Psyche
alle pijlers
Bang voor mezelf
woensdag 1 oktober 2008 om 18:58
Phiep,
als je een superdag hebt, neem je dan wel eens onbezonnen beslissingen? of geef je erg veel geld uit?
en als je down bent, wil je dan dood omdat je het hier niet meer ziet zitten (dus niet omdat je naar de dood zelf verlangd, maar omdat 'alles' beter is dan hier te zijn?).
Even wat vragen om je misschien wat op weg te helpen...
Mimi
als je een superdag hebt, neem je dan wel eens onbezonnen beslissingen? of geef je erg veel geld uit?
en als je down bent, wil je dan dood omdat je het hier niet meer ziet zitten (dus niet omdat je naar de dood zelf verlangd, maar omdat 'alles' beter is dan hier te zijn?).
Even wat vragen om je misschien wat op weg te helpen...
Mimi
woensdag 1 oktober 2008 om 20:14
quote:Azur schreef op 01 oktober 2008 @ 19:54:
Misschien ben je manisch-depressief?
En dat is nu wat ik zo kwalijk vind aan deze pijler....een paar gedragskenmerken lezen in een topic en hop....de diagnose kan gesteld worden Als ik een dergelijke posting zou doen en iemand zou naar mij zo'n opmerking maken (als ik al niet lekker in mijn vel zit)...ik persoonlijk zou daar erg van in vertwijfeling raken.
Ben je slecht in relaties...misschien heb je wel borderline.
Is je kind " anders dan anderen"...misschien is het wel een nieuwetijdskind (ooit op de babypijlert)
Wat ik TO wil adviseren, los van het feit dat het altijd goed is je te uiten op een forum: ga naar de huisarts of een maatschappelijk werker voor een gesprek en kijk welke instantie het meest geschikt voor jou is.
Sterkte.
Misschien ben je manisch-depressief?
En dat is nu wat ik zo kwalijk vind aan deze pijler....een paar gedragskenmerken lezen in een topic en hop....de diagnose kan gesteld worden Als ik een dergelijke posting zou doen en iemand zou naar mij zo'n opmerking maken (als ik al niet lekker in mijn vel zit)...ik persoonlijk zou daar erg van in vertwijfeling raken.
Ben je slecht in relaties...misschien heb je wel borderline.
Is je kind " anders dan anderen"...misschien is het wel een nieuwetijdskind (ooit op de babypijlert)
Wat ik TO wil adviseren, los van het feit dat het altijd goed is je te uiten op een forum: ga naar de huisarts of een maatschappelijk werker voor een gesprek en kijk welke instantie het meest geschikt voor jou is.
Sterkte.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
woensdag 1 oktober 2008 om 20:27
woensdag 1 oktober 2008 om 20:48
quote:Phiep schreef op 01 oktober 2008 @ 18:52:
Naar de buitenwereld toe ben ik open, niet altijd te doorgronden, zelfverzekerd, emotioneel, fel, soms hard. Tenminste dat is hoe ik overkom. Zelf wordt ik soms doodmoe van mezelf. Ik heb het idee dat ik extreem gevoelig ben voor emoties van anderen. Als ik me inleef in een situatie of een verhaal, voel ik de emotie zelf. Ik heb ontzettend vaak last van ups en downs. Als ik een zielig liedje luister, kan ik de rest van de avond zwaar verdrietig zijn, in tranen. Als ik een vrolijk nummer hoor, kan ik het gevoel hebben dat ik de hele wereld aan kan. Alles is intens bij mij, allemaal leuk en aardig. Ik ben het gewend, ik kan er mee leven. Soms heb ik een periode van stabiliteit en dat geeft enorme rust. Maar er komt altijd weer een periode met de ups en downs en dat geeft me het gevoel dat ik leef.
Maar soms word ik in een moment van down zijn bang van mezelf. Ik ben heel open over mijn gevoel naar anderen toe, maar ik vind het eng worden als ik me zo down voel dat ik het anderen niet wil vertellen. Dat ik het gevoel heb dat ik het liefst gewoon weg wil zijn. Een dag later is het meestal weer over, en kan mijn gevoel 180 graden gekeerd zijn. Maar op de donkere momenten is het ontzettend donker.
Kent iemand dit gevoel? En de angst voor jezelf?Dat ken ik wel dat het licht ineens uit kan gaan, vreselijk. En ook het gevoel dat ik er niet wil zijn. Niet zozeer dat ik dan dood wil, maar dat ik wilde dat ik nooit geboren was.
Naar de buitenwereld toe ben ik open, niet altijd te doorgronden, zelfverzekerd, emotioneel, fel, soms hard. Tenminste dat is hoe ik overkom. Zelf wordt ik soms doodmoe van mezelf. Ik heb het idee dat ik extreem gevoelig ben voor emoties van anderen. Als ik me inleef in een situatie of een verhaal, voel ik de emotie zelf. Ik heb ontzettend vaak last van ups en downs. Als ik een zielig liedje luister, kan ik de rest van de avond zwaar verdrietig zijn, in tranen. Als ik een vrolijk nummer hoor, kan ik het gevoel hebben dat ik de hele wereld aan kan. Alles is intens bij mij, allemaal leuk en aardig. Ik ben het gewend, ik kan er mee leven. Soms heb ik een periode van stabiliteit en dat geeft enorme rust. Maar er komt altijd weer een periode met de ups en downs en dat geeft me het gevoel dat ik leef.
Maar soms word ik in een moment van down zijn bang van mezelf. Ik ben heel open over mijn gevoel naar anderen toe, maar ik vind het eng worden als ik me zo down voel dat ik het anderen niet wil vertellen. Dat ik het gevoel heb dat ik het liefst gewoon weg wil zijn. Een dag later is het meestal weer over, en kan mijn gevoel 180 graden gekeerd zijn. Maar op de donkere momenten is het ontzettend donker.
Kent iemand dit gevoel? En de angst voor jezelf?Dat ken ik wel dat het licht ineens uit kan gaan, vreselijk. En ook het gevoel dat ik er niet wil zijn. Niet zozeer dat ik dan dood wil, maar dat ik wilde dat ik nooit geboren was.
woensdag 1 oktober 2008 om 20:49
quote:LinLin182 schreef op 01 oktober 2008 @ 20:27:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hoogsensitief_persoonJa zeg, laten we die gelijk maar weer in de groep gooien.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hoogsensitief_persoonJa zeg, laten we die gelijk maar weer in de groep gooien.
woensdag 1 oktober 2008 om 20:58
woensdag 1 oktober 2008 om 21:08
woensdag 1 oktober 2008 om 22:09
quote:Roelfien schreef op 01 oktober 2008 @ 21:08:
Het is niet eens een echte diagnose, wat je zou weten als je de informatie van de pagina die je doorgeeft goed had gelezen.
Dat is dan toch prima? We kunnen hier toch geen diagnoses stellen, daar is een forum niet voor.
Goed, nu even praktisch. Die periodes met ups en downs, dat hebben veel meer mensen. Maar er zijn gradaties, van knap lastig tot onleefbaar. Van (over)gevoeligheid tot een stemmingsstoornis of een persoonlijkheidsstoornis.
Zit er regelmaat in de perioden? Let eens op of e.e.a. samenhangt met je menstruatie. Sommige vrouwen kunnen vanaf een week voor de menstruatie bijna compleet andere personen worden. (Ikzelf onder anderen.)
Of is het misschien erger als je vermoeid bent?
In een periode dat het goed gaat, ben je dan alleen maar impulsief of volstrekt onverantwoordelijk? Lees bijvoorbeeld van Nicci French Catch me when I fall - gewoon een spannende thriller, geen zelfhulpboek, maar met een hoofdpersoon met heftige stemmingswisselingen. Herken je daar iets in?
Als je in zo'n zwarte periode zit, dat je er niet meer wilt zijn, kun je dan nog wel rationeel bedenken dat het over gaat? Wat je op zo'n moment kunt doen is diep ademhalen en je realiseren waar je bent.
Als je een vriend(in) hebt, kun je vragen of die je op zo'n moment goed vasthoudt, daar wordt het niet minder donker van maar je houdt contact met de wereld.
Het is niet eens een echte diagnose, wat je zou weten als je de informatie van de pagina die je doorgeeft goed had gelezen.
Dat is dan toch prima? We kunnen hier toch geen diagnoses stellen, daar is een forum niet voor.
Goed, nu even praktisch. Die periodes met ups en downs, dat hebben veel meer mensen. Maar er zijn gradaties, van knap lastig tot onleefbaar. Van (over)gevoeligheid tot een stemmingsstoornis of een persoonlijkheidsstoornis.
Zit er regelmaat in de perioden? Let eens op of e.e.a. samenhangt met je menstruatie. Sommige vrouwen kunnen vanaf een week voor de menstruatie bijna compleet andere personen worden. (Ikzelf onder anderen.)
Of is het misschien erger als je vermoeid bent?
In een periode dat het goed gaat, ben je dan alleen maar impulsief of volstrekt onverantwoordelijk? Lees bijvoorbeeld van Nicci French Catch me when I fall - gewoon een spannende thriller, geen zelfhulpboek, maar met een hoofdpersoon met heftige stemmingswisselingen. Herken je daar iets in?
Als je in zo'n zwarte periode zit, dat je er niet meer wilt zijn, kun je dan nog wel rationeel bedenken dat het over gaat? Wat je op zo'n moment kunt doen is diep ademhalen en je realiseren waar je bent.
Als je een vriend(in) hebt, kun je vragen of die je op zo'n moment goed vasthoudt, daar wordt het niet minder donker van maar je houdt contact met de wereld.
woensdag 1 oktober 2008 om 22:11
quote:Azur schreef op 01 oktober 2008 @ 21:37:
Eens met LinLin wat betreft:
"TO vraagt zich af wat er met haar aan de hand is en ik moest hier gelijk aandenken"
Ik ook!
En door die links kan ze toch zelf kijken of ze wat herkent?
Ik zou er wel blij mee zijn als mensen met me meedenken.
Heel veel sterkte meid en zoek evt. hulp.
Groetjes
Eens met LinLin wat betreft:
"TO vraagt zich af wat er met haar aan de hand is en ik moest hier gelijk aandenken"
Ik ook!
En door die links kan ze toch zelf kijken of ze wat herkent?
Ik zou er wel blij mee zijn als mensen met me meedenken.
Heel veel sterkte meid en zoek evt. hulp.
Groetjes
woensdag 1 oktober 2008 om 22:17
quote:LinLin182 schreef op 01 oktober 2008 @ 20:27:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hoogsensitief_persoondat was het eerste wat bij me opkwam bij het lezen van de openings post... (hoogsensitief, niet zozeer wikipedia )
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hoogsensitief_persoondat was het eerste wat bij me opkwam bij het lezen van de openings post... (hoogsensitief, niet zozeer wikipedia )
woensdag 1 oktober 2008 om 22:21
donderdag 2 oktober 2008 om 08:06
Grappig, het eerste dat in mij opkwam was "emotioneel onvolwassen". Als je er last van hebt, ga dan eens met de huisarts praten, zij/hij kan je doorverwijzen naar iemand die je verder kan helpen, een coach ofzo.
Het helpt ook wel om eens boeken te lezen over emotionele inteligentie of over de psyche van de normale mens (dus niet over allerlei stoornissen), om je eigen emoties wat meer te kunnen plaatsen, te kunnen relativeren en om er uiteindelijk makkelijker mee om te gaan.
Sommige mensen krijgen last van hun emotionele onvolwassenheid als ze allang volwassen zijn. Het is net hoe je leven loopt, hoe meer tegenslag hoe eerder je er last van krijgt.
Het helpt ook wel om eens boeken te lezen over emotionele inteligentie of over de psyche van de normale mens (dus niet over allerlei stoornissen), om je eigen emoties wat meer te kunnen plaatsen, te kunnen relativeren en om er uiteindelijk makkelijker mee om te gaan.
Sommige mensen krijgen last van hun emotionele onvolwassenheid als ze allang volwassen zijn. Het is net hoe je leven loopt, hoe meer tegenslag hoe eerder je er last van krijgt.
donderdag 2 oktober 2008 om 08:54
Ik herken het wel, heb ook wel last van stemmingswisselingen. Het ene moment kan ik de hele wereld aan, het andere tja... dan ga ik in een neerwaardse spiraal tot ik weer op de bodem van de put ben en bounce ik weer terug. Enorme highs en lows...
Ik heb daar een hele tijd mee gezeten, maar heb het inmiddels geaccepteerd. Ik weet dat ik zo ben. Ik weet ook dat als ik in een down zit dat het morgen weer allemaal anders zal zijn.. Dat herhaal ik ook tegen mezelf: Morgen is alles anders... En ALLES komt ALTIJD goed...
Ik heb daar een hele tijd mee gezeten, maar heb het inmiddels geaccepteerd. Ik weet dat ik zo ben. Ik weet ook dat als ik in een down zit dat het morgen weer allemaal anders zal zijn.. Dat herhaal ik ook tegen mezelf: Morgen is alles anders... En ALLES komt ALTIJD goed...
donderdag 2 oktober 2008 om 09:21
quote:Roelfien schreef op 01 oktober 2008 @ 21:08:
En jij vindt antwoorden met alleen een link wel een normaal antwoord?
Ik denk niet dat Phiep iets zal hebben aan informatie over 'hoogsensitiviteit'. Het is niet eens een echte diagnose, wat je zou weten als je de informatie van de pagina die je doorgeeft goed had gelezen.
Als ze er niets aan heeft is dat niet erg maar dan heb ik in ieder geval geprobeerd te helpen! Ik ben geen dokter en kan dus geen diagnoses stellen maar zoals ik al eerder zei; Ik moest hier gelijk aandenken. Veel dingen die ze opnoemt komen bij Hoog Sensitief voor. En natuurlijk heb ik de informatie goed doorgelezen anders had ik het niet verstuurd.
Jammer die reacties van jou terwijl iemand het alleen maar goed bedoeld...
En jij vindt antwoorden met alleen een link wel een normaal antwoord?
Ik denk niet dat Phiep iets zal hebben aan informatie over 'hoogsensitiviteit'. Het is niet eens een echte diagnose, wat je zou weten als je de informatie van de pagina die je doorgeeft goed had gelezen.
Als ze er niets aan heeft is dat niet erg maar dan heb ik in ieder geval geprobeerd te helpen! Ik ben geen dokter en kan dus geen diagnoses stellen maar zoals ik al eerder zei; Ik moest hier gelijk aandenken. Veel dingen die ze opnoemt komen bij Hoog Sensitief voor. En natuurlijk heb ik de informatie goed doorgelezen anders had ik het niet verstuurd.
Jammer die reacties van jou terwijl iemand het alleen maar goed bedoeld...
donderdag 2 oktober 2008 om 16:23
donderdag 2 oktober 2008 om 16:28
Weleens bijgehouden wanneer je wat bent ? ( geen hormonenkwestie ? ) Sla je om als een bad aan een boom ( leuk liedje en daarna een treurig liedje ; wat gebeurt er dan ? ) of blijf je een paar dagen in een stemming ? En welke stemming duurt het langst ? Had je dat als kind ook al ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 25 september 2009 om 23:37
Ik herken veel in het stukje van Vlinder. Ook ik worstel al heel lang enorm met mijzelf en kom op dit moment uit op "emotionele onvolwassenheid". Wat ik ook helemaal kan verklaren. Alles valt op zn plek. Ben denk ik nu dus een stap verder: herkenning.
Maar nu: hoe pak je dit aan? Ben er in de jaren enorm onzeker door geworden en heb de neiging steeds meer in mn schulp te gaan kruipen. Daarbij "verwacht" de buitenwereld gewoon dat je je als gewone volwassenen kunt gedragen. Wat bij mij nogal eens voor irritaties en misverstanden heeft geleid.
Mocht het bij jou ook om "emotionele onvolwassenheid" blijken te gaan, dan ben ik erg benieuwd naar verdere reakties hierop en hoe je dit kunt aanpakken.
ps: ik merk bij mijzelf, dat rust enorm veel doet. Herken je dat?
Maar nu: hoe pak je dit aan? Ben er in de jaren enorm onzeker door geworden en heb de neiging steeds meer in mn schulp te gaan kruipen. Daarbij "verwacht" de buitenwereld gewoon dat je je als gewone volwassenen kunt gedragen. Wat bij mij nogal eens voor irritaties en misverstanden heeft geleid.
Mocht het bij jou ook om "emotionele onvolwassenheid" blijken te gaan, dan ben ik erg benieuwd naar verdere reakties hierop en hoe je dit kunt aanpakken.
ps: ik merk bij mijzelf, dat rust enorm veel doet. Herken je dat?
donderdag 1 oktober 2009 om 21:44
Dag phiep, hoe gaat het nu met je? Is het een donker moment of juist positief? Ik ken het gevoel heel goed, dat het licht ineens uit lijkt te gaan en alles ineens donker en zwart is, wat een naar gevoel is dat! Ik vind het ook heel moeilijk om in die donkere momenten contact met mensen te maken: hoe kun je nu verwoorden dat je je zo slecht voel terwijl je een paar dagen geleden nog zo vrolijk was? Dus ik kies ervoor als het licht weer uit is in mijn schulp te kruipen maar leuk vind ik dat niet, liever kon ik dan juist met mensen hierover praten, dan zou ik me minder alleen voelen denk ik.
Heb je al eens meditatie geprobeerd? Dat helpt ook wel om te gaan met wisselende emoties: door meditatie kan je daar een beetje afstand van nemen en wordt het dus ook minder heftig.
Heb je al eens meditatie geprobeerd? Dat helpt ook wel om te gaan met wisselende emoties: door meditatie kan je daar een beetje afstand van nemen en wordt het dus ook minder heftig.
