Ben ik dit?

21-03-2022 11:43 42 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Het afgelopen jaar is mijn leven nogal intens geweest. Door de pandemie ongewild wat tegenslagen en grote veranderingen gehad. Was rot, maar ik dacht dat ik alles ondertussen weer onder controle had. Tot afgelopen week eigenlijk. Ik heb meteen actie ondernomen en dingen afgezegd die ik kon afzeggen. Het hele weekend op bed gelegen en veel geslapen. Ook gehuild, terwijl er geen concrete aanleiding toe was. Zo ken ik mezelf helemaal niet eigenlijk.

Vanochtend kreeg ik mezelf amper uit bed en ik loop nu ook met een hoofd vol watten rond (op zich logisch na al dat gejank). Er komt zo weinig uit mijn handen dat ik maar vervroegde lunchpauze heb genomen in de hoop dat het vanmiddag beter gaat.

Hoe gaan jullie om met zulke dagen? Ik heb soms wel een mindere bui, maar echt dat intense verdriet (zonder dat er vorige week iets verdrietigs gebeurd is) lijkt zo allesoverheersend. Toen ik belde om een afspraak bij de huisarts kon ik daar pas over 2,5e week terecht. Hopelijk is het tegen die tijd niet meer nodig, maar voor nu de vraag wat ik in de tussentijd kan doen om m'n hoofd iets meer bij m'n werk te houden. Het is namelijk druk en ik werk nog niet zo lang bij deze werkgever. Vrij nemen is dus geen optie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bel je huisarts nog een keer en zeg dat je echt eerder langs moet komen omdat het niet goed gaat. Je kunt ook telefonisch vragen om een recept voor een slaaphulpmiddel als oxazepam, want mijn ervaring is dat weinig/niet slapen alles erger maakt. Nou vind ik mijn huisartsenpraktijk ook echt top hoor, maar ik kon daar vorige zomer - toen het écht niet goed met me ging (maar dan ook écht niet) - direct terecht voor alle hulp die ik maar nodig dacht te hebben.

Je kunt je huisarts ook vragen of ze vast een doorverwijzing willen geven voor een psycholoog. Of je nou richting burn-out gaat of 'gewoon' een 'dip' hebt - groter of kleiner en niet per sé werkgerelateerd- een psycholoog is laagdrempelig en kan je helpen bij orde op zaken stellen in je hoofd. Je huisarts heeft vast connecties met een praktijk. Of ga zelf vast op zoek naar ééntje in de buurt zonder lange wachtlijst.

Ik ben het met alle schrijvers eens; ga niet zitten afwachten. Het gaat niet vanzelf beter worden. Ja, uiteindelijk wel, maar dat kan lang duren. Als je het aan gaat en dingen gaat verwerken - met behulp van een professional!! - dan kan het een stuk sneller gaan en krijg je meer en andere inzichten.

En ja, het wordt echt weer beter. Echt waar. Dat voelt nu niet zo en je ziet het vast ook niet, maar het is zo. Je bent niet de enige en je bent niet gek of raar. En vertel het je vriendinnen, alsjeblieft. Ook al hebben zij goed nieuws gehad, of het ook even zwaar, jij hebt ook het recht op je gevoelens en je zult ze nog nodig hebben. Ook denk ik dat ze het jammer zullen vinden als je het niet vertelt, want waarvoor heb je anders vriendinnen? Toch niet alleen voor de wijntjes op het terras?

Zorg goed voor jezelf TO. Succes.
Alle reacties Link kopieren Quote
Goed dat je een topic opent en goed dat je vrijdag vrij hebt genomen. Dat zijn al eerste stappen.
TO, neem de adviezen ter harte.
Je zou met een gebroken been ook niet door blijven lopen toch? Nou, je hersenen en je hele lichaam door laten kachelen terwijl het aangeeft dat het écht niet meer kan, dat is zeker een slecht plan.
Onderneem actie!

O en voor een gebroken been of een operatie neem je geen vrij. Daarvoor meld je je ziek. Dus hoezo nu niet? Je bent jezelf niet en dat je veel minder kunt en hulp nodig hebt.

Veel sterkte en je zult zien dat als je jezelf serieus neemt, je daar vast achteraf blij om bent. En je vrienden willen niet achteraf horen dat je al die tijd je kut voelde. Zou jij het van je vrienden willen weten?
mcsteamy schreef:
21-03-2022 14:44
Ook voor ‘mental health’ klachten kun je je ziek melden. Waarom zou je liegen?
Blijkbaar vind TO dat moeilijk. En eerlijk ik snap dat. Veel werkgevers gaan daar gewoon raar en moeilijk over doen.



Eigenlijk hoeft TO helemaal niet te zeggen wat ze precies heeft.
Alle reacties Link kopieren Quote
vermiljoengroen schreef:
21-03-2022 13:14
Voor komende vrijdag had ik al vrij geregeld, trouwens. Vorige week al, toen ik merkte dat het niet heel lekker ging. Maar ik heb een deadline aan het einde van de week, dus tenzij ik het woensdag af heb, kan vrij nemen echt niet.
Het kan wel, maar dat wil je niet. Volkomen logisch hoor, dat je je verantwoordelijk voelt en dat je ook niet wilt dat het zo erg gesteld is dat je je ziek moet melden... Maar het is een keuze die je nu maakt: je werk boven je welbevinden stellen.

Dat kan soms best. Maar soms ook niet. En als het een patroon is om dat steeds te doen, ook met andere verplichtingen, dan gaat dat op gegeven moment tegen je werken.

Want je kunt het ook zo zien: als zelfs je verantwoordelijkheidsgevoel en een dringende deadline je niet aan het werk kunnen krijgen, dan is het een signaal dat het nu niet goed met je gaat, toch?
What a nuanced anxiety
Alle reacties Link kopieren Quote
Allereerst: ik vind mentale klachten net zo bij ziek zijn horen als fysieke klachten. Maar ook: ik weet hoe sommige werkgevers naar mentale klachten kijken. Bij een langdurig dienstverband zou ik daar misschien open over zijn, maar omdat ik nog niet zo lang in dienst ben wil ik hier liever niets over kwijt. Dan is de kans groot dat mijn contract niet verlengd wordt. Tegelijkertijd vind ik liegen ook niet ok. Dus vanwege griep ziekmelden vind ik eigenlijk al over de grens.
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2022 schreef:
21-03-2022 15:21
Blijkbaar vind TO dat moeilijk. En eerlijk ik snap dat. Veel werkgevers gaan daar gewoon raar en moeilijk over doen.



Eigenlijk hoeft TO helemaal niet te zeggen wat ze precies heeft.

Dat is een ander punt. En dat klopt, dat hoef je niet te melden. Dus gewoon ziek melden, TO.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat verwacht je nu to? Je werk is blijkbaar je (enige?) prioriteit en daar zit blijkbaar weinig tot geen ruimte om voor jezelf te kiezen. Dus dan is dit topic ook wel klaar toch?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb het gevoel dat iemand hier in het harnas sterft aan een burnout
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik verwacht niet veel. Ik hoopte alleen op tips. Klopt dat werk een prioriteit is. Ik heb niet de illusie dat ik niet onmisbaar ben, maar wel nog de hoop dat mijn contract verlengd wordt. Eigenlijk wil ik uitval dus voor zijn.

Ik ga morgenochtend de huisarts bellen om te kijken of er toch niet eerder plaats is of dat er een doorverwijzing gegeven kan worden zonder dat ik al een afspraak heb gehad. Dat kon vanmiddag niet meer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, ik snap dat dát lastig is.

Daarnaast (wat je al gedaan hebt); maak het jezelf makkelijk, weinig verplichtingen, als je kunt slapen en wilt slapen doe dat (maar probeer wel een ritme aan te houden). Geef bij mensen dichtbij aan dat het nu niet goed met je gaat. Al is het maar voor steun of dat ze begrijpen dat je even meer tijd voor jezelf nodig hebt.

En echt investeer die tijd in jezelf!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedsermoen schreef:
21-03-2022 21:29
Ik heb het gevoel dat iemand hier in het harnas sterft aan een burnout


Nou, TO, mocht je je nog niet beroerd genoeg voelen, het viva-forum duwt je fijn even over het randje :bonk:
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe gaat het nu?? Hopelijk heb je hulp/je ziek gemeld. Veel sterkte.
ik heb gezegd
Alle reacties Link kopieren Quote
Friezin71 schreef:
22-03-2022 17:19
Nou, TO, mocht je je nog niet beroerd genoeg voelen, het viva-forum duwt je fijn even over het randje :bonk:
Hoezo? Volgens mij is die opmerking zorgzaam bedoeld. Dat het erop lijkt dat TO net zolang door wil zal blijven gaan met dat wat haar enige prioriteit/levensdoel lijkt, haar werk, tot ze er letterlijk kapot aan zal gaan en zal sterven. Zoiets zou je vrij vertaald ook wel 'sterven in het harnas' kunnen noemen.
Natuurlijk wat chargerend en hopelijk niet dat wat TO echt zo ver zal gaan, maar constant over je mentale grens gaan heeft nou eenmaal wel serieuze gevolgen waar TO wel mee te maken zal krijgen als je geen pas op de plaats gaat maken. Nu kan ze het nog voorkomen, genoeg mensen die niet die mogelijkheden hebben, of er pas te laat achterkomen en de gevolgen niet meer (volledig) terug te draaien zijn.
Doe daar je voordeel mee, TO.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben deze week bij de huisarts geweest (eerder kon uiteindelijk niet). Sta nu op de wachtlijst voor GGZ en heb voor de tussentijd Oxazepam gekregen voor als de stress niet te houden is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je weer bent opgeknapt, zou ik ook op zoek gaan maar een andere huisarts. Twee weken moeten wachten is toch van de zotte?!

Fijn dat je iets hebt gekregen TO. Heb je enig idee hoe lang de wachtlijst is? En weet je bij welke praktijk je bent aangemeld? Je mag ook zelf op zoek naar een psycholoog, de huisarts kan daar dan een verwijzinf voor maken.
Alle reacties Link kopieren Quote
thee_leutje101 schreef:
09-04-2022 20:06
Heb je enig idee hoe lang de wachtlijst is? En weet je bij welke praktijk je bent aangemeld? Je mag ook zelf op zoek naar een psycholoog, de huisarts kan daar dan een verwijzinf voor maken.
Er staat op dit moment 6-8 weken voor de intake bij de praktijk waarbij ik aangemeld ben, maar ik realiseer me nu pas dat er na de intake ook nog een wachttijd is. Noem me naïef, maar dat wist ik niet. Vind ik echt heftig. Ben je dadelijk bijna 5 maanden verder voordat je geholpen wordt.

Hoe zoek je zelf dan naar iemand anders? Ik kan natuurlijk wel GGZ-instanties googelen, maar heb totaal geen idee waar je op moet letten. Ook geen idee wat voor behandeling voor mij het beste zou zijn. Ik vermoed cognitieve gedragstherapie, maar dat is ook een beetje koffiedik kijken natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Inmiddels ben ik in behandeling bij de GGZ: diagnose depressie. Ik slik ook AD. Heb gelukkig het idee dat de AD iets beginnen te helpen. Voor de effecten van therapie is het denk ik nog wat te vroeg.

Zijn er ervaringsdeskundigen die me inzicht kunnen geven in wat ik nu kan verwachten voor de komende tijd? Met de psycholoog heb ik om de week een afspraak, maar ik geloof maar max 9 keer in totaal. Ik kan me eigenlijk nauwelijks voorstellen dat het daarna weer helemaal ok gaat. Ik vraag me ook af of er geen onderliggende factoren (of misschien wel stoornissen) zijn die bijdragen aan hoe ik me nu voel. De therapie die ik krijg is voornamelijk bedoeld om gedachten om te buigen en niet om de oorzaak te herleiden. Ik neem aan dat dit normaal is? Heb geen eerdere ervaring met mentale zorg, dus ik merk dat ik een beetje in het duister tast steeds.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven