Depressietopic - deel 2

Sterkte Shiverrr

Shiverrr, wat verdrietig, maak nog mooie en liefdevolle momenten. Sterkte

Fade to black, wat ik leerde van groepstherapie, is de herkenbaarheid. Vaak dacht ik ben ik nu de enige die zo worstelt met emoties en situaties. Soms sloot ik mij af voor de struggle van anderen en de ene keer kon ik goed een luisterend oor zijn. Maar net als jou vond ik het altijd heel spannend helemaal als ik met een nieuwe groep begon.

Ik heb een vragenlijst gekregen omdat ik eind Augustus een gesprek heb met behandelaars. Dat geeft mij zo een stress het zijn vragen voor mij en mijn naaste mensen om mij heen. Zie daar altijd zo tegen op. Hoe gaan jullie daar mee om met dit soort formulieren?
Personeelzaken deze week gebeld en guess what, telefoon wordt niet opgenomen.

Ik ben het even goed zat, muziek aan en voor zover tutten in huis. Plantenstekjes overzetten in bloempotten en gedachten op be positive zetten.

Goede zaterdag iedereen

Matige dagen, depressieve klachten, angstklachten, emotie aanvallen, mezelf pijn doen, herbelevingen.

Spelen een aantal dingen met de gezondheid van mijn man.
Vage klachten zal waarschijnlijk niks betekenen maar mijn eerste echtgenoot is overleden toen hij 27 was en dat begon ook met (hele andere) vage klachten. Verstandelijk weet ik heus wel dat de kans heel klein is dat er weer iets ernstigs gebeurd in mijn/ons leven maar ik ben bang, verdrietig en ik mis mijn moeder. Mijn moeder die zelf ook weduwe is geworden toen ze 29 was had mij begrepen ondanks dat mijn vader totaal plotseling is overleden.
Maar niemand leeft meer, mijn vader niet, mijn moeder niet en mijn eerste echtgenoot niet. Mijn eerste man zei: Natuurlijk ga ik niet dood. Dan zou jij wees en weduwe zijn op je 27ste zoiets is denk ik bij wet verboden" Nee voor mijn gevoel zeggen gemiddelden maar erg weinig.
Ik zoek afleiding, probeer mijn man te steunen en wacht af. Maandag heeft hij een afspraak in het ziekenhuis.

@Iedereen Bedankt!
Ik probeer zoveel mogelijk bij mijn oma te zijn. Vannacht hou ik gedeelde wacht vannacht omdat er geen 24 uurs zorg is vandaag. Verder zit ik hier zoveel mogelijk eigenlijk. Want ik zou het zo erg vinden als er wat gebeurt en ik ben er niet. Iedereen zegt ook dat ik er zoveel ben en dat het gewoon kan gebeuren en dat ik me daar niet schuld om moet gaan voelen. Maarja toch.

Maar naar omstandigheden doe ik het wel goed. Lichte/matige paniek, maar niet hysterisch en functioneer best goed. Vandaag heb ik pas om half 4 een pilletje genomen omdat ik vanochtend afleiding had. Maar je ziet achteruitgang per dag en dat is gewoon heel confronterend en daar raak ik in paniek van. En dan heb ik het er heus wel over gehad en weet ik dat het zo is, maar zien is toch anders. Het is gewoon zo zielig voor haar. Ik heb gelukkig wel al een heel waardevol afscheidsgesprek gevoerd met haar toen ze helemaal helder was.

Het voelt idd ook nog niet alsof ik terug aan het vallen ben. Misschien wat heftiger dan een ander of ik reageer anders op paniek dan een ander. Maar voor nu doe ik het wel goed. Al ben ik met sommige dingen wat extremer zoals met schuldgevoelens.

_________________________

@Vlinder: Wat voor soort formulier is het en wat vind je er zo moeilijk aan? Zelf heb ik nooit problemen met invullen van formulieren eigenlijk. Maar ik ben dan ook heel open over mijn problemen. Kan deze goed onder woorden brengen en ook naar andere mensen ben ik daar snel open over. Dus ik denk dat het daarom voor mij makkelijk is.

