Psyche
alle pijlers
Depressie-topic
zondag 20 april 2008 om 13:31
Hoi mede-forummers,
Ik zal me even voorstellen, ik ben Jobje en ben 33 jaar. Ik ben de laatste tijd best wel depressief en zou graag praten met anderen die ook depressief zijn. Hoe kom je de dag door? Werk je nog en hoe gaat dat? Slik je medicijnen?
Ik hoop dat er meer mensen zijn die hierover willen praten. Ik wacht jullie reacties af!
Groetjes, Jobje
Ik zal me even voorstellen, ik ben Jobje en ben 33 jaar. Ik ben de laatste tijd best wel depressief en zou graag praten met anderen die ook depressief zijn. Hoe kom je de dag door? Werk je nog en hoe gaat dat? Slik je medicijnen?
Ik hoop dat er meer mensen zijn die hierover willen praten. Ik wacht jullie reacties af!
Groetjes, Jobje
zondag 20 april 2008 om 16:17
ik heb behoorlijk up en down periodes, maar ben volgens de deskundigen niet depressief (onderzocht nav vragenlijsten en gesprekken met psycholoog/psychiater). ik slik geen medicatie, ben wel in therapie (cognitieve gedragstherapie). werken gaat prima (afleiding en lekker onder de mensen helpt mij). ik merk alleen dat ik minder energie heb (dubben en nadenken vreet energie), dus sociale contacten zijn voor mijn doen nu op een laag pitje (maar ik kom wel onder de mensen hoor). probeer regelmatig te sporten en niet mijn heil te zoeken in alcohol. praat ook veel met mn vriend. hij heeft wel een stevige depressie gehad en herkent het, dus dat scheelt een berg uitleggen.
ik ben echt een winterhater en dan is het ook altijd erger (heb ik meer dalen). merk dat ik baat heb bij naderende lente/zomer. heb afgesproken dat ik aankomende herfst lichttherapie ga proberen.
ik ben momenteel wel sint janskruid aan het slikken maar heb nog niet het idee dat het heel veel helpt.
ik ben echt een winterhater en dan is het ook altijd erger (heb ik meer dalen). merk dat ik baat heb bij naderende lente/zomer. heb afgesproken dat ik aankomende herfst lichttherapie ga proberen.
ik ben momenteel wel sint janskruid aan het slikken maar heb nog niet het idee dat het heel veel helpt.
zondag 20 april 2008 om 16:55
Hallo Jobje, hier iemand die depressief is, medicijnen krijgt en therapie volgt. Door de medicijnen begin ik nu wel wat meer energie te krijgen. Zonnig weer helpt mij helaas niet, ik kan er niet echt van genieten. Ik moet me er echt toe zetten om iets te doen, dus ik forceer me een beetje. Ik werk niet, ben afgekeurd(niet vanwege de depressie, maar door iets anders, nu niet relevant). Jobje, krijg jij medicatie? Wat voor? Werk je zelf nog? Ik kom de dag wel door, maar het gaat wel moeizaam. Ik heb een gezin, dus ik moet wel. Het is wel steeds een stapje tegelijk, dat merk ik wel.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
zondag 20 april 2008 om 17:27
Pipi Langkous, het is niet mijn bedoeling om elkaar in de put te praten, maar juist elkaar erboven op te helpen en steun te vinden bij elkaar. Praten kan helpen.
Sweety en Prima, fijn dat jullie reageren. Sweety, fijn dat je goed kan praten met je vriend.
Prima, zonnig weer helpt mij ook niet, ik ga me er niet beter door voelen. Ik slik nog geen medicatie (heb dat wel een paar jaar geslikt, maar nu niet meer), maar ik ga binnenkort wel weer met mijn psychiater praten en dan ga ik overleggen of medicijnen zinvol zijn. Ik werk zelf 16 uur per week en dat gaat wel al vind ik het heel moeilijk om vrolijk te doen tegen mijn collega's. Ik wil ook niet dat ze iets merken. Ik vind het best moeizaam om de dag door te komen, omdat ik eigenlijk nergens zin in heb.
