Psyche
alle pijlers
Bedreigingen ik wil graag van me afschrijven
woensdag 3 augustus 2022 om 14:19
Hallo,
Ik heb 2 kinderen, de oudste is 24. Vanaf zijn puberteit is hij gaan blowen, stelen, liegen en bedriegen. Ondanks alle hulp die we gezocht hebben voor hem en voor mij als moeder/opvoeder is dit nooit goed gekomen. Het is geen officiële diagnose maar ik denk dat hij een narcist is en daarnaast een chronische leugenaar.
De laatste 11 jaar zijn erg turbulent geweest (dit is zacht uitgedrukt) zo'n 7 jaar geleden zijn wij als gezin gevlucht omdat hij zoveel schulden bij de verkeerde mensen gemaakt had dat wij/ik aan alle kanten bedreigd werden.
Inmiddels zit ik weer in het zelfde schuitje. Mijn zoon woont niet meer thuis, maar hij heeft wel veel schulden gemaakt in de drug's wereld. Duizenden euro's! Hij is inmiddels verhuisd naar de andere kant van het land en zijn schuldeisers weten dat het mijn zoon is en hebben mijn adres. Omdat ze hem niet kunnen vinden vallen ze mij nu lastig.
Dit duurt inmiddels al een jaar! Ik wordt dagelijks gebeld of geappt en op allerlei manieren bedreigd met de dood of ander geweld. Bij de politie is er een melding gemaakt op ons adres, wanneer we 112 bellen komen ze meteen. Er is aangifte gedaan, maar omdat er (nog) niks gebeurd is kunnen ze verder niks doen!
Het is allemaal extra pijnlijk omdat ik in mijn jeugd heel lang door verschillende mensen misbruikt ben. De dingen die nu gezegd worden roepen veel herinneringen op.
Nu na een jaar zit ik thuis met een burnout, angst en paniekstoornis.. Ik durf niet meer naar buiten, geen auto meer te rijden. Mijn deuren zitten altijd op slot en ik ben gewoon bang. Ik ben mijn baan kwijt.
Doordat wij een aantal jaren geleden gevlucht zijn en opnieuw begonnen zijn, heb ik hier weinig tot geen vrienden. Ik ben altijd maar bezig geweest met de problemen van mijn zoon.
Ik voel me erg eenzaam en bang en ik vraag me vaak af waar ik het allemaal nog voor doe.
Mijn zoon behandeld me als vuilnis.. Als mijn eigen kinderen me zo naar behandelen, waar doe ik het dan nog voor??
De jongste is ook de hele dag aan het blowen en heeft het gedrag van zijn broer overgenomen. Hun vader heeft mij vroeger met zo behandeld als mijn oudste zoon nu doet. Ik ben van hem gescheiden toen de oudste 8 was. Hij is niet meer in beeld en heeft daar ook geen interesse in. Ik heb geen partner.
Sorry, heel verhaal
Ik heb 2 kinderen, de oudste is 24. Vanaf zijn puberteit is hij gaan blowen, stelen, liegen en bedriegen. Ondanks alle hulp die we gezocht hebben voor hem en voor mij als moeder/opvoeder is dit nooit goed gekomen. Het is geen officiële diagnose maar ik denk dat hij een narcist is en daarnaast een chronische leugenaar.
De laatste 11 jaar zijn erg turbulent geweest (dit is zacht uitgedrukt) zo'n 7 jaar geleden zijn wij als gezin gevlucht omdat hij zoveel schulden bij de verkeerde mensen gemaakt had dat wij/ik aan alle kanten bedreigd werden.
Inmiddels zit ik weer in het zelfde schuitje. Mijn zoon woont niet meer thuis, maar hij heeft wel veel schulden gemaakt in de drug's wereld. Duizenden euro's! Hij is inmiddels verhuisd naar de andere kant van het land en zijn schuldeisers weten dat het mijn zoon is en hebben mijn adres. Omdat ze hem niet kunnen vinden vallen ze mij nu lastig.
Dit duurt inmiddels al een jaar! Ik wordt dagelijks gebeld of geappt en op allerlei manieren bedreigd met de dood of ander geweld. Bij de politie is er een melding gemaakt op ons adres, wanneer we 112 bellen komen ze meteen. Er is aangifte gedaan, maar omdat er (nog) niks gebeurd is kunnen ze verder niks doen!
