Psyche
alle pijlers
Chagrijn/boosheid niet op jezelf betrekken
vrijdag 21 december 2018 om 08:43
Vanaf jonge leeftijd heb ik geleerd dat als mensen chagrijnig of boos zijn, dat dat dan op de één of andere manier aan mij ligt. Op school werd ik gepest en bij een verkeerd woord (wat altijd weer wat anders was) kreeg ik er weer van langs.
Ik heb al veel jaren therapie gehad en ik ben heel ver gekomen (nu trouwens geen therapie meer). Maar er zijn nog steeds dingen waarvan ik ineens opmerk dat ze niet normaal zijn. Zo voel ik me nog steeds schuldig en verantwoordelijk als iemand boos is of een keertje chagrijnig. Gelukkig heb ik weinig van zulke mensen om me heen.
Ik heb al veel jaren therapie gehad en ik ben heel ver gekomen (nu trouwens geen therapie meer). Maar er zijn nog steeds dingen waarvan ik ineens opmerk dat ze niet normaal zijn. Zo voel ik me nog steeds schuldig en verantwoordelijk als iemand boos is of een keertje chagrijnig. Gelukkig heb ik weinig van zulke mensen om me heen.
anoniem_348386 wijzigde dit bericht op 10-08-2019 23:33
30.68% gewijzigd
vrijdag 21 december 2018 om 08:52
En helpt het als je dit moet vinden? Vind je het dan ook? Nee he?
Je bent volledig geconditioneerd dat als iemand boos is, dat het jouw schuld is. Dit is inmiddels zo’n basisgevoel dat dat met verstandelijk denken in mijn ogen niet of nauwelijks te bedwingen is.
Je hebt al veel therapie gehad, maar is het een optie om dit nog aan te pakken?
Probeer iig om niet zo streng voor jezelf te zijn
Je bent volledig geconditioneerd dat als iemand boos is, dat het jouw schuld is. Dit is inmiddels zo’n basisgevoel dat dat met verstandelijk denken in mijn ogen niet of nauwelijks te bedwingen is.
Je hebt al veel therapie gehad, maar is het een optie om dit nog aan te pakken?
Probeer iig om niet zo streng voor jezelf te zijn
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 21 december 2018 om 08:55
Mijn schuld, want dan heb ik iets verkeerd gedaan.
vrijdag 21 december 2018 om 08:58
@Rosanna08, ik twijfel of het 'erg' genoeg is om voor in therapie te gaan. In therapie ben je, in mijn ervaring, vooral rationeel bezig en rationeel weet ik het best, denk ik. Het gevoel zoekt alleen nog steeds vaak naar bewijzen dat mijn aanwezigheid te veel is. Wat voor therapie zou daarvoor goed zijn?
vrijdag 21 december 2018 om 09:01
Ik lees het als dat je aan je eigenwaarde wil werken. Dat kan natuurlijk op verschillende manieren, dat hoeft niet perse middels therapie.Snowkitty schreef: ↑21-12-2018 08:58@Rosanna08, ik twijfel of het 'erg' genoeg is om voor in therapie te gaan. In therapie ben je, in mijn ervaring, vooral rationeel bezig en rationeel weet ik het best, denk ik. Het gevoel zoekt alleen nog steeds vaak naar bewijzen dat mijn aanwezigheid te veel is. Wat voor therapie zou daarvoor goed zijn?
•
vrijdag 21 december 2018 om 09:04
eerlijk gezegd zou ik niet weten welke therapie, maar gezien je antwoord aan viva-Amber is het zeker zwaar genoeg om therapie voor te volgen.Snowkitty schreef: ↑21-12-2018 08:58@Rosanna08, ik twijfel of het 'erg' genoeg is om voor in therapie te gaan. In therapie ben je, in mijn ervaring, vooral rationeel bezig en rationeel weet ik het best, denk ik. Het gevoel zoekt alleen nog steeds vaak naar bewijzen dat mijn aanwezigheid te veel is. Wat voor therapie zou daarvoor goed zijn?
Je zegt dat je vooral rationeel therapie hebt gevolgd dus misschien zou je het in de minder rationele hoek moeten zoeken? Creatieve therapie of pmt? Vriendin van mij volgt nu haptotherapie en ook dat is vooral voelen.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 21 december 2018 om 09:10
Met therapie kun je ook gedragsveranderingen aanleren. Vanuit jouw verleden is het jouw natuurlijke reactie geworden om er vanuit te gaan dat het aan jou ligt. Dat is aangeleerd gedrag, en dat zit zo diep in je, dat je dat er niet zomaar uit gerationaliseerd krijgt. D.m.v. therapie zou je kunnen leren dat gedrag aan te passen.
vrijdag 21 december 2018 om 09:11
Wel eens naar EMDR gekeken? Dat kan goed werken op dit soort onbewuste 'oer-reacties'.
Het is je overlevingsmechanisme geweest, maar nu is het niet meer nodig. Kun je rationeel prima bedenken, maar je hersenen blijven dat automatisch doen.
Met EMDR kun je ook dat soort trauma's opruimen. Ik had ook van die trauma's die niet per se 1 heftige gebeurtenis waren, maar meer jarenlang ellende. Heeft onwijs geholpen.
Het is je overlevingsmechanisme geweest, maar nu is het niet meer nodig. Kun je rationeel prima bedenken, maar je hersenen blijven dat automatisch doen.
Met EMDR kun je ook dat soort trauma's opruimen. Ik had ook van die trauma's die niet per se 1 heftige gebeurtenis waren, maar meer jarenlang ellende. Heeft onwijs geholpen.
vrijdag 21 december 2018 om 09:22
vrijdag 21 december 2018 om 09:23
Natuurlijk weet ik rationeel dat het antwoord op @Viva-amber niet klopt. Maar als iemand schreeuwt op straat of zelfs op tv, dan voel ik dat ook altijd van binnen. Gelukkig kun je de tv zachter zetten.
@Frizz, ja, het heeft zeker met eigenwaarde te maken. Het mogen bestaan.
@Rosanna08, ik heb haptotherapie en pmt even opgezocht op internet. Ik ga me er eens in verdiepen. Creatieve therapie ook trouwens.
@Tiswa, eigenlijk is therapie voor mij vooral anders leren denken geweest, en sommige van die dingen zijn ook bij het gevoel aanbeland, om het zo maar te zeggen. Bij veel dingen echter is het vooral mijn hoofd dat mijn gevoel corrigeert of probeert te corrigeren. Dat lukt in veel gevallen wel. Soms lijkt het alsof mijn hoofd de volwassene ik is en mijn gevoel het kind dat ik was.
@Dropdrop, EMDR heb ik in het verleden een aantal sessies geprobeerd, maar bij sommige mensen slaat het helaas niet aan. Ik ben blij dat het jou heeft geholpen.
Bedankt voor de reacties allemaal. Ik moet nu even weg, maar ik kom later vandaag weer terug.
@Frizz, ja, het heeft zeker met eigenwaarde te maken. Het mogen bestaan.
@Rosanna08, ik heb haptotherapie en pmt even opgezocht op internet. Ik ga me er eens in verdiepen. Creatieve therapie ook trouwens.
@Tiswa, eigenlijk is therapie voor mij vooral anders leren denken geweest, en sommige van die dingen zijn ook bij het gevoel aanbeland, om het zo maar te zeggen. Bij veel dingen echter is het vooral mijn hoofd dat mijn gevoel corrigeert of probeert te corrigeren. Dat lukt in veel gevallen wel. Soms lijkt het alsof mijn hoofd de volwassene ik is en mijn gevoel het kind dat ik was.
@Dropdrop, EMDR heb ik in het verleden een aantal sessies geprobeerd, maar bij sommige mensen slaat het helaas niet aan. Ik ben blij dat het jou heeft geholpen.
Bedankt voor de reacties allemaal. Ik moet nu even weg, maar ik kom later vandaag weer terug.
vrijdag 21 december 2018 om 09:29
Hier ook iemand die nog steeds, ondanks therapie, van die aangeleerde reflexen heeft. Vaak heeft mijn reactie niet eens echt met die situatie te maken.
Wat mij helpt is accepteren dat ik dit niet meer kan veranderen, het zit heel diep. Maar tegelijkertijd me ook heel bewust zijn van die reflex. En dan denken "o ja, nu reageer ik weer vanuit een gevoel van angst dat in mijn jeugd ligt" en "het heeft niet met de situatie nu te maken"
Daarmee is dat gevoel niet weg, maar kan ik er wel iets makkelijker voor zorgen dat het me niet zoveel hindert.
Wat mij helpt is accepteren dat ik dit niet meer kan veranderen, het zit heel diep. Maar tegelijkertijd me ook heel bewust zijn van die reflex. En dan denken "o ja, nu reageer ik weer vanuit een gevoel van angst dat in mijn jeugd ligt" en "het heeft niet met de situatie nu te maken"
Daarmee is dat gevoel niet weg, maar kan ik er wel iets makkelijker voor zorgen dat het me niet zoveel hindert.
vrijdag 21 december 2018 om 09:31
het klinkt zweveriger dan het in mijn ervaring is.
vrijdag 21 december 2018 om 12:43
Als vroeger iemand boos was, kon ie dat op mij afreageren. Dus ik ben altijd op mijn hoede bij agressie, want dat kan zich (of zal zich) uiteindelijk tegen je keren. Dat is helaas mijn ervaring. Op school en thuis. En nu woon ik al 20 jaar ergens anders, maar ik ben daar nog steeds bang voor. Dat ik er nog niet aan kan ontsnappen.
vrijdag 21 december 2018 om 12:44
Dat is een heel goeie. Ik ga dat eens proberen de komende tijd. Misschien dat ik het zo op papier ga zetten: in de ene rij hoe het vroeger was, en in de andere rij hoe het nu is.Head* schreef: ↑21-12-2018 09:29Hier ook iemand die nog steeds, ondanks therapie, van die aangeleerde reflexen heeft. Vaak heeft mijn reactie niet eens echt met die situatie te maken.
Wat mij helpt is accepteren dat ik dit niet meer kan veranderen, het zit heel diep. Maar tegelijkertijd me ook heel bewust zijn van die reflex. En dan denken "o ja, nu reageer ik weer vanuit een gevoel van angst dat in mijn jeugd ligt" en "het heeft niet met de situatie nu te maken"
Daarmee is dat gevoel niet weg, maar kan ik er wel iets makkelijker voor zorgen dat het me niet zoveel hindert.
vrijdag 21 december 2018 om 13:30
Ik ga het eens lezen. Schematherapie lijkt wel precies op zijn plek hier.
vrijdag 21 december 2018 om 17:57
Hii lieve Snow!
Herkenbaar. Gevolg van een opvoeding die niet klopt (iets met frustraties uitbesteden, parentificatie en narcisme van opvoeders. En van de onveiligheid door de eenzaamheid en het pesten van peers).
Wat mij helpt is:
1. Accepteren dat ik dit niet kan, een ander boos te zien zonder me schuldig te voelen. Ik laat de eis die ik mezelf opleg (dat ik dat toch zou moeten kunnen/nadenken over met welke therapie ik deze fout van mij uit kan wissen) varen.
2. Ik schakel 'hulp ego's' in. Bij mij zijn dat vrienden of lotgenoten van het zelfhulpgedoe die ik bel en met wie ik deel dat ik mij geraakt voel en ff bang ben. Ze hoeven niks te zeggen over de persoon die uitviel, ze hoeven me geen advies te geven. Eigenlijk hoeven ze niet zoveel - behalve mij en mijn gevoel serieus nemen. Daarna kan ik vaak zelf wel weer verder.
Herkenbaar. Gevolg van een opvoeding die niet klopt (iets met frustraties uitbesteden, parentificatie en narcisme van opvoeders. En van de onveiligheid door de eenzaamheid en het pesten van peers).
Wat mij helpt is:
1. Accepteren dat ik dit niet kan, een ander boos te zien zonder me schuldig te voelen. Ik laat de eis die ik mezelf opleg (dat ik dat toch zou moeten kunnen/nadenken over met welke therapie ik deze fout van mij uit kan wissen) varen.
2. Ik schakel 'hulp ego's' in. Bij mij zijn dat vrienden of lotgenoten van het zelfhulpgedoe die ik bel en met wie ik deel dat ik mij geraakt voel en ff bang ben. Ze hoeven niks te zeggen over de persoon die uitviel, ze hoeven me geen advies te geven. Eigenlijk hoeven ze niet zoveel - behalve mij en mijn gevoel serieus nemen. Daarna kan ik vaak zelf wel weer verder.
vrijdag 21 december 2018 om 18:32
Ach Snow, ik snap hem hoor. Ik denk ook dat schematherapie hier goed voor is.
Ik heb er ook nog last van, maar als ik er een gschema over maak kan ik het wat beter op zijn plek zetten. Dat is dan wel vaak achteraf, maar het helpt wel om als ik de gedachte/gevoelens heb en vanuit daar reageer, sneller duidelijk te maken aan mijn man dat dat niet de bedoeling was en waarom ik zo deed.
Ben me nu ook mentaal aan het voorbereiden, want man heeft vandaag te horen gekregen dat hij het niet geworden is mbt een promotie. Hij mag natuurlijk balen en chagerijnig zijn, en ik wil absoluut niet die ruimte van hem afpakken. Dus snap je echt.
edit: En nu zit ik me dus de hele middag al druk te maken om niks en al mijn valse overtuigingen langs te gaan, want manlief appt net dat hij eraan komt en alweer vrolijk is
Ik heb er ook nog last van, maar als ik er een gschema over maak kan ik het wat beter op zijn plek zetten. Dat is dan wel vaak achteraf, maar het helpt wel om als ik de gedachte/gevoelens heb en vanuit daar reageer, sneller duidelijk te maken aan mijn man dat dat niet de bedoeling was en waarom ik zo deed.
Ben me nu ook mentaal aan het voorbereiden, want man heeft vandaag te horen gekregen dat hij het niet geworden is mbt een promotie. Hij mag natuurlijk balen en chagerijnig zijn, en ik wil absoluut niet die ruimte van hem afpakken. Dus snap je echt.
edit: En nu zit ik me dus de hele middag al druk te maken om niks en al mijn valse overtuigingen langs te gaan, want manlief appt net dat hij eraan komt en alweer vrolijk is
vrijdag 21 december 2018 om 18:52
@Hanke, interessant dat je eerste tip is om het niet te willen veranderen. Interessant dat ik nu meteen denk dat je toch aan zulk onhandig gedrag van jezelf wil werken. Misschien is dat niet zo logisch. Misschien wil ik perfect worden? Maar ik denk wel dat ik wil proberen het aan te pakken, omdat ik gevoelsmatig niet zo enorm beïnvloedbaar wil zijn voor de bui van andere mensen. Wat betreft tip 2 zou ik niet weten hoe ik dat in de praktijk zou invullen.
De aanleiding voor dit topic was toen ik gisteren met m'n vriend in de auto zat en hij wat bozig werd omdat iemand op de weg nogal zat te klieren. Ik snap echt zijn bozigheid wel, maar zijn opmerkingen werden alleen door mij gehoord en ik kon er niks mee. Ik wilde eigenlijk het liefst uitstappen, weg uit de situatie. Maar om dan te gaan bellen of appen met iemand, ik zie dat niet zo voor me.
@LoVaKo, dat zou mij precies zo kunnen overkomen.
En dat g-schema ken ik ook, maar ik vind het moeilijk om dat op zulke situaties toe te passen. Het g-schema gaat vooral uit van je ratio en ja, ik snap best dat ik aan irrealistische doemscenario's denk.
De aanleiding voor dit topic was toen ik gisteren met m'n vriend in de auto zat en hij wat bozig werd omdat iemand op de weg nogal zat te klieren. Ik snap echt zijn bozigheid wel, maar zijn opmerkingen werden alleen door mij gehoord en ik kon er niks mee. Ik wilde eigenlijk het liefst uitstappen, weg uit de situatie. Maar om dan te gaan bellen of appen met iemand, ik zie dat niet zo voor me.
@LoVaKo, dat zou mij precies zo kunnen overkomen.
En dat g-schema ken ik ook, maar ik vind het moeilijk om dat op zulke situaties toe te passen. Het g-schema gaat vooral uit van je ratio en ja, ik snap best dat ik aan irrealistische doemscenario's denk.
vrijdag 21 december 2018 om 19:28
Ik merk dat ik de angst 'ik ben fout, ik doe het niet goed' voed door mezelf niet onvoorwaardelijk te accepteren. Juist door de radicale acceptatie komt er een dialectiek in beweging die me de ruimte geeft om te oefenen met anders te handelen. Op een manier die niet planbaar is, niet móet om mezelf te fixen maar veeleer eclectisch/pragmatisch van aard is. Ik ga lijken naar wat handiger kan. Vanuit mijn behoefte aan een kalm hoofd.
De ruimte die ik mezelf bied door 'te falen' geeft me gek genoeg meer 'ik-stevigheid' waardoor ik raar maar waar meer van mezelf en de ander kan hebben.
Wat ik feitelijk doe: ik verschuif de focus van gedachtencontrole naar zelfzorg. Zoals in die auto: ik ben bang dan/voel me verantwoordelijk voor andermans ergernis.
Ik ga vrijwel meteen een soort van bidden/mediteren waarbij ik mezelf de vraag stel: wat heb ik nu nodig? Vaak is dat een hand op mijn buik/mezelf geruststelling geven/evt appje naar iemand sturen dat ik even geraakt ben. Of ik zeg tegen mezelf dat ik er niks mee hoef met de ergernis van de ander. Ik hoef dat van hem of haar niet op te lossen.
Ik geef de strijd dat ik door zoiets niet geraakt mag zijn op. Maar tegelijk pas ik heel wat vaardigheden toe die me helpen te dealen met wat er speelt.
Wat ik vooral leer is om het niet alléén te doen (wel zélf, wél eigen verantwoordelijkheid). Dat mediteren is ook een vorm van het niet alleen te doen. Mijn wijze geest (lekker wazig maar het werkt voor mij) doet dan mee.
De ruimte die ik mezelf bied door 'te falen' geeft me gek genoeg meer 'ik-stevigheid' waardoor ik raar maar waar meer van mezelf en de ander kan hebben.
Wat ik feitelijk doe: ik verschuif de focus van gedachtencontrole naar zelfzorg. Zoals in die auto: ik ben bang dan/voel me verantwoordelijk voor andermans ergernis.
Ik ga vrijwel meteen een soort van bidden/mediteren waarbij ik mezelf de vraag stel: wat heb ik nu nodig? Vaak is dat een hand op mijn buik/mezelf geruststelling geven/evt appje naar iemand sturen dat ik even geraakt ben. Of ik zeg tegen mezelf dat ik er niks mee hoef met de ergernis van de ander. Ik hoef dat van hem of haar niet op te lossen.
Ik geef de strijd dat ik door zoiets niet geraakt mag zijn op. Maar tegelijk pas ik heel wat vaardigheden toe die me helpen te dealen met wat er speelt.
Wat ik vooral leer is om het niet alléén te doen (wel zélf, wél eigen verantwoordelijkheid). Dat mediteren is ook een vorm van het niet alleen te doen. Mijn wijze geest (lekker wazig maar het werkt voor mij) doet dan mee.
vrijdag 21 december 2018 om 19:35
zaterdag 22 december 2018 om 01:34
Grappig genoeg sluit de manier van Hanke volgens mij ook wel aan bij de schematherapie. De 'wijze geest' is daar de gezond volwassene die de kindmodus die getriggerd wordt helpt en vertelt dat het niet meer hoeft en dat je nu een volwassen mens met eigen keuzes bent. In zo'n situatie in de auto of in het openbaar vind ik het ook het moeilijkst, want je kunt je niet even terugtrekken. Ik probeer dan iets van een zacht vest te visualiseren, letterlijk verzachten dus. Om de eventuele kritische of straffende 'stem' (dat is een oudermodus) te smoren of om het kind geborgenheid te geven. Gaat wel makkelijker als ik niet tegelijkertijd met iemand hoef te praten.
zaterdag 22 december 2018 om 09:45
Wat je zou kunnen doen is goed proberen door te ademen en naar je buik te ademen in verhitte momenten.
De ademhaling is 1 van de beste manieren om bij jezelf te blijven.
Dus goede focus geven aan je ademhaling op triggermomenten kan goed helpen om verandering aan te brengen.
Normaal gesproken als een triggermoment of angstmoment ontstaat ben je geneigt ‘hoog’ te gaan ademen ( naar de borstkas) , schouders en nekspieren te spannen en ook de adem in te houden terwijl je wacht op het ‘schokmoment’.
Omdat je weet dat je bij je vriend in een veilige situatie zit kun je oefenen met je ademhaling en deze veel focus te geven zodra het bij jouw vriend even hoog oploopt. Je voelt de opbouw maar je gaat je aandacht naar je ademhaling brengen. Hij stokt ws in je keel. Ga bewust goed door blijven ademen, naar je buik toe. Je zult zeer ws weer gaan letten op je vriends reaktie maar je brengt gewoon je focus weer naar je ademhaling.
Dit kun je keer op keer op keer op keer blijven oefenen.
De ademhaling is de manier om meer bij jezelf te leren blijven
De ademhaling is 1 van de beste manieren om bij jezelf te blijven.
Dus goede focus geven aan je ademhaling op triggermomenten kan goed helpen om verandering aan te brengen.
Normaal gesproken als een triggermoment of angstmoment ontstaat ben je geneigt ‘hoog’ te gaan ademen ( naar de borstkas) , schouders en nekspieren te spannen en ook de adem in te houden terwijl je wacht op het ‘schokmoment’.
Omdat je weet dat je bij je vriend in een veilige situatie zit kun je oefenen met je ademhaling en deze veel focus te geven zodra het bij jouw vriend even hoog oploopt. Je voelt de opbouw maar je gaat je aandacht naar je ademhaling brengen. Hij stokt ws in je keel. Ga bewust goed door blijven ademen, naar je buik toe. Je zult zeer ws weer gaan letten op je vriends reaktie maar je brengt gewoon je focus weer naar je ademhaling.
Dit kun je keer op keer op keer op keer blijven oefenen.
De ademhaling is de manier om meer bij jezelf te leren blijven
