Psyche
alle pijlers
Burn out, herstel loopt spaak. Wat hielp jou?
dinsdag 13 december 2022 om 10:14
Goedemorgen allemaal,
Ik heb sinds begin dit jaar helaas te maken met een burn-out waarbij voornamelijk angst en paniek de boventoon voeren op momenten dat het minder goed met me gaat.
Ik ben nu op een punt gekomen dat ik blijf schommelen tussen weken dat het goed lijkt te gaan en ik weer wat vooruit durf te kijken en plannen en weken dat ik helemaal ontredderd ben, stijf sta van de stress en de deur praktisch niet uit durf. En de gemaakte afspraken dus ook weer cancel. En dan opeens, als uit het niets lijkt het, klaart de lucht weer en ben ik weer present. Tot de volgende inzinking.
Omdat ik ook veel last van sociale angst en pleinvrees heb op zulke momenten word ik ook erg eenzaam. Ik merk dat ik steeds meer depressieve gedachten krijg en bang ben voor de toekomst. Houdt dit ooit op?
Het lukt me nog steeds niet om de triggers te vinden en het lukt me al helemaal niet om te ontspannen. Ik ben er of ik ben er niet.
Mijn therapie traject is onlangs afgerond maar het lukt me niet alleen. Ik ga deze week naar de praktijkondersteuner in de hoop dat die nog tips heeft of me toch weer verder kan doorverwijzen.
In de tussentijd ben ik benieuwd of er hier mensen zijn die deze cirkel herkennen en zo ja, wat voor jullie heeft gewerkt. Ik vind het steeds moeilijker worden om het licht te zien.
Ik heb sinds begin dit jaar helaas te maken met een burn-out waarbij voornamelijk angst en paniek de boventoon voeren op momenten dat het minder goed met me gaat.
Ik ben nu op een punt gekomen dat ik blijf schommelen tussen weken dat het goed lijkt te gaan en ik weer wat vooruit durf te kijken en plannen en weken dat ik helemaal ontredderd ben, stijf sta van de stress en de deur praktisch niet uit durf. En de gemaakte afspraken dus ook weer cancel. En dan opeens, als uit het niets lijkt het, klaart de lucht weer en ben ik weer present. Tot de volgende inzinking.
Omdat ik ook veel last van sociale angst en pleinvrees heb op zulke momenten word ik ook erg eenzaam. Ik merk dat ik steeds meer depressieve gedachten krijg en bang ben voor de toekomst. Houdt dit ooit op?
Het lukt me nog steeds niet om de triggers te vinden en het lukt me al helemaal niet om te ontspannen. Ik ben er of ik ben er niet.
Mijn therapie traject is onlangs afgerond maar het lukt me niet alleen. Ik ga deze week naar de praktijkondersteuner in de hoop dat die nog tips heeft of me toch weer verder kan doorverwijzen.
In de tussentijd ben ik benieuwd of er hier mensen zijn die deze cirkel herkennen en zo ja, wat voor jullie heeft gewerkt. Ik vind het steeds moeilijker worden om het licht te zien.
dinsdag 13 december 2022 om 11:35
Die kan niet doorverwijzen zelf. Maar die kan wel door contact met jou veel gerichter doorgeven aan de HA, waar een verwijzing voor nodig is. En ondertussen je ondersteuning geven, dus dat is altijd fijn.
dinsdag 13 december 2022 om 11:35
Dit voelt heel herkenbaar. Hier een half jaar ziek thuis wegens soortgelijke klachten (angst en paniek). Hier ik al jaren bekend mee, maar nu in zo'n mate dat ik uitgevallen ben. Ik heb dagen , weken dat t goed gaat, ik vol vertrouwen naar de toekomst kijk, waarna er weer een periode komt van angst, zenuwen, stress etc. Ik voel én deel je frustratie hierin.
Ik kan tot nu toe niet goed duiden waar die omslag dan vandaan komt, helaas.
Ik hoop in januari te starten bij een vrijgevestigde psycholoog (wachtlijsten van bijna een jaar bij de ((s))-ggz, dus dat duurde me iets te lang), die wel een contract heeft bij mijn verzekering en dus vergoed wordt. Bij de vrijgevestigde psycholoog is de wachttijd korter, bij mij heeft de wachtlijst bemiddeling van mijn verzekering mij helpen zoeken. Wellicht kun je hen inschakelen.
Intussen heb ik via de poh ggz online therapie gekregen, waar ik wel wat mee kan. Verder ben ik begonnen met yoga, omdat door de spanning en stress mijn lijf vast zit en door yoga er meer ruimte in mijn lijf komt. Verder helpen bepaalde meditaties gericht op angst (insight timer app) mij. Ik merk dat ik daarna rustiger ben (soms).
Maar dit gezegd hebbend, blijft t gewoon hartstikke shit en frustrerend.
Ben jij trouwens wel aan t opbouwen of aan t werk? Ik doe nu 2x3 uur en ik moet zeggen dat t wel fijn is om betrokken te blijven bij mijn werk en nog wat ritme te hebben, al is ook dat lastig, want wat de ene week prima gaat, is de andere week weer een opgave, wat niet altijd te begrijpen is voor een werkgever (voor mij namelijk ook niet).
Veel succes
Ik kan tot nu toe niet goed duiden waar die omslag dan vandaan komt, helaas.
Ik hoop in januari te starten bij een vrijgevestigde psycholoog (wachtlijsten van bijna een jaar bij de ((s))-ggz, dus dat duurde me iets te lang), die wel een contract heeft bij mijn verzekering en dus vergoed wordt. Bij de vrijgevestigde psycholoog is de wachttijd korter, bij mij heeft de wachtlijst bemiddeling van mijn verzekering mij helpen zoeken. Wellicht kun je hen inschakelen.
Intussen heb ik via de poh ggz online therapie gekregen, waar ik wel wat mee kan. Verder ben ik begonnen met yoga, omdat door de spanning en stress mijn lijf vast zit en door yoga er meer ruimte in mijn lijf komt. Verder helpen bepaalde meditaties gericht op angst (insight timer app) mij. Ik merk dat ik daarna rustiger ben (soms).
Maar dit gezegd hebbend, blijft t gewoon hartstikke shit en frustrerend.
Ben jij trouwens wel aan t opbouwen of aan t werk? Ik doe nu 2x3 uur en ik moet zeggen dat t wel fijn is om betrokken te blijven bij mijn werk en nog wat ritme te hebben, al is ook dat lastig, want wat de ene week prima gaat, is de andere week weer een opgave, wat niet altijd te begrijpen is voor een werkgever (voor mij namelijk ook niet).
Veel succes
dinsdag 13 december 2022 om 11:38
Fijn dat jouw man zoveel ondersteuning heeft gekregen vanuit de werkgever en langzaam weer wat heeft kunnen opbouwend.Blossom schreef: ↑13-12-2022 11:27Mijn man heeft een intensief traject gevolgd en dit heeft de werkgever volledig vergoed (ook het eigen risico).
Hij slikt wel traxene (werkt voor hem opbeurend, citolopram maakte hem juist duf en nog depressiever.
Wat echt heeft geholpen. Niet alle verplichte afspraken want dat koste echt heel veel reistijd en energie (huiswerk). Snap ook echt niet dat er zoveel druk word gelegd (zal wel een hoop geld in omgaan en uiteraard verplicht vanuit UWV). Trajectondersteuner, arbo, spoor 2, therapie. Liep over in de afspraken, geef zoveel onrust
Wel dagelijks aantal km lopen, weer gaan sporten en langzaam zonder druk werk opbouwen. Weerd onder de collega’s durven te komen (veel last van schaamte ook). Weken lang 2 uur per week zonder druk. De werkgever keerde zich zelf af van het arbo advies. Juist door deze ruimte en wederzijds vertrouwen is het opbouwen vervolgens heel vlot gegaan. Dezelfde functie maar op een andere afdeling minder prikkels en geen nachtdiensten meer. Zodat de kans op overvraging minder is. Want je blijft gewoon kwetsbaar.
Ik heb ook een fijne werkgever. Zeker als je er vanuit gaat dat ik er pas een jaar werkte toen ik ziek werd. Ik ben wel aan het re-integreren maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Het werk past niet bij me, mede de reden voor uitval, dus er word nu gekeken naar of ik een andere functie kan gaan uitvoeren binnen dit bedrijf. Maar zelfs naar het werk toe gaan is vaak zwaar. Ik krijg geregeld onderweg een paniekaanval en moet dan weer omdraaien.
dinsdag 13 december 2022 om 11:41
Nee, geen hobby’s buitenshuis. Toen ik hier kwam wonen was er Corona en alles dicht.
Ik wil niet alles anders doen maar ik moet wel omdat ik hier nog geen sociaal leven had voordat ik ziek werd.
En het helpt ook niet mee dat ik vaak bang ben. Bang om alleen in het bos te lopen, bang dat ik een paniekaanval krijg tijdens het sporten. Enzovoort.
dinsdag 13 december 2022 om 11:45
Fijn dat je werkgever ook met je meedenkt. Knap dat je het topic hebt gestart. Heel veel sterkte! Er komen echt weer betere en mooiere momenten aan.Mirabel schreef: ↑13-12-2022 11:38Fijn dat jouw man zoveel ondersteuning heeft gekregen vanuit de werkgever en langzaam weer wat heeft kunnen opbouwend.
Ik heb ook een fijne werkgever. Zeker als je er vanuit gaat dat ik er pas een jaar werkte toen ik ziek werd. Ik ben wel aan het re-integreren maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Het werk past niet bij me, mede de reden voor uitval, dus er word nu gekeken naar of ik een andere functie kan gaan uitvoeren binnen dit bedrijf. Maar zelfs naar het werk toe gaan is vaak zwaar. Ik krijg geregeld onderweg een paniekaanval en moet dan weer omdraaien.
dinsdag 13 december 2022 om 11:46
Wat vervelend dat jij vergelijkbare problemen ervaart Vrijdagmiddag. Goed te horen dat je eindelijk bijna kunst starten met therapie. Die wachtlijsten zijn afschuwelijk en er zitten zoveel regeltjes omheen dat je zoveel verder afglijdt dan nodig voordat je eenmaal geholpen kunt worden.Vrijdagmiddag schreef: ↑13-12-2022 11:35Dit voelt heel herkenbaar. Hier een half jaar ziek thuis wegens soortgelijke klachten (angst en paniek). Hier ik al jaren bekend mee, maar nu in zo'n mate dat ik uitgevallen ben. Ik heb dagen , weken dat t goed gaat, ik vol vertrouwen naar de toekomst kijk, waarna er weer een periode komt van angst, zenuwen, stress etc. Ik voel én deel je frustratie hierin.
Ik kan tot nu toe niet goed duiden waar die omslag dan vandaan komt, helaas.
Ik hoop in januari te starten bij een vrijgevestigde psycholoog (wachtlijsten van bijna een jaar bij de ((s))-ggz, dus dat duurde me iets te lang), die wel een contract heeft bij mijn verzekering en dus vergoed wordt. Bij de vrijgevestigde psycholoog is de wachttijd korter, bij mij heeft de wachtlijst bemiddeling van mijn verzekering mij helpen zoeken. Wellicht kun je hen inschakelen.
Intussen heb ik via de poh ggz online therapie gekregen, waar ik wel wat mee kan. Verder ben ik begonnen met yoga, omdat door de spanning en stress mijn lijf vast zit en door yoga er meer ruimte in mijn lijf komt. Verder helpen bepaalde meditaties gericht op angst (insight timer app) mij. Ik merk dat ik daarna rustiger ben (soms).
Maar dit gezegd hebbend, blijft t gewoon hartstikke shit en frustrerend.
Ben jij trouwens wel aan t opbouwen of aan t werk? Ik doe nu 2x3 uur en ik moet zeggen dat t wel fijn is om betrokken te blijven bij mijn werk en nog wat ritme te hebben, al is ook dat lastig, want wat de ene week prima gaat, is de andere week weer een opgave, wat niet altijd te begrijpen is voor een werkgever (voor mij namelijk ook niet).
Veel succes
Ik heb ook de indruk dat de problematiek wordt onderschat. Het leven staat zo op zijn kop en ik heb het gevoel dat alles tussen mijn vingers wegglipt. Waar ik toen ik net thuis kwam te zitten nog optimistisch en strijdlustig was lijkt het wel alsof ik nu langzaam wegzak in een depressie.
Het zou al erg helpen als we zouden weten wat die omslag veroorzaakt hè? Ik kan met periodes zo blij zijn dat ik ‘terug’ ben. En opeens word ik dan dagen achtereen weer huilend wakker met een brok stress in mijn buik.
mirabel wijzigde dit bericht op 13-12-2022 11:52
0.04% gewijzigd
dinsdag 13 december 2022 om 11:54
dinsdag 13 december 2022 om 11:56
dinsdag 13 december 2022 om 11:57
Nee, ik heb nog niet die leeftijd. Ik had ook het vermoeden dat hormonen niet hielpen dus ben sinds een kleine maand weer aan de pil na jaren zonder. Tot nu toe merk ik weinig verandering.Java schreef: ↑13-12-2022 11:54Kan het de overgang zijn? (Ik weet niet wat je leeftijd is.) In de overgang kunnen hormonen dit soort spelletjes met je spelen, het klinkt bij jou best wel hormonaal omdat je klachten zo plotseling komen en gaan. Dus misschien op dat gebied een expertisecentrum o.i.d. zoeken?
dinsdag 13 december 2022 om 11:58
Heb jij ook dat je als je zo verdrietig bent je ook met een afstandje naar jezelf kunt kijken en denkt: nu ga ik weer normaal doen?
Maar dat dat dan niet lukt omdat de emoties zo overweldigend zijn en je het gevoel hebt dat je als je niet accuut stopt met wat je doet/gewoon doorgaat je helemaal gek wordt?
dinsdag 13 december 2022 om 12:10
Is er goed gekeken naar eventueel onderliggende oorzaken?
Ik heb bijv autisme en daardoor bijna chronisch last van burn-outklachten: autistische burn-out.
Dan kun je therapieën tot je een ons weegt, je herstelt niet.
Lijkt me belangrijk om uit te zoeken waarom je klachten blijven bestaan.
Ik heb bijv autisme en daardoor bijna chronisch last van burn-outklachten: autistische burn-out.
Dan kun je therapieën tot je een ons weegt, je herstelt niet.
Lijkt me belangrijk om uit te zoeken waarom je klachten blijven bestaan.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 13 december 2022 om 12:15
Goed dat je het aanstipt. Er is inderdaad een vermoeden van een onderliggende aandoening. Daarvoor sta ik ook op een diagnostiekwachtlijst.Solomio schreef: ↑13-12-2022 12:10Is er goed gekeken naar eventueel onderliggende oorzaken?
Ik heb bijv autisme en daardoor bijna chronisch last van burn-outklachten: autistische burn-out.
Dan kun je therapieën tot je een ons weegt, je herstelt niet.
Lijkt me belangrijk om uit te zoeken waarom je klachten blijven bestaan.
Wat vervelend dat jij deze klachten hebt. Heb je de juiste hulp inmiddels gevonden?
dinsdag 13 december 2022 om 12:20
Ik leid een extreem rustig leven: volledig arbeidsongeschikt, maximaal 1 afspraak buiten de deur per dag, enz.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 13 december 2022 om 12:23
Dat klinkt voor mij als best wel heftig. Begrijp me niet verkeerd, constante overbelasting is ook niet wat je wil natuurlijk, maar heb jij daar berusting in gevonden als ik vragen mag?
dinsdag 13 december 2022 om 12:27
Dat de emoties overweldigend zijn heb ik ook. Maar ik kan er niet van een afstandje naar kijken. Ik kan er ook moeilijk weer uit komen en me niet voorstellen dat ik me later beter ga voelen. Tegelijk kan ik me bijna niet voorstellen hoe rot ik me heb gevoeld, als ik me goed voel. Dan schaam ik me voor mijn zwakheid en onkunde om datgene te doen wat goed voor me is op dat moment.Mirabel schreef: ↑13-12-2022 11:58Heb jij ook dat je als je zo verdrietig bent je ook met een afstandje naar jezelf kunt kijken en denkt: nu ga ik weer normaal doen?
Maar dat dat dan niet lukt omdat de emoties zo overweldigend zijn en je het gevoel hebt dat je als je niet accuut stopt met wat je doet/gewoon doorgaat je helemaal gek wordt?
dinsdag 13 december 2022 om 12:30
Vrijdagmiddag schreef: ↑13-12-2022 12:27Dat de emoties overweldigend zijn heb ik ook. Maar ik kan er niet van een afstandje naar kijken. Ik kan er ook moeilijk weer uit komen en me niet voorstellen dat ik me later beter ga voelen. Tegelijk kan ik me bijna niet voorstellen hoe rot ik me heb gevoeld, als ik me goed voel. Dan schaam ik me voor mijn zwakheid en onkunde om datgene te doen wat goed voor me is op dat moment.
Ook heel herkenbaar. Ik had een hele poos geen paniekaanvallen meer gehad en dacht dat ik er wel overheen was. Tot ze terugkwamen. En hoe.
En zoals het kwam zo kan het opeens weer weg zijn. Dat vind ik er ook zo moeilijk aan, dat ik er geen invloed op heb. En dat toch probeer waardoor ik geen obsessief kan gaan doen met regels en controle.
dinsdag 13 december 2022 om 13:15
Wat ik zou doen (met een burn-out ervaring op zak):
- Bij de huisarts een afspraak maken. Klachten neerleggen en verwijzing vragen. Agorafobie als onderdeel van een paniekstoornis is een DSM5 diagnose en zorgt ervoor dat je psych vergoed wordt. Check met de huisarts of medicatie een hulpmiddel kan zijn
- Start ondertussen bij de POH (al heeft die mogelijk ook een wachtlijst)
- Je aanmelden bij diverse psychologenpraktijken in de buurt. Mogelijk kom je op een wachtlijst, maar ik (en diverse mensen om mij heen) zijn eigenlijk altijd binnen een redelijke termijn gestart. Maar zorg dat je op de lijst komt. Je hoeft de doorverwijzing pas te overleggen als je start, dus je kan je nu ook aanmelden.
- In de tussentijd: blijf bewegen (een kort wandelingetje is al genoeg) en houd ritme (geen nachten opblijven). Accepteer dat herstel met pieken en dalen gaat
Hier al meerdere keren genoemd, maar heb je wel eens gedacht aan een achterliggende reden waarom je hier tegenaan bent gelopen? Ik heb ADD (bleek pas jaren later toen een huisarts aan me vroeg of ik hier wel eens aan gedacht had). Sinds ik hiervoor medicatie slik zijn mijn angst- en overprikkelingsklachten volledig weg.
En: je gaat je echt weer beter voelen. Dit is niet voor altijd, maar je moet wel heel goed voor jezelf zorgen. Dat betekent dus rust reinheid regelmaat en een beetje tolerantie en liefde richting jezelf voelen.
- Bij de huisarts een afspraak maken. Klachten neerleggen en verwijzing vragen. Agorafobie als onderdeel van een paniekstoornis is een DSM5 diagnose en zorgt ervoor dat je psych vergoed wordt. Check met de huisarts of medicatie een hulpmiddel kan zijn
- Start ondertussen bij de POH (al heeft die mogelijk ook een wachtlijst)
- Je aanmelden bij diverse psychologenpraktijken in de buurt. Mogelijk kom je op een wachtlijst, maar ik (en diverse mensen om mij heen) zijn eigenlijk altijd binnen een redelijke termijn gestart. Maar zorg dat je op de lijst komt. Je hoeft de doorverwijzing pas te overleggen als je start, dus je kan je nu ook aanmelden.
- In de tussentijd: blijf bewegen (een kort wandelingetje is al genoeg) en houd ritme (geen nachten opblijven). Accepteer dat herstel met pieken en dalen gaat
Hier al meerdere keren genoemd, maar heb je wel eens gedacht aan een achterliggende reden waarom je hier tegenaan bent gelopen? Ik heb ADD (bleek pas jaren later toen een huisarts aan me vroeg of ik hier wel eens aan gedacht had). Sinds ik hiervoor medicatie slik zijn mijn angst- en overprikkelingsklachten volledig weg.
En: je gaat je echt weer beter voelen. Dit is niet voor altijd, maar je moet wel heel goed voor jezelf zorgen. Dat betekent dus rust reinheid regelmaat en een beetje tolerantie en liefde richting jezelf voelen.
dinsdag 13 december 2022 om 14:15
Soms baal ik enorm, omdat ik best graag zou willen werken.
Maar over het algemeen heb ik inmiddels aardig wat activiteiten die me voldoening geven (ik studeer, doe vrijwilligerswerk en denk mee met onderzoekers die aspecten van autisme onderzoeken).
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 13 december 2022 om 14:36
Jawel, het gaat weer over, houd je daaraan vast, het blijft niet zoals het nu is!
Familielid was in de aanloop nogal prikkelbaar, ongeduldig, kort lontje en kreeg ook last van paniekaanvallen (is toen zelfs eens afgevoerd met ambulance, maar bleek hyperventilatie) en pleinvreesklachten, niet meer naar buiten durven of een supermarkt, oid, niks voor haar, kende zichzelf zo helemaal niet, normaal juist min of meer "controlfreak": een kei in regelen en doen, was een schim van over. Tijdelijk dus!!
Ze nam oa van die bach-druppels en er bestaat eoa apparaatje waardoor je moet ademen bij hyperventilatie. Dat gaf haar een gevoel van controle, alleen al om dat bij zich te hebben gaf al meer zelfvertrouwen.
Zonder therapie is ze er weer helemaal uit gekomen, heeft wel een paar sessies bij de POH en paar keer bij een van een via via aangraden hypnotherapeut gehad, oa omdat ze geen auto meer durfde te rijden.
Achteraf gezien kan het ook nog zijn dat de overgang en paar fysieke klachten een rol kunnen hebben gespeeld of een overlap mee hadden.
Soms een opeenstapeling van mogelijke oorzaken waardoor het teveel wordt en/of je tijdelijk minder belastbaar bent.
Ze heeft oa geleerd zichzelf te begrenzen, maar ook prikkels van buitenaf zoals telefoontjes, mail, smsen en appen meer te laten voor wat het is, het geluid ervan ook uit te zetten en maar op momenten dat haar uitkwam te kijken en/of te reageren.
Valkuil kan zijn dat je wenst dat je weer "de oude" wordt zoals daarvoor, maar bedenk dat dát juist op den duur heeft geleid tot burnout.
Dus op eoa manier je leven onder de loep nemen wat je energie gaf/geeft en wat energie kostte/ kost en dat zo mogelijk aanpassen.
Blijvend opletten daarop als je je beter gaat voelen en steeds meer terugkeert naar je normale leventje van voorheen, is wat mensen aangeven dat nodig blijft ná burnout.
Naast dat het altijd een goed idee is om eoa vorm van therapie te volgen (liefst iets wat niet alleen mentaal "aanpakt" maar ook fysiek (je lijf leren ontspannen bij spanning bijv) kan je ook overwegen om bij de huisarts fysiek je te laten checken op een algemene bloedtest en evt hormonale veranderingen.
Veel succes iig, het gaat je lukken!
Het komt goed met je!
Veel succes
Familielid was in de aanloop nogal prikkelbaar, ongeduldig, kort lontje en kreeg ook last van paniekaanvallen (is toen zelfs eens afgevoerd met ambulance, maar bleek hyperventilatie) en pleinvreesklachten, niet meer naar buiten durven of een supermarkt, oid, niks voor haar, kende zichzelf zo helemaal niet, normaal juist min of meer "controlfreak": een kei in regelen en doen, was een schim van over. Tijdelijk dus!!
Ze nam oa van die bach-druppels en er bestaat eoa apparaatje waardoor je moet ademen bij hyperventilatie. Dat gaf haar een gevoel van controle, alleen al om dat bij zich te hebben gaf al meer zelfvertrouwen.
Zonder therapie is ze er weer helemaal uit gekomen, heeft wel een paar sessies bij de POH en paar keer bij een van een via via aangraden hypnotherapeut gehad, oa omdat ze geen auto meer durfde te rijden.
Achteraf gezien kan het ook nog zijn dat de overgang en paar fysieke klachten een rol kunnen hebben gespeeld of een overlap mee hadden.
Soms een opeenstapeling van mogelijke oorzaken waardoor het teveel wordt en/of je tijdelijk minder belastbaar bent.
Ze heeft oa geleerd zichzelf te begrenzen, maar ook prikkels van buitenaf zoals telefoontjes, mail, smsen en appen meer te laten voor wat het is, het geluid ervan ook uit te zetten en maar op momenten dat haar uitkwam te kijken en/of te reageren.
Valkuil kan zijn dat je wenst dat je weer "de oude" wordt zoals daarvoor, maar bedenk dat dát juist op den duur heeft geleid tot burnout.
Dus op eoa manier je leven onder de loep nemen wat je energie gaf/geeft en wat energie kostte/ kost en dat zo mogelijk aanpassen.
Blijvend opletten daarop als je je beter gaat voelen en steeds meer terugkeert naar je normale leventje van voorheen, is wat mensen aangeven dat nodig blijft ná burnout.
Naast dat het altijd een goed idee is om eoa vorm van therapie te volgen (liefst iets wat niet alleen mentaal "aanpakt" maar ook fysiek (je lijf leren ontspannen bij spanning bijv) kan je ook overwegen om bij de huisarts fysiek je te laten checken op een algemene bloedtest en evt hormonale veranderingen.
Veel succes iig, het gaat je lukken!
Het komt goed met je!
Veel succes
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 13 december 2022 om 14:40
Bedankt voor alle tips. Ik heb een afspraak gepland bij de POH GGZ deze week en over een paar maanden ook diagnostiek omdat er een vermoeden is van een onderliggende aandoening zoals bij jou.Poesiemauw schreef: ↑13-12-2022 13:15Wat ik zou doen (met een burn-out ervaring op zak):
- Bij de huisarts een afspraak maken. Klachten neerleggen en verwijzing vragen. Agorafobie als onderdeel van een paniekstoornis is een DSM5 diagnose en zorgt ervoor dat je psych vergoed wordt. Check met de huisarts of medicatie een hulpmiddel kan zijn
- Start ondertussen bij de POH (al heeft die mogelijk ook een wachtlijst)
- Je aanmelden bij diverse psychologenpraktijken in de buurt. Mogelijk kom je op een wachtlijst, maar ik (en diverse mensen om mij heen) zijn eigenlijk altijd binnen een redelijke termijn gestart. Maar zorg dat je op de lijst komt. Je hoeft de doorverwijzing pas te overleggen als je start, dus je kan je nu ook aanmelden.
- In de tussentijd: blijf bewegen (een kort wandelingetje is al genoeg) en houd ritme (geen nachten opblijven). Accepteer dat herstel met pieken en dalen gaat
Hier al meerdere keren genoemd, maar heb je wel eens gedacht aan een achterliggende reden waarom je hier tegenaan bent gelopen? Ik heb ADD (bleek pas jaren later toen een huisarts aan me vroeg of ik hier wel eens aan gedacht had). Sinds ik hiervoor medicatie slik zijn mijn angst- en overprikkelingsklachten volledig weg.
En: je gaat je echt weer beter voelen. Dit is niet voor altijd, maar je moet wel heel goed voor jezelf zorgen. Dat betekent dus rust reinheid regelmaat en een beetje tolerantie en liefde richting jezelf voelen.
Er loopt dus wel het een en ander maar ik voel me de laatste periode opeens zo weer alleen en slecht. Ik heb steeds het gevoel dat ik meer zou kunnen doen om sneller te herstellen. De meeste dagen zit ik maar wat op de bank met mijn telefoon.
Maar wat ik anders kan doen weet ik ook niet omdat ik me zo emotioneel en alleen voel. Ik kom naar niet uit dat cirkeltje.
dinsdag 13 december 2022 om 14:48
Bedankt trouwens aan iedereen die de moeite heeft genomen om mijn verhaal te lezen en te antwoorden 
Ik merk aan mezelf dat de grootste frustratie er in zit dat ik kan opstaan en ‘er zijn’ maar ook kan opstaan en me miserabel kan voelen, zonder dat ik wezenlijk iets anders heb gedaan in de dagen ervoor. Vandaar ook mijn hormonen vermoeden en de pil. Of dat werkt kan ik nu na die paar weken nog niet zeggen.
Het sterkt me te lezen dat ik niet de enige ben. Ook ik was een super zelfstandig mens die de wereld aan kon. Ik ben een schim van mezelf en het voelt alsof mijn leven on hold staat want ik kan je vertellen dat dit je relatie en vriendschappen geen goed doet. In het begin kon ik dat nog wel omdenken naar ‘dit is de tijd om het anders te gaan doen’ en ‘ik kan hier alleen maar sterker uitkomen’ maar nu wordt het wel erg donker en depressief.
Ik moet inderdaad iets veranderen want hoe ik het deed heeft voor de breakdown gezorgd. Maar hoe, dat weet ik niet en in mijn eentje kom ik er tot nu toe niet achter.
Ik merk aan mezelf dat de grootste frustratie er in zit dat ik kan opstaan en ‘er zijn’ maar ook kan opstaan en me miserabel kan voelen, zonder dat ik wezenlijk iets anders heb gedaan in de dagen ervoor. Vandaar ook mijn hormonen vermoeden en de pil. Of dat werkt kan ik nu na die paar weken nog niet zeggen.
Het sterkt me te lezen dat ik niet de enige ben. Ook ik was een super zelfstandig mens die de wereld aan kon. Ik ben een schim van mezelf en het voelt alsof mijn leven on hold staat want ik kan je vertellen dat dit je relatie en vriendschappen geen goed doet. In het begin kon ik dat nog wel omdenken naar ‘dit is de tijd om het anders te gaan doen’ en ‘ik kan hier alleen maar sterker uitkomen’ maar nu wordt het wel erg donker en depressief.
Ik moet inderdaad iets veranderen want hoe ik het deed heeft voor de breakdown gezorgd. Maar hoe, dat weet ik niet en in mijn eentje kom ik er tot nu toe niet achter.
dinsdag 13 december 2022 om 14:57
Ik had dit ook hoor. Scoorde bijna net zo hoog op depressie als op de angstklachten (bij mij deels paniek, maar vooral erg richting angststoornis). Blijkt als ik terugkijk gewoon allemaal erbij te horen. Dus het is niet gek wat je voelt. Ik ben vooral gaan oefenen in mezelf wat ruimte te geven en wat liever naar mezelf te kijken. Je kan namelijk niks doen om sneller te herstellen (naast de eerder genoemde onderdelen). Je kan jezelf wel rust gunnen. En inderdaad in bad/onder de douche/met een dekentje op de bank gaan als je daar zin in hebt. Minder moeten van jezelf, meer mogen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
