Ben ik een slecht mens ?

Ik herken dit wel. Bij mij is het probleem mijn geheugen, ik vergeet helaas niks.
Dus iemand die mij ooit iets “ aangedaan “ heeft, kan ik niet vergeven en vergeten.
Bv. , iemand die ooit een rotopmerking gemaakt heeft en jaren later een probleem heeft, daar kan ik dan stiekem / inwendig wel van genieten. Terwijl ik prima met die persoon door een deur kan.
Ik heb het momenteel met een collega. Een jaar geleden heeft zij een lollige opmerking gemaakt waarmee zij leuk scoorde. ( iedereen moest lachen) maar het was wel een opmerking die over mij ging en waar ik behoorlijk mee voor lul gezet werd. Ik lachte toen vrolijk mee, maar eigenlijk voelde ik mij toen vreselijk.
Nu ligt diezelfde collega in scheiding omdat haar man een ander heeft en zij is erg verdrietig en boos. Ik praat mee met mijn collega’s over hoe erg het voor haar is, maar inwendig voel ik dat helemaal niet zo. Ik geniet er wel van. Heel erg en ik vind het ook niet oké van mijzelf.

Ik gun mijn familie het allerbeste en word oprecht ook blij als het goed gaat met ze.
Ik snap wel dat als je niet lekker in je vel voelt je ook niet geluk kan ervaren voor anderen.
Maar vrienden, eerlijk gezegd boeien ze me vrij weinig maar dat komt door alle ervaringen die ik heb meegemaakt en puntje bij paaltje je niks aan ze hebt behalve wat gezelligheid maar ik weet dat zij mij ook niet alles oprecht gunnen. Het is zoals het is maar het is niet zo dat ik ze geen daglicht gun. Als ze blij zijn of iets hebben behaald ben ik wel blij, maar stiekem moet ik toch altijd wel de beste zijn van iedereen maar dat is een eigen slechte karakter die wel soms goed kan uitpakken door meer overal in wil uitblinken dus dat neem ik mezelf maar een heel klein beetje kwalijk. Ik sta niet te juichen als er een moet scheiden of in de schulden zit, ben wel oprecht blij als ze gaan trouwen of een diploma hebben behaald. Als ze met een dikkere bak dan mij aan komen rijden betrap ik mezelf wel op een beetje jaloezie en dat haat ik maar ik ben me ervan bewust en spreek een spiritueel gezegde uit zodat ik diegene eventueel niet kan beschadigen met boze oog en werk harder om diezelfde jaar nog een dikkere bak te kunnen halen. Ja ik vond t ook oprecht stom maar dat was de enige keer dat ik wel een beetje jaloezie ervaarde en daar schrok ik wel stiekem van doordat ik dacht dat ik iedereen echt toch van alles gunde en dat doe ik ook, maar ik wel altijd meer hebben dan de rest en beter zijn kennelijk.


Oh en die reactie hierboven betreft collega zo herkenbaar. Heel erg maar ook meegemaakt. Een collega die heel arrogant was en mij de grond in werkte met kritiek en achter de rug ging klagen bij leidinggevende over mijn prestaties enz. Maanden later had ze zelf een grove fout gemaakt waardoor haar arrogantie al zakte, vervolgens kwam ze meer collega’s en opdrachtgever tegen die haar attitude niet konden uitstaan en kritiek gaf ze op iedereen op een bazige toon. Uiteindelijk is haar contract niet verlengd, ik voelde niet perse vreugde want vond t alsnog oprecht zielig maar dacht wel wat is karma duidelijk aanwezig hier.

Ook een andere voorbeeld. Collega die mij kritiek gaf en tegen mij schreeuwde dat ik het helemaal niet goed had gedaan en met mij in discussie ging want ik deed helemaal niets verkeerds. Ze had me zo gekwetst dat ik die nacht gewoon erom moest janken door hoe ik werd behandeld. De volgende dag hadden we een examen en had ze iets heel fouts gedaan en kreeg ze een hele preek van de exameninstructeur en toen durfde ze me amper in de ogen aan te kijken want ze kon t natuurlijk niet hebben. Ik genoot daar wel intens van en dacht kan je nu misschien wel indenken en inleven vanuit een ander? Nee hoor die meid leerde haar kutgedrag maar niet af. Dus hoop dat karma haar zo vaak pakt totdat ze leert normaal mensen om te gaan.