Ben ik mijn diagnose? (Persoonlijkheidsstoornis)

12-03-2020 19:56 23 berichten
Bericht verwijderd ivm privacy.
anoniem_310511 wijzigde dit bericht op 25-05-2020 10:50
Reden: Privacygevoelige inhoud
94.78% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Wat had je dan verwacht? Dat de psycholoog zou zeggen dat je nergens last van hebt?

Je geeft aan dat je met bepaalde problemen zit, en je gaat niet voor niets naar de psycholoog.

Nu ze bepaald hebben waar je last van hebt, dan kan er een behandelplan opgesteld worden. Weten ze beter hoe ze je kunnen helpen.

Werd dit ook direct besproken, of komt hier nog een apart consult voor?
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Alle reacties Link kopieren
Een label krijgen is nooit leuk. Tuurlijk bèn jij niet je diagnose. Je hèbt 'm alleen.

Laat het even bezinken en geef het wat tijd om eraan te wennen. Als je het geaccepteerd hebt, kun je ook je therapie beter hanteren. Stukjes zelfacceptatie hierin komt met de tijd. Je bent niet voor niks in therapie, dus je wil graag aan de issues werken waar je last van hebt in het dagelijks leven en dat is al supergoed!
hamerhaai schreef:
12-03-2020 20:02
Wat had je dan verwacht? Dat de psycholoog zou zeggen dat je nergens last van hebt?

Je geeft aan dat je met bepaalde problemen zit, en je gaat niet voor niets naar de psycholoog.

Nu ze bepaald hebben waar je last van hebt, dan kan er een behandelplan opgesteld worden. Weten ze beter hoe ze je kunnen helpen.

Werd dit ook direct besproken, of komt hier nog een apart consult voor?
Ik weet niet goed wat ik verwacht had. Misschien een lichtere diagnose en niet een die over meerdere gebieden gaat. Maar dat was misschien te “hoopvol” gedacht. Daar wordt een volgende keer over gesproken inderdaad.
Alle reacties Link kopieren
Je wordt / bent alleen je diagnose als je het zelf als smoes / excuus gebruikt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Wat mij betreft niet. Ik heb een familielid met dezelfde diagnose. Vaak gaat het goed en af toe denk je ....uhhh ok?!?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
raindance schreef:
12-03-2020 20:02
Een label krijgen is nooit leuk. Tuurlijk bèn jij niet je diagnose. Je hèbt 'm alleen.

Laat het even bezinken en geef het wat tijd om eraan te wennen. Als je het geaccepteerd hebt, kun je ook je therapie beter hanteren. Stukjes zelfacceptatie hierin komt met de tijd. Je bent niet voor niks in therapie, dus je wil graag aan de issues werken waar je last van hebt in het dagelijks leven en dat is al supergoed!
Dank je wel.. Gek he, dat je je op zo’n moment oprecht kan afvragen of je er wel goed aan hebt gedaan om in therapie te gaan/open te zijn/vragenlijsten in te vullen. Daar komt iets uit. En dat is nu even zwaar inderdaad..
viva-amber schreef:
12-03-2020 20:06
Wat mij betreft niet. Ik heb een familielid met dezelfde diagnose. Vaak gaat het goed en af toe denk je ....uhhh ok?!?
Dank je wel voor je reactie. Mag ik vragen wat voor behandeling diegene daarvoor heeft? (Of geen behandeling?)
Alle reacties Link kopieren
Juist wel, wanneer je dan ergens tegen aan loopt dan kan je ook leren om er beter mee om te gaan. Dat ik het weet van de betreffende persoon betekent ook dat ik soms denk: ik geef wat meer ruimte. Er is meer begrip.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
coffeeonthehouse schreef:
12-03-2020 20:06
Dank je wel.. Gek he, dat je je op zo’n moment oprecht kan afvragen of je er wel goed aan hebt gedaan om in therapie te gaan/open te zijn/vragenlijsten in te vullen. Daar komt iets uit. En dat is nu even zwaar inderdaad..
Lieve TO, jij bent echt niet verandert nu je een label hebt. Je bent nog steeds dezelfde persoon als gisteren, eergisteren of vorige week.

Het enige wat nu verandert is, is dat je meer kennis hebt waarom je problemen hebt op het sociale vlak. Kennis die je niet meer kan "niet weten".

Wacht gewoon het vervolggesprek af.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Mensen gaan nu hier heel hard roepen van niet. Maar helaas, dat ben jij dus wel. Dat van 'je bent je ziekte niet'.. Wel, dit is je persoonlijkheid/karakter.

Het is hoe je je leven ervaart, hoe je op dingen reageert, hoe het je leven/denken/gevoelens-emoties ervaart. Het heeft invloed op jou en alles in je leven.

Je kan vaak wel met hulp veranderen, leren, beter omgaan met dingen is soms goed te leren, misschien zelfs een groot delen van je klachten/problemen oplossen.

Maar dit is onderdeel van jou. Acceptatie helpt meer dan blijven denken dat zo'n aandoening iets losstaand iets is.

Vraag anders bij je hulpverlener om een psycho-educatiecursus, dat gaat je meer helpen dan wat de meeste Vivaforummers je gaan zeggen. Sterkte!
Er worden tegenwoordig best snel stevige diagnoses gesteld, mede ook vanwege het vergoedingenbeleid. En het kan echt voelen als een stempel voor het leven, een soort ‘FAILED’. Maar het is gewoon een cluster van karaktereigenschappen waar bepaalde therapie voor getest en bewezen is. Doe er je voordeel mee waar mogelijk en laat t verder los. Een persoon is sowieso niet statisch. Ik heb vroeger ook wel eens ‘trekken van borderline’ gehad, jaren later zei mijn psycholoog dat ik er ofwel overheen was gegroeid of dat ie het toen verkeerd had gezien. Je bent op de eerste plaats een mens, met al je mooie en mindere eigenschappen! Iedereen heeft wel iets geks sowieso, heel normaal.
Luci_Morgenster schreef:
12-03-2020 20:25
Mensen gaan nu hier heel hard roepen van niet. Maar helaas, dat ben jij dus wel. Dat van 'je bent je ziekte niet'.. Wel, dit is je persoonlijkheid/karakter.

Het is hoe je je leven ervaart, hoe je op dingen reageert, hoe het je leven/denken/gevoelens-emoties ervaart. Het heeft invloed op jou en alles in je leven.

Je kan vaak wel met hulp veranderen, leren, beter omgaan met dingen is soms goed te leren, misschien zelfs een groot delen van je klachten/problemen oplossen.

Maar dit is onderdeel van jou. Acceptatie helpt meer dan blijven denken dat zo'n aandoening iets losstaand iets is.

Vraag anders bij je hulpverlener om een psycho-educatiecursus, dat gaat je meer helpen dan wat de meeste Vivaforummers je gaan zeggen. Sterkte!
:worship:
anoniem_63cc40bea39de wijzigde dit bericht op 12-03-2020 20:38
1.59% gewijzigd
tigri schreef:
12-03-2020 20:31
Er worden tegenwoordig best snel stevige diagnoses gesteld, mede ook vanwege het vergoedingenbeleid. En het kan echt voelen als een stempel voor het leven, een soort ‘FAILED’. Maar het is gewoon een cluster van karaktereigenschappen waar bepaalde therapie voor getest en bewezen is. Doe er je voordeel mee waar mogelijk en laat t verder los. Een persoon is sowieso niet statisch. Ik heb vroeger ook wel eens ‘trekken van borderline’ gehad, jaren later zei mijn psycholoog dat ik er ofwel overheen was gegroeid of dat ie het toen verkeerd had gezien. Je bent op de eerste plaats een mens, met al je mooie en mindere eigenschappen! Iedereen heeft wel iets geks sowieso, heel normaal.
Dat klopt niet helemaal, voor het doorverwijzen en vergoeden is een 'vermoeden van' en misschien een globaal behandelplan/richting soort therapie meer dan genoeg. Daar is geen echte diagnose voor nodig.
Alle reacties Link kopieren
Luci_Morgenster schreef:
12-03-2020 20:25
Mensen gaan nu hier heel hard roepen van niet. Maar helaas, dat ben jij dus wel. Dat van 'je bent je ziekte niet'.. Wel, dit is je persoonlijkheid/karakter.

Het is hoe je je leven ervaart, hoe je op dingen reageert, hoe het je leven/denken/gevoelens-emoties ervaart. Het heeft invloed op jou en alles in je leven.

Je kan vaak wel met hulp veranderen, leren, beter omgaan met dingen is soms goed te leren, misschien zelfs een groot delen van je klachten/problemen oplossen.

Maar dit is onderdeel van jou. Acceptatie helpt meer dan blijven denken dat zo'n aandoening iets losstaand iets is.

Vraag anders bij je hulpverlener om een psycho-educatiecursus, dat gaat je meer helpen dan wat de meeste Vivaforummers je gaan zeggen. Sterkte!
Nee. Dus niet. Ben het niet eens met je. Gek dat heel veel mensen na therapie op magische wijze 'ineens geen label meer hebben'. Dat betekent dus dat je kunt leren, groeien en ontwikkelen. Karakter is juist losstaand. Die bepaalt vooral de basis van je persoonlijkheid. De mate van zorgzaam je bent, empathisch vermogen, inlevingsvermogen etc. Is ook te trainen en te ontwikkelen, maar dan moet je wel heel erg graag vanuit het diepste van je kern dat ZELF willen, omdat je er bijvoorbeeld van baalt dat je bepaalde karaktereigenschappen niet bezit. Maar, de meeste mensen hebben daar geen interesse in om karakter aan te passen, omdat iedereen nou eenmaal anders is en iedereen eigenschaopen in meer of mindere mate bezit. En we dat ook inzien en accepteren, tenzij ernstig afwijkend van de 'norm'.

Hoe je op dingen reageert, ergens mee omgaat, emoties uit en verwerkt, dat is kneedbaar. De manier waarop je deze dingen doet, is namelijk gevormd door gebeurtenissen of ervaringen in het leven (bijv trauma of opvoeding) en kan je dus aanpassen met behulp van therapie. Als het was zoals jij het zegt, dan kunnen we de hele psychologie en therapieën wel schrappen en heeft het toch geen zin om eraan te werken.
raindance schreef:
12-03-2020 21:20
Nee. Dus niet. Ben het niet eens met je. Gek dat heel veel mensen na therapie op magische wijze 'ineens geen label meer hebben'. Dat betekent dus dat je kunt leren, groeien en ontwikkelen. Karakter is juist losstaand. Die bepaalt vooral de basis van je persoonlijkheid. De mate van zorgzaam je bent, empathisch vermogen, inlevingsvermogen etc. Is ook te trainen en te ontwikkelen, maar dan moet je wel heel erg graag vanuit het diepste van je kern dat ZELF willen, omdat je er bijvoorbeeld van baalt dat je bepaalde karaktereigenschappen niet bezit. Maar, de meeste mensen hebben daar geen interesse in om karakter aan te passen, omdat iedereen nou eenmaal anders is en iedereen eigenschaopen in meer of mindere mate bezit. En we dat ook inzien en accepteren, tenzij ernstig afwijkend van de 'norm'.

Hoe je op dingen reageert, ergens mee omgaat, emoties uit en verwerkt, dat is kneedbaar. De manier waarop je deze dingen doet, is namelijk gevormd door gebeurtenissen of ervaringen in het leven (bijv trauma of opvoeding) en kan je dus aanpassen met behulp van therapie. Als het was zoals jij het zegt, dan kunnen we de hele psychologie en therapieën wel schrappen en heeft het toch geen zin om eraan te werken.

Of je leest even wat beter.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben al sinds mijn 10de bekend met psychische klachten, vanaf mijn 14de ook met medicatie en therapie. Inmiddels 26 jaar later nog altijd klachten en diverse diagnoses: vermijdende persoonlijkheidsstoornis, depressies, dystyme stoornis, PTSS, trekken van borderline, angst en paniekklachten. Gelukkig is de PTSS overwegend in remissie.
En ja ik heb er uiteraard last van in mijn dagelijks leven, ik ben al bijna 10 jaar afgekeurd inmiddels 80-100% in de WIA. Ben ook meerdere keren opgenomen, dagbehandeling gehad en voor dagbehandeling sta ik nu ook weer op DE wachtlijst (ruim een jaar).

Ben ik mijn stoornissen? Ik weet het eerlijk gezegd niet. De vraag is denk ik eerder accepteer ik mijn klachten? Soms wel soms niet.
Momenteel heb ik een periode dat ik niks kan hebben en daar baal ik van maar het is gewoonweg niet anders.

Je leven veranderd niet door je diagnoses maar door je klachten en eventuele behandeling die je hiervoor volgt en gaat volgen.
Prognoses daar kan ik niet zoveel mee. De geest is zo bijzonder wat voor de 1 werkt hoeft absoluut niet voor een ander te werken. Ik ken vanuit mijn vrijwilligerswerk iemand waartegen is gezegd: jij zal altijd beschermd moeten blijven wonen, betaald werk en een relatie is te hoog gegrepen voor jou. Accepteer dit zo snel mogelijk. Nou mooi dat ze leidinggevende is, getrouwd en kinderen. Oftewel je weet niet wat je leven gaat brengen.

Het is echt een acceptatie proces, sterkte.
ibiopviva wijzigde dit bericht op 12-03-2020 21:30
0.55% gewijzigd
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
Alle reacties Link kopieren
Luci_Morgenster schreef:
12-03-2020 21:21
Of je leest even wat beter.
Jij zegt dat je je ziekte/aandoening bent, omdat jij het onderdeel vind van karakter. Dat houdt dus in dat de aandoening of ziekte nooit weg kan gaan. En ik zeg dat ik dat niet vind. Meningen verschillen he. Heeft niks met beter lezen te maken. Ik reageer op wat jij post.
Alle reacties Link kopieren
Welkom in de wereld van diagnoses. Ik heb een beetje dezelfde soort diagnose gehad als jij, maar tada, ik ben daar nu helemaal van af. Hoe? Nou door meerdere jaren verschillende therapieën, en vooral de focus leggen op het hier en nu, waar heb ik nu veel last van en niet gefocust op mijn labeltjes.
De labeltjes zijn een soort van voor de zon verdwenen toen ik traumatherapie ging doen. Mijn labels hingen uiteindelijk allemaal aan 1 daadwerkelijk probleem, namelijk ptss. Dus het was allemaal colladeral damage.

Ga dus niet teveel focussen op de labels, dat heeft me nooit geholpen. Het heeft me wel geholpen om mezelf beter te leren begrijpen. Waarom voel ik me zo? En niet, waarom BEN ik zo? Niet kijken naar beperkingen, maar blijf bij jezelf, los van de labels.
'Happiness is only real when shared'.
tigri schreef:
12-03-2020 20:31
Er worden tegenwoordig best snel stevige diagnoses gesteld, mede ook vanwege het vergoedingenbeleid. En het kan echt voelen als een stempel voor het leven, een soort ‘FAILED’. Maar het is gewoon een cluster van karaktereigenschappen waar bepaalde therapie voor getest en bewezen is. Doe er je voordeel mee waar mogelijk en laat t verder los. Een persoon is sowieso niet statisch. Ik heb vroeger ook wel eens ‘trekken van borderline’ gehad, jaren later zei mijn psycholoog dat ik er ofwel overheen was gegroeid of dat ie het toen verkeerd had gezien. Je bent op de eerste plaats een mens, met al je mooie en mindere eigenschappen! Iedereen heeft wel iets geks sowieso, heel normaal.
Dank je wel voor je reactie, mag ik vragen met welke therapie je verder gekomen bent?
totallyfree schreef:
12-03-2020 21:36
Welkom in de wereld van diagnoses. Ik heb een beetje dezelfde soort diagnose gehad als jij, maar tada, ik ben daar nu helemaal van af. Hoe? Nou door meerdere jaren verschillende therapieën, en vooral de focus leggen op het hier en nu, waar heb ik nu veel last van en niet gefocust op mijn labeltjes.
De labeltjes zijn een soort van voor de zon verdwenen toen ik traumatherapie ging doen. Mijn labels hingen uiteindelijk allemaal aan 1 daadwerkelijk probleem, namelijk ptss. Dus het was allemaal colladeral damage.

Ga dus niet teveel focussen op de labels, dat heeft me nooit geholpen. Het heeft me wel geholpen om mezelf beter te leren begrijpen. Waarom voel ik me zo? En niet, waarom BEN ik zo? Niet kijken naar beperkingen, maar blijf bij jezelf, los van de labels.
Dank je wel hiervoor, en fijn dat jij verder gekomen bent!
coffeeonthehouse schreef:
12-03-2020 22:44
Dank je wel voor je reactie, mag ik vragen met welke therapie je verder gekomen bent?
Hmm ik weet niet echt of het therapie was die me heeft geholpen.. ik had wel een fijne psychotherapeut, die overigens niet zo van labeltjes was maar meer psychoanalytisch en me erg ‘ van mens tot mens’ behandelde, wat ik enorm waardeerde. Dus ja, dat heeft me eigenlijk wel geholpen mezelf en mijn klachten beter te accepteren (lotgenotencontact overigens ook), en daardoor zijn mijn klachten (angst met name) wel afgenomen. Maar de tijd heeft ook veel gedaan. Ik was toen 20 en nog wat instabiel maar ben met de jaren een stuk volwassener en evenwichtiger geworden.
Alle reacties Link kopieren
Hier zelfde diagnose. In deeltijdtherapie geweest ivm depressie (meerdere dagen/ dagdelen per week). Daarna schematherapie voor de persoonlijkheidsstoornis.

Inmiddels functioneer ik in een sociaal beroep. Gaan therapie en gaat het meestal goed met me. Ik heb nog wel pms klachten (waardoor Ik nu bv wakker lig).

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven