Psyche
alle pijlers
De valkuilen van het nu
dinsdag 9 januari 2018 om 21:59
Graag meningen over mijn visie en beeld van de maatschappij
Het gevoel alles te moeten. Goede baan krijgen, aan verwachtingen voldoen, altijd aan jezelf moeten werken en mensen om je heen niet teleurstellen. Het is allemaal veel. Zo zit de maatschappij tegenwoordig in elkaar. Mensen die niet aan deze verwachtingen kunnen voldoen worden door de maatschappij uitgespuugd. De maatschappij creëert een bepaalt beeld van hoe je zelf moet zijn en veel mensen proberen dat beeld onbewust na te leven. Voor een groot deel van de mensen lukt het niet om aan dat beeld te voldoen. Gevolg daarvan is dat mensen een laag zelfbeeld krijgen waarop depressies, burn-outs en sociale angst zich kunnen vormen.
Het gevoel hebben altijd ergens voor moeten werken, maar niet precies weten waarvoor. Ik probeer wel eens logisch na te denken waar je het allemaal voor moet doen. Je werkt hard om een baan te krijgen. Je studeert, doet kennis op en kunt uiteindelijk de baan uitvoeren. Er zijn mensen die geluk hebben en echt een baan hebben waar ze plezier uit halen, maar dat is lang niet voor ons allemaal weg gelegd. Voor de mensen die dit niet hebben, de stervers die nooit hebben kunnen bereiken wat ze willen, of de mensen die elke dag met een blanco mind en tegenzin weer naar hun werk gaan, die doelgroep, ik snap niet waar we het voor doen. Je studeert, werkt erbij om je studie maar te kunnen betalen en levert al een deel van je ‘vrije tijd’ in om uiteindelijk maar klaar te worden gestoofd voor het latere leven. Het latere leven? Vijf dagen per week werken. Moe zijn daarna. Uitkijken naar een kleine ontsnapping, het weekend. Hopen geluk te vinden in de liefde en samen met iemand anders dit al uitgestipte leven uit te kunnen zitten. Als je hier niet aan meewerkt kom je nergens. Geen baan, geen geld, geen ‘geluk’ en de mensen, de maatschappij, kijkt raar tegen je aan.
Hebben we nog een keuze, een vrije wil om hier niet aan mee te werken? Ik doe er zelf ook aan mee, de angst om mensen teleur te stellen is aanwezig. Soms helaas mijn grootste drijfveer. Dit klinkt nu depressief, maar mensen zien mij juist als een positief ingesteld persoon. Ik heb veel hechte vriendschappen waar ik energie uit haal. Maar weegt het allemaal op tegenover wat je allemaal moet in het leven? Ik weet het niet.
In de maatschappij hoe het zich nu vormt zullen deze ‘problemen’ bij mensen alleen maar toe nemen. Burn-out en depressie percentages waren nog nooit zo hoog. Steeds meer mensen met een slechte nachtrust door onrustige gedachten. Het komt allemaal voort uit een gevoel van alles moeten maar niet alles willen en verwachtingspatronen die onbewust niet nageleefd kunnen worden.
Het gevoel alles te moeten. Goede baan krijgen, aan verwachtingen voldoen, altijd aan jezelf moeten werken en mensen om je heen niet teleurstellen. Het is allemaal veel. Zo zit de maatschappij tegenwoordig in elkaar. Mensen die niet aan deze verwachtingen kunnen voldoen worden door de maatschappij uitgespuugd. De maatschappij creëert een bepaalt beeld van hoe je zelf moet zijn en veel mensen proberen dat beeld onbewust na te leven. Voor een groot deel van de mensen lukt het niet om aan dat beeld te voldoen. Gevolg daarvan is dat mensen een laag zelfbeeld krijgen waarop depressies, burn-outs en sociale angst zich kunnen vormen.
Het gevoel hebben altijd ergens voor moeten werken, maar niet precies weten waarvoor. Ik probeer wel eens logisch na te denken waar je het allemaal voor moet doen. Je werkt hard om een baan te krijgen. Je studeert, doet kennis op en kunt uiteindelijk de baan uitvoeren. Er zijn mensen die geluk hebben en echt een baan hebben waar ze plezier uit halen, maar dat is lang niet voor ons allemaal weg gelegd. Voor de mensen die dit niet hebben, de stervers die nooit hebben kunnen bereiken wat ze willen, of de mensen die elke dag met een blanco mind en tegenzin weer naar hun werk gaan, die doelgroep, ik snap niet waar we het voor doen. Je studeert, werkt erbij om je studie maar te kunnen betalen en levert al een deel van je ‘vrije tijd’ in om uiteindelijk maar klaar te worden gestoofd voor het latere leven. Het latere leven? Vijf dagen per week werken. Moe zijn daarna. Uitkijken naar een kleine ontsnapping, het weekend. Hopen geluk te vinden in de liefde en samen met iemand anders dit al uitgestipte leven uit te kunnen zitten. Als je hier niet aan meewerkt kom je nergens. Geen baan, geen geld, geen ‘geluk’ en de mensen, de maatschappij, kijkt raar tegen je aan.
Hebben we nog een keuze, een vrije wil om hier niet aan mee te werken? Ik doe er zelf ook aan mee, de angst om mensen teleur te stellen is aanwezig. Soms helaas mijn grootste drijfveer. Dit klinkt nu depressief, maar mensen zien mij juist als een positief ingesteld persoon. Ik heb veel hechte vriendschappen waar ik energie uit haal. Maar weegt het allemaal op tegenover wat je allemaal moet in het leven? Ik weet het niet.
In de maatschappij hoe het zich nu vormt zullen deze ‘problemen’ bij mensen alleen maar toe nemen. Burn-out en depressie percentages waren nog nooit zo hoog. Steeds meer mensen met een slechte nachtrust door onrustige gedachten. Het komt allemaal voort uit een gevoel van alles moeten maar niet alles willen en verwachtingspatronen die onbewust niet nageleefd kunnen worden.
woensdag 10 januari 2018 om 09:46
Ik probeer kleine stappen te nemen maar als er iets even tegenzit neem ik altijd een hele grote stap terug en daar kan ik erg onder lijden. Krijg er nu wel hulp voor, tenminste hoop dat ik dat ga krijgen. Zou graag willen veranderen, maar voor de 1 gaat dat veel makkelijker dan de ander.KeaAlpine schreef: ↑10-01-2018 08:17Dat is het goed om te kijken wat nu haalbaar voor je is, niet te vergelijken en steeds stappen te zetten in de goede richting (en vaak gaat het in het leven toch met 2 stappen vooruit, 1 stap terug. Maar meestal nóg uitvergroter, dan ga je wat vooruit en dan kelder je terug en dat is heel demotiverend). Hoe kan je daar naartoe werken? En onderweg steeds bedenken, 'doe ik dit voor mezelf of voor een ander?' 'Is dit waar ik zelf gelukkig van word of voel ik druk omdat het 'hoort' of 'zou moeten'?'
woensdag 10 januari 2018 om 09:49
woensdag 10 januari 2018 om 10:44
Ja dat (autisme) is bij mij denk ik de basis van dat ik het leven zo ervaar als in de OP beschreven.
Ik denk dat ik qua opgroeien helemaal niet in zo'n verkeerde tijd leefde, veel meer persoonlijke vrijheid dan nu denk ik.
woensdag 10 januari 2018 om 13:00
En allemaal door factoren buiten henzelf. Tis wat.JollyRider schreef: ↑10-01-2018 09:49Altijd mooi, die stelligheid waarmee mensen al eeuwen beweren dat het heden toch echt zoveel zwaarder is dan het verleden.
Onzin. Maar vermakelijke onzin
woensdag 10 januari 2018 om 13:39
woensdag 10 januari 2018 om 13:56
Nou inderdaad.JollyRider schreef: ↑10-01-2018 09:49Altijd mooi, die stelligheid waarmee mensen al eeuwen beweren dat het heden toch echt zoveel zwaarder is dan het verleden.
Onzin. Maar vermakelijke onzin
Sommige mensen hebben echt te veel tijd om na te denken.
En dan denken ze dat ze dé oplossing hebben (of in ieder geval hét probleem aan hebben gekaart) en dan moet dat inzicht wijd verspreid worden.
woensdag 10 januari 2018 om 14:02
Ik hoop ook dat je hulp bij gaat krijgen! Want als het heel moeilijk is, is het veel fijner om het niet allemaal alleen te doen!AnSe schreef: ↑10-01-2018 09:46Ik probeer kleine stappen te nemen maar als er iets even tegenzit neem ik altijd een hele grote stap terug en daar kan ik erg onder lijden. Krijg er nu wel hulp voor, tenminste hoop dat ik dat ga krijgen. Zou graag willen veranderen, maar voor de 1 gaat dat veel makkelijker dan de ander.
woensdag 10 januari 2018 om 17:13
Klopt, er worden steeds hogere eisen gesteld aan personeel en werkcapaciteit. En dat uitsluitend omdat de technologie zo'n hoge vlucht heeft genomen. Fabrikanten en bedrijven buitelen over elkaar heen om de klant zó te bewerken dat die hun waar koopt en zij dus de beste verkoopcijfers hebben.
Als het twee stuivers meer opbrengt lappen ze de privacy van de klanten, de werkomstandigheden van de fabrieksarbeiders en de waarheid over de inhoud van de verpakking aan hun laars.
En waarom? Omdat de heren graag met elkaar willen strijden en winnen.
De gewone mensen, hun afzetmarkt dus, zijn er in de laatste decennia helemaal niet beter op geworden; juist slechter. Maar de heren willen elkaar de loef afsteken en de prijs van hun competitie wordt betaald door de gewone mensen.
Als het twee stuivers meer opbrengt lappen ze de privacy van de klanten, de werkomstandigheden van de fabrieksarbeiders en de waarheid over de inhoud van de verpakking aan hun laars.
En waarom? Omdat de heren graag met elkaar willen strijden en winnen.
De gewone mensen, hun afzetmarkt dus, zijn er in de laatste decennia helemaal niet beter op geworden; juist slechter. Maar de heren willen elkaar de loef afsteken en de prijs van hun competitie wordt betaald door de gewone mensen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
