Psyche
alle pijlers
Bijna drie jaar na de geboorte en overlijden van onze baby.
zaterdag 7 juni 2008 om 05:12
In Thailand is het een boeddhistisch gebruik om de doden een aantal jaren na hun dood te eren en herdenken. In de ochtend en middag waren er herdenkingsdiensten, voor twee familieleden en onze dochter, in aanwezigheid van 20 monniken. Heel veel mensen hadden dagenlang alles voorbereid (eten, tafels, stoelen, tenten). En in de avond en nacht een concert op een popfestivalachtig podium, inclusief politiebewaking. Het gehele dorp liep uit.
Op zo'n dag komen de emoties over het verlies van je dierbaren weer boven drijven. Toch ebt het weg. Maar gisteravond bij lezen van het kinderen forum stuitte ik op Baby overleden, een jaar later...… Dus ik heb besloten toch maar eens een keer mijn verhaal neer te pennen.
Op zo'n dag komen de emoties over het verlies van je dierbaren weer boven drijven. Toch ebt het weg. Maar gisteravond bij lezen van het kinderen forum stuitte ik op Baby overleden, een jaar later...… Dus ik heb besloten toch maar eens een keer mijn verhaal neer te pennen.
zaterdag 7 juni 2008 om 05:15
- Week 24 -
In de vroege ochtend van de vierentwintigste week en de vierde dag van de zwangerschap loopt al het vruchtwater bij mijn vrouw weg. Met spoed gaan we naar het gemeentelijke ziekenhuis en krijgt mijn vrouw weeënremmers en antibiotica. Doodstil blijven liggen in bed is het devies. Mijn vrouw krijgt in deze dagen twee injecties om de longen van onze baby sneller te laten rijpen. Samen met mijn dochtertje sliepen we die dagen bij elkaar op dezelfde kamer.
In de vroege ochtend van de vierentwintigste week en de vierde dag van de zwangerschap loopt al het vruchtwater bij mijn vrouw weg. Met spoed gaan we naar het gemeentelijke ziekenhuis en krijgt mijn vrouw weeënremmers en antibiotica. Doodstil blijven liggen in bed is het devies. Mijn vrouw krijgt in deze dagen twee injecties om de longen van onze baby sneller te laten rijpen. Samen met mijn dochtertje sliepen we die dagen bij elkaar op dezelfde kamer.
zaterdag 7 juni 2008 om 05:16
- Week 25 -
Volgens de Nederlandse norm is onze baby levensvatbaar in week 25 van de zwangerschap en daarom wordt mijn vrouw opgenomen in een Academisch Medisch Centrum. In een gesprek met de maatschappelijk werkster en de dokter worden de overlevingskansen van onze baby besproken. Die zijn niet zo groot als ze in deze week van de zwangerschap wordt geboren. Als onze baby gezond ter wereld komt en zelf probeert adem te halen is er niets aan de hand. Maar als onze baby slechte levensverwachtingen heeft wordt het teruggelegd op de borst van mijn vrouw overlijden. Dit laatste gebeurt vaker dan dat een baby het redt.
Volgens de Nederlandse norm is onze baby levensvatbaar in week 25 van de zwangerschap en daarom wordt mijn vrouw opgenomen in een Academisch Medisch Centrum. In een gesprek met de maatschappelijk werkster en de dokter worden de overlevingskansen van onze baby besproken. Die zijn niet zo groot als ze in deze week van de zwangerschap wordt geboren. Als onze baby gezond ter wereld komt en zelf probeert adem te halen is er niets aan de hand. Maar als onze baby slechte levensverwachtingen heeft wordt het teruggelegd op de borst van mijn vrouw overlijden. Dit laatste gebeurt vaker dan dat een baby het redt.
zaterdag 7 juni 2008 om 05:16
- Eind week 25, 14 weken te vroeg geboren -
Mijn vrouw heeft een blaasontsteking gekregen en krijgt ‘s avonds last van om de drie minuten terugkerende krampen, daarom krijgt ze weeënremmers toegediend. Aangezien ik niet mag blijven spring op de fiets. Als ik na middernacht thuis kom en uit zit te blazen wordt ik gebeld door de verpleging. De bevalling is aanstaande. Ik spring in de auto en rijdt door veel rode stoplichten en soms tegen het verkeer in binnen een half uur naar het ziekenhuis. Na drie keer persen is ons kindje geboren. Een mooi donzig roze meisje van nog net geen 700 gram en passend op een A4-tje. Een team van kinderartsen is naast de verloskamer bezig met haar en alles gaat gelukkig goed.
Mijn vrouw heeft een blaasontsteking gekregen en krijgt ‘s avonds last van om de drie minuten terugkerende krampen, daarom krijgt ze weeënremmers toegediend. Aangezien ik niet mag blijven spring op de fiets. Als ik na middernacht thuis kom en uit zit te blazen wordt ik gebeld door de verpleging. De bevalling is aanstaande. Ik spring in de auto en rijdt door veel rode stoplichten en soms tegen het verkeer in binnen een half uur naar het ziekenhuis. Na drie keer persen is ons kindje geboren. Een mooi donzig roze meisje van nog net geen 700 gram en passend op een A4-tje. Een team van kinderartsen is naast de verloskamer bezig met haar en alles gaat gelukkig goed.
zaterdag 7 juni 2008 om 05:17
- 1e levensweek -
De 1e week gaat het op het oog niet slecht. Weliswaar ligt ze in de couveuse en aan de beademingsmachine. Maar al op de 1e dag werd ze al op mijn borst gelegd (buidelen) voor een klein uurtje. Mijn vrouw vind haar erg gespierd en sterk (geen babyvet) en ze slaapt zoals haar oudere zusje met één arm boven haar hoofd of één hand tegen haar gezicht. Halverwege de week doet ze voor het eerst haar donkere oogjes helemaal open en je ziet ze er erg mooi uit. Samen met ons oudste dochtertje trekken we in het Ronald Mc Donaldhuis.
De 1e week gaat het op het oog niet slecht. Weliswaar ligt ze in de couveuse en aan de beademingsmachine. Maar al op de 1e dag werd ze al op mijn borst gelegd (buidelen) voor een klein uurtje. Mijn vrouw vind haar erg gespierd en sterk (geen babyvet) en ze slaapt zoals haar oudere zusje met één arm boven haar hoofd of één hand tegen haar gezicht. Halverwege de week doet ze voor het eerst haar donkere oogjes helemaal open en je ziet ze er erg mooi uit. Samen met ons oudste dochtertje trekken we in het Ronald Mc Donaldhuis.
zaterdag 7 juni 2008 om 05:17
- 2e levensweek -
De week begint met niet zo’n goed nieuws voor ons. Onze dochter heeft namelijk iedere dag wat meer druk en extra zuurstof nodig aan de beademingsapparatuur om genoeg zuurstof in haar bloed te krijgen. Daarom wordt ze vanaf vandaag aan een andere beademingsmachine (trilbeademing ofwel hfo) aangesloten. De trilbeademing zorg ervoor dat je longblaasjes minder snel beschadigd raken.
Stel de longen voor als een ballon: Bij een normale beademing wordt de ballon nadat deze is leeggelopen weer helemaal opgeblazen. Als je een ballon gaat opblazen is het eerste beetje lucht erin blazen het moeilijkste. Bij de trilbeademing blijft de ballon altijd half opgeblazen en wordt drie keer per seconde lucht in haar longetjes geblazen.. Doordat de longetjes altijd open blijven staan hopen dat die minder snel beschadigen. Want beademen is erg slecht voor de ontwikkeling van de longetjes.
Doordat ze nu aan de trilbeademing ligt en ze met een stugge dikke slang daaraan verbonden is, kunnen we nu alleen nog maar contact met haar hebben met onze handen in de couveuse.
Het gaat snel bergafwaarts: De beademingsdrukken staan erg hoog en ze heeft veel zuurstof nodig. Bij het wekelijkse gesprek zullen we moeten aangeven of we de behandeling willen voortzetten. Mijn moeder trekt 1 dag voor haar verjaardag bij ons in op onze kamer in het Ronald Mc Donaldhuis en blijft zorgen voor onze oudste dochter.
De week begint met niet zo’n goed nieuws voor ons. Onze dochter heeft namelijk iedere dag wat meer druk en extra zuurstof nodig aan de beademingsapparatuur om genoeg zuurstof in haar bloed te krijgen. Daarom wordt ze vanaf vandaag aan een andere beademingsmachine (trilbeademing ofwel hfo) aangesloten. De trilbeademing zorg ervoor dat je longblaasjes minder snel beschadigd raken.
Stel de longen voor als een ballon: Bij een normale beademing wordt de ballon nadat deze is leeggelopen weer helemaal opgeblazen. Als je een ballon gaat opblazen is het eerste beetje lucht erin blazen het moeilijkste. Bij de trilbeademing blijft de ballon altijd half opgeblazen en wordt drie keer per seconde lucht in haar longetjes geblazen.. Doordat de longetjes altijd open blijven staan hopen dat die minder snel beschadigen. Want beademen is erg slecht voor de ontwikkeling van de longetjes.
Doordat ze nu aan de trilbeademing ligt en ze met een stugge dikke slang daaraan verbonden is, kunnen we nu alleen nog maar contact met haar hebben met onze handen in de couveuse.
Het gaat snel bergafwaarts: De beademingsdrukken staan erg hoog en ze heeft veel zuurstof nodig. Bij het wekelijkse gesprek zullen we moeten aangeven of we de behandeling willen voortzetten. Mijn moeder trekt 1 dag voor haar verjaardag bij ons in op onze kamer in het Ronald Mc Donaldhuis en blijft zorgen voor onze oudste dochter.
zaterdag 7 juni 2008 om 05:18
- 3e levensweek -
Doorgaan is ons antwoord bij het wekenlijkse gesprek. Het steroïde hormoon dexamethason wordt twee weken lang toegedient: het wondermiddel van de jaren '90. Het heeft vele levens gered van te vroeg geborenen. Nader onderzoek wees echter uit dat de bijwerkingen op latere leeftijd groot kunnen zijn: spasticiteit en autisme als uiterste, niks aan de hand echter ook.
Dit is de laatste kans voor onze dochter. Met de mogelijke handicap(s) kan ik leven. Mijn vrouw had voordat ze beviel in een gesprek met de maatschappelijk werkster gezegd niet door te willen gaan als het zo zou lopen zoals het nu in de afgelopen 2 weken is gelopen. Maar opgeven ligt ook niet in haar karakter.
Na 3 dagen gaat het met rasse schreden beter: De beademing daalt naar minimale voorwaarden met ongeveer 30% zuurstof.
Als we met haar bezig zijn om haar te verschonen kan ze heel beweeglijk zijn. Met haar handen en vingers maak je mooie bewegingen alsof ze een Thaise danseres is. Ze kan hierbij behoorlijk om haar heen kijken wat er allemaal gebeurt. Als ze boos is, is ze goed te troosten met haar speen of door mijn handen op haar te leggen en dan val ze weer lekker in slaap.
Doorgaan is ons antwoord bij het wekenlijkse gesprek. Het steroïde hormoon dexamethason wordt twee weken lang toegedient: het wondermiddel van de jaren '90. Het heeft vele levens gered van te vroeg geborenen. Nader onderzoek wees echter uit dat de bijwerkingen op latere leeftijd groot kunnen zijn: spasticiteit en autisme als uiterste, niks aan de hand echter ook.
Dit is de laatste kans voor onze dochter. Met de mogelijke handicap(s) kan ik leven. Mijn vrouw had voordat ze beviel in een gesprek met de maatschappelijk werkster gezegd niet door te willen gaan als het zo zou lopen zoals het nu in de afgelopen 2 weken is gelopen. Maar opgeven ligt ook niet in haar karakter.
Na 3 dagen gaat het met rasse schreden beter: De beademing daalt naar minimale voorwaarden met ongeveer 30% zuurstof.
Als we met haar bezig zijn om haar te verschonen kan ze heel beweeglijk zijn. Met haar handen en vingers maak je mooie bewegingen alsof ze een Thaise danseres is. Ze kan hierbij behoorlijk om haar heen kijken wat er allemaal gebeurt. Als ze boos is, is ze goed te troosten met haar speen of door mijn handen op haar te leggen en dan val ze weer lekker in slaap.
zaterdag 7 juni 2008 om 05:19
- 4e levensweek -
Sinds halverwege vorige week verblijft onze dochter als langste op de intensive care. Ze heeft veel zorg nodig maar dat ze ziek dat zie ik niet zo. Te vroeg geboren betekende drie jaar geleden voor mij, dat je het buiten de baarmoeder moet redden. En het redden doen de meesten: Vele baby's hebben we al voorbij zien komen op de i.c. en allen op 1 na gingen de goede kant op richting high care en medium care.
De i.c. kom je niet op als het niet op als de situatie het niet toelaat: Een kindje was zonder hersenen(?) geboren en kon alleen in Parijs worden geopereerd. De ouders kozen ervoor dit niet te doen. En op de ouderkamer naast de i.c. is het baby’tje overleden. (Dit alles van horen zeggen.)
Toch gaat het met haar goed ze ligt nu al 2 uur sinds middernacht op mijn borst en ik heb het idee dat ze het wel lekker vind, want ze is heel rustig en ze ademt makkelijk. Ze heeft nu een 'astronautenkapje' op om het 'snorretje' voor de luchttoevoer via de infant flow op z'n plaats te houden. Gisteren was er bezoek, ze keek veel en zat zelfs te lachen. Helaas is mijn vrouw ziek en kon ze niet op de i.c. komen. Onze oudste dochter (dan 1 jaar en 9 maanden oud) heeft haar zusje nog nooit gezien i.v.m. het eventueel onder de leden hebben van een kinderziekte.
De druk is van de ketel en we gaan met ons gezin fietsen in en rond de stad met 2x een picknick.
Sinds halverwege vorige week verblijft onze dochter als langste op de intensive care. Ze heeft veel zorg nodig maar dat ze ziek dat zie ik niet zo. Te vroeg geboren betekende drie jaar geleden voor mij, dat je het buiten de baarmoeder moet redden. En het redden doen de meesten: Vele baby's hebben we al voorbij zien komen op de i.c. en allen op 1 na gingen de goede kant op richting high care en medium care.
De i.c. kom je niet op als het niet op als de situatie het niet toelaat: Een kindje was zonder hersenen(?) geboren en kon alleen in Parijs worden geopereerd. De ouders kozen ervoor dit niet te doen. En op de ouderkamer naast de i.c. is het baby’tje overleden. (Dit alles van horen zeggen.)
Toch gaat het met haar goed ze ligt nu al 2 uur sinds middernacht op mijn borst en ik heb het idee dat ze het wel lekker vind, want ze is heel rustig en ze ademt makkelijk. Ze heeft nu een 'astronautenkapje' op om het 'snorretje' voor de luchttoevoer via de infant flow op z'n plaats te houden. Gisteren was er bezoek, ze keek veel en zat zelfs te lachen. Helaas is mijn vrouw ziek en kon ze niet op de i.c. komen. Onze oudste dochter (dan 1 jaar en 9 maanden oud) heeft haar zusje nog nooit gezien i.v.m. het eventueel onder de leden hebben van een kinderziekte.
De druk is van de ketel en we gaan met ons gezin fietsen in en rond de stad met 2x een picknick.
zaterdag 7 juni 2008 om 05:19
- 5e levensweek -
De week start met het einde van dexamethasonkuur. Het is wonderbaarlijk wat een kindje al kan terwijl ze eigenlijk de komende 75 dagen nog knusjes in de baarmoeder had moeten zitten. Ze lacht en beweegt als reactie op de liedjes die we voor haar zingen.
Drie dagen later moet ze aan de beademingsmachine. De dag daarop ligt ze weer aan de trilbeademingsmachine. Ze krijgt antibiotica toegediend omdat ze een infectie heeft.
De week start met het einde van dexamethasonkuur. Het is wonderbaarlijk wat een kindje al kan terwijl ze eigenlijk de komende 75 dagen nog knusjes in de baarmoeder had moeten zitten. Ze lacht en beweegt als reactie op de liedjes die we voor haar zingen.
Drie dagen later moet ze aan de beademingsmachine. De dag daarop ligt ze weer aan de trilbeademingsmachine. Ze krijgt antibiotica toegediend omdat ze een infectie heeft.
zaterdag 7 juni 2008 om 05:20
- 6e levensweek -
De week begint met mijn verjaardag. Ondanks alles een leuke dag. Met vrienden en familie gaan we de stad in. Een verpleegster heeft een verjaardagskaartje gemaakt met daarop een voet- en handafdruk van ons dochtertje. Onvoorstelbaar klein als ik het nu terug zie. Ieder kindje krijgt bij de geboorte een schriftje (dagboekje) waarin met regelmaat in geschreven wordt door de verpleging en door ons. Na 3 jaar zijn de voet- en handafdruk en wat afgeschoren haartjes de meest tastbare zaken die zijn overgebleven.
We krijgen een extra gesprek met onze dokter. Hij verteld ons dat het slecht gaat, zo slecht dat het einde van de behandeling nadert. De druk en de zuurstofbehoefte moeten omlaag. Daarom wordt besloten om dit geforceerd te doen. Verder heeft een televisiedocumentairemaker het verzoek ingediend bij onze dokter om de trilbeademingsmachine te mogen filmen. Na lang beraad geven we onze toestemming met als voorwaarde dat hij extra beeldmateriaal schiet van onze dochter.
Na afloop van de shoot, haalt mijn vrouw onze dochter op uit de crèche. Ik zit nog lang bij mijn dochter en terwijl ik de monitor en de verpleging in de gaten hou draai ik aan de knoppen van de beademingsmachine. In 2 diensten wordt de druk gefaseerd afgebouwd van 15,5 naar 8. Gelukt!
Vanaf de volgende ochtend moet de zuurstofbehoefte naar beneden. Het lukt niet! De verpleging neemt al afscheid in het dagboekje van onze dochter.
De week begint met mijn verjaardag. Ondanks alles een leuke dag. Met vrienden en familie gaan we de stad in. Een verpleegster heeft een verjaardagskaartje gemaakt met daarop een voet- en handafdruk van ons dochtertje. Onvoorstelbaar klein als ik het nu terug zie. Ieder kindje krijgt bij de geboorte een schriftje (dagboekje) waarin met regelmaat in geschreven wordt door de verpleging en door ons. Na 3 jaar zijn de voet- en handafdruk en wat afgeschoren haartjes de meest tastbare zaken die zijn overgebleven.
We krijgen een extra gesprek met onze dokter. Hij verteld ons dat het slecht gaat, zo slecht dat het einde van de behandeling nadert. De druk en de zuurstofbehoefte moeten omlaag. Daarom wordt besloten om dit geforceerd te doen. Verder heeft een televisiedocumentairemaker het verzoek ingediend bij onze dokter om de trilbeademingsmachine te mogen filmen. Na lang beraad geven we onze toestemming met als voorwaarde dat hij extra beeldmateriaal schiet van onze dochter.
Na afloop van de shoot, haalt mijn vrouw onze dochter op uit de crèche. Ik zit nog lang bij mijn dochter en terwijl ik de monitor en de verpleging in de gaten hou draai ik aan de knoppen van de beademingsmachine. In 2 diensten wordt de druk gefaseerd afgebouwd van 15,5 naar 8. Gelukt!
Vanaf de volgende ochtend moet de zuurstofbehoefte naar beneden. Het lukt niet! De verpleging neemt al afscheid in het dagboekje van onze dochter.
zaterdag 7 juni 2008 om 05:20
- 7e levensweek -
We krijgen te horen van de dokter dat de behandeling op de intensive care gestopt wordt. Onze dochter wordt overgeplaatst naar een aparte kamer tussen de intensive care en de ouderkamer in. Er wordt een bed voor ons neergezet en onze dochter wordt aan een normale beademingsmachine gelegd (er is nog een hele kleine kans dat ze hier wel goed op reageert). Eindelijk kan onze oudste dochter haar zusje zien.
We kunnen zelf aangeven wanneer we haar willen afkoppelen van de beademingsmachine. Om iedereen de kans te geven afscheid van haar te nemen besluiten we dit de volgende dag na middernacht te doen. In de avond ben ik intens verdrietig.
Mijn broer, schoonzus, moeder en vriendin van mijn vrouw zijn er de volgende avond bij. Met z'n allen leggen we de laatste hand aan een 's middags gehaakt katoenen mutsje en plaatsen dit op haar hoofdje. Ze ligt vredig tussen de borsten van mijn vrouw.
Het is iets na tweeën. Onze dochter wordt op mijn borst gelegd en de beademingsmachine wordt ontkoppeld. Liedjes voor haar zingend blijft ze wonder boven wonder toch leven. Na een tijdje is alleen de vriendin van mijn vrouw bij ons en komt de dokter de longfunctie van onze dochter controleren ze blijft namelijk op een stabiel niveau qua hartslag. Haar longen functioneren echter slecht.
We vallen met z'n allen in slaap. Ik wordt wakker van de dokter die controleert of het hartje nog klopt en ze zegt dat het einde nabij is. We beginnen liedjes te zingen en onze dochter leeft weer op. Maar na een tijdje zegt de vriendin van mijn vrouw: ''Laat haar maar los''. We zwijgen en even voor zevenen is onze dochter weg. We baren haar op in een rieten mandje - 1400 g zwaar en 40 cm groot geworden in 6 weken en 2 dagen.
We krijgen te horen van de dokter dat de behandeling op de intensive care gestopt wordt. Onze dochter wordt overgeplaatst naar een aparte kamer tussen de intensive care en de ouderkamer in. Er wordt een bed voor ons neergezet en onze dochter wordt aan een normale beademingsmachine gelegd (er is nog een hele kleine kans dat ze hier wel goed op reageert). Eindelijk kan onze oudste dochter haar zusje zien.
We kunnen zelf aangeven wanneer we haar willen afkoppelen van de beademingsmachine. Om iedereen de kans te geven afscheid van haar te nemen besluiten we dit de volgende dag na middernacht te doen. In de avond ben ik intens verdrietig.
Mijn broer, schoonzus, moeder en vriendin van mijn vrouw zijn er de volgende avond bij. Met z'n allen leggen we de laatste hand aan een 's middags gehaakt katoenen mutsje en plaatsen dit op haar hoofdje. Ze ligt vredig tussen de borsten van mijn vrouw.
Het is iets na tweeën. Onze dochter wordt op mijn borst gelegd en de beademingsmachine wordt ontkoppeld. Liedjes voor haar zingend blijft ze wonder boven wonder toch leven. Na een tijdje is alleen de vriendin van mijn vrouw bij ons en komt de dokter de longfunctie van onze dochter controleren ze blijft namelijk op een stabiel niveau qua hartslag. Haar longen functioneren echter slecht.
We vallen met z'n allen in slaap. Ik wordt wakker van de dokter die controleert of het hartje nog klopt en ze zegt dat het einde nabij is. We beginnen liedjes te zingen en onze dochter leeft weer op. Maar na een tijdje zegt de vriendin van mijn vrouw: ''Laat haar maar los''. We zwijgen en even voor zevenen is onze dochter weg. We baren haar op in een rieten mandje - 1400 g zwaar en 40 cm groot geworden in 6 weken en 2 dagen.
zaterdag 7 juni 2008 om 05:22
- De 1e week na het overlijden van onze dochter -
Na even te hebben geslapen in het Ronald Mc Donaldhuis is het buiten een zonnige dag geworden. We besluiten met z'n allen naar een openlucht popconcert in de stad te gaan. Het lucht enigszins op. De volgende ochtend halen we onze dochter op uit het mortuarium en brengen haar zelf naar het huis van mijn moeder waar ze opgebaard blijft liggen tot de crematie.
Bij de crematie is het druk. Onze dochter ziet er mooi uit en ik verhaal van haar strijdlust en karakter. Ik heb haar echt leren kennen in de voorgaande weken en ben blij dat haar leven niet direct eindigde na haar geboorte of na 2 weken. Ik besluit met het liedje wat ik altijd voor haar zong.
Onze dochter die ging verhuizen
met haar spullen naar Vijfhuizen ...
De weg was recht, de weg was krom
Nooit kwam onze dochter weerom
1, 2, 3, 4 ... 5, 6, 7 ...
Waar is onze dochter gebleven ...
Ze is niet hier, ze is niet daar ...
Zij is naar Ayutthaya!
Na even te hebben geslapen in het Ronald Mc Donaldhuis is het buiten een zonnige dag geworden. We besluiten met z'n allen naar een openlucht popconcert in de stad te gaan. Het lucht enigszins op. De volgende ochtend halen we onze dochter op uit het mortuarium en brengen haar zelf naar het huis van mijn moeder waar ze opgebaard blijft liggen tot de crematie.
Bij de crematie is het druk. Onze dochter ziet er mooi uit en ik verhaal van haar strijdlust en karakter. Ik heb haar echt leren kennen in de voorgaande weken en ben blij dat haar leven niet direct eindigde na haar geboorte of na 2 weken. Ik besluit met het liedje wat ik altijd voor haar zong.
Onze dochter die ging verhuizen
met haar spullen naar Vijfhuizen ...
De weg was recht, de weg was krom
Nooit kwam onze dochter weerom
1, 2, 3, 4 ... 5, 6, 7 ...
Waar is onze dochter gebleven ...
Ze is niet hier, ze is niet daar ...
Zij is naar Ayutthaya!
zaterdag 7 juni 2008 om 05:22
- Twee maanden na het overlijden van onze dochter -
We zijn de afgelopen twee maanden goed doorgekomen maar de dag na de verjaardag van onze oudste dochter maak ik ruzie met mijn vrouw en sla haar in haar gezicht. Mijn vrouw stort geestelijk in en komt onder spoedbehandeling van een psycholoog. Gelukkig gaat het binnen enkele weken al beter met haar en met ons. Na een lange gevarieerde vakantie rond kerst is alles weer goed.
We zijn de afgelopen twee maanden goed doorgekomen maar de dag na de verjaardag van onze oudste dochter maak ik ruzie met mijn vrouw en sla haar in haar gezicht. Mijn vrouw stort geestelijk in en komt onder spoedbehandeling van een psycholoog. Gelukkig gaat het binnen enkele weken al beter met haar en met ons. Na een lange gevarieerde vakantie rond kerst is alles weer goed.
zaterdag 7 juni 2008 om 05:23
- Acht maanden na het overlijden van onze dochter -
Onze oudste dochter is begonnen op de voorschool. Mijn werkt al weer geruime tijd in loondienst. Ik begin echter in 't nauw te komen met mijn eigen eenmanszaak. Te weinig opdrachten, te veel vaste lasten. Net als bodem van de put bijna bereikt is beginnen de opdrachten gelukkig weer binnen te komen.
Onze oudste dochter is begonnen op de voorschool. Mijn werkt al weer geruime tijd in loondienst. Ik begin echter in 't nauw te komen met mijn eigen eenmanszaak. Te weinig opdrachten, te veel vaste lasten. Net als bodem van de put bijna bereikt is beginnen de opdrachten gelukkig weer binnen te komen.
zaterdag 7 juni 2008 om 05:23
- Anderhalf jaar na het overlijden van onze dochter -
Anderhalf jaar na het overlijden van onze dochter gaan we op reis naar Thailand. Op het tempelterrein van de geboorteplaats van mijn vrouw bouwen we in een aantal weken tijd een paviljoen waar de as van onze dochter opgebaard wordt, tezamen met de as van andere familieleden. Onze oudste dochter is zich er goed van bewust dat ze een overleden zusje heeft en bouwt al spelend zelf ook een huisje voor haar. Ze heeft het steeds vaker over haar zusje en wil haar een drankje geven zodat ze beter wordt. Ze mist haar en op haar voorschool zijn veel kinderen met een zusje of broertje.
Zes weken na het overlijden van onze dochter hadden we een gesprek met onze contactdokter in het ziekenhuis. Hij gaf aan dat er geen oorzaken waren aan te wijzen voor de vroeggeboorte. (Mijn vrouw had haar moeder verloren enkele weken voor de bevalling, haar huis in Nederland was verkocht, We waren verhuisd naar mijn huis en ze had zware dingen getild.)
Bij de standaardcontrole, die iedere vrouw heeft na een bevalling, werd aangegeven dat indien mijn vrouw weer zwanger zou raken ze eens in de twee weken hier op controle zou kunnen komen.
Onze beide kinderen zij te vroeg geboren, de kans dat een derde te vroeg wordt geboren is hierdoor vrij groot.
Mijn vrouw wil wel weer zwanger worden. Ik vind het echter een spannende aangelegenheid. Ik ben niet meer zo happig op de zwangerschapsperiode.
- Wie schrijft, die blijft -
De dag na het overlijden van onze baby was ik begonnen met een postuum dagboek beginnend in de vroege ochtend dat het vruchtwater wegliep. Het eindigt op het moment dat het voor de eerste maal kritiek wordt:
"Zondagmiddag:
Sinds woensdagavond is papa niet meer bij je op bezoek geweest omdat hij koorts had. Met zijn tweeën zijn we bij je langsgekomen en het gaat heel slecht met je op dit moment. De beademingsdrukken staan erg hoog en je hebt veel zuurstof nodig."
Het werd te moeilijk om verder te gaan en het is er ook nooit meer van gekomen om het af te ronden.
Mijn oma overleed een jaar na onze baby op 93 jarige leeftijd. Ze had een groot (katholiek) gezin op de wereld gezet waarvan 4 kinderen als baby waren overleden. Ze waren nog steeds dicht bij haar in haar gedachten.
Het is nu bijna 3 jaar na het overlijden van onze dochter en ik merk dat de details aan het vervagen zijn. Maar het zit er dat onze oudste dochter (nu 4 jaar oud) met steeds meer vragen komt. Vanmiddag (9 juni) wilde ze uit zichzelf wierook ontsteken om haar zusje te gedenken. De tijd is voor mij dus gekomen om alles op schrift vast te leggen voor onze oudste dochter.
- Wat heeft haar dood bij mij teweeg gebracht -
De laatste vijf uren van haar leven had mijn dochter op mijn borst doorgebracht. De dag na het overlijden van ons kindje fietste ik naar huis om de auto op te halen en voelde alsof ze als een medaillon op mijn bost rustte. Ik had het idee dat ik voortaan veel sterker in 't leven zou staan ... een beter mens zou worden in meerdere opzichten. Nu concludeer ik dat er niet veel wezenlijks is veranderd aan mij; ten goede of ten slechte.
- Een klap in je gezicht -
In de tweede levensweek van onze dochter kwam een nicht op bezoek die een half jaar daarvoor te vroeg was bevallen van haar dochter. Ze kon zich er toe zetten naar onze dochter te komen kijken, maar kreeg het vrij snel flink te pakken…
Beste lezer(es), ik begrijp goed dat dit verhaal je niet in de koude kleren gaat zitten. Maar kop op. Wij hebben met ons gezin genoeg leuke momenten en genieten vaak genoeg van het leven.
Voor alle zwangere dames: Rustig door blijven 'zwangeren' en niet in paniek raken na het lezen van dit verhaal. Wees vooral optimistisch want het gaat bijna altijd goed. Geniet van je zwangerschap.
Voor alle ouders met een te vroeg geboren kind: sterkte toegewenst.
Anderhalf jaar na het overlijden van onze dochter gaan we op reis naar Thailand. Op het tempelterrein van de geboorteplaats van mijn vrouw bouwen we in een aantal weken tijd een paviljoen waar de as van onze dochter opgebaard wordt, tezamen met de as van andere familieleden. Onze oudste dochter is zich er goed van bewust dat ze een overleden zusje heeft en bouwt al spelend zelf ook een huisje voor haar. Ze heeft het steeds vaker over haar zusje en wil haar een drankje geven zodat ze beter wordt. Ze mist haar en op haar voorschool zijn veel kinderen met een zusje of broertje.
Zes weken na het overlijden van onze dochter hadden we een gesprek met onze contactdokter in het ziekenhuis. Hij gaf aan dat er geen oorzaken waren aan te wijzen voor de vroeggeboorte. (Mijn vrouw had haar moeder verloren enkele weken voor de bevalling, haar huis in Nederland was verkocht, We waren verhuisd naar mijn huis en ze had zware dingen getild.)
Bij de standaardcontrole, die iedere vrouw heeft na een bevalling, werd aangegeven dat indien mijn vrouw weer zwanger zou raken ze eens in de twee weken hier op controle zou kunnen komen.
Onze beide kinderen zij te vroeg geboren, de kans dat een derde te vroeg wordt geboren is hierdoor vrij groot.
Mijn vrouw wil wel weer zwanger worden. Ik vind het echter een spannende aangelegenheid. Ik ben niet meer zo happig op de zwangerschapsperiode.
- Wie schrijft, die blijft -
De dag na het overlijden van onze baby was ik begonnen met een postuum dagboek beginnend in de vroege ochtend dat het vruchtwater wegliep. Het eindigt op het moment dat het voor de eerste maal kritiek wordt:
"Zondagmiddag:
Sinds woensdagavond is papa niet meer bij je op bezoek geweest omdat hij koorts had. Met zijn tweeën zijn we bij je langsgekomen en het gaat heel slecht met je op dit moment. De beademingsdrukken staan erg hoog en je hebt veel zuurstof nodig."
Het werd te moeilijk om verder te gaan en het is er ook nooit meer van gekomen om het af te ronden.
Mijn oma overleed een jaar na onze baby op 93 jarige leeftijd. Ze had een groot (katholiek) gezin op de wereld gezet waarvan 4 kinderen als baby waren overleden. Ze waren nog steeds dicht bij haar in haar gedachten.
Het is nu bijna 3 jaar na het overlijden van onze dochter en ik merk dat de details aan het vervagen zijn. Maar het zit er dat onze oudste dochter (nu 4 jaar oud) met steeds meer vragen komt. Vanmiddag (9 juni) wilde ze uit zichzelf wierook ontsteken om haar zusje te gedenken. De tijd is voor mij dus gekomen om alles op schrift vast te leggen voor onze oudste dochter.
- Wat heeft haar dood bij mij teweeg gebracht -
De laatste vijf uren van haar leven had mijn dochter op mijn borst doorgebracht. De dag na het overlijden van ons kindje fietste ik naar huis om de auto op te halen en voelde alsof ze als een medaillon op mijn bost rustte. Ik had het idee dat ik voortaan veel sterker in 't leven zou staan ... een beter mens zou worden in meerdere opzichten. Nu concludeer ik dat er niet veel wezenlijks is veranderd aan mij; ten goede of ten slechte.
- Een klap in je gezicht -
In de tweede levensweek van onze dochter kwam een nicht op bezoek die een half jaar daarvoor te vroeg was bevallen van haar dochter. Ze kon zich er toe zetten naar onze dochter te komen kijken, maar kreeg het vrij snel flink te pakken…
Beste lezer(es), ik begrijp goed dat dit verhaal je niet in de koude kleren gaat zitten. Maar kop op. Wij hebben met ons gezin genoeg leuke momenten en genieten vaak genoeg van het leven.
Voor alle zwangere dames: Rustig door blijven 'zwangeren' en niet in paniek raken na het lezen van dit verhaal. Wees vooral optimistisch want het gaat bijna altijd goed. Geniet van je zwangerschap.
Voor alle ouders met een te vroeg geboren kind: sterkte toegewenst.
