Psyche
alle pijlers
De biechtstoel
donderdag 16 oktober 2008 om 22:38
Hierbij alweer een gloednieuw biechttopic!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
anoniem_30197 wijzigde dit bericht op 18-12-2009 20:38
Reden: Link aangepast
Reden: Link aangepast
% gewijzigd
vrijdag 21 augustus 2009 om 00:38
Vivabiecht 00.27: ik zie je!
Op mij wordt op het forum ook lang niet altijd gereageerd. Ik denk inderdaad omdat er zoveel geschreven wordt, dat men onmogelijk op alles kan reageren. En soms heeft men gewoon niks met het betreffende onderwerp.
Soms vind ik dat ook een beetje vervelend. Op momenten dat ik er last van heb (is lang niet altijd), maak ik er soms een beetje een sport van. Het is namelijk een aantal keren gebeurd dat ik de laatste reactie in een topic was, en er dan in dat topic niets meer gebeurde. Dus nu heb ik er voor mijzelf een soort van grapje van gemaakt, om iedere keer als ik een reactie plaats, te kijken of ik weer een topic heb "doodgemaakt".
Op mij wordt op het forum ook lang niet altijd gereageerd. Ik denk inderdaad omdat er zoveel geschreven wordt, dat men onmogelijk op alles kan reageren. En soms heeft men gewoon niks met het betreffende onderwerp.
Soms vind ik dat ook een beetje vervelend. Op momenten dat ik er last van heb (is lang niet altijd), maak ik er soms een beetje een sport van. Het is namelijk een aantal keren gebeurd dat ik de laatste reactie in een topic was, en er dan in dat topic niets meer gebeurde. Dus nu heb ik er voor mijzelf een soort van grapje van gemaakt, om iedere keer als ik een reactie plaats, te kijken of ik weer een topic heb "doodgemaakt".
vrijdag 21 augustus 2009 om 00:42
[quote]Verana schreef op 21 augustus 2009 @ 00:38:
Vivabiecht 00.27: ik zie je!
Op mij wordt op het forum ook lang niet altijd gereageerd. Ik denk inderdaad omdat er zoveel geschreven wordt, dat men onmogelijk op alles kan reageren. En soms heeft men gewoon niks met het betreffende onderwerp.
Soms vind ik dat ook een beetje vervelend. Op momenten dat ik er last van heb (is lang niet altijd), maak ik er soms een beetje een sport van. Het is namelijk een aantal keren gebeurd dat ik de laatste reactie in een topic was, en er dan in dat topic niets meer gebeurde. Dus nu heb ik er voor mijzelf een soort van grapje van gemaakt, om iedere keer als ik een reactie plaats, te kijken of ik weer een topic heb "doodgemaakt".
[/quot
herkenbaar,ik ben kampioen topicdoder,reageer altijd als de discussie net ten einde is....
Maar komt gewoon omdat ik altijd te laat inlog(heb nml een echt leven naast het forum )
Vivabiecht 00.27: ik zie je!
Op mij wordt op het forum ook lang niet altijd gereageerd. Ik denk inderdaad omdat er zoveel geschreven wordt, dat men onmogelijk op alles kan reageren. En soms heeft men gewoon niks met het betreffende onderwerp.
Soms vind ik dat ook een beetje vervelend. Op momenten dat ik er last van heb (is lang niet altijd), maak ik er soms een beetje een sport van. Het is namelijk een aantal keren gebeurd dat ik de laatste reactie in een topic was, en er dan in dat topic niets meer gebeurde. Dus nu heb ik er voor mijzelf een soort van grapje van gemaakt, om iedere keer als ik een reactie plaats, te kijken of ik weer een topic heb "doodgemaakt".
[/quotherkenbaar,ik ben kampioen topicdoder,reageer altijd als de discussie net ten einde is....
Maar komt gewoon omdat ik altijd te laat inlog(heb nml een echt leven naast het forum )
vrijdag 21 augustus 2009 om 00:42
Ja zo voelt het dan wel Verana!
En Babsjuh en Mormeltje jullie hebben ook wel gelijk. Maar soms wil je ook gewoon een stem hebben! Ik zit natuurlijk niet voor niks op dit forum en als ik me dan een beetje depri voel dan trek ik het me gewoon teveel aan.
( ik ben ook van de 23.42 post)
En misschien ben ik wel een enorme zeikerd hoor, maar zo voel ik het gewoon
En Babsjuh en Mormeltje jullie hebben ook wel gelijk. Maar soms wil je ook gewoon een stem hebben! Ik zit natuurlijk niet voor niks op dit forum en als ik me dan een beetje depri voel dan trek ik het me gewoon teveel aan.
( ik ben ook van de 23.42 post)
En misschien ben ik wel een enorme zeikerd hoor, maar zo voel ik het gewoon
vrijdag 21 augustus 2009 om 00:46
Ik biecht op dat ik soms door de gedragsstoornis van mijn dochter zo boos op haar ben dat ik de meest lelijke dingen roep. En dat ik weet dat het kind er allemaal niets aan kan doen. Dat ik weet dat het kind zichzelf zo verschrikkelijk in de weg zit. Dat ik weet dat het kind zelf weet hoe 'vervelend' het is. En toch reageer ik dan soms vooral menselijk en dus onaardig, in plaats van pedagogisch verantwoord. En dus doen we elkaar pijn terwijl we alleen maar van elkaar willen houden en elkaar zó liefhebben. Dat ik schreeuw om hulp hierbij maar dat het allemaal zo godvergeten teringlang duurt voordat je in dit land aandacht krijgt als je beleefd blijft.
Dat ik mijn kindje wil begrijpen. Wil helpen. En er een gezonde relatie mee wil opbouwen.
Dat ik onmacht voel. En dat is de ergste, meest onbeheersbare emotie.
En daar ben ik dan ook nog eens woest over.
Dat ik mijn kindje wil begrijpen. Wil helpen. En er een gezonde relatie mee wil opbouwen.
Dat ik onmacht voel. En dat is de ergste, meest onbeheersbare emotie.
En daar ben ik dan ook nog eens woest over.
vrijdag 21 augustus 2009 om 00:49
quote:Vivabiecht schreef op 21 augustus 2009 @ 00:10:
Ik ben eenzaam, zo gruwelijk eenzaam. In gezelschap, alleen. Ik ben een onmogelijk iemand, te lastig, voor mijzelf en voor anderen. Nooit iemands beste vriendin, niemands kind, niemands geliefde. Niet eens mijn eigen nummer 1.
De pijn snijdt soms als een mes in mijn ziel. Ik ben te moeilijk, te ongrijpbaar, een te lastig project. En ik kan mensen geeneens ongelijk geven.
Nou, dat was het wel. Het doet er ook zo weinig toe. Een forum, ach. In het echte leven luistert er niemand en een digitaal oor vind ik zo fake.
Nevermind.Dit had zooo mijn verhaal kunnen zijn:(
Ik ben eenzaam, zo gruwelijk eenzaam. In gezelschap, alleen. Ik ben een onmogelijk iemand, te lastig, voor mijzelf en voor anderen. Nooit iemands beste vriendin, niemands kind, niemands geliefde. Niet eens mijn eigen nummer 1.
De pijn snijdt soms als een mes in mijn ziel. Ik ben te moeilijk, te ongrijpbaar, een te lastig project. En ik kan mensen geeneens ongelijk geven.
Nou, dat was het wel. Het doet er ook zo weinig toe. Een forum, ach. In het echte leven luistert er niemand en een digitaal oor vind ik zo fake.
Nevermind.Dit had zooo mijn verhaal kunnen zijn:(
vrijdag 21 augustus 2009 om 00:51
quote:Vivabiecht schreef op 21 augustus 2009 @ 00:42:
Ja zo voelt het dan wel Verana!
En Babsjuh en Mormeltje jullie hebben ook wel gelijk. Maar soms wil je ook gewoon een stem hebben! Ik zit natuurlijk niet voor niks op dit forum en als ik me dan een beetje depri voel dan trek ik het me gewoon teveel aan.
( ik ben ook van de 23.42 post)
En misschien ben ik wel een enorme zeikerd hoor, maar zo voel ik het gewoon
Och meis toch.... dan schrijf je dat, en je kijkt en je kijkt en je F5-toets raakt haast versleten en dan schrijft er nog iemand kort na jou en dan komen dáár wel reacties op....
Weet je, ik had je gelezen om 23.42, en ook JIJ raakte me!
quote:
20-08-2009, 23:42
Ik doe iedere dag vrolijk en zeg tegen iedereen dat ik ondanks alles toch gelukkig ben terwijl ik dat helemaal niet ben.
Ik heb tweeënhalf jaar ontkent dat ik een paniekstoornis heb en vind nu dat het veel te lang duurt ook al ben ik in therapie.
Ik zeg nog steeds dat ik een hekel aan mijn ex-beste vriendin heb omdat ze na tien jaar zomaar om niks de vriendschap heeft verbroken en eigenlijk mis ik haar alleen maar heel erg...
En ook al begrijp ik wat je schrijft, ik herken het bij mezelf niet en dan weet ik niet goed wat ik kan schrijven. En dàt lieve meis, hebben meer mensen denk ik. Geen desinteresse, maar dat mensen (vooral in een topic als dit) vooral reacties geven als ze denken te kunnen helpen.
Maar al dat ontkennen he lieverd, ontkennen dat je ongelukkig bent, die paniekstoornis, dat je 't te lang vindt duren, dat je je vriendin mist, dat wil niet helpen. En wees eens eerlijk: wordt je daar niet op z'n minst heel moe van? Als je die energie eens probeert te gebruiken om wat liever voor jezelf te zijn? Want volgens mij mag dat best... Ik zal beginnen, als jij meedoet
voor jou, omdat jij het verdient dat er lief tegen je gedaan wordt!
Ja zo voelt het dan wel Verana!
En Babsjuh en Mormeltje jullie hebben ook wel gelijk. Maar soms wil je ook gewoon een stem hebben! Ik zit natuurlijk niet voor niks op dit forum en als ik me dan een beetje depri voel dan trek ik het me gewoon teveel aan.
( ik ben ook van de 23.42 post)
En misschien ben ik wel een enorme zeikerd hoor, maar zo voel ik het gewoon
Och meis toch.... dan schrijf je dat, en je kijkt en je kijkt en je F5-toets raakt haast versleten en dan schrijft er nog iemand kort na jou en dan komen dáár wel reacties op....
Weet je, ik had je gelezen om 23.42, en ook JIJ raakte me!
quote:
20-08-2009, 23:42
Ik doe iedere dag vrolijk en zeg tegen iedereen dat ik ondanks alles toch gelukkig ben terwijl ik dat helemaal niet ben.
Ik heb tweeënhalf jaar ontkent dat ik een paniekstoornis heb en vind nu dat het veel te lang duurt ook al ben ik in therapie.
Ik zeg nog steeds dat ik een hekel aan mijn ex-beste vriendin heb omdat ze na tien jaar zomaar om niks de vriendschap heeft verbroken en eigenlijk mis ik haar alleen maar heel erg...
En ook al begrijp ik wat je schrijft, ik herken het bij mezelf niet en dan weet ik niet goed wat ik kan schrijven. En dàt lieve meis, hebben meer mensen denk ik. Geen desinteresse, maar dat mensen (vooral in een topic als dit) vooral reacties geven als ze denken te kunnen helpen.
Maar al dat ontkennen he lieverd, ontkennen dat je ongelukkig bent, die paniekstoornis, dat je 't te lang vindt duren, dat je je vriendin mist, dat wil niet helpen. En wees eens eerlijk: wordt je daar niet op z'n minst heel moe van? Als je die energie eens probeert te gebruiken om wat liever voor jezelf te zijn? Want volgens mij mag dat best... Ik zal beginnen, als jij meedoet
voor jou, omdat jij het verdient dat er lief tegen je gedaan wordt!
Iets anders
vrijdag 21 augustus 2009 om 01:00
quote:Vivabiecht schreef op 21 augustus 2009 @ 00:50:
Ik ben 26 en lesbisch en durf het niemand te vertellen
meid,gewoon doen,je zult zien dat de reacties varieeren van goh.....tot....altijd al gedacht......Tenminste,dat zag ik bij veel gaymannen in mijn omg altijd.....
je maakt jezelf het vaak moeilijk,terwijl de mensen om je heen die je ECHT goed kennen het vaak al doorhebben maar niks durven zeggen
Ik ben 26 en lesbisch en durf het niemand te vertellen
meid,gewoon doen,je zult zien dat de reacties varieeren van goh.....tot....altijd al gedacht......Tenminste,dat zag ik bij veel gaymannen in mijn omg altijd.....
je maakt jezelf het vaak moeilijk,terwijl de mensen om je heen die je ECHT goed kennen het vaak al doorhebben maar niks durven zeggen
vrijdag 21 augustus 2009 om 01:10
quote:Vivabiecht schreef op 21 augustus 2009 @ 00:46:
Ik biecht op dat ik soms door de gedragsstoornis van mijn dochter zo boos op haar ben dat ik de meest lelijke dingen roep. En dat ik weet dat het kind er allemaal niets aan kan doen. Dat ik weet dat het kind zichzelf zo verschrikkelijk in de weg zit. Dat ik weet dat het kind zelf weet hoe 'vervelend' het is. En toch reageer ik dan soms vooral menselijk en dus onaardig, in plaats van pedagogisch verantwoord. En dus doen we elkaar pijn terwijl we alleen maar van elkaar willen houden en elkaar zó liefhebben. Dat ik schreeuw om hulp hierbij maar dat het allemaal zo godvergeten teringlang duurt voordat je in dit land aandacht krijgt als je beleefd blijft.
Dat ik mijn kindje wil begrijpen. Wil helpen. En er een gezonde relatie mee wil opbouwen.
Dat ik onmacht voel. En dat is de ergste, meest onbeheersbare emotie.
En daar ben ik dan ook nog eens woest over.
Probeer eens in gedachten te houden waar die onmacht en die woede over die onmacht vandaan komen. Die komen voort uit je liefde voor je kind. Oké, deze vorm van liefde uiten is niet hoe je het graag zou willen maar wel logisch en begrijpelijk. Je bent een liefhebbende, menselijke moeder. En is dat niet wat ieder kind nodig heeft?
Ik biecht op dat ik soms door de gedragsstoornis van mijn dochter zo boos op haar ben dat ik de meest lelijke dingen roep. En dat ik weet dat het kind er allemaal niets aan kan doen. Dat ik weet dat het kind zichzelf zo verschrikkelijk in de weg zit. Dat ik weet dat het kind zelf weet hoe 'vervelend' het is. En toch reageer ik dan soms vooral menselijk en dus onaardig, in plaats van pedagogisch verantwoord. En dus doen we elkaar pijn terwijl we alleen maar van elkaar willen houden en elkaar zó liefhebben. Dat ik schreeuw om hulp hierbij maar dat het allemaal zo godvergeten teringlang duurt voordat je in dit land aandacht krijgt als je beleefd blijft.
Dat ik mijn kindje wil begrijpen. Wil helpen. En er een gezonde relatie mee wil opbouwen.
Dat ik onmacht voel. En dat is de ergste, meest onbeheersbare emotie.
En daar ben ik dan ook nog eens woest over.
Probeer eens in gedachten te houden waar die onmacht en die woede over die onmacht vandaan komen. Die komen voort uit je liefde voor je kind. Oké, deze vorm van liefde uiten is niet hoe je het graag zou willen maar wel logisch en begrijpelijk. Je bent een liefhebbende, menselijke moeder. En is dat niet wat ieder kind nodig heeft?
Iets anders
zaterdag 22 augustus 2009 om 03:27
Ik ga morgen tegen mijn zoon zeggen dat hij bij zijn vader moet gaan wonen. Met heel veel verdriet en pijn in mijn hart, maar ik kan het niet meer aan. Het hele gezin lijdt onder zijn gedrag. Mijn energie is op. Ik heb het jaren volgehouden, maar ik kies nu voor mezelf en vooral voor de andere kinderen. Het is genoeg geweest. Maar oh, wat is het moeilijk. Het houdt me al uren wakker, ik kan niet slapen, het maalt maar door mijn hoofd. Het voelt alsof ik faal als moeder...... ik had het zo graag anders gezien.
zaterdag 22 augustus 2009 om 11:51
quote:Vivabiecht schreef op 21 augustus 2009 @ 00:10:Nou, dat was het wel. Het doet er ook zo weinig toe. Een forum, ach. In het echte leven luistert er niemand en een digitaal oor vind ik zo fake.Allesbehalve fake, er zitten allemaal echte mensen achter dat beeldscherm. Ik vind het rot dat je je zo voelt en het raakt mij ook (herkenbare verzuchting ook van mezelf, af en toe). Maar dat je dit hier zegt, is een eerste stap in jezelf laten zien en horen.
Ik hoop zo dat je wat liever over jezelf gaat denken. Het idee dat je lastig bent, is niet iets wat van jou komt, dat komt van anderen die het niet zo goed uitkwam dat jij JIJ was.
Sterkte.
Ik hoop zo dat je wat liever over jezelf gaat denken. Het idee dat je lastig bent, is niet iets wat van jou komt, dat komt van anderen die het niet zo goed uitkwam dat jij JIJ was.
Sterkte.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 22 augustus 2009 om 15:33
Ik voel me ontzettend alleen. Werd vroeger gepest waardoor ik nu heel erg onzeker ben en soms niet goed weet hoe ik me sociaal moet gedragen. Ik heb het afgelopen jaar heel veel vriendschappen verloren. Mensen die opeens niets meer van zich lieten horen na een intensieve vriendschap. Mijn hartsvriendin die het liet afweten toen ik een relatie kreeg en mij zei dat ik niet genoeg aandacht aan haar besteedde terwijl zij mij juist niet meer belde of opzocht en andere vriendschappen bloedde dood doordat we uit elkaar groeiden wat niet zo raar is als je je ontwikkeld en leeft maar het is wel opvallend dat ik heel veel contacten ben kwijt geraakt het afgelopen jaar terwijl die juist altijd heel belangrijk voor me waren.
Nu is mijn relatie sinds kort uit en ben ik enorm verdrietig. Ik vind opeens niets meer leuk. Het was een hele lieve sociale man en door hem voelde ik mij een beter persoon, liever en mooier. Ik vond het geweldig dat zo'n leuke man mij leuk vond en nu dus niet meer.... Waardoor ik mezelf ook niet meer zo leuk vind. Nu ik weer alleen ben probeer ik nieuwe vriendschappen op te bouwen en oude aan te halen maar mensen laten je zo vaak zitten. Vragen zelf om een afspraak en als je dan vertelt wanneer je kan hoor je voorlopig niks meer.
Ik weet geen raad meer met mijzelf, zit nu binnen en weet niet hoe ik dit weekend meot doorkomen, heb nergens zin in en kan me ook niet voorstellen dat ik ooit weer ga bloeien of weer verliefd zal worden. Mensen in mijn omgeving zullen nooit vermoeden dat ik me zo voel van binnen, ik sta bekend als iemand die altijd bezig is en trek met mijn uiterlijk veel mensen aan, alleen als ze mij beter leren kennen haken ze af. Ik zou zo graag weer een nieuwe hartsvriendin willen hebben en een nieuwe lief..
Nu is mijn relatie sinds kort uit en ben ik enorm verdrietig. Ik vind opeens niets meer leuk. Het was een hele lieve sociale man en door hem voelde ik mij een beter persoon, liever en mooier. Ik vond het geweldig dat zo'n leuke man mij leuk vond en nu dus niet meer.... Waardoor ik mezelf ook niet meer zo leuk vind. Nu ik weer alleen ben probeer ik nieuwe vriendschappen op te bouwen en oude aan te halen maar mensen laten je zo vaak zitten. Vragen zelf om een afspraak en als je dan vertelt wanneer je kan hoor je voorlopig niks meer.
Ik weet geen raad meer met mijzelf, zit nu binnen en weet niet hoe ik dit weekend meot doorkomen, heb nergens zin in en kan me ook niet voorstellen dat ik ooit weer ga bloeien of weer verliefd zal worden. Mensen in mijn omgeving zullen nooit vermoeden dat ik me zo voel van binnen, ik sta bekend als iemand die altijd bezig is en trek met mijn uiterlijk veel mensen aan, alleen als ze mij beter leren kennen haken ze af. Ik zou zo graag weer een nieuwe hartsvriendin willen hebben en een nieuwe lief..
zaterdag 22 augustus 2009 om 16:13
Mijn vriend en ik hebben een dochtertje en het is het liefste schatje wat bestaat. Maar als ik heel eerlijk tegen mezelf ben moet ik toegeven dat zij er is omdat mijn vriend heel graag een kind wilde. En nu ze er is zijn al mijn angsten waarheid geworden. Het hebben van een kind is beklemmender dan ik me ooit voor kon stellen. Niets wordt ooit meer zoals het was. Mijn vriend wil in de toekomst heel graag nog een kind. Ik wil dat niet en nooit zal hij weten waarom dat echt is.
Nu is ze er en ik maak er het beste van en ik wil haar op geen enkele manier ongelukkig zien, maar als ik dit van te voren had geweten, waren wij nog steeds een bewust kinderloos stel geweest.
Nu is ze er en ik maak er het beste van en ik wil haar op geen enkele manier ongelukkig zien, maar als ik dit van te voren had geweten, waren wij nog steeds een bewust kinderloos stel geweest.
zaterdag 22 augustus 2009 om 22:50
Ik ga binnenkort aan relatietherapie beginnen met mijn partner. Ik biecht op dat ik daar steeds meer tegenop zie. Na al die jaren investeren ben ik bijna op een punt aangekomen dat ik als ik eerlijk ben geen hoop , geloof en kracht meer heb.
Mijn emmer zit helemaal vol, vol van zijn problemen. Onze relatie is alle jaren problematisch geweest. Er is geen gezonde basis, nooit geweest. En ik ben zo ontzettend moe nu. En ik heb zo geen zin meer om te investeren. Nu hij dan eindelijk met mij samen dit wil gaan doen ( waar ik altijd van droomde eigenlijk) weet ik niet meer of ik nog wel wil! Ik heb zo genoeg van hem. Mijn ogen zijn eindelijk open, ik zie iemand die niet veranderd. Met respect kan ik naar hem kijken nu en denken : ik waardeer jou als mens, ik wil jou niet als partner. Ik kijk naar mezelf en denk: ik waardeer mezelf , en ik gun mezelf een beter leven. Ik ben zo bang voor wat er straks komen gaat, in die therapie. Hij is nu zo gelukkig dat we dit samen gaan doen ( waar ik jaren om gesmeekt heb ) en ik ben er zo klaar mee! Ik zie ons samen straks daar al zitten, hij zo gemotiveerd ( voor het eerst in onze relatie ) en ik totaal niet. Heeft iemand dit ook zo meegemaakt? Ik wil graag dit doorzetten, al was het alleen maar om er zelf wat van op te steken. Ik wil ook gaan ontdekken hoe het komt dat ik al die jaren zo hardnekkig ben blijven investeren in een kansloze relatie. Wat me helemaal opgebroken heeft. En nu ga ik zijn droom kapot maken.
Mijn emmer zit helemaal vol, vol van zijn problemen. Onze relatie is alle jaren problematisch geweest. Er is geen gezonde basis, nooit geweest. En ik ben zo ontzettend moe nu. En ik heb zo geen zin meer om te investeren. Nu hij dan eindelijk met mij samen dit wil gaan doen ( waar ik altijd van droomde eigenlijk) weet ik niet meer of ik nog wel wil! Ik heb zo genoeg van hem. Mijn ogen zijn eindelijk open, ik zie iemand die niet veranderd. Met respect kan ik naar hem kijken nu en denken : ik waardeer jou als mens, ik wil jou niet als partner. Ik kijk naar mezelf en denk: ik waardeer mezelf , en ik gun mezelf een beter leven. Ik ben zo bang voor wat er straks komen gaat, in die therapie. Hij is nu zo gelukkig dat we dit samen gaan doen ( waar ik jaren om gesmeekt heb ) en ik ben er zo klaar mee! Ik zie ons samen straks daar al zitten, hij zo gemotiveerd ( voor het eerst in onze relatie ) en ik totaal niet. Heeft iemand dit ook zo meegemaakt? Ik wil graag dit doorzetten, al was het alleen maar om er zelf wat van op te steken. Ik wil ook gaan ontdekken hoe het komt dat ik al die jaren zo hardnekkig ben blijven investeren in een kansloze relatie. Wat me helemaal opgebroken heeft. En nu ga ik zijn droom kapot maken.
