Psyche
alle pijlers
Blijvende klachten na burnout
maandag 31 juli 2017 om 15:31
Er zijn al heel wat topics over burn-out, overspannenheid en depressie en hier komt er dan nog eentje bij...
Ik ben zo'n 16 maanden geleden uitgevallen met een ernstige depressie en burn-out door een paar hevige gebeurtenissen in mijn leven en een veel te hoge werkdruk. Naast de depressie had ik last van enorme hoofdpijnen, oorsuizen en in drukte werd ik kotsmisselijk.
Als eerste heb ik CGT gehad om de depressie te lijf te gaan, dat is gelukt. Na een half jaar was de zwarte hond terug in zijn kooi. Echter bleef ik lichamelijk erg zwak en kon ik niets. Door vitamine B12 injecties en vitamine D3 tabletten is ook mijn energie weer bijna op het oude niveau (kan weer naar verjaardagen, kan beter tegen prikkels en mijn sport heb ik ook weer opgepakt).
Ik voel me eigenlijk weer de oude, want doe alles wat ik eerder ook deed (al ga ik wel eerder weg op feestjes). Wel heb ik altijd aan het einde van de dag nog wat last van oorsuizen, maar niet meer zo erg als in het begin.
Hoopvol over de toekomst ben ik vorige week begonnen met vrijwilligerswerk voor een paar uurtjes. Het werk was erg leuk (administratief maar ook telefonisch contact), maar ik werd ingewerkt door een vrouw die erg druk was en er moesten nog wat dingen geregeld in korte tijd.
Ik kwam thuis met knallende koppijn, piepende oren en een gevoel alsof ik 'van de wereld' was, ben even in de tuin gaan werken om even tot rust te komen en de oorsuizen waren de volgende dag al weer minder. De koppijn is er nog wel maar wat minder erg.
Ben ik nu nog niet toe aan een volgende stap om weer wat meer mijn hersens te gaan gebruiken? Is dit een alarmsignaal of is het gewoon dat mijn hersens niet meer gewend zijn om denkwerk te verrichten en dingen te regelen? Kan het ook spanningshoofdpijn zijn?
Ik word hier zo onzeker van, het ging zo lekker en ik voelde me echt de oude. Kon zelfs weer drukke winkels aan en zat thuis ook vaak uren achter de PC.
Hoe hebben jullie het ervaren om weer aan het werk te gaan? Had je toen ook last van hoofdpijn en oorsuizen of wellicht andere klachten?
Zijn die uiteindelijk weggegaan?
Ik ben niet meer in behandeling van een psycholoog omdat mijn depressie weg is, dus kan haar niet om advies vragen.
Ik zou heel graag wat bruikbare reacties ontvangen, want dit geeft echt weer een knauw in mijn zelfvertrouwen...
Ik ben zo'n 16 maanden geleden uitgevallen met een ernstige depressie en burn-out door een paar hevige gebeurtenissen in mijn leven en een veel te hoge werkdruk. Naast de depressie had ik last van enorme hoofdpijnen, oorsuizen en in drukte werd ik kotsmisselijk.
Als eerste heb ik CGT gehad om de depressie te lijf te gaan, dat is gelukt. Na een half jaar was de zwarte hond terug in zijn kooi. Echter bleef ik lichamelijk erg zwak en kon ik niets. Door vitamine B12 injecties en vitamine D3 tabletten is ook mijn energie weer bijna op het oude niveau (kan weer naar verjaardagen, kan beter tegen prikkels en mijn sport heb ik ook weer opgepakt).
Ik voel me eigenlijk weer de oude, want doe alles wat ik eerder ook deed (al ga ik wel eerder weg op feestjes). Wel heb ik altijd aan het einde van de dag nog wat last van oorsuizen, maar niet meer zo erg als in het begin.
Hoopvol over de toekomst ben ik vorige week begonnen met vrijwilligerswerk voor een paar uurtjes. Het werk was erg leuk (administratief maar ook telefonisch contact), maar ik werd ingewerkt door een vrouw die erg druk was en er moesten nog wat dingen geregeld in korte tijd.
Ik kwam thuis met knallende koppijn, piepende oren en een gevoel alsof ik 'van de wereld' was, ben even in de tuin gaan werken om even tot rust te komen en de oorsuizen waren de volgende dag al weer minder. De koppijn is er nog wel maar wat minder erg.
Ben ik nu nog niet toe aan een volgende stap om weer wat meer mijn hersens te gaan gebruiken? Is dit een alarmsignaal of is het gewoon dat mijn hersens niet meer gewend zijn om denkwerk te verrichten en dingen te regelen? Kan het ook spanningshoofdpijn zijn?
Ik word hier zo onzeker van, het ging zo lekker en ik voelde me echt de oude. Kon zelfs weer drukke winkels aan en zat thuis ook vaak uren achter de PC.
Hoe hebben jullie het ervaren om weer aan het werk te gaan? Had je toen ook last van hoofdpijn en oorsuizen of wellicht andere klachten?
Zijn die uiteindelijk weggegaan?
Ik ben niet meer in behandeling van een psycholoog omdat mijn depressie weg is, dus kan haar niet om advies vragen.
Ik zou heel graag wat bruikbare reacties ontvangen, want dit geeft echt weer een knauw in mijn zelfvertrouwen...
maandag 31 juli 2017 om 15:48
Je doet het hartstikke goed.
Probeer te luisteren naar je lijf; de klachten zijn in mijn ogen inderdaad een alarmsignaal.
Je zegt dat je werd ingewerkt door een nogal drukke vrouw; blijft ze straks een beetje uit de buurt? Kun je het regelen dat je dat vrijwilligerswerk kunt doen zonder teveel druk? Geen tijdsdruk en geen drukke mensen om je heen?
Ik ben bekend met chronische depressieklachten/burn-out en ik vraag mij af of ik ooit herstel. Momenteel zeg ik: 'Nee.' (De klachten bestaan nu 26 jaar, ernstiger en minder ernstig).
Ook een vriendin van me die gigantisch is gecrasht met burn-out zegt: 'Ik blijf overgevoelig voor...' Inderdaad klachten als misselijkheid en weinig kunnen verdragen.
Ik denk dat je moet luisteren naar de signalen die je lijf aangeven. Als het niet gaat, gaat het niet. Op die manier althans. Valt er iets aan te passen?
Ben je niet ooit zo gigantisch gestrand door juist wél door te gaan?
Probeer te luisteren naar je lijf; de klachten zijn in mijn ogen inderdaad een alarmsignaal.
Je zegt dat je werd ingewerkt door een nogal drukke vrouw; blijft ze straks een beetje uit de buurt? Kun je het regelen dat je dat vrijwilligerswerk kunt doen zonder teveel druk? Geen tijdsdruk en geen drukke mensen om je heen?
Ik ben bekend met chronische depressieklachten/burn-out en ik vraag mij af of ik ooit herstel. Momenteel zeg ik: 'Nee.' (De klachten bestaan nu 26 jaar, ernstiger en minder ernstig).
Ook een vriendin van me die gigantisch is gecrasht met burn-out zegt: 'Ik blijf overgevoelig voor...' Inderdaad klachten als misselijkheid en weinig kunnen verdragen.
Ik denk dat je moet luisteren naar de signalen die je lijf aangeven. Als het niet gaat, gaat het niet. Op die manier althans. Valt er iets aan te passen?
Ben je niet ooit zo gigantisch gestrand door juist wél door te gaan?
anoniem_351624 wijzigde dit bericht op 31-07-2017 15:49
Reden: Auto-correct
Reden: Auto-correct
0.22% gewijzigd
maandag 31 juli 2017 om 15:58
Ik denk dat jij je voor nu nog even teveel zorgen maakt. Zelfs de meest energieke personen komen na een eerste werkdag vaak doodmoe thuis, en die vermoeidheid kan wel een aantal maanden aanhouden totdat je weer een beetje terug in je comfortzone komt. Er komt zo ontzettend veel op je af in een nieuwe werkomgeving. En jij begint daar nu mee terwijl je batterij pas net weer opgeladen is, en je nog weinig reservecapaciteit hebt opgebouwd. Niet zo gek dus, dat het je nu letterlijk duizelt allemaal. Kijk het gewoon eerst eens rustig een poosje aan en bezie of het makkelijker wordt.
maandag 31 juli 2017 om 16:20
maandag 31 juli 2017 om 16:53
Dank voor jullie reacties.
@ Zwemmende Kangaroe, dank voor het delen van jouw ervaring. Het voelde alsof ik behoorlijk over mijn grenzen heen was gegaan. Ik wijt het aan de chaotische manier waarop ik uitleg kreeg, en hoop dat als ik straks zelfstandig kan werken dat ik gewoon rustig mijn eigen tempo kan bepalen en ik wil ook overleggen of ik inderdaad zonder tijdsdruk mag werken. Deadlines en stress heb ik al genoeg in mijn (werkzame) leven gehad en ik denk dat mijn lichaam die stress nu herkent en meteen op alarm gaat...
Maar ik wilde een positieve ervaring krijgen, was zo gespannen van te voren omdat ik dacht "als ik dit kan, dan biedt dat uiteindelijk ook weer perspectief voor een betaalde baan" dus ik voelde de druk vanuit mijzelf...en toen kwam ik van de wereld thuis
.
Nu heb ik daardoor ook weer spanning voor de volgende keer, dan gaan we ook de email behandelen en als ik ergens overspannen van ben geraakt waren dat de honderden mails die maar binnen bleven stromen. Dat zal daar niet zo zijn, maar toch die negatieve associatie geeft me ook weer spanning.
Ik heb nu de mogelijkheid om weer wat te 'oefenen' als vrijwilliger, dus er zitten verder geen hoge verwachtingen of hoge druk aan vast en dat vind ik fijn. Om meteen te beginnen met een betaalde baan vind ik nog een stap te ver.
@ Nummer-Zoveel en Viva amber, dank ook voor jullie reacties. Ik was niet zozeer uitgeput, had nog wel energie om op te blijven (al heb ik wel goed uitgeslapen de volgende dag). Hoe hebben jullie dat op weten te bouwen? En hadden jullie ook klachten naast de vermoeidheid toen jullie weer begonnen met werken?
@ Dalmatinka, ik heb in februari een opstartkuur gehad van 2 maanden elke week een injectie. Nu krijg ik elke maand een injectie en slik sinds vorig jaar april ook dagelijks Vitamine D3 via de huisarts. Foliumzuur en ijzer waren goed volgens de huisarts, schildklier en ferritine ook.
Pff kan wel janken...wil het ook niet uitgebreid met mijn vriend over hebben. Ik voel me vaak al zo schuldig dat ik niet werk en hij vaak lange dagen maakt
@ Zwemmende Kangaroe, dank voor het delen van jouw ervaring. Het voelde alsof ik behoorlijk over mijn grenzen heen was gegaan. Ik wijt het aan de chaotische manier waarop ik uitleg kreeg, en hoop dat als ik straks zelfstandig kan werken dat ik gewoon rustig mijn eigen tempo kan bepalen en ik wil ook overleggen of ik inderdaad zonder tijdsdruk mag werken. Deadlines en stress heb ik al genoeg in mijn (werkzame) leven gehad en ik denk dat mijn lichaam die stress nu herkent en meteen op alarm gaat...
Maar ik wilde een positieve ervaring krijgen, was zo gespannen van te voren omdat ik dacht "als ik dit kan, dan biedt dat uiteindelijk ook weer perspectief voor een betaalde baan" dus ik voelde de druk vanuit mijzelf...en toen kwam ik van de wereld thuis
.Nu heb ik daardoor ook weer spanning voor de volgende keer, dan gaan we ook de email behandelen en als ik ergens overspannen van ben geraakt waren dat de honderden mails die maar binnen bleven stromen. Dat zal daar niet zo zijn, maar toch die negatieve associatie geeft me ook weer spanning.
