Psyche
alle pijlers
Depressief
donderdag 1 december 2016 om 21:44
Best spannend om een topic te openen op deze pijler en dan onder mijn eigen nick ...
Ik weet niet zo goed wat ik wil met dit topic. Ik denk gewoon van me afschrijven. Het gaat niet goed met mij. Lang geleden heb ik een depressie gehad en aan alles merk ik dat ik me voel zoals toen.
Ik ben alleen maar aan het piekeren, maak mezelf gek met gedachten die nergens op slaan, ik heb een vreselijk kort lontje, ik voel me vaak minderwaardig, ben constant aan het huilen, wil vaak iemand anders zijn, ben vreselijk negatief over mezelf en kan het gewoon niet vinden in het leven momenteel.
Ik denk overigens nooit aan zelfdoding.
Ik reageer mijn woede af op de verkeerde mensen en weet direct dat het verkeerd is maar ik kan het niet voor me houden. Ik heb zoveel woede, pijn en verdriet in me. Ik wil niet zielig doen.
Met mijn partner kan ik er gelukkig goed over praten. Met mijn ouders minder. Of eigenlijk niet. Wij zijn geen praat-familie. Het voelt zo onnatuurlijk om over dit soort gevoelens te praten met hen terwijl ik weet dat ze het goed bedoelen.
Voor de rest heb ik weinig contacten momenteel. Ja wel met schoonzus en zwager en schoonouders. Heb ook wel vriendinnen maar van de meeste mensen ervaar ik weinig interesse. Dat ligt waarschijnlijk ook wel aan mij en daarom heb ik besloten naar de huisarts te gaan. Ik vind het doodeng maar ik wil weer goed in mijn vel komen te zitten. Misschien verwijst hij me wel door naar een psycholoog.
Ik hoop dat het nu echt goed gaat komen.
Minni.
Ik weet niet zo goed wat ik wil met dit topic. Ik denk gewoon van me afschrijven. Het gaat niet goed met mij. Lang geleden heb ik een depressie gehad en aan alles merk ik dat ik me voel zoals toen.
Ik ben alleen maar aan het piekeren, maak mezelf gek met gedachten die nergens op slaan, ik heb een vreselijk kort lontje, ik voel me vaak minderwaardig, ben constant aan het huilen, wil vaak iemand anders zijn, ben vreselijk negatief over mezelf en kan het gewoon niet vinden in het leven momenteel.
Ik denk overigens nooit aan zelfdoding.
Ik reageer mijn woede af op de verkeerde mensen en weet direct dat het verkeerd is maar ik kan het niet voor me houden. Ik heb zoveel woede, pijn en verdriet in me. Ik wil niet zielig doen.
Met mijn partner kan ik er gelukkig goed over praten. Met mijn ouders minder. Of eigenlijk niet. Wij zijn geen praat-familie. Het voelt zo onnatuurlijk om over dit soort gevoelens te praten met hen terwijl ik weet dat ze het goed bedoelen.
Voor de rest heb ik weinig contacten momenteel. Ja wel met schoonzus en zwager en schoonouders. Heb ook wel vriendinnen maar van de meeste mensen ervaar ik weinig interesse. Dat ligt waarschijnlijk ook wel aan mij en daarom heb ik besloten naar de huisarts te gaan. Ik vind het doodeng maar ik wil weer goed in mijn vel komen te zitten. Misschien verwijst hij me wel door naar een psycholoog.
Ik hoop dat het nu echt goed gaat komen.
Minni.
donderdag 1 december 2016 om 23:41
Ook van mij een
Ook ik ben ben bekend met depressie. Wat bij mij het verschil maakt (naast therapie, ik had cognitieve gedragstherapie en ook zelfbeeld-therapie):
- sporten
- kleuren voor volwassenen
- luisterboeken (dan gaan m'n gedachten niet zo negatief doen, heb ik even rust)
- iedere dag naar buiten
- gezond eten
- goed slapen, indien nodig met medicatie
- iets 'nuttigs' doen. Dat kan een boek bij de bieb ophalen zijn, of wat boodschappen, of een gezonde maaltijd koken. Maar ook een brief nakijken, of een telefoontje naar een vriendin.
- en, het klinkt misschien zweverig, aromatherapie. Geurolie met een positief effect op je humeur. Kan placebo zijn, maar ik hou van placebo. En he, placebo-effect is ook effect!
Ook ik ben ben bekend met depressie. Wat bij mij het verschil maakt (naast therapie, ik had cognitieve gedragstherapie en ook zelfbeeld-therapie):
- sporten
- kleuren voor volwassenen
- luisterboeken (dan gaan m'n gedachten niet zo negatief doen, heb ik even rust)
- iedere dag naar buiten
- gezond eten
- goed slapen, indien nodig met medicatie
- iets 'nuttigs' doen. Dat kan een boek bij de bieb ophalen zijn, of wat boodschappen, of een gezonde maaltijd koken. Maar ook een brief nakijken, of een telefoontje naar een vriendin.
- en, het klinkt misschien zweverig, aromatherapie. Geurolie met een positief effect op je humeur. Kan placebo zijn, maar ik hou van placebo. En he, placebo-effect is ook effect!
vrijdag 2 december 2016 om 00:19
Bah wat rot. Ik zit zelf helaas al jaren in een depressie en veel van wat je benoemd is mij bekend.
Ik weet niet of je van dieren houdt? Anders zou je misschien bij een asiel honden uit kunnen laten. Zo kom je in beweging, in de buitenlucht en ben je in "gezelschap" zonder dat je hoeft te praten.
Veel sterkte. Gelukkig kan je bij je partner goed terecht.
Ik weet niet of je van dieren houdt? Anders zou je misschien bij een asiel honden uit kunnen laten. Zo kom je in beweging, in de buitenlucht en ben je in "gezelschap" zonder dat je hoeft te praten.
Veel sterkte. Gelukkig kan je bij je partner goed terecht.
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
vrijdag 2 december 2016 om 09:03
quote:minnimouse schreef op 01 december 2016 @ 22:17:
[...]
Oei die termen zeggen me niets.
Wat is een POH GGZ en een spv'er?
Praktijkondersteunder op psychisch vlak, gaat via de ketenzorg van de HA.
En de andere betekend sociaal-psychiatrisch verpleegkundige, kan ook via HA soms.
Je hoeft niet meteen een doorverwijzing te krijgen naar een specialist, het is vaak ook prettiger om eerst samen met een POHer te kijken waar de klachten inzitten, tips en trucks en als nodig is een verwijzing naar juiste soort therapie of specialist.
Kost je geen eigen risico en misschien kan je het met hulp van Poh en HA af en anders heb je meer kans dat je meteen goed word doorverwezen.
De HA kan echt vaak in 10/15 minuten geen juiste verwijzing doen. Scheelt ook tijd en geld voor jou en hen.
[...]
Oei die termen zeggen me niets.
Wat is een POH GGZ en een spv'er?
Praktijkondersteunder op psychisch vlak, gaat via de ketenzorg van de HA.
En de andere betekend sociaal-psychiatrisch verpleegkundige, kan ook via HA soms.
Je hoeft niet meteen een doorverwijzing te krijgen naar een specialist, het is vaak ook prettiger om eerst samen met een POHer te kijken waar de klachten inzitten, tips en trucks en als nodig is een verwijzing naar juiste soort therapie of specialist.
Kost je geen eigen risico en misschien kan je het met hulp van Poh en HA af en anders heb je meer kans dat je meteen goed word doorverwezen.
De HA kan echt vaak in 10/15 minuten geen juiste verwijzing doen. Scheelt ook tijd en geld voor jou en hen.
vrijdag 2 december 2016 om 09:30
quote:Goede-Fee schreef op 02 december 2016 @ 09:03:
[...]
Praktijkondersteunder op psychisch vlak, gaat via de ketenzorg van de HA.
En de andere betekend sociaal-psychiatrisch verpleegkundige, kan ook via HA soms.
Je hoeft niet meteen een doorverwijzing te krijgen naar een specialist, het is vaak ook prettiger om eerst samen met een POHer te kijken waar de klachten inzitten, tips en trucks en als nodig is een verwijzing naar juiste soort therapie of specialist.
Kost je geen eigen risico en misschien kan je het met hulp van Poh en HA af en anders heb je meer kans dat je meteen goed word doorverwezen.
De HA kan echt vaak in 10/15 minuten geen juiste verwijzing doen. Scheelt ook tijd en geld voor jou en hen.Dank voor je uitleg. Een hele goede tip waar ik nog nooit aan gedacht heb. Ik heb sowieso nog nooit contact met een praktijkondersteuner gehad. Dankjewel!
[...]
Praktijkondersteunder op psychisch vlak, gaat via de ketenzorg van de HA.
En de andere betekend sociaal-psychiatrisch verpleegkundige, kan ook via HA soms.
Je hoeft niet meteen een doorverwijzing te krijgen naar een specialist, het is vaak ook prettiger om eerst samen met een POHer te kijken waar de klachten inzitten, tips en trucks en als nodig is een verwijzing naar juiste soort therapie of specialist.
Kost je geen eigen risico en misschien kan je het met hulp van Poh en HA af en anders heb je meer kans dat je meteen goed word doorverwezen.
De HA kan echt vaak in 10/15 minuten geen juiste verwijzing doen. Scheelt ook tijd en geld voor jou en hen.Dank voor je uitleg. Een hele goede tip waar ik nog nooit aan gedacht heb. Ik heb sowieso nog nooit contact met een praktijkondersteuner gehad. Dankjewel!
vrijdag 2 december 2016 om 09:41
quote:wiezel schreef op 02 december 2016 @ 00:19:
Bah wat rot. Ik zit zelf helaas al jaren in een depressie en veel van wat je benoemd is mij bekend.
Ik weet niet of je van dieren houdt? Anders zou je misschien bij een asiel honden uit kunnen laten. Zo kom je in beweging, in de buitenlucht en ben je in "gezelschap" zonder dat je hoeft te praten.
Veel sterkte. Gelukkig kan je bij je partner goed terecht. Bedankt voor je bericht, Wiezel. Wat vervelend voor jou ook. Ik hou wel van honden maar door mijn woonsituatie en werk is het onmogelijk een hond te nemen. Mijn ouders hebben een hond; daar wandel ik weleens mee. Een asiel is een leuk idee, ik wil echter geen verplichtingen aangaan omdat het qua woning en werk voorlopig nog wat onzeker is waar ik terecht kom. Wel bedankt voor je mooie tip.
Bah wat rot. Ik zit zelf helaas al jaren in een depressie en veel van wat je benoemd is mij bekend.
Ik weet niet of je van dieren houdt? Anders zou je misschien bij een asiel honden uit kunnen laten. Zo kom je in beweging, in de buitenlucht en ben je in "gezelschap" zonder dat je hoeft te praten.
Veel sterkte. Gelukkig kan je bij je partner goed terecht. Bedankt voor je bericht, Wiezel. Wat vervelend voor jou ook. Ik hou wel van honden maar door mijn woonsituatie en werk is het onmogelijk een hond te nemen. Mijn ouders hebben een hond; daar wandel ik weleens mee. Een asiel is een leuk idee, ik wil echter geen verplichtingen aangaan omdat het qua woning en werk voorlopig nog wat onzeker is waar ik terecht kom. Wel bedankt voor je mooie tip.
vrijdag 2 december 2016 om 09:42
Minni, wat naar dat je je zo voelt. Helaas heb ik geen tips voor je, maar wel herkenning.
Al heel mijn leven schommel ik tussen depressieve periodes en tijden dat het prima gaat. Ben ik ooit echt gelukkig geweest? Nee. Ik vind mezelf niet zo heel leuk. Mensen vonden mij raar als kind en dat heeft zijn sporen achter gelaten.
Ook ik kom niet uit een praat-familie. Met mijn vader kon ik het er wel over hebben (ik lijk op hem), maar helaas is hij overleden. Mijn moeder is een lieverd, maar totaal geen prater en heeft het te druk met haar eigen issues. Mijn zusje herkent een hoop en met haar heb ik het er wel over, maar het lullige is dat ik de mislukte versie van haar ben.
Zoals Strikjemetstippels (volgens mij) al omschreef: het voelt alsof ik de boot heb gemist. Iedereen heeft het voor elkaar, behalve ik.
Zal dit ooit over gaan? Ik denk het niet, maar hoop het wel. In ieder geval probeer ik het mezelf zo comfortabel mogelijk te maken en heb ik een man die me steunt. Dat scheelt een hoop!
Wellicht kan een psycholoog iets voor je betekenen! Ik heb zelf die stap nooit durven nemen, maar het zou goed voor me zijn. Denk ik.
Sterkte in ieder geval! Geen tips dus, maar wel herkenning.
Al heel mijn leven schommel ik tussen depressieve periodes en tijden dat het prima gaat. Ben ik ooit echt gelukkig geweest? Nee. Ik vind mezelf niet zo heel leuk. Mensen vonden mij raar als kind en dat heeft zijn sporen achter gelaten.
Ook ik kom niet uit een praat-familie. Met mijn vader kon ik het er wel over hebben (ik lijk op hem), maar helaas is hij overleden. Mijn moeder is een lieverd, maar totaal geen prater en heeft het te druk met haar eigen issues. Mijn zusje herkent een hoop en met haar heb ik het er wel over, maar het lullige is dat ik de mislukte versie van haar ben.
Zoals Strikjemetstippels (volgens mij) al omschreef: het voelt alsof ik de boot heb gemist. Iedereen heeft het voor elkaar, behalve ik.
Zal dit ooit over gaan? Ik denk het niet, maar hoop het wel. In ieder geval probeer ik het mezelf zo comfortabel mogelijk te maken en heb ik een man die me steunt. Dat scheelt een hoop!
Wellicht kan een psycholoog iets voor je betekenen! Ik heb zelf die stap nooit durven nemen, maar het zou goed voor me zijn. Denk ik.
Sterkte in ieder geval! Geen tips dus, maar wel herkenning.
vrijdag 2 december 2016 om 09:43
quote:blueeyes*3 schreef op 01 december 2016 @ 23:41:
Ook van mij een
Ook ik ben ben bekend met depressie. Wat bij mij het verschil maakt (naast therapie, ik had cognitieve gedragstherapie en ook zelfbeeld-therapie):
- sporten
- kleuren voor volwassenen
- luisterboeken (dan gaan m'n gedachten niet zo negatief doen, heb ik even rust)
- iedere dag naar buiten
- gezond eten
- goed slapen, indien nodig met medicatie
- iets 'nuttigs' doen. Dat kan een boek bij de bieb ophalen zijn, of wat boodschappen, of een gezonde maaltijd koken. Maar ook een brief nakijken, of een telefoontje naar een vriendin.
- en, het klinkt misschien zweverig, aromatherapie. Geurolie met een positief effect op je humeur. Kan placebo zijn, maar ik hou van placebo. En he, placebo-effect is ook effect!
Dankjewel terug.
Goede tips geef je! Ik merk inderdaad wel dat ik in beweging moet blijven en dingen moet doen. Vooral in het weekend ben ik vaak geneigd om niks te doen, vooral nu het koud is.
En die geurolie lijkt me ook wel iets. Ik hou van lekkere geurtjes!
Ook van mij een
Ook ik ben ben bekend met depressie. Wat bij mij het verschil maakt (naast therapie, ik had cognitieve gedragstherapie en ook zelfbeeld-therapie):
- sporten
- kleuren voor volwassenen
- luisterboeken (dan gaan m'n gedachten niet zo negatief doen, heb ik even rust)
- iedere dag naar buiten
- gezond eten
- goed slapen, indien nodig met medicatie
- iets 'nuttigs' doen. Dat kan een boek bij de bieb ophalen zijn, of wat boodschappen, of een gezonde maaltijd koken. Maar ook een brief nakijken, of een telefoontje naar een vriendin.
- en, het klinkt misschien zweverig, aromatherapie. Geurolie met een positief effect op je humeur. Kan placebo zijn, maar ik hou van placebo. En he, placebo-effect is ook effect!
Dankjewel terug.
Goede tips geef je! Ik merk inderdaad wel dat ik in beweging moet blijven en dingen moet doen. Vooral in het weekend ben ik vaak geneigd om niks te doen, vooral nu het koud is.
En die geurolie lijkt me ook wel iets. Ik hou van lekkere geurtjes!
vrijdag 2 december 2016 om 09:51
quote:Mejuffrouwmuis schreef op 02 december 2016 @ 09:42:
Minni, wat naar dat je je zo voelt. Helaas heb ik geen tips voor je, maar wel herkenning.
Al heel mijn leven schommel ik tussen depressieve periodes en tijden dat het prima gaat. Ben ik ooit echt gelukkig geweest? Nee. Ik vind mezelf niet zo heel leuk. Mensen vonden mij raar als kind en dat heeft zijn sporen achter gelaten.
Ook ik kom niet uit een praat-familie. Met mijn vader kon ik het er wel over hebben (ik lijk op hem), maar helaas is hij overleden. Mijn moeder is een lieverd, maar totaal geen prater en heeft het te druk met haar eigen issues. Mijn zusje herkent een hoop en met haar heb ik het er wel over, maar het lullige is dat ik de mislukte versie van haar ben.
Zoals Strikjemetstippels (volgens mij) al omschreef: het voelt alsof ik de boot heb gemist. Iedereen heeft het voor elkaar, behalve ik.
Zal dit ooit over gaan? Ik denk het niet, maar hoop het wel. In ieder geval probeer ik het mezelf zo comfortabel mogelijk te maken en heb ik een man die me steunt. Dat scheelt een hoop!
Wellicht kan een psycholoog iets voor je betekenen! Ik heb zelf die stap nooit durven nemen, maar het zou goed voor me zijn. Denk ik.
Sterkte in ieder geval! Geen tips dus, maar wel herkenning.
Mejuffrouw Muis, een dikke knuffel voor jou
Ik herken veel in wat je schrijft. Ik vind mezelf ook niet zo leuk. Dat mensen me raar vonden herken ik ook. Mijn moeder heeft vroeger vaker gezegd dat mensen me achter mijn rug om uitlachten. Ze bedoelde het vast niet verkeerd, maar ik ben dat altijd blijven geloven. Zij kan het zich vast niet meer herinneren. En zo zijn er wel meer dingen.
Wat jammer dat je geen hulp gezocht hebt, al is dat natuurlijk altijd iets wat je zelf beslist. En wat fijn dat je partner je zo steunt. Ik hoop dat je er ooit uit kunt komen. Mocht je eens willen praten, dan mag je me een pb sturen.
Minni, wat naar dat je je zo voelt. Helaas heb ik geen tips voor je, maar wel herkenning.
Al heel mijn leven schommel ik tussen depressieve periodes en tijden dat het prima gaat. Ben ik ooit echt gelukkig geweest? Nee. Ik vind mezelf niet zo heel leuk. Mensen vonden mij raar als kind en dat heeft zijn sporen achter gelaten.
Ook ik kom niet uit een praat-familie. Met mijn vader kon ik het er wel over hebben (ik lijk op hem), maar helaas is hij overleden. Mijn moeder is een lieverd, maar totaal geen prater en heeft het te druk met haar eigen issues. Mijn zusje herkent een hoop en met haar heb ik het er wel over, maar het lullige is dat ik de mislukte versie van haar ben.
Zoals Strikjemetstippels (volgens mij) al omschreef: het voelt alsof ik de boot heb gemist. Iedereen heeft het voor elkaar, behalve ik.
Zal dit ooit over gaan? Ik denk het niet, maar hoop het wel. In ieder geval probeer ik het mezelf zo comfortabel mogelijk te maken en heb ik een man die me steunt. Dat scheelt een hoop!
Wellicht kan een psycholoog iets voor je betekenen! Ik heb zelf die stap nooit durven nemen, maar het zou goed voor me zijn. Denk ik.
Sterkte in ieder geval! Geen tips dus, maar wel herkenning.
Mejuffrouw Muis, een dikke knuffel voor jou
Ik herken veel in wat je schrijft. Ik vind mezelf ook niet zo leuk. Dat mensen me raar vonden herken ik ook. Mijn moeder heeft vroeger vaker gezegd dat mensen me achter mijn rug om uitlachten. Ze bedoelde het vast niet verkeerd, maar ik ben dat altijd blijven geloven. Zij kan het zich vast niet meer herinneren. En zo zijn er wel meer dingen.
Wat jammer dat je geen hulp gezocht hebt, al is dat natuurlijk altijd iets wat je zelf beslist. En wat fijn dat je partner je zo steunt. Ik hoop dat je er ooit uit kunt komen. Mocht je eens willen praten, dan mag je me een pb sturen.
vrijdag 2 december 2016 om 10:52
quote:minnimouse schreef op 02 december 2016 @ 09:43:
[...]
Dankjewel terug.
Goede tips geef je! Ik merk inderdaad wel dat ik in beweging moet blijven en dingen moet doen. Vooral in het weekend ben ik vaak geneigd om niks te doen, vooral nu het koud is.
En die geurolie lijkt me ook wel iets. Ik hou van lekkere geurtjes!Van rozengeur wordt je blij, cirtus pept je op, lavendel ontspant en vanille maakt dat je je veilig voelt. En earl grey verbetert je concentratie.
[...]
Dankjewel terug.
Goede tips geef je! Ik merk inderdaad wel dat ik in beweging moet blijven en dingen moet doen. Vooral in het weekend ben ik vaak geneigd om niks te doen, vooral nu het koud is.
En die geurolie lijkt me ook wel iets. Ik hou van lekkere geurtjes!Van rozengeur wordt je blij, cirtus pept je op, lavendel ontspant en vanille maakt dat je je veilig voelt. En earl grey verbetert je concentratie.
vrijdag 2 december 2016 om 22:38
Wat naar dat je je zo voelt. Gelukkig kun je er goed met je partner over praten. Steun is zo belangrijk.
Ik heb ook depressieve periodes gehad. Sommige jaren gebeurde er niks leuks. Geleefd worden. Zo'n periode had ik na de scheiding van mijn ouders toen ik bij mijn moeder ging wonen. Steeds gebeurde er wel wat vervelends wat ineens voorrang had. Mijn moeder was toen ook depressief door alles wat er gebeurd was en verder gebeurde. Beiden hadden we een kort lontje toen. Een vraag van mij beantwoorde mijn moeder gauw met een zucht en een snauw. En als zij wat voorstelde om te gaan doen vond ik het vaak bij voorbaat al stom. De nieuwe mensen die ik toen ontmoette vond ik ook maar mwa. Wat we ook deden. Het was het telkens net niet. Vriendinnen had ik in die tijd ook niet. Dat was allemaal verwaterd.
Nu is mijn leven 5 jaar rustig en zit een stuk beter in mijn vel. Ik heb er vorig jaar wat vriendschappen bijgekregen. De laatste tijd pieker ik alleen weer veel, omdat ik steeds maar vermager ondanks een normaal eetpatroon. De oorzaak is nog niet gevonden.
Ik heb ook depressieve periodes gehad. Sommige jaren gebeurde er niks leuks. Geleefd worden. Zo'n periode had ik na de scheiding van mijn ouders toen ik bij mijn moeder ging wonen. Steeds gebeurde er wel wat vervelends wat ineens voorrang had. Mijn moeder was toen ook depressief door alles wat er gebeurd was en verder gebeurde. Beiden hadden we een kort lontje toen. Een vraag van mij beantwoorde mijn moeder gauw met een zucht en een snauw. En als zij wat voorstelde om te gaan doen vond ik het vaak bij voorbaat al stom. De nieuwe mensen die ik toen ontmoette vond ik ook maar mwa. Wat we ook deden. Het was het telkens net niet. Vriendinnen had ik in die tijd ook niet. Dat was allemaal verwaterd.
Nu is mijn leven 5 jaar rustig en zit een stuk beter in mijn vel. Ik heb er vorig jaar wat vriendschappen bijgekregen. De laatste tijd pieker ik alleen weer veel, omdat ik steeds maar vermager ondanks een normaal eetpatroon. De oorzaak is nog niet gevonden.
zaterdag 3 december 2016 om 10:50
quote:hondenmens schreef op 02 december 2016 @ 22:38:
Wat naar dat je je zo voelt. Gelukkig kun je er goed met je partner over praten. Steun is zo belangrijk.
Ik heb ook depressieve periodes gehad. Sommige jaren gebeurde er niks leuks. Geleefd worden. Zo'n periode had ik na de scheiding van mijn ouders toen ik bij mijn moeder ging wonen. Steeds gebeurde er wel wat vervelends wat ineens voorrang had. Mijn moeder was toen ook depressief door alles wat er gebeurd was en verder gebeurde. Beiden hadden we een kort lontje toen. Een vraag van mij beantwoorde mijn moeder gauw met een zucht en een snauw. En als zij wat voorstelde om te gaan doen vond ik het vaak bij voorbaat al stom. De nieuwe mensen die ik toen ontmoette vond ik ook maar mwa. Wat we ook deden. Het was het telkens net niet. Vriendinnen had ik in die tijd ook niet. Dat was allemaal verwaterd.
Nu is mijn leven 5 jaar rustig en zit een stuk beter in mijn vel. Ik heb er vorig jaar wat vriendschappen bijgekregen. De laatste tijd pieker ik alleen weer veel, omdat ik steeds maar vermager ondanks een normaal eetpatroon. De oorzaak is nog niet gevonden.Wat naar, Hondenmens! Hopelijk gaat het snel beter met je en kunnen ze een oorzaak vinden.
Wat naar dat je je zo voelt. Gelukkig kun je er goed met je partner over praten. Steun is zo belangrijk.
Ik heb ook depressieve periodes gehad. Sommige jaren gebeurde er niks leuks. Geleefd worden. Zo'n periode had ik na de scheiding van mijn ouders toen ik bij mijn moeder ging wonen. Steeds gebeurde er wel wat vervelends wat ineens voorrang had. Mijn moeder was toen ook depressief door alles wat er gebeurd was en verder gebeurde. Beiden hadden we een kort lontje toen. Een vraag van mij beantwoorde mijn moeder gauw met een zucht en een snauw. En als zij wat voorstelde om te gaan doen vond ik het vaak bij voorbaat al stom. De nieuwe mensen die ik toen ontmoette vond ik ook maar mwa. Wat we ook deden. Het was het telkens net niet. Vriendinnen had ik in die tijd ook niet. Dat was allemaal verwaterd.
Nu is mijn leven 5 jaar rustig en zit een stuk beter in mijn vel. Ik heb er vorig jaar wat vriendschappen bijgekregen. De laatste tijd pieker ik alleen weer veel, omdat ik steeds maar vermager ondanks een normaal eetpatroon. De oorzaak is nog niet gevonden.Wat naar, Hondenmens! Hopelijk gaat het snel beter met je en kunnen ze een oorzaak vinden.
