Psyche
alle pijlers
Begrip voor psychose
donderdag 3 mei 2018 om 23:19
Hallo,
Een tijd terug heb ik een post partum psychose gehad. Inmiddels ben ik van de medicatie af en werk ik ook weer. Ik merk wel dat ik vaak nog aan de periode terug denk en er nog wel eens verdrietig om ben.
Ik merk alleen dat mijn omgeving het achter hun willen laten.
Met mijn man bijv kan ik het er niet echt over hebben. Hij zegt dan, het is toch fijn dat het nu niet meer zo is? Wanneer ik zeg dat ik het moeilijk vind dat hij niet echt in gesprek gaat er dan zegt hij, het is vervelend voor je dat je er met mij niet over kan praten, maar ik kan er niet zo veel mee.
Ook vriendinnen lijken het er niet echt over te willen hebben. Die zeggen ook, het is toch fijn dat het nu weer goed is?
Het is niet zo dat ik het er heel veel over gehad heb en ze het onderwerp wat dat betreft zat kunnen zijn.
Ik merk dat ik me er erg alleen door voel dat ik het er met niemand echt over kan hebben. Het is nogal wat om een psychose te hebben doorgemaakt.
Hebben jullie tips hoe hier mee om te gaan?
Een tijd terug heb ik een post partum psychose gehad. Inmiddels ben ik van de medicatie af en werk ik ook weer. Ik merk wel dat ik vaak nog aan de periode terug denk en er nog wel eens verdrietig om ben.
Ik merk alleen dat mijn omgeving het achter hun willen laten.
Met mijn man bijv kan ik het er niet echt over hebben. Hij zegt dan, het is toch fijn dat het nu niet meer zo is? Wanneer ik zeg dat ik het moeilijk vind dat hij niet echt in gesprek gaat er dan zegt hij, het is vervelend voor je dat je er met mij niet over kan praten, maar ik kan er niet zo veel mee.
Ook vriendinnen lijken het er niet echt over te willen hebben. Die zeggen ook, het is toch fijn dat het nu weer goed is?
Het is niet zo dat ik het er heel veel over gehad heb en ze het onderwerp wat dat betreft zat kunnen zijn.
Ik merk dat ik me er erg alleen door voel dat ik het er met niemand echt over kan hebben. Het is nogal wat om een psychose te hebben doorgemaakt.
Hebben jullie tips hoe hier mee om te gaan?
donderdag 3 mei 2018 om 23:26
donderdag 3 mei 2018 om 23:32
Wat Kia-Ora zegt vraag ik me ook af.
Daarnaast denk ik ook wel dat het voor hun misschien lastig is om hier een uitgebreider gesprek over te voeren. Voor iemand die nooit een psychose heeft gehad lijkt het me lastig invoelen hoe dat is. Misschien helpt het je als je - naast je man en vriendinnen - mensen vindt die weten hoe het is om een psychose te hebben (gehad)? Online zijn er voor veel aandoeningen bv lotgenotenfora te vinden, persoonlijk heb ik in moeilijke tijden veel gehad aan het uitwisselen met mensen met soortgelijke ervaringen.
Daarnaast denk ik ook wel dat het voor hun misschien lastig is om hier een uitgebreider gesprek over te voeren. Voor iemand die nooit een psychose heeft gehad lijkt het me lastig invoelen hoe dat is. Misschien helpt het je als je - naast je man en vriendinnen - mensen vindt die weten hoe het is om een psychose te hebben (gehad)? Online zijn er voor veel aandoeningen bv lotgenotenfora te vinden, persoonlijk heb ik in moeilijke tijden veel gehad aan het uitwisselen met mensen met soortgelijke ervaringen.
donderdag 3 mei 2018 om 23:51
Misschien kan het helpen om een 'luchtige' opening voor het gesprek te zoeken. Sara Kroos heeft bijvoorbeeld ook psychoses, en vertelt daar heel open (en vaak ook grappig) over.
Verder denk ik dat mensen het ook snel eng vinden. En dat ze bang zijn dat ze een psychose triggeren bij jou door het erover te hebben. Dat het jou juist kan helpen, dat is lastig uit te leggen.
Is er wel eens uitleg geweest voor je partner vanuit de ggz/jouw behandelaar? Dat kan ook veel schelen. Het kan namelijk ook nog zo zijn dat hij heel veel emoties heeft bij die periode waar nog geen aandacht voor is geweest. En dat hij er daarom lastig over kan praten, zeker op een steunende/begripvolle manier.
Verder denk ik dat mensen het ook snel eng vinden. En dat ze bang zijn dat ze een psychose triggeren bij jou door het erover te hebben. Dat het jou juist kan helpen, dat is lastig uit te leggen.
Is er wel eens uitleg geweest voor je partner vanuit de ggz/jouw behandelaar? Dat kan ook veel schelen. Het kan namelijk ook nog zo zijn dat hij heel veel emoties heeft bij die periode waar nog geen aandacht voor is geweest. En dat hij er daarom lastig over kan praten, zeker op een steunende/begripvolle manier.
donderdag 3 mei 2018 om 23:51
Bij mijn man zeker. Maar hij zegt dan dat hij er niet echt iets mee kan. Bij mijn vriendinnen niet. Die gaan na het zeggen, fijn dat het nu weer goed is, over naar een ander onderwerp. Ik voel dan geen ruimte om er nog iets over te zeggen en denk dan laat maar,
donderdag 3 mei 2018 om 23:55
Het lijkt mij echt verschrikkelijk, eenzaam en angstaanjagend om een psychose door te maken. Mijn zoon heeft een psychose doorgemaakt en het was verschrikkelijk om hem zo angstig mee te maken, hij zat in een parallelle wereld waar niemand, zelfs ik als moeder zijnde niet, in kon komen, laat staan hem uit die wereld kon halen.
Als je dit hebt meegemaakt, al gaat het nu goed, vind ik het niet gek dat je het er nog regelmatig moeilijk mee hebt. Een psychose is al vreselijk en als je daarnaast ook nog een stuk "kwijt" bent van de eerste tijd met je kindje lijkt me dat dubbelop.
Het is nu eenmaal helaas zo dat maar weinig mensen uit de voeten kunnen met zo'n ingrijpend gebeuren. Ik heb even voor je gegoogeld, hoop dat je hier wat mee kunt en anders zou ik hier zeker hulp bij zoeken!
psyche/kraambedpsychose-en-of-postnatal ... ages/66948
http://www.lkpz.nl/docs/lkpz_pdf_1384859631.pdf
Als je dit hebt meegemaakt, al gaat het nu goed, vind ik het niet gek dat je het er nog regelmatig moeilijk mee hebt. Een psychose is al vreselijk en als je daarnaast ook nog een stuk "kwijt" bent van de eerste tijd met je kindje lijkt me dat dubbelop.
Het is nu eenmaal helaas zo dat maar weinig mensen uit de voeten kunnen met zo'n ingrijpend gebeuren. Ik heb even voor je gegoogeld, hoop dat je hier wat mee kunt en anders zou ik hier zeker hulp bij zoeken!
psyche/kraambedpsychose-en-of-postnatal ... ages/66948
http://www.lkpz.nl/docs/lkpz_pdf_1384859631.pdf
donderdag 3 mei 2018 om 23:56
Net zoals jij je omgeving het niet kwalijk kunt nemen dat zij het onderwerp mijden, zouden ze jou niet kwalijk moeten nemen dat jij er soms wel de behoefte hbet om over te praten. Alleen ga je elkaar hier niet in tegenkomen. Ga op zoek naar iemand die wel naar je wil luisteren en met je erover kan en wil praten. Vaak zijn dat ervaringsdeskundigen.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
donderdag 3 mei 2018 om 23:57
Heb ik. Heb EMDR gehad en nu nog gesprekken bij een psycholoog.
vrijdag 4 mei 2018 om 00:00
Eigenlijk snap ik ze wel, denk ik. Een naast familielid van mij heeft een psychose gehad. Hij heeft toen extreme en pijnlijke dingen gezegd en gedaan. Als hij daarover met mij in gesprek zou willen, zou ik daar ook huiverig tegenover staan. Bang om verwijtend over te komen, bang om iets te triggeren, bang om te laten zien hoeveel pijn dingen gedaan hebben. Ik zou liever hebben dat hij dit met een professional bespreekt.
Wat weet jij nog van je psychose? Weet je nog precies wat je hebt gezegd en gedaan en wil je het daarover hebben?
Of is het een wazige periode waar je meer over wil weten om er grip op te krijgen?
Wat weet jij nog van je psychose? Weet je nog precies wat je hebt gezegd en gedaan en wil je het daarover hebben?
Of is het een wazige periode waar je meer over wil weten om er grip op te krijgen?
Iemand een blokje kaas bij de mosterd?
vrijdag 4 mei 2018 om 00:01
Misschien vinden ze het ook eng, willen ze het op afstand houden omdat de gedachte dat hen zoiets ook kan overkomen hen beangstigt. Ik begrijp dat het pijnlijk is, maar ik zou hiermee naar een professional gaan. Ik denk dat het goed is als je hierover praat aangezien je daar een duidelijke behoefte aan hebt, maar dan dus op een plek waar daar ook echt ruimte voor is.
vrijdag 4 mei 2018 om 00:09
Mijn man heeft uitleg gehad van de ggz. Voor hem was er gedurende de periode een systeembegeleider, ook een psycholoog, waar hij terecht konCelaena_Aelin schreef: ↑03-05-2018 23:51Misschien kan het helpen om een 'luchtige' opening voor het gesprek te zoeken. Sara Kroos heeft bijvoorbeeld ook psychoses, en vertelt daar heel open (en vaak ook grappig) over.
Verder denk ik dat mensen het ook snel eng vinden. En dat ze bang zijn dat ze een psychose triggeren bij jou door het erover te hebben. Dat het jou juist kan helpen, dat is lastig uit te leggen.
Is er wel eens uitleg geweest voor je partner vanuit de ggz/jouw behandelaar? Dat kan ook veel schelen. Het kan namelijk ook nog zo zijn dat hij heel veel emoties heeft bij die periode waar nog geen aandacht voor is geweest. En dat hij er daarom lastig over kan praten, zeker op een steunende/begripvolle manier.
vrijdag 4 mei 2018 om 00:16
Ik merk dat het er niet over kunnen praten met mijn man tot verwijdering zorgt tussen ons. Dan voel ik me verdrietig of moet ik ergens aan terugdenken. Maar dan zeg ik maar niks meer omdat ik van hem niet echt een reactie krijg. Vervolgens zeg ik dan sowieso nog maar weinig en zit maar wat stilletjes op de bank. Want wat moet je zeggen als je niet echt kunt praten over wat je bezig houdt 
vrijdag 4 mei 2018 om 00:35
Ik weet zo goed als alles nog. Je maakt veel mee als je een psychose doormaakt. Ik ben ook lang opgenomen geweest. Omdat ze met mijn kindje geen risico wouden lopen. Als je dan een tijdlang in een psychiatrische kliniek zit zie je ook heftige dingen bij andere patiënten. Het was alles bij elkaar een heftige tijd. Daardoor heb ik nog behoefte om het er soms over te hebben. Dan denk ik, vorig jaar nu zat ik in de kliniek en moet ik terugdenken aan situaties toen.nederlandsevrouw schreef: ↑04-05-2018 00:00Eigenlijk snap ik ze wel, denk ik. Een naast familielid van mij heeft een psychose gehad. Hij heeft toen extreme en pijnlijke dingen gezegd en gedaan. Als hij daarover met mij in gesprek zou willen, zou ik daar ook huiverig tegenover staan. Bang om verwijtend over te komen, bang om iets te triggeren, bang om te laten zien hoeveel pijn dingen gedaan hebben. Ik zou liever hebben dat hij dit met een professional bespreekt.
Wat weet jij nog van je psychose? Weet je nog precies wat je hebt gezegd en gedaan en wil je het daarover hebben?
Of is het een wazige periode waar je meer over wil weten om er grip op te krijgen?
vrijdag 4 mei 2018 om 00:47
Misschien is je omgeving bang dat je erin blijft 'hangen'. Dat je met je hoofd nog steeds daar zit, terwijl ze zo graag in het hier en nu willen zijn met je.Bumba2018 schreef: ↑04-05-2018 00:35Ik weet zo goed als alles nog. Je maakt veel mee als je een psychose doormaakt. Ik ben ook lang opgenomen geweest. Omdat ze met mijn kindje geen risico wouden lopen. Als je dan een tijdlang in een psychiatrische kliniek zit zie je ook heftige dingen bij andere patiënten. Het was alles bij elkaar een heftige tijd. Daardoor heb ik nog behoefte om het er soms over te hebben. Dan denk ik, vorig jaar nu zat ik in de kliniek en moet ik terugdenken aan situaties toen.
Misschien helpt het om het van je af te schrijven. Verder, misschien kun je de humor opzoeken, of een code-woord afspreken. Ik noemde eerder al Sara Kroos, zij heeft ook psychoses gehad (en gebruikt humor om er mee om te kunnen gaan). Maar er zijn ook boeken geschreven over dit onderwerp, en er is veel lotgenoten-contact beschikbaar. Zowel op internet als in real life.
vrijdag 4 mei 2018 om 02:30
Dat herken ik wel. Heb geen psychose gehad, maar wel opgenomen geweest. Je moet je wel voorstellen dat jouw man/vriendin niet weet wat je daar allemaal hebt meegemaakt en het voor hun moeilijk voor te stellen is. Ik heb het daardoor ook bijna nooit meer daarover. Het helpt misschien om lotgenoten te zoeken?Bumba2018 schreef: ↑04-05-2018 00:35Ik weet zo goed als alles nog. Je maakt veel mee als je een psychose doormaakt. Ik ben ook lang opgenomen geweest. Omdat ze met mijn kindje geen risico wouden lopen. Als je dan een tijdlang in een psychiatrische kliniek zit zie je ook heftige dingen bij andere patiënten. Het was alles bij elkaar een heftige tijd. Daardoor heb ik nog behoefte om het er soms over te hebben. Dan denk ik, vorig jaar nu zat ik in de kliniek en moet ik terugdenken aan situaties toen.
Anderzijds heb ik in mijn nabije omgeving een psychotisch persoon meegemaakt. Ik vond dat heel heftig en wilde er nadien met diegene en partner over praten, maar dat mocht niet van de behandelaar. Ze mochten het er helemaal niet meer over hebben omdat het een nieuwe psychose kon triggeren. Ben jij daar niet bang voor?
vrijdag 4 mei 2018 om 06:22
Ik zou eens je behandelaar vragen of jullie niet wat sessies samen kunnen krijgen of bij de systeempeut. Ik denk dat jullie weer moeten leren communiceren. Het was een heftige tijd voor iedereen. Jij kunt je man niet duidelijk genoeg maken hoeveel behoefte jij hebt aan een gesprek en wat zijn zwijgen met jou doet. Ik denk dat je man niet zo beseft wat jij allemaal hebt meegemaakt. Daar kun je je ook geen voorstelling van maken als omstander. (Ik werk in de GGZ en zie dit veel gebeuren en in mijn privé leven merk ik ook dat mensen het echt niet altijd begrijpen of een beeld kunnen maken van hoe het op mijn werk is).Bumba2018 schreef: ↑04-05-2018 00:16Ik merk dat het er niet over kunnen praten met mijn man tot verwijdering zorgt tussen ons. Dan voel ik me verdrietig of moet ik ergens aan terugdenken. Maar dan zeg ik maar niks meer omdat ik van hem niet echt een reactie krijg. Vervolgens zeg ik dan sowieso nog maar weinig en zit maar wat stilletjes op de bank. Want wat moet je zeggen als je niet echt kunt praten over wat je bezig houdt
Of wellicht is hij bang dat dit weer gebeurt als jullie er teveel bij stilstaan, bang voor eigen of jouw emoties. Er zijn zoveel scenario's waarom hij er niet over kan/wil praten.
Vertel je peut hoeveel last je hiervan hebt en dat je hier echt wat ondersteuning in nodig bent.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
vrijdag 4 mei 2018 om 06:34
Vaak zijn mensen te bang om te praten. Angst om te weten hoe de gekte/alternatieve realiteit in jouw hoofd was en angst dat te veel aandacht daarvoor soortgelijke problemen triggert.
Ik heb wel eens meegemaakt met een echtpaar waarvan de vrouw stemmen hoorde en waarbij ik een inschatting probeerde te maken van het risico en of er een arts bij moest komen.
Mevr gaf aan dat zij de stemmen niet stil kreeg en dat zij ook opdrachten gaven. Onder tussen voelde de man zich steeds ongemakkelijker en gaf aan dat zij dat beter niet kon bespreken. De stemmen waren dwingend en gaven aan dat zij met een wapen geweld moest plegen. Mevr wilde absoluut niemand kwaad doen maar werd doodmoe van de stemmen die haar niet met rust lieten waarbij zij ook dacht wanneer ik het doe zijn zij misschien stil.
Toen heb ik in overleg een spreekuur bij een arts geregeld. De partner wilde er eerst niet aan en de ernst niet onder kennen. Ik denk dat het voor een partner heel moeilijk is om de ander zo ziek te zien. Ongrijpbaar en onbegrijpelijk ziek.
Ik heb wel eens meegemaakt met een echtpaar waarvan de vrouw stemmen hoorde en waarbij ik een inschatting probeerde te maken van het risico en of er een arts bij moest komen.
Mevr gaf aan dat zij de stemmen niet stil kreeg en dat zij ook opdrachten gaven. Onder tussen voelde de man zich steeds ongemakkelijker en gaf aan dat zij dat beter niet kon bespreken. De stemmen waren dwingend en gaven aan dat zij met een wapen geweld moest plegen. Mevr wilde absoluut niemand kwaad doen maar werd doodmoe van de stemmen die haar niet met rust lieten waarbij zij ook dacht wanneer ik het doe zijn zij misschien stil.
Toen heb ik in overleg een spreekuur bij een arts geregeld. De partner wilde er eerst niet aan en de ernst niet onder kennen. Ik denk dat het voor een partner heel moeilijk is om de ander zo ziek te zien. Ongrijpbaar en onbegrijpelijk ziek.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 4 mei 2018 om 08:13
Ik zou ook erg in de war zijn als ik mijn partner denk goed te kennen en stemmen in zijn hoofd zeggen dan ineens tegen hem dat ik (of een ander) dood moet. Ik vertrouw hem dan niet meer en moet ook het verlies van mijn lieve partner verwerken. Dus twee soorten verandering tegelijkertijd.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 4 mei 2018 om 08:27
zoek lotgenoten en professionele hulp om mee te praten. Want natuurlijk moet je af&toe je ei kwijt kunnen, bij de mensen om je heen, maar zij hebben hun eigen sores.
Ook je man, die heeft moeten dealen met een vrouw met een psychose, dat is ook niet niks. Vrouw opgenomen, hij met baby (mijn aanname)
Ook je man, die heeft moeten dealen met een vrouw met een psychose, dat is ook niet niks. Vrouw opgenomen, hij met baby (mijn aanname)