Ik heb nu de mogelijkheid om weer wat te 'oefenen' als vrijwilliger, dus er zitten verder geen hoge verwachtingen of hoge druk aan vast en dat vind ik fijn. Om meteen te beginnen met een betaalde baan vind ik nog een stap te ver.
@ Nummer-Zoveel en Viva amber, dank ook voor jullie reacties. Ik was niet zozeer uitgeput, had nog wel energie om op te blijven (al heb ik wel goed uitgeslapen de volgende dag). Hoe hebben jullie dat op weten te bouwen? En hadden jullie ook klachten naast de vermoeidheid toen jullie weer begonnen met werken?
@ Dalmatinka, ik heb in februari een opstartkuur gehad van 2 maanden elke week een injectie. Nu krijg ik elke maand een injectie en slik sinds vorig jaar april ook dagelijks Vitamine D3 via de huisarts. Foliumzuur en ijzer waren goed volgens de huisarts, schildklier en ferritine ook.
Pff kan wel janken...wil het ook niet uitgebreid met mijn vriend over hebben. Ik voel me vaak al zo schuldig dat ik niet werk en hij vaak lange dagen maakt
maandag 31 juli 2017 om 18:18
Het balanceren tussen 'Is dit nu echt mijn grens?' of 'Moet er een tandje bij?' vind ik zo ongeveer het moeilijkste wat er is.
Want inderdaad, zoals iemand schrijft, in het begin van nieuwe werkzaamheden is het niet zo gek dat je erg moe bent. Door het wennen, door de indrukken, het nieuwe dat je leert.
Ik vind het zelf (ook) heel lastig om aan te voelen of in te spelen op wanneer je nou nog even moet doorzetten en wanneer niet.
Want inderdaad, zoals iemand schrijft, in het begin van nieuwe werkzaamheden is het niet zo gek dat je erg moe bent. Door het wennen, door de indrukken, het nieuwe dat je leert.
Ik vind het zelf (ook) heel lastig om aan te voelen of in te spelen op wanneer je nou nog even moet doorzetten en wanneer niet.
maandag 31 juli 2017 om 19:07
Ik was ook duizelig, piep in mijn oren. Kan slecht tegen prikkels. Ik ging plat na het werk en niet door tot het niet meer kan. NetflixEn of een uurtje slapen. Waarom moet je door tot je geen energie meer hebt?
Beter op 70/80% wat doen en dan rust voor herstel. 2 weken later 2/4 uurtjes erbij. Proberen om op die manier de ervaring positief te houden.
Mag je de volgende keer niet doen wat je nu geleerd hebt? En dan over 2 weken mail erbij. Zeg maar een langzame opbouw in taken. Weet zij van je burnout?
Steeds 100% of meer geven zet zo de klok van je herstel een paar weken terug.
Beter op 70/80% wat doen en dan rust voor herstel. 2 weken later 2/4 uurtjes erbij. Proberen om op die manier de ervaring positief te houden.
Mag je de volgende keer niet doen wat je nu geleerd hebt? En dan over 2 weken mail erbij. Zeg maar een langzame opbouw in taken. Weet zij van je burnout?
Steeds 100% of meer geven zet zo de klok van je herstel een paar weken terug.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 31 juli 2017 om 19:59
Ik ben zelf niet overspannen geweest en ik heb ook geen burn-out gehad, maar ik heb er wel beroepsmatig veel mee te maken gehad.
Je bent heel tegenstrijdig in wat je schrijft. Aan de ene kant zeg je "het is vrijwilligerswerk dus er zit geen druk op" en aan de andere kant erken je ook dat jij jezelf toch wel de nodige druk op hebt gelegd door te denken "als ik dit eenmaal kan, dan..." En ik lees nog veel meer druk verhogende en niet-helpende gedachtengangen in jouw posts. Juist tijdens het reintegreren is het heel belangrijk dat je jezelf aanleert om die gedachten te herkennen, zodat je ze ook kunt relativeren. Kun je zelf aanduiden in jouw posts welke niet-helpende gedachten daar allemaal in staan?
Je bent heel tegenstrijdig in wat je schrijft. Aan de ene kant zeg je "het is vrijwilligerswerk dus er zit geen druk op" en aan de andere kant erken je ook dat jij jezelf toch wel de nodige druk op hebt gelegd door te denken "als ik dit eenmaal kan, dan..." En ik lees nog veel meer druk verhogende en niet-helpende gedachtengangen in jouw posts. Juist tijdens het reintegreren is het heel belangrijk dat je jezelf aanleert om die gedachten te herkennen, zodat je ze ook kunt relativeren. Kun je zelf aanduiden in jouw posts welke niet-helpende gedachten daar allemaal in staan?
maandag 31 juli 2017 om 20:06
Dat is wel erg kort 2 maanden elke week 1 injectie en nu elke maand 1 injectie. Je bent denk ik veel te snel gaan afbouwen. Misschien toch vragen of je toch vaker mag spuiten? Het is niet toxisch en overdoseerbaar. Het beste is op geleide van klachten te injecteren. Ik zou als ik jou was ook je bloeduitslagen op papier vragen (je hebt er recht op) en checken wat de waardes zijn via http://www.nvkc.nl/zoek-een-testWildhorse schreef: ↑31-07-2017 16:53Dank voor jullie reacties.
@ Dalmatinka, ik heb in februari een opstartkuur gehad van 2 maanden elke week een injectie. Nu krijg ik elke maand een injectie en slik sinds vorig jaar april ook dagelijks Vitamine D3 via de huisarts. Foliumzuur en ijzer waren goed volgens de huisarts, schildklier en ferritine ook.
Pff kan wel janken...wil het ook niet uitgebreid met mijn vriend over hebben. Ik voel me vaak al zo schuldig dat ik niet werk en hij vaak lange dagen maakt
Ik spuit sinds november nog steeds 2x p.w. ,slik foliumzuur op prikdagen en neem elke dag vitamine D. Ik voel me nu eindelijk wat beter voelen, maar zal altijd op mijn grenzen moeten blijven letten.
maandag 31 juli 2017 om 21:37
Ik zou het nog wat meer tijd gunnen. In geval van piekeren inderdaad afleiding zoeken en bedenken helpen deze gedachten mij?
Ik had op mijn nieuwe werk de eerste weken opstartproblemen (leek wel 1 brij aan informatie, thuis uitgeblust, sporten ging weer op een laag pitje), maar na zes weken ging het een stuk beter.
Wat mij ook hielp was de zin: moet ik dat nu doen? Waarbij je telkens de nadruk kan leggen op 1 van de woorden.
Ik had op mijn nieuwe werk de eerste weken opstartproblemen (leek wel 1 brij aan informatie, thuis uitgeblust, sporten ging weer op een laag pitje), maar na zes weken ging het een stuk beter.
Wat mij ook hielp was de zin: moet ik dat nu doen? Waarbij je telkens de nadruk kan leggen op 1 van de woorden.
dinsdag 1 augustus 2017 om 13:32
Viva-amber, dat is een hele goede. Even nog geen email maar herhalen wat ik vorige keer geleerd heb. Het geeft me ook wat meer rust dat jij ook dizzy en met piepende oren terugkwam de eerste paar keer en dat het over is gegaan. Dat maakt me al wat minder onzeker.
Krabbin, hoe bedoel je de zin "moet ik dat nu doen"? Is het nadruk op moeten (niets moet) of nu (kan later ook nog)?
Ik moet natuurlijk in feite niet veel, het is vrijwilligerswerk. Maar het is ook niet de bedoeling dat ik daar voor spek en bonen zit
@ Nummer-zoveel, heel erg bedankt voor je hulp in deze. Ik leg mijzelf inderdaad druk op. Dit komt denk ik omdat ik ooit de stap naar een betaalde baan weer wil maken.
Niet helpende gedachten in mijn posts zijn denk ik:
. Ik heb met CGT wel geleerd om gedachten om te buigen en heb dat meteen toegepast op bovenstaande gedachten.
Eigenlijk moet ik meer denken "doe waar je je goed bij voelt, je hebt nu de kans om uit te vinden wat je graag doet. Als dit het niet is, is er wel weer ander vrijwilligerswerk".
Ik ben nogal geneigd om me snel druk te maken, en na zo'n burnout is mijn zelfvertrouwen een stuk minder. Dat zelfvertrouwen moet weer gaan groeien, maar dat kan alleen goed gaan als ik mijn grenzen bewaak natuurlijk...
@ Dalmatica, ik moet zeggen dat ik na 6 weken beginverergering me een stuk beter voel...Mijn energie is echt flink omhoog gegaan, ik heb qua B12 tekort geen klachten meer. De oorsuizen wijd ik aan de overbelasting van mijn brein gedurende vele jaren en het kan ook nog door de antidepressiva komen (is een bekende bijwerking).
Krabbin, hoe bedoel je de zin "moet ik dat nu doen"? Is het nadruk op moeten (niets moet) of nu (kan later ook nog)?
Ik moet natuurlijk in feite niet veel, het is vrijwilligerswerk. Maar het is ook niet de bedoeling dat ik daar voor spek en bonen zit
@ Nummer-zoveel, heel erg bedankt voor je hulp in deze. Ik leg mijzelf inderdaad druk op. Dit komt denk ik omdat ik ooit de stap naar een betaalde baan weer wil maken.
Niet helpende gedachten in mijn posts zijn denk ik:
Is dit een alarmsignaal?
"als ik dit kan, dan biedt dat uiteindelijk ook weer perspectief voor een betaalde baan"
dan gaan we ook de email behandelen en als ik ergens overspannen van ben geraakt waren dat de honderden mails die maar binnen bleven stromen. Dat zal daar niet zo zijn, maar toch die negatieve associatie geeft me ook weer spanning.
een hele rij zoals ik het nu zieIk voel me vaak al zo schuldig dat ik niet werk en hij vaak lange dagen maakt
. Ik heb met CGT wel geleerd om gedachten om te buigen en heb dat meteen toegepast op bovenstaande gedachten. Eigenlijk moet ik meer denken "doe waar je je goed bij voelt, je hebt nu de kans om uit te vinden wat je graag doet. Als dit het niet is, is er wel weer ander vrijwilligerswerk".
Ik ben nogal geneigd om me snel druk te maken, en na zo'n burnout is mijn zelfvertrouwen een stuk minder. Dat zelfvertrouwen moet weer gaan groeien, maar dat kan alleen goed gaan als ik mijn grenzen bewaak natuurlijk...
@ Dalmatica, ik moet zeggen dat ik na 6 weken beginverergering me een stuk beter voel...Mijn energie is echt flink omhoog gegaan, ik heb qua B12 tekort geen klachten meer. De oorsuizen wijd ik aan de overbelasting van mijn brein gedurende vele jaren en het kan ook nog door de antidepressiva komen (is een bekende bijwerking).
dinsdag 1 augustus 2017 om 19:21
Ik denk dat mijn vraag zijn doel op zich bereikt heeft, maar ik lees er nog wel meer. Probeer hier, zeker in de beginfase, echt heel alert op te zijn. Het zou goed zijn om na elke dag even al je gedachten op papier te zetten (zoals je nu hier ook hebt gedaan) en dan de volgende dag met de stofkam er doorheen te gaan om alle niet-helpende gedachten eruit te vissen en om te buigen. Sterkte!
woensdag 2 augustus 2017 om 12:55
Heel erg bedankt NummerZoveel.
Dat ga ik zeker doen, ik denk dat ik ook pech heb gehad met de hectiek die er die ochtend was, omdat er nog zoveel geregeld moest worden. Vrouw had amper de tijd om mij dingen uit te leggen en ik werd er gewoon 'ingegooid' zeg maar.
Dat is voor iemand zonder burnout al pittig maar voor iemand met een burnout natuurlijk des te meer.
Dat ga ik zeker doen, ik denk dat ik ook pech heb gehad met de hectiek die er die ochtend was, omdat er nog zoveel geregeld moest worden. Vrouw had amper de tijd om mij dingen uit te leggen en ik werd er gewoon 'ingegooid' zeg maar.
Dat is voor iemand zonder burnout al pittig maar voor iemand met een burnout natuurlijk des te meer.
woensdag 2 augustus 2017 om 15:26
Het is ook de perfecte gelegenheid om te oefenen met wat jij de afgelopen periode hebt geleerd. Want waarom was die dag bijvoorbeeld pittig? Als mensen je niet in kunnen werken, dan hebben ze over het algemeen ook geen hoge verwachtingen van jouw productiviteit, want iedereen snapt wel dat dingen eerst uitgelegd moeten worden. Wat het pittig maakt is dat jij het zelf graag goed wil doen, ondanks het gebrek aan info. Dat is echt druk die jij jezelf oplegt. Probeer dat de volgende keer los te laten. Je doet wat je kan met de informatie die je hebt, en dat is al meer dan goed genoeg.Wildhorse schreef: ↑02-08-2017 12:55Heel erg bedankt NummerZoveel.
Dat ga ik zeker doen, ik denk dat ik ook pech heb gehad met de hectiek die er die ochtend was, omdat er nog zoveel geregeld moest worden. Vrouw had amper de tijd om mij dingen uit te leggen en ik werd er gewoon 'ingegooid' zeg maar.
Dat is voor iemand zonder burnout al pittig maar voor iemand met een burnout natuurlijk des te meer.
vrijdag 4 augustus 2017 om 17:11
Hoi iedereen,
Ik ben vanmorgen weer geweest en het is al een stuk beter gegaan. Tot vanmorgen hoofdpijn gehad, blijkbaar dus toch van de spanning na vorige week.
Heb meer uitleg gekregen, daarnaast ook aangegeven dat ik geen druk/deadlines wil.
Daarop afgesproken dat ik de middagen (max 2 middagen in begin) ga werken, dat is standaard 3 uur en een stuk rustiger qua werkdruk en prikkels dan de ochtend. Ook hoef ik de mail nog even niet te doen als ik niet wil.
Ik kwam thuis met een afnemende hoofdpijn, geen toegenomen oorsuizen en in een ontspannen modus. Heb even een uurtje gedut en dat was prima
Na die hectische eerste ochtend was ik blijkbaar in de stressmodus als dat ik altijd in mijn baan heb gehad en ik voelde opeens weer die druk en de enorme verantwoordelijkheid om alles rond te krijgen en zag alweer grote beren op mij afkomen. En die verantwoordelijkheid leg ik inderdaad mijzelf op (altijd al gedaan, van jongs af aan), terwijl ik niet de eindverantwoordelijke ben. Ik hoef de organisatie niet 'te dragen'. Ik ben slechts een onderdeel van.
Dank voor dit inzicht Nummerzoveel!
Het geeft mij nu echt weer moed! Jullie hebben me echt geholpen met jullie reacties
Ik ben vanmorgen weer geweest en het is al een stuk beter gegaan. Tot vanmorgen hoofdpijn gehad, blijkbaar dus toch van de spanning na vorige week.
Heb meer uitleg gekregen, daarnaast ook aangegeven dat ik geen druk/deadlines wil.
Daarop afgesproken dat ik de middagen (max 2 middagen in begin) ga werken, dat is standaard 3 uur en een stuk rustiger qua werkdruk en prikkels dan de ochtend. Ook hoef ik de mail nog even niet te doen als ik niet wil.
Ik kwam thuis met een afnemende hoofdpijn, geen toegenomen oorsuizen en in een ontspannen modus. Heb even een uurtje gedut en dat was prima
Na die hectische eerste ochtend was ik blijkbaar in de stressmodus als dat ik altijd in mijn baan heb gehad en ik voelde opeens weer die druk en de enorme verantwoordelijkheid om alles rond te krijgen en zag alweer grote beren op mij afkomen. En die verantwoordelijkheid leg ik inderdaad mijzelf op (altijd al gedaan, van jongs af aan), terwijl ik niet de eindverantwoordelijke ben. Ik hoef de organisatie niet 'te dragen'. Ik ben slechts een onderdeel van.
Dank voor dit inzicht Nummerzoveel!
Het geeft mij nu echt weer moed! Jullie hebben me echt geholpen met jullie reacties
