Bang om in het openbaar over te geven

20-04-2022 14:37 35 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een chronische aandoening en daardoor dagelijks vermoeid en beroerd, ook vaak misselijk. Soms kan dit ineens opzetten. Ik heb daardoor een angststoornis ontwikkeld met de angst om op openbare plekken over te moeten geven. Thuis of op werk heb ik er geen moeite mee omdat de wc vlakbij is en niemand het hoort of ziet. Daadwerkelijk overgeven is in het openbaar nog niet gebeurd, wel flink kokhalzen. Maar ben altijd bang dat ik de wc niet haal en mensen het zien/horen. En hierdoor word ik alleen maar misselijker als ik er aan denk. Durf de laatste tijd niet meer dingen af te spreken en de deur uit te gaan naar plekken die voor mij niet bekend zijn. Soms is die angst zo heftig dat ik denk ‘geef gewoon over dan hebben we dat ook weer gehad’.

Ik krijg al psychische hulp en heb standaard een plastic zakje/smintjes en water bij mocht ik niet lekker worden.

Ben eigenlijk op zoek naar geruststelling of hoe jij evt. zou reageren als iemand door ziekte in het openbaar overgeeft?
Alle reacties Link kopieren
Stoutehond schreef:
20-04-2022 18:03
Ja absoluut. Het is een soort zesde zintuig. Ik heb ook voor de meeste openbaren ruimtes een vluchtroute gepland. Als een willekeurig persoon zegt misselijk te zijn ben ik ook direct weg.
Zo herkenbaar… ik heb eens de halve nacht soort van neuriënd met mijn vingers in mijn oren gezeten omdat mijn man ziek was. Zo sneu, hij beroerd door een auto immuunziekte en ik die gewoon niks voor hem kon betekenen.
Heb jij er al eens hulp voor gezocht?
Is er een emetofobie topic trouwens? Want dit is wel een beetje off topic 😅 maar ik zou wel met “lotgenoten” willen praten hierover.
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
Alle reacties Link kopieren
Wat naar dat je je altijd zo beroerd voelt.

Ik heb diverse keren meegemaakt dat iemand onwel werd, een diabeet met een hypo die zichzelf had vervuild, iemand met een paniekaanval die begon over te geven bij ons op kantoor, een vrouw op de vloer van een openbaar toilet aangetroffen wat ook niet florissant was. Ik voel dan alleen maar medeleven en probeer discreet te helpen en te troosten.

Er zijn meestal wel omstanders die jou willen helpen en op je gemak stellen!
Vooral sneu voor degene die zich zo beroerd voelt.
Ik zou je graag willen helpen dan, maar geen idee of je daarop zit te wachten.

Goed dat je dit hier vraagt zeg!
Wat vindt je van de antwoorden?
Alle reacties Link kopieren
Dat is me nog nooit gebeurd. Wel een doodenkele keer dat ik me buk en dat (voor mijn gevoel) mijn maaginhoud bijna in mijn mond komt maar dat is gauw weer hersteld.

Ik zou dan wat gezondere kost gaan eten waardoor je niet hoeft te kotsen.

Oh je moet spugen dóór die aandoening. Dan zou ik voortdurend iets in mijn hand houden waarin ik in geval van nood zou kunnen spugen. Als het maar zelden voorkomt zou ik mijn tasje met plastic voeren en alles wat er ook in zit allemaal in plastic zakjes. Tas open laten staan en als je dan moet spugen kan het gewoon in die tas en daarna kan je gewoon het plastic in de tas vervangen of schoonspoelen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
TeamAvocado schreef:
20-04-2022 21:50
Vooral sneu voor degene die zich zo beroerd voelt.
Ik zou je graag willen helpen dan, maar geen idee of je daarop zit te wachten.

Goed dat je dit hier vraagt zeg!
Wat vindt je van de antwoorden?
De antwoorden stellen me zeker gerust!
Fijn dat de meesten willen helpen en het niet ‘verafschuwen’. Dat idee had ik zelf een beetje in mijn hoofd. Alsof ik iemands dag verpest als diegene mij ziet overgeven.

Maar als je een angst voor overgeven hebt snap ik ook dat je het liefst zo snel mogelijk weg bent.
Alle reacties Link kopieren
Depresso01 schreef:
21-04-2022 10:55
De antwoorden stellen me zeker gerust!
Fijn dat de meesten willen helpen en het niet ‘verafschuwen’. Dat idee had ik zelf een beetje in mijn hoofd. Alsof ik iemands dag verpest als diegene mij ziet overgeven.

Maar als je een angst voor overgeven hebt snap ik ook dat je het liefst zo snel mogelijk weg bent.
Ik heb even dikgedrukt wat er voor mij uitsprong. Dat is echt absoluut niet het geval! Het is -voor mij- een incident, maar heeft geen enkele invloed verder op de rest van de dag. Wat anderen ook zeiden: vind het vooral vervelend voor degene die het overkomt. Maar daarna is dat voor mij ook klaar, er blijft geen emotie hangen. Ik ga gewoon weer verder met wat ik daarvoor aan het doen was.
every journey starts with a single step
Alle reacties Link kopieren
Ook emetofoob hier. Mijn dag zou je wel verpesten, maar dat is MIJN probleem. Niet het jouwe. Ik heb een fobie. Jij hebt een ziekte en dat is hartstikke vervelend voor jou.
Natte tosti..
Alle reacties Link kopieren
En wat dan nog, ik stel ook wel eens mensen teleur met nog veel ergere dingen dan binnen hun gezichtsveld kotsen. Ik leef ook gewoon nog steeds.

Ik snap je angst/zorg heel goed maar ik denk dat je er nog wel aan kan werken om in een andere mindset te komen.
Alle reacties Link kopieren
Prima als iemand kotst, zolang ik het niet hoef op te ruimen. Dan ga ik zelf over m’n gier.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Mijn dag zou het niet verpesten.
Sterker nog, als ik iets voor een ander kan doen voel ik me daarna zelf ook vaak fijn.
So far for altruïsme. 😁

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven