Psyche
alle pijlers
Borderline: Medicatie en therapie.
maandag 13 november 2017 om 20:31
Goh tsja...
Ik ben vooral een viva forum lezer, voor al mijn wel, wee en vragen kom en kijk ik hier.
Nu dan toch maar een topic voor mijzelf.
Mijn verhaal wil ik niet direct kwijt, het is te veel om neer te typen.
Het komt er op neer dat ik al jaren met een getriggerde borderline loop en dat dat HET gat in mijn leven heeft geslagen.
In de liefde word ik eindelijk, na vele moeilijke relaties gehad te hebben, geaccepteerd en er wordt begrip voor mij getoond.
Vriendlief heeft zelf ook een aantal stempeltjes (o.a. Borderline trekken) en we vertonen veel gelijkenissen. Maar ondanks dat houden we ontzettend veel van elkaar en accepteren we elkaar.
Begrip is het woord.
Dat lijkt mij het allerbelangrijkste.
Dat helpt en steunt ons!
We praten veel en laten onze onvoorwaardelijke liefde aan elkaar blijken.
Dit gaat al 15 maanden meer dan prima, maar met aan mijn kant ups and downs.
Hij noemt het stuiteren, hij heeft het daar vooral moeilijk mee.
Stemmingswisselingen vallen hem erg op en ik ben op aanraden van hem (toen ik hem net kende) voor de zoveelste keer in het hulp traject met onderzoeken gestapt.
Wat de uitkomst is, is eigenlijk al jaren bekend, maar ik heb nooit enige steun gehad van ex-en en mijn eigen familie.
Ik ben meer en meer uit het leven geschopt om maar zo te zeggen...
Door mijn lieve (zeer kleine) schoonfamilie hoor ik er weer bij.
Een en al liefde.
Ik moet nogal wennen om geaccepteerd te worden, het is allemaal erg nieuw voor mij, maar ik leer elke dag bij ook al is het dan ook wel weer erg confronterend in wat ik mis aan eigen familie en eenzame gevoelens.
Nu wil ik na jaren aankloten door zetten en graag voor de snelle en korte termijn oplossing gaan met medicatie.
Ik ben dan ook op zoek naar ervaringen hier in zodat zowel mijn vriend als mijn eigen kinderen sneller een stabielere vrouw/mama om zich heen hebben.
Ook zoek ik ervaringen met de diverse therapieën die tegenwoordig geboden worden om de langere termijn aan te pakken met behulp van de medicatie en die dan af te kunnen gaan bouwen.
De geestelijke gezondheidszorg staat achter mijn (vlug vlug) beslissing en ik hoor vrijdag wat het behandelplan gaat worden voor de toekomst.
Ik wil mij alvast wel oriënteren op het borderline vlak; borderline is namelijk voor mij persoonlijk een "besmet" woord en stoornis waar ik mij lang tegen heb verzet.
Dus de korte vragen:
Zijn er mensen hier met borderline die medicatie gebruiken voor hun schommelingen?
Zo ja, is dat stemmingsmedicatie of antipsychotica of nog wat anders?
En welke therapie heeft (bij jou) veel baat bij borderline?
Ik ben vooral een viva forum lezer, voor al mijn wel, wee en vragen kom en kijk ik hier.
Nu dan toch maar een topic voor mijzelf.
Mijn verhaal wil ik niet direct kwijt, het is te veel om neer te typen.
Het komt er op neer dat ik al jaren met een getriggerde borderline loop en dat dat HET gat in mijn leven heeft geslagen.
In de liefde word ik eindelijk, na vele moeilijke relaties gehad te hebben, geaccepteerd en er wordt begrip voor mij getoond.
Vriendlief heeft zelf ook een aantal stempeltjes (o.a. Borderline trekken) en we vertonen veel gelijkenissen. Maar ondanks dat houden we ontzettend veel van elkaar en accepteren we elkaar.
Begrip is het woord.
Dat lijkt mij het allerbelangrijkste.
Dat helpt en steunt ons!
We praten veel en laten onze onvoorwaardelijke liefde aan elkaar blijken.
Dit gaat al 15 maanden meer dan prima, maar met aan mijn kant ups and downs.
Hij noemt het stuiteren, hij heeft het daar vooral moeilijk mee.
Stemmingswisselingen vallen hem erg op en ik ben op aanraden van hem (toen ik hem net kende) voor de zoveelste keer in het hulp traject met onderzoeken gestapt.
Wat de uitkomst is, is eigenlijk al jaren bekend, maar ik heb nooit enige steun gehad van ex-en en mijn eigen familie.
Ik ben meer en meer uit het leven geschopt om maar zo te zeggen...
Door mijn lieve (zeer kleine) schoonfamilie hoor ik er weer bij.
Een en al liefde.
Ik moet nogal wennen om geaccepteerd te worden, het is allemaal erg nieuw voor mij, maar ik leer elke dag bij ook al is het dan ook wel weer erg confronterend in wat ik mis aan eigen familie en eenzame gevoelens.
Nu wil ik na jaren aankloten door zetten en graag voor de snelle en korte termijn oplossing gaan met medicatie.
Ik ben dan ook op zoek naar ervaringen hier in zodat zowel mijn vriend als mijn eigen kinderen sneller een stabielere vrouw/mama om zich heen hebben.
Ook zoek ik ervaringen met de diverse therapieën die tegenwoordig geboden worden om de langere termijn aan te pakken met behulp van de medicatie en die dan af te kunnen gaan bouwen.
De geestelijke gezondheidszorg staat achter mijn (vlug vlug) beslissing en ik hoor vrijdag wat het behandelplan gaat worden voor de toekomst.
Ik wil mij alvast wel oriënteren op het borderline vlak; borderline is namelijk voor mij persoonlijk een "besmet" woord en stoornis waar ik mij lang tegen heb verzet.
Dus de korte vragen:
Zijn er mensen hier met borderline die medicatie gebruiken voor hun schommelingen?
Zo ja, is dat stemmingsmedicatie of antipsychotica of nog wat anders?
En welke therapie heeft (bij jou) veel baat bij borderline?
maandag 13 november 2017 om 22:54
Snel beter?
Veel heeft mogelijk te maken met het meteen resultaat willen bereiken, daarna teleurgesteld zijn of erger als dat resultaat niet snel gehaald is, daarna de lat nog hoger leggen/nog meer, sneller resultaat halen, nog harder crashen etc. Wees je van deze spiraal bewust.
Mij lijkt dat je eerst enige "bodem"/basis nodig hebt. Vaak wordt die gelegd met medicatie. Mogelijkerwijs is dat vanuit de enorme beleving van chaos, onrust, wanhoop een anti-psychoticum, maar daar gaat uiteraard de psychiater over en als het heel snel moet/kan de huisarts. Zonder basis geen missie/weg naar beterschap.
Verder zou je eens kunnen nadenken/fantaseren over hoe jouw ideale plaatje eruit ziet. Hoe jij het wil hebben samen met vriend, kids, sociale netwerk en vangnet. Lekker dromen. Dan weet je wat je wilt en waar je uiteindelijk voor gaat (doel/droom). Die droom geeft je houvast om door te zetten, ookal is het moeilijk
Vaak ben je geneigd om vanuit de enorme puinhoop te denken hoe kom ik hier uit, ik wil af van, ik red het niet. Je zou vanuit de droom terug kunnen redeneren wat je nodig hebt om daar te komen (vanuit het doel terug redeneren naar de situatie van nu).
Veel heeft mogelijk te maken met het meteen resultaat willen bereiken, daarna teleurgesteld zijn of erger als dat resultaat niet snel gehaald is, daarna de lat nog hoger leggen/nog meer, sneller resultaat halen, nog harder crashen etc. Wees je van deze spiraal bewust.
Mij lijkt dat je eerst enige "bodem"/basis nodig hebt. Vaak wordt die gelegd met medicatie. Mogelijkerwijs is dat vanuit de enorme beleving van chaos, onrust, wanhoop een anti-psychoticum, maar daar gaat uiteraard de psychiater over en als het heel snel moet/kan de huisarts. Zonder basis geen missie/weg naar beterschap.
Verder zou je eens kunnen nadenken/fantaseren over hoe jouw ideale plaatje eruit ziet. Hoe jij het wil hebben samen met vriend, kids, sociale netwerk en vangnet. Lekker dromen. Dan weet je wat je wilt en waar je uiteindelijk voor gaat (doel/droom). Die droom geeft je houvast om door te zetten, ookal is het moeilijk
Vaak ben je geneigd om vanuit de enorme puinhoop te denken hoe kom ik hier uit, ik wil af van, ik red het niet. Je zou vanuit de droom terug kunnen redeneren wat je nodig hebt om daar te komen (vanuit het doel terug redeneren naar de situatie van nu).
maandag 13 november 2017 om 23:35
20062016
Dit dus... ik had een WoW gevoel.
Niet om de andere reacties te ondermijnen, want ook daar heb ik zeker wat aan.
Je legt het precies uit wat er gebeurd is via de objectieve weg.
Die spiraal heb ik gehad, vanuit mijn jeugd naar voor mij toen alles betekenende relaties (want geen liefde van thuis) naar kinderen (waar ik wel zielsveel van houd) naar weer de bodem keer op keer. Altijd maar snel snel beter willen doen en zijn, want ik werd oprecht niet geaccepteerd, of tenminste ik werd niet begrepen. Dus doe maar snel normaal, dan ben je gek genoeg.
Nu heb ik meer rust, ik word begrepen door mijn vriend, ik word geaccepteerd zoals ik ben en ook door zijn familie.
Ik mag er zijn.
Dit is volkomen nieuw en raar voor mij. Alles moet groeien.
Ik leer nu pas wat onvoorwaardelijke liefde is om te mogen ontvangen.
Ik leer nu pas wat een goede relatie in houdt en probeer dat te omarmen ook al vind ik het eng, want bang om op mijn gezicht te gaan.
Maar bang om mijn vriend te verliezen ben ik oprecht niet meer zoals ik wel altijd bang was in vorige relaties. Ik wéét èn voel dat hij van mij houdt en bij mij wil zijn ondanks mijn mankementjes waar ik aan wil werken zodat we het nog jaren superleuk hebben.
Mijn vriend loopt al even mee met deze scène voor zichzelf.
En inderdaad zoals jij het zegt en omschrijft is ook wat hij zegt en de psycholoog en verpleegkundige hebben nu ook dezelfde mening EINDELIJK.
Hij dacht ook aan lichte dosis antipsychotica om de scherpe pieken en dalen weg te nemen of danwel andere medicatie voor mijn specifieke pieken en dalen zodat ik meer tussen de lijntjes zit en niet te ver doorschiet.
Dus een betere basis en ondergrond te hebben om weer te gaan opbouwen. Anders stort mijn opnieuw gebouwde gebouw weer in straks voor de zoveelste keer en dat ben ik zo zat.
De Mirtazipine heeft mij goed door moeilijke situaties geholpen en nu daar verandering in is gekomen ben ik niet meer depressief "genoeg" om daar mijn voordelen uit te trekken.
Chaos onrust wanhoop... je omschrijft mij bijna te goed.
Op basis van ruim een jaar geleden ben ik gelukkig al een hoop opgeknapt, nu de rest nog.
En vooral... mijzelf èn borderline accepteren zoals "we" zijn.
Dat dromen... ik ga het echt onthouden voor tijdens de therapieën en gesprekken.
Als ik dat nu ga doen word ik wanhopig en bang dat het niet zal lukken.
Veel haken en heel veel ogen.
Vind het al moeilijk om dit te typen over de dromen, want ja ik heb ze, maar ik ben bang dat dat niet gaat lukken en ik weet niet hoe en dus heb ik daarbij een vangnet nodig qua psycholoog.
Ook zal ik dit eens aangeven bij mijn vriend. Kunnen we het er samen vele avonden over hebben
Het zal me wel helpen denk ik om met dit in het achterhoofd mijn oud zeer te gaan verwerken.
Dank voor je uitgebreide bericht.
Ik ben wel degelijk benieuwd hoe je hier zo treffend mee kan zijn.
Dit dus... ik had een WoW gevoel.
Niet om de andere reacties te ondermijnen, want ook daar heb ik zeker wat aan.
Je legt het precies uit wat er gebeurd is via de objectieve weg.
Die spiraal heb ik gehad, vanuit mijn jeugd naar voor mij toen alles betekenende relaties (want geen liefde van thuis) naar kinderen (waar ik wel zielsveel van houd) naar weer de bodem keer op keer. Altijd maar snel snel beter willen doen en zijn, want ik werd oprecht niet geaccepteerd, of tenminste ik werd niet begrepen. Dus doe maar snel normaal, dan ben je gek genoeg.
Nu heb ik meer rust, ik word begrepen door mijn vriend, ik word geaccepteerd zoals ik ben en ook door zijn familie.
Ik mag er zijn.
Dit is volkomen nieuw en raar voor mij. Alles moet groeien.
Ik leer nu pas wat onvoorwaardelijke liefde is om te mogen ontvangen.
Ik leer nu pas wat een goede relatie in houdt en probeer dat te omarmen ook al vind ik het eng, want bang om op mijn gezicht te gaan.
Maar bang om mijn vriend te verliezen ben ik oprecht niet meer zoals ik wel altijd bang was in vorige relaties. Ik wéét èn voel dat hij van mij houdt en bij mij wil zijn ondanks mijn mankementjes waar ik aan wil werken zodat we het nog jaren superleuk hebben.
Mijn vriend loopt al even mee met deze scène voor zichzelf.
En inderdaad zoals jij het zegt en omschrijft is ook wat hij zegt en de psycholoog en verpleegkundige hebben nu ook dezelfde mening EINDELIJK.
Hij dacht ook aan lichte dosis antipsychotica om de scherpe pieken en dalen weg te nemen of danwel andere medicatie voor mijn specifieke pieken en dalen zodat ik meer tussen de lijntjes zit en niet te ver doorschiet.
Dus een betere basis en ondergrond te hebben om weer te gaan opbouwen. Anders stort mijn opnieuw gebouwde gebouw weer in straks voor de zoveelste keer en dat ben ik zo zat.
De Mirtazipine heeft mij goed door moeilijke situaties geholpen en nu daar verandering in is gekomen ben ik niet meer depressief "genoeg" om daar mijn voordelen uit te trekken.
Chaos onrust wanhoop... je omschrijft mij bijna te goed.
Op basis van ruim een jaar geleden ben ik gelukkig al een hoop opgeknapt, nu de rest nog.
En vooral... mijzelf èn borderline accepteren zoals "we" zijn.
Dat dromen... ik ga het echt onthouden voor tijdens de therapieën en gesprekken.
Als ik dat nu ga doen word ik wanhopig en bang dat het niet zal lukken.
Veel haken en heel veel ogen.
Vind het al moeilijk om dit te typen over de dromen, want ja ik heb ze, maar ik ben bang dat dat niet gaat lukken en ik weet niet hoe en dus heb ik daarbij een vangnet nodig qua psycholoog.
Ook zal ik dit eens aangeven bij mijn vriend. Kunnen we het er samen vele avonden over hebben
Het zal me wel helpen denk ik om met dit in het achterhoofd mijn oud zeer te gaan verwerken.
Dank voor je uitgebreide bericht.
Ik ben wel degelijk benieuwd hoe je hier zo treffend mee kan zijn.
maandag 13 november 2017 om 23:48
Dank voor je uitleg!
Ik zal de psych om meer informatie vragen over wat daar gegeven wordt.
Het leren omgaan met borderline en hoe, wat, waar, waarom zal bij mij wel echt een eerste stap zijn.
Dit zal onderdeel zijn van de psychoEDUCATIE zover mij bekend is.
Ik ga (nog) niet uit van genezing, maar ik heb inderdaad eea meegekregen over therapieën die de borderline reduceren tot enkele kenmerken, maar te weinig om nog als stoornis gerekend te worden.
Zoals nu mijn angststoornis gereduceerd is tot een paar kenmerkjes, maar niet meer gerekend als stoornis.
dinsdag 14 november 2017 om 01:03
Dank voor je compliment.Dank voor je uitgebreide bericht.
Ik ben wel degelijk benieuwd hoe je hier zo treffend mee kan zijn.
Eerst zal een een basis moeten leggen (medicatie) om stabiel te worden. Dan begint het echte werk bij een psycholoog, maar ook in het oefenterrein van het leven. En dan krijg je dat je weer kunt en druft te leven naar jouw wereld die je in je hebt. De uitkomst daarvan is niet dat je iets mankeert en ziek bent maar dat je juist een plus hebt, een teveel aan positieve dingen. Die plus, die heb ik omdat ik veel heb meegemaakt, en die probeer ik ook aan anderen te geven en mee te geven in de hoop dat ze daar iets mee kunnen.
Jij kunt op termijn ook die plus krijgen, dat extraatje waarmee je net iets beter aan kunt voelen, intuitie, ik kan het niet precies zeggen wat het is. Eigenlijk best fijn dat het beschadigde deel in jezelf je versteld kan laten staan van wat het juist (buitengewoon) goed kan.
Tip: grenzen zijn vaak de eerste uitdaging in je herselproces. Duidelijke grenzen voor anderen, voor jezelf, voor je kinderen, voor je partner, in therapie.
Dromen zou ik niet doen, twas alleen om "het mogelijke traject compleet te schilderen"
dinsdag 14 november 2017 om 02:50
Ik wil trouwens wel nog wat kwijt. Hulpverleners zijn net mensen, je hebt ze in allerlei variaties. Ik heb het meegemaakt met 1 hulpverlener (man) mij zeer lang het hof heeft gemaakt (ik ben zelf heteroman) en toen ik een aantal keren duidelijk heb aangegeven dat ik daar niet van gediend was, accepteerde hij dat niet, zette me nog meer emotioneel onder druk, om alsnog aan zijn mogelijke seksuele lusten vorm te geven (en opgeblazen ego natuurlijk). Hier heb ik dus ook acuut het contact gestopt. Ik wil daar alleen maar mee aangeven, dat zelfs al is het iemand die "betrouwbaar" zou moeten zijn vanuit zijn functie dat niet altijd waar is, maar het kan ook goed zijn dat je een hele goede krijgt. Als iets niet goed voelt, en voelt als een grens, meteen daarnaar luisteren.
dinsdag 14 november 2017 om 18:54
DGT is gewoon wel een volwaardige behandeling. Een ander soort benadering maar werkt juist vaak prima op gedragstoornissen. Je leert namelijk wat je triggers zijn en je denkwijzes en het gedrag aan te passen.
Heb je ook een up to date signaleringplan?
Heb je ook een up to date signaleringplan?
anoniem_194147 wijzigde dit bericht op 14-11-2017 19:00
9.57% gewijzigd
dinsdag 14 november 2017 om 18:57
@20062016
Ik kom hier op terug.
Ben nu te ziek (acute bronchitis) om goed te graven naar mijn woorden, maar ik begrijp volkomen wat je bedoelt met de plussen en intuïtie
Ook ik gebruik mijn "levenservaring" van dingen die ik heb meegemaakt en afwijkend zijn aan het normale zijn.
Borderline is alleen een min nog voor mij...
Dat waardeer ik heel erg.
Haalt de as bij jou de ergste pieken en dalen (schommelingen) weg?
Ofwel blijf je meer "tussen de lijntjes" en dus ietwat stabieler volgens jouw mening?
Er aan werken zal altijd moeten om het jezelf en je omgeving makkelijker te maken.
Acceptatie vind ik het grootste euvel voor mijzelf (borderline is dus besmet voor mij en ik schijn het te hebben... dat is wel heel klote)
Èn hoe de "boze buitenwereld" op het stempeltje reageert ook al zijn er zo veel verschillende soorten gradaties borderline.
Het wordt te veel gegeneraliseerd, helaas.
Ik durf dan ook nog niet naar buiten te treden.
Enkelen weten het, maar die zijn op 1 hand te tellen en ik heb allerlei verschillende meningen al gehoord die niet zijn zoals IK ben, maar meer van horen zeggen hoe borderliners zijn.
Ik kom hier op terug.
Ben nu te ziek (acute bronchitis) om goed te graven naar mijn woorden, maar ik begrijp volkomen wat je bedoelt met de plussen en intuïtie
Ook ik gebruik mijn "levenservaring" van dingen die ik heb meegemaakt en afwijkend zijn aan het normale zijn.
Borderline is alleen een min nog voor mij...
Dank voor je eerlijke post!maximaal225tekens schreef: ↑14-11-2017 17:36Ik gebruik anti psychotica en ad. Het helpt iets maar nog genoeg om aan te werken. Ik sta aangemeld voor mbt, sta nu op de wachtlijst van 8 maanden...
Dat waardeer ik heel erg.
Haalt de as bij jou de ergste pieken en dalen (schommelingen) weg?
Ofwel blijf je meer "tussen de lijntjes" en dus ietwat stabieler volgens jouw mening?
Er aan werken zal altijd moeten om het jezelf en je omgeving makkelijker te maken.
Acceptatie vind ik het grootste euvel voor mijzelf (borderline is dus besmet voor mij en ik schijn het te hebben... dat is wel heel klote)
Èn hoe de "boze buitenwereld" op het stempeltje reageert ook al zijn er zo veel verschillende soorten gradaties borderline.
Het wordt te veel gegeneraliseerd, helaas.
Ik durf dan ook nog niet naar buiten te treden.
Enkelen weten het, maar die zijn op 1 hand te tellen en ik heb allerlei verschillende meningen al gehoord die niet zijn zoals IK ben, maar meer van horen zeggen hoe borderliners zijn.
dinsdag 14 november 2017 om 19:04
Dit is voor mij wel een fijne benadering, ga dat zeker in mijn hoofd houden voor het bespreken van het behandelplan.Lucifermiauww schreef: ↑14-11-2017 18:54DGT is gewoon wel een volwaardige behandeling. Een ander soort benadering maar werkt juist vaak prima op gedragstoornissen. Je leert namelijk wat je triggers zijn en je denkwijzes en het gedrag aan te passen.
Ik weet namelijk dat dit enorme valkuilen zijn voor mij.
Dat zit mij het meeste "dwars".
Door alle gesprekken die ik al meer dan een jaar bespreek met mijn vriend komt dit vaak naar voren. Ik weet veel van mezelf en waarom en hoe ik reageer (voor een ander is dit vreemd te noemen), maar ik kan de cirkel niet doorbreken.
Kun je er verder iets meer over vertellen?
dinsdag 14 november 2017 om 19:07
Lucifer,
Neen, ofwel ik weet niet eens wat dat is.
De wereld van de hulpverlening is mij zeker niet nieuw, maar omdat ik van kastje naar de muur ben gestuurd is er nooit iets van terecht gekomen.
Ik bleef maar ronddraaien als de spreekwoordelijke drol in de pispot.
Ennuh dit is al jaren aan de gang bij dezelfde instantie, zelfde kantoor, zelfde woonplaats.
Nu gaan er eindelijk stappen ondernomen worden. Hoop ik...
Neen, ofwel ik weet niet eens wat dat is.
De wereld van de hulpverlening is mij zeker niet nieuw, maar omdat ik van kastje naar de muur ben gestuurd is er nooit iets van terecht gekomen.
Ik bleef maar ronddraaien als de spreekwoordelijke drol in de pispot.
Ennuh dit is al jaren aan de gang bij dezelfde instantie, zelfde kantoor, zelfde woonplaats.
Nu gaan er eindelijk stappen ondernomen worden. Hoop ik...
anoniem_6471dbaa6cc37 wijzigde dit bericht op 14-11-2017 19:09
Reden: Toevoeging!
Reden: Toevoeging!
12.35% gewijzigd
dinsdag 14 november 2017 om 19:12
Foekjoe schreef: ↑14-11-2017 19:07Lucifer,
Neen, ofwel ik weet niet eens wat dat is.
De wereld van de hulpverlening is mij zeker niet nieuw, maar omdat ik van kastje naar de muur ben gestuurd is er nooit iets van terecht gekomen.
Ik bleef maar ronddraaien als de spreekwoordelijke drol in de pispot.
Nu gaan er eindelijk stappen ondernomen worden. Hoop ik...
Andere hulpverlening zoeken dus. Dat schiet niet op.
Dat is een 'plan' die je kan maken met een psycholoog/therapeut waarbij je gaat leren wat je triggers zijn. Eerste deel is inventariseren waar je slecht op reageert zodat je sneller doorhebt waar het vaak op mis gaat. Welke gevoelens, acties, welke terugkerende gedachtes ect triggers zijn. Of waaraan je merkt dat je al voorbij de triggers bent.
En 2e deel is om te kijken wat jij daar aan kan doen. Welke acties zelf en welke de hulpverlening daarna met je kan doornemen/ondernemen. Welke therapie, welke aanpassingen in je leven moet maken ( meer rust, bepaalde situaties vermijden of juist opzoeken ect) en eventueel welke medicatie/welke dosis. Dus je krijgt goed inzicht in je ziekte en gedrag.
dinsdag 14 november 2017 om 19:36
Oh zo!
Dit komt na het bespreken van het behandelplan.
Dat is wat ik er van heb begrepen.
Ik krijg gesprekken voordat de eerste echte therapie gesprekken gaan beginnen.
Wat is borderline, wat kenmerkt mijn borderline, waar komt mijn borderline vandaan (want getriggerd in mijn geval, dat staat al vast)
Bedoel je zoiets, want dat komt dus nog na het behandelplan...
Dit komt na het bespreken van het behandelplan.
Dat is wat ik er van heb begrepen.
Ik krijg gesprekken voordat de eerste echte therapie gesprekken gaan beginnen.
Wat is borderline, wat kenmerkt mijn borderline, waar komt mijn borderline vandaan (want getriggerd in mijn geval, dat staat al vast)
Bedoel je zoiets, want dat komt dus nog na het behandelplan...
dinsdag 14 november 2017 om 19:48
Het is een training, geen behandeling dat is echt een verschil. Idd precies wat je beschrijft, je leert omgaan met je triggers. Maar je triggers verdwijnen er niet door.Lucifermiauww schreef: ↑14-11-2017 18:54DGT is gewoon wel een volwaardige behandeling. Een ander soort benadering maar werkt juist vaak prima op gedragstoornissen. Je leert namelijk wat je triggers zijn en je denkwijzes en het gedrag aan te passen.
Heb je ook een up to date signaleringplan?
In therapie leer je kijken naar je gevoel, leg je zaken bloot, leer je de dynamiek van binnenwereld kennen.
Hierdoor zullen op den duur de triggers ook minder heftig zijn, de lading gaat er vanaf. Dit heeft veel tijd nodig, maar op den duur veranderd het je echt, van binnenuit.
In mijn beleving is dit een volwaardige behandeling.
Ik heb moeite met het feit dat je borderline omschrijft als een 'gedragsstoornis'. Dat klopt niet.
Het is een emotie-regulatiestoornis, dat ligt gecompliceerder.
