Psyche
alle pijlers
Burn-out - even perspectief nodig
donderdag 25 juli 2024 om 19:33
Sinds kort zit ik thuis met overspannenheid/burn-out. De eerste klachten kwamen een week nadat ik, na zo'n twintig jaar, met hormonale anticonceptie ben gestopt (omdat vriend en ik ooit baby’s willen). Ik had vooral het gevoel opeens heel slecht tegen stress te kunnen. Alle prikkels kwamen harder binnen, zowel op het werk als thuis (vriend moest het flink ontgelden). Dat ging van kwaad tot erger en nog geen twee maanden later had ik mijn eerste paniekaanval.
In de maanden voor mijn burn-out zat ik prima in mijn vel. Ik deed van alles, maar zorgde ook voor ontspanning (al had dat misschien nog ietsje meer gemogen) en, voor mij een belangrijk teken dat het goed ging, ik sliep als een roos. Er was eigenlijk geen vuiltje aan de lucht, tenminste zo voelde het. Maar nu twijfel ik of ik misschien toch niet onbewust veel stress had of dat deze burn-out een gevolg is van hormonen, als dat überhaupt mogelijk is. Ik zit dus vooral met de vraag waar deze burn-out vandaan is gekomen en hoe snel ik ervan zal herstellen. Als het hormonaal is zou het een stuk sneller moeten gaan zou je denken.
Ben benieuwd naar jullie gedachten hierover. Zijn er misschien vrouwen in de overgang die burn-out-achtige klachten herkennen (in de overgang heb je immers ook te maken met lage hormoonspiegels)? Mijn klachten zijn: veel spanning in lichaam, paniekaanvallen, niet lang kunnen concentreren, brain fog, geïrriteerd zijn. Slapen gaat gelukkig redelijk tot goed.
In de maanden voor mijn burn-out zat ik prima in mijn vel. Ik deed van alles, maar zorgde ook voor ontspanning (al had dat misschien nog ietsje meer gemogen) en, voor mij een belangrijk teken dat het goed ging, ik sliep als een roos. Er was eigenlijk geen vuiltje aan de lucht, tenminste zo voelde het. Maar nu twijfel ik of ik misschien toch niet onbewust veel stress had of dat deze burn-out een gevolg is van hormonen, als dat überhaupt mogelijk is. Ik zit dus vooral met de vraag waar deze burn-out vandaan is gekomen en hoe snel ik ervan zal herstellen. Als het hormonaal is zou het een stuk sneller moeten gaan zou je denken.
Ben benieuwd naar jullie gedachten hierover. Zijn er misschien vrouwen in de overgang die burn-out-achtige klachten herkennen (in de overgang heb je immers ook te maken met lage hormoonspiegels)? Mijn klachten zijn: veel spanning in lichaam, paniekaanvallen, niet lang kunnen concentreren, brain fog, geïrriteerd zijn. Slapen gaat gelukkig redelijk tot goed.
aagjeheefteenvraagje wijzigde dit bericht op 26-07-2024 19:39
15.07% gewijzigd
vrijdag 26 juli 2024 om 09:03
In een notendop; relatie verbroken, intensieve therapie, verhuisd, baan kwijtgeraakt, contact met familie verbroken. Er kwamen jeugdtrauma's naar de oppervlakte, doordat die onderdrukt zaten miste ik voor die tijd een kant van mezelf die pas later weer is komen bovendrijven.aagjeheefteenvraagje schreef: ↑26-07-2024 08:30Wat heftig en tegelijkertijd zo herkenbaar. Ik heb ook intense momenten van dissociatie/derealisatie. Hoe lang heeft dit hele proces bij je geduurd? En in welke zin ben je veranderd?
Ik was voor die tijd perfectionistisch, leefde voor de buitenwereld, durfde niet op te vallen, bang voor boosheid/conflicten, innerlijke leegte, dwangmatig gedrag en last van depressies. Control freak, kon moeilijk loslaten of genieten.
Ik ben nu veel emotioneler en heb veel meer stemmingswisselingen, maar ben ook creatiever, onafhankelijker, authentieker en meer aanwezig in het "nu".
Dat komt vast niet allemaal door het stoppen met de pil hoor, het was een samenloop van omstandigheden. Maar stoppen met de pil gaf wel al direct een enorme ommezwaai in hoe ik me voelde, en dat werd elke maand sindsdien steeds erger. Alsof ik uit mijn huid barstte.
vrijdag 26 juli 2024 om 09:10
Als jij klachten herkent die vrouwen in de overgang hebben, dan zou ik eerst bij de huisarts eens je hormonen laten prikken. Het komt voor dat vrouwen vroeg in de overgang komen zonder dat ze dat weten.
Pas daarna kun je testen of een paar maanden pil slikken helpt. Maat als je nog een kinderwens hebt, en je bent nu 35, dan zou ik wel een vervroegde overgang uitgesloten willen hebben.
Pas daarna kun je testen of een paar maanden pil slikken helpt. Maat als je nog een kinderwens hebt, en je bent nu 35, dan zou ik wel een vervroegde overgang uitgesloten willen hebben.
vrijdag 26 juli 2024 om 09:10
Dus als haar klachten een gevolg zijn van het stoppen met de pil zou ze weer aan de pil moeten om zich beter te voelen en dan dus maar nooit kinderen krijgen?GreenLadyFern schreef: ↑25-07-2024 22:27Bij mij is het andersom, ik voel me zo als ik wel hormonen slik, andere vrouwen hebben het zonder dat ze slikken.
Echt de moeite waard om te proberen! Als je je zo slecht voelt als nu is het toch geen geschikt moment voor kinderen, heel eerlijk. En misschien lost het het wel op.
Lekker advies.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 26 juli 2024 om 09:14
Bloedonderzoek heeft geen zin.WitteStip schreef: ↑26-07-2024 09:10Als jij klachten herkent die vrouwen in de overgang hebben, dan zou ik eerst bij de huisarts eens je hormonen laten prikken. Het komt voor dat vrouwen vroeg in de overgang komen zonder dat ze dat weten.
Pas daarna kun je testen of een paar maanden pil slikken helpt. Maat als je nog een kinderwens hebt, en je bent nu 35, dan zou ik wel een vervroegde overgang uitgesloten willen hebben.
Van: https://www.thuisarts.nl/overgang/ik-ben-in-overgang
[Kun je met een bloedtest weten of je in de overgang bent?
Het heeft geen zin om je bloed te laten testen om te weten of je in de overgang bent.
Dat getal is niet betrouwbaar. Je kunt er dus niets mee.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 26 juli 2024 om 09:55
Dat is dan zeker een mooie ontwikkeling geweest! Ik heb een soortgelijk proces doorgemaakt, maar ik kom er nu (denk ik) achter dat lang niet alles opgelost is. Ik ben altijd al een angstig persoon geweest, maar dat heeft zich bij mij altijd voornamelijk fysiek geuit. Denk nu dat er onbewust misschien ook nog een hoop speelt. Daar ga ik sowieso mee aan de slag de komende tijd, ongeacht of ik de pil wel of niet ga slikken (neig nu naar het eerste). Misschien maakt dat de overgang naar geen pil in de toekomst ook wel makkelijker.bijtie schreef: ↑26-07-2024 09:03In een notendop; relatie verbroken, intensieve therapie, verhuisd, baan kwijtgeraakt, contact met familie verbroken. Er kwamen jeugdtrauma's naar de oppervlakte, doordat die onderdrukt zaten miste ik voor die tijd een kant van mezelf die pas later weer is komen bovendrijven.
Ik was voor die tijd perfectionistisch, leefde voor de buitenwereld, durfde niet op te vallen, bang voor boosheid/conflicten, innerlijke leegte, dwangmatig gedrag en last van depressies. Control freak, kon moeilijk loslaten of genieten.
Ik ben nu veel emotioneler en heb veel meer stemmingswisselingen, maar ben ook creatiever, onafhankelijker, authentieker en meer aanwezig in het "nu".
Dat komt vast niet allemaal door het stoppen met de pil hoor, het was een samenloop van omstandigheden. Maar stoppen met de pil gaf wel al direct een enorme ommezwaai in hoe ik me voelde, en dat werd elke maand sindsdien steeds erger. Alsof ik uit mijn huid barstte.
vrijdag 26 juli 2024 om 10:52
Vaak binnen een week, maar zeker na de eerste maand. Ja, ik heb het vaker geprobeerd en elke keer weer hetzelfde liedje. Ik ben wel langere tijd gestopt vanwege kinderwens, die helaas niet is vervuld. Ik ben gewoon een fijner mens voor mijzelf en mijn omgeving met de pil.
vrijdag 26 juli 2024 om 11:08
Solomio schreef: ↑26-07-2024 09:14Bloedonderzoek heeft geen zin.
Van: https://www.thuisarts.nl/overgang/ik-ben-in-overgang
[Kun je met een bloedtest weten of je in de overgang bent?
Het heeft geen zin om je bloed te laten testen om te weten of je in de overgang bent.
Dat getal is niet betrouwbaar. Je kunt er dus niets mee.
Per cyclus kunnen je hormoonwaardes wat verschillen, maar het zegt wel degelijk iets. Als je echt diagnostisch wilt testen moet je inderdaad bloed prikken in twee verschillende cyclussen om die variaties uit te sluiten.
Fertiliteitspoli’s zullen ook als eerste FSH/LH/oestrogeen/AMH prikken op dag 3 van de cyclus. Als TO klachten heeft die ze herkenbaar vindt als de overgang dan is het weinig moeite om bloed te prikken voordat ze weer aan de pil begint. Zeker met een kinderwens voor over een paar jaar.
https://www.erasmusmc.nl/nl-nl/patiente ... df79049936
https://www.freya.nl/kinderwens/diagnos ... falen-pof/
vrijdag 26 juli 2024 om 11:20
Wauw. Dit zou ik echt woord voor woord zelf geschreven kunnen hebben. Behalve de verhuizing. Misschien komt die nog haha. Ik zit namelijk nog middenin de situatie van dit alles.bijtie schreef: ↑26-07-2024 09:03In een notendop; relatie verbroken, intensieve therapie, verhuisd, baan kwijtgeraakt, contact met familie verbroken. Er kwamen jeugdtrauma's naar de oppervlakte, doordat die onderdrukt zaten miste ik voor die tijd een kant van mezelf die pas later weer is komen bovendrijven.
Ik was voor die tijd perfectionistisch, leefde voor de buitenwereld, durfde niet op te vallen, bang voor boosheid/conflicten, innerlijke leegte, dwangmatig gedrag en last van depressies. Control freak, kon moeilijk loslaten of genieten.
Maar, ik ben niet gestopt met de pil. Durf ik overigens ook niet, want voel me in m'n stopweek zo veel slechter. Slik 'm nu dus meestal door. Hormonen hebben hier dus zeker ook invloed.
vrijdag 26 juli 2024 om 13:13
Fijn dat er herkenning is, ik was een beetje bang dat mijn verhaal te heftig zou zijn en niet wat je zoekt.
Als mens word je toch wel behoorlijk gevormd en geleefd door hormonen. Ik hoor/lees wel vaker dat mensen in een identiteitscrisis geraken als iets verandert in hun hormoonhuishouding, ook bij transgenders bijvoorbeeld.
Ik slikte de pil ook altijd door, vond het ideaal in meerdere opzichten. Ik ben nu meer op/met mijn cyclus gaan leven met alles wat daarbij hoort (en dat is nogal wat, als je dat nooit gewend was).
Als mens word je toch wel behoorlijk gevormd en geleefd door hormonen. Ik hoor/lees wel vaker dat mensen in een identiteitscrisis geraken als iets verandert in hun hormoonhuishouding, ook bij transgenders bijvoorbeeld.
Ik slikte de pil ook altijd door, vond het ideaal in meerdere opzichten. Ik ben nu meer op/met mijn cyclus gaan leven met alles wat daarbij hoort (en dat is nogal wat, als je dat nooit gewend was).
vrijdag 26 juli 2024 om 16:25
Nee hoor dat zeg ik helemaal niet. Mocht het hormonaal zijn dan weet TO dat en kan ze zich er op voorbereiden dat ze mentaal een klap krijgt als ze weer van de pil gaat, eventueel ondersteuning van de pop poli. Is het niet hormonaal dan moet er iets anders gedaan worden.
vrijdag 26 juli 2024 om 19:44
Wat waren jouw klachten?Tupperware schreef: ↑26-07-2024 10:52Vaak binnen een week, maar zeker na de eerste maand. Ja, ik heb het vaker geprobeerd en elke keer weer hetzelfde liedje. Ik ben wel langere tijd gestopt vanwege kinderwens, die helaas niet is vervuld. Ik ben gewoon een fijner mens voor mijzelf en mijn omgeving met de pil.
vrijdag 26 juli 2024 om 19:46
Zelfde hier, voel(de) me in m’n stopweek ook altijd slechter. Andere vrouwen voelen zich die dagen vaak juist beter. Weet niet of dat nou een teken is dat m’n (natuurlijke) hormonen flink uit balans zijn of dat ik zonder de pil gewoon niet zo leuk en happy ben.eefje677 schreef: ↑26-07-2024 11:20Wauw. Dit zou ik echt woord voor woord zelf geschreven kunnen hebben. Behalve de verhuizing. Misschien komt die nog haha. Ik zit namelijk nog middenin de situatie van dit alles.
Maar, ik ben niet gestopt met de pil. Durf ik overigens ook niet, want voel me in m'n stopweek zo veel slechter. Slik 'm nu dus meestal door. Hormonen hebben hier dus zeker ook invloed.
vrijdag 26 juli 2024 om 19:56
Ik ben wel benieuwd: hoe ben jij destijds omgegaan met die paniekaanvallen? Voor mij waren/zijn ze namelijk nogal ontwrichtend, m’n leven staat er even door op z’n kop. Kreeg ze op een gegeven moment ook op de meest random momenten: tijdens het afwassen, voor de tv, op het toilet. Ze waren ook moeilijk te reguleren. Dat gaat nu beter, omdat ik er beter mee omga maar ook omdat ik eigenlijk niet meer zoveel risico neem. Zit vooral binnenbijtie schreef: ↑26-07-2024 13:13Fijn dat er herkenning is, ik was een beetje bang dat mijn verhaal te heftig zou zijn en niet wat je zoekt.
Als mens word je toch wel behoorlijk gevormd en geleefd door hormonen. Ik hoor/lees wel vaker dat mensen in een identiteitscrisis geraken als iets verandert in hun hormoonhuishouding, ook bij transgenders bijvoorbeeld.
Ik slikte de pil ook altijd door, vond het ideaal in meerdere opzichten. Ik ben nu meer op/met mijn cyclus gaan leven met alles wat daarbij hoort (en dat is nogal wat, als je dat nooit gewend was).
Was er bij jou een moment waarop de (ergste) paniekaanvallen afnamen? Hoe lang na stoppen pil was dit ongeveer?
vrijdag 26 juli 2024 om 19:58
Somber, huilen om niets en een heel kort lontje. Ik kon uren slapen en lag het liefst opgerold in bed. Angst en paniek aanvallen als ik de deur uit moest.
vrijdag 26 juli 2024 om 20:04
Poeh zo herkenbaar! Huilen om niets inderdaad terwijl ik ‘normaal’ (aan de pil dus) geen huilebalk ben. En veel slapen, ook overdag lig ik uren weg te rotten op de bank. En hoef maar een paar stappen buiten te zetten of ik voel al een druk op m’n borst. Klachten zijn trouwens het ergst 1-2 weken voor m’n menstruatie (wat, nu ik erover nadenk, denk ik bevestigt dat dit een hormonale kwestie is en geen echte burn-out).Tupperware schreef: ↑26-07-2024 19:58Somber, huilen om niets en een heel kort lontje. Ik kon uren slapen en lag het liefst opgerold in bed. Angst en paniek aanvallen als ik de deur uit moest.
Welke pil slik je?
aagjeheefteenvraagje wijzigde dit bericht op 26-07-2024 20:13
14.17% gewijzigd
vrijdag 26 juli 2024 om 20:13
Wat heftig voor je.aagjeheefteenvraagje schreef: ↑26-07-2024 19:56Ik ben wel benieuwd: hoe ben jij destijds omgegaan met die paniekaanvallen? Voor mij waren/zijn ze namelijk nogal ontwrichtend, m’n leven staat er even door op z’n kop. Kreeg ze op een gegeven moment ook op de meest random momenten: tijdens het afwassen, voor de tv, op het toilet. Ze waren ook moeilijk te reguleren. Dat gaat nu beter, omdat ik er beter mee omga maar ook omdat ik eigenlijk niet meer zoveel risico neem. Zit vooral binnen
Was er bij jou een moment waarop de (ergste) paniekaanvallen afnamen? Hoe lang na stoppen pil was dit ongeveer?
Ik vond het heel rot, stond alleen maar in overlevingsstand. Het overviel me vooral in bed en op de bank, en in de supermarkt.
Heeft helaas nog wel een poos geduurd ook tijdens therapie nog, dat ik 's morgens wakker werd in een paniekaanval en het de hele weg naar werk aanhield. Het is vreselijk en viel voor mij niet te reguleren.
Maar het is overgegaan binnen een jaar en nooit meer teruggekomen, nu al 15 jaar niet meer.
Ik zei altijd tegen mezelf nouja dan ga ik maar dood. Ben altijd wel alles blijven doen omdat ik wist dat het anders een echte paniekstoornis kan worden met vermijding. Daar moet je wel voor waken. Toch er doorheen blijven gaan.
Maar naar werk rijden lukte soms niet, stond ik onderweg op een parkeerplaats te huilen omdat ik er niet meer uit kwam en dacht dat ik aan het doordraaien was of mezelf te pletter zou rijden. Dus ik voel met je mee.
Ik heb ook wel eens langs het spoor gestaan. Vertrouwde mezelf voor geen meter meer.
Heel veel ontspanningsoefeningen doen, sowieso elke dag 2x 10 minuten, dat hielp wel iets om de spanning laag te houden. Ben toen ook met mindfulness begonnen, ik denk dat dat ook goed was. En dat doe ik vandaag de dag nog steeds.
vrijdag 26 juli 2024 om 20:19
Een jaar!? Jemig. En wat heftig dat je langs het spoor hebt gestaan. Vind het echt knap dat je wel gewoon alles bent blijven doen. Voor mij zit daar een groot dilemma, want ik merk dat de aanvallen m’n lichaam ook uitputten. En hoe uitgeputter ik ben hoe sneller ik een aanval krijg. Dus wil wel voorkomen dat ik op die manier roofbouw pleeg op m’n lichaam en het straks wel een echte burn-out wordt (zo voelt het af en toe al). Denk dat ik toch voorlopig weer aan de pil ga en dan stop in een periode waarin ik er de ruimte en het geduld voor heb.bijtie schreef: ↑26-07-2024 20:13Wat heftig voor je.
Ik vond het heel rot, stond alleen maar in overlevingsstand. Het overviel me vooral in bed en op de bank, en in de supermarkt.
Heeft helaas nog wel een poos geduurd ook tijdens therapie nog, dat ik 's morgens wakker werd in een paniekaanval en het de hele weg naar werk aanhield. Het is vreselijk en viel voor mij niet te reguleren.
Maar het is overgegaan binnen een jaar en nooit meer teruggekomen, nu al 15 jaar niet meer.
Ik zei altijd tegen mezelf nouja dan ga ik maar dood. Ben altijd wel alles blijven doen omdat ik wist dat het anders een echte paniekstoornis kan worden met vermijding. Daar moet je wel voor waken. Toch er doorheen blijven gaan.
Maar naar werk rijden lukte soms niet, stond ik onderweg op een parkeerplaats te huilen omdat ik er niet meer uit kwam en dacht dat ik aan het doordraaien was of mezelf te pletter zou rijden. Dus ik voel met je mee.
Ik heb ook wel eens langs het spoor gestaan. Vertrouwde mezelf voor geen meter meer.
Heel veel ontspanningsoefeningen doen, sowieso elke dag 2x 10 minuten, dat hielp wel iets om de spanning laag te houden. Ben toen ook met mindfulness begonnen, ik denk dat dat ook goed was. En dat doe ik vandaag de dag nog steeds.
vrijdag 26 juli 2024 om 22:32
Tsja als ze zonder de pil zich voelt zal er nooit een goed moment voor kinderen komen.GreenLadyFern schreef: ↑25-07-2024 22:27Bij mij is het andersom, ik voel me zo als ik wel hormonen slik, andere vrouwen hebben het zonder dat ze slikken.
Echt de moeite waard om te proberen! Als je je zo slecht voelt als nu is het toch geen geschikt moment voor kinderen, heel eerlijk. En misschien lost het het wel op.
vrijdag 26 juli 2024 om 22:36
TO, de klachten die beschrijft had ik in mindere mate toen ik met de pil stopte omdat ik kinderen wilde (naast een chronische aandoening die opspeelde). Vanuit die ervaring kan ik maar 1 tips geven: ontpillen is onzin en het beste is zo snel mogelijk zwanger te worden. Als hormonen de oorzaak zijn is het over als je zwanger bent.
zaterdag 27 juli 2024 om 17:38
Hormonen kunnen zeker een rol spelen!
Maar het is beetje de vraag of je eigenlijk gewoon teveel van jezelf gevraagd heb , en dat stoppen met de pil en daardoor misschien een ontregelde huishouding de druppel is of de oorzaak.
Ik zit midden in een burnout en wat absoluut niet meehelpt is mijn cyclus op dit moment.
Ik gebruik geen anticonceptie en de pms is ondertussen haast niet houdbaar meer.
Daarnaast is mijn cyclus flink ontregeld van stip 28 dagen naar 22 dagen.
Waardoor ik een hele korte redelijke periode heb , dan ovulatie en vanaf dan begint de ellende.
Ik ga vermoedelijk weer aan de pil om te kijken of dit ieder geval wat kan schelen.
Maar feit blijf dat ik verder ook gewoon teveel stress heb gehad en moet herstellen.
Daar veranderd de pil niks aan .
Oh ben inmiddels 10 maanden geleden bevallen en denk dat de hormoonhuishouding of zeg maar liever de ontregeling daarvan dus wel bijgedragen heb aan de burn out , maar dus niet de hoofdoorzaak is.
Hormonen zijn gewoon vreselijk.
Ik kijk al met angst en beven uit naar de overgang.
Als ik een pil vind die helpt blijf ik die het liefst dus ook gewoon oneindig slikken
Maar het is beetje de vraag of je eigenlijk gewoon teveel van jezelf gevraagd heb , en dat stoppen met de pil en daardoor misschien een ontregelde huishouding de druppel is of de oorzaak.
Ik zit midden in een burnout en wat absoluut niet meehelpt is mijn cyclus op dit moment.
Ik gebruik geen anticonceptie en de pms is ondertussen haast niet houdbaar meer.
Daarnaast is mijn cyclus flink ontregeld van stip 28 dagen naar 22 dagen.
Waardoor ik een hele korte redelijke periode heb , dan ovulatie en vanaf dan begint de ellende.
Ik ga vermoedelijk weer aan de pil om te kijken of dit ieder geval wat kan schelen.
Maar feit blijf dat ik verder ook gewoon teveel stress heb gehad en moet herstellen.
Daar veranderd de pil niks aan .
Oh ben inmiddels 10 maanden geleden bevallen en denk dat de hormoonhuishouding of zeg maar liever de ontregeling daarvan dus wel bijgedragen heb aan de burn out , maar dus niet de hoofdoorzaak is.
Hormonen zijn gewoon vreselijk.
Ik kijk al met angst en beven uit naar de overgang.
Als ik een pil vind die helpt blijf ik die het liefst dus ook gewoon oneindig slikken
zondag 28 juli 2024 om 16:36
Omdat een deel van de mensen juist heel erg goed doet op de pil, zeker als ze doorslikken en geen stopweken hebben, dit komt door de hormonen en PMS of PDMS klachten die ze anders hebben.
Ik slik zelfs de pil door terwijl ik geen kinderen meer kan ( en wil) krijgen, ik ben al meer dan 10 jaar gesteriliseerd. Zodra ik stop met de pil word ik depressief 3 weken van de maand, ik krijg meer last van mijn ADHD klachten en alles word een chaos. En ik bloed soms maanden wel en soms maanden weer niet, het is vreselijk op alle vlakken. Dus ik slik lekker door. Ik krijg eerdaags een novasure, kijken of ik dan van de pil kan.
Er is helaas veel aandacht voor mensen die niet lekker gaan op de pil.
Andersom is er weinig bekend, ook niet hij huisartsen. Maar op de meeste vrouwenpoli's is dit wel bekend!
Dus ik zou ook weer beginnen en kijken of je je snel beter voelt, is dat zo, vraag verwijzing aan bij de vrouwenpoli en kijk of ze wat weten voor je, zodat je van de pil af kan maar je ook nog beetje oke voelt tot je zwanger bent.
maandag 29 juli 2024 om 10:52
Mag ik vragen welke anticonceptie jij slikt ? Hier ook adhd en vanuit dat perspectief raden ze anticonceptie aan met lichaamseigen hormonen zoals zoely.Lucifee2024 schreef: ↑28-07-2024 16:36Omdat een deel van de mensen juist heel erg goed doet op de pil, zeker als ze doorslikken en geen stopweken hebben, dit komt door de hormonen en PMS of PDMS klachten die ze anders hebben.
Ik slik zelfs de pil door terwijl ik geen kinderen meer kan ( en wil) krijgen, ik ben al meer dan 10 jaar gesteriliseerd. Zodra ik stop met de pil word ik depressief 3 weken van de maand, ik krijg meer last van mijn ADHD klachten en alles word een chaos. En ik bloed soms maanden wel en soms maanden weer niet, het is vreselijk op alle vlakken. Dus ik slik lekker door. Ik krijg eerdaags een novasure, kijken of ik dan van de pil kan.
Er is helaas veel aandacht voor mensen die niet lekker gaan op de pil.
Andersom is er weinig bekend, ook niet hij huisartsen. Maar op de meeste vrouwenpoli's is dit wel bekend!
Dus ik zou ook weer beginnen en kijken of je je snel beter voelt, is dat zo, vraag verwijzing aan bij de vrouwenpoli en kijk of ze wat weten voor je, zodat je van de pil af kan maar je ook nog beetje oke voelt tot je zwanger bent.
Anticonceptie met alleen progesteron zal juist de adhd erger kunnen maken , maar ik hoor daar ook weer wisselende ervaringen over. Dus vandaar mijn nieuwsgierigheid:)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