Prima, het lijkt me best zwaar om een gezin te hebben. Hoe oud zijn je kinderen?
Sweety en Prima, fijn dat jullie reageren. Sweety, fijn dat je goed kan praten met je vriend.
Prima, zonnig weer helpt mij ook niet, ik ga me er niet beter door voelen. Ik slik nog geen medicatie (heb dat wel een paar jaar geslikt, maar nu niet meer), maar ik ga binnenkort wel weer met mijn psychiater praten en dan ga ik overleggen of medicijnen zinvol zijn. Ik werk zelf 16 uur per week en dat gaat wel al vind ik het heel moeilijk om vrolijk te doen tegen mijn collega's. Ik wil ook niet dat ze iets merken. Ik vind het best moeizaam om de dag door te komen, omdat ik eigenlijk nergens zin in heb.
Prima, het lijkt me best zwaar om een gezin te hebben. Hoe oud zijn je kinderen?
zondag 20 april 2008 om 17:52
Jobje, mijn kinderen zijn gelukkig niet zo klein meer, de oudste is 17 en de jongste is bijna 12. Maar het is af en toe best moeilijk, want ik moet echt mijn best doen om ze niet te laten merken dat ik me af en toe waardeloos voel.
Ik slikte al jaren Tryptizol in een lage dosis vanwege pijnklachten, in die dosis werkt het niet als AD. Maar omdat ik het dus al slikte, vond de psychiater het wel verstandig als ik daar de dosis van zou verhogen. Ik zit nu midden in dat proces van bloed laten prikken en dosis verhogen. Ik moet wel zeggen, ik merk van de Tryptizol tot nog toe alleen dat ik wat meer energie krijg. Maar dat schijnt ook wel normaal te zijn. Eerst worden de angstgevoelens en onrust aangepakt, daarna gaat de energievoorraad omhoog en pas als laatste de stemming. Daar wacht ik dan maar geduldig op.
Ik heb in het verleden vaker een depressie gehad. Ik denk dat het in mijn familie veel voorkomt. Ik weet dat mijn beide zussen met regelmaat een depressie hebben. Zo slikt mijn oudste zus al jaren AD. Mijn jongste zusje zo nu en dan. Ik denk dat we die depressie inslag van mijn vader hebben. Die kon bij tijd en wijle ook behoorlijk depressief zijn, al volgde hij dan geen therapie en slikte geen medicijnen. Nee, hij verdronk het met alcohol. Ook niet echt aan te bevelen. Dan maar liever AD.
Mijn laatste depressie is getriggerd door mijn woonsituatie. Heb daar op deze pijler ook een topic over geopend. Ik stond al niet stevig in mijn schoenen en toen kwam dat er overheen.
Jobje, heb jij een relatie? Wat voor werk doe je? Ik kan me goed voorstellen dat het heel moeilijk is om vrolijk te doen. Zo probeer ik te voorkomen dat mijn kinderen het merken. De oudste weet wel dat ik AD slik en dat ik depressief ben.
Ik begrijp dat je wel behandeld wordt door een psychiater. Je schrijft dat je een paar jaar medicijnen geslikt hebt. Voelde je je toen beter?
Ik heb me een tijdlang erg geïsoleerd. Geen zin in sociale contacten. Ben nu bezig om dat af en toe toch weer op te pakken. Al gaat dat best moeizaam.
Ik slikte al jaren Tryptizol in een lage dosis vanwege pijnklachten, in die dosis werkt het niet als AD. Maar omdat ik het dus al slikte, vond de psychiater het wel verstandig als ik daar de dosis van zou verhogen. Ik zit nu midden in dat proces van bloed laten prikken en dosis verhogen. Ik moet wel zeggen, ik merk van de Tryptizol tot nog toe alleen dat ik wat meer energie krijg. Maar dat schijnt ook wel normaal te zijn. Eerst worden de angstgevoelens en onrust aangepakt, daarna gaat de energievoorraad omhoog en pas als laatste de stemming. Daar wacht ik dan maar geduldig op.
Ik heb in het verleden vaker een depressie gehad. Ik denk dat het in mijn familie veel voorkomt. Ik weet dat mijn beide zussen met regelmaat een depressie hebben. Zo slikt mijn oudste zus al jaren AD. Mijn jongste zusje zo nu en dan. Ik denk dat we die depressie inslag van mijn vader hebben. Die kon bij tijd en wijle ook behoorlijk depressief zijn, al volgde hij dan geen therapie en slikte geen medicijnen. Nee, hij verdronk het met alcohol. Ook niet echt aan te bevelen. Dan maar liever AD.
Mijn laatste depressie is getriggerd door mijn woonsituatie. Heb daar op deze pijler ook een topic over geopend. Ik stond al niet stevig in mijn schoenen en toen kwam dat er overheen.
Jobje, heb jij een relatie? Wat voor werk doe je? Ik kan me goed voorstellen dat het heel moeilijk is om vrolijk te doen. Zo probeer ik te voorkomen dat mijn kinderen het merken. De oudste weet wel dat ik AD slik en dat ik depressief ben.
Ik begrijp dat je wel behandeld wordt door een psychiater. Je schrijft dat je een paar jaar medicijnen geslikt hebt. Voelde je je toen beter?
Ik heb me een tijdlang erg geïsoleerd. Geen zin in sociale contacten. Ben nu bezig om dat af en toe toch weer op te pakken. Al gaat dat best moeizaam.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
zondag 20 april 2008 om 18:32
Prima, ik hoop dat de dosisverhoging een positief resultaat gaat geven. Fijn dat je kinderen al wat ouder zijn.
Wat is er dan mis met je woonsituatie?
Lastig als het in de familie zit, dan is het dus erfelijk bepaald.
Bij mij zit het niet in de familie, maar ik heb wel al veel vaker moeilijke periodes in mijn leven gehad (ook toen ik AD slikte). Toch hoop ik dat AD nu toch gaan aanslaan, daarom wil ik er denk ik wel weer mee beginnen.
Ik heb gelukkig wel een relatie waar ik heel blij mee ben. Ik doe sociaal-cultureel werk. Ik ben nu bezig om zwanger te raken en dat vind ik op dit moment wel een beetje eng. Ik denk dan de hele tijd: kan ik wel voor een kindje zorgen als ik me zo voel en wordt de depressie dan niet erger...
Ik heb best wel veel sociale contacten, maar vaak gaat dat ook wel moeizaam. Al voel ik me 's avonds vaak wel beter en dan heb ik ook de meeste sociale afspraken, dus dat komt goed uit.
Wat is er dan mis met je woonsituatie?
Lastig als het in de familie zit, dan is het dus erfelijk bepaald.
Bij mij zit het niet in de familie, maar ik heb wel al veel vaker moeilijke periodes in mijn leven gehad (ook toen ik AD slikte). Toch hoop ik dat AD nu toch gaan aanslaan, daarom wil ik er denk ik wel weer mee beginnen.
Ik heb gelukkig wel een relatie waar ik heel blij mee ben. Ik doe sociaal-cultureel werk. Ik ben nu bezig om zwanger te raken en dat vind ik op dit moment wel een beetje eng. Ik denk dan de hele tijd: kan ik wel voor een kindje zorgen als ik me zo voel en wordt de depressie dan niet erger...
Ik heb best wel veel sociale contacten, maar vaak gaat dat ook wel moeizaam. Al voel ik me 's avonds vaak wel beter en dan heb ik ook de meeste sociale afspraken, dus dat komt goed uit.
zondag 20 april 2008 om 21:05
gelukkig heb ik zelf geen last van depressie of depressiviteit.
Maar een goede vriend van me wel en ik vind het nog wel eens moeilijk om er mee om te gaan. Wil hem graag helpen maar heb het gevoel machteloos te staan. Luister veel naar hem en laat hem veel praten.
Hij gaat nu naar een psycholoog sinds 4 weken, weet niet echt wat daar steeds uitkomt...maar hij praat daar veel(zal ook wel de bedoeling zijn)
Hij slikt geen medicijnen,heeft afgelopen zomer wel anti-depressiva geslikt.
Ik lees hier mee om wat meer ervaring op te doen en mijn goede vriend beter te begrijpen.
Maar een goede vriend van me wel en ik vind het nog wel eens moeilijk om er mee om te gaan. Wil hem graag helpen maar heb het gevoel machteloos te staan. Luister veel naar hem en laat hem veel praten.
Hij gaat nu naar een psycholoog sinds 4 weken, weet niet echt wat daar steeds uitkomt...maar hij praat daar veel(zal ook wel de bedoeling zijn)
Hij slikt geen medicijnen,heeft afgelopen zomer wel anti-depressiva geslikt.
Ik lees hier mee om wat meer ervaring op te doen en mijn goede vriend beter te begrijpen.
zondag 20 april 2008 om 21:30
maandag 21 april 2008 om 12:12
Jobje, ik heb wat woonperikelen gehad. Veel geluidsoverlast waardoor ik er nog een klap overheen gehad heb.
Ik kan je geen advies geven over wel of niet aan een baby beginnen als je depressief bent. Ik weet van een vriendin van mij die tijdens een depressie probeerde zwanger te raken. En dat was toch een behoorlijke aanslag op haar psyche toen de baby er eenmaal was. Ze kreeg er een postnatale depressie overheen. Maar ja, je kunt er weinig zinnig over zeggen. De zorg voor een baby is ook al een zware belasting op zich.
Joukje, inderdaad lief dat je je zo bekommert om je vriend. Je kunt ook niet veel meer doen dan luisteren en proberen afleiding te bieden. Onthoud wel dat je geen hulpverlener bent!!
Die cursussen zijn me ook aangeboden bij het Riagg. Maar ik heb er vooralsnog vanaf gezien omdat het in groepsverband gebeurt en die drempel is me te hoog. Ook al omdat de plek waar het gegeven wordt behoorlijk ver van mijn huis is. Ik krijgt Intensieve Psychiatrische Thuiszorg.iedere week. Verder volg ik internettherapie(dat is iets nieuws), heb daar een vaste psycholoog. Daar ben ik aangemeld door het Riagg. Tja en dan de combinatie met de AD.
Ik kan je geen advies geven over wel of niet aan een baby beginnen als je depressief bent. Ik weet van een vriendin van mij die tijdens een depressie probeerde zwanger te raken. En dat was toch een behoorlijke aanslag op haar psyche toen de baby er eenmaal was. Ze kreeg er een postnatale depressie overheen. Maar ja, je kunt er weinig zinnig over zeggen. De zorg voor een baby is ook al een zware belasting op zich.
Joukje, inderdaad lief dat je je zo bekommert om je vriend. Je kunt ook niet veel meer doen dan luisteren en proberen afleiding te bieden. Onthoud wel dat je geen hulpverlener bent!!
Die cursussen zijn me ook aangeboden bij het Riagg. Maar ik heb er vooralsnog vanaf gezien omdat het in groepsverband gebeurt en die drempel is me te hoog. Ook al omdat de plek waar het gegeven wordt behoorlijk ver van mijn huis is. Ik krijgt Intensieve Psychiatrische Thuiszorg.iedere week. Verder volg ik internettherapie(dat is iets nieuws), heb daar een vaste psycholoog. Daar ben ik aangemeld door het Riagg. Tja en dan de combinatie met de AD.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
maandag 21 april 2008 om 12:13
maandag 21 april 2008 om 12:53
Okee, je bent dus lang eigenlijk verkeerd behandeld, Digitalis?
Je had meer dan alleen depressieve gevoelens? De vriendin van mijn nichtje heeft borderline, maar ook psyschoses, die slikt ook antidepressiva, maar ook antipsychotica.
Je had meer dan alleen depressieve gevoelens? De vriendin van mijn nichtje heeft borderline, maar ook psyschoses, die slikt ook antidepressiva, maar ook antipsychotica.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
maandag 21 april 2008 om 16:03
Na mijn 2e bevalling heb ik een post-natale depressie gehad. Dit is erg uit de hand gelopen en daardoor ben ik al 15 jaar chronisch depressief. de laatste jaren gaat het steeds beter maar heb me nooit laten hangen. Dat is mijn kracht geweest!
Ik slik wel AD maar verder niets meer. In het verleden heb ik zowel groeps- als individuele therapie gehad en kreeg zodoende inzicht op mijn problematiek en handvaten hoe ermee om te gaan. Bij ons zit het helaas in de familie maar van ons gezin ben ik gelukkig de enigste. Mijn vader had het trouwens wel maar die is al lang geleden overleden.
Sterkte!
Ik slik wel AD maar verder niets meer. In het verleden heb ik zowel groeps- als individuele therapie gehad en kreeg zodoende inzicht op mijn problematiek en handvaten hoe ermee om te gaan. Bij ons zit het helaas in de familie maar van ons gezin ben ik gelukkig de enigste. Mijn vader had het trouwens wel maar die is al lang geleden overleden.
Sterkte!
maandag 21 april 2008 om 18:35
maandag 21 april 2008 om 19:22
Ik ben nu niet depressief, maar ik heb wel een depressie gehad. Maar mijn stemming is wel zwaarmoedig en lusteloos. Ik merk dat ik ontzettend veel moeite moet doen om mijzelf ergens toe te zetten. Ik laat de tijd gewoon voorbij gaan. Dan heb ik werkelijk niks gedaan, alleen maar zitten.
Voor sommigen is het onbegrijpelijk dat ik werkelijk niks doe. Meestal schiet ik weg in mijn fantasie, daarin kan ik mij staande houden en mijzelf vrolijk houden voor dat moment.
Het enige moment dat ik mijzelf ergens toe kan zetten als ik werkelijk weg moet. Jobje, ik ben trouwens ook sociaal cultureel werker van beroep en wij zijn even oud. Al zit ik doordat het voor mij nu erg zwaar is voor een deel in de ziektewet.
Voor sommigen is het onbegrijpelijk dat ik werkelijk niks doe. Meestal schiet ik weg in mijn fantasie, daarin kan ik mij staande houden en mijzelf vrolijk houden voor dat moment.
Het enige moment dat ik mijzelf ergens toe kan zetten als ik werkelijk weg moet. Jobje, ik ben trouwens ook sociaal cultureel werker van beroep en wij zijn even oud. Al zit ik doordat het voor mij nu erg zwaar is voor een deel in de ziektewet.
maandag 21 april 2008 om 22:16
JoJootje, ben je dan niet toch nog depressief als je zegt dat je zwaarmoedig en lusteloos bent?
Toevallig zeg, dat we hetzelfde beroep en leeftijd hebben.
Hebben jullie dat ook dat je je 's avonds beter voelt? 's avonds denk ik altijd, waarom voel ik me overdag ook niet zo, dan zou het leven een stuk leuker zijn, maar de volgende dag als ik wakker wordt begint de ellende weer opnieuw en 's avonds klaar ik weer op.
In het weekend en op vakantie voel ik me juist slechter, dat is wel balen, want juist op vakantie wil je graag genieten.
Toevallig zeg, dat we hetzelfde beroep en leeftijd hebben.
Hebben jullie dat ook dat je je 's avonds beter voelt? 's avonds denk ik altijd, waarom voel ik me overdag ook niet zo, dan zou het leven een stuk leuker zijn, maar de volgende dag als ik wakker wordt begint de ellende weer opnieuw en 's avonds klaar ik weer op.
In het weekend en op vakantie voel ik me juist slechter, dat is wel balen, want juist op vakantie wil je graag genieten.
