Psyche
alle pijlers
depressief?!
maandag 17 november 2008 om 21:54
Ik voel me al een tijdje erg somber.
Ik weet niet waar het precies vandaan komt. En weet ook niet wanneer het begonnen is. Het is geleidelijk gegaan.
Maar de laatste 3 maanden is het extreem. Voel me onrustig van binnen. Trek me terug van iedereen. Heb nergens zin in. Voel me lusteloos. Ben heel moe. Heb een periode gehad dat ik niet kon slapen, was bang voor het donker dus liet ik het licht aan waardoor ik zowiezo niet kon slapen. Gelukkig is dat wel na een tijdje overgegaan. Nu heb ik het tegenovergestelde. Ik ben zo moe en slaap heel veel.
Voorbeeld: Gisteren tot 14.00 in bed geslapen (terwijl ik de avond ervoor vroeg sliep.) Ik ben opgestaan om wat te eten. En ben daarna weer gaan slapen. Om 19.00 weer opgestaan om te eten en te douchen en daarna weer gaan slapen.
Vanochtend kon ik bijna niet uit bed komen. Was (weer) te laat werk. Alles wat ik doe kost moeite en gaat traag. Me douchen, aankleden, fietsen naar werk.
Ik heb totaal geen trek. Eet met mijn ' vertstand' omdat ik toch voor mezelf probeer te zorgen. Maar ik proef niets. Het eten smaakt me gewoon niet. Voel me soms heel duizelig, dat ik alles voor mij zie draaien.
Ik voel me gewoon ondankbaar. Ben een jonge meid van 26. Hoogopgeleid en een goede baan. Lieve familie en vrienden om heen en verder gezond. Dus ik zou toch gelukkig moeten zijn?
Ik snap het niet. Probeer mezelf te dwingen te genieten van de dingen, maar hoe harder ik ertegen vecht. Hoe kloter ik mij voel.
Stel ik mij? Ik denk weleens als ik nu kom te overlijden, zou ik het niet erg vinden. Dan zou ik van dit rotgevoel af zijn. Maar het is niet zo erg dat ik mezelf iets zou aandoen.
Wie herkent dit? Wat hebben jullie eraan gedaan om je beter te voelen? Wat kan ik doen om van dit gevoel af te komen? Ik functioneer gewoon niet meer. Voel me zo ellendig.
Ik weet niet waar het precies vandaan komt. En weet ook niet wanneer het begonnen is. Het is geleidelijk gegaan.
Maar de laatste 3 maanden is het extreem. Voel me onrustig van binnen. Trek me terug van iedereen. Heb nergens zin in. Voel me lusteloos. Ben heel moe. Heb een periode gehad dat ik niet kon slapen, was bang voor het donker dus liet ik het licht aan waardoor ik zowiezo niet kon slapen. Gelukkig is dat wel na een tijdje overgegaan. Nu heb ik het tegenovergestelde. Ik ben zo moe en slaap heel veel.
Voorbeeld: Gisteren tot 14.00 in bed geslapen (terwijl ik de avond ervoor vroeg sliep.) Ik ben opgestaan om wat te eten. En ben daarna weer gaan slapen. Om 19.00 weer opgestaan om te eten en te douchen en daarna weer gaan slapen.
Vanochtend kon ik bijna niet uit bed komen. Was (weer) te laat werk. Alles wat ik doe kost moeite en gaat traag. Me douchen, aankleden, fietsen naar werk.
Ik heb totaal geen trek. Eet met mijn ' vertstand' omdat ik toch voor mezelf probeer te zorgen. Maar ik proef niets. Het eten smaakt me gewoon niet. Voel me soms heel duizelig, dat ik alles voor mij zie draaien.
Ik voel me gewoon ondankbaar. Ben een jonge meid van 26. Hoogopgeleid en een goede baan. Lieve familie en vrienden om heen en verder gezond. Dus ik zou toch gelukkig moeten zijn?
Ik snap het niet. Probeer mezelf te dwingen te genieten van de dingen, maar hoe harder ik ertegen vecht. Hoe kloter ik mij voel.
Stel ik mij? Ik denk weleens als ik nu kom te overlijden, zou ik het niet erg vinden. Dan zou ik van dit rotgevoel af zijn. Maar het is niet zo erg dat ik mezelf iets zou aandoen.
Wie herkent dit? Wat hebben jullie eraan gedaan om je beter te voelen? Wat kan ik doen om van dit gevoel af te komen? Ik functioneer gewoon niet meer. Voel me zo ellendig.
maandag 17 november 2008 om 22:09
Ik denk zeker dat er tekenen zijn van een depressie, maar natuurlijk kunnen wij dit niet bevestigen of ontkennen. Ik zou eens naar de huisarts gaan en je klachten bespreken.
Ikzelf slik anti-depressiva en zit in dagbehandeling wegens een depressie en angst en paniek stoornissen. Ik herken je gedachtengang over je overlijden heel sterk. Soms heb ik het idee om er wel actief wat mee te doen, maar gelukkig heb ik dit dus nog niet gedaan.
Het vele slapen stadium heb ik ook gehad. Nu slaap ik juist slechter en slik ik ook slaapmedicatie.
Niets smaakt me meer. Soms denk ik ergens trek in te hebben en dan eet ik het en dan valt het tegen, want het is niet zoals ik het me heriner.
Zijn er veranderingen in je leven geweest voor die drie maanden?
Ik kan mezelf soms ook niet uitstaan hoor. Heb hbo opleiding, lieve vriend, familie, trouwplannen. Waarom geniet ik dan nergens van? Waarom denk ik over doodgaan? Waarom ben ik bang in drukkere groepen ineens en durf ik niet meer met het openbaar vervoer? Waarom laat ik over mee heen lopen? Waarom moet ik ineens huilen en kan ik niet stoppen? Waarom ben ik continu boos?
Dingen waar ik nu met therapie mee bezig ben. Ga naar je huisarts en neem niet alleen pillen aan, maar zeg dat je ook een psycholoog wilt. Succes.
Er zijn trouwens al diverse lopende topics over dit onderwerp. Misschien handig om je hierbij aan te sluiten of nog eens mee te lezen voor meer ervaringen.
Ikzelf slik anti-depressiva en zit in dagbehandeling wegens een depressie en angst en paniek stoornissen. Ik herken je gedachtengang over je overlijden heel sterk. Soms heb ik het idee om er wel actief wat mee te doen, maar gelukkig heb ik dit dus nog niet gedaan.
Het vele slapen stadium heb ik ook gehad. Nu slaap ik juist slechter en slik ik ook slaapmedicatie.
Niets smaakt me meer. Soms denk ik ergens trek in te hebben en dan eet ik het en dan valt het tegen, want het is niet zoals ik het me heriner.
Zijn er veranderingen in je leven geweest voor die drie maanden?
Ik kan mezelf soms ook niet uitstaan hoor. Heb hbo opleiding, lieve vriend, familie, trouwplannen. Waarom geniet ik dan nergens van? Waarom denk ik over doodgaan? Waarom ben ik bang in drukkere groepen ineens en durf ik niet meer met het openbaar vervoer? Waarom laat ik over mee heen lopen? Waarom moet ik ineens huilen en kan ik niet stoppen? Waarom ben ik continu boos?
Dingen waar ik nu met therapie mee bezig ben. Ga naar je huisarts en neem niet alleen pillen aan, maar zeg dat je ook een psycholoog wilt. Succes.
Er zijn trouwens al diverse lopende topics over dit onderwerp. Misschien handig om je hierbij aan te sluiten of nog eens mee te lezen voor meer ervaringen.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
maandag 17 november 2008 om 22:16
quote:bikefan schreef op 17 november 2008 @ 22:10:
Vervelend hoor. Maar ik lees dat je nog steeds werkt? Dan functioneer je toch nog "redelijk". Misschien moet je een keertje langs de huisarts. Sterkte.
Het is wel een misvatting dat het allemaal nog wel meevalt zolang je werkt. Ik heb lang met een ernstige depressie rondgelopen terwijl ik werkte. Ik huilde tot vlak voordat ik binnen kwam en zodra ik weg ging begon het weer. Soms op het toilet zelfs even. Ik deed alsof ik boven even had gegeven zodat ze niet zouden vragen waarom ik niet at (was in tijd dat ik niet kon eten ervan), ik melde me wat vaker afwezig met vage smoesjes. Ik slikte oxazepam om me op mijn werk wat rustig te houden.
Nee ik werkte zelf in de psychiatrie, bij een opname afdeling zat vol met depressieve patienten, maar niemand die door had dat ik depressief was van mijn collega's. Vertelde me later ook dat ze nog nooit iemand gezien hadden die het zo goed verborgen kon houden. Gewoon een masker. Komt nu nog vaak naar voren. Vriend snapt me ook niet omdat ik niks laat zien aan hem of deel met hem. Ben er hard mee aan het werk in de therapie.
Vervelend hoor. Maar ik lees dat je nog steeds werkt? Dan functioneer je toch nog "redelijk". Misschien moet je een keertje langs de huisarts. Sterkte.
Het is wel een misvatting dat het allemaal nog wel meevalt zolang je werkt. Ik heb lang met een ernstige depressie rondgelopen terwijl ik werkte. Ik huilde tot vlak voordat ik binnen kwam en zodra ik weg ging begon het weer. Soms op het toilet zelfs even. Ik deed alsof ik boven even had gegeven zodat ze niet zouden vragen waarom ik niet at (was in tijd dat ik niet kon eten ervan), ik melde me wat vaker afwezig met vage smoesjes. Ik slikte oxazepam om me op mijn werk wat rustig te houden.
Nee ik werkte zelf in de psychiatrie, bij een opname afdeling zat vol met depressieve patienten, maar niemand die door had dat ik depressief was van mijn collega's. Vertelde me later ook dat ze nog nooit iemand gezien hadden die het zo goed verborgen kon houden. Gewoon een masker. Komt nu nog vaak naar voren. Vriend snapt me ook niet omdat ik niks laat zien aan hem of deel met hem. Ben er hard mee aan het werk in de therapie.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
maandag 17 november 2008 om 22:17
herken het wel een beetje.. alles hebben wat je gelukkig zou moeten maken, maar het niet zijn. ik had het vooral toen ik ging samenwonen met mijn (nu) man. dat betekende verhuizen naar een ander dorp. daar had ik zo'n heimwee dat ik 10 kilo afgevallen ben. nu zijn we gelukkig weer terug verhuisd en heb ik ook meer rust in mijn hoofd.
ook heb ik 4 jaar lang kalmeringstabletten geslikt van mijn 12e tot 16e jaar omdat ik gewoon echt niet kon slapen! stond ik 's nachts om 4 uur bij mijn ouders aan bed te huilen, en dat elke nacht! erg frustrerend!! ik maakte me zo druk om alles en in mijn hoofd werd dat groter en groter. op een gegeven moment zei mijn moeder een keer: 'je moet maar zo denken, morgen is er weer een dag en dan denk je er anders over.' en dat is echt waar!! dat heeft me wel geholpen.
ik kan je aanraden om leuke dingen te gaan doen. ga eruit als je je even down voelt, blijf niet binnen zitten. even je kont luchten. je zinnen verzetten. het helpt! helemaal overgaan zal het nooit, het komt met vlagen.. maar je hebt het vooral zelf in de hand. en als je er dan echt niet uit komt zou ik toch professionele hulp inschakelen als ik jou was.
ik wens je veel sterkte en het gaat weer over! alles komt goed!
ook heb ik 4 jaar lang kalmeringstabletten geslikt van mijn 12e tot 16e jaar omdat ik gewoon echt niet kon slapen! stond ik 's nachts om 4 uur bij mijn ouders aan bed te huilen, en dat elke nacht! erg frustrerend!! ik maakte me zo druk om alles en in mijn hoofd werd dat groter en groter. op een gegeven moment zei mijn moeder een keer: 'je moet maar zo denken, morgen is er weer een dag en dan denk je er anders over.' en dat is echt waar!! dat heeft me wel geholpen.
ik kan je aanraden om leuke dingen te gaan doen. ga eruit als je je even down voelt, blijf niet binnen zitten. even je kont luchten. je zinnen verzetten. het helpt! helemaal overgaan zal het nooit, het komt met vlagen.. maar je hebt het vooral zelf in de hand. en als je er dan echt niet uit komt zou ik toch professionele hulp inschakelen als ik jou was.
ik wens je veel sterkte en het gaat weer over! alles komt goed!
maandag 17 november 2008 om 22:17
quote:bikefan schreef op 17 november 2008 @ 22:10:
Vervelend hoor. Maar ik lees dat je nog steeds werkt? Dan functioneer je toch nog "redelijk". Misschien moet je een keertje langs de huisarts. Sterkte.
Ik dwing mezelf om te werken.Maar als ik aan mijn gevoel zou toegeven zou ik dat niet doen. Ik ben elke dag te laat op mijn werk. Kom rond 10uur 10.30 aan op mijn. Ik kan het redelijk goed verdoezelen. Heb gezegd dat ik vermoeidheidsklachten heb.
Als ik niet zou werken, zou alle structuur uit mijn leven gaan en dat wil ik ook niet.
Durf niet te zeggen wat ik echt voel. Schaam me voor mijn gevoelens.Een collega heeft kanker, en is vrolijker dan dat ik ben.
Vervelend hoor. Maar ik lees dat je nog steeds werkt? Dan functioneer je toch nog "redelijk". Misschien moet je een keertje langs de huisarts. Sterkte.
Ik dwing mezelf om te werken.Maar als ik aan mijn gevoel zou toegeven zou ik dat niet doen. Ik ben elke dag te laat op mijn werk. Kom rond 10uur 10.30 aan op mijn. Ik kan het redelijk goed verdoezelen. Heb gezegd dat ik vermoeidheidsklachten heb.
Als ik niet zou werken, zou alle structuur uit mijn leven gaan en dat wil ik ook niet.
Durf niet te zeggen wat ik echt voel. Schaam me voor mijn gevoelens.Een collega heeft kanker, en is vrolijker dan dat ik ben.
maandag 17 november 2008 om 22:22
Ik denk trouwens dat je je topic het beste even naar de psyche pijler kan laten verplaatsen. Dit kan door het even te vragen in het moderator topic van gezondheid. Ik denk dat je hier meer reacties op krijgt. Het is ook een onderwerp wat daar echt hoort. Zocht je topic ook daar eigenlijk.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
maandag 17 november 2008 om 22:24
quote:ikbenikhetisnietanders schreef op 17 november 2008 @ 22:09:
Ik denk zeker dat er tekenen zijn van een depressie, maar natuurlijk kunnen wij dit niet bevestigen of ontkennen. Ik zou eens naar de huisarts gaan en je klachten bespreken.
Ikzelf slik anti-depressiva en zit in dagbehandeling wegens een depressie en angst en paniek stoornissen. Ik herken je gedachtengang over je overlijden heel sterk. Soms heb ik het idee om er wel actief wat mee te doen, maar gelukkig heb ik dit dus nog niet gedaan.
Het vele slapen stadium heb ik ook gehad. Nu slaap ik juist slechter en slik ik ook slaapmedicatie.
Niets smaakt me meer. Soms denk ik ergens trek in te hebben en dan eet ik het en dan valt het tegen, want het is niet zoals ik het me heriner.
Zijn er veranderingen in je leven geweest voor die drie maanden?
Ik kan mezelf soms ook niet uitstaan hoor. Heb hbo opleiding, lieve vriend, familie, trouwplannen. Waarom geniet ik dan nergens van? Waarom denk ik over doodgaan? Waarom ben ik bang in drukkere groepen ineens en durf ik niet meer met het openbaar vervoer? Waarom laat ik over mee heen lopen? Waarom moet ik ineens huilen en kan ik niet stoppen? Waarom ben ik continu boos?
Dingen waar ik nu met therapie mee bezig ben. Ga naar je huisarts en neem niet alleen pillen aan, maar zeg dat je ook een psycholoog wilt. Succes.
Er zijn trouwens al diverse lopende topics over dit onderwerp. Misschien handig om je hierbij aan te sluiten of nog eens mee te lezen voor meer ervaringen.
Ik weet eigenlijk niet wanneer het begonnen is. Maar voel het nu heel extreem, in ieder geval de laatste 3 maanden. Ik snap er niets van.
Er zijn mensen die dierbaren verliezen, of enrstige ziektes hebben, maar gelukkiger zijn dan ik ben. Het leven heeft gewoon zijn glans verloren lijkt het wel. Als ik mensen zie lachen en onbezorg zie zijn ben ik zo jaloers. Waarom kan ik me niet zo voelen.
Hoe bevallen die anti depressieva? En de therapie? Ik schaam me om naar de huisarts te gaan ik heb zoiets van'; ik mankeer toch niets?
Ik denk zeker dat er tekenen zijn van een depressie, maar natuurlijk kunnen wij dit niet bevestigen of ontkennen. Ik zou eens naar de huisarts gaan en je klachten bespreken.
Ikzelf slik anti-depressiva en zit in dagbehandeling wegens een depressie en angst en paniek stoornissen. Ik herken je gedachtengang over je overlijden heel sterk. Soms heb ik het idee om er wel actief wat mee te doen, maar gelukkig heb ik dit dus nog niet gedaan.
Het vele slapen stadium heb ik ook gehad. Nu slaap ik juist slechter en slik ik ook slaapmedicatie.
Niets smaakt me meer. Soms denk ik ergens trek in te hebben en dan eet ik het en dan valt het tegen, want het is niet zoals ik het me heriner.
Zijn er veranderingen in je leven geweest voor die drie maanden?
Ik kan mezelf soms ook niet uitstaan hoor. Heb hbo opleiding, lieve vriend, familie, trouwplannen. Waarom geniet ik dan nergens van? Waarom denk ik over doodgaan? Waarom ben ik bang in drukkere groepen ineens en durf ik niet meer met het openbaar vervoer? Waarom laat ik over mee heen lopen? Waarom moet ik ineens huilen en kan ik niet stoppen? Waarom ben ik continu boos?
Dingen waar ik nu met therapie mee bezig ben. Ga naar je huisarts en neem niet alleen pillen aan, maar zeg dat je ook een psycholoog wilt. Succes.
Er zijn trouwens al diverse lopende topics over dit onderwerp. Misschien handig om je hierbij aan te sluiten of nog eens mee te lezen voor meer ervaringen.
Ik weet eigenlijk niet wanneer het begonnen is. Maar voel het nu heel extreem, in ieder geval de laatste 3 maanden. Ik snap er niets van.
Er zijn mensen die dierbaren verliezen, of enrstige ziektes hebben, maar gelukkiger zijn dan ik ben. Het leven heeft gewoon zijn glans verloren lijkt het wel. Als ik mensen zie lachen en onbezorg zie zijn ben ik zo jaloers. Waarom kan ik me niet zo voelen.
Hoe bevallen die anti depressieva? En de therapie? Ik schaam me om naar de huisarts te gaan ik heb zoiets van'; ik mankeer toch niets?
maandag 17 november 2008 om 22:33
Mensen zien lachen en onbezorgd lijken zijn is ook maar schijn. Mij zou je ook zien lachen, maar ik meen het niet. Het is een optreden een rol die ik vervul. Je weet niet hoe die collega met kanker zich echt voelt net zoals mensen niet aan jou kunnen zien hoe jij je voelt.
En helaas je mankeert wel wat. Je bent niet gelukkig, je slaapritme is niet in orde enz. enz. Anti-depressiva (ad) begint nu eindelijk echt te werken. Het is wel erg zoeken en er zijn veel bijwerkingen. In mijn geval was de kwaal echt erger dan het middel, maar ik zou echt goed nadenken voordat je eventueel ad gaat slikken. Een huisarts heeft veel vaker patienten gehad die hetzelfde probleem als jou hebben. Ik heb eerst gewoon ad gehad en gespreken bij een psycholoog. Mijn huisarts is geen fan van ad en wilde het eigenlijk ook alleen geven na gesprekken met de psycholoog. Zo konden ze samen kijken of ad zinvol is voor mij. Omdat ik er te ernstig aan toe was (te lang doorgelopen ermee) kreeg ik gelijk ad.
De therapie is geweldig. Ik leer elke dag zoveel dingen en merk dat ik ze in de praktijk aan het brengen ben. Bij mij is vastgesteld dat ik cronische depressie heb en waarschijnlijk moet ik altijd ad blijven slikken (onderhoudsdosis) en gesprekken hebben met psycholoog. Ik neem dit voor lief, liever dit dan de hele heftige down gevoelens die ik heb gehad.
Maar nogmaals een huisarts is er voor je. Ik ken ook mensen die er naar toe gaan vanwege een splinter, een simpele verkoudheid enz enz.
En helaas je mankeert wel wat. Je bent niet gelukkig, je slaapritme is niet in orde enz. enz. Anti-depressiva (ad) begint nu eindelijk echt te werken. Het is wel erg zoeken en er zijn veel bijwerkingen. In mijn geval was de kwaal echt erger dan het middel, maar ik zou echt goed nadenken voordat je eventueel ad gaat slikken. Een huisarts heeft veel vaker patienten gehad die hetzelfde probleem als jou hebben. Ik heb eerst gewoon ad gehad en gespreken bij een psycholoog. Mijn huisarts is geen fan van ad en wilde het eigenlijk ook alleen geven na gesprekken met de psycholoog. Zo konden ze samen kijken of ad zinvol is voor mij. Omdat ik er te ernstig aan toe was (te lang doorgelopen ermee) kreeg ik gelijk ad.
De therapie is geweldig. Ik leer elke dag zoveel dingen en merk dat ik ze in de praktijk aan het brengen ben. Bij mij is vastgesteld dat ik cronische depressie heb en waarschijnlijk moet ik altijd ad blijven slikken (onderhoudsdosis) en gesprekken hebben met psycholoog. Ik neem dit voor lief, liever dit dan de hele heftige down gevoelens die ik heb gehad.
Maar nogmaals een huisarts is er voor je. Ik ken ook mensen die er naar toe gaan vanwege een splinter, een simpele verkoudheid enz enz.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
maandag 17 november 2008 om 22:40
quote:troela4681 schreef op 17 november 2008 @ 22:17:
ik kan je aanraden om leuke dingen te gaan doen. ga eruit als je je even down voelt, blijf niet binnen zitten. even je kont luchten. je zinnen verzetten. het helpt! helemaal overgaan zal het nooit, het komt met vlagen.. maar je hebt het vooral zelf in de hand. en als je er dan echt niet uit komt zou ik toch professionele hulp inschakelen als ik jou was.
ik wens je veel sterkte en het gaat weer over! alles komt goed!
ik probeer ook afleiding te zoeken. maar ik kan er niet van genieten. doe dingen met mijn vriendinnen. maar van binnen heb ik verscheurd gevoel. het lukt mij gewoon niet. hoe harder ik mij dwing hoe kloter ik mij voel.
niets interesseerd mij meer. winkelen? leuke kleding? kapper? het inetersseert mij niets. Ik doe weinig meer aan verzorging. Ik kleed me gewoon functioneel.
ik kan je aanraden om leuke dingen te gaan doen. ga eruit als je je even down voelt, blijf niet binnen zitten. even je kont luchten. je zinnen verzetten. het helpt! helemaal overgaan zal het nooit, het komt met vlagen.. maar je hebt het vooral zelf in de hand. en als je er dan echt niet uit komt zou ik toch professionele hulp inschakelen als ik jou was.
ik wens je veel sterkte en het gaat weer over! alles komt goed!
ik probeer ook afleiding te zoeken. maar ik kan er niet van genieten. doe dingen met mijn vriendinnen. maar van binnen heb ik verscheurd gevoel. het lukt mij gewoon niet. hoe harder ik mij dwing hoe kloter ik mij voel.
niets interesseerd mij meer. winkelen? leuke kleding? kapper? het inetersseert mij niets. Ik doe weinig meer aan verzorging. Ik kleed me gewoon functioneel.
maandag 17 november 2008 om 22:44
Heel herkenbaar hoor. Ik dit ook zogenaamde "leuke dingen". Pretparken, sauna, winkelen, zwemmen, bioscoop, uit eten, enz enz. Alles op de automatsiche piloot en geen goed gevoel erbij. Wel is het belangrijk om te blijven doen om niet in een issolement te raken, maar ik denk niet dat je er beter door gaat voelen. Athans zo werkt het bij mij niet.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
maandag 17 november 2008 om 22:55
dan had/heb ik waarschijnlijk de 'lichte' versie. voor mij werkt het.. maar ik kan me wel indenken hoe jullie je voelen en dat is erg vervelend. dan zou ik goed naar de adviezen van ikbenikhetisnietanders luisteren en dan toch inderdaad die grote stap naar de huisarts zetten.
maar is er helemaal niets waar je nog een beetje van kunt genieten? al is het maar 1 ding.. doen!
zucht..... ik wou dat ik net dat ene zinnetje hier neer kon zetten om je meteen beter te laten voelen, maar ik heb geen idee wat. en ook al zou het iets zijn wat één en al positiviteit uitstraalt dan nog geloof ik niet dat het helpt. ik geef je een dikke knuffel en kan alleen zeggen dat ik er in geloof dat je er weer helemaal bovenop komt. dat heeft tijd nodig, maar het lukt! ik hoop dat je dat zelf ook stiekem in je achterhoofd hebt zitten.. dat je dit kan overwinnen!
maar is er helemaal niets waar je nog een beetje van kunt genieten? al is het maar 1 ding.. doen!
zucht..... ik wou dat ik net dat ene zinnetje hier neer kon zetten om je meteen beter te laten voelen, maar ik heb geen idee wat. en ook al zou het iets zijn wat één en al positiviteit uitstraalt dan nog geloof ik niet dat het helpt. ik geef je een dikke knuffel en kan alleen zeggen dat ik er in geloof dat je er weer helemaal bovenop komt. dat heeft tijd nodig, maar het lukt! ik hoop dat je dat zelf ook stiekem in je achterhoofd hebt zitten.. dat je dit kan overwinnen!
maandag 17 november 2008 om 23:27
Heel goed om te lezen dat je een afspraak gaat maken met je huisarts. Laat je even weten hoe het gesprek is verlopen?
Lekker gaan slapen nu, morgen op tijd beginnen met je cursus. Succes.
Lekker gaan slapen nu, morgen op tijd beginnen met je cursus. Succes.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
maandag 17 november 2008 om 23:49
quote:ikbenikhetisnietanders schreef op 17 november 2008 @ 22:44:
Heel herkenbaar hoor. Ik dit ook zogenaamde "leuke dingen". Pretparken, sauna, winkelen, zwemmen, bioscoop, uit eten, enz enz. Alles op de automatsiche piloot en geen goed gevoel erbij. Wel is het belangrijk om te blijven doen om niet in een issolement te raken, maar ik denk niet dat je er beter door gaat voelen. Athans zo werkt het bij mij niet.
Wat schrijf jij herkenbaar zeg, zonder dat ik het echt besefte en zomaar even dit topic las ben ik met mijn neus op de feiten gedrukt.
Heb ook net de sleutel van een nieuw huis gekregen, rondom mij gebeuren veel meer dingen waardoor ik "heel blij" hoor te zijn. Maar ik ben het niet, ik voel het niet het lijkt soms alsof dingen me niks doen. Hierdoor lijk ik soms ondankbaar baar dat ben ik absoluut niet.
Heel herkenbaar hoor. Ik dit ook zogenaamde "leuke dingen". Pretparken, sauna, winkelen, zwemmen, bioscoop, uit eten, enz enz. Alles op de automatsiche piloot en geen goed gevoel erbij. Wel is het belangrijk om te blijven doen om niet in een issolement te raken, maar ik denk niet dat je er beter door gaat voelen. Athans zo werkt het bij mij niet.
Wat schrijf jij herkenbaar zeg, zonder dat ik het echt besefte en zomaar even dit topic las ben ik met mijn neus op de feiten gedrukt.
Heb ook net de sleutel van een nieuw huis gekregen, rondom mij gebeuren veel meer dingen waardoor ik "heel blij" hoor te zijn. Maar ik ben het niet, ik voel het niet het lijkt soms alsof dingen me niks doen. Hierdoor lijk ik soms ondankbaar baar dat ben ik absoluut niet.
dinsdag 18 november 2008 om 00:49
dinsdag 18 november 2008 om 10:04
dinsdag 18 november 2008 om 10:09
quote:Nachtvlinder22 schreef op 17 november 2008 @ 23:49:
[...]
Wat schrijf jij herkenbaar zeg, zonder dat ik het echt besefte en zomaar even dit topic las ben ik met mijn neus op de feiten gedrukt.
Heb ook net de sleutel van een nieuw huis gekregen, rondom mij gebeuren veel meer dingen waardoor ik "heel blij" hoor te zijn. Maar ik ben het niet, ik voel het niet het lijkt soms alsof dingen me niks doen. Hierdoor lijk ik soms ondankbaar baar dat ben ik absoluut niet.
Rot voor je dat jij je ook al zo voelt. Zijn er verder nog veranderingen in je gevoelsleven of gedrag? (verminder libido, meer of minder trek in eten, veranderd slaapritme enz enz)
Lijkt me wel heftig dat je even rustig een topic wilt lezen en jezelf dan ineens herkent in een ander. Kun jij met mensen bespreken hoe je je voelt. Lijkt me lastig wanneer mensen denken dat je ondankbaar bent terwijl je dat zeker niet bent.
Succes met alles en probeer te genieten wanneer het wel lukt.
[...]
Wat schrijf jij herkenbaar zeg, zonder dat ik het echt besefte en zomaar even dit topic las ben ik met mijn neus op de feiten gedrukt.
Heb ook net de sleutel van een nieuw huis gekregen, rondom mij gebeuren veel meer dingen waardoor ik "heel blij" hoor te zijn. Maar ik ben het niet, ik voel het niet het lijkt soms alsof dingen me niks doen. Hierdoor lijk ik soms ondankbaar baar dat ben ik absoluut niet.
Rot voor je dat jij je ook al zo voelt. Zijn er verder nog veranderingen in je gevoelsleven of gedrag? (verminder libido, meer of minder trek in eten, veranderd slaapritme enz enz)
Lijkt me wel heftig dat je even rustig een topic wilt lezen en jezelf dan ineens herkent in een ander. Kun jij met mensen bespreken hoe je je voelt. Lijkt me lastig wanneer mensen denken dat je ondankbaar bent terwijl je dat zeker niet bent.
Succes met alles en probeer te genieten wanneer het wel lukt.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
dinsdag 18 november 2008 om 12:42
quote:ikbenikhetisnietanders schreef op 17 november 2008 @ 22:16:
[...]
Het is wel een misvatting dat het allemaal nog wel meevalt zolang je werkt. Ik heb lang met een ernstige depressie rondgelopen terwijl ik werkte. Ik huilde tot vlak voordat ik binnen kwam en zodra ik weg ging begon het weer. Soms op het toilet zelfs even. .
Heel herkenbaar dit. Mijn werk is ook heel lang mijn redding geweest (werk ook in de psychiatrie), kon ik voor anderen zorgen en hoefde ik mezelf niet te voelen. Ik heb zelfs gewerkt toen ik opgenomen was, ik had toen een bijbaantje in de ouderenzorg en werkte elke avond van 5 tot 9. dan bleef ik doen omdat ik er ook veel uithaalde, energie en contacten met mensen.
Nu ben ik uiteindelijk wel opnieuw in therapie omdat ik een ziekelijke werkverslaving schijn te hebben, maar goed...
Ik was niet minder depressief omdat ik nog kon werken. Naast mijn apathische buien was ik namelijk extreem onrustig.
x suuz
[...]
Het is wel een misvatting dat het allemaal nog wel meevalt zolang je werkt. Ik heb lang met een ernstige depressie rondgelopen terwijl ik werkte. Ik huilde tot vlak voordat ik binnen kwam en zodra ik weg ging begon het weer. Soms op het toilet zelfs even. .
Heel herkenbaar dit. Mijn werk is ook heel lang mijn redding geweest (werk ook in de psychiatrie), kon ik voor anderen zorgen en hoefde ik mezelf niet te voelen. Ik heb zelfs gewerkt toen ik opgenomen was, ik had toen een bijbaantje in de ouderenzorg en werkte elke avond van 5 tot 9. dan bleef ik doen omdat ik er ook veel uithaalde, energie en contacten met mensen.
Nu ben ik uiteindelijk wel opnieuw in therapie omdat ik een ziekelijke werkverslaving schijn te hebben, maar goed...
Ik was niet minder depressief omdat ik nog kon werken. Naast mijn apathische buien was ik namelijk extreem onrustig.
x suuz
dinsdag 18 november 2008 om 22:14
vandaag een rotdag achter de rug. had een cursus. maar alles ging langs mij heen. voelde me onrustig. kon me niet conceteren. uiteindelijk ben ik met een smoesje eerder weggegaan. en door het winkelcentrum lopen zwerven. winkel in winkel uit, maar niets boeide me. ben naar huis gegaan. en voelde me heel benauwd. uiteindelijk heel erg moeten huilen, totdat ik bijna moest hyperventileren. heb een pijnstiller genomen en ben toen in slaap gevallen. zojuist weer wakker. heb nog niets gegeten sinds de lunch, maar heb gewoon geen trek.
nog een vraagje hoe hebben jullie het met werk gedaan? hebben jullie het je werkgever verteld? ik zie daar behoorlijk tegenop, maar ik denk als dit zo door blijft gaan ik er niet onder uit kan omdat het mijn functioneren kan beinvloeden. hoe reageren ze.
nog een vraagje hoe hebben jullie het met werk gedaan? hebben jullie het je werkgever verteld? ik zie daar behoorlijk tegenop, maar ik denk als dit zo door blijft gaan ik er niet onder uit kan omdat het mijn functioneren kan beinvloeden. hoe reageren ze.
dinsdag 18 november 2008 om 22:17
quote:Nachtvlinder22 schreef op 17 november 2008 @ 23:49:
[...]
Wat schrijf jij herkenbaar zeg, zonder dat ik het echt besefte en zomaar even dit topic las ben ik met mijn neus op de feiten gedrukt.
Heb ook net de sleutel van een nieuw huis gekregen, rondom mij gebeuren veel meer dingen waardoor ik "heel blij" hoor te zijn. Maar ik ben het niet, ik voel het niet het lijkt soms alsof dingen me niks doen. Hierdoor lijk ik soms ondankbaar baar dat ben ik absoluut niet. jij ook sterkte
[...]
Wat schrijf jij herkenbaar zeg, zonder dat ik het echt besefte en zomaar even dit topic las ben ik met mijn neus op de feiten gedrukt.
Heb ook net de sleutel van een nieuw huis gekregen, rondom mij gebeuren veel meer dingen waardoor ik "heel blij" hoor te zijn. Maar ik ben het niet, ik voel het niet het lijkt soms alsof dingen me niks doen. Hierdoor lijk ik soms ondankbaar baar dat ben ik absoluut niet. jij ook sterkte
dinsdag 18 november 2008 om 22:27
quote:jamadi52 schreef op 18 november 2008 @ 00:49:
kijk eens op t topic winterblus en dan naar mijn antwoord.
dan wil ik er nog aan toevoegen dat n winterblues niet alleen voorkomt in de winter maar ook in andere jaargetijden.
misschien heb je er wat aan,veel sterkte.
ik heb je reactie gelezen. maar herken me er niet echt in. heb dit sombere gevoel al veel langer. alleen nu echt extreem. in augustus, was het hoogzomer, en toen was ik al somber. zelfs tijdens mijn vakantie in de woestijn in juli,waar het 40 graden was. kon ik niet echt genieten. maar wel lief van je dat je meedenkt.
helpen die bachbloesem druppels alleen bij mensen met winterblues? of ook bij somberheid in het algemeen? ik zie er namelijk tegen op om aan de zware pillen te gaan. dus liever iets natuurlijks.
kijk eens op t topic winterblus en dan naar mijn antwoord.
dan wil ik er nog aan toevoegen dat n winterblues niet alleen voorkomt in de winter maar ook in andere jaargetijden.
misschien heb je er wat aan,veel sterkte.
ik heb je reactie gelezen. maar herken me er niet echt in. heb dit sombere gevoel al veel langer. alleen nu echt extreem. in augustus, was het hoogzomer, en toen was ik al somber. zelfs tijdens mijn vakantie in de woestijn in juli,waar het 40 graden was. kon ik niet echt genieten. maar wel lief van je dat je meedenkt.
helpen die bachbloesem druppels alleen bij mensen met winterblues? of ook bij somberheid in het algemeen? ik zie er namelijk tegen op om aan de zware pillen te gaan. dus liever iets natuurlijks.
