Psyche
alle pijlers
Chronisch boos?
maandag 23 december 2019 om 15:51
Ik weet niet goed waar ik beginnen moet.
Mijn leven is gevoelsmatig een chaos en eigenlijk al jaren.
Ik twijfelde of ik het topic moest plaatsen in de relatie pijler of hier omdat de zaken door elkaar lopen.
Kort samengevat zit ik 'gevangen' in een slecht huwelijk. Dit erkennen is voor mij al een grote stap want ik heb jaren gelogen tegen mijzelf dat t wel mee viel en het vast allemaal goed zou komen.
Ik ben een vrouw van begin 30, run vrijwel alleen ons jonge gezin, woonachtig in het buiteland dus geen sociaal vangnet qua opvang voor de kinderen of andere hulp, man heeft drukke baan en is al jaren depressief/overspannen en ik inmiddels ook. Bij hem kan ik dus niet aankloppen, ik heb 't herhaaldelijk geprobeert maar hij heeft geen oren naar mijn issues.
Er valt zoveel te vertellen maar ik had mij voorgenomen 't kort te houden.
Ik heb enorme last van woede aanvallen waarbij ik (uit 't niets, bij de zoveelste irritatie) buitenproportioneel ontploft. Vijf minuten van te voren lijkt 't alsof ik nog alles onder controle heb en even later is 't huis te klein.
Als 't kon zou ik in therapie gaan maar die mogelijkheid heb ik hier niet.
Wellicht zijn er mensen die dit herkennen? Zowel die woede aanvallen als het vastzitten in een slecht huwelijk waar je niet zo 1,2, 3 uit weg kan.
Alvast bedankt voor jullie reacties.
Mijn leven is gevoelsmatig een chaos en eigenlijk al jaren.
Ik twijfelde of ik het topic moest plaatsen in de relatie pijler of hier omdat de zaken door elkaar lopen.
Kort samengevat zit ik 'gevangen' in een slecht huwelijk. Dit erkennen is voor mij al een grote stap want ik heb jaren gelogen tegen mijzelf dat t wel mee viel en het vast allemaal goed zou komen.
Ik ben een vrouw van begin 30, run vrijwel alleen ons jonge gezin, woonachtig in het buiteland dus geen sociaal vangnet qua opvang voor de kinderen of andere hulp, man heeft drukke baan en is al jaren depressief/overspannen en ik inmiddels ook. Bij hem kan ik dus niet aankloppen, ik heb 't herhaaldelijk geprobeert maar hij heeft geen oren naar mijn issues.
Er valt zoveel te vertellen maar ik had mij voorgenomen 't kort te houden.
Ik heb enorme last van woede aanvallen waarbij ik (uit 't niets, bij de zoveelste irritatie) buitenproportioneel ontploft. Vijf minuten van te voren lijkt 't alsof ik nog alles onder controle heb en even later is 't huis te klein.
Als 't kon zou ik in therapie gaan maar die mogelijkheid heb ik hier niet.
Wellicht zijn er mensen die dit herkennen? Zowel die woede aanvallen als het vastzitten in een slecht huwelijk waar je niet zo 1,2, 3 uit weg kan.
Alvast bedankt voor jullie reacties.
woensdag 25 december 2019 om 06:11
Wanneer je geen therapie aan gaat omdat je video bellen vervelend vindt dan ben je excuses aan het verzinnen, daarbij weet je hier dood leuk te schrijven dat je man maar moet veranderen en ook van baan. Jij bent verantwoordelijk voor jouw onredelijke boze aanvallen, niet je man of de omstandigheden want ook daar kan je uit maar dat wil je ook niet. Kortom je kan niets, je wil niets en anderen moeten jouw probleem oplossen. Op elk advies wat niet in dat straatje past komt een ja maar...Je bent een excuus truus.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 25 december 2019 om 06:25
Je kinderen moeten jouw woedeaanvallen steeds ondergaan omdat jij Skypen "minder fijn" vindt?SomberSoet schreef: ↑25-12-2019 05:42. Terug hier heb ik geprobeerd het door te zetten via Skype maar dat was toch een stuk minder fijn dan face to face.
woensdag 25 december 2019 om 07:03
Nee. Ik ga internettherapie wel een kans geven. Geen ervaring mee.
Mijn andere therapie was niet hieraan gerelateerd en vond ik live heel fijn. Via Skype werkte het toen niet.
woensdag 25 december 2019 om 07:09
viva-amber schreef: ↑25-12-2019 06:11Wanneer je geen therapie aan gaat omdat je video bellen vervelend vindt dan ben je excuses aan het verzinnen, daarbij weet je hier dood leuk te schrijven dat je man maar moet veranderen en ook van baan. Jij bent verantwoordelijk voor jouw onredelijke boze aanvallen, niet je man of de omstandigheden want ook daar kan je uit maar dat wil je ook niet. Kortom je kan niets, je wil niets en anderen moeten jouw probleem oplossen. Op elk advies wat niet in dat straatje past komt een ja maar...Je bent een excuus truus.
Niks moet.. Ik schrijf mijn gedachten op.. De tegenstrijdigheden die ik ervaar.
Kijk ik weet dat dit bij een forum hoort.. Het ongenuanceerde.. Maar 'ga maar even scheiden en remigreren terwijl je een jong gezin hebt' klinkt wellicht als een logische stap, Maar ik ben bang voor een uitkomst die nog minder fraai is..
Mijn man kennende zal 't een grote vechtscheiding worden over de hoofden van de kinderen of wellicht houd hij ze hier (ik heb serieus overwogen om bijv alvast terug te gaan en mijn leven op de rit te krijgen, voor zover mogelijk, zodat mijn kinderen hun schooljaar hier kunnen afmaken maar ik kan mijn man niet vertrouwen dat hij ze daarna laat gaan. Er speelt meer dan wat ik allemaal heb opgeschreven.
Ik overzie 't niet meer goed.
Stap 1 therapie.
woensdag 25 december 2019 om 07:27
In wat voor land zit je? Als je veel geïnvesteerd hebt en daar ook een baan en sociaal vangnet hebt, is blijven dan geen optie?
Of misschien wel de enige optie.
Want de kinderen in een vechtscheiding 'meenemen' uit hun land van herkomst, is dan eigenlijk ontvoering...
Het begint bij jou. Jij moet jezelf weer enigszins op de rit zien te krijgen. Dan je relatie. Je geeft aan dat je ergens nog wel van je man houdt. Dat is mooi, want dat betekent dat als er dingen verbeteren, jullie misschien niet uit elkaar hoeven, maar je kunt niet aan je relatie werken als jij zo overspannen en woedend bent. Dus daar beginnen.
Of misschien wel de enige optie.
Want de kinderen in een vechtscheiding 'meenemen' uit hun land van herkomst, is dan eigenlijk ontvoering...
Het begint bij jou. Jij moet jezelf weer enigszins op de rit zien te krijgen. Dan je relatie. Je geeft aan dat je ergens nog wel van je man houdt. Dat is mooi, want dat betekent dat als er dingen verbeteren, jullie misschien niet uit elkaar hoeven, maar je kunt niet aan je relatie werken als jij zo overspannen en woedend bent. Dus daar beginnen.
woensdag 25 december 2019 om 07:59
Ik zou het niet te lang uitstellen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 28 december 2019 om 10:20
Je woont en werkt er al tien jaar, waarom heb je dan geen sociaal netwerk? En waarom zou je teruggaan naar Nederland? Je hebt daar kinderen gekregen met hun vader, ik vind niet dat je het kunt maken om die kinderen hun vader te ontnemen door ze mee te nemen naar een ander land. Dus bouw daar aan je netwerk, zoek een eigen plek, ga scheiden en leef dus daar je leven met je kinderen die ook gewoon naar hun vader gaan.
Is eerst relatietherapie nog een optie trouwens?
Is eerst relatietherapie nog een optie trouwens?
