Psyche
alle pijlers
Bang om ziek te zijn en dood te gaan
donderdag 23 mei 2024 om 19:47
In mijn vorige topic hebben jullie gelezen dat ik hypochondrie heb.
De laatste weken ben ik dagelijks bang om ziek te zijn en op kortere termijn dood te gaan.
Het ene moment kan ik relativeren en lukt het me om dit voor even los te laten. Maar het andere moment komt steeds de volgende gedachte in mij op: “ik voel niet voor niets sinds enkele weken heel sterk dat ik iets onder de leden heb en hieraan dood zal gaan. Wellicht is dit toch een teken”.
Dit komt voort uit dat vaak gezegd wordt: als mensen voelen dat ze dood gaan, hebben ze vaak gelijk (dit werd op mijn werk veelal gezegd).
Ik voel dit toch niet voor niets zo sterk. Misschien is het wel echt een teken dat er echt iets aan de hand is. Want waarom is anders deze gedachte er gekomen, voorheen had ik deze zelden tot nooit.
Tijdens deze gedachten voel ik interne paniek en verdriet, aangezien ik heel gelukkig ben (vandaar ook bang om dit te verliezen)… deze gedachten komen steeds vaker opzetten helaas.
Ik hoop zo op geruststelling hier…
De laatste weken ben ik dagelijks bang om ziek te zijn en op kortere termijn dood te gaan.
Het ene moment kan ik relativeren en lukt het me om dit voor even los te laten. Maar het andere moment komt steeds de volgende gedachte in mij op: “ik voel niet voor niets sinds enkele weken heel sterk dat ik iets onder de leden heb en hieraan dood zal gaan. Wellicht is dit toch een teken”.
Dit komt voort uit dat vaak gezegd wordt: als mensen voelen dat ze dood gaan, hebben ze vaak gelijk (dit werd op mijn werk veelal gezegd).
Ik voel dit toch niet voor niets zo sterk. Misschien is het wel echt een teken dat er echt iets aan de hand is. Want waarom is anders deze gedachte er gekomen, voorheen had ik deze zelden tot nooit.
Tijdens deze gedachten voel ik interne paniek en verdriet, aangezien ik heel gelukkig ben (vandaar ook bang om dit te verliezen)… deze gedachten komen steeds vaker opzetten helaas.
Ik hoop zo op geruststelling hier…
donderdag 23 mei 2024 om 20:35
Een mens lijdt en vreest z’n eigen vrezen. In jouw geval ga je gebukt om iets waar je je extreem veel zorgen om maakt, waarvan je niet eens weet of die zorg überhaupt terecht is en de kans is groot dat het niet terecht is.
Ik hoop dat je hulp in de vorm van therapie krijgt voor deze angsten - hypochondrie hebben lijkt mij heel rot en dat je daarnaast gerustgesteld wordt.
Ik hoop dat je hulp in de vorm van therapie krijgt voor deze angsten - hypochondrie hebben lijkt mij heel rot en dat je daarnaast gerustgesteld wordt.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 23 mei 2024 om 20:36
De therapievormen?
Ik heb jarenlang antidepressiva geslikt. Hier ben ik mee gestopt omdat ik er vervelende bijwerkingen door ervaarde. Sinds ik gestopt ben merk ik veel positieve dingen op. Het nadeel is dat waarschijnlijk de hypochondrie wel opgepopt is…
donderdag 23 mei 2024 om 20:36
Ik denk zomaar dat dit anders bedoeld wordt, met serieus nemen wordt niet bedoeld dat diegene daadwerkelijk tussen dan en een week doodgaat maar dat je niet tegen diegene zegt dat het niet waar is, dat je het gevoel serieus mag nemen dus.
Ik denk dat je de betekenis hebt omgebogen want dat vindt je hypochondrie lekker. En zo denk ik dat de stem van je hypochondrie heel hard schreeuwt in jouw binnenste.
Daarom kunnen wij je niet geruststellen en een ct scan ook niet. Die andere stem schreeuwt toch harder.
...
donderdag 23 mei 2024 om 21:02
Misschien wordt je wel 100 en heb je de weg ernaar toe enkel maar zitten doemdenken en jezelf daarmee het levensplezier ontnomen. Dat lijkt mij nog veel erger dan het lijden wat jij vreest eerlijk gezegd.
Probeer meer in het moment te leven.
Nu op dit moment mankeer je niets, althans niet dat je weet en als je het niet weet heeft het ook geen zin je er druk over te maken en kun je maar beter je tijd besteden aan het genieten van elk moment dat je genieten kunt.
Mocht het noodlot dan toch onverhoopt toeslaan heb je in ieder geval iets leuk om op terug te kijken
Probeer meer in het moment te leven.
Nu op dit moment mankeer je niets, althans niet dat je weet en als je het niet weet heeft het ook geen zin je er druk over te maken en kun je maar beter je tijd besteden aan het genieten van elk moment dat je genieten kunt.
Mocht het noodlot dan toch onverhoopt toeslaan heb je in ieder geval iets leuk om op terug te kijken
lilly wijzigde dit bericht op 23-05-2024 21:07
0.00% gewijzigd
donderdag 23 mei 2024 om 21:24
Ik herken mezelf in lichte mate in jou. Bij mij is het minder overheersend en vluchtiger, maar ik snap hoe dit kan voelen. Wat ik heb gemerkt is dat het erger wordt als ik vaker geconfronteerd word met verdrietige, heftige verhalen van anderen. Op social media komen vaak artikelen van (online) kranten/dagbladen voorbij waar wordt ingegaan op bijv. een ziekteverloop van een jong iemand die dan een gezin achterlaat ofzo. Sinds ik die artikelen niet meer lees ben ik ook minder bang merk ik. Het wakkert snel weer aan als ik het toch weer lees of als ik Over mijn lijk kijk of iets dergelijks.Helenax89 schreef: ↑23-05-2024 20:22Ik werk in een ziekenhuis en heb veel mensen gezien die dachten dood te gaan, en hun gingen ook daadwerkelijk dood (zieke mensen die opgenomen waren).
Ik heb ook mensen gezien die met relatief vage klachten naar het ziekenhuis kwamen, ze werden gerustgesteld (bijv gezegd dat ze een buikgriep hadden), om vervolgens terug te komen waaruit bleek dat ze toch bijv darmkanker hadden.
Zulke verhalen grijpen mij aan, en maken mij angstig.
Ik weet dat het meerendeel gezond is, en de kans dat ik kanker heb op mijn 29jarige leeftijd ontzettend klein is. Maar waarom heb ik dan al zo’n lange tijd buikklachten. Ik ben dan bang kanker te hebben in mijn buik.
Ik hoop op een ct-scan zodat ik gerustgesteld word, hoewel dat ook een momentopname is.
Waar ik het kan vermijden, zit jij veel uren van je tijd in een omgeving waar je het in levende lijve ziet. Een andere baan zoeken is misschien wat overtrokken, maar je er bewust van zijn dat dit invloed op je kan hebben heeft wellicht een dempend effect op je angst.
Oh en mijn angst voor de dood probeer ik te relativeren door mezelf te vertellen dat ik er bang voor ben, omdat ik zoveel van het leven houd. Ik probeer te bedenken dat de reden dat ik bang ben juist een positief iets is.
nimnim wijzigde dit bericht op 23-05-2024 21:27
6.20% gewijzigd
.
donderdag 23 mei 2024 om 21:28
Blijkbaar kan je niet zonder.
Waarom wil je jezelf dit aandoen?
donderdag 23 mei 2024 om 21:30
Nuchter gezien niet, maar bij mij kan het hele idee dat het leven ophoudt behoorlijk overweldigend en tegelijk beklemmend aanvoelen. Dat is voor mij denk ik 'bang voor de dood'. Ik ben ook met enige regelmaat bang dat ik niet meer wakker word, terwijl dat nuchter bekeken vaak een prima manier van sterven is.
Aanvullend: Dit opschrijven maakt me ook al angstig. Heeft niks met nuchter, rationeel of reëel te maken. Ik probeer die kanten van mezelf wel in te zetten en afleiding te zoeken. Het beheerst mijn leven niet, zou ik zeggen, maar het is er wel af en toe onderdeel van.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 23 mei 2024 om 21:33
Nee de POH.
Er zijn heel veel antidepressiva. Al eens bij een gespecialiseerde psychiater geweest?
donderdag 23 mei 2024 om 21:52
donderdag 23 mei 2024 om 22:07
Dankje voor je lieve reactie en je waardevolle tipsNimnim schreef: ↑23-05-2024 21:24Ik herken mezelf in lichte mate in jou. Bij mij is het minder overheersend en vluchtiger, maar ik snap hoe dit kan voelen. Wat ik heb gemerkt is dat het erger wordt als ik vaker geconfronteerd word met verdrietige, heftige verhalen van anderen. Op social media komen vaak artikelen van (online) kranten/dagbladen voorbij waar wordt ingegaan op bijv. een ziekteverloop van een jong iemand die dan een gezin achterlaat ofzo. Sinds ik die artikelen niet meer lees ben ik ook minder bang merk ik. Het wakkert snel weer aan als ik het toch weer lees of als ik Over mijn lijk kijk of iets dergelijks.
Waar ik het kan vermijden, zit jij veel uren van je tijd in een omgeving waar je het in levende lijve ziet. Een andere baan zoeken is misschien wat overtrokken, maar je er bewust van zijn dat dit invloed op je kan hebben heeft wellicht een dempend effect op je angst.
Oh en mijn angst voor de dood probeer ik te relativeren door mezelf te vertellen dat ik er bang voor ben, omdat ik zoveel van het leven houd. Ik probeer te bedenken dat de reden dat ik bang ben juist een positief iets is.
Ik merk dit idd ook als er dichtbij wat dingen gebeuren op medisch vlak/overlijden. Helaas is dit recent beiden voorgevallen.
Ik volg op Instagram ook een paar Over mijn Lijk deelnemers (dit kijk ik overigens ook altijd).
Het laatste herken ik wel. Ik ben jarenlang depressief geweest. Nu sinds 1,5 jaar een partner waar ik zo gelukkig mee ben. Ik geniet ontzettend van mijn leven, en vanuit daar de angst dat het leven kwetsbaar kan zijn.
donderdag 23 mei 2024 om 22:08
puknijmegen schreef: ↑23-05-2024 21:24Ik herken veel van wat je schrijft.
Heb je toevallig last van (chronisch) hyperventilatie door de angst want daar kan je ook buikklachten (buikpijn/opgeblazen gevoel) door krijgen.
Nee daar heb ik gelukkig geen last van.
donderdag 23 mei 2024 om 22:11
Ja zeker.
Ik heb 5 of 6 soorten ad geslikt.
De laatste was Venlafaxine. Deze werkte goed, maar ik was dag in dag uit zó moe. Niet een beetje moe, maar heel erg. Het belemmerde mijn functioneren echt.
Ik bleef er van aan komen, nu ik gestopt ben val ik ook weer af. En ontzettende obstipatie.
Ik ben gestopt en bovenstaande is zo goed als weg. Vorige week ging ik naar een vriendin omdat ze steun nodig had ivm prive dingen. Waar ik altijd heel “afstandelijk” kan zijn en nooit iemand zou omhelzen ofzo, gaf ik dr nu een knuffel. Ik stond er achteraf versteld van, maar ik denk echt dat de ad ook bepaalde dingen dempte.
Ik voel me op veel vlakken beter zonder. Het enige wat er wel (weer) is, is de ziekteangst dus.
donderdag 23 mei 2024 om 22:21
Je werkt in een ziekenhuis. Natuurlijk zijn de mensen die in het ziekenhuis belanden ook daadwerkelijk ziek. Het merendeel dat met een of andere klacht naar de huisarts gaat en niets bijzonders blijkt te mankeren krijg jij niet te zien.
Ik snap je wel, hoor. Ik heb er zelf ook last van gehad. Tijdens de pandemie (toen ik er dus meer mee geconfronteerd werd) moest ik veel aan dit soort dingen denken. Werken in een ziekenhuis zou dit voor mij ook kunnen triggeren.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat mij heeft geholpen, ik denk dat ik door veel therapie minder angstig ben geworden, in het algemeen. Mijn huisarts zei me ooit, toen ik voor de zoveelste keer met iets onbenulligs langskwam, dat hij ook naar mijn leeftijd keek en dat de kans dat ik iets serieus mankeer echt relatief klein is gezien mijn leeftijd (dit is inmiddels een jaar of 5 geleden - ik denk gezien je nickname dat we ongeveer even oud zijn). De meest voorkomende doodsoorzaak bij jonge mensen was volgens hem ongelukken (geen natuurlijke doodsoorzaak dus).
Ik snap je wel, hoor. Ik heb er zelf ook last van gehad. Tijdens de pandemie (toen ik er dus meer mee geconfronteerd werd) moest ik veel aan dit soort dingen denken. Werken in een ziekenhuis zou dit voor mij ook kunnen triggeren.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat mij heeft geholpen, ik denk dat ik door veel therapie minder angstig ben geworden, in het algemeen. Mijn huisarts zei me ooit, toen ik voor de zoveelste keer met iets onbenulligs langskwam, dat hij ook naar mijn leeftijd keek en dat de kans dat ik iets serieus mankeer echt relatief klein is gezien mijn leeftijd (dit is inmiddels een jaar of 5 geleden - ik denk gezien je nickname dat we ongeveer even oud zijn). De meest voorkomende doodsoorzaak bij jonge mensen was volgens hem ongelukken (geen natuurlijke doodsoorzaak dus).
donderdag 23 mei 2024 om 22:24
Rationeel is het zo zonde. Zoals iemand eerder schreef: misschien ben je straks 100 en heb je veel lopen piekeren om iets waar helemaal geen sprake van was, wat niet aan de orde is, etc. Maar ja, da’s makkelijk praten natuurlijk en dat soort gevoelens kun je niet zo makkelijk uitschakelen.
Ik denk trouwens dat veel mensen bang zijn om dood te gaan, maar er niet steeds bij stil willen staan. Wanneer het, zoals in jouw geval, je leven overheerst en je misschien extra “getriggerd” wordt door je werk in het ziekenhuis (bij uitstek de plaats waar mensen daadwerkelijk ziek zijn) is het wel tijd om aan de bel te trekken. Sterkte!
Ik denk trouwens dat veel mensen bang zijn om dood te gaan, maar er niet steeds bij stil willen staan. Wanneer het, zoals in jouw geval, je leven overheerst en je misschien extra “getriggerd” wordt door je werk in het ziekenhuis (bij uitstek de plaats waar mensen daadwerkelijk ziek zijn) is het wel tijd om aan de bel te trekken. Sterkte!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 23 mei 2024 om 22:25
Heel begrijpelijk. Dat jullie maar lang van elkaar mogen genieten.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 23 mei 2024 om 22:26
donderdag 23 mei 2024 om 22:53
Ik heb er geen verstand van maar volgens mij externaliseer je alles. Je bent bang voor wat je kan overkomen en je zoekt de geruststelling ook buiten jezelf. De kunst is juist dat jij jezelf behoed voor zover mogelijk. Vertel jezelf wat je wil horen.
Daar hoort een andere baan zoeken ook bij. Werken in een ziekenhuis is niet goed voor je.
Je hoeft je niet te schamen voor je angsten, maar je hoeft ze ook niet te voeden.
Daar hoort een andere baan zoeken ook bij. Werken in een ziekenhuis is niet goed voor je.
Je hoeft je niet te schamen voor je angsten, maar je hoeft ze ook niet te voeden.
Lorem Ipsum
vrijdag 24 mei 2024 om 07:08
Wat ontzettend rot voor je TO, dat jouw leven zo bepaald wordt door deze angsten.
Ik herken het niet voor mijzelf persoonlijk, maar wel voor mijn dochter. Die is zestien en ik kan ineens in tranen zijn bij de gedachte dat haar iets overkomt. Een scooter-ongeluk, iets naars tijdens het uitgaan.
Ik heb de indruk dat Hypochondrie zélf een aandoening is, een soort gedachten dwangstoornis, klopt dat? Is het mogelijk om dat los te zien van de mogelijke aandoening of ziekte waarvoor je bang bent? Dat de Hypochondrie overwonnen kan worden, niet de ( vaak niet-bestaande) ziekte waarvoor je bang bent. Het zijn twee verschillende dingen.
Ik heb zelf veel baat gehad bij hypnotherapie voor verlatingsangst. Daarnaast luister ik graag naar de Omdenken podcast van Bertold Gunster op Spotify. Veel mensen hebben angsten voor van alles.. de gesprekken erover zijn vaak super informatief en gewoon ook heel ontspannen en leuk. Misschien heb je iets aan deze kleine duit in het zakje. Goed dat je al veel hulp zoekt en hebt. Ik wens je een zonniger leven waarin je onbezorgder kunt genieten.
Ik herken het niet voor mijzelf persoonlijk, maar wel voor mijn dochter. Die is zestien en ik kan ineens in tranen zijn bij de gedachte dat haar iets overkomt. Een scooter-ongeluk, iets naars tijdens het uitgaan.
Ik heb de indruk dat Hypochondrie zélf een aandoening is, een soort gedachten dwangstoornis, klopt dat? Is het mogelijk om dat los te zien van de mogelijke aandoening of ziekte waarvoor je bang bent? Dat de Hypochondrie overwonnen kan worden, niet de ( vaak niet-bestaande) ziekte waarvoor je bang bent. Het zijn twee verschillende dingen.
Ik heb zelf veel baat gehad bij hypnotherapie voor verlatingsangst. Daarnaast luister ik graag naar de Omdenken podcast van Bertold Gunster op Spotify. Veel mensen hebben angsten voor van alles.. de gesprekken erover zijn vaak super informatief en gewoon ook heel ontspannen en leuk. Misschien heb je iets aan deze kleine duit in het zakje. Goed dat je al veel hulp zoekt en hebt. Ik wens je een zonniger leven waarin je onbezorgder kunt genieten.
vrijdag 24 mei 2024 om 08:17
Gaat het alleen om de onzekerheid dat je niet weet wanneer je ziek of dood gaat? Want dat gaat ooit wel een keer gebeuren.
Of speelt het moeilijk omgaan met onzekerheden ook in andere aspecten van je leven? Plan je graag? Heb je graag de controle of dingen? Ben je van de duidelijke afstreeplijstjes?
Een ziekenhuis, zeker bepaalde afdelingen, is een hele aparte setting. Je komt niet zomaar op de eerste hulp of acute afdeling. En ja, mensen die echt in een eindfase van het leven zitten, kunnen dit aanvoelen. En moet je je als hulpverlener dit serieus nemen. Maar je kan dit niet omdraaien. Iedereen die denk ernstig ziek te zijn of denkt op korte termijn te overlijden dit ook gebeurd.
Deze angstige gedachtes vreten energie, je voelt je verlamt en machteloos. Dit heeft uiteraard invloed op je leven. Je voelt je minder energiek en meer vatbaar voor doemdenken.
Fijn dat er een afspraak staat bij de ondersteuner van de huisarts.
Ondertussen probeer ademhalingsoefeningen te doen, of yoga, mediteren, etc Dit kan je helpen om je brein wat rustiger te krijgen tot de afspraak.
Of speelt het moeilijk omgaan met onzekerheden ook in andere aspecten van je leven? Plan je graag? Heb je graag de controle of dingen? Ben je van de duidelijke afstreeplijstjes?
Een ziekenhuis, zeker bepaalde afdelingen, is een hele aparte setting. Je komt niet zomaar op de eerste hulp of acute afdeling. En ja, mensen die echt in een eindfase van het leven zitten, kunnen dit aanvoelen. En moet je je als hulpverlener dit serieus nemen. Maar je kan dit niet omdraaien. Iedereen die denk ernstig ziek te zijn of denkt op korte termijn te overlijden dit ook gebeurd.
Deze angstige gedachtes vreten energie, je voelt je verlamt en machteloos. Dit heeft uiteraard invloed op je leven. Je voelt je minder energiek en meer vatbaar voor doemdenken.
Fijn dat er een afspraak staat bij de ondersteuner van de huisarts.
Ondertussen probeer ademhalingsoefeningen te doen, of yoga, mediteren, etc Dit kan je helpen om je brein wat rustiger te krijgen tot de afspraak.
vrijdag 24 mei 2024 om 08:38
Helenax89 schreef: ↑23-05-2024 20:24Ik weet het nog niet. De huisarts stelde voor om eerst met poh ggz te praten.
Ik heb in het verleden schematherapie voor andere klachten gehad.
De handvaten probeer ik hierop toe te passen. Helaas is bij mij vaak zo dat mijn verstand het allemaal wel weet, maar mijn gevoel niet mee gaat.
Ik heb cgt, act en schematherapie gevolgd. Bij alle drie de vormen, lukt het qua gedachten en verstand wel, maar mijn gevoel gaat niet mee…
Ik heb het idee dat het je qua gedachten ook niet lukt. Anders zou je m.i. beseffen dat je niets met het gevoel hoeft, het verdragen (niet makkelijk) en doorgaan. In plaats van ernaar handelen door telkens te googelen en topics erover te openen. Dat is toegeven aan je gevoel en daar zie ik dus niet dat het qua gedachten en verstand lukt. Net als je gedachte dat er toch wel iets mis moet zijn want als mensen denken dat ze dood gaan moet je dat serieus nemen.
Gezien al je angstopics van de afgelopen jaren (onder meerdere nicks over telkens dezelfde onderwerpen ook) adviseer ik je (weer) om toch echt hulp te gaan zoeken en aanvaarden hiervoor. Je hebt nu gelukkig de stap naar de HA en straks POH gezet, super. Maar wees daar ook eerlijk, ga niet bagatelliseren. En besef dus dat het qua gedachten en verstand dus niet lukt, dat je er juist (ook) in je angst meegaat met je gedachten/verstand. En wees daar dus open over.
vrijdag 24 mei 2024 om 08:42
canis-felis schreef: ↑23-05-2024 20:25Ok. Die side note is wel tamelijk relevant, toch. De klachten zijn veranderd en versterkt en dat gaat worden onderzocht. Dat is goed. En dat je dat spannend vindt, lijkt mij niet vreemd. Dat het hypochondrie aanwakkert ook niet. Ik las dat je weer gestart bent met medicijnen en binnenkort kun je dus naar de praktijkondersteuner. Daarmee kun je hopelijk de scherpe randjes wat van je angst en gedachten afhalen.
Weet je al wanneer je de afspraak hebt in het ziekenhuis?
Volgens mij is dat medicatie in het kader van het traject om zwanger te worden, niet iets van AD, klopt dat TO?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
