Borderline en sociale contacten

20-08-2007 08:17 5 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,



Ik weet al een heel tijdje dat ik Borderline heb en opzich is daar best mee te leven (vooral na het volgen van therapie), alleen het sociale contacten gebeuren blijft een punt waarmee ik aan het worstelen blijf en toch best wel mee zit.

Het aangaan van die contacten is opzich niet zo`n punt alleen het verloop ervan gaat meestal niet zo zoals ik graag zou zien terwijl ik echt mijn best doe om er niet teveel van te verwachten.

Of men wilt meer van me dan alleen vriendschap of ik mag bijvoorbeeld mijn grenzen niet aangeven e.d.

Heeft iemand hier ook ervaring mee?
Alle reacties Link kopieren
Nou kennelijk niemand dus.

Jammer
Alle reacties Link kopieren
Hoi Schildpadje.

Ik herken er zeker wel wat in. Ik vind het ook lastig om sociale contacten te onderhouden, het aangaan is minder lastig. Ik denk al gauw dat mensen niet op me zitten te wachten waarop ik vervolgens zelf niets meer laat horen. Wel heb ik 1 beste vriendin en daar doe ik ontzettend mijn best voor dat zo te houden. Dat contact heb ik ook wel eens laten versloffen maar nu gaat dat goed. Ik denk dat elk mens moet investeren in vriendschappen en contacten, maar dat wij wellicht iets meer moeten letten op onze eigen bijdrage. Ik kan ook heel erg enthousiast worden van een nieuw contact of hersteld contact, terwijl ik er dan even later eigenlijk geen zin meer in heb.. Dat is vast het zwart-witte denken..



Zou je niet op het andere topic willen meeschrijven of je vraag willen stellen? Misschien krijg je dan nog wat reacties? Er komen anders steeds meer topics over Borderline en dat lijkt me wat enthousiast..Misschien is dat ook wel de reden dat je geen reactie kreeg?
Alle reacties Link kopieren
Ja, kom gezellig op het borderline en aanverwante zaken topic, schildpadje.

Kun je meekletsen over alles waar je mee rondloopt!

Maar goed, eerst wat je hier aankaart.

Herken het hoor. Ben ook niet zo sterk op sociaal gebied. Vindt het erg moeilijk contacten aan te houden. Soms vind ik dat niet genoeg krijg wat ik eigenlijk nodig heb en soms ben ik gewoon liever echt alleen of soms is het ook een gebrek aan energie. Afspreken en dan als het zover is, ben ik zo bekaf dat ik van pure armoe mijn nest maar induik ipv gezellig bij degene op visite gaan.

Wat ik ook wel tegenkom bij het nieuwe contacten aangaan, ook geen probleem hier, al ben ik wel kieskeurig, is dat de andere kant soms om wat voor reden dan ook een tijd niks laat horen. En dan denk ik al snel, zeker geen interesse meer, nou laat maar dan.



Hoezo mag je je grenzen niet aangeven? Hoe bedoel je?
Het is mij: shaHla :) (Iranian version)
Alle reacties Link kopieren
Hoi meiden,



Wouw wat een herkenning :-)

Bedankt voor het reageren, echt heel fijn.

Ik zal me inderdaad aansluiten bij dat ene topic waarover jullie het hebben.

Wat die grenzen betreft die ik dan niet mag aangeven blijkbaar..

Ik heb op therapie geleerd eerst te kijken wat ik wil ipv altijd die ander bovenaan te zetten, en wanneer ik dat deed (mezelf op de eerste plaats zetten) was de ander blijkbaar beledigd ofzo..ja belachelijk he maar het gebeurt zo vaak.

Ja, precies dat is die ander zn probleem want ik moet doen waarbij ik me het prettigst voel en dat doe ik dus ook.

Maar zo waren er nog wel meer dingen hoor..bij spanning in een contact een time out nemen ofzo..word meestal ook niet echt begrepen.

Herkenbaar voor jullie?



See you op het andere topic

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven