De biechtstoel

16-10-2008 22:38 1669 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hierbij alweer een gloednieuw biechttopic!



Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:



- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.

- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.

- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!

- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen

- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een

zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden

gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.

- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.

- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.

- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:

Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.

- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.



Het account:

Nick: Vivabiecht

Wachtwoord: password



Succes, enneh, hou het leuk!
anoniem_30197 wijzigde dit bericht op 18-12-2009 20:38
Reden: Link aangepast
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
test
Alle reacties Link kopieren
ik wil graag opbiechten dat ik (begin 20, nog thuiswonend) mij af en toe zo erger aan 'thuis' dat ik er echt naar uit zie om het huis uit te gaan.. Het is niet dat ik iets tekort kom ofzo, ouders zorgen goed voor me maar toch, er wordt bijna niet met elkaar gepraat. Moeder werkt in de zorg, als zij er s'avonds niet is dan hebben we ook echt een "zwijgend avondmaal". Het lijkt ook af en toe wel of de emancipatie iets te ver is doorgeschoten, moeder heeft de broek aan in het huishouden.

Opzich niks mis mee maar als mijn moeder dan de gene is die op een briefje moet schrijven dat we mijn vader vanavond moeten helpen met de afwas, gaan mijn haren weer recht overeind staan. Mijn vader zegt namelijk nooit wat!! hij kan toch ook ZELF vragen goh help je even mee met de afwas. Ik kan me er werkelijk dood aan irriteren, al weet ik dat hem ook niet veel te verwijten valt omdat hij gewoon niet beter weet (heeft ie van thuisuit, nooit wat anders gezien).. ik kan zo nog wel even doorgaan maar ik laat het hierbij.
Alle reacties Link kopieren
@ vivabiecht 16.02:

waarom ben je nog niet weg dan?

Ik herken de situatie wel hoor. Ik wist op mijn 14e al dat ik na de havo op kamer wou omdat ik hetthuis niet te harden (rustig) vond.



Studeer je? Ga op kamers al is het aan de andere kant van de stad. Schijf je in voor een huurwoning als je dat nog niet gedaan heb.



Succes
Alle reacties Link kopieren
Ik biecht op dat ik even niet meer weet wat te doen..

Ben bijna 8 maanden zwanger, heb een prachtige zoon van 5, en een heerlijke relatie, althans.. dat denk ik..

Mijn man is namelijk naar de dokter gegaan voor klachten met plassen.. nu denk/vermoed de dokter dat hij een chlamydia infectie heeft..

Dat is even flink schrikken, want ik weet dat ik niet over de scheef ben gegaan, en ik vertrouw hem daar ook in.. Maar wat als dit waar is? Ik lees overal dat het bij de meeste mannen binnen enkele weken openbaart, maar ik kan er gewoon echt niet aan geloven dat hij vreemd is gegaan..

We krijgen vrijdag de uitslag, maar ondertussen stress ik me gek.. Ik moet natuurlijk dan ook getest worden, en het kan nog gevaarlijk zijn voor de baby..

Ik google me suf of zo'n bacterie een lange tijd sluimerend kan zijn bij een man (2 jaar geleden zijn we bijna een jaar uit elkaar geweest: en hij zegt alleen veilige seks te hebben gehad destijds, dus dit is ook niet een reeël scenario), bij een vrouw weet ik dat het zo kan zijn, maar bij een man.. Ik weet het allemaal niet meer.. pieker me suf.. en voel me verschrikkelijk dat ik aan alles twijfel..
Alle reacties Link kopieren
Ik ben heimelijk al een jaar gek op een collega. We hebben op een personeelsfeestje leuk gekletst en het was duidelijk dat hij mij toen ook leuk vond. Ik heb toen geen actie ondernomen omdat ik vond dat we te verschillend zijn, en ik wilde niet het onderwerp van roddels worden. Een relatie op het werk leek me gewoon niet verstandig.

Hij heeft nu een vriendin. Zij werkt bij ons op een andere afdeling. Er wordt over hen geroddeld. Als ik hem tegenkom dan krijg ik nog steeds kriebels van hem maar m'n verstand zegt dat het toch niets was geworden. En toch ben ik stiekem jaloers. Getver.
Alle reacties Link kopieren
Ik wil iets opbiechten waar ik me ontzettend voor schaam: Ik durf niet alleen naar een openbare wc. Bij mezelf of bij iemand thuis gaat het nog, maar op school... Ik zit al 4 jaar in dat gebouw, maar ga nog elke dag met iemand naar de wc, en in restaurants etc. is het ook een probleem. Op het moment dat ik 'gedwongen' wordt om alleen te moeten, vestig ik recordtijden: 30 seconden vanaf het moment dat ik de wc binnenstap. Iemand anders nog last van rare angsten???
Alle reacties Link kopieren
Ik biecht op:



Als ik met de TGV van Brussel naar Parijs moet en dezelfde dag ook weer terug (werk) dan stap ik in mijn Toyota Prius en het eerste wat ik doe is vette hardrock opzetten en een dikke joint in de brand zetten bij 150 km/h :shame:

Brussel-Oss is ook een leuke 150 kilometer, maar wel in 90 minuten te doen tegen middernacht.
Sukkel.
Alle reacties Link kopieren
...
Alle reacties Link kopieren
Soms zou ik willen dat mijn vader dood was gegaan.

Dat hij me niet in de steek had gelaten zonder opgaaf van reden.

Ik kan alleen maar gissen.



Ik vertrouw niemand, mijn vriend niet en mijn beste vriendinnen.

Ik wacht op het moment dat iemand me weer in verlaat/kwetst en eigenlijk gun ik dat de mensen die schijnbaar van mij houden niet. En mezelf ook niet. Ik hou heel veel van de mensen die in mijn leven zijn, maar ik ben er moe van het mezelf moed in te spreken.



Als je vader dat kan, kan iedereen het.
Alle reacties Link kopieren
Ik schaam me dood. Mijn biecht:



Ik heb een geweldige relatie van 10 jaar nu, het is mijn eerste echte vriendje, we zijn sinds de middelbare school bij elkaar.

Vorig jaar kwam ik op msn een oude vriend tegen, we zijn gaan praten, en ik ben verliefd op hem. Denk ik. Ik weet het niet.

Mijn vriend weet van niks, denkt dat we gewoon gezellig praten, en dat is ook zo. De oude vriend heb ik niets verteld over mijn vriend.

We praten alleen, gewoon, over koetjes en kalfjes, maar ik krijg hem maar niet uit mijn hoofd...



Ik voel me de grootste trut op deze planeet, mijn lieve geweldige vriend een beetje "bedonderen" door een ander leuk te vinden en dat niet te zeggen. En die msnvriend, ik weet dat hij me leuk vindt, en hem vertel ik verder ook niks. Ze verdienen dit niet, allebei niet, maar wat moet ik nou? en met wie???
Alle reacties Link kopieren
Biecht van 23:21, dat kan je ook gebeuren/voelen als je vader wel dood was gegaan hoor... het gevoel van verlaten kunnen worden hangt niet af van of iemand dood is of is weggegaan maar zit meer in je eigen onzekerheid.



Ik weet dat ik niet mag reageren hier maar herken het gevoel dus wilde toch even wat laten horen.



Alle reacties Link kopieren
...
Alle reacties Link kopieren
Ik voel me zo vreselijk eenzaam in mijn huwelijk en als ik dit typ huil ik al. We zijn al lang samen maar elk woord wordt verkeerd begrepen lijkt het. En ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Het lijkt of elk woord me wordt aangedragen.



Ik doe het ook hoor, het staat me tegen dat het lijkt hoe slechter het met mij gaat hoe beter met hem. Dan zeg ik hoe ik me voel, kut en eenzaam en wat moet ik met dit leven, en dan gaat hij sporten en vrienden en familie opzoeken en het gaat hem goed. Het lijkt of ik er net zo goed niet kan zijn en dat zegt hij ook. Niet in zoveel woorden maar toch wel.



Hoe kan dat toch dat de liefde van je leven je zo doet huilen? Dat moet je toch niet willen? Ik ben bang dat ik alles verlies; mijn huis, mijn herinneringen en ook mijn kinderen.
Alle reacties Link kopieren
Ik biecht op dat ik een andere jongen dan mijn vriend té leuk vind. Hij vindt mij ook leuk. Maar we zijn beide bezet en tussen ons zou het samen nooit werken (echt fundamentele verschillen die naar mijn inzien niet te overbruggen zijn in een relatie). Toch doen we wel dingen die we eigenlijk niet horen te doen....
Alle reacties Link kopieren
Mijn relatie is net over en heb verdriet en daar ben ik boos om. Ik ben een vrolijke, intelligente meid die goed door het leven wandelt. Ik zat in een relatie waarin ik ben vernederd, bedreigd, geslagen...ik zat gevangen. Telkens weer trapte ik er weer in als ie zei van me te houden en niet zonder mij te kunnen. We hebben hele mooie momenten gehad maar er waren ook momenten dat ik mezelf zo klein voelde. Ik liet me klein maken. Ik vind het echt een grote vieze psychopaat die absoluut niet spoort. Ik durf dat alleen hier neer te zetten. Ik ben nu blij, er is een last van mijn schouders af maar ergens ook bang dat hij het hier niet bij laat. Hoe kon ik zo stom zijn mij met hem in te laten. Krijg er gewoon de kriebels van als ik terugdenk aan wat ik allemaal heb laten gebeuren.
Alle reacties Link kopieren
Ik biecht op dat ik mijn psycholoog verteld heb dat ik vroeger ben aangerand door een familielid. Het spijt me dat ik mijn familie laat vallen, maar ik heb de hulp echt nodig. Ik voel me vreselijk egoistisch.
vivabiecht 19.25
Alle reacties Link kopieren
Ik voel me zo alleen. Telkens als ik denk dat ik vrienden met iemand begin te worden, blijkt later dat die persoon er toch niet écht voor me is. Dat ik alleen een 'voor de lol'-vriendin ben. Of, als het man is, dat hij alleen geïnteresseerd is in mijn lichaam.
Alle reacties Link kopieren
Ik biecht op



- dat ik vaak blow/drink omdat ik het zo lekker vind en omdat de seks met mijn vriend dan spannender is

- dat ik zojuist een mailtje naar m'n ex heb gestuurd om te vragen hoe het hem vergaat, terwijl het al bijna drie jaar uit is en m'n huidige vriend m'n ware liefde & soulmate is

- dat ik al jaren eetproblemen heb en in het geheim dieetpillen slik voor mensen met zwaar overgewicht

- dat ik het liefst naar een psycholoog zou willen, maar het niet durf, omdat ik sinds een jaar in sommige situaties ineens rood aanloop en daardoor slecht in m'n vel zit
Alle reacties Link kopieren
Ik biecht op dat....



.....ik eigenlijk liever had willen blijven LAT'en in plaats van samenwonen. Dat ligt compleet aan mezelf - ik heb heel veel behoefte aan ruimte, tijd voor mezelf, mijn eigen ding doen: van alleen slapen tot in den treuren lanterfanten (bij voorkeur in baggy pants of joggingbroek ).



..... ik een gigantische studieschuld heb waar ik nog zeker 10 jaar mee bezig ben om af te betalen. Voor sommigen heel normaal - ik schaam me dat ik zo'n grote schuld heb.



..... ik best veel dingen eigenlijk anders had willen doen in mijn leven.



..... ik zo goed als zeker weet geen kinderen te willen. Ze slopen je, maar 'ze zijn het wel waard' Mijn vriend wil wel graag kinderen. Das kut.
Alle reacties Link kopieren
quote:Exuimtum schreef op 30 maart 2010 @ 22:24:

Ik biecht op:



Als ik met de TGV van Brussel naar Parijs moet en dezelfde dag ook weer terug (werk) dan stap ik in mijn Toyota Prius en het eerste wat ik doe is vette hardrock opzetten en een dikke joint in de brand zetten bij 150 km/h :shame:

Brussel-Oss is ook een leuke 150 kilometer, maar wel in 90 minuten te doen tegen middernacht.Hoop dat je gepakt wordt!
anoniem_60765 wijzigde dit bericht op 05-04-2010 00:52
Reden: t'tje erbij geplakt
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik biecht op dat ik helemaal geen zin heb om morgen naar mijn werk te gaan. Ik krabbel op van een burn-out en ik ben mijn werk even helemaal zat; ik heb een terugval. Ik durf mij niet ziek te melden, omdat ik bang ben voor gevolgen.
Alle reacties Link kopieren
Biecht per brief.



Lieve schat,



Al tien jaar zonder jou in mijn leven, al tien jaar verdrietig. Ik mis je zo verschrikkelijk, vooral nu.

Ik zou je zo graag willen zien, ik zou zo graag je armen om me heen willen voelen, je willen kussen.

Het doet me zoveel pijn te bedenken dat je zo ver weg bent. En toch ben je zo dichtbij dat ik je aanwezigheid bijna kan voelen, net als vroeger. Ik ben zo bang dat ik je nooit meer terugzie. Dat ik me nooit meer helemaal gelukkig zal voelen. Maar hoe rot ik me ook voel, de wetenschap dat jij bestaat, dat jij op dezelfde aarde loopt als ik.. dat maakt mij voelen dat ik leef.



Lieve schat, kom toch terug in mijn leven. Zodat ik weer stiekem van je kan houden. Make the world right again.



Je Ware Soulmate.
Alle reacties Link kopieren
Verdomme...

Ik heb een sollicitatiegesprek. En ik wilde dit zo graag en nu ik word uitgenodigd schijt ik 10 kleuren. Ik wil zo graag, maar ik ben zo bang. Ik heb last gehad van een paniekstoornis en ben er weer bovenop gekrabbeld. Dit zou echt fantastisch zijn, maar ik vind de stap zo groot. Kan ik dit wel? Durf ik dit wel? Wat nou als we een bedrijfsuitje krijgen en we de stad in gaan? Dat soort dingen vind ik nog zo ontzettend moeilijk soms. Ik zie alleen maar beren op de weg. Mijn hart zit in mijn keel.

Morgen moet ik terugbellen voor een afspraak. Kan ik dit?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven