Psyche
alle pijlers
Bang om ziek te zijn en dood te gaan
donderdag 23 mei 2024 om 19:47
In mijn vorige topic hebben jullie gelezen dat ik hypochondrie heb.
De laatste weken ben ik dagelijks bang om ziek te zijn en op kortere termijn dood te gaan.
Het ene moment kan ik relativeren en lukt het me om dit voor even los te laten. Maar het andere moment komt steeds de volgende gedachte in mij op: “ik voel niet voor niets sinds enkele weken heel sterk dat ik iets onder de leden heb en hieraan dood zal gaan. Wellicht is dit toch een teken”.
Dit komt voort uit dat vaak gezegd wordt: als mensen voelen dat ze dood gaan, hebben ze vaak gelijk (dit werd op mijn werk veelal gezegd).
Ik voel dit toch niet voor niets zo sterk. Misschien is het wel echt een teken dat er echt iets aan de hand is. Want waarom is anders deze gedachte er gekomen, voorheen had ik deze zelden tot nooit.
Tijdens deze gedachten voel ik interne paniek en verdriet, aangezien ik heel gelukkig ben (vandaar ook bang om dit te verliezen)… deze gedachten komen steeds vaker opzetten helaas.
Ik hoop zo op geruststelling hier…
De laatste weken ben ik dagelijks bang om ziek te zijn en op kortere termijn dood te gaan.
Het ene moment kan ik relativeren en lukt het me om dit voor even los te laten. Maar het andere moment komt steeds de volgende gedachte in mij op: “ik voel niet voor niets sinds enkele weken heel sterk dat ik iets onder de leden heb en hieraan dood zal gaan. Wellicht is dit toch een teken”.
Dit komt voort uit dat vaak gezegd wordt: als mensen voelen dat ze dood gaan, hebben ze vaak gelijk (dit werd op mijn werk veelal gezegd).
Ik voel dit toch niet voor niets zo sterk. Misschien is het wel echt een teken dat er echt iets aan de hand is. Want waarom is anders deze gedachte er gekomen, voorheen had ik deze zelden tot nooit.
Tijdens deze gedachten voel ik interne paniek en verdriet, aangezien ik heel gelukkig ben (vandaar ook bang om dit te verliezen)… deze gedachten komen steeds vaker opzetten helaas.
Ik hoop zo op geruststelling hier…
donderdag 23 mei 2024 om 19:53
Forummers kunnen je natuurlijk niet geruststellen, want wij kennen je niet en voelen niet wat jij voelt.
Maar je angst is hoogstwaarschijnlijk irreëel en wat gezegd wordt op het werk slaat natuurlijk nergens op.
Heb je al professionele hulp hierbij? Zo niet, dan is een afspraak maken met de huisarts en je door laten verwijzen naar een angstpoli denk ik een goede eerste stap. Door hierin te blijven hangen maak je jezelf helemaal gek en word je angst ook steeds erger.
Maar je angst is hoogstwaarschijnlijk irreëel en wat gezegd wordt op het werk slaat natuurlijk nergens op.
Heb je al professionele hulp hierbij? Zo niet, dan is een afspraak maken met de huisarts en je door laten verwijzen naar een angstpoli denk ik een goede eerste stap. Door hierin te blijven hangen maak je jezelf helemaal gek en word je angst ook steeds erger.
calamitycat wijzigde dit bericht op 23-05-2024 19:57
0.11% gewijzigd
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
donderdag 23 mei 2024 om 19:55
Ik zou hulp zoeken en daarnaast proberen om afleiding te zoeken en dus niet de hele tijd topics openen over dit onderwerp.
Ga iets anders doen: werken, spelen met de kinderen, sporten, zwemmen, theedrinken met een vriendin/buur, eten met vrienden of familie, netflixen, hobby, ...etc.
We gaan allemaal dood en we weten niet wanneer, morgen, volgende week of pas over 50 jaar.
Ga iets anders doen: werken, spelen met de kinderen, sporten, zwemmen, theedrinken met een vriendin/buur, eten met vrienden of familie, netflixen, hobby, ...etc.
We gaan allemaal dood en we weten niet wanneer, morgen, volgende week of pas over 50 jaar.
donderdag 23 mei 2024 om 20:04
Ik heb overigens je vorige topic niet gelezen, hoor. Maar waarom kan dit daar dan niet? Dit is toch een vorm of uitvloeisel van hypochondrie?
Even gespiekt. Je lijkt jezelf nogal tegen te spreken, want daar lees ik dat dit soort gedachten je niet onbekend zijn en ze de laatste tijd terugkomen nadat je bent gestopt met medicijnen die ze onderdrukten.
Wat wil je met dit topic?
Even gespiekt. Je lijkt jezelf nogal tegen te spreken, want daar lees ik dat dit soort gedachten je niet onbekend zijn en ze de laatste tijd terugkomen nadat je bent gestopt met medicijnen die ze onderdrukten.
Wat wil je met dit topic?
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 23 mei 2024 om 20:15
Mijn hart luchten en hopen op geruststelling.canis-felis schreef: ↑23-05-2024 20:04Ik heb overigens je vorige topic niet gelezen, hoor. Maar waarom kan dit daar dan niet? Dit is toch een vorm of uitvloeisel van hypochondrie?
Even gespiekt. Je lijkt jezelf nogal tegen te spreken, want daar lees ik dat dit soort gedachten je niet onbekend zijn en ze de laatste tijd terugkomen nadat je bent gestopt met medicijnen die ze onderdrukten.
Wat wil je met dit topic?
Ze zijn inderdaad niet onbekend maar zijn jaren weg geweest, of kwamen heel af en toe maar kon goed relativeren.
Het komt nu voort uit dat ik al lange tijd (jaren) pijn in mijn linker onderbuik heb, uitstralend naar mn zij en bovenbeen. Ik heb dit altijd geaccepteerd omdat ik bekend ben met pds en diverticulitis, en er uit onderzoeken vroeger niets kwam. Maar nu denk ik “in eens” dat ik misschien wel kanker in mijn buik heb. Voorheen waren deze klachten er af en toe, maar sinds enkele maanden dagelijks. Telkens wanneer ik het voel, gaan mijn alarm bellen rinkelen en mijn gedachten met me aan de haal.
Wanneer ik het niet voel, is de angst er ook niet, en op dat moment kan ik tegen mezelf zeggen: het is vast niks, je hebt je druk gemaakt om niks.
Maar wanneer ik de pijn voel, is dat heel lastig.
Side note: voor de pijn die er echt is, ben ik verwezen naar het ziekenhuis.
Ook ga ik binnenkort naar de praktijkondersteuner om over de angsten te praten.
donderdag 23 mei 2024 om 20:16
Je moet leren jezelf gerust te stellen. Topics openen en daarin om geruststelling vragen is dus eigenlijk niet goed voor je. Dus ik wil je adviseren het forum te sluiten en je op andere zaken te richten. Als je hiervoor ooit hulp hebt gehad, zoek even terug wat je het beste kunt doen en voer dat uit. Maak een plan voor de moeilijke momenten. Je kunt het.
donderdag 23 mei 2024 om 20:17
Vaak ben je te bang en doorgaans zijn de meeste mensen gezond, als je tenminste niet heel oud bent of echt letterlijk ziek bent. Als je denkt wat onder de leden te hebben kun je het best naar een huisarts gaan maar dan ook accepteren als je niets blijkt te mankeren. Dat is het idee in ieder geval. Voor mensen met hypochondrie zal dit niet zo werken neem ik aan.
.
donderdag 23 mei 2024 om 20:17
Ik ben gewoon een bezige bij, ik werk, sport, doe leuke dingen met mijn sociale kring etc. Dus daar ligt het niet aan.OzempicFace schreef: ↑23-05-2024 19:55Ik zou hulp zoeken en daarnaast proberen om afleiding te zoeken en dus niet de hele tijd topics openen over dit onderwerp.
Ga iets anders doen: werken, spelen met de kinderen, sporten, zwemmen, theedrinken met een vriendin/buur, eten met vrienden of familie, netflixen, hobby, ...etc.
We gaan allemaal dood en we weten niet wanneer, morgen, volgende week of pas over 50 jaar.
Ik ben bang voor de kwetsbaarheden van het leven, want idd we gaan sowieso dood. En dat maakt nou net, wat me angstig maakt… wanneer…
Mijn partner zegt ook telkens: niet mee bezig zijn, je maakt jezelf gek. Als je ziek bent, is het wat het is. Dood gaan we allemaal.
Maar zo nuchter ben ik helaas niet.
donderdag 23 mei 2024 om 20:22
Ik werk in een ziekenhuis en heb veel mensen gezien die dachten dood te gaan, en hun gingen ook daadwerkelijk dood (zieke mensen die opgenomen waren).Jesco schreef: ↑23-05-2024 20:17Vaak ben je te bang en doorgaans zijn de meeste mensen gezond, als je tenminste niet heel oud bent of echt letterlijk ziek bent. Als je denkt wat onder de leden te hebben kun je het best naar een huisarts gaan maar dan ook accepteren als je niets blijkt te mankeren. Dat is het idee in ieder geval. Voor mensen met hypochondrie zal dit niet zo werken neem ik aan.
Ik heb ook mensen gezien die met relatief vage klachten naar het ziekenhuis kwamen, ze werden gerustgesteld (bijv gezegd dat ze een buikgriep hadden), om vervolgens terug te komen waaruit bleek dat ze toch bijv darmkanker hadden.
Zulke verhalen grijpen mij aan, en maken mij angstig.
Ik weet dat het meerendeel gezond is, en de kans dat ik kanker heb op mijn 29jarige leeftijd ontzettend klein is. Maar waarom heb ik dan al zo’n lange tijd buikklachten. Ik ben dan bang kanker te hebben in mijn buik.
Ik hoop op een ct-scan zodat ik gerustgesteld word, hoewel dat ook een momentopname is.
donderdag 23 mei 2024 om 20:23
donderdag 23 mei 2024 om 20:24
Ik weet het nog niet. De huisarts stelde voor om eerst met poh ggz te praten.
Ik heb in het verleden schematherapie voor andere klachten gehad.
De handvaten probeer ik hierop toe te passen. Helaas is bij mij vaak zo dat mijn verstand het allemaal wel weet, maar mijn gevoel niet mee gaat.
Ik heb cgt, act en schematherapie gevolgd. Bij alle drie de vormen, lukt het qua gedachten en verstand wel, maar mijn gevoel gaat niet mee…
helenax89 wijzigde dit bericht op 23-05-2024 20:26
15.01% gewijzigd
donderdag 23 mei 2024 om 20:25
Is er een aanwijsbare reden waarom je dit denkt? Is je vermoeden ergens op gebaseerd? Heb je hulp? Buikpijn kan natuurlijk meerdere oorzaken hebben: hoeft niet meteen kanker te zijn of je doods vonnis te betekenen. Hoop dat je snel gerustgesteld wordt.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 23 mei 2024 om 20:25
Ok. Die side note is wel tamelijk relevant, toch. De klachten zijn veranderd en versterkt en dat gaat worden onderzocht. Dat is goed. En dat je dat spannend vindt, lijkt mij niet vreemd. Dat het hypochondrie aanwakkert ook niet. Ik las dat je weer gestart bent met medicijnen en binnenkort kun je dus naar de praktijkondersteuner. Daarmee kun je hopelijk de scherpe randjes wat van je angst en gedachten afhalen.Helenax89 schreef: ↑23-05-2024 20:15Mijn hart luchten en hopen op geruststelling.
Ze zijn inderdaad niet onbekend maar zijn jaren weg geweest, of kwamen heel af en toe maar kon goed relativeren.
Het komt nu voort uit dat ik al lange tijd (jaren) pijn in mijn linker onderbuik heb, uitstralend naar mn zij en bovenbeen. Ik heb dit altijd geaccepteerd omdat ik bekend ben met pds en diverticulitis, en er uit onderzoeken vroeger niets kwam. Maar nu denk ik “in eens” dat ik misschien wel kanker in mijn buik heb. Voorheen waren deze klachten er af en toe, maar sinds enkele maanden dagelijks. Telkens wanneer ik het voel, gaan mijn alarm bellen rinkelen en mijn gedachten met me aan de haal.
Wanneer ik het niet voel, is de angst er ook niet, en op dat moment kan ik tegen mezelf zeggen: het is vast niks, je hebt je druk gemaakt om niks.
Maar wanneer ik de pijn voel, is dat heel lastig.
Side note: voor de pijn die er echt is, ben ik verwezen naar het ziekenhuis.
Ook ga ik binnenkort naar de praktijkondersteuner om over de angsten te praten.
Weet je al wanneer je de afspraak hebt in het ziekenhuis?
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 23 mei 2024 om 20:28
Ik vermoed dat er meer mensen zijn die denken dood te gaan maar uiteindelijk blijven leven eigenlijk. In een ziekenhuis vind ik het niet zo vreemd dat mensen uitgerekend daar denken dat ze dood gaan, nadat ze opgenomen zijn. Heb je die buikklachten al eens uit laten zoeken? De kans is vele malen waarschijnlijker gezien je leeftijd dat het iets onschuldigs is dan dat het kanker is, al krijg ik het idee dat iemand met hypochondrie andersom denkt. Altijd uitgaat van het ergste.Helenax89 schreef: ↑23-05-2024 20:22Ik werk in een ziekenhuis en heb veel mensen gezien die dachten dood te gaan, en hun gingen ook daadwerkelijk dood (zieke mensen die opgenomen waren).
Ik heb ook mensen gezien die met relatief vage klachten naar het ziekenhuis kwamen, ze werden gerustgesteld (bijv gezegd dat ze een buikgriep hadden), om vervolgens terug te komen waaruit bleek dat ze toch bijv darmkanker hadden.
Zulke verhalen grijpen mij aan, en maken mij angstig.
Ik weet dat het meerendeel gezond is, en de kans dat ik kanker heb op mijn 29jarige leeftijd ontzettend klein is. Maar waarom heb ik dan al zo’n lange tijd buikklachten. Ik ben dan bang kanker te hebben in mijn buik.
Ik hoop op een ct-scan zodat ik gerustgesteld word, hoewel dat ook een momentopname is.
Zo'n CT-scan is dan mogelijk ook een tijdelijk lapmiddel, even gerustgesteld en dan, op naar het volgende vage kwaaltje wat mogelijk kanker is?
De stap naar de ggz is denk wel een goede. Hopelijk kun je daar ondersteund worden je gedachten anders vorm te geven.
.
donderdag 23 mei 2024 om 20:29
De huisarts zou gisteren of vandaag de verwijzing maken, maar helaas is die nog niet gemaakt.. ik denk binnen 3-5 weken ongeveer, dat ik terecht kan. Dat vind ik lastig, want dat betekent nog zolang in onzekerheid en angstig. Maar ben me er ook van bewust dat de wachttijden nou eenmaal lang zijn.canis-felis schreef: ↑23-05-2024 20:25Ok. Die side note is wel tamelijk relevant, toch. De klachten zijn veranderd en versterkt en dat gaat worden onderzocht. Dat is goed. En dat je dat spannend vindt, lijkt mij niet vreemd. Dat het hypochondrie aanwakkert ook niet. Ik las dat je weer gestart bent met medicijnen en binnenkort kun je dus naar de praktijkondersteuner. Daarmee kun je hopelijk de scherpe randjes wat van je angst en gedachten afhalen.
Weet je al wanneer je de afspraak hebt in het ziekenhuis?
donderdag 23 mei 2024 om 20:31
Het klinkt een beetje als een pleister op een slagaderlijke bloeding plakken. Ik hoop dat het je wat oplevert!Helenax89 schreef: ↑23-05-2024 20:24Ik weet het nog niet. De huisarts stelde voor om eerst met poh ggz te praten.
Ik heb in het verleden schematherapie voor andere klachten gehad.
De handvaten probeer ik hierop toe te passen. Helaas is bij mij vaak zo dat mijn verstand het allemaal wel weet, maar mijn gevoel niet mee gaat.
Ik heb cgt, act en schematherapie gevolgd. Bij alle drie de vormen, lukt het qua gedachten en verstand wel, maar mijn gevoel gaat niet mee…
Is medicatie al eens besproken?
donderdag 23 mei 2024 om 20:32
donderdag 23 mei 2024 om 20:33
Ik ben al mijn leven lang bekend met darmklachten. Er is destijds eens gezien dat ik diverticulitis had(linker onderbuik).Jesco schreef: ↑23-05-2024 20:28Ik vermoed dat er meer mensen zijn die denken dood te gaan maar uiteindelijk blijven leven eigenlijk. In een ziekenhuis vind ik het niet zo vreemd dat mensen uitgerekend daar denken dat ze dood gaan, nadat ze opgenomen zijn. Heb je die buikklachten al eens uit laten zoeken? De kans is vele malen waarschijnlijker gezien je leeftijd dat het iets onschuldigs is dan dat het kanker is, al krijg ik het idee dat iemand met hypochondrie andersom denkt. Altijd uitgaat van het ergste.
Zo'n CT-scan is dan mogelijk ook een tijdelijk lapmiddel, even gerustgesteld en dan, op naar het volgende vage kwaaltje wat mogelijk kanker is?
De stap naar de ggz is denk wel een goede. Hopelijk kun je daar ondersteund worden je gedachten anders vorm te geven.
En eens een coloscopie gehad zonder afwijkingen.
Het gene wat mij bang maakt is, dat de pijn steeds op dezelfde plek blijft. Met mijn spastische darmen heb ik op verschillende plekken in mijn buik wel eens “last”, maar deze pijn blijft op exact dezelfde plek in mijn linker onderbuik. Het verplaatst niet. Dit maakt dat ik bang ben dat er daar misschien iets zit wat er niet hoort.
Laatst was mijn menstruatie en werd de pijn veeeel erger daar. Ik was opgelucht want dacht dat het dus erna weg zou gaan. Maar het zit er helaas nog steeds.
En idd, er zullen meer mensen bang zijn dood te gaan, die blijven leven, dan mensen die daadwerkelijk dood gaan.
De kans dat ik iets ergs heb is 0,01% ofzo. Maar toch…
donderdag 23 mei 2024 om 20:34
Het is vooral de manier waarop waar mensen bang of onzeker over zijn denk ik. Denk dat niemand echt blij wordt van een lang en zware aftakeling in een ziekenhuisbed. Het dood zijn zelf zou nuchter gezien niet beanstigend moeten zijn.
.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