@Ibi: Ik snap heel goed dat je bang bent dat er nu wat is. Want wat je hebt mee gemaakt klinkt ook wel heel erg heftig hoo! Hopelijk is er gauw wat meer duidelijkheid over je man zijn gezondheid! Dat zou je misschien ook wel weer geruststellen!

@Jynx: Welkom, ik probeer mezelf toch een doel te stellen. Maar ik heb dan ook ongeveer 14 jaar een depressie gehad en ik kon dat in begin ook niet. Maar voor mij werkt het wel goed om mezelf een doel te stellen. Sowieso werkt dat goed in het algemeen voor mij. Het is slimmer om kleine doelen te stellen zodat je positieve ervaringen hebt. Dus niet zoals ik heb gedaan ik moet van 10.00 to 17.00 van de bank af en mag daarna pas gaan liggen. Maar misschien eerst ' ik kleed me netjes aan en ga om een boodschap'.

@Fade: Heftig hoor, je man in een zware depressie en jij in groepstherapie. Lijkt me heel pittig als jullie het beide hebben. Hopelijk heb je gauw baat bij de groepstherapie en knap je weer een beetje op!. Sterkte

@shiverr. Wat ontzettend heftig. Je houd je goed, knap hoor. En inderdaad het is ook heel heftig gewoon.
Ontzettend veel sterke, echt gewoon.

@ibi. Wat zwaar voor je deze dagen. En dat de klachten bij je partner oude verdrietige herinneringen omhoog brengen. Hopelijk blijkt snel dat het allemaal wel mee valt, want die kans is natuurlijk nog altijd het grootst. Maar ik snap dat jou ervaring anders is.

@vlinder. Ik raad je ten zeerste af om om te gaan met formulieren zoal ik dat doe haha. De pan uit flippen zegmaar.

Hopelijk weet jij toch een betere manier te vinden. Maar je doet het al snel beter dan mij, dus dat heb je dan.

Maar heel spannend. Ik denk, om toch een tip te geven, dat je vooral niet te perfectionistisch moet zijn bij het invullen. Het gaat om het grote beeld niet om elke letter.

Vandaag liep het een beetje mis. Ik raakte verstrikt in mijn verleden in de psychiatrie door een artikel wat ik las. En ik had online allerlei discussies. Hierover en over andere dingen.

Uiteindelijk was het echt zo godgruwelijk druk in mijn hoofd. Ik liep over straat en ik moest mezelf zo beheersen om niet hardop te prevelen omdat mijn gedachten zo 'hardop' waren.

Wat heb ik nu gedaan? Ik heb een app daar kan internet pagina's en andere apps blokkeren.
Ik heb alle pagina's en apps geblokkeerd waar ik zo druk over word.

En nu ben ik nog druk in mijn hoofd maar wel minder. En ik moest ineens keihard huilen en toen was het weer over.
Ik ga ervan uit dat het nu wel rustiger gaat worden als ik geduld heb.
Ik hoop wel dat ik vannacht kan slapen want gisteren nacht lukte dat niet.

Ik vind het heel jammer dat ik niet met mijn psychiater kan overleggen over slaapmedicatie (3 weken op vakantie).

Vanavond kwam misschien een vriend, maar die wist dat nog niet zeker.

Shiverrr, het is hartverscheurend om iemand die je zo lief hebt om zo achter uit te zien gaan. Het is ook heel moeilijk maar ook mooi wat je nu doet voor je oma, dat is liefde in zijn puurste vorm. Zoals je weet heb ik in ruim 2 jaar, 2 zusters verloren. Ik voel en leef erg met je mee

Iblopviva, voor jou valt het ook allemaal niet mee. Hoop echt dat de groepstherapie op lange termijn iets positiefs voor je oplevert. Heb je iemand in je naaste omgeving die naar jou omkijkt? Heel veel sterkte maandag

Chocoballetjes, laat ik het zo zeggen dat ik een half chocoladeballetje de pan uit flip en daarna de formulieren diep opberg in een la. Het gekke is ik was voorheen altijd heel secuur en to the point en alles onder controle en het liefst had ik bij wijze van spreken formulieren al klaar voor ze binnen waren . Maar ik heb al tijden geen overzicht meer ofzo, komt allemaal wel goed. Chocoballetjes, goed dat je die sites geblokkeerd hebt. Vond je eerste bericht heel helder overkomen vergeleken bij eind van de week. Als je vriend er vanavond is, maak een beetje plezier samen dan stap je met een fijn gevoel je bed in en kan je misschien goed slapen.