Het is allemaal extra pijnlijk omdat ik in mijn jeugd heel lang door verschillende mensen misbruikt ben. De dingen die nu gezegd worden roepen veel herinneringen op.
Nu na een jaar zit ik thuis met een burnout, angst en paniekstoornis.. Ik durf niet meer naar buiten, geen auto meer te rijden. Mijn deuren zitten altijd op slot en ik ben gewoon bang. Ik ben mijn baan kwijt.
Doordat wij een aantal jaren geleden gevlucht zijn en opnieuw begonnen zijn, heb ik hier weinig tot geen vrienden. Ik ben altijd maar bezig geweest met de problemen van mijn zoon.
Ik voel me erg eenzaam en bang en ik vraag me vaak af waar ik het allemaal nog voor doe.
Mijn zoon behandeld me als vuilnis.. Als mijn eigen kinderen me zo naar behandelen, waar doe ik het dan nog voor??
De jongste is ook de hele dag aan het blowen en heeft het gedrag van zijn broer overgenomen. Hun vader heeft mij vroeger met zo behandeld als mijn oudste zoon nu doet. Ik ben van hem gescheiden toen de oudste 8 was. Hij is niet meer in beeld en heeft daar ook geen interesse in. Ik heb geen partner.
Sorry, heel verhaal
woensdag 3 augustus 2022 om 20:37
Ga ervoor, hoe moeilijk ook! En je niet schuldig voelen, je niet schamen! Je hebt geen keuze hierin. Het enige wat je kan doen is zorgen voor jou, jouw zelfbehoud.
Ik wil je vragen uit welke regio je komt maar kan me ook indenken je dat misschien niet wilt delen hier.
woensdag 3 augustus 2022 om 22:23
Dank je weldweedledee schreef: ↑03-08-2022 21:15Ach lieve Floki. Ik heb geen zinnige adviezen, maar ik wil je even laten weten dat ik het vreselijk voor je vind, ik hoop dat je weer wat rust krijgt en dat ik in gedachten even bij je ben nu. Sterkte
woensdag 3 augustus 2022 om 22:34
Als ik het zo lees heb je van doen met politie, huisarts, psycholoog, straks een lotgenotengroep en de gemeente betreft een urgentie.
Kan je niet vragen of een van hen een aanmelding doet bij het wijkteam van je gemeente?
Dan krijg je iemand die kan zorgen dat alle informatie over en weer wordt gestroomlijnd en goed gekeken wordt hoe je situatie nog verbeterd kan worden.
Sterkte hoor.
Kan je niet vragen of een van hen een aanmelding doet bij het wijkteam van je gemeente?
Dan krijg je iemand die kan zorgen dat alle informatie over en weer wordt gestroomlijnd en goed gekeken wordt hoe je situatie nog verbeterd kan worden.
Sterkte hoor.
•
woensdag 3 augustus 2022 om 22:59
TO, alvast een knuffel en veel sterkte.
Na het lezen van je topic dacht ik meteen aan verhuizen, maar dan niet binnen Nederland. Zou je het aandurven om te verhuizen naar een land buiten Nederland, maar wel binnen de EU? Eigenlijk als het ware alle schepen achter je verbranden en ergens in den vreemde helemaal opnieuw beginnen? Niemand kent je, niemand kent je verleden, nieuwe omgeving, nieuwe mensen. Wellicht zou je nog kunnen overwegen om een naamsverandering aan te vragen / regelen voordat je gaat. Kost wel een dot centen, maar je eigen gezondheid / welzijn en veiligheid is ook belangrijk. E.e.a. met hulp / begeleiding als GGZ of slachtofferhulp.
Na het lezen van je topic dacht ik meteen aan verhuizen, maar dan niet binnen Nederland. Zou je het aandurven om te verhuizen naar een land buiten Nederland, maar wel binnen de EU? Eigenlijk als het ware alle schepen achter je verbranden en ergens in den vreemde helemaal opnieuw beginnen? Niemand kent je, niemand kent je verleden, nieuwe omgeving, nieuwe mensen. Wellicht zou je nog kunnen overwegen om een naamsverandering aan te vragen / regelen voordat je gaat. Kost wel een dot centen, maar je eigen gezondheid / welzijn en veiligheid is ook belangrijk. E.e.a. met hulp / begeleiding als GGZ of slachtofferhulp.
woensdag 3 augustus 2022 om 23:47
Wat een vreselijke toestand. Ontzettend erg. Het ligt niet aan jou. En je bent niet dom, je wordt slechts keihard gemanipuleerd en daarvoor is je oudste verantwoordelijk.
Keihard misschien, maar ik vrees dat je er opnieuw tussenuit moet knijpen en dan ook zonder je jongste. En alle banden moet doorsnijden. Hij is 18, in feite draag je alleen nog financiële verantwoordelijkheid in bepaalde mate. Je moet jezelf redden, is het niet van de oudste, dan wel van de jongste. Ik vind het afschuwelijk voor je. Maar jij draagt geen schuld. Echt niet. En ik gun het je zo dat je in vrede kunt leven.
Is er geen familierechercheur bij de politie die eens met je mee kan denken hoe dit aan te pakken? Of de wijkagent? Strafbaarstelling is maar één van de perspectieven op dit hele gebeuren, leefbaarheid/veiligheid een heel belangrijke andere. Ik zou daar eens naar vragen.
Keihard misschien, maar ik vrees dat je er opnieuw tussenuit moet knijpen en dan ook zonder je jongste. En alle banden moet doorsnijden. Hij is 18, in feite draag je alleen nog financiële verantwoordelijkheid in bepaalde mate. Je moet jezelf redden, is het niet van de oudste, dan wel van de jongste. Ik vind het afschuwelijk voor je. Maar jij draagt geen schuld. Echt niet. En ik gun het je zo dat je in vrede kunt leven.
Is er geen familierechercheur bij de politie die eens met je mee kan denken hoe dit aan te pakken? Of de wijkagent? Strafbaarstelling is maar één van de perspectieven op dit hele gebeuren, leefbaarheid/veiligheid een heel belangrijke andere. Ik zou daar eens naar vragen.
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
donderdag 4 augustus 2022 om 07:23
Wat vreselijk als je kind verloren loopt, want je bedoelde alles vreselijk goed, hield van je kind en deed, met de inzichten van toen, je best om er een goed mens van te maken.
Ik kan me de tweeslachtigheid voorstellen: je houdt van hem en je bent hem tegelijk zó zat!
Maar na 24 jaar moet het wel klaar zijn. Natuurlijk ben jij niet verantwoordelijk voor zijn misdaden en schulden. Ik zou hem niet meer binnen laten, tenzij je op je sterfbed ligt of hij zijn leven heeft gebeterd, en in het laatste geval alleen met begeleiding.
Maar verder zou ik zo goed en zo kwaad als het gaat je eigen leven leven en je niet meer laten beïnvloeden door anderen. Die schuldeisers voelen jouw angst en zien op deze manier een mogelijkheid om iets van hun geld terug te krijgen. Het is niet ethisch maar zo zijn sommige mensen nu eenmaal. Dat wil niet zeggen dat ze je iets kunnen maken. Dus gewoon negeren, dapper lachen en verdergaan. Als ze merken dat je er niet intrapt geven ze het op. Het gaat ze immers niet om jou maar om euro"s.
Ik kan me de tweeslachtigheid voorstellen: je houdt van hem en je bent hem tegelijk zó zat!
Maar na 24 jaar moet het wel klaar zijn. Natuurlijk ben jij niet verantwoordelijk voor zijn misdaden en schulden. Ik zou hem niet meer binnen laten, tenzij je op je sterfbed ligt of hij zijn leven heeft gebeterd, en in het laatste geval alleen met begeleiding.
Maar verder zou ik zo goed en zo kwaad als het gaat je eigen leven leven en je niet meer laten beïnvloeden door anderen. Die schuldeisers voelen jouw angst en zien op deze manier een mogelijkheid om iets van hun geld terug te krijgen. Het is niet ethisch maar zo zijn sommige mensen nu eenmaal. Dat wil niet zeggen dat ze je iets kunnen maken. Dus gewoon negeren, dapper lachen en verdergaan. Als ze merken dat je er niet intrapt geven ze het op. Het gaat ze immers niet om jou maar om euro"s.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 4 augustus 2022 om 09:24
Ik begrijp je. Ik heb dat ook altijd gedacht, het komt nooit meer goed. Ook altijd gedacht, ze maken hem dood, hij krijgt een OD of hij pleegt zelfmoord. En ik kan wel zeggen, kijk naar mijn zoon. Daar is het ook goed mee gekomen. Die zocht ook altijd het gevaar op. Maar helaas komt het bij sommige nooit meer goed, dat is nu eenmaal de realiteit.Floki schreef: ↑03-08-2022 20:14Wat fijn om te horen dat het goed gaat! Heel fijn!
Ik ben bang dat mijn zoon het nooit gaat leren. Niet alleen door zijn verslaving maar ook door zijn drang om het gevaar op te zoeken. Daarnaast liegt en bedriegt iedereen en maakt hij iedereen kapot door zijn narcistische trekken. Het is iemand waar je beter ver uit de buurt van kan blijven
Ik vind het zo heftig voor je, vooral omdat jij erin betrokken wordt. Blijf gerust van je afschrijven. Niemand kan je de ultieme tip geven maar je hart luchten en herkenning vinden is al heel fijn.
donderdag 4 augustus 2022 om 09:27
Peertjes, ook voor jou
Pff, ik zat gisteren even terug te lezen en ik moest slikken en mijn tranen bedwingen terwijl er na alles wat er gebeurd is er mij nog weinig kan raken.
Dan komt dat gevoel van angst en machteloosheid weer naar boven.
Ik lees je Floki. En ook jou Peertjes. Want bij jou is het blijkbaar ook nog niet klaar.
Pff, ik zat gisteren even terug te lezen en ik moest slikken en mijn tranen bedwingen terwijl er na alles wat er gebeurd is er mij nog weinig kan raken.
Dan komt dat gevoel van angst en machteloosheid weer naar boven.
Ik lees je Floki. En ook jou Peertjes. Want bij jou is het blijkbaar ook nog niet klaar.
donderdag 4 augustus 2022 om 11:43
Nee, liever niet idd. Niet hier in dit forumPeertjes schreef: ↑03-08-2022 20:37Ga ervoor, hoe moeilijk ook! En je niet schuldig voelen, je niet schamen! Je hebt geen keuze hierin. Het enige wat je kan doen is zorgen voor jou, jouw zelfbehoud.
Ik wil je vragen uit welke regio je komt maar kan me ook indenken je dat misschien niet wilt delen hier.
donderdag 4 augustus 2022 om 11:49
Dit zou ik idd nog wel kunnen navragen. urgentie gaat via de woningbouw. Het is wel lastig om alles gestructureerd te krijgenFrizz schreef: ↑03-08-2022 22:34Als ik het zo lees heb je van doen met politie, huisarts, psycholoog, straks een lotgenotengroep en de gemeente betreft een urgentie.
Kan je niet vragen of een van hen een aanmelding doet bij het wijkteam van je gemeente?
Dan krijg je iemand die kan zorgen dat alle informatie over en weer wordt gestroomlijnd en goed gekeken wordt hoe je situatie nog verbeterd kan worden.
Sterkte hoor.
donderdag 4 augustus 2022 om 11:50
wat een enorme stap zou dat zijn. Ik wil mijn familie niet achterlaten, moeder, broers enz. ook zou ik niet weten hoe ik dat financieel zou moeten doen.Grabbelton schreef: ↑03-08-2022 22:59TO, alvast een knuffel en veel sterkte.
Na het lezen van je topic dacht ik meteen aan verhuizen, maar dan niet binnen Nederland. Zou je het aandurven om te verhuizen naar een land buiten Nederland, maar wel binnen de EU? Eigenlijk als het ware alle schepen achter je verbranden en ergens in den vreemde helemaal opnieuw beginnen? Niemand kent je, niemand kent je verleden, nieuwe omgeving, nieuwe mensen. Wellicht zou je nog kunnen overwegen om een naamsverandering aan te vragen / regelen voordat je gaat. Kost wel een dot centen, maar je eigen gezondheid / welzijn en veiligheid is ook belangrijk. E.e.a. met hulp / begeleiding als GGZ of slachtofferhulp.
donderdag 4 augustus 2022 om 11:52
Ik heb nu nauw contact met de wijkagenten. Ik wil mijn jongste zoon nog niet los laten. Ik heb echt nog goede hoop dat het goed komt met hem. Los laten van je kind is al heel moeilijk, laat staan een jongen die net 18 is. Voor mijn oudste weet ik zeker dat ik er alles aan heb gedaan om hem te "redden", voor mijn jongste heb ik dat gevoel nog niet.Macarinata schreef: ↑03-08-2022 23:47Wat een vreselijke toestand. Ontzettend erg. Het ligt niet aan jou. En je bent niet dom, je wordt slechts keihard gemanipuleerd en daarvoor is je oudste verantwoordelijk.
Keihard misschien, maar ik vrees dat je er opnieuw tussenuit moet knijpen en dan ook zonder je jongste. En alle banden moet doorsnijden. Hij is 18, in feite draag je alleen nog financiële verantwoordelijkheid in bepaalde mate. Je moet jezelf redden, is het niet van de oudste, dan wel van de jongste. Ik vind het afschuwelijk voor je. Maar jij draagt geen schuld. Echt niet. En ik gun het je zo dat je in vrede kunt leven.
Is er geen familierechercheur bij de politie die eens met je mee kan denken hoe dit aan te pakken? Of de wijkagent? Strafbaarstelling is maar één van de perspectieven op dit hele gebeuren, leefbaarheid/veiligheid een heel belangrijke andere. Ik zou daar eens naar vragen.
donderdag 4 augustus 2022 om 11:56
dat is allemaal wel zo. Ik probeer mijn angst ook niet te laten zien, en ik probeer het ook niet te voelen, maar dat is makklijker gezegd dan gedaan. De angst zit er wel..en elke keer als de deurbel gaat, of er stopt een auto voor de deur komt de angst met een rotgang opzetten en loop ik bevend door het huis. Ik zit in constante spanning met een hartslag van 120 in rust.retrostar schreef: ↑04-08-2022 07:23Wat vreselijk als je kind verloren loopt, want je bedoelde alles vreselijk goed, hield van je kind en deed, met de inzichten van toen, je best om er een goed mens van te maken.
Ik kan me de tweeslachtigheid voorstellen: je houdt van hem en je bent hem tegelijk zó zat!
Maar na 24 jaar moet het wel klaar zijn. Natuurlijk ben jij niet verantwoordelijk voor zijn misdaden en schulden. Ik zou hem niet meer binnen laten, tenzij je op je sterfbed ligt of hij zijn leven heeft gebeterd, en in het laatste geval alleen met begeleiding.
Maar verder zou ik zo goed en zo kwaad als het gaat je eigen leven leven en je niet meer laten beïnvloeden door anderen. Die schuldeisers voelen jouw angst en zien op deze manier een mogelijkheid om iets van hun geld terug te krijgen. Het is niet ethisch maar zo zijn sommige mensen nu eenmaal. Dat wil niet zeggen dat ze je iets kunnen maken. Dus gewoon negeren, dapper lachen en verdergaan. Als ze merken dat je er niet intrapt geven ze het op. Het gaat ze immers niet om jou maar om euro"s.
Ik probeer het los te laten en op dagen dat ik geen bedreigingen heb gaat dat redelijk goed,
donderdag 4 augustus 2022 om 11:59
Dat is ook het ergste waar ik me op voorbereid heb... een bezoek van de politie met die mededeling dat hij (1 van de 2 ) er niet meer is, of dat ze iemand anders iets aangedaan hebben. Ik lees alle nieuws berichten met de angst dat die van mij er bij betrokken zijn op wat voor manier dan ook.prada schreef: ↑04-08-2022 09:24Ik begrijp je. Ik heb dat ook altijd gedacht, het komt nooit meer goed. Ook altijd gedacht, ze maken hem dood, hij krijgt een OD of hij pleegt zelfmoord. En ik kan wel zeggen, kijk naar mijn zoon. Daar is het ook goed mee gekomen. Die zocht ook altijd het gevaar op. Maar helaas komt het bij sommige nooit meer goed, dat is nu eenmaal de realiteit.
Ik vind het zo heftig voor je, vooral omdat jij erin betrokken wordt. Blijf gerust van je afschrijven. Niemand kan je de ultieme tip geven maar je hart luchten en herkenning vinden is al heel fijn.
Dank je wel voor je reactie
donderdag 4 augustus 2022 om 13:36
Oh vooral ook dat ja, dat hij iemand anders iets aangedaan zou hebben. En inderdaad, al het nieuws volgen. Als ik van huis wegreed en er kwam ergens in de buurt een politieauto mij tegemoet draaide ik terug naar huis om zeker te weten dat hij niet bij mij moest zijn.Floki schreef: ↑04-08-2022 11:59Dat is ook het ergste waar ik me op voorbereid heb... een bezoek van de politie met die mededeling dat hij (1 van de 2 ) er niet meer is, of dat ze iemand anders iets aangedaan hebben. Ik lees alle nieuws berichten met de angst dat die van mij er bij betrokken zijn op wat voor manier dan ook.
Dank je wel voor je reactie
Zoveel dingen waar je bang voor bent en bij jou dan ook nog eens die dreigementen. Ik heb zo met je te doen.
donderdag 4 augustus 2022 om 16:43
Je situatie is al zó stressvol, het lijkt me fijn als iemand van het wijkteam naast jou kan komen staan om mee te denken. Zo iemand heeft veel meer zicht op mogelijkheden en andere ingangen dan jij.
•
donderdag 4 augustus 2022 om 16:53
prada schreef: ↑04-08-2022 13:36Oh vooral ook dat ja, dat hij iemand anders iets aangedaan zou hebben. En inderdaad, al het nieuws volgen. Als ik van huis wegreed en er kwam ergens in de buurt een politieauto mij tegemoet draaide ik terug naar huis om zeker te weten dat hij niet bij mij moest zijn.
Zoveel dingen waar je bang voor bent en bij jou dan ook nog eens die dreigementen. Ik heb zo met je te doen.
ja, het isheel herkenbaar allemaal..
donderdag 4 augustus 2022 om 18:53
Misschien heb je het al ergens gezegd maar krijg je ook maatschappelijke hulp? Via de gemeente? Zij zouden met jou kunnen kijken welke papieren je allemaal nodig hebt voor urgentie. Want ik kan me voorstellen dat je je nu totaal niet veilig voelt in je eigen huis.
donderdag 4 augustus 2022 om 19:10
Nee dat krijg ik niet. Ik wist ook niet dat dat kon. Ik weet week dat urgentie aanvragen een heel lastig traject is.
Nee ik voel me niet veilig in mijn huis. Sommige dagen is het rustig en hoor ik niks, dan durf ik me iets te ontspannen. Als ik dat doe/kan is mijn stress level wel gelijk veel hoger als ik wel weer wat hoor. Of als er wel weer wat gebeurt met 1 van de jongens.
donderdag 4 augustus 2022 om 19:23
Je zoon is geen narcist, hij heeft een traumatische jeugd gehad. Hetzelfde geldt voor je jongste zoon, en zoals ik lees ook voor jouzelf.Floki schreef: ↑03-08-2022 14:19Het is geen officiële diagnose maar ik denk dat hij een narcist is en daarnaast een chronische leugenaar.
De jongste is ook de hele dag aan het blowen en heeft het gedrag van zijn broer overgenomen. Hun vader heeft mij vroeger met zo behandeld als mijn oudste zoon nu doet. Ik ben van hem gescheiden toen de oudste 8 was. Hij is niet meer in beeld en heeft daar ook geen interesse in. Ik heb geen partner.
Ik denk niet dat je oudste zoon nog te "redden" is op dit moment, maar aangezien je jongste zoon nog wel thuis woont (?), hoop ik dat je voor hem wel de hulp kunt inschakelen die hij nodig heeft.
Wel een afschuwelijke situatie dit, heel veel sterkte.
donderdag 4 augustus 2022 om 22:24
Bidov48220 schreef: ↑04-08-2022 19:23Je zoon is geen narcist, hij heeft een traumatische jeugd gehad. Hetzelfde geldt voor je jongste zoon, en zoals ik lees ook voor jouzelf.
Ik denk niet dat je oudste zoon nog te "redden" is op dit moment, maar aangezien je jongste zoon nog wel thuis woont (?), hoop ik dat je voor hem wel de hulp kunt inschakelen die hij nodig heeft.
Wel een afschuwelijke situatie dit, heel veel sterkte.
Sluit het een het ander uit?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
