Psyche
alle pijlers
Depersonalisatie
woensdag 16 maart 2016 om 06:46
Na een aantal weken heel erg veel angst te hebben gehad, mijn behandeling weer op te hebben gepikt voel ik me nu wat rustiger. Alleen heb ik er sinds twee weken een ander probleem bij. Depersonalisatie. En daar word ik dus weer bang van . Ik doe gewoon mijn dingen maar alles voelt alsof het op de automatische piloot gaat. Ik voel me zo raar. Heel licht in mijn hoofd, wieberig. IK wil me zo graag weer normaal voelen en ben heel bang dat ik hier nooit meer van af kom. Mijn psych zegt dat het ws door vermoeidheid en stress komt maar wat nou als het nooit meer goed komt ? Ik heb een angst en paniekstoornis dus dit helpt niet echt , ik word er weer paniekerig van. Iemand tips of wat opbeurende woorden ? Dankjewel !
woensdag 16 maart 2016 om 07:23
woensdag 16 maart 2016 om 07:38
woensdag 16 maart 2016 om 07:51
quote:Jarig_Jetske schreef op 16 maart 2016 @ 07:38:
Ehm , ja, ik heb idd gegoogled. Volgens de psych is het vermoeidheid. Ik ben ook heel licht in mn hoofd, misselijk , beetje rillerig en hoge ademhaling. En heel heel moe. Dat gevoel maakt me dus bang , alsof alles op de automatische piloot gaat.Ik heb dat gevoel ook wel eens als ik heel moe ben. Dan doe ik wat aan die oorzaak en dan is het weer over.
Ehm , ja, ik heb idd gegoogled. Volgens de psych is het vermoeidheid. Ik ben ook heel licht in mn hoofd, misselijk , beetje rillerig en hoge ademhaling. En heel heel moe. Dat gevoel maakt me dus bang , alsof alles op de automatische piloot gaat.Ik heb dat gevoel ook wel eens als ik heel moe ben. Dan doe ik wat aan die oorzaak en dan is het weer over.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 16 maart 2016 om 07:57
De oorzaak zijn mijn angsten , die zijn niet zomaar over. Dit duurt nu al twee weken, de ene keer erger dan de andere keer , dat wel. Ik ga straks weer naar therapie, dat vind ik wel fijn.
Ik durf me ook niet zo goed beter te voelen want wat als het weer zo verschrikkelijk wordt als de afgelopen weken ... Stom kringetje waar ik in zit en moeilijk te doorbreken. Ik voel me niet depressief, heb echt zin in leuke dingen , het zonnetje wat schijnt. Maar door dat rare gevoel voel ik me er toch niet helemaal happy bij , angstig toch weer.
Het is ook zo raar. Het lijkt net of de weken van vreselijke paniek die ik heb gehad onlangs niet echt zijn gebeurd, alsof het een droom was, alsof ik het geblocked heb. Das toch raar ?
Bedankt voor jullie reacties !
Ik durf me ook niet zo goed beter te voelen want wat als het weer zo verschrikkelijk wordt als de afgelopen weken ... Stom kringetje waar ik in zit en moeilijk te doorbreken. Ik voel me niet depressief, heb echt zin in leuke dingen , het zonnetje wat schijnt. Maar door dat rare gevoel voel ik me er toch niet helemaal happy bij , angstig toch weer.
Het is ook zo raar. Het lijkt net of de weken van vreselijke paniek die ik heb gehad onlangs niet echt zijn gebeurd, alsof het een droom was, alsof ik het geblocked heb. Das toch raar ?
Bedankt voor jullie reacties !
woensdag 16 maart 2016 om 08:10
Ik heb het vroeger ook een tijdje (ca. een jaar) gehad toen ik kampte met een angststoornis. Nou ja, derealisatie dan maar dat komt ook overeen met wat jij schrijft. Ik zie het een beetje als een beschermingsmechanisme van je hersenen, als die door alle angst op overload zitten. het is heel naar! maar mijn ervaring, als de angst afneemt, neemt de derealisatie (of depersonalisatie) ook af. Hoe de angst afneemt: tja, er niet te veel aandacht aan schenken en gewoon dingen doen, acceptatie, sporten, mijn hielp AD ook enorm...
sterkte!
sterkte!
woensdag 16 maart 2016 om 08:14
woensdag 16 maart 2016 om 08:16
quote:Jarig_Jetske schreef op 16 maart 2016 @ 07:38:
Ehm , ja, ik heb idd gegoogled. Volgens de psych is het vermoeidheid. Ik ben ook heel licht in mn hoofd, misselijk , beetje rillerig en hoge ademhaling. En heel heel moe. Dat gevoel maakt me dus bang , alsof alles op de automatische piloot gaat.
Luister naar je psycholoog en vertrouw op de kennis van je behandelaar.
Hoge ademhaling, licht in het hoofd, wat misselijk, moe, beetje rillerig hebben vaak met elkaar te maken. Hyperventilatie wordt dit genoemd.
Heb je ook ontspannigs- en ademhalingsoefeningen gekregen? Of ga yoga of tai chi doen en verder rustig te bewegen, wandelen of fietsen. Buitenlucht kan ook helpen
Ehm , ja, ik heb idd gegoogled. Volgens de psych is het vermoeidheid. Ik ben ook heel licht in mn hoofd, misselijk , beetje rillerig en hoge ademhaling. En heel heel moe. Dat gevoel maakt me dus bang , alsof alles op de automatische piloot gaat.
Luister naar je psycholoog en vertrouw op de kennis van je behandelaar.
Hoge ademhaling, licht in het hoofd, wat misselijk, moe, beetje rillerig hebben vaak met elkaar te maken. Hyperventilatie wordt dit genoemd.
Heb je ook ontspannigs- en ademhalingsoefeningen gekregen? Of ga yoga of tai chi doen en verder rustig te bewegen, wandelen of fietsen. Buitenlucht kan ook helpen
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 16 maart 2016 om 08:25
Het voelt ook als hyperventilatie alleen dat rare onwerkelijke gevoel is zo naar. Ik heb bij God geen idee hoe dat aan te pakken. Ik ga volgende week wel voor het eerst naar yoga.
Pillen wil ik perse niet. In het verleden lang en veel verschillende gebruikt maar ik had er meer last van dan baat bij.
Iemand mss concrete tips om dit gevoel van me af te zetten?
Pillen wil ik perse niet. In het verleden lang en veel verschillende gebruikt maar ik had er meer last van dan baat bij.
Iemand mss concrete tips om dit gevoel van me af te zetten?
woensdag 16 maart 2016 om 09:16
Probeer je ademhaling omlaag te krijgen. Waarschijnlijk adem je nu heel hoog (borstademhaling), door buik- en flankademhaling word je rustiger. Ik heb zelf veel gehad aan onderstaande uitleg:Ga makkelijk op je rug liggen , bijvoorbeeld op bed.Leg je handen plat op je onderbuik (tussen je navel en je schaambeen).Nu maak je eerst je uitademing zo lang mogelijk, door je navel richting je rug te trekken: alsof je het laatste restje lucht uit je lichaam wil persen.Ontspan daarna in een keer je buikspieren. Je longen vullen zich vanzelf met nieuwe lucht.Adem nu door naar een zo bol mogelijke buik (je ademt richting je handen).Je kan evt ook een zwaarder boek op je onderbuik leggen en daar naar toe ademen. Dat voelt soms prettiger.
Doe de oefening een paar keer per dag, 5 tot 10 minuten. Door bewust te ademen, kun je jezelf aanleren dit te corrigeren als je onrustig wordt.
VGZ heeft een mindfulness app met hele fijne oefeningen. Je kan zelf kiezen hoeveel tijd je hebt en waar je de oefeningen doet. De stem leidt je door mindfulnessoefeningen.
Je kan evt ook via Spotify of YouTube zoeken naar bodyscan oefeningen.
Succes!!!
Doe de oefening een paar keer per dag, 5 tot 10 minuten. Door bewust te ademen, kun je jezelf aanleren dit te corrigeren als je onrustig wordt.
VGZ heeft een mindfulness app met hele fijne oefeningen. Je kan zelf kiezen hoeveel tijd je hebt en waar je de oefeningen doet. De stem leidt je door mindfulnessoefeningen.
Je kan evt ook via Spotify of YouTube zoeken naar bodyscan oefeningen.
Succes!!!
Het is beter een kaars aan te steken, dan de duisternis te vervloeken ~ In loving memory of AnnA.
woensdag 16 maart 2016 om 10:05
quote:Jarig_Jetske schreef op 16 maart 2016 @ 08:25:
Het voelt ook als hyperventilatie alleen dat rare onwerkelijke gevoel is zo naar. Ik heb bij God geen idee hoe dat aan te pakken. Ik ga volgende week wel voor het eerst naar yoga.
Pillen wil ik perse niet. In het verleden lang en veel verschillende gebruikt maar ik had er meer last van dan baat bij.
Iemand mss concrete tips om dit gevoel van me af te zetten?
Ik denk dat yoga een hele goede stap is! Dus goed bezig!
Wat mij echt helpt is om de angst te accepteren. Bij elke situatie (en dat zijn er nog al wat) vraag ik mezelf alle (doem)scenario's en eventuele angst/paniekreacties te accepteren. Ik accepteer alle angst etc die eventueel voorbij kan komen en accepteer dus hoe de situatie loopt. Er bestaat in dit geval geen goed of fout. Je onwerkelijk voelen voelt altijd erg fout aan (ik herken het), maar laat het er zijn, sterker nog, het mag er zijn. Angst voelen en voornamelijk angst hebben voor de angst is zeker niet fijn, maar het is wel draagbaar. Naarmate je bovenstaande oefent in de praktijk zul je ook merken dat het steeds draaglijker wordt en de angstgedachtes je dus minder raken omdat je er afstand van neemt.
Het voelt ook als hyperventilatie alleen dat rare onwerkelijke gevoel is zo naar. Ik heb bij God geen idee hoe dat aan te pakken. Ik ga volgende week wel voor het eerst naar yoga.
Pillen wil ik perse niet. In het verleden lang en veel verschillende gebruikt maar ik had er meer last van dan baat bij.
Iemand mss concrete tips om dit gevoel van me af te zetten?
Ik denk dat yoga een hele goede stap is! Dus goed bezig!
Wat mij echt helpt is om de angst te accepteren. Bij elke situatie (en dat zijn er nog al wat) vraag ik mezelf alle (doem)scenario's en eventuele angst/paniekreacties te accepteren. Ik accepteer alle angst etc die eventueel voorbij kan komen en accepteer dus hoe de situatie loopt. Er bestaat in dit geval geen goed of fout. Je onwerkelijk voelen voelt altijd erg fout aan (ik herken het), maar laat het er zijn, sterker nog, het mag er zijn. Angst voelen en voornamelijk angst hebben voor de angst is zeker niet fijn, maar het is wel draagbaar. Naarmate je bovenstaande oefent in de praktijk zul je ook merken dat het steeds draaglijker wordt en de angstgedachtes je dus minder raken omdat je er afstand van neemt.
woensdag 16 maart 2016 om 10:22
Heb je misschien teveel over de "zin" van het leven nagedacht? Dat is iets wat het bij mij enorm getriggerd heeft. Dat alles raar/onwerkelijk aanvoelde en alles dus veranderd leek terwijl het gewoon hetzelfde gebleven was.
Daarnaast een ingrijpende gebeurtenis van bijv de ene naar de andere omgeving. (denk aan een verhuizing, andere school etc) Misschien kon je je niet goed aanpassen en ben je nu voor je gevoel gewend geraakt aan dat onwerkelijke gevoel?
Daarnaast een ingrijpende gebeurtenis van bijv de ene naar de andere omgeving. (denk aan een verhuizing, andere school etc) Misschien kon je je niet goed aanpassen en ben je nu voor je gevoel gewend geraakt aan dat onwerkelijke gevoel?
woensdag 16 maart 2016 om 10:54
Wat vervelend!
Ik heb een aantal jaren terug last gehad van zware paniekaanvallen. Dit in combinatie met hyperventilaties, depersonalisatie en deresonalisatie. Kon nog niet eens meer een stukje met de lijn bus of naar de supermarkt.
Kon mijn eigen handen niet bekijken, die voelde niet meer van mij. Spiegels waren verboden terrein. Ik voelde me helemaal gestoord.
Ik ben eraf gekomen door rust te nemen. Heel veel rust. En kleine stappen te maken. Bijvoorbeeld de bus. Eerst naar 3 haltes uitgestapt. De volgende dag mocht ik bij 5 haltes eruit. Dat soort dingen ging ik oefenen.
Voor nu raad ik je echt heel veel rust aan! Niets beters voor je geest als dat!
Ik heb een aantal jaren terug last gehad van zware paniekaanvallen. Dit in combinatie met hyperventilaties, depersonalisatie en deresonalisatie. Kon nog niet eens meer een stukje met de lijn bus of naar de supermarkt.
Kon mijn eigen handen niet bekijken, die voelde niet meer van mij. Spiegels waren verboden terrein. Ik voelde me helemaal gestoord.
Ik ben eraf gekomen door rust te nemen. Heel veel rust. En kleine stappen te maken. Bijvoorbeeld de bus. Eerst naar 3 haltes uitgestapt. De volgende dag mocht ik bij 5 haltes eruit. Dat soort dingen ging ik oefenen.
Voor nu raad ik je echt heel veel rust aan! Niets beters voor je geest als dat!
woensdag 16 maart 2016 om 13:19
Nee, ik heb niet veel nagedacht over het leven. Wel heel veel over mijn angsten , hoe ik me voel, wat ik er bij denk. De hele dag door, heel vermoeiend
Mijn psych zegt echt dat het vermoeidheid en stress is. Dat het echt wel weer goed komt. En ook dat het normaal is dat je dingen op de automatische piloot doet maar dat ik er veel te veel op let , mee bezig ben en dat ik het dan alleen maar erger maak. Ik moet mijn focus verleggen. En tegen mezelf blijven zeggen dat het wel goed komt. Ik vind dat allemaal best moeilijk
Mijn psych zegt echt dat het vermoeidheid en stress is. Dat het echt wel weer goed komt. En ook dat het normaal is dat je dingen op de automatische piloot doet maar dat ik er veel te veel op let , mee bezig ben en dat ik het dan alleen maar erger maak. Ik moet mijn focus verleggen. En tegen mezelf blijven zeggen dat het wel goed komt. Ik vind dat allemaal best moeilijk
woensdag 16 maart 2016 om 14:01
quote:Jarig_Jetske schreef op 16 maart 2016 @ 13:53:
Maar gaat daar ook dat rare gevoel van weg ?
Niet echt. Maar dat moet je doel ook niet zijn, pas als je doel is om de situatie te accepteren zoals die is, neemt de heftigheid van dat rare gevoel ook af. Als je steeds maar denkt "help waarom voel ik me zo raar" en "PLEASE laat alles gewoon weer NORMAAL voelen" dan lukt het gewoon niet om ermee te dealen. Wel als je er afstand van wilt/kan nemen.
Ik laat het gevecht in mijn hoofd gewoonweg maar gebeuren. Als mijn gedachtes bezig willen zijn met dat "rare" gevoel, so what. Betekent niet dat ik geen leuke dingen meer kan doen of heel angstig moet zijn.
Maar gaat daar ook dat rare gevoel van weg ?
Niet echt. Maar dat moet je doel ook niet zijn, pas als je doel is om de situatie te accepteren zoals die is, neemt de heftigheid van dat rare gevoel ook af. Als je steeds maar denkt "help waarom voel ik me zo raar" en "PLEASE laat alles gewoon weer NORMAAL voelen" dan lukt het gewoon niet om ermee te dealen. Wel als je er afstand van wilt/kan nemen.
Ik laat het gevecht in mijn hoofd gewoonweg maar gebeuren. Als mijn gedachtes bezig willen zijn met dat "rare" gevoel, so what. Betekent niet dat ik geen leuke dingen meer kan doen of heel angstig moet zijn.
