Belangrijk nieuws over de psychiatrie

astrada01 schreef op 13 maart 2008 @ 23:49:

Uit de eigen psychiatrische hoek word er ook wel het één en ander toegegeven dat het eigenlijk allemaal niet wetenschappelijk is...

"Robert Spitzer" over de DSMIV bijv

http://www.dsm-leugen.nl/



Lees ook de "kritiek" op Wikipedia over de DSM

http://nl.wikipedia.org/w...anual_of_Mental_Disorders

astrada01 schreef op 13 maart 2008 @ 22:47:



En Boschbolletje,

vraag je overburen maar eens wat ze van de psychiatrie vinden als je durft!

Je zult versteld staan, Scientologen hebben ze wat dat betreft goed op een rij hoor.





.

astrada01 schreef op 13 maart 2008 @ 23:41:

[...]

Volgens de DSMIV zijn er 4 miljoen geschifte Nederlanders en is er ook nog een reservevakje voor de resterende 13 miljoen voor wie geen diagnose gevonden kon worden.

Nou, lekkere pseudowetenschap!

shahla schreef op 14 maart 2008 @ 10:55:

[...]





Niet veranderd. Mijn huisarts schrijft ze mij ook voor. Ik moet er wel bijzeggen dat hij het op een gegeven moment heeft overgenomen van de psychiater die ik destijds had. Wel ben ik het met je eens dat als je pillen wilt hebben dat best wel erg makkelijk is. Niet bij elke huisarts en je moet wel op een gesprek komen maar het is niet heel erg moeilijk, nee. Toch, ik vind dat je zelf nog altijd het meest verantwoordelijk bent hiervoor. Je bent er zelf bij als mensen je iets willen voorschrijven. Als blijkt dat je dat middel al eens hebt gehad en dat je er niet tegen kon, waarom zou je dat dan weer tot je gaan nemen. Of als je absoluut geen medicijnen wilt, dan kan niemand je zomaar dwingen ze wel te slikken.

Het begint en valt allemaal bij de patiënt zelf. Nu zal het voor de één moeilijker zijn om in te zien wat het beste is voor zichzelf maar in algemene gevallen denk ik toch dat de meeste mensen met een bepaalde problematiek heel goed in staat zijn zich niks op te laten dringen of te laten ontzeggen als dat nadelig is voor die persoon.

KatB schreef op 15 maart 2008 @ 10:50:

[...]





Dat klopt natuurlijk ook, maar het gemak waarmee het wordt voorgeschreven (ik krijg echt niet meer dan tien minuten bij mijn huisarts) vind ik wel stuitend. Daarnaast ook hoe gemakkelijk het is (geld dus niet alleen voor AD's, ter verduidelijking) om een medicijnenverslaving te behouden. Recepten die letterlijk twintig jaar geleden werden uitgeschreven die gerust nog steeds gebruikt kunnen worden om medicijnen te halen. Dát vind ik zeer stuitend. Daarnaast, heb ik ook meegemaakt (veel blaasontstekingen gehad), dat medicijnen onder een nieuwe naam werden uitgegeven, maar dat het bestandsmiddel waar ik niet tegen kan er nog in zit. Ja, moet ik van te voren ruiken dat dat er in zit? Daar zit wel degelijk de verantwoordelijkheid van de arts. Een dossier is er niet voor niets.

Het is mij: shaHla (Iranian version)

summerparty schreef op 16 maart 2008 @ 11:22:

Astrada: de DSM is een categoriserend systeem, dat staat ook in de DSM zelf. Het geeft geen antwoorden, het probeert simpelweg mensen te onderscheiden in hun problematiek zodat ook gerichter behandeld kan worden.



Het gros van de mensen meldt zich zélf aan bij de klinieken en poliklinieken. Omdat ze heel graag hulp willen. Het gros van de mensen heeft baat bij de medicijnen en therapieën. Het gros van de mensen is ontzettend blij met de hulp die zij aangereikt krijgen van psychologen en psychiaters. Zij komen de kliniek binnen, gebroken, vol leed, kapot. Binnen enkele weken beginnen ze alweer iets op te klaren. Verschijnt er een teken van hoop in hun ogen. Kunnen ze weer voorzichtig een beetje lachen. Ze krijgen adviezen en hulp om foute denkpatronen onder de loep te nemen: om gezonder te eten: om meer te bewegen: om hun leed onder ogen te durven zien en er mee aan de slag te gaan: om weer naar de toekomst te durven kijken: en nog veel en veel meer.



Je hebt geen idee hoe blij en gelukkig deze mensen (en ook hun partners, familie, vrienden die het beste met hen voor hebben) zijn dat deze plekken en mogelijkheden er zijn om zichzelf te kunnen helen. Dan mag je hen links en websites en weet ik veel wat allemaal laten zien: waarschijnlijk lachen ze je vriendelijk toe en zeggen ze je dat alles wat jij zegt hen niet uitmaakt, dat ze ontzettend blij en dankbaar zijn dat er een tak in de gezondheidszorg is die met hen begaan is, omdat zij uit de diepste stinkende rottende put hebben weten te klauteren, dankzij deze tak.

iry schreef op 17 maart 2008 @ 00:31:

[...]





Tsja,zo rooskleurig is het helaas ook weer niet.

KatB schreef op 16 maart 2008 @ 17:57:

Ja, ik check het wel, al vind ik dat ergens van de zotte.



Mijn grootmoeder heeft twintig jaar lang vrolijk zware slaapmiddelen of pijnstillers kunnen halen met hetzelfde recept. Toen ze in een verzorgingstehuis terecht kwam, had mevrouw ook een cold turkey. Belachelijk gewoon.

Het is mij: shaHla (Iranian version)

summerparty schreef op 17 maart 2008 @ 08:08:

[...]





Wat ik beschreven heb zie ik dagelijks met mijn eigen ogen gebeuren: ik werk in een kliniek. Ik heb ook in dit vakgebied gestudeerd.

Daarnaast heb ik zelf depressies doorgemaakt en een angststoornis. Ik ben ontzettend blij dat de psychologen en psychiaters mij hierbij geholpen hebben, anders weet ik niet of ik hier nog zou zijn. Ik ben gelukkig nog hier en zit nu, mede dankzij hun hulp, ontzettend goed in mijn vel. Ik ben blij dat ik er nog ben.



(Nog) niet iedere geestelijk zieke kan adequaat behandeld worden, helaas. Het is de vraag of dat in de toekomst wel zal lukken. Maar dat geldt ook voor bv. de medische wereld (denk aan kanker, aids).

iry schreef op 17 maart 2008 @ 22:05:

[...]





Summerparty,

Ik ben blij voor je dat jij veel positieve verhalen ziet en zelf ook erg geholpen bent.



En hoewel ik het absoluut niet met Astrada eens ben,rammelt de psychiatrie in Nederland aan alle kanten.

Het behandelen van psychiatrische ziektes is een ingewikkelde kwestie daar ben ik mij van bewust.En dit zal ook mede een reden zijn waarom er veel moeilijk te behandelen is.



Maar nogmaals en helaas zeer triest, staat het grootste deel van de psychiatrische patienten in de kou.En vooral zeer lang op de wachtlijst.Als je eenmaal het geluk hebt dat je je hebt kunnen redden totdat je aan de beurt bent,wacht er daarna nog een lang traject op je voordat je uiteindelijk passende hulp krijgt.En dan is het nog afwachten of dit aanslaat.



Het is ècht niet zo rooskleurig,met alle respect.

Wurmpje schreef op 18 maart 2008 @ 19:49:

ik denk dat ik een van die 'gelukkige' gevallen ben die Iry beschrijft..



Ik dank de hemel echt op blote knietjes voor de psychiatrische opvang die ik gekregen heb, en de steun die ik nog steeds krijg..

Vaak denk ik ook 'ah, dat heb ik allemaal niet nodig, wat een onzin'. Dan stop ik met mn pillen, verzet me in therapie. Zonder overleg natuurlijk, want geen zin in heibel met vriendje.



Maar na een week weet ik weer waarom ik wèl zo blij was met de hulp, dat er stiekem toch wèl wat is, hoe graag ik het ook wil ontkennen, en weet vriendje al lang en breed dat ik weer heb gesmokkeld met mn meds.



nee, ik ben echt maar wat blij met de hulp die ervoor gezorgd heeft dat ik wat makkelijker met mezelf en het leven uit de voeten kan.



Dat de goede hulp (erg) lang geduurd heeft, er nog steeds regelmatig dingen misgaan, en pillen verslavend zijn en de makkelijkste uitweg? Ach, dat neem ik allemaal voor lief.

Ik weet hoe het was, en hoe ik het nìet meer wil.

En als dit is what it takes, dan vind ik dat best.



Ben ook eigenlijk wel 'benieuwd' hoe Astrada zich zou redden als ze echt eens in de schoenen van een 'geestezieke' zou komen te staan. En dan niet een weekje, maar liefst 10 jaar. Zodat je er goed wanhopig van wordt. Van de onmacht, het verdriet en de uitzichtloosheid.

Dan wìl je wel geloven in pillen hoor!

Hell, ik zou wel in raardere dingen geloven als het me zou helpen! .