Psyche
alle pijlers
Burn-out - even perspectief nodig
donderdag 25 juli 2024 om 19:33
Sinds kort zit ik thuis met overspannenheid/burn-out. De eerste klachten kwamen een week nadat ik, na zo'n twintig jaar, met hormonale anticonceptie ben gestopt (omdat vriend en ik ooit baby’s willen). Ik had vooral het gevoel opeens heel slecht tegen stress te kunnen. Alle prikkels kwamen harder binnen, zowel op het werk als thuis (vriend moest het flink ontgelden). Dat ging van kwaad tot erger en nog geen twee maanden later had ik mijn eerste paniekaanval.
In de maanden voor mijn burn-out zat ik prima in mijn vel. Ik deed van alles, maar zorgde ook voor ontspanning (al had dat misschien nog ietsje meer gemogen) en, voor mij een belangrijk teken dat het goed ging, ik sliep als een roos. Er was eigenlijk geen vuiltje aan de lucht, tenminste zo voelde het. Maar nu twijfel ik of ik misschien toch niet onbewust veel stress had of dat deze burn-out een gevolg is van hormonen, als dat überhaupt mogelijk is. Ik zit dus vooral met de vraag waar deze burn-out vandaan is gekomen en hoe snel ik ervan zal herstellen. Als het hormonaal is zou het een stuk sneller moeten gaan zou je denken.
Ben benieuwd naar jullie gedachten hierover. Zijn er misschien vrouwen in de overgang die burn-out-achtige klachten herkennen (in de overgang heb je immers ook te maken met lage hormoonspiegels)? Mijn klachten zijn: veel spanning in lichaam, paniekaanvallen, niet lang kunnen concentreren, brain fog, geïrriteerd zijn. Slapen gaat gelukkig redelijk tot goed.
In de maanden voor mijn burn-out zat ik prima in mijn vel. Ik deed van alles, maar zorgde ook voor ontspanning (al had dat misschien nog ietsje meer gemogen) en, voor mij een belangrijk teken dat het goed ging, ik sliep als een roos. Er was eigenlijk geen vuiltje aan de lucht, tenminste zo voelde het. Maar nu twijfel ik of ik misschien toch niet onbewust veel stress had of dat deze burn-out een gevolg is van hormonen, als dat überhaupt mogelijk is. Ik zit dus vooral met de vraag waar deze burn-out vandaan is gekomen en hoe snel ik ervan zal herstellen. Als het hormonaal is zou het een stuk sneller moeten gaan zou je denken.
Ben benieuwd naar jullie gedachten hierover. Zijn er misschien vrouwen in de overgang die burn-out-achtige klachten herkennen (in de overgang heb je immers ook te maken met lage hormoonspiegels)? Mijn klachten zijn: veel spanning in lichaam, paniekaanvallen, niet lang kunnen concentreren, brain fog, geïrriteerd zijn. Slapen gaat gelukkig redelijk tot goed.
aagjeheefteenvraagje wijzigde dit bericht op 26-07-2024 19:39
15.07% gewijzigd
donderdag 25 juli 2024 om 20:36
Wat naar en heftig. Je klachten komen zeker overeen met burnoutklachten, maar zeker ook met hormonale problemen. Hier geen herkenning, ik voelde me nadat ik stopte met anticonceptie juist 100x beter. Zeker toen ik na 4 jaar pil op m'n 20e overstapte op de nuvaring voelde het alsof een donkere wolk verdween, en sinds ik vorig jaar gestopt ben met nuvaring en helemaal geen anticonceptie meer gebruik heb ik geen last meer van PMS klachten. Overigens wel een burnout gehad, maar die was volledig verklaarbaar vanuit stress/druk in mijn leven.
Vergis je overigens niet hoe lang het kan duren voordat je hormonen weer volledig in balans zijn. Wat mij erg heeft geholpen met zowel mijn PMS klachten als burnout, is acupunctuur. Sterkte!
Vergis je overigens niet hoe lang het kan duren voordat je hormonen weer volledig in balans zijn. Wat mij erg heeft geholpen met zowel mijn PMS klachten als burnout, is acupunctuur. Sterkte!
donderdag 25 juli 2024 om 21:48
donderdag 25 juli 2024 om 21:50
Mijn vriend en ik willen binnenkort (lees: binnen nu en een paar jaar) kinderen. Dus leek me goed om alvast met anticonceptie te stoppen, om de natuurlijke cyclus weer te stimuleren.
donderdag 25 juli 2024 om 22:08
Misschien wel een goed idee, want dit hou ik niet veel langer vol. Zou alleen zonde zijn als het uiteindelijk niet door anticonceptie komt…Blauwedruif85 schreef: ↑25-07-2024 21:59Toch weer een paar maanden beginnen en kijken hoe het gaat? Als het dan beter gaat weet je waardoor het komt en kun je je er misschien meer op voorbereiden als je weer stopt.
Aan de andere kant: ik weet hoe stress voelt, heb al eerder op het randje van overspannen gestaan, en die stress heb ik de afgelopen maanden niet gevoeld. Dit lijkt puur een lichamelijke reactie op iets te zijn.
donderdag 25 juli 2024 om 22:13
Ja, dat is lekker makkelijk! Daar hoef je geen genoegen mee te nemen hoor.
donderdag 25 juli 2024 om 22:23
Daar kom je alleen achter door weer te starten met de pil. Bij mij is er wel degelijk een link, als ik stop met de pil krijg ik heel snel soortgelijke klachten. Na het weer starten verdwijnen deze klachten heel snel weer.aagjeheefteenvraagje schreef: ↑25-07-2024 22:08Misschien wel een goed idee, want dit hou ik niet veel langer vol. Zou alleen zonde zijn als het uiteindelijk niet door anticonceptie komt…
Aan de andere kant: ik weet hoe stress voelt, heb al eerder op het randje van overspannen gestaan, en die stress heb ik de afgelopen maanden niet gevoeld. Dit lijkt puur een lichamelijke reactie op iets te zijn.
donderdag 25 juli 2024 om 22:27
donderdag 25 juli 2024 om 22:52
Gezien je leeftijd ben je vast nog niet in de overgang. Maar het kan wel. Dat hormonen goed kunnen bokken is zeker.
Lees eens dit artikel of Google zelf of burn-out en overgang/hormonen https://www.womenshealthmag.com/nl/psy ... -verschil/
Ik zou idd weer beginnen met de pil en checken of dat helpt. Dan weet je waar het door komt. Zoeken naar goed advies van een arts die er verstand van heeft voor de toekomst en je kinderwens. Bijv. een andere huisarts in de praktijk die er meer verstand van heeft? Of verwijzing naar gynaecoloog.
Lees eens dit artikel of Google zelf of burn-out en overgang/hormonen https://www.womenshealthmag.com/nl/psy ... -verschil/
Ik zou idd weer beginnen met de pil en checken of dat helpt. Dan weet je waar het door komt. Zoeken naar goed advies van een arts die er verstand van heeft voor de toekomst en je kinderwens. Bijv. een andere huisarts in de praktijk die er meer verstand van heeft? Of verwijzing naar gynaecoloog.
donderdag 25 juli 2024 om 22:52
Ik ook, kan niks hebben en twijfel aan alles en iedereen, vooral aan mezelf. Pil weg, ik voel me stukken beter.Blauwedruif85 schreef: ↑25-07-2024 22:29Dan ben je ook zo weer gestopt toch?
Ik heb het andersom van de pil wordt ik stik chagrijnig constant hoofdpijn enz
Wat eten we vanavond?
vrijdag 26 juli 2024 om 07:18
Waarom niet?
Ik heb een aandoening die stabiel is bij doorslikken van pil zonder stopweek.
Als binnen een week na stoppen een burnout krijgt, waarom zou je dan stoppen?
vrijdag 26 juli 2024 om 07:19
Ik zou niet in een burnout aan kinderen beginnen.aagjeheefteenvraagje schreef: ↑25-07-2024 21:50Mijn vriend en ik willen binnenkort (lees: binnen nu en een paar jaar) kinderen. Dus leek me goed om alvast met anticonceptie te stoppen, om de natuurlijke cyclus weer te stimuleren.
De oorzaak onderzoeken en in therapie gaan, bijv. Gestalt therapie.
vrijdag 26 juli 2024 om 07:40
Je had al eerder een burnout, dat kan terugkomen als er daarna onvoldoende veranderd is in je patronen. Kan dat ook meespelen?
Toen ik stopte met de pil na ook van jongs af aan geslikt te hebben, begon ik een flinke verandering door te maken. Uiteindelijk positief, maar ik ben in niets meer de persoon die ik daarvoor was.
Ik stopte vanwege een kinderwens, maar uiteindelijk bleek ik geen kinderwens te hebben en wilde ik die relatie ook niet meer. Ik had in die tijd ook vaak paniekaanvallen en allerlei vage klachten, nachtmerries, ik herkende soms mezelf niet meer als ik in de spiegel keek (derealisatie), heel beangstigend.
Het is uiteindelijk goed gekomen maar bij mij was stoppen met de pil het begin van een grote transformatie.
Weet niet of dat het perspectief is wat je zocht. Als de klachten aanhouden kan het geen kwaad om psychologische hulp te zoeken, dat was bij mij echt wel nodig toen.
Toen ik stopte met de pil na ook van jongs af aan geslikt te hebben, begon ik een flinke verandering door te maken. Uiteindelijk positief, maar ik ben in niets meer de persoon die ik daarvoor was.
Ik stopte vanwege een kinderwens, maar uiteindelijk bleek ik geen kinderwens te hebben en wilde ik die relatie ook niet meer. Ik had in die tijd ook vaak paniekaanvallen en allerlei vage klachten, nachtmerries, ik herkende soms mezelf niet meer als ik in de spiegel keek (derealisatie), heel beangstigend.
Het is uiteindelijk goed gekomen maar bij mij was stoppen met de pil het begin van een grote transformatie.
Weet niet of dat het perspectief is wat je zocht. Als de klachten aanhouden kan het geen kwaad om psychologische hulp te zoeken, dat was bij mij echt wel nodig toen.
vrijdag 26 juli 2024 om 07:53
Ze schrijft toch ook niet dat ze nu kinderen wil? TO heeft het over ‘over een paar jaar’.GreenLadyFern schreef: ↑25-07-2024 22:27Bij mij is het andersom, ik voel me zo als ik wel hormonen slik, andere vrouwen hebben het zonder dat ze slikken.
Echt de moeite waard om te proberen! Als je je zo slecht voelt als nu is het toch geen geschikt moment voor kinderen, heel eerlijk. En misschien lost het het wel op.
vrijdag 26 juli 2024 om 08:28
Bedankt voor alle reacties, het stelt me gerust dat het waarschijnlijk toch ‘gewoon’ de hormonen zijn. Als ik zo op internet lees heb ik ook zo’n beetje alle symptomen die vrouwen in de overgang ook hebben. Niet dat ik denk dat ik in de overgang zit, maar misschien wel dat mijn hormoonspiegels momenteel vergelijkbaar zijn.
vrijdag 26 juli 2024 om 08:28
Hoe snel verdwijnen de klachten ongeveer bij jou?Tupperware schreef: ↑25-07-2024 22:23Daar kom je alleen achter door weer te starten met de pil. Bij mij is er wel degelijk een link, als ik stop met de pil krijg ik heel snel soortgelijke klachten. Na het weer starten verdwijnen deze klachten heel snel weer.
vrijdag 26 juli 2024 om 08:30
Wat heftig en tegelijkertijd zo herkenbaar. Ik heb ook intense momenten van dissociatie/derealisatie. Hoe lang heeft dit hele proces bij je geduurd? En in welke zin ben je veranderd?bijtie schreef: ↑26-07-2024 07:40Je had al eerder een burnout, dat kan terugkomen als er daarna onvoldoende veranderd is in je patronen. Kan dat ook meespelen?
Toen ik stopte met de pil na ook van jongs af aan geslikt te hebben, begon ik een flinke verandering door te maken. Uiteindelijk positief, maar ik ben in niets meer de persoon die ik daarvoor was.
Ik stopte vanwege een kinderwens, maar uiteindelijk bleek ik geen kinderwens te hebben en wilde ik die relatie ook niet meer. Ik had in die tijd ook vaak paniekaanvallen en allerlei vage klachten, nachtmerries, ik herkende soms mezelf niet meer als ik in de spiegel keek (derealisatie), heel beangstigend.
Het is uiteindelijk goed gekomen maar bij mij was stoppen met de pil het begin van een grote transformatie.
Weet niet of dat het perspectief is wat je zocht. Als de klachten aanhouden kan het geen kwaad om psychologische hulp te zoeken, dat was bij mij echt wel nodig toen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
