Psyche
alle pijlers
Chronisch boos?
maandag 23 december 2019 om 15:51
Ik weet niet goed waar ik beginnen moet.
Mijn leven is gevoelsmatig een chaos en eigenlijk al jaren.
Ik twijfelde of ik het topic moest plaatsen in de relatie pijler of hier omdat de zaken door elkaar lopen.
Kort samengevat zit ik 'gevangen' in een slecht huwelijk. Dit erkennen is voor mij al een grote stap want ik heb jaren gelogen tegen mijzelf dat t wel mee viel en het vast allemaal goed zou komen.
Ik ben een vrouw van begin 30, run vrijwel alleen ons jonge gezin, woonachtig in het buiteland dus geen sociaal vangnet qua opvang voor de kinderen of andere hulp, man heeft drukke baan en is al jaren depressief/overspannen en ik inmiddels ook. Bij hem kan ik dus niet aankloppen, ik heb 't herhaaldelijk geprobeert maar hij heeft geen oren naar mijn issues.
Er valt zoveel te vertellen maar ik had mij voorgenomen 't kort te houden.
Ik heb enorme last van woede aanvallen waarbij ik (uit 't niets, bij de zoveelste irritatie) buitenproportioneel ontploft. Vijf minuten van te voren lijkt 't alsof ik nog alles onder controle heb en even later is 't huis te klein.
Als 't kon zou ik in therapie gaan maar die mogelijkheid heb ik hier niet.
Wellicht zijn er mensen die dit herkennen? Zowel die woede aanvallen als het vastzitten in een slecht huwelijk waar je niet zo 1,2, 3 uit weg kan.
Alvast bedankt voor jullie reacties.
Mijn leven is gevoelsmatig een chaos en eigenlijk al jaren.
Ik twijfelde of ik het topic moest plaatsen in de relatie pijler of hier omdat de zaken door elkaar lopen.
Kort samengevat zit ik 'gevangen' in een slecht huwelijk. Dit erkennen is voor mij al een grote stap want ik heb jaren gelogen tegen mijzelf dat t wel mee viel en het vast allemaal goed zou komen.
Ik ben een vrouw van begin 30, run vrijwel alleen ons jonge gezin, woonachtig in het buiteland dus geen sociaal vangnet qua opvang voor de kinderen of andere hulp, man heeft drukke baan en is al jaren depressief/overspannen en ik inmiddels ook. Bij hem kan ik dus niet aankloppen, ik heb 't herhaaldelijk geprobeert maar hij heeft geen oren naar mijn issues.
Er valt zoveel te vertellen maar ik had mij voorgenomen 't kort te houden.
Ik heb enorme last van woede aanvallen waarbij ik (uit 't niets, bij de zoveelste irritatie) buitenproportioneel ontploft. Vijf minuten van te voren lijkt 't alsof ik nog alles onder controle heb en even later is 't huis te klein.
Als 't kon zou ik in therapie gaan maar die mogelijkheid heb ik hier niet.
Wellicht zijn er mensen die dit herkennen? Zowel die woede aanvallen als het vastzitten in een slecht huwelijk waar je niet zo 1,2, 3 uit weg kan.
Alvast bedankt voor jullie reacties.
maandag 23 december 2019 om 16:06
Ik wilde zeggen dat je het probleem bij de oorzaak moet aanpakken, maar je kan dus niet 1,2,3 weg.
Ben je altijd zo licht ontvlambaar geweest? Of is dit iets wat je de laatste jaren hebt ontwikkelt? Aangezien je dus niet kan scheiden o.i.d. zou je allereerst aan je zelfbeheersing kunnen werken. Ga desnoods naar een andere ruimte en sla met een kussen tegen de muur, maar val anderen niet met dit gedrag lastig. Waarom kan je niet in therapie? Voor zover ik weet is er in bijna ieder land de mogelijkheid om in therapie te gaan..
Ben je altijd zo licht ontvlambaar geweest? Of is dit iets wat je de laatste jaren hebt ontwikkelt? Aangezien je dus niet kan scheiden o.i.d. zou je allereerst aan je zelfbeheersing kunnen werken. Ga desnoods naar een andere ruimte en sla met een kussen tegen de muur, maar val anderen niet met dit gedrag lastig. Waarom kan je niet in therapie? Voor zover ik weet is er in bijna ieder land de mogelijkheid om in therapie te gaan..
maandag 23 december 2019 om 16:07
Wil je in jouw huwelijk blijven en in dat land?
Zo niet zou ik een concreet plan gaan opstellen. Hoe je weg kunt, wat daarvoor nodig is, waar je heen kunt etc. Hoe het zit met de kinderen, met werk als je terug bent etc. Nu lijk je vast te zitten in emoties, heel begrijpelijk, maar ze helpen je niet verder. Is er iemand met wie je van gedachten kunt wisselen? Via skype bijvoorbeeld?
Zo niet zou ik een concreet plan gaan opstellen. Hoe je weg kunt, wat daarvoor nodig is, waar je heen kunt etc. Hoe het zit met de kinderen, met werk als je terug bent etc. Nu lijk je vast te zitten in emoties, heel begrijpelijk, maar ze helpen je niet verder. Is er iemand met wie je van gedachten kunt wisselen? Via skype bijvoorbeeld?
maandag 23 december 2019 om 16:25
Ik ken héél boze gevoelens vanuit langdurig mijn grenzen laten overschrijden. Ik had geen woedeaanvallen maar voelde wel van alles. Het heeft geholpen alsnog aandacht te besteden aan mijn grenzen en gevoelens.
Mijn situatie en de oorzaak waren vele malen simpeler.
Jij moet weer de regie gaan nemen over je leven.
Mijn situatie en de oorzaak waren vele malen simpeler.
Jij moet weer de regie gaan nemen over je leven.
•
maandag 23 december 2019 om 16:38
Frizz schreef: ↑23-12-2019 16:25Ik ken héél boze gevoelens vanuit langdurig mijn grenzen laten overschrijden. Ik had geen woedeaanvallen maar voelde wel van alles. Het heeft geholpen alsnog aandacht te besteden aan mijn grenzen en gevoelens.
Mijn situatie en de oorzaak waren vele malen simpeler.
Jij moet weer de regie gaan nemen over je leven.
Ja, herkenbaar. Dat heb ik ook gehad, ook uit een gevoel van machteloosheid, zoals meds hierboven ook schrijft.
To, probeer uit die emotie te komen en dingen concreet aan te pakken, begin met kleine stappen desnoods.
maandag 23 december 2019 om 18:21
dinsdag 24 december 2019 om 09:21
Kan best dat je in feite veel frustratie ondergaat en daardoor chronische stress waardoor je zenuwstelsel op ontploffen staat. Meestal bouwt zoiets zich in het begin van de dag ongemerkt op. De eerste drie kleine dingetjes weet je dan te overwinnen als "tegenslag" maar bij de vierde stijgt het bloed je naar het hoofd, kan je niet meer denken en kies je voor de aanval of voor de vlucht.
Dat gebeurt automatisch als je overspoeld wordt door stresshormonen maar dat kent slechts een vrij korte tijd; daarna is dat uitgewoed moet je een andere reactie kiezen om er permanent mee om te kunnen gaan en kennelijk lukt dat je niet.
Dat gebeurt automatisch als je overspoeld wordt door stresshormonen maar dat kent slechts een vrij korte tijd; daarna is dat uitgewoed moet je een andere reactie kiezen om er permanent mee om te kunnen gaan en kennelijk lukt dat je niet.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 24 december 2019 om 09:52
woensdag 25 december 2019 om 05:42
Dank jullie wel voor jullie berichten.
Hulp zoeken. Ja inderdaad en zeker voor de kinderen. Vandaar ook dit topic alleen zie ik door het bos de bomen niet meer.
Online therapie zal ik mij in verdiepen. Een paar jaar terug heb ik tijdens een lange vakantie in Nederland wel wat therapie sessies gehad, die heel veel nieuwe inzichten brachten. Terug hier heb ik geprobeerd het door te zetten via Skype maar dat was toch een stuk minder fijn dan face to face.
Verstandelijk weet ik dat ik hier z.s.m. Weg moet, uit dit huwelijk, ten allereerste voor de kinderen. Maar ergens vind ik het heel moeilijk om 't leven wat ik hier heb opgebouwd en waarvoor ik zoveel heb geïnvesteerd (10 jaar van mijn leven) om het op te geven en weg te gooien en weer helemaal opnieuw te beginnen in Nederland.
Een deel van mij houd ook wel van mijn man en denkt dat als ik maar zelf de betere ben of de situatie veranderd (hij een andere baan bijv. Waardoor hij meer betrokken zal zijn en minder afwezig) dat ons huwelijk dan misschien wel bijtrekt.
Hulp zoeken. Ja inderdaad en zeker voor de kinderen. Vandaar ook dit topic alleen zie ik door het bos de bomen niet meer.
Online therapie zal ik mij in verdiepen. Een paar jaar terug heb ik tijdens een lange vakantie in Nederland wel wat therapie sessies gehad, die heel veel nieuwe inzichten brachten. Terug hier heb ik geprobeerd het door te zetten via Skype maar dat was toch een stuk minder fijn dan face to face.
Verstandelijk weet ik dat ik hier z.s.m. Weg moet, uit dit huwelijk, ten allereerste voor de kinderen. Maar ergens vind ik het heel moeilijk om 't leven wat ik hier heb opgebouwd en waarvoor ik zoveel heb geïnvesteerd (10 jaar van mijn leven) om het op te geven en weg te gooien en weer helemaal opnieuw te beginnen in Nederland.
Een deel van mij houd ook wel van mijn man en denkt dat als ik maar zelf de betere ben of de situatie veranderd (hij een andere baan bijv. Waardoor hij meer betrokken zal zijn en minder afwezig) dat ons huwelijk dan misschien wel bijtrekt.
woensdag 25 december 2019 om 05:56
De woede aanvallen die ik de laatste jaren heb had ik voorheen niet. Ik stond zeker niet te boek als lichtonvlambaar.
Wel heb ik inmiddels het besef dat ik emotioneel onder ontwikkeld ben. Ik ben heel goed in het ontkennen van bepaalde gevoelens voor mijzelf en ze dus niet te voelen. Als ik ze wel toelaat of ze overvallen mij, zoals met die woede uitbarstingen, dan kan ik niet volwassen mee omgaan. Dan is 't gevoel zo heftig dat ik bijna kinderachtig en impulsief ermee omga. Heel vervelend.
Ook in de omgang met de kinderen loop ik er soms tegen aan dat ik 't heel lastig vind om met hun gevoelens om te gaan op een juiste manier. Ik heb altijd geleerd om bepaald gevoel weg te wuiven of 't werd genegeerd of je huilde even en dan was 't klaar. Inmiddels heb ik geleerd dat dat niet hoort en zinnen zeggen als " het valt wel mee", " trek het je niet aan straks kan je er om lachen" etc niet de juiste reacties zijn.
Deze dingen dragen er overigens wel bij dat ik dus een groot deel vd onze problemen bij mijzelf leg en vaak denk dat als ik maar normaal word het allemaal beter word. Tegertijd kan ik ook weer woest en verdrietig worden om de situatie waarin ik zit en hoe ik word behandeld door mijn man en ben ik vooral boos op hem en leg ik daar ook een groot deel vd oorzaak.
Om vervolgens weer tegen mijzelf te zeggen dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn keuzes en leven en hoe een ander mij kan behandelen.
Maar dan trek ik weer 't parallel met hoe een stressvolle, nare werkomgeving iemand ook overspannen en ziek kunnen maken tot een niveau dat iemand zich niet meer terug herkend..
Heel tegenstrijdig dus. Ik weet niet of jullie mij nog kunnen volgen. De
woensdag 25 december 2019 om 05:58
Ja je hebt gelijk maar ik ben bang voor de gevolgen als ik mijn biezen pak en ga.. Bang voor spijt, bang voor een leven die wellicht nog zwaarder is.. Etc
woensdag 25 december 2019 om 05:59
Bedankt voor je reactie.Frizz schreef: ↑23-12-2019 16:25Ik ken héél boze gevoelens vanuit langdurig mijn grenzen laten overschrijden. Ik had geen woedeaanvallen maar voelde wel van alles. Het heeft geholpen alsnog aandacht te besteden aan mijn grenzen en gevoelens.
Mijn situatie en de oorzaak waren vele malen simpeler.
Jij moet weer de regie gaan nemen over je leven.
De regie nemen probeer ik elke keer opnieuw. Dat gaat dan een paar dagen of een week of goed tot ik weer een trigger krijg.
woensdag 25 december 2019 om 06:03
Als ik boos ben ben ik echt woest. Als de woede weg ebt komen de gevoelens van schaamte en zelfhaat en al 't andere ten gevolgen van mijn uitbarsting die ik natuurlijk onnaccceptabel vind van mijzelf.viva-amber schreef: ↑25-12-2019 05:47Je beantwoord elke tip met ja-maar.....blijkbaar ben je nog niet boos genoeg.
Daarna probeer ik 't weer te vergoelijken of mezelf te troosten en beterschap te beloven en dan gaat 't na een tijdje weer fout.
Het is zoiets denk ik.
