Psyche
alle pijlers
Depressief
donderdag 1 december 2016 om 21:44
Best spannend om een topic te openen op deze pijler en dan onder mijn eigen nick ...
Ik weet niet zo goed wat ik wil met dit topic. Ik denk gewoon van me afschrijven. Het gaat niet goed met mij. Lang geleden heb ik een depressie gehad en aan alles merk ik dat ik me voel zoals toen.
Ik ben alleen maar aan het piekeren, maak mezelf gek met gedachten die nergens op slaan, ik heb een vreselijk kort lontje, ik voel me vaak minderwaardig, ben constant aan het huilen, wil vaak iemand anders zijn, ben vreselijk negatief over mezelf en kan het gewoon niet vinden in het leven momenteel.
Ik denk overigens nooit aan zelfdoding.
Ik reageer mijn woede af op de verkeerde mensen en weet direct dat het verkeerd is maar ik kan het niet voor me houden. Ik heb zoveel woede, pijn en verdriet in me. Ik wil niet zielig doen.
Met mijn partner kan ik er gelukkig goed over praten. Met mijn ouders minder. Of eigenlijk niet. Wij zijn geen praat-familie. Het voelt zo onnatuurlijk om over dit soort gevoelens te praten met hen terwijl ik weet dat ze het goed bedoelen.
Voor de rest heb ik weinig contacten momenteel. Ja wel met schoonzus en zwager en schoonouders. Heb ook wel vriendinnen maar van de meeste mensen ervaar ik weinig interesse. Dat ligt waarschijnlijk ook wel aan mij en daarom heb ik besloten naar de huisarts te gaan. Ik vind het doodeng maar ik wil weer goed in mijn vel komen te zitten. Misschien verwijst hij me wel door naar een psycholoog.
Ik hoop dat het nu echt goed gaat komen.
Minni.
Ik weet niet zo goed wat ik wil met dit topic. Ik denk gewoon van me afschrijven. Het gaat niet goed met mij. Lang geleden heb ik een depressie gehad en aan alles merk ik dat ik me voel zoals toen.
Ik ben alleen maar aan het piekeren, maak mezelf gek met gedachten die nergens op slaan, ik heb een vreselijk kort lontje, ik voel me vaak minderwaardig, ben constant aan het huilen, wil vaak iemand anders zijn, ben vreselijk negatief over mezelf en kan het gewoon niet vinden in het leven momenteel.
Ik denk overigens nooit aan zelfdoding.
Ik reageer mijn woede af op de verkeerde mensen en weet direct dat het verkeerd is maar ik kan het niet voor me houden. Ik heb zoveel woede, pijn en verdriet in me. Ik wil niet zielig doen.
Met mijn partner kan ik er gelukkig goed over praten. Met mijn ouders minder. Of eigenlijk niet. Wij zijn geen praat-familie. Het voelt zo onnatuurlijk om over dit soort gevoelens te praten met hen terwijl ik weet dat ze het goed bedoelen.
Voor de rest heb ik weinig contacten momenteel. Ja wel met schoonzus en zwager en schoonouders. Heb ook wel vriendinnen maar van de meeste mensen ervaar ik weinig interesse. Dat ligt waarschijnlijk ook wel aan mij en daarom heb ik besloten naar de huisarts te gaan. Ik vind het doodeng maar ik wil weer goed in mijn vel komen te zitten. Misschien verwijst hij me wel door naar een psycholoog.
Ik hoop dat het nu echt goed gaat komen.
Minni.
donderdag 1 december 2016 om 21:52
Wat rot Minni, goed dat je een topic opent, en naar de huisarts gaat. Je hebt ook veel meegemaakt qua verhuis en nieuwe baan geloof ik he? Dat gaat je niet in de koude kleren zitten.
Ik ben uit een depressie gekrabbelt. Wat mij hielp was toch vooral bezig blijven, in plaats van achter de computer te blijven hangen toch de stofzuiger te pakken, een nieuw recept uit te proberen enz. En ik ben gaan haken om te ontspannen, ben gaan hardlopen of zomaar een extra ronde met mijn hond gaan lopen.
Het is fijn dat je bij je partner terecht kunt. Ik vind het zelf lastig uit te leggen wat er nou speelt van binnenuit, ik snap het zelf vaak niet. Maar dat er iemand voor je is is al harstikke belangrijk. Ik hoop dat dit topic een fijne uitlaatklep voor je zal worden.
Wat ook een steuntje was, was een opschrijfboekje waarin ik positieve dingen schreef die ik had gedaan en zomaar gedachten die ik had. Het zijn allemaal geen wondermiddelen maar alle beetjes helpen.
Ik ben uit een depressie gekrabbelt. Wat mij hielp was toch vooral bezig blijven, in plaats van achter de computer te blijven hangen toch de stofzuiger te pakken, een nieuw recept uit te proberen enz. En ik ben gaan haken om te ontspannen, ben gaan hardlopen of zomaar een extra ronde met mijn hond gaan lopen.
Het is fijn dat je bij je partner terecht kunt. Ik vind het zelf lastig uit te leggen wat er nou speelt van binnenuit, ik snap het zelf vaak niet. Maar dat er iemand voor je is is al harstikke belangrijk. Ik hoop dat dit topic een fijne uitlaatklep voor je zal worden.
Wat ook een steuntje was, was een opschrijfboekje waarin ik positieve dingen schreef die ik had gedaan en zomaar gedachten die ik had. Het zijn allemaal geen wondermiddelen maar alle beetjes helpen.
donderdag 1 december 2016 om 21:53
donderdag 1 december 2016 om 21:55
quote:Joni_de_tweede schreef op 01 december 2016 @ 21:52:
Wat rot Minni, goed dat je een topic opent, en naar de huisarts gaat. Je hebt ook veel meegemaakt qua verhuis en nieuwe baan geloof ik he? Dat gaat je niet in de koude kleren zitten.
Ik ben uit een depressie gekrabbelt. Wat mij hielp was toch vooral bezig blijven, in plaats van achter de computer te blijven hangen toch de stofzuiger te pakken, een nieuw recept uit te proberen enz. En ik ben gaan haken om te ontspannen, ben gaan hardlopen of zomaar een extra ronde met mijn hond gaan lopen.
Het is fijn dat je bij je partner terecht kunt. Ik vind het zelf lastig uit te leggen wat er nou speelt van binnenuit, ik snap het zelf vaak niet. Maar dat er iemand voor je is is al harstikke belangrijk. Ik hoop dat dit topic een fijne uitlaatklep voor je zal worden.
Dankjewel Joni. Wat fijn dat je eruit gekomen bent. Ja veel veranderingen dit jaar, maar het speelt al veel langer.
En ik herken wat je zegt over dat je het zelf niet goed weet.
Ben op eigen houtje al vaker naar psychologen geweest en voor mijn gevoel voel ik zoveel dat ik het niet onder woorden kan brengen. Tja en hoe moet een psycholoog het dan snappen?
Wat rot Minni, goed dat je een topic opent, en naar de huisarts gaat. Je hebt ook veel meegemaakt qua verhuis en nieuwe baan geloof ik he? Dat gaat je niet in de koude kleren zitten.
Ik ben uit een depressie gekrabbelt. Wat mij hielp was toch vooral bezig blijven, in plaats van achter de computer te blijven hangen toch de stofzuiger te pakken, een nieuw recept uit te proberen enz. En ik ben gaan haken om te ontspannen, ben gaan hardlopen of zomaar een extra ronde met mijn hond gaan lopen.
Het is fijn dat je bij je partner terecht kunt. Ik vind het zelf lastig uit te leggen wat er nou speelt van binnenuit, ik snap het zelf vaak niet. Maar dat er iemand voor je is is al harstikke belangrijk. Ik hoop dat dit topic een fijne uitlaatklep voor je zal worden.
Dankjewel Joni. Wat fijn dat je eruit gekomen bent. Ja veel veranderingen dit jaar, maar het speelt al veel langer.
En ik herken wat je zegt over dat je het zelf niet goed weet.
Ben op eigen houtje al vaker naar psychologen geweest en voor mijn gevoel voel ik zoveel dat ik het niet onder woorden kan brengen. Tja en hoe moet een psycholoog het dan snappen?
donderdag 1 december 2016 om 22:00
Ik ben er ook nog lang niet hoor. Ik loop nu nog bij het GGZ. Maar ik denk dat het gewoon al een fijn idee voor je is dat je bij een psycholoog terecht kunt, dat er toch iets van houvast is. Je moet er in ieder geval niet zelf mee blijven lopen. En misschien kun je eens homeopatische druppels proberen van A Vogel ofzo?
donderdag 1 december 2016 om 22:00
Wat naar dat je je zo voelt. En helaas ik herken dit ook. Ik werk eigenlijk alleen maar, voor de rest kruip ik weg. Ik voel me als of de boot voorgoed vertrokken is en ik op het platform in de haven sta, te kijken naar die vrolijke mensen op de weg varende boot.
Ik hoop voor je dat therapie helpt, al heb je dat al eerder geprobeerd lees ik.
Nou ja iig
Ik hoop voor je dat therapie helpt, al heb je dat al eerder geprobeerd lees ik.
Nou ja iig
donderdag 1 december 2016 om 22:09
quote:strikjemetstippels schreef op 01 december 2016 @ 22:00:
Wat naar dat je je zo voelt. En helaas ik herken dit ook. Ik werk eigenlijk alleen maar, voor de rest kruip ik weg. Ik voel me als of de boot voorgoed vertrokken is en ik op het platform in de haven sta, te kijken naar die vrolijke mensen op de weg varende boot.
Ik hoop voor je dat therapie helpt, al heb je dat al eerder geprobeerd lees ik.
Nou ja iig Dankjewel Strikje. Wat naar dat jij dit herkent! Heb je zelf hulp gezocht? Knuffel terug
Wat naar dat je je zo voelt. En helaas ik herken dit ook. Ik werk eigenlijk alleen maar, voor de rest kruip ik weg. Ik voel me als of de boot voorgoed vertrokken is en ik op het platform in de haven sta, te kijken naar die vrolijke mensen op de weg varende boot.
Ik hoop voor je dat therapie helpt, al heb je dat al eerder geprobeerd lees ik.
Nou ja iig Dankjewel Strikje. Wat naar dat jij dit herkent! Heb je zelf hulp gezocht? Knuffel terug
donderdag 1 december 2016 om 22:10
quote:Joni_de_tweede schreef op 01 december 2016 @ 22:00:
Ik ben er ook nog lang niet hoor. Ik loop nu nog bij het GGZ. Maar ik denk dat het gewoon al een fijn idee voor je is dat je bij een psycholoog terecht kunt, dat er toch iets van houvast is. Je moet er in ieder geval niet zelf mee blijven lopen. En misschien kun je eens homeopatische druppels proberen van A Vogel ofzo?
Wat voor therapie volg je, Joni?
Mij werd ooit cognitieve therapie aangeraden maar ik kon er niet zoveel mee. Moest telkens naar een balletje kijken.
Ik ben er ook nog lang niet hoor. Ik loop nu nog bij het GGZ. Maar ik denk dat het gewoon al een fijn idee voor je is dat je bij een psycholoog terecht kunt, dat er toch iets van houvast is. Je moet er in ieder geval niet zelf mee blijven lopen. En misschien kun je eens homeopatische druppels proberen van A Vogel ofzo?
Wat voor therapie volg je, Joni?
Mij werd ooit cognitieve therapie aangeraden maar ik kon er niet zoveel mee. Moest telkens naar een balletje kijken.
donderdag 1 december 2016 om 22:12
Vraag anders bij de HA eerst eens om een POH GGZ of Spv-er.
Is ketenzorg en baat het niet dan ben je niet meteen je eigen risico kwijt.
Die kan praktische hulp geven en een luisterend oor maar ook een echt psychische ondersteuning, bespreekt dingen met jou en de HA. Is het niet voldoende kan hij/zij helpen met juiste hulp zoeken. En kan samen met HA later alsnog doorverwijzen indien nodig.
Is ketenzorg en baat het niet dan ben je niet meteen je eigen risico kwijt.
Die kan praktische hulp geven en een luisterend oor maar ook een echt psychische ondersteuning, bespreekt dingen met jou en de HA. Is het niet voldoende kan hij/zij helpen met juiste hulp zoeken. En kan samen met HA later alsnog doorverwijzen indien nodig.
donderdag 1 december 2016 om 22:17
quote:Goede-Fee schreef op 01 december 2016 @ 22:12:
Vraag anders bij de HA eerst eens om een POH GGZ of Spv-er.
Is ketenzorg en baat het niet dan ben je niet meteen je eigen risico kwijt.
Die kan praktische hulp geven en een luisterend oor maar ook een echt psychische ondersteuning, bespreekt dingen met jou en de HA. Is het niet voldoende kan hij/zij helpen met juiste hulp zoeken. En kan samen met HA later alsnog doorverwijzen indien nodig.
Oei die termen zeggen me niets.
Wat is een POH GGZ en een spv'er?
Vraag anders bij de HA eerst eens om een POH GGZ of Spv-er.
Is ketenzorg en baat het niet dan ben je niet meteen je eigen risico kwijt.
Die kan praktische hulp geven en een luisterend oor maar ook een echt psychische ondersteuning, bespreekt dingen met jou en de HA. Is het niet voldoende kan hij/zij helpen met juiste hulp zoeken. En kan samen met HA later alsnog doorverwijzen indien nodig.
Oei die termen zeggen me niets.
Wat is een POH GGZ en een spv'er?
donderdag 1 december 2016 om 22:19
Wat goed dat je naar de huisarts gaat en je laat verwijzen. Ik hoop voor je dat het allemaal niet te lang gaat duren en je er niet te diep in zakt, want het is verschrikkelijk.
Ben er zelf anderhalf jaar zoet mee geweest, maar wat bij mij het geval is is dat ik nooit meer de oude ben geworden.
Neem alsjeblieft de tip aan om actief te blijven, dat is een grote hulp voor je, ook al heb je niet eens de puf om uit je pyjama te stappen. Je gevoelens en bezigheden beschrijven is ook een goeie, dan kan je jezelf een beetje leren volgen en kan je zien of je er op vooruit gaat.
Ik wens je een spoedig herstel en wolkenloze luchten.
Ben er zelf anderhalf jaar zoet mee geweest, maar wat bij mij het geval is is dat ik nooit meer de oude ben geworden.
Neem alsjeblieft de tip aan om actief te blijven, dat is een grote hulp voor je, ook al heb je niet eens de puf om uit je pyjama te stappen. Je gevoelens en bezigheden beschrijven is ook een goeie, dan kan je jezelf een beetje leren volgen en kan je zien of je er op vooruit gaat.
Ik wens je een spoedig herstel en wolkenloze luchten.
donderdag 1 december 2016 om 22:20
Ik heb in eerste instantie een aantal sessies gericht op de assertiviteit gehad en toen leek het een tijdje beter te gaan, daarna ben ik nog bij hem geweest en heb ik nog wat sessies cognitief denken gehad. Ik heb er zeker wel baat bij gehad maar er zijn ook dingen die ik zelf niet begrijp en waarvan ik het idee had dat hij niet snapte wat ik bedoelde. Wat jij zelf ook al aangaf.
donderdag 1 december 2016 om 22:24
quote:Cateautje schreef op 01 december 2016 @ 22:19:
Wat goed dat je naar de huisarts gaat en je laat verwijzen. Ik hoop voor je dat het allemaal niet te lang gaat duren en je er niet te diep in zakt, want het is verschrikkelijk.
Ben er zelf anderhalf jaar zoet mee geweest, maar wat bij mij het geval is is dat ik nooit meer de oude ben geworden.
Neem alsjeblieft de tip aan om actief te blijven, dat is een grote hulp voor je, ook al heb je niet eens de puf om uit je pyjama te stappen. Je gevoelens en bezigheden beschrijven is ook een goeie, dan kan je jezelf een beetje leren volgen en kan je zien of je er op vooruit gaat.
Ik wens je een spoedig herstel en wolkenloze luchten.
Dankjewel voor je lieve reactie.
Dat actief blijven is inderdaad een goede tip. In het weekend doe ik niets liever dan in mijn pyjama de hele dag films kijken. Lekker vertrouwd onder de dekens.
Daar wordt het ook niet beter van. Ik heb gelezen dat wandelen goed is voor depressies.
Wat naar dat je nooit meer de oude bent geworden. Ik had je wat beters toegewenst
Wat goed dat je naar de huisarts gaat en je laat verwijzen. Ik hoop voor je dat het allemaal niet te lang gaat duren en je er niet te diep in zakt, want het is verschrikkelijk.
Ben er zelf anderhalf jaar zoet mee geweest, maar wat bij mij het geval is is dat ik nooit meer de oude ben geworden.
Neem alsjeblieft de tip aan om actief te blijven, dat is een grote hulp voor je, ook al heb je niet eens de puf om uit je pyjama te stappen. Je gevoelens en bezigheden beschrijven is ook een goeie, dan kan je jezelf een beetje leren volgen en kan je zien of je er op vooruit gaat.
Ik wens je een spoedig herstel en wolkenloze luchten.
Dankjewel voor je lieve reactie.
Dat actief blijven is inderdaad een goede tip. In het weekend doe ik niets liever dan in mijn pyjama de hele dag films kijken. Lekker vertrouwd onder de dekens.
Daar wordt het ook niet beter van. Ik heb gelezen dat wandelen goed is voor depressies.
Wat naar dat je nooit meer de oude bent geworden. Ik had je wat beters toegewenst
donderdag 1 december 2016 om 22:26
quote:Joni_de_tweede schreef op 01 december 2016 @ 22:20:
Ik heb in eerste instantie een aantal sessies gericht op de assertiviteit gehad en toen leek het een tijdje beter te gaan, daarna ben ik nog bij hem geweest en heb ik nog wat sessies cognitief denken gehad. Ik heb er zeker wel baat bij gehad maar er zijn ook dingen die ik zelf niet begrijp en waarvan ik het idee had dat hij niet snapte wat ik bedoelde. Wat jij zelf ook al aangaf.
Herkenbaar Joni! Lastig om te omschrijven is dat.
En fijn dat bepaalde therapieën bij jou wel effect hadden. Nu werken aan een herstel. Ik wens je daar alle goeds mee
Ik heb in eerste instantie een aantal sessies gericht op de assertiviteit gehad en toen leek het een tijdje beter te gaan, daarna ben ik nog bij hem geweest en heb ik nog wat sessies cognitief denken gehad. Ik heb er zeker wel baat bij gehad maar er zijn ook dingen die ik zelf niet begrijp en waarvan ik het idee had dat hij niet snapte wat ik bedoelde. Wat jij zelf ook al aangaf.
Herkenbaar Joni! Lastig om te omschrijven is dat.
En fijn dat bepaalde therapieën bij jou wel effect hadden. Nu werken aan een herstel. Ik wens je daar alle goeds mee
donderdag 1 december 2016 om 22:52
Dat is waar, van dat gebroken been. Sommige mensen hebben op mij gereageerd alsof ik boos op ze was en zonder reden verder onsympathiek tegen me werden en ik kon het ze niet uitleggen, ze gingen er niet in mee. Heel naar.
Tuurlijk wil je enthousiast reageren op mensen, maar het komt er gewoon niet uit.
Tuurlijk wil je enthousiast reageren op mensen, maar het komt er gewoon niet uit.
donderdag 1 december 2016 om 22:55
Zeker waar van dat gebroken been. Mensen snappen het niet want je lijkt alles voor elkaar te hebben.
Ik merk dat sociale contacten me veel moeite kosten op het moment. Ik zie ook overal het negatieve van in. Van de ene kant voel ik me vaak eenzaam en wil meer contacten en van de andere kant heb ik daar momenteel helemaal geen zin in.
Vermoeiend.
Ik merk dat sociale contacten me veel moeite kosten op het moment. Ik zie ook overal het negatieve van in. Van de ene kant voel ik me vaak eenzaam en wil meer contacten en van de andere kant heb ik daar momenteel helemaal geen zin in.
Vermoeiend.
donderdag 1 december 2016 om 22:56
quote:Cateautje schreef op 01 december 2016 @ 22:52:
Dat is waar, van dat gebroken been. Sommige mensen hebben op mij gereageerd alsof ik boos op ze was en zonder reden verder onsympathiek tegen me werden en ik kon het ze niet uitleggen, ze gingen er niet in mee. Heel naar.
Tuurlijk wil je enthousiast reageren op mensen, maar het komt er gewoon niet uit.Wat jammer dat deze mensen niet verder keken en zagen wat er daadwerkelijk aan de hand is. Ben je veel mensen verloren?
Dat is waar, van dat gebroken been. Sommige mensen hebben op mij gereageerd alsof ik boos op ze was en zonder reden verder onsympathiek tegen me werden en ik kon het ze niet uitleggen, ze gingen er niet in mee. Heel naar.
Tuurlijk wil je enthousiast reageren op mensen, maar het komt er gewoon niet uit.Wat jammer dat deze mensen niet verder keken en zagen wat er daadwerkelijk aan de hand is. Ben je veel mensen verloren?
donderdag 1 december 2016 om 23:08
quote:Cateautje schreef op 01 december 2016 @ 23:05:
Ik ben een paar mensen verloren, maar achteraf gezien vind ik dat niet erg. Ik zie vriendschappen als iets in goede tijden en in slechte, dus eigenlijk waren het gewoon kennissen. Dat is waar. Fijn dat je dat hebt kunnen accepteren. En met kennissen is ook niets mis, als je het maar weet.
Ik ben een paar mensen verloren, maar achteraf gezien vind ik dat niet erg. Ik zie vriendschappen als iets in goede tijden en in slechte, dus eigenlijk waren het gewoon kennissen. Dat is waar. Fijn dat je dat hebt kunnen accepteren. En met kennissen is ook niets mis, als je het maar weet.
donderdag 1 december 2016 om 23:39
Ik herken het zo! Ik ging altijd maar door, gevoelens negeren, maar heb toch de stap gezet om hulp te zoeken. Ben nu een paar keer bij GGZ geweest en inderdaad... Een depressie. Het klinkt zo zwaar. Op een of andere manier kan ik het ook niet accepteren.
Maar hoe ik me nu voel... Angst, minderwaardig, heel somber, veel huilen, wil graag alleen zijn. Ik bespreek de helft maar met mijn partner, niks met mijn ouders en sinds die ene vriendin weet dat het niet goed met me gaat, hoor ik niks meer van dr. Ik praat niet met anderen uit schaamte. Wij zijn ook geen praat familie.
Goed van je dat je naar de huisarts gaat! Je bent er al eens uitgekomen dus je bent een sterke vrouw!
Maar hoe ik me nu voel... Angst, minderwaardig, heel somber, veel huilen, wil graag alleen zijn. Ik bespreek de helft maar met mijn partner, niks met mijn ouders en sinds die ene vriendin weet dat het niet goed met me gaat, hoor ik niks meer van dr. Ik praat niet met anderen uit schaamte. Wij zijn ook geen praat familie.
Goed van je dat je naar de huisarts gaat! Je bent er al eens uitgekomen dus je bent een sterke vrouw!
