Psyche
alle pijlers
Chagrijn/boosheid niet op jezelf betrekken
vrijdag 21 december 2018 om 08:43
Vanaf jonge leeftijd heb ik geleerd dat als mensen chagrijnig of boos zijn, dat dat dan op de één of andere manier aan mij ligt. Op school werd ik gepest en bij een verkeerd woord (wat altijd weer wat anders was) kreeg ik er weer van langs.
Ik heb al veel jaren therapie gehad en ik ben heel ver gekomen (nu trouwens geen therapie meer). Maar er zijn nog steeds dingen waarvan ik ineens opmerk dat ze niet normaal zijn. Zo voel ik me nog steeds schuldig en verantwoordelijk als iemand boos is of een keertje chagrijnig. Gelukkig heb ik weinig van zulke mensen om me heen.
Ik heb al veel jaren therapie gehad en ik ben heel ver gekomen (nu trouwens geen therapie meer). Maar er zijn nog steeds dingen waarvan ik ineens opmerk dat ze niet normaal zijn. Zo voel ik me nog steeds schuldig en verantwoordelijk als iemand boos is of een keertje chagrijnig. Gelukkig heb ik weinig van zulke mensen om me heen.
anoniem_348386 wijzigde dit bericht op 10-08-2019 23:33
30.68% gewijzigd
zaterdag 22 december 2018 om 09:55
@Hanke: ik hoop dat ik daar ook kom, naar die mate van zelfacceptatie. Ik kan het meestal achteraf wel, tenminste, accepteren waar het vandaan komt. Maar meteen daarna ben ik weer kritisch naar mezelf.
We blijven oefenen. Ik vind het wel een mooi uitgangspunt, heel mooi zelfs! Ik ga er eens met mijn man over praten
@Snow: bij dat autovoorbeeld, lukt het je om er later op terug te komen bij je vriend? Of vind je achteraf nog steeds dat het jouw schuld is? (Of op een andere manier: dat het jouw probleem is dus je eigen schuld).
Dat laatste is iets waar ik zelf mee worstel. Ik wil graag ook van man begrip voor mijn problemen, maar wil hem niet opzadelen met mijn problemen omdat ik daar verantwoordelijk voor ben. Ik vind vaak dat ik hem niet kan vragen rekening te houden met mijn verkeerde gedachten. Aan de andere kant voel ik me weer gekwetst als hij dat niet doet. Het is een heel proces waar we nu net inzitten, omdat ik nu meer bij mijn gevoel zit dan voorheen, wat ik vaak 'stom' vind want boos worden is veel makkelijker dan schuld, angst, kwetsbaarheid. Manlief gaat af en toe mee naar psych en dat helpt wel, voor ons beiden om beter te communiceren
We blijven oefenen. Ik vind het wel een mooi uitgangspunt, heel mooi zelfs! Ik ga er eens met mijn man over praten
@Snow: bij dat autovoorbeeld, lukt het je om er later op terug te komen bij je vriend? Of vind je achteraf nog steeds dat het jouw schuld is? (Of op een andere manier: dat het jouw probleem is dus je eigen schuld).
Dat laatste is iets waar ik zelf mee worstel. Ik wil graag ook van man begrip voor mijn problemen, maar wil hem niet opzadelen met mijn problemen omdat ik daar verantwoordelijk voor ben. Ik vind vaak dat ik hem niet kan vragen rekening te houden met mijn verkeerde gedachten. Aan de andere kant voel ik me weer gekwetst als hij dat niet doet. Het is een heel proces waar we nu net inzitten, omdat ik nu meer bij mijn gevoel zit dan voorheen, wat ik vaak 'stom' vind want boos worden is veel makkelijker dan schuld, angst, kwetsbaarheid. Manlief gaat af en toe mee naar psych en dat helpt wel, voor ons beiden om beter te communiceren
zaterdag 22 december 2018 om 16:12
@Hanke, dank je wel voor je uitgebreide uitleg. Ik snap het.
@Verbinder, concentreren op de ademhaling lukt me nooit zo goed, maar bij sommigen werkt het inderdaad heel goed. Ik probeer in plaats daarvan wel eens een lastige rekensom te doen (bijvoorbeeld bij de tandarts), hoeveel is 293 x 284? Dat kan ik in zulke situaties ook wel eens uitproberen.
@LoVaKo. Omdat ik zo in dat gevoel bleef in de auto, heb ik het meteen gezegd tegen m'n vriend. Ook dat ik snap dat hij zich gewoon even moet uiten en dat het inderdaad een klier was, die andere chauffeur. Maar dat ik eigenlijk gewoon uit de auto wilde. Ik kan dat allemaal heel kalm vertellen, alsof ik gewoon even zeg hoe het met de patiënt gaat, terwijl het in mijn hoofd dan echt een warboel is. Meestal hebben we het er niet op dat moment over, hoor. Ik vind het echt heel irritant van mezelf als er iets is en ineens gaat het over mijn gedoe.
Over de schuldvraag, ik voel me dan nog steeds schuldig ja. Als ik niet in de auto had gezeten, had hij muziek aan kunnen zetten of zich helemaal kunnen laten gaan. Ik hou van hem en ik weet dat hij van mij houdt en we zijn al heel veel jaar samen, en toch voelt het dan zo dat ik in de weg zit of dat ik iets vervelends vervelender maak.
Ik vind het sowieso mijn schuld of verantwoordelijkheid dat ik me altijd zo aangesproken voel bij agressie. Vroeger thuis liep ik altijd op eierschalen, ik wil absoluut niet dat m'n vriend dat doet bij mij.
Ik vind boos worden trouwens heel moeilijk. Wat fijn dat je man af en toe meegaat naar de psych. Dat kan inderdaad erg helpen om elkaars patronen te begrijpen. Hopelijk komen jullie een heel stuk verder.
@Verbinder, concentreren op de ademhaling lukt me nooit zo goed, maar bij sommigen werkt het inderdaad heel goed. Ik probeer in plaats daarvan wel eens een lastige rekensom te doen (bijvoorbeeld bij de tandarts), hoeveel is 293 x 284? Dat kan ik in zulke situaties ook wel eens uitproberen.
@LoVaKo. Omdat ik zo in dat gevoel bleef in de auto, heb ik het meteen gezegd tegen m'n vriend. Ook dat ik snap dat hij zich gewoon even moet uiten en dat het inderdaad een klier was, die andere chauffeur. Maar dat ik eigenlijk gewoon uit de auto wilde. Ik kan dat allemaal heel kalm vertellen, alsof ik gewoon even zeg hoe het met de patiënt gaat, terwijl het in mijn hoofd dan echt een warboel is. Meestal hebben we het er niet op dat moment over, hoor. Ik vind het echt heel irritant van mezelf als er iets is en ineens gaat het over mijn gedoe.
Over de schuldvraag, ik voel me dan nog steeds schuldig ja. Als ik niet in de auto had gezeten, had hij muziek aan kunnen zetten of zich helemaal kunnen laten gaan. Ik hou van hem en ik weet dat hij van mij houdt en we zijn al heel veel jaar samen, en toch voelt het dan zo dat ik in de weg zit of dat ik iets vervelends vervelender maak.
Ik vind het sowieso mijn schuld of verantwoordelijkheid dat ik me altijd zo aangesproken voel bij agressie. Vroeger thuis liep ik altijd op eierschalen, ik wil absoluut niet dat m'n vriend dat doet bij mij.
Ik vind boos worden trouwens heel moeilijk. Wat fijn dat je man af en toe meegaat naar de psych. Dat kan inderdaad erg helpen om elkaars patronen te begrijpen. Hopelijk komen jullie een heel stuk verder.
zaterdag 22 december 2018 om 17:18
Als mensen negatief gaan doen in mijn omgeving, dan komt die negativiteit best wel hard bij mij binnen, ook al is het niet gericht op mij. Ik visualiseer me dan dat ik een schild om mezelf heen drapeer, zodat die negativiteit op mij afketst en ik wat minder daardoor geraakt wordt. Werkt aardig al zeg ik het zelf 
.
.
