkelijk. Dat mensen gaan denken ‘Bah, wat smerig’ of ‘Blijf thuis als je je zo ziek voelt’. Het is natuurlijk ook geen prettig aangezicht als je het ziet en sommige mensen kunnen er niet tegen.
Maar als ik het zie gebeuren bij iemand anders reageer ik zelf eigenlijk ook als bovenstaande.
woensdag 20 april 2022 om 16:38
Oh dat zou ik totaal niet denken. Ik zou het juist heel erg rot vinden voor de zieke en hulp aanbieden. Of als er al hulp is: hopen dat diegene zich gauw beter voelt en veilig thuis komt.Depresso01 schreef: ↑20-04-2022 16:32Dank voor jullie reacties!
Mij lijkt het dus vooral gênant en ongemakkelijk. Dat mensen gaan denken ‘Bah, wat smerig’ of ‘Blijf thuis als je je zo ziek voelt’. Het is natuurlijk ook geen prettig aangezicht als je het ziet en sommige mensen kunnen er niet tegen.
Maar als ik het zie gebeuren bij iemand anders reageer ik zelf eigenlijk ook als bovenstaande.
•
woensdag 20 april 2022 om 16:41
Ik ben geen goede graadmeter omdat ik emotofobie heb, ik zou compleet in paniek raken en zo snel mogelijk weg proberen te komen.
Maar ik vind het wel heel fijn om te lezen dat er zoveel mensen zijn die je zouden willen helpen en geruststellen. In mijn belevingswereld vindt iedereen het net zo beangstigend als ik en om dan het tegendeel te lezen vind ik fijn voor degene die zich op dat moment zo slecht voelt.
Ik zou namelijk wel graag te hulp willen kunnen schieten (niet perse bij iemand die zich lam heeft gezopen maar wel bij iemand die oprecht heel erg ziek is) maar het lukt mij gewoon niet.
Maar ik vind het wel heel fijn om te lezen dat er zoveel mensen zijn die je zouden willen helpen en geruststellen. In mijn belevingswereld vindt iedereen het net zo beangstigend als ik en om dan het tegendeel te lezen vind ik fijn voor degene die zich op dat moment zo slecht voelt.
Ik zou namelijk wel graag te hulp willen kunnen schieten (niet perse bij iemand die zich lam heeft gezopen maar wel bij iemand die oprecht heel erg ziek is) maar het lukt mij gewoon niet.
hendrikje106 wijzigde dit bericht op 20-04-2022 16:42
Reden: Typo
Reden: Typo
0.08% gewijzigd
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
woensdag 20 april 2022 om 16:45
ik moet zeggen, dat toen ik door mijn zwangerschappen veel moest overgeven. Ik zo beroerd was... dat het me weinig meer kon schelen wat anderen vonden
Heb wel altijd een wc gehaald, al was het soms maar net. Vreselijke tijd
Dus bij anderen heb ik ook vooral medelijden. Hoewel 1x toen iemand dichtbij me overgaf in het afvalbakje in de trein. Dat vond ik vooral smerig
woensdag 20 april 2022 om 16:51
Ik heb een keer moeten overgeven in de bus in hartje Utrecht.
Ik hield het niet meer. Ik heb de chauffeur gevraagd om me eruit te laten buiten een halte. Hij weigerde. Toen zei ik: er zijn twee keuzes. Of ik kots je hele bus eronder, of ik doe dat op straat.
Ik mocht naar buiten.
Het boeide me totaal niet wat anderen dachten. Wat eruit moet, moet eruit. Mensen zien niet aan jou of je een ziekte hebt of niet. Die zien alleen iemand kosten en zijn je direct weer vergeten.
Ik hield het niet meer. Ik heb de chauffeur gevraagd om me eruit te laten buiten een halte. Hij weigerde. Toen zei ik: er zijn twee keuzes. Of ik kots je hele bus eronder, of ik doe dat op straat.
Ik mocht naar buiten.
Het boeide me totaal niet wat anderen dachten. Wat eruit moet, moet eruit. Mensen zien niet aan jou of je een ziekte hebt of niet. Die zien alleen iemand kosten en zijn je direct weer vergeten.
Grant me the serenity to accept the things I cannot change, courage to change the things I can and wisdom to know the difference.
woensdag 20 april 2022 om 16:52
Ah ja dit snap ik wel! Ik vind overgeven een naar iets en ben dan het liefste alleen. Ik ben alleen continu in bepaalde mate misselijk, maar kan niet altijd in mijn huis opgesloten blijven in de badkamer. Al zou ik dat soms wel willenHendrikje106 schreef: ↑20-04-2022 16:41Ik ben geen goede graadmeter omdat ik emotofobie heb, ik zou compleet in paniek raken en zo snel mogelijk weg proberen te komen.
Maar ik vind het wel heel fijn om te lezen dat er zoveel mensen zijn die je zouden willen helpen en geruststellen. In mijn belevingswereld vindt iedereen het net zo beangstigend als ik en om dan het tegendeel te lezen vind ik fijn voor degene die zich op dat moment zo slecht voelt.
Ik zou namelijk wel graag te hulp willen kunnen schieten (niet perse bij iemand die zich lam heeft gezopen maar wel bij iemand die oprecht heel erg ziek is) maar het lukt mij gewoon niet.
Overgeven door drank of drugs vind ik inderdaad een ander verhaal.
woensdag 20 april 2022 om 17:06
Ooit stapte ik in een ver land in een lokale bus en iedereen kreeg voor vertrek een plastic zakje, wat ik verbaasd aanpakte. Binnen een uur werd het helder: We gingen door de bergen en de hele bus zat te kotsen en zakjes uit het raam te kieperen. Ik voelde me echt afschuwelijk misselijk, heb dergelijke trajecten nooit meer gedaan zonder reistablet.
Maar goed, alle locals zaten dus gewoon te spugen en het was dus ‘normaal’.
Hoe je er tegenaan kijkt heeft dus vaak te maken met je eigen gedachten.
Maar goed, alle locals zaten dus gewoon te spugen en het was dus ‘normaal’.
Hoe je er tegenaan kijkt heeft dus vaak te maken met je eigen gedachten.
•
woensdag 20 april 2022 om 17:13
O nee joh! Zou nooit denken dat iemand thuis moet blijven bij overgeven. Als je iets heel plotseling kan overkomen is het diarree of overgeven wel en dat is vervelend, maar ook menselijk.Depresso01 schreef: ↑20-04-2022 16:32Dank voor jullie reacties!
Mij lijkt het dus vooral gênant en ongemakkelijk. Dat mensen gaan denken ‘Bah, wat smerig’ of ‘Blijf thuis als je je zo ziek voelt’. Het is natuurlijk ook geen prettig aangezicht als je het ziet en sommige mensen kunnen er niet tegen.
Maar als ik het zie gebeuren bij iemand anders reageer ik zelf eigenlijk ook als bovenstaande.
woensdag 20 april 2022 om 17:18
Ik heb ook ooit paniek en angstaanvallen gehad (door iets anders)
Wat bij mij hielp, was dat de psycholoog zei: wat is het ergste wat er kan gebeuren?
In jouw geval: wat nou als het gebeurt…. Misschien dat mensen iets over jouw denken, so What….. Je ziet ze nooit meer, laat ze denken.
Zorg dat je kotszakjes bij hebt, en een flesje water. En als het gebeurt, dan gebeurt het.
Wat bij mij hielp, was dat de psycholoog zei: wat is het ergste wat er kan gebeuren?
In jouw geval: wat nou als het gebeurt…. Misschien dat mensen iets over jouw denken, so What….. Je ziet ze nooit meer, laat ze denken.
Zorg dat je kotszakjes bij hebt, en een flesje water. En als het gebeurt, dan gebeurt het.
woensdag 20 april 2022 om 17:24
Ook emotofobie.Hendrikje106 schreef: ↑20-04-2022 16:41Ik ben geen goede graadmeter omdat ik emotofobie heb, ik zou compleet in paniek raken en zo snel mogelijk weg proberen te komen.
Maar ik vind het wel heel fijn om te lezen dat er zoveel mensen zijn die je zouden willen helpen en geruststellen. In mijn belevingswereld vindt iedereen het net zo beangstigend als ik en om dan het tegendeel te lezen vind ik fijn voor degene die zich op dat moment zo slecht voelt.
Ik zou namelijk wel graag te hulp willen kunnen schieten (niet perse bij iemand die zich lam heeft gezopen maar wel bij iemand die oprecht heel erg ziek is) maar het lukt mij gewoon niet.
Naast wat jij hebt geschreven wil ik ook toevoegen dat ik geen walging heb maar echt pure angst en vlucht neigingen.
Dus ik zit daar niet te denken "was thuis gebleven" of "bah wat vies".
woensdag 20 april 2022 om 17:31
Ik heb het eigenlijk zelden meegemaakt en de laatste keer is heel erg lang geleden maar ik denk ook niet dat ik zou denken “was thuis gebleven”. Het is echt die pure intense paniek… maar heb jij dan ook dat je een soort van radars hebt die continu de omgeving scannen?Stoutehond schreef: ↑20-04-2022 17:24Ook emotofobie.
Naast wat jij hebt geschreven wil ik ook toevoegen dat ik geen walging heb maar echt pure angst en vlucht neigingen.
Dus ik zit daar niet te denken "was thuis gebleven" of "bah wat vies".
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
woensdag 20 april 2022 om 17:58
Phoebe-Buffay schreef: ↑20-04-2022 17:18Ik heb ook ooit paniek en angstaanvallen gehad (door iets anders)
Wat bij mij hielp, was dat de psycholoog zei: wat is het ergste wat er kan gebeuren?
In jouw geval: wat nou als het gebeurt…. Misschien dat mensen iets over jouw denken, so What….. Je ziet ze nooit meer, laat ze denken.
Zorg dat je kotszakjes bij hebt, en een flesje water. En als het gebeurt, dan gebeurt het.
En wat blijkt: het gebeurt nooit.
woensdag 20 april 2022 om 18:01
woensdag 20 april 2022 om 18:03
Ja absoluut. Het is een soort zesde zintuig. Ik heb ook voor de meeste openbaren ruimtes een vluchtroute gepland. Als een willekeurig persoon zegt misselijk te zijn ben ik ook direct weg.Hendrikje106 schreef: ↑20-04-2022 17:31Ik heb het eigenlijk zelden meegemaakt en de laatste keer is heel erg lang geleden maar ik denk ook niet dat ik zou denken “was thuis gebleven”. Het is echt die pure intense paniek… maar heb jij dan ook dat je een soort van radars hebt die continu de omgeving scannen?
woensdag 20 april 2022 om 18:34
