Psyche
alle pijlers
borderline en werken, wao
maandag 26 april 2010 om 11:07
Hallo,
Ik zelf heb borderline en zit in de WAO sinds 2006. Ik ben wel eens benieuwd wie ook borderline heeft en ook in de WAO zit. Hoe besteed jij je tijd? En ook mensen met borderline die wel werken, hoe gaat jullie dat af. Ik besteed mijn tijd met het huishouden, sporten, vrijwilligerswerk en veel lezen. Ik ben nieuwsgierig naar jullie reacties.
Ik zelf heb borderline en zit in de WAO sinds 2006. Ik ben wel eens benieuwd wie ook borderline heeft en ook in de WAO zit. Hoe besteed jij je tijd? En ook mensen met borderline die wel werken, hoe gaat jullie dat af. Ik besteed mijn tijd met het huishouden, sporten, vrijwilligerswerk en veel lezen. Ik ben nieuwsgierig naar jullie reacties.
dinsdag 27 april 2010 om 16:40
donderdag 29 april 2010 om 19:47
Ik heb wel een borderline vermelding in mijn UWV dossier staan, was er erg verbaasd over toen ik dat ontdekte want ik heb absoluut geen borderline persoonlijkheid. Heb daar bij de eerste herbeoordeling ook vragen over gesteld. De keuringsarts die ik toen had zei met een knipoog dat ze dat helemaal niet serieus nam wat "die meneer" (ze had het dus over een collega) allemaal had opgeschreven. Heb later ook de keuringsarts die het oorspronkelijk had opgeschreven om opheldering gevraagd, maar die begon toen te haspelen en het te relativeren met "ach dat zijn zo van die karaktertrekken die mensen kunnen hebben".
zaterdag 1 mei 2010 om 16:15
quote:salandermillenium schreef op 01 mei 2010 @ 11:52:
Nou Barthol, dat is ook wat, dat de eerste de beste keuringsarts je zo'n etiketje op plakt en er dan ook nog zo raar op reageert. Ze roepen zomaar wat, dat vind ik een kwalijke zaak.Ja, het is helemaal een beetje raar gegaan die afkeuring van me indertijd, en zowel de GGZ, als de bedrijfsarts, als de keuringsarts, speelden daarin een rol. Maar het is allemaal heeeeel lang geleden, en ik ben voor de rest altijd keurig behandeld door het UWV. Het leek soms wel alsof ze me spaarden.
Nou Barthol, dat is ook wat, dat de eerste de beste keuringsarts je zo'n etiketje op plakt en er dan ook nog zo raar op reageert. Ze roepen zomaar wat, dat vind ik een kwalijke zaak.Ja, het is helemaal een beetje raar gegaan die afkeuring van me indertijd, en zowel de GGZ, als de bedrijfsarts, als de keuringsarts, speelden daarin een rol. Maar het is allemaal heeeeel lang geleden, en ik ben voor de rest altijd keurig behandeld door het UWV. Het leek soms wel alsof ze me spaarden.
dinsdag 4 mei 2010 om 15:10
Ik heb in 2004 - toen ik nog alleen in Nederland woonde - de diagnose Borderline gekregen. Ik was ook zwaar depressief en moest maandenlang intensieve therapie volgen. Het was een hele moeilijke periode met heel veel crisis opnames en nare ervaringen. Ik voelde me vooral heel eenzaam, had geen vrienden of familie om me heen. Ik kon op dat moment ook niet werken en zat in de WAO. Maar door omstandigheden, moest ik verhuizen naar het buitenland - waar mijn ouders en zus woonde.
Deels omdat ik mensen om me heen had die mij overal meenamen (bioscoop, uiteten, wandelen, mee naar kleine vriendenfeestjes), deels omdat ik in een andere 'wereld' zat, heb ik de stap genomen om weer fulltime te werken. Ik werk al 3 jaar fulltime bij een werkgever hier en merk dat dat me enorm geholpen heeft.
Ik ben afgestudeerd van de universiteit, maar werk op dit moment op MBO niveau - maar dat is juist wat ik aankan en wat ik wil. En het is niet makkelijk. Ik heb vaak hele moeilijke momenten, dagen dat ik niet uit mijn bed kan komen, dat ik gewoon weg wil rennen, huilbuien enz. maar de vaste ritme van mijn werk, een beetje sociaal zijn, bezig zijn met werk-gerelateerde problemen doet mij in ieder geval echt goed.
Ik kan zeker aanraden om eerst parttime te beginnen. Vrijwilligerswerk misschien. Daarna een parttime baan (zonder stress). Ik weet zeker dat de ritme en het gevoel dat je bij de wereld hoort, iedereen een prettig gevoel zult geven.
Sterkte
Deels omdat ik mensen om me heen had die mij overal meenamen (bioscoop, uiteten, wandelen, mee naar kleine vriendenfeestjes), deels omdat ik in een andere 'wereld' zat, heb ik de stap genomen om weer fulltime te werken. Ik werk al 3 jaar fulltime bij een werkgever hier en merk dat dat me enorm geholpen heeft.
Ik ben afgestudeerd van de universiteit, maar werk op dit moment op MBO niveau - maar dat is juist wat ik aankan en wat ik wil. En het is niet makkelijk. Ik heb vaak hele moeilijke momenten, dagen dat ik niet uit mijn bed kan komen, dat ik gewoon weg wil rennen, huilbuien enz. maar de vaste ritme van mijn werk, een beetje sociaal zijn, bezig zijn met werk-gerelateerde problemen doet mij in ieder geval echt goed.
Ik kan zeker aanraden om eerst parttime te beginnen. Vrijwilligerswerk misschien. Daarna een parttime baan (zonder stress). Ik weet zeker dat de ritme en het gevoel dat je bij de wereld hoort, iedereen een prettig gevoel zult geven.
Sterkte