Fadetoblack, hihi thanks. Is een character uit de Nintendo game Animal Crossing. Ik ben verslaafd aan dat spel. Je moet niks, je mag alles, de diertjes zijn schattig, alles ziet er leuk uit. Ooit ermee begonnen op een DS-emulator. Tijdens mijn burnout/depressie ging ik de Pocket Camp versie op de tablet spelen en dat was een van de weinige momenten op de dag dat er opeens rust in mijn kop kwam. Dit jaar kwam voor de Switch de nieuwste versie uit, die moest ik dus hebben. En ja, ik kan 'm iedereen aanraden.

Ik merk wel dat de toename van het aantal covid-19 besmettingen me weer angstiger maakt. Tijdens de eerste golf had ik dagelijks wel een huilbui, al helemaal als ik even in de supermarkt was geweest, dan kwam daarna in de auto de spanning eruit middels huilen. De dagbesteding ging natuurlijk ook niet door en met mijn spv-er had ik alleen nog telefonische gesprekken.
Het klinkt misschien kinderachtig, maar ik wil gewoon niet dat dat weer staat te gebeuren.

Konijnenpantoffel, wat goed om een spelletje te spelen, even je gedachten verzetten en alleen je focus op het spel. Hoezo kinderachtig? Het is iets wat je angstig maakt en ook omdat je dagbesteding dan weer stil komt te liggen. En dat kan weer een soort van eenzaamheid oproepen. Ik schrik ook als ik naar het nieuws kijk maar vooral van de mensen die totaal niet beseffen dat het nog woekert.

Ik vind het vandaag een moeilijke dag, moe in mijn hoofd. Het liefst wil ik op de bank liggen en helemaal niks doen maar ik ga door met klusjes in het huis. Ik neem tussendoor wel flinke pauzes.

Jixxy-1 schreef: ↑

23-07-2020 20:12

Ja daar ben ik bekend mee. Ik omschrijf het zelf als een grote zware zwarte deken van 100 kg die over me heen ligt. Vreselijk.

Wat doen jullie zoal op dagen als zelfs een kopje thee zetten haast niet lukt? Tips?

Forum, youtube, drinken en aftellen tot de nacht.

Het gaat alweer anderhalf jaar stevig op en af; begin te vergeten hoe het voelde in de stabielere jaren.

@vlinder. Haha moest lachen om jou reactie. Maar het kan best dat die controle die je had weer terug gaat komen. Maar altijd confronterend als je psychische problemen zo'n impact hebben.

Vervelend dat het zo'n moeilijke dag is voor je. Heel veel sterkte daarmee. Altijd stom zo'n dag!

@konijn. Ik snap wel dat je daar bang van word. Ik had er ook veel moeite mee! Ik ga er vooralsnog vanuit dat het mee valt, vooral omdat ik er toch niets aan kan doen.
Maar laten we wel hopen dat dit zo is. In elk geval sterkte met deze angst. Ik denk wel dat er heel veel mensen met je zijn hierin.

@moirmel. Heftig...heb je wel hulp? Sterkte in elk geval.

Het gaat vandaag weer een stap beter.

Ik heb zelfs opgeruimd, had ik afgesproken met mijn woonbegeleider. En dat bracht heel veer orde bij mij. En ik had ook al twee weken niet gedoucht en dat is ook weer gelukt.

Voel me een stuk beter. Maar wel echt zo kapot. Gisteren gingen mijn gedachten ook zo snel. Ik denk dat dit mij wel heeft uitgeput. En ik ben al de hele tijd zo moe omdat het zo moeizaam gaat.

Vanavond doe ik niet veel, maar dat is ook wel even goed. Mijn kamer is wel zoveel netter echt fijn.

Lieve allen,

Wat een "feest" der herkenning is dit topic.

Ik ben in oktober officieel zo gezegd uitgevallen. Achteraf gezien worstel ik al ruim 20 jaar met psychische klachten. Al die tijd heb ik me ontzettend eenzaam gevoeld, een gevoel wat sinds oktober heel erg sterk toe nam maar ik ben gelukkig/helaas niet de enige. De herkenning in jullie verhalen haalt die eenzaamheid een beetje weg, wat fijn is. Aan de andere kant gun ik niemand de dingen waar jullie doorheen moeten, dus vind ik die herkenning ook verdrietig.

Lang verhaal kort (Ben ik over het algemeen niet heel goed in): Vanaf augustus voelde ik mij down. In oktober, na ziekte van mijn schoonmoeder, schoot ik op woensdagochtend in een dusdanig heftige paniekaanval waarna alles in elkaar is gestort. Het masker is op dat moment afgevallen zeg maar. Doorverwezen via HA naar GGZ, een aantal weken terug te horen gekregen dat die mij niet verder kunnen helpen en dat ik weer achterin de wachtrij moet voor een andere behandeling. Iets wat, zacht uitgedrukt, niet helpt. Op dit moment voel ik me voornamelijk verloren. Dat gevoel alsof het nooit meer goed komt. Dat valt iedere dag weer ontzettend zwaar. Het is daarom vaak ook makkelijker om mijn masker weer op te zetten. Ik worstel heel veel met schaamte wat het niet makkelijker maakt.

@Shiverr: Wat mooi dat je je na 14 jaar hebt kunnen weg vechten uit jouw depressie. De strijd zal nooit helemaal gestreden zijn maar wat een overwinning. Wat fijn ook dat je nog een mooie foto hebt van jou en jouw oma, van jouw verjaardag. Ik wil je graag heel veel sterkte wensen in deze verdrietige tijd.

@Konijn: Wat klote van die medicatie. Misschien allang bekend, maar er kan door de behandelaar/voorschrijver een medische noodzaak afgegeven worden voor een bepaalde variant. Apotheek bepaalt uiteindelijk, dus eerlijk is eerlijk, het geeft geen garantie maar misschien helpt het je wel een stapje vooruit. Wat naar ook dat je zo vol zit met spanning, maar ook begrijpelijk. Geeft het huilen wel een beetje opluchting of blijft het vanbinnen toch nog "opgepropt" zitten of is het voor jou weer anders?

@FadeToBlack: Wat een kracht heb jij. Als ik lees waar je nu zelf doorheen gaat, en je partner ook... Ik kan de woorden niet vinden die mijn gevoel omschrijven behalve wat een kracht!

@Vlinder: Wat goed dat je toch doorgaat. Ik herken dat het zoveel energie/moeite kost en dat die lange pauzes heel hard nodig zijn. Ik verbaas er nog steeds over hoe weinig ik "kan". Die omschakeling blijft moeilijk. Hoe ervaar jij dat?

@Choco: Gefeliciteerd allereerst met jouw nieuwe plekje! Ik lees dat je nu best wel op en neer gaat in je gevoel en gedachten. Ik hoop voor jou dat je dit snel wat meer onder controle heb. Wat ik ook begrijp uit jouw berichten is dat je dit ziet als een nieuwe start. Ik hoop zo dat deze nieuwe start jou de rust gaat geven waar je, zoals ik het lees, zo enorm naar verlangt ook al heb je daar voor nu, tot na de verhuizing, even nog geen klap aan misschien.

Voor iedereen op wie ik niet persoonlijk gereageerd heb: Dank jullie wel voor het delen van jullie verhaal/ervaringen.

@ischyros. Bedankt voor reactie. Dat ik op ben naar een nieuwe start maakt zeker wel uit tijdens het gesprek!

Wat ontzettend heftig dat je al zo lang zo alleen rondloopt met deze klachten. En ergens wel goed dat het nu tenminste duidelijk is voor jezelf en je omgeving lijkt me. Hoewel de manier waarop natuurlijk nooit fijn is.

Ik snap dat je het gevoel hebt dat het nooit meer goed komt. Maar eigenlijk denk ik dat dit ook gedachten zijn die ingegeven worden door 'de ziekte'. Hierdoor is het natuurlijk moeilijk realistisch te denken.

En zo op een wachtlijst worden geplaatst is voor mij ook altijd super schadelijk. Ik kan me dat ook van het begin herinneren. Zo verdrietig.

Maar in jou verhaal zie ik geen reden waarom je niet weer in een periode van herstel kan komen. Je hebt namelijk nog nooit behandeling gehad! Hopeloos is het pas als alles is geprobeerd. En uit eigen ervaring weet ik zelfs dat er dan nog herstel kan komen.

Er zijn juist nog zoveel mogelijkheden. Ondanks dat je nu op een nieuwe wachtlijst ben geplaatst. Dat is natuurlijk echt heel erg. Maar dat heeft geen directe relatie met dat je niet meer in herstel terecht kan komen. Bedenk nogmaals dat het ook echt bij depressie hoort om dat soort dingen te denken. Zoals koorts bij griep. Dat je het warm hebt door de de koorts wil niet zeggen dat het ook echt warm is (maar dat weten we allemaal). Bij depressie zijn we minder geneigd onze waarneming te wantrouwen, maar hopeloosheid zeker wantrouwen bij depressie!

En verder geen goed woord voor die wachtlijsten. Ontzettend veel sterkte daarmee. En je masker opzetten zou heel jammer zijn. Het is zo goed dat je niet meer op hebt. Maar ik snap wel dat dit zo werk helaas.

Het gaat de laatste dagen echt wat beter. Ik ben nog niet op 'basisniveau' maar ik kan wel weer wat aan.
Erg fijn want dan begin ik niet om -10 aan de verhuizing. Want dan is het moeilijk om niet echt terug te vallen.

Vandaag ga ik eindelijk de sleutel ophalen!
Super leuk en dan kan ik het eindelijk weer zien.

Het is behoorlijk pittig voor me allemaal. Maar ik hoop dat ik nu op zijn minst kan uitstellen dat het psychisch weer minder gaat. Kijk ik wil gewoon niet in een grote terugval komen. En nu heb ik weer meer hoop dat dit niet gaat gebeuren.

Ik zie dat ik goed weet hoe ik mezelf na ontregeling weer rustig kan krijgen. En ik ben genoeg hersteld dat ik die invloed überhaupt hebt. Soms zou ik wel willen dat ik minder snel zou ontregelen.

Maar spannend allemaal!

Ischyros, welkom. Het voor jezelf erkennen is al zo confronterend, en dan ook nog zoveel onbegrip van de instanties, is dubbelop voor je emoties. Je zou nog kunnen vragen of er een tussentijdse behandeling of gesprekken kunnen plaatsvinden. Ik stond nl ook in het begin op een wachtlijst maar kreeg in die tussentijd wel thuisbezoek 1x in de week. En dat masker van lachen, niks aan het handje voor je omgeving herken ik volkomen maar vergeet niet hoeveel energie dat kost. En je mag hier altijd van je afschrijven Op je vraag terugkomend, de ene keer kan ik het iets beter aan en de ander keer heel verdrietig en boos omdat ik ben zoals ik momenteel ben. In mijn sterke momenten grijp ik de leuke dingen aan en dat voelt als een overwinning in the pocket, weer het gevoel beleven van leven.

Chocoballetjes,dat je nu weet hoe weer rustig te worden na een ontregeling is ook een overwinning, stap voor stap. Maak er een feestje van op de manier wat bij jou past en wat goed is voor jou

Zo, ik kom ook weer eens meeschrijven. Ik lees jullie (bijna) elke dag maar soms is het lastig te reageren doordat ik het overzicht dan een beetje kwijt ben. Zeker na het werken als ik moe ben.

@chocoladeballetjes, wat goed dat je jezelf na ontregeling weer rustig kan krijgen. Ik vind het echt knap hoe jij je best doet jezelf er toch doorheen te slepen ook al weet je dat dat dan met ups en downs zal gaan. Als ik je lees heb ik wel echt het idee dat je een doorzetter bent! Wanneer ga je beginnen met spulletjes verhuizen?

@Ischyros, ik zou aangeven bij huisarts of GGZ wat je hier schrijft. Ik weet hoe lastig dat is als je jezelf schaamt maar je hoeft je masker niet meer op te zetten. Misschien is er zoals Vlinder ook al aangaf wel iets te regelen om de wachttijd te overbruggen.

Met mij gaat het best goed, ik merk echt dat ik vooruit aan het gaan ben. De laatste tijd heb ik weer af en toe momenten dat ik me echt vrolijk voel van binnen. Afgelopen weekend ben ik een weekendje weg geweest en dat was een weekend met voor mij heel veel uitdagingen die ik liever vermijd maar die ik wel aangegaan ben en daar ben ik stiekem wel een beetje trots op. Tussen alle spanning van de uitdagingen door waren er best wat blije momenten. Het was dus echt een super goed weekend. Eind van het weekend merkte ik wel dat ik toen niet meer goed mijn grens aangegeven had en daardoor echt te moe was waardoor het even wat slechter gaat maar daar had ik gister voor het laatst last van. Daar leer ik ook alleen maar van.

In tegenstelling tot andere dagen heb ik morgen maar 1 afspraak met een therapeut van het GGZ dus dat is lekker rustig, ik hoop dat ik dan nog wat kan poetsen. Ik kijk wel uit naar een beetje orde in huis in elk geval.

Bedankt voor jullie reacties!

Ik krijg mijn gedachten en gevoel slecht, of eigenlijk gewoon niet, op één lijn. Er zijn dagen dat ik kan denken dat dit niet voor altijd is en dat ik mezelf zo verwaarloosd heb dat ik het tijd moet geven om daarvan te herstellen. Maar mijn gevoel... Dat is een b*tch. Die is het niet met die gedachten eens zeg maar. Ze zitten alleen op één lijn wanneer het pikzwart is.

Familie weet niet van mijn huidige situatie. Die heb ik het geprobeerd te vertellen maar toen ik aanstalten maken vielen de vooroordelen al over me heen en kon ik het niet meer. Ben ik bang dat het meer schade aanricht dan dat het goed is voor me.

Toen ik aan mijn behandeling begon is er tegen mij gezegd dat het ongeveer 10 a 12 sessies zou duren. De bedrijfsarts schatte in december in, dat ik in maart weer volledig aan het werk zou moeten kunnen. Overigens heeft mijn werkgever in januari besloten mijn contract niet te verlengen en zit ik sinds maart thuis.

Ik heb toen aangegeven dat ik het een wonder zou vinden als ze alles zouden kunnen "herstellen" binnen die tijd en aantal sessies maar goed, wist ik veel zonder ooit echt hulp gehad te hebben. Ik heb toen aan mijn therapeut gevraagd hoe het zit als ik meer sessies nodig blijk te hebben. Zij gaf toen aan dat dat geen probleem was, ik zou alle tijd krijgen het was puur een prognose, idd gebaseerd op dat ik ingeschat werd als snelle hersteller zogezegd omdat ik nooit eerder behandeling heb gehad.

Begonnen met EMDR. Daar voelde ik me na een aantal sessies niet fijn bij maar ik wilde het een kans geven. Therapeut gaf aan, dat vanwege een hele hoop gestapelde trauma's, het langere tijd zou duren voordat ik een positief effect zou ervaren. Dus ik wilde het niet opgeven. Toen kwam corona. Dat was na mijn vijfde sessie. De gesprekken waren toen telefonisch. We hebben toen EMDR telefonisch geprobeerd. Na twee sessies telefonisch EMDR aangegeven dat dit echt niet goed voelde voor mij. Daar zijn we toen mee gestopt en toen werden het vooral "gewoon" gesprekken.

Tijdens mijn 17e behandeling begon therapeut over AD. Ik heb tijdens intake gezegd dat ik daar niet heel positief tegenover stond vanwege de horrorverhalen en omdat mijn behandeling toen kortdurend werd ingeschat, vond de therapeut het niet nodig. Tijdens die periode, tot aan de 17e sessie, namen mijn klachten alleen maar toe waardoor zij toch begonnen is over AD. Afgesproken dat ik erover na zou denken.

Tijdens de 18e behandeling kwam zij met de mededeling dat zij mij niet verder kan behandelen omdat ik daar niet op mijn plek ben. Verschrikkelijk boos over geweest, en nog steeds ergens, omdat ik bij het gesprek over AD week ervoor concreet heb gevraagd hoe het dan zit met de begeleiding. Zij zou er voor mij zijn gedurende de gehele tijd dat ik AD zou gebruiken en een week later is er niks meer mogelijk en is AD nu ook niet handig omdat ik over moet naar een andere behandeling. Zij gaf toen aan dat ik bij haar gebruik kon maken van een speciaal overbruggingstraject zodat ik er niet alleen voor zou staan.

Weer een behandeling later kon het overbruggingstraject ook niet ingezet worden want dan zou ik daar te lang blijven dus ik moest het maar via PO bij HA regelen. Daar heb ik nu 10 augustus een afspraak voor nieuwe doorverwijzing en overleg of ik zolang bij PO gesprekken kan voeren.

Het probleem volgens mijn huidige therapeut is dat ik meerdere diagnoses heb en er in eerste instantie is ingezet op het primair behandelen van sociale angst terwijl de depressie de overhand neemt. Ook is er uit de vragenlijst tijdens de intake naar voren gekomen dat ik signalen laat zien op papier van borderline maar dat dit in de praktijk niet merkbaar is. Nu stuurt zij aan op borderline. Ik heb haar daarbij gevraagd wat ze dan merkt aan me omdat ik het niet goed kan plaatsen. Maar goed, zoals gezegd, achteraf gezien is het al veel eerder mis gegaan en wat mij voor nu inmiddels misschien normaal lijkt, is misschien heel erg verknipt. Maar ik kreeg geen concreet antwoord behalve dat ik last heb van impulsief gedrag (ik heb diagnose voor eetstoornis) en dat is het. Ik krijg gevoelsmatig weinig concreet bij haar. Volgende week donderdag heb ik nog een sessie, dan overweeg ik het weer aan te kaarten maar aan de andere kant kost dat bakken met energie. Op 10 augustus heb ik het "oprotgesprek" (zo noem ik het thuis), nadat ik bij PO ben geweest om zeker te weten dat hij kan overbruggen.

Sorry, ik zie dat ik helemaal ben leeg gelopen op mijn toetsenbord.

@chocoladeballetjes, fijn dat je nu de sleutel hebt! Geeft dat ook wat meer rust? Of juist niet?

@Vlin02der, bedankt voor je fijne woorden. Ik hoop op nog vele overwinningen voor iedereen hier!

@hope19, fijn dat je zo'n weekend hebt gehad waarbij je die uitdagingen kon aangaan. Hoe doe jij dat met orde in huis houden?

Even snelle reactie tussendoor.

@Ischyrós: Wat rot dat het allemaal zo is gelopen. Maar soms kunnen zij je ook gewoon niet meer verder helpen, hoe rot dat ook is. Wel hadden ze hierin duidelijker naar jou kunnen zijn. Dus dat is natuurlijk heel frustrerend. Persoonlijk zou ik toch nog eens nadenken over AD. Want je hebt al een hele tijd problemen en alleen lukt het je ook niet om eruit te komen. Waarom het geen kans geven en misschien net dat duwtje in de rug te krijgen zodat je wat beter kan functioneren? En misschien is niet gelijk de 1e dosis goed voor je of de eerste AD, dat kan. Maar het kan je wel echt vooruit helpen is mijn ervaring. Het heeft bij mij zolang geduurd voordat we de juiste combinatie hebben gevonden, maar ik ben nu sinds 4/5 maanden helemaal uit mijn depressie. Ik functioneer sinds 14 jaar als een gezond persoon, zonder belemmeringen. Maar dit had ik niet kunnen bereiken zonder mijn medicatie en natuurlijk omdat ik zelf ook sterker ben geworden. Want als ik kijk hoe ik in begin met mijn depressie om ging en nu, dat is een wereld van verschil. Natuurlijk moet je zelf weten wat je kiest en het is beide niet fout. Maar ik wil je wel meegeven dat het niet alleen maar horror verhalen hoeven te zijn.

@Ischyros, wat vervelend dat het zo gelopen is. Ik ben natuurlijk geen therapeut maar ik vindt het wel absurd hoe snel jouw therapeut gestart is met EMDR. Ik heb het zelf ook gehad maar voor die behandeling is het wel heel belangrijk dat je in elk geval vertrouwen hebt in je behandelaar. Dat lees ik bij jou niet echt terug en dat vind ik ook wel begrijpelijk als je daar zo snel mee gestart bent. Ik kan me wel voorstellen dat je je nu voelt alsof je van het kastje naar de muur gestuurd bent, dat herken ik ook wel.

Hopelijk heb je een klik met de PO, die kan in elk geval goed met je mee denken en dat kan zeker wel helpend zijn.

Verder wil ik je ook nog meegeven dat AD voor veel mensen wel helpt, inclusief mij. Vaak krijg je alleen de horrorverhalen te horen en te zien, de mensen met positieve ervaringen hoor je niet zo snel. Je kan het altijd de kans geven en dan uiteindelijk nog besluiten er weer mee te stoppen. AD kan je ook helpen bij sociale angst. Misschien wel iets om in de toekomst nog een keer te overwegen als je bij de nieuwe therapeut in behandeling bent.

Om nog te reageren op je vraag, orde houden vind ik best lastig tegenwoordig. Ik heb het geluk dat ik een lieve vriend heb die nu wat meer in het huishouden doet omdat hij weet dat ik het niet meer altijd kan opbrengen. Ik heb mij er bij neergelegd dat het niet meer zo netjes is als eerst, dat is niet haalbaar. Wel probeer ik de slaapkamer heel opgeruimd en schoon te houden. Daar trek ik mij altijd terug als het slecht gaat en dan doet de orde en de rust daar me goed. Misschien helpt het voor jou ook wel om te accepteren dat je nu even niet kan wat je eerst kon en voor jezelf na te gaan wat je belangrijk en wat je minder belangrijk vindt.

@ichyros. Ik herken heel erg het rommelige gedoe met de hulpverlening. Ik heb daar ook nare herinneringen aan. En wat vervelend dat jij daar nu midden in zit. Ook vreselijk van die valse beloftes.
Ik snap dat je hier op zijn zachtst gezegd ellendig onder bent.
Ook afgebroken behandelingen kunnen heel schadelijk zijn.
Er is gewoon te hopen dat je een goede plek vind. En geloof mij er zitten ook hele goede hulpverleners tussen. Helaas heb je soms (heel veel) pech en heb je geduld nodig.
Heel veel sterkte in elk geval!

@hope. Wat ontzettend leuk te lezen dat jij stappen vooruit hebt weten te zetten. Je mag daarover trots zijn op jezelf.

En inderdaad in het echt leven kan je nog altijd veel leren, goed dat je daar voor open staat!

Maar super van zo'n weekendje. Dat is een hele overwinning. Geniet ervan en pas op jezelf!

Het gaat hier nog steeds goed, misschien zelfs nog iets beter.

Vandaag met mijn zusje geschilderd, maar niet te lang. En dat was ook goed want ik zat echt aan mijn max.

Maar we hebben twee muurtjes gedaan en de kleuren pakten heel goed uit. Ik blijf zo blij met mijn studio. Midden in de binnenstad maar mega veel groen.

Ik moet nu wel rusten van het verven. Morgen ook nog wel ben ik bang.

En vanavond ga ik na drie nachten met weer zonder temazepam. Dit vind ik naast zo'n verhuizing best spannend. Normaal kan ik het beter opvangen als ik een slechte nacht heb.
Drie nachten per week temazepam is trouwens gewoon volgens plan.
Ik kan wel morgen desnoods tot tien uur blijven liggen als het inslapen lang duurt.

En verder heb ik zin in morgen. Moet wat kleine dingen regelen en mijn vader gaat ondertussen schilderen.